Lögberg - 11.07.1895, Blaðsíða 3

LÖGBERG FIMMTGDAGINN 11 JÚLÍ 1895
3
Mitt síðasta orðf í blöðunum.
Mörgum mun nú pykja nóg kom-
ið um hið svo kallaða Kjarnaskóla-
mál. Jeg er einn af f>eim, sem álít
ósæmilegt f>ras f>að allt, sem út af
f>ví máli hefur spunnist, og vil f ví
heldur pola ámæli f>au, er yfir mig
eru látin ganga, af flutnings mönnum
fessa máls, heldur en að verða pvl
ollandi, að slíkur pvættingur haldi á-
fram. Ekki get jeg neitað pví, að
mjer varð f>að mótlæti, að svo mjög
skyldi vera öfundast yfir f>ví, að dótt-
ir mín fjekk pessa kennara stöðu um
fáeina mánuði, og pó jeg fátækur sje,
hefði jeg ekki látið hana taka pes3a
atvinnu hefði mjer fyrirfram komið
til hugar, að pað mynd' orsaka slíka
gremju mínuin velvirta kunningja og
nágranna, A. t>iðrikssyni.
En eðlilega gerir hitt mjer engan
óróleik pó J. P. Sólmundsson liafi
borið sig illa út af pvi, að hann skyldi
ekki vera látinn sitja fyrir pessu
kennara embætti. E>að vita allir, sem
hann pekkja, að hann er óvandaður
orðhákur, og taka pví að líkindum
engir af peim mark á pví, er hann
hefur um petta mál skrifað. Vegna
hinna, sem ekki pekkja hann, og
kynnu pví í ógáti að taka hann fyrir
vandaðann og sannorðan mann, skal
jeg benda á eitt atriði úr grein har s
um petta mál, svo sem til dæmis upp
á pað, hve ofur óvandaður hann er til
munnsins.
Hann segir um dóttir mína, svo
sem til að sanna, að hún hafi verið
ófær til kennara, að hún hafi pá, peg-
ar hún varð kennari, ekki haft meiri
taenntun en sem svaraði fjórða bekk
í barnaskóla. En, rjett að afloknu
pessu stutta kennara-starfi sínu, fór
hún til Winnipeg, og settist I áttunda
bekk.
t>egar menn nú sjá, við hvernig
mann hjer er að skipta. Þá vona jeg
að enginn lái mjer, pó jeg gangi
heldur úr vegi fyrir honum, og forði
mjer við að standa I ritdeilum við
hann, svo sem væri liann ærlegur og
almennilegur maður.
l>ess vegna skal pví tyst yfir hjer
með, að eins og jeg leiði nú hjá mjer
að svara undanförnum ósannindum
hans og rugli um petta skólnmál. t>á
er honum nú óhætt að halda áfram
upp á pað, að pví skal ekk' frarnveg-
is verða neinn gauraur gefinn af
minni hálfu.
Husavick, P. O. Man. 1. júlí ’U5.
Sveinn Kristjáusson.
t>að er gleðilegt ef petta pras imi
málefni, sem aðeins snertir fáeina
menn í suðurhluta Nyja-ísl., er nú á
enda kljáð í blöðunum. Allir munu
fyrir löngu preyttir á pví — að
minnsta kosti hefur pað, sem pessi
gosi, er fyllt hefur dálka Hkr. út af
pv', verið óendanlega velgjulegur.
Hann hefur par að auki orðið tvísaga
ef ekki marg saga, og mun pví óhætt
að hafa pað fyiir satt, að hans máls-
staður sjj óhreinn eim og við var að
búast úr peirri átt.
líitstj.
Tannlækflap.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fyíla tönn $1,00.
CIAEKE & BTJSII
527 Main St.
ALLy^OTKE^S
Who Have Used
Dalmo-TahSoaþ
{(now Tm*T it
18 the A
eest BaBY'S SðAP
f«r Healiitf tke.
felic^5k'

Baby was troubled with sores on head and legs.
I tried “Palino-Tar Soap.” In a very short time
the sores disappeared, skin became smooth and
white, and the child got perfectly well.
^ „ . Mrs- Holtzman, Crediton,
Cnly 25c. Big Cake.
SUMAR SKÓR.
Morgan hefur hið b -zta upplng i i>;en-
um af ljettum skóm fyrir sumarið.
Allar sortir—al’.ir prtsar, Fínir reim-
anir eða hneirptir dömu ,Kid“skór á $1,00
parið.
Mr. Frank Friðriksson vinnur í ðúð-
inni og talar við ykkur á ykkar eigin
míli.
A. G. MORGAN
412 Main St.
GEO
CRAIG&CO’
0
þessa búð er nú verið að byggja fyrir þá, og verSur hún þrisvar sinnum stærri en þær búSir, sem þeir eru nú í. það er í fjórð’a sinn á níu árum. sem þeir hafa oiSið að stækka búðir
sínar í þcssutn bæ, og sýnir það greinilega, að það er ekki út í loptið að segja, að þeir sjeu á undan, eða hafi vel tiltölulega sinn part af vcrzlaninni, þrátt fyrir ýmsa öfundsjúka menn,
sem liafa dottið úr sögunni „eins og nokkrir ötulir menn hafa orðið að gera.
BYGGINGAR-SALA
Lífstíðartækifæri til þess að fá kjör-
kaup. Þessi mikla kjörkaupasala byrjaði
á laugargaginn var. Allir laugardagar
eru sjerstakir kjörkaupadagar hjá Craig.
Hann er sá fyrsti, sem fann upp á því, að
hafa sjerstök kjörkaup á laugardögum.
Satt, aðrir hafa komið á eptir; það er
rjett. Verzlan er jafn frjáls óg loptiö.
Samkepnin er nauðsynleg. Fólkið hefur
opin augun. Vjer bjóðum ykkur í aag og
á meðan þessi mikla byggingar sala stend-
ur yfir, um $60,000 virri af nýjustu og
beztu vörum. Þúsundir og þúsundir doll-
ara virði verða seld án tillits til ágóða;
srtt, aðiar þúsundir dollara virði verða
seldar með dálitlura ágóða, fyrir peninga
út í hönd. Vjer höfum hvorki tíma nje
negann ágóða til annars. Lesið hverja
línu. Vjer þurfunr peninga ykkar. Einn
bunki af kjólataui 42 fet hreitt, franskt
röndótt Serges, vanalegt verð 65c, bygg-
ingar sölu verð 25c; franskt Henriettos,
42 þl. breitt 40c fyrir 20c, Cream Serges
stirbunkiá25 yardið. Mikið upplag af
sólhlífum keyptar fyrir lítið verð, verða
seldar fyrir hálfvirði, dress remnants fyrir
ykkar eigið verð til þess a* losast við það.
Hvert dollars virði af sumarvörum verður
og skal verða se)t áður en við flytjumí
stóru búðina. Hosiery, lianskar, lífstykki
er allt með byggingar sMu verði. Þið
getið fengió cashmere, kjólatau fyrir löc.
til $1.25 yardið. Borðar — mikið til að
veija úr 5 ttl Sc. virði á 2>íc. gott íýtt 1 jer-
ept r2}4 cents, jafn gott fæst opt ekki fyrir
minna en 15c. Millinery fyrir það verð
s#m hreinsar það burt, hvað sem það kann
að verða. Það er markogmið að selja
allar vörurnar áður en við fiytjum. Gætið
að auglýsingunni frá Craig í Lögbergi i
hverri viku. Ef til vill um 1000 pör af
skóm verðtj seld fyrir bjer um bil hálf-
virði. Ágætir Dongolahneptir skór $1,25.
Góðir fynr hvaða kvenrmunn sem er —
borgið þvi ekki 2 til 2,50 dollarifyrir sams-
konar skó annarsstaðar. Gott grátt ljer-
ept 40 þl. á 8c. hvítt tvöfalt sheeting 15c
o. s. frv.
237
an hann Var að sogj’a petta“ bjelt liún áfram, „og
jcg var of ringluð út af þcssu öllu saman til þess að
veita hina minnstu inótspyrnu. Það var löng röð af
vögnum á strætinu, og sá vagninn, sem hann sagði
að við ættum að aka í, var aptastur í röðinni og stóð
í inngangnum til hliðargötu etnnar, sem ekki var
fjölfarin; hann opnaði hurðina á vagninum og ýtti
mjer inn í hann. í sömu andránni stökk maður inn í
vagnmn og skelldi aptur hurðinni, lypti upp glugg-
anum og hestarnir putu af stað með fullri ferð, áður
en jeg gat áttað mig á nokkrum hlut“.
Af lýsingunni, sem hún gaf af manninum sem
fór með henni í vagninum, komst jeg að þeirri nið-
urstöðu, að það hefði verið Mr. Montgomery.
„Jeg er þvílíkur kjarklaus aumingi — vantar
svo alveg allt hugrekki — að jeg gerði ekkert ann-
að en hnipra mig inn í horninu á vagninum og gráta
af hræðslu“, sagði hún ennfremur.
Eptir að ekið hafði verið um hríð — í þessari
geðshræringu fannst henni það vera svo klukku-
stundum skipti, —stanzaði vagninn við hátt járnhlið,
sem eptir litla stund var opnað að innan. Vagnin-
um var ekið eptir löngum, bugðóttum stíg, og svo
stanzaði hann fyrir framan£stórt, skuggalegt hús.
Svo hjálpaði Montgomery henni út úr vagninum, og
svo fór kvennmaður með hana upp í herbergið, sem
jeg hitti hana í.
„Þessi kvennmaður var mikið góður við mig“,
lijolt Clara áfram, „og fullvissaði uiig bvað eptir
244
heila mínum væri einhver doði. Hvort sem það var
nótt eða dagur, bæði í vöku og svefni, virtust þessir
voðalegu eldhnettir stara á mig út úr svarta myrkri.
Þetta var að gera út af við mig smátt og smátt, en
eins vissulega og mjer hefði verið gefið hið megn-
asta eitur. Afi minn var mjög hugsjúkur út af mjer.
Það komu læknar frá London til þess að skoða mig,
og sögðu þeir að það, sem að nrjer gengi, væri það,
að heilinn væri að verða afiaus“.
„Jeg þorði ekki, vegna hótana Jóns frænda
míns, að segja neinum sögu míua; hótanir hans voru
ekki einungis gegn mjer, heldur einnig gegn afa
mínum elskulega. Jeg get ekki liugsað mjer neinar
pyntingar sem yfirgangi kvalirnar, sem jeg leið. En
jeg gat ekki notað skynsemina. Jeg hafði ekki afl
til að gera hina minnstu tilraun til að losa mig und-
an þessum hræðilega þrældómi, og varð að lokum
liugsunarlaus um alit“.
„Einn dag kom yfir mig ómótstæðileg löngun
til þess að stela lyklum afa míns, fara þangað sem
skrifborðið hans var, leita að leynihólfinu, taka
erfðaskrána og færa Jóni frænda mínum liana. Þá
varð jeg þess meðvitandi, að þessi voðalegu augu
liöfðu skipað mjer það einhvern tíma þegar jeg var í
dálciðslunni. Jeg barðist við þessa löngun allan
daginn; en það var eins og eitthvert ósýnilegt afl
ræki mig áfram til þess. Allt I einu flaug það í
huga minn að strjúka burt — Aýjh frá þessu öllu —
frá öllu sem jeg þckkti. Undir eins og tnjcr datt
233
var þungt og virtist þrengja að heilanum í mjer,
sem mikill liiti var í, og þess vegna hefði bið kalda,
ferska lopt frfskað mig upp, en glugginn var festar
þannig aptur, að jeg gat ekki opnað hann — jcg
hafði reynt það áður árangnrslaust — svo allt sem
jeg gat gert var, að þrýsta andlitinu upp að kalda
glerinu, og mæna vonaraugum út í garðinn, sem var
allur hvítur af hjelu.
Jeg sá ferhyrndan ljósblett á jörðinni, sem auð-
sjáanlega var ekki tunglsljós; það láu svartar rákir
yfir hann, sem benti á að birtuna lagði á jörðina úr
glugga uppi yfir mjer. Máske birtan komi úr her-
berginu sem Clara er í, hugsaði jeg með mjer. Þeg-
ar mjer flaug þetta í hug, fannst mjer að jeg verða
að rífa niður veggina til þess að reyna að komast til
liennar. Á meðan jeg horfði á ljósblettinn, sá jeg
skugga bera á lienn. Mjer datt þá í bug, að ef jeg
gæti náð lyklinum undan höfðinu á þjónustu-kon-
unni og komist út úr herberg'nu, þá gæti jeg hæg-
lega fundið herbergið, sem ljósbirtuna lagði úr.
Þjónustu-konan svaf fast, og fannst rnjer þvf að jeg
geta náð lyklinum án þess að bún vaknaði. Jeg
ásetti mjer að reyna það.
Hún lá þannig í legubekknum, að andlit hennar
sneri fram. Jeg læddist því á bak við bekkinn og
laumaði hendinni, skjálfaudi undir koddann og þreif-
aði undir honum, þangað til að jeg kom við eitthvað
liart; það var lykillinn. Jeg dróg hann hægt og
gætilega undan koddanum og húu rumskaðist ekki