Lögberg - 11.07.1895, Síða 6

6
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 11 JÚLÍ 1895
Saga ritstjórans.
William’s Medicine Co., Brockville,
Ont., eða Shenectady, N. Y., fyrir 50
cts. askjan, eða 6 öskjur fyrir $2.50.
HLAUPID ERKI A YKKUR!
Leið mökg ár af meltingarleysi.
Hann varð ætíð veikur á eptir máltíð
og seinast var hann farinn að
fá snert af hjartveiki. Mörg
meðöl vöru reynd árangurs
laus áður en lækning fjekkst.
Tekið eptir The Canso, N. S. Breeze
Þó að blaðamenn opt setji áprent
viku eptir viku hrós og lof um yms
ineðöl, pá er pað ekki opt að sjálti
ritstjórarnir finna hvót hjá sjer til að
gefa pessum meðölum viðurkenningu
En pví skyldu blaðamenn annars ekki
minnast pess í blöðunum ef pau hafa
reynzt peim vel. t>að liggur pó næst
að pað sje skylda peirra, ef peir gæti
með pví komið Jeseudum sínum að
gagni, og sýnt peim veginn til að ná
heilsunni. Ritstjóri blaðsius Breeze
hefur samt fundið pað skyldu sína að
segja fáein nrð um meðal sem hefur
gert honum ómetanlegt gagn, og
meira að segja, hann hefur minnst
pess án pess að vera beðinn um pað
af peim er bjuggu meðalið til, sem
auðvitað gætu ekki vitað og purftu
ekki að vita að pessum manni liði að
nokkru leyti illa eða að hann væri að
brúka meðöl peirra. Ritstjóri blaðs-
ins Breeze hafði um nokkur ár þjáðst
af meltingarleysi, pessum óviðfeldna
sjúkdóm, sem að eins erpeim skiljan
legur til fulls sem hafa fengið hann
Hann hafði mjög litla matarlyst, og
pað litla sem hann nærðist jók á
prautirnar í hvert skipti sem opt lin-
uðust ekki fyrr en hann hafði kastað
pví upp aptur. Hann var einnig far
inn að pjást af hjartveiki, sem óefað
var afleiðing meltingarleysisins. Ýms
meðöl sem sagt var að læknuðu melt-
ingarleysi voru reynd, en árangurs
laust, og veikin fór allt af í vöxt. Að
undirlagi vinar síns fórhann að reyna
Dr. William’s Pink Pills og að litlum
tíma liðnum var bati sjáanlegur, og
er hann hafði brúkað úr fáeinum öskj-
um gat hann með vissu sagt að Pink
Pills hefðu læknað sig, eins og svo
marga aðra. Hann sagðist sterklega
mæla með Dr. William’s Pink Pills,
og ráðleggja peim sem sjeu veikir af
meltingarleysi að biúka pær.
Blaðamenn mundu fljótlega sann-
færast um að pær eru einmitt meðal
pað sem bezt gæti verndað heilsu
peirra og gert pá færa um að balda
starfa sínum áfram óhindruðum og
lausir við pessa ónotaveiki sem er svo
algeng á peim sem sitja mikið kyrrir.
Ritstjóri blaðsins Breeze álítur að af
pví pær bættu sjer mundu pær bæta
öðrum sem eins sje ástatt fyrir og pví
hefur hann óbeðinn gefið peim með-
mæli sitt.
Gáið að pví að merki fjelagsins
sje á hverjum pakka.
t>ær eru einnig óyggjandi við
peim sjúkdómum, sem eru sjerlegir
fyrir kvennfólk. Fyrir karlmenn eru
pær ómissandi við sjúkdómum sem
orsakast af of mikilli preytu eða á-
reynslu, andlegri eða líkamlegri, og
afleiðingu af allskyns óhófi. Dr.
William’s Pink Pills eru seldar f öskj-
um með merki fjelagsins á (prentað
roeð rauðu blekij, og fást hjá öllum
lyfsölum eða beint með pósti frá Dr.
« Wltb » cough, eold or
£ Bore throat, Use a
l( remedy that relievea
froM the start, soothee
W5
and heals the inflamed
tissues of the larynx or
bronchial tubes.
1
PYNY-PECTORAL
fl a certain remedy baaed on a clear knov.
ledge of the díseases it was created to
cure.
" LARGE BOTTLE 25 CENTS. I

&
—í-
AlullarogUnion Ingrain
Carpets.
Yerkstæðaeigendurm’r hafa sent
oss tvöföld stykki af gólfteppum, sam
eru yfir 100 yards hveTt; pau eru of
stór og of mörg; pau fyrir okkur, og
til f>ess að riunuka petta ögn seljum
við pau með mjög lágu verði 1 næstu
10 daga.
BANFIBLD'S
CARPET ST0RE
494 MAiN STREET.
P. S. — Þjer getið komið og valið úr,
borgað ofuiTítið. og fengið það evo geymt
Hlarket Square % Winnlpeg.
(Andspænis Markaðnum).
Allar nyjustu endurljietur. Keyrsla ókeypis ti
og frá vagnstpðvum. ASbúnaður hinn bezti’
John Baird,
Eigandi,
í RAKARABÚÐ
M. A. Nicastros
iið pið ykkur betur rakaða fyrir 10c^
en annarsstaðar í bænum. Hárskurður
íí5c. fyrir fullorðna, 15c. fyrir ung
linga. Tóbak ogvindlartil sölu.
33Í Hlain Street,
næsla dyr við O’Connors Hotel.
IIELDUR FARID STRAX TIL UPPSPRETTULINDARINNAR,
Miklu fjeiagsbudarinnar i Milton N. D.
Þegar pið purfið að kaupa hvað helzt sem er af álnavöru, fatnaði,
höttum, skótaui, leirtaui, glastaui, matvöru o. 8. frv.
Með pví að kaupa beint frá verkstæðunum og stæðst.u stórsöluhúsum
fyrir peninga út í hönd, getum við boðið viðskiptavinum okkar óvanalega
góð kaup Verið viss utn að sjá vörur okkar og verðlag áður er pið kaupið
annarsstaðar, pví við bæði getum og ætlnin okkur líka að spara ykkur
peninga.
KELLY MERCHANTILE CO,
ililLTOS,.............................N. IIIKOTA
P. S. Við borgum hæsta verð fyrir ull.
ASSESSMEflT SYSTEM. KIUTUAL PRINCIPLE.
efur á fyrra heltningi yflrstandandi árs tekið lífsábyrgð upp á nærri ÞRJÁTÍU OQ
ÁTTA MILLIÓNIR, Nærri NÍU MILLJONUM meira en á sama timabili í fyrra.
Yiðlagasjóður fjelagsins er nú meira en hálf fjórda milliáu dollars.
Aldrei hefur það fjelag gert eins mikið og nú. Hagur þess aldrei staðið eins vel
Kkkert lífsábyrgðarfjelag er nú í eins miklu áliti. Ekkert slikt fjelag hefur
komið sjer eins vel á meðal liinna skarpskygnustu íslendinga. Yfir ]>ií nnd af
þeim hefur nú tekið ábyrgð í því. Hlargar jnisundir hefur það nú allareiðu greitt
Islending in. Allar rjettar dánarkröfur greiðir það fljótt og skiivíslega.
Upplýsingar um þetta fjelag geta menn fengið hjá
W. II. PAULSON Winnipeg, I*. S KARDAL, Akra,
Gen. Agent Man. & N. W. T. Gen. Agent N. & 8. Dak. & Minn.
A. R. McNICHOL,
McIntykb Bl’k, Winnipeg,
Gen. Managek fyrir Manitoba. N. W. Terr., B. C., &c.
Tlmöur, Harflvara od jnal.
Vjer hofum miklar vorubyrgdir, og seljum
eins odyrt og nokKrir adrir.
Ef J*jer hafld ekki peninga til J*ess ad
kaupa med j>ad, sem J>id uifid, skulid J>id
koma og tala vid okkur. Vid oskum eptir
verzlun ykkar, og munum ekki spara neina
fyrirhofn nje annad til J’ess ad avinna okkur
hana.
VINIR YKKAR
O’Coiinof llms. & Oraiidy.
J. A. McDONALD, MGR.
(iRYSTAL, N. DAK.
MANITOBA.
fjekk Fykstu Verði.aun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasýniugunni,
sem haldin var í Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum sýnt
par. En Manitoba er ekki að eins
hið bezta hveitiland í hrimi, heldur e/
par einnig pað bezta kvikfjárræktar-
land, setn auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
í, pví bæði er par enn mikið af ótekn
um löndum, sem fást gefius, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, par sem gott
fyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í anitoba eru járnbrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
í anitoba eru ágætir frískólar
hvervetna fyrir æskulýðinn.
í bæjunum Wiunipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í nýlendunum: Argyle, Pipestone,
Nýja íslandi, Álptavatns, Shoal Lake,
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrum stöðum í fylk-
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga pví heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera pangað komnir. 1 Maní-
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk pess eru I Norð-
vestur Tetritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
lendingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð reiðu-
búinn að leiðbeina fsl. innflytjendum.
Skrifið eptir nýjustu upplýsing-
um, bókum, kortum, (allt ókeypis) tii
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister «f Agriculture & Immigration.
WlNNIPEG, MaNITOBA.
Hnt ^jiítrií)
Og
íillt ax-idl xxxxx lcx'iiiff
fást allskonar tegundir af bezta
tóbaki, sígörum og pípum í
Army & Navy Tobaksbud
fyrir verð, sem á við tímann. I>eir
hafa ágætt reyktóbak í luktum ílátum
og pípur af öllum mögulegum sortum
fyrir eins lágt verð og hægt er að
fíuna nokkurs staðar I bænum.
Komið og fáið ykkur rp k.
W. BROWN & CO.
Stórsalar og Smása r.
537 Main- Stk.
■ —3
236
til að taka sig burtu úr pessum óttalega sfa8. Jég
vissi varla hverju jeg átti að svara; pví pegar mesta
geðshræringin var um garð gengin, pá iðraðist jeg
eptir, að jeg haiði farið til hennar. Ef jeg hefði get-
að komið henni úr höndutn óvina liennar, pá var pað
afsakanlegt að jeg hafði komið til hennar. En eins
og á stóð, var jeg aðeins að æsa upp hina vonlausu
ást mína, og að dragameirog meir til mín tilfinni.ig-
ar óreyndrar stúlku, í sama húsinu og hiu harðgeðja
kona var, sem krafðist mín sem eiginmanns — sem
jeg lfka var að lögurn, hve ranglátt sem pað annars
var. Jeg fann til pess að petta var kjarkleysi af
mjer, — hegningarvert kjarkleysi; en samt sem áður
hafði jeg ekki prek f mjer til pess að binda enda á
pað eins og heiðarlegum manni sæmdi.
Eptir nokkra stund spurði jeg hana hvað hefði
komið fyrir petta óhappa kveld, pegar jeg tapaði
henni — hvernig hún hefði orðið viðskila við okkur.
Hún sagði mjer að fólkið, sem bak við hana
var, hefði allt í einu hrundið henni áfram, og að peg-
ar hún loksins gat Jitið aptur fyrir sig, hefði hún
hvergi getað sjeð Mrs. Wilson. Rjett í pessum
svifunum hefði ungur maður, sem jeg póttist vita
að hefði verið hinn sami og kom með skilaboðin frá
Mr. Montgomery til mín, komið við öxluna á henni
og sagt að jeg biði eptir henni með vagn dálítið neð-
ar í strætinu, að hann ætlaði að fylgja henni pangað,
en skyldi svo hlaupa til baka til að sækja Mrs. Wilson.
„Hann flýtti sjer áfram með mig allt af á með-
241
stödá; það má vera að pjónninn, sem var annar vott-
urinn, hafi sagt honum petta. Einu sinni eða tvisvar
spurði hann mig að pví, eins og af hendingu, hvað í
erfðaskránni hefði verið; en jeg minntist pess að afi
minn hafði lagt ríkt á við mig um að pegja um petta
e:ni, svo jeg varaði mig á spurningum hans, og
pegar hann sá, að hunn gat ekki veitt neitt upp úr
mjer, hætti hann tilraunum sínum í pá átt. En hann
fór að heimsækja okkur optar en áður eptir petta;
áður hafði hann verið vanur að koma frá London að-
ein3 um skyttitímann. Hann gerði líka allt sem
liann gat til pess, að koma sjer í mjúkinn lijá afa
okkar, og tókst honum pað eptir vonum“.
„Einn góðan veðurdag bað hann um leyfi til
að fara með mig á jurtaisýninguna í Bury. Jeg vildi
helst ekki fara. Jeg hafði einhverja undarlega óbeit
á — var jafnvel hrædd við — að vera ein með hon-
um; en, hvað sem pað kostaði, vildi jeg ekki segja
neinum frá pví. Afi minn hjelt að mjer pætti gam-
an að fara, og gaf pv£ strax leyfið“.
Mjer hefur ætíð pótt ósköp vænt um blóm, svo
jeg varð mjög glöð pegar jeg kom á sýninguna, og
hugsaði með sjálfri mjer, að hann hefði verið mjög
hugsunarsamur að lofa mjer að sjá blómin; og að
jeg hefði verið mjög órjettlát við hann með pví, að
bera kala til hans í brjósti mínu. Á sýningunni
hittum við gamla, óviðkunnanlega konu, sem hann
gerði kunnuga mjer undir nafninu Mrs. Humphries,
og sem bauð okkur beim með sjer til að borða mið-
240
nægðariief að hann Ijeti allt standa eínsog áður var,
pví jeg væri viss um, að Jón frændi minn kynni
miklu betur að fara með peningana en jeg. En hann
sagði aðeins að jeg væri einföld kisa, og að jeg hefði
ekkert vit á hvað jeg væri að fara með; hann lagði
samt ríkt á við mig að segja engum pað, sem jeg
hafði heyrt.
„Degar lögfræðingurinn hafði lokið við erfða-
skrána og afi minn hafði undirskrifað hana í votfa
viðurvist, og innsigli hafði verið sett á hana, opnaði
liann leynihólf, sem var bakatil í skrifborðinu hans,
og ljet erfðaskrána í pað. Hann bað lögfæðinginn
og mig að taka vandlega eptir hvar hann ljeti erfða-
skrána, og hvernig ætti að styðja á fjöðrina til að
opna hólfið. „Af pví“ sagði hann, „að pað eru eng-
ar líkur til að hún verði nokkurn tíma tekin úr hólf-
inu á meðan jeg lifi. Tárin komu í augun ð mjer
pegar jeg heyrði petta, svo jeg — til allrar ham-
ingju hef jeg síðan álitið — gat ekki sjeð blettinn,
sem leynihólfið var á, nógu nákvæmlcga til pess, að
geta lýst honum, pó jeg hefði auðveldlega getað
fundið hann sjálf. Mjer er ómögulegt að segja,
hvers vegna afi minn var svona óvanalega varkár,
nema hafi pað verið til pess að vernda mig gegn
öllu ráðabruggi, sem frændi minn kynni að reyna að
kom fram eptir hans dag.
„Jæja, hann — jeg meina Jón frænda minn —.
fjekk einhvern veginn vitneskju um, að afi minn
hefði gort nýja erföaskrá og að jeg liefði verið viO*