Lögberg - 18.07.1895, Qupperneq 6

6
LðGBERG, FIMMTUDAGINN 1 S Jl)LÍ 1895
Islancls frjettir.
Rvík 8. júní ’95.
UjEKAÐSVAT.VABRIJIN. Bl'ÚÍn á
eystri lijeraðsvötnum við Hegranes
albúin og vígð af syslumanni Jó-
hannesi Ólafssyni á sumarJaginn
fyrsta, 25. apríl; var viðstatt á fjórða
hundrað manna, enda var veður fagurt
°o kyrrt. Var f>að hin bezta skemmt-
un.
Aðal-brúin yfir Hjeraðsvötnin er
110 áln. á lengd og 3J al. á breidd,
utanmál; pallurinn er úr 3 þumlunga
plönkum og grindur utan með; brú
pessi stendur á 4 trjestólpúm og á
austurbakkanum á grjótstöpli 25 álna
löngum og 3£ áln. háum; stólparnir
eru gerðir úr 10—12 ál. löngum
trjám og 10 buml. digrum, rekuum 7
—8 fet ofan í grunninn; í tveimur
þeirra eru 8 stoðir og í tveimur 5
stóðir, og um 2 ál. milli stoða, sem
aptur eru samantengdar með laus-
holtum og skakkskífum. Hið vestur-
enda brúarinnar er grjótstöpull hlað-
inn smálækkandi, tekur pá við hörð
sandeyri, og er eptir henni lagður 5
ál* breiður grjótgarður 210 ál. langur,
til varnar pess, að Vötnin rífi eyrina.
Þi hemur hin minni brú yfir kvísl
við vesturbakka Hjeraðsvatnanna, 20
ál. löng og jafnbreið, en nokkru veik-
ari; við báða enda hennar eru grjót-
stöplar.
Bryrnar eru 2 ál. fyrir ofan
vatnsflöt í flóðum og er yfifbygging á
biðum.
Kostnaðurinn nær 8.000 kr., eins
og nú stendur (ekki 10.000 kr., sbr.
,,t>jóðólf“). Yfirsmiður var Bjarni
E narsson (úr Borgarfirði).
Sumardagurinn fyrsti var J>ví
miklu meiri gleðidagur fyrir oss nú,
en nokkru sinni áðer.
[ísafold]
Iívík 17. maí ’95.
Ma ynai.át. 26. f. m. andaðist
húsfrú Margrjet Jóusdóttir, kona As-
geirs hrappstjóra Guðmundssonar á
Arngerðareyri á Langanesströnd, vel-
metin sæmdarkona.
Skömmu síðar Ijest húsfrú Kristín
Kristjá’nsdóttir, kona Jóns Arnasonar
á Höfðaströnd í Grunnavík.
Tvö bjaRndýk, er komu á land
með hafíshroða á Ströndum á útmán
uðum, voru unnin, annað í Barðavík,
hitt í Trjekyllisvík.
Rvík 24. maí ’95.
ÓtEPURmN í bænum er alveg ó-
þolandi um pessar mundir, sjerstak-
lega í miðbænum með öllum sorp-
rennunum og safngryfjunum, og f
Vesturgötu pó enn verri, erhelst muu
stafa af grútarbræðsluhúsum Geirs
Zoega kaupmanns. Hvað gerir bæj-
arstjórnin eða hin svonefnda heil-
brigðisnefnd til að ráða bót á þessu?
Ekkj vitund að pví er sjeð verður.
Um þennan heilsuspillandi sóðaskap
og, bæjarsmán væri óskandi að lækn-
arnir vildu rita sem allra fyrst, og
krefjast algerðra umbóta á þessu.
Þá kynni því að verða einhver gaum-
ur gefinn.
Jarðarför Þórarins prófasts
Böðvarssonar fór fram að Görðum í
fyrradag með allmikilli viðhöfn. Bisk-
upiun og 4 prestar (sjera Jóh. Þor-
kelsson, sjera Þórh. Bjarnason, sjera
Arni Þorsteinsson á Kálfatjörn og
sjera Júlíus aðstoðarprestur Þórðar-
soa) lijeldu þarræður. Alfflestir em-
bættismenn úr R»ykjavík voru þar
staddir við sorgarathöfnina.
Rvík. 31. maí ’95.
Dáinn hjer í bænum í fyrradag
Oscar Nickolin tannlæknir. Hann
varð bráðkvaddur.
Rvík 7. júní ’95.
Rosaiiivalnesi 20. maí: „Þótt
veturinn sem leið hafi verið mildur,
þá voru hjer hin mestu illviðri frá
haustnóttum að þrettánda, sífelld rok
og rosar og mörg veðrin sama daginn;
febrúar og marz voru góðir, en apríl
og framan af maí mjög kaldranaleg
veðrátta. Skepnur hafahafnast mjög
illa, fje hefur drepist í vor, enda þótt
það bafi verið í góðu standi, og kvill-
ar hafa stungið sjer niður í hrossum.
Afli að sjó hefur brugðist með öllu,
bæði haustvertíð og vetrarvertíð; það
eru nær fá dæmi, hve lítill fiskur hef-
or komið á land í vetuc, í þessum
byggðum. í Garði, Leiru og Kefla-
vík eru hlutirnir frá 70 fiskum til 300
og er þar flest talið, svo varla helm-
ingur af þessu er þorskur; auk þessa
hefur dilítið fengist af heilagfiski og
skötu, og er það nokkur hlutarbót.
A Miðnesi og Höfnum hefur aflast
nokkru betur, en þó ekki vel. Eptir
lokin kom síldarganga óvenjulega
mikil hjer með suðurströndinni, en
lítill fiskur fylgdi henni. Þeir sem
róðra hafa stundað hjer síðan lokin
hafa afiað talsvert af isu, helst suður f
Hafnarsjó, en lítið í Garðsjó.
Horfurnar fyrir almenning hjer
eru allt annað en glæsilegar. Allur
þorri manna lifir lijer af því, sem fæst
úr sjónum, en nú hefur hann brugð-
ist. Keflavík, Leira og Garður standa
þó verst að vígi, þar eru svo margir
þurrabúðarmenn, á Miðnesi eru þeir
færri, og þar styðjast bændur nokkuð
við skepnur, og verða því eigi eins
flíitir fyrir, þó sjórinn bregðist. Þessi
þurrabúðarmennska, sem hjer er svo
mikið af, er næsta athuga verð. Þeg-
ar sjórinn bregst, þá er örbyrgð fyrir
dyrum. Tekjur þurrabúaðrmannsins
eru svo litlar í fiskileysisárum, að það
er með öllu ómögulegt fyrir þá að
lifa þolanlegu lífi, ef þeir hafa nokkra
fjölskyldu. Lóðargjöld þeirra eru
mikil í samanburði við þær iandsnytj-
ar, sem þeir hafa, og auk þess mega
þeir borga fyrir uppsátur, ef þeir eiga
fleytu.— Það er ólíkur aðbúnaður og
líf, sem þurrabúðarmenn eiga við að
búa á Vesturlandi og Austurlandi og
hjer við Faxaflóa; þar lifa þeir þolan-
legu lífl í flestum árum, en hjer er
þurrabúðin leiðin til fátæktar, hung-
urs og svo ómennsku.
Heilsufar mannahefur ekki verið
gott á þessum vetri; afleiðingar influ-
enzunnar hafa verið að taka sig upp
hjer og hvar, svo hefur slæmt kvef
gengið í vor; þó hafa fáir dáið.
Það þóttu nyjungar, að í góða
veðrinu í marz í vetur kom hingað
nokkuð af fuglum, sem enginn þekkti.
Það var „Viba“ (vanellus cristatus)
en hurfu aptur í apríl,
Mannalát. Hinn 24. apríl and-
aðist á Oddeyri við Eyjafjörð sjera
Tómas Þorsteinsson uppgjafaprestur
á 81. aldursári. Hann var fæddur á
Eeyvindarholti undir Eyjafjöllum 7.
desember 1814. Foreldrar hans voru
Þorsteinn bóndi (siðar í Núpakoti d.
1840) Magnússon Einarssonar á Leir-
um Oddssonar, og Katrín (d. 1843)
Tómasdóttir frá Eyvindarholti Magn-
ússonar Filippussonar. Er sú ætt
fjölmenn þar eystra.
Sjera Tómas var hóglyndur
maður, háttprúður og ■ vel þokkaður.
Fyrir sköromu Ijezt Sigurður
Stefánsson bóndi á Hánefsstöðum í
Seyðisfirði, dugnaðarmaður og vel
greindur. Hann var sonur Stefáns
Gunnarssonar í Stakkalilíð, bróður
sjera Sigurðar Gunnarssonar á Hall-
ormsstað.
31. f. m. andaðist hjer í bænum
Jón Kristjáusson, er fyr bjó lengi
góðu búi í Skógarkoti í Þingvalla-
sveit og var hreppstjóri, vel metinn
sómamaður. Hann var kominn yfir
áttrætt og hafði verið mörg ár blind-
ur.
Rvík 18. júní ’95.
Alþingiskosning í Gullbringu
°g Kjósarsýslu fór fram í Hafnarfirði
15. þ. m. Var Þórður Thoroddsen
hjeraðslæknir valinn þingmaður (í
stað Þórarins heitins Böðvarssonar)
með 207 atkvæðum. Hannes Haf-
stein landritari fjekk 85 atkv. Tví-
kjósa varð, því að 4 voru alls i kjöri
og dreifðust atkvæðin. Við fyrri
kosninguna fjekk Magnús Blöndal
kaupinaður 37 atk., Björn Bjarnason
búfræðingur á Reykjahvoli 38 atkv.
Hannes Hafstein 83, en Þórður Thor-
oddsen 141, og skorti því ekki nema
nema 9 atkvæði til að ná löglegri
kosningu (meir en helming allra
greiddra atkvæða).
Drukknun. 17. f. m. drukkn-
uðu 3 menn af bát utarlega á Eyja-
firði á leið úr Hrólfsskeri.
[Djóðólfur]
Algengur
K'vtlli.
Læknadur til fulls med
AYER’S ÉÉMh
FRÁSAGA ÖKUMAJSTNS.
„Jeg þjáðist af „Salt Rheum“ í átta ár,
og á þeim tíma reyndi jeg mörg meðöl
sem mjer var sagt að væru góð við
þessum útbrotum á höndunum á mjer,
en þau bættu mjer ekki neitt, Seinast
ráðlagði einn vinur minn mjerað reyna
Ayer’s Sarsaparilla. og sagði að jeg
yrði að kaupa sex flöskur og taka inn
úr þeim nákvæmlega eptir fyrirsögn-
inni. Jeg fór eptir ráðum hans og fjeKk
mjer sex fiöskur, og tók inn úr |>remur
þeirra án þess að flnna að það hefði
nokkur veruleg áhrif. En áður en
jeg var búinn með fjórðu flöskuna
voru hendurnar orðnar eins
Lausar vid utbrot
eins og þær hafðu nokkurntíma verið.
Atvinna min, sem er að keyra fólk, út-
heimtir að jeg sje úti í rigningum og
kulda, og það opt berhenturjen veikin
hefur samt aldrei gert vart við sig
aptur.—Thomas A Johns Stratford Ont
Ayep’s Sarsaparilla
A Huimssyniiigiiinii.
.4 i/er's Pillur Hreinsa InnýjHn.
—á—
AlullarogUnion Ingrain
Carpets.
Verkstæðaeigendurnir hafa stnt
oss tvöföld stykki af gólftepfíRm, som
eru yfir 100 yards hvert; þau eru of
stór og of mörg; þau fyrir okkur, og
til bess að minnka þetta ögn seljum
við þau með mjög lágu verði í næstu
10 daga.
BANFIELD’S
CARPET ST0RE
494 MAIN STREET.
P. 8. — Þjer getið komið og valið úr,
borgað ofurlítið. og fengið það svo geymt
SUMAK SKÓR.
Morgan hefur hið bezta upplag i bæn-
um af ljettum skóm fyrir sumarið.
Allar sortir—allir prjsar, Fínir reim-
anir eða hnepptir dömu „Kid“skór á $1,00
parið.
Mr. Frank Friðriksson vianur í ðúð-
inni og talar við ykkur á ykkar eigin
máli.
A. G. MORGAN
412 Main St.
MANITOBA.
fjekk Fyrstu Verðlaun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasýningunni,
sein haldin var í Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum sýnt
þar. En Manitoba er ekki að eins
hið bezta hveitiland í heimi, heldur er
þar einnig það bezta kvikfjárræktar-
land, sem auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
í, því bæði er þar enn mikið af ótekn
um löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, þar sem gott
fyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoba eru járnbrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir frískólar
hvervetna fyrir æskulýðinn.
í bæjunum Wiunipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í nýlendunum: Argyle, Pipestone,
Nýja íslandi, Álptavatns, Shoal Lake,
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrum stöðum í fylk-
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga því heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
þess að vera þangað komnir. í Maní-
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk þess eruíNorð-
vestur Tetritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
lendingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð reiðu-
búinn að leiðbeina ísl. innflytjendum.
Skrifið eptir nýjustu upplýsing-
um, bókum, kortum, (allt ókeypis) til
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister »f Agriculture & Immigration.
WlNNIPEG, MaNITOBA.
Em ^garií)
og
allt arid u.m Icriiip-
fást allskonar tegundir af bczta
tóbaki, sígörum og pípum 1
Army & Navy Tobaksbud
fyrir verð, sem á við tímann. Þeir
hafa ágætt reyktóbak í luktum ílátum
og pípur af öllum mögulegum sortum
fyrir eins lágt verð og hægt er að
fiuna nokkurs staðar í bænum.
Komið og fáið ykkur rf fn.
W. BROWN & CO.
Stórsalar og Smása r.
537 Main Str.
248
hræðslu, og allt fór að snúast fyrir augum mjer, og
það nærri leið yfir mig“.
„Og hvað vildu þau þjer?“ spurði jeg.
„Jón frændi minn ljest hafa mikla ást á mjer,
og fór fram á að jeg giptist sjer. Hann sagði, að
hann kæmi frá afa mínum, sem væri mjög reiður út
af því að jeg strauk, og mundi aldrei fyrirgefa mjer
með öðru móti; en ef að jeg gæfi samþykki mitt,
skyldi hann strax fara með mig til Rose Cottage og
að mjer yrði fyrirgefið allt, sem jeg hafði af mjer
brotið“.
„Hverju svaraðir þú?“ spurði jeg, og þrýsti
henni fastar að mjer.
„Jeg veit það varla; jeg varð svo hrædd, þegar
jeg sá þennan kvenumann aptur, að- mjer fannst ó-
mögulegt að koma upp orði“, sagði Clara.
„En þú neitaðir honum“, sagði jeg áhyggju-
fullur.
„Ó, já, svaraði liún; mjer væri ómögulegt að
giptast honum — jeg vildi heldur deyja. En hugs-
aðu þjer, að þessi hræðilegu augu skyldu aptur festa
sig á mjer? Jeg yrði þá magnlaus — og hlyti að
hlýða því sem þau vildu vera láta. Ó, við skulum
ílýja hjeðan tafarlaust — mjer er sama hvert, bara
að jeg komist burt frá þeim!“
„Er það mögulegt?“ hugsaði jeg með mjer.
Gæti ekki verið, að einhverjar dyrnar væru ólæstar;
eða, öllu heldur, gat ekki verið, þar að þau hjeldu
»ð við værum lokuð inni í herbergjum okkar, að þau
253
„En þú myndir ekki— ó, neí, nei; þú gætír ekki
gcrt það!“ hrópaði jeg upp í bænarróm.
Hún þagði stundarkorn, en sagði síðan með
lágri rödd.
„Nei, jeg myndi ekki gera það; því jeg álít að
þið sjeuð bæði saklaus, jafnvel í huga ykkar!“
„Himininn blessi þig fyrir þessi orð!“ kallaði
jegupp.
„Himininn hefur aldrei blessað mig“, sagði hún
þung í bragði, „og mun heldnr aldrei gera það. Það
hefur verið bölvan yfir mjer síðan jeg fæddist.
Ungdómsárum mínum eyddi jeg innan um óþrifnað
og í niðurlægingu, en sál minni bauð við ástandi
mínu. Jeg hafði mjög næmar tilfinningar fyrir öllu,
sem gat gert mig hlægilega, og var full af sjálfselsku;
og það var gert gys að mjer fyrir rauða hárið, ólið-
lega vöxtinn og undarlegu augun. Ó, ef jeg bara
hefði vitað hvaða afl var í augum mínum, hve eptir-
minnílega skyldi jeg ekki hafa hefnt mín á þeim^
sem hæddti mig! Þegar kjör mín bötnuðu, reyndi
jeg að losa mig við fortiðina. Jeg las og lærði, jeg
auðgaði anda minn, en öll breyting á kjörum mínum
var í því innifalin, að í staðinn fyrir að umgangast
guðlastandi skríl, varð jeg að umgangast guðlast-
andi hræsnara. Svo fjekk jeg ást á honum! Ó,
hvað jeg elskaði hann! Ást hans átti að flytja mig
burt frá þessu öllu saman — endurfæða mig. Og
svo yfirgaf hann mig og djöfullinn, tók sjer bústað í
sál minni í stað hans, Það vantaði aðeins eitt á til
252
Jeg snautaði út úr hérberginu cíns og barinn
hundur. Jeg þorði ekki einusinni að líta upp á
hana. Seinasta höggið var riðið; og það, scm olli
mjer mestrar angistar, var, að jeg fann að jeg átti
það skilið.
Júdit gekk á undan mjer ofan stigann og inn í
herbergi mitt, en jeg fylgdi henni eptir eins og í
draumi. Hún setti ofan í við þjónustukonuna, sem
vaknaði með andfælum þegar við komum inn, fyrir
trassaskap hennar að láta mig fara út úr herberginu;
hún vildi ekki hlusta á afsakanir konunnar, lieldur
skipaði henni að fara út úr herberginu.
Jeg hafði eins og ósjálfrátt sest á rúmið. „Bara
að jeg gæti dáið!“ hugsaði jeg með mjer.
Júdit starði fast á mig um hríð, og það var eins
og ofurlítill meðaumkvunarsvipur kæmi á hana við
að horfa á örvænting mína.
„Sílas“, sagði hún í öðruvísi róm en hún hafði
nokkurntíma áður talað til mín í, „jeg gæti fyrir-
gefið þjer ef þú hefðir ekki farið eins að ráði þínu
gagnvart þessari stúlku, eins og þú hefur gert; en þffi
hefur farið með hana eins og svívirðilegur, óvandað-
ur hundur; þú hefur náð ást hennar án þess að láta
hana fá minnstu vitneskju nm, hvernig á stóð fyrir
þjer. Þú hefur stofnað mannorði hennar í hættu
með atferli þínu í nótt. Setjum svo að jeg skyldi
nú breiða það út hjer eptir, að jeg hefði komið að'
þjer, eiginmanni mínum, um miðja nótt í svefnher-
bergi hennar og dýrnar verið lokaðar—