Lögberg - 05.03.1896, Blaðsíða 3

jrenrc, piwimTiasy 5. maez isee,
8
Islands fr.jettir.
Rvík, 14. des. 1895.
Dainn er 9. f>. mán. merkisbónd-
inu Arinbjörn Ólafsson í Ytri-Njarð-
vik, bróðir Asbjarnar Ireppst. Ólafs-
sonar í Njarðvfk og Sveinbjarnar heit.
Ólafssonar kaupm. í Keflavík, f. 8.
nóv. 1834. Hann var kvæntur Krist-
inu Björnsdóttur Bech frá Hálsi i
Kjós, eignaðist með henni 10 börn, er
5 lifa. Hann bjó allan sinn bíiskap í
Njarðvíkum og var gildur bóndi,
Ijúfmenni mikið ojcr prúðmenni.
— í morgun ljezt bjer í bænum
að heimili tengdasonar sins. Einars
Hjörleifssonar ritstjóra, Solveig I>or-
kelsdóttir, kona Gfsla Gíslasonar,
lengst i Reykjakoti, nú að Esjubergi;
hafði f>jáðst síðastliðið ár af ólækn-
andi sjúkdómi, innvortis-meini. Hún
var komin á áttræðisaldur og var
merkiskona og valkvendi.
Landskjálptae hófust hjer í
nótt. Kom fyrst laust eptir kl. 3
bysna harður kippur, með all-löngum
titringi á eptir, en smákippir eptir
f>að við og við fram á dag, seinast um
kl. lOf.
HjÁLrK.KÐisiiERiNN. Meðal lofs-
verðra áforraa peirra fjelaga hjer er
jólagleði handa 100 fátækum börnuin,
núna milli jóla og nýárs: góð máltíð,
jólatrje og jólagjafir, ekki glingur,
heldur einhver ahnennileg flík handa
hverju barni, aflað sumpart með J>ví
að sauma upp brúkuð föt af fullorðn-
um, sem gera má ráð fyrir að ýmsir
bæjarmenn muni vilja með fúsu geði
hjálpa {>eim um miklu heldur en að
láta ónýtast. Slíkt kemur vissulega
I góðar parfir með J>essu móti. Nóg
©r fátæktin og bágindin, ekki sízt er
sjórinn bregzt eins og nú.
Rvik, 21. des. 1895.
Sjálfsmokð. Maður hengdi sig
norður í Miðfirði, á Þóreyjarnúpi,
snemma f J>. mán., Natan nokkur Rós-
antsson (Natanssonar, f>ess er myrtur
var og inni brenndur, Ketilssonar) frá
Sporðshúsum, unglingsmaður, um tvi-
tugt; liafði bilazt á geðsmunum í
haust, út af J>ví helzt, að öll hey föður
hans brunnu, en hann kenndi sjer að
einhverju leyti. Var nýkominn að
Dóreyjarnúpi, til frændfólks sins f>ar,
í heilsubótarskyni, er hann rjeð sjer
bana.
Fiskiafli hefur verið óvenju-
mikill á Eyrarbakka í haust. Á Eyr-
arbakka er sagt að komnir sjeu 3—4
hundraða hlutir, en á Stokkseyri á 10.
hundrað. Mun J>að hafa komið sjer
Vel á Eyrarbakka, pví vertíð var par
ryr í fyrra vetur.
Heilsdfak almennings hefur
verið yfir höfuð gott í sumar og haust
og fáir nafnkenndir menn dáið nema
Helgi heitinn f Villingaholti, sem
minnzt hefur verið á i blöðunum.
Eitthvað dálítið hefur borið á
J>jófnaðarkrit hjer i syslu og hefur
syslumaður okkar verið að J>inga i
J>eim málum; en flest hefur J>að verið
smávaxið. Hið heizta er, að feðgar
tveir á Gíslastöðum i Hestfjalli í
Grfmsnesi hafa meðgengið að hafa
stolið 6 lömbum og markað J>au.
Rvík 28. des. 1895.
Pkestaskólinn hefur J>etta ár
fengið nyja reglugerð, er ráðgjafinn
fyrir ísland hefur útgefið 15. ágúst,
samkvæmt konungsúrskurði 13. s.
mán., og gekk i gildi 4. okt. Er ept-
ir henni námstfminn 3 ár, í stað 2. og
verður J>ví ekkert burtfararpróf við
skólann árið 1896. Námsgreinar
auknar til muna, nú 9 alls, með tvö-
földu gildi við próf 4 hinar helztu.
Mannalát. Hjer í bænum and-
aðist aðfaranótt hins 23. {>. mán. eptir
langa legu og J>unga frú Katrfn l>or-
valdsdóttir (Sivertsen, frá Hrappsey,
fædd J>ar 3. apríl 1829), ekkja Jóns
heit. Arnasonar landsbókavarðar (+
1888), en áður gipt sjera Lárusi M.
Johnsen, sfðast presti I Skarðsjdngum
(+ 1859). Fyrra hjónabandið var
barnlaust, en með siðari manninum
átti hún mjög efnilegan son, Þorvald,
er dó í skóla 1883. Hún var miklum
og göfugum kvennlegum kostum
prydd, — hógvær og hjartaprúð, stillt
og glaðvær, trygg og vinföst, trú-
rækin og skyldurækin. Jarðarför
30. J>. m.
Hinn 18. f. mán. (nóv.) andaðist
sjera Guðmundur Helgason, prestur
að Bergstöðum, vígður J>angað 29.
sept. 1889. Hann var fæddur 18. júlí
1863, að Eiðstöðum f Blöndudal, son-
ur Helga bónda Benediktssonar, er
J>ar bjó J>á, en siðan að Svinavatni í
Svinadal og enn mun vera á lífi.
Hann útskrifaðist úr latínuskólanum
1886, og af prestaskólanum 1889, með
1. eink. Hann dó úr tæringu.
Háaldraður merkisbóndi í !>ing-
vallasveit, Sigurður I>orkelsson i Sel-
koti, andaðist 12. p. mán., 96 ára:
bróðir Lopts heit. frá Kleppi, er hjer
dó fyrir fátn árum níræður. Hann
tók upp nybyli að Selkoti og bjó par
í 60 ár, með miklurn dugnaði, ráð-
deild og atorku.
ÁRIÐ SEM LElÐ.
ltvík. 4. jan. '96.—Eitthvert bezta
árið á öldinni að t'ðarfari lijer á landi
var árið sem leið. Veturinn í fyrra
óvenju-bliður, líkari vori en vetri.
Sumarið fagurt og hagstætt víðast um
land; að eins óperrar talsverðir á Suð-
urlandsundirlendinu fyrri hluta hey-
skapartimans, og á austurlandi meiri
hluta hans. En grasspretta góð nær
um land allt, vfða jafnvel frábær, og
nýting með bezta móti. Einkum voru
minnisstæð blíðviðri og bjartviðri
bæði sunnanlaiuls og norðan frá J>vf
snemma í ágústmánuði og nokkuð
fram í september. Fyrst í október
gerði óvenju snarpa kafaldshrið, sem
olli talsverðu tjóni bæði á sjó og
landi, einkum um austur syslurnar
norðanlands; en vægði pegar aptur
og hægviðri úr pví yfirleitt til árs-
loka.
SkepDuhöld all-ill að vorinu
sunnanlands einkanlega, prátt fyrir
öndvegisvetur, og var um kennt
mest illum heyjum og ónýtum frá
sumrinu áður.
Sjávarafli nauða-ryr allt árið við
eina aðal- fiskistöð landsins, Faxaflóa,
en sæmilegur annarsstaðar, jafnvel
ágætur á Austfjörðum sumarið og
haustið.
Verzlun fremur hagstæð lands-
búum. Útlend vara með vægu verði
yfirleitt, og fyrir innlenda sæmilega
gefið, par á meðal fisk betur en næstu
ár undanfarin. Fjársala til Englands
mikil í haust og með betra móti;
peninga aðstreymi pví venju fremur
inn í landið; sparisjóðir í gildasta
lagi undir árslokin.
Illdeilumál eitt lítilsvert („Skúla-
mál“) og parflaus tvístringur í stjórn-
arskrármálinu, að undangengnum
gloppóttum og fylgislitlum pingvalla-
fundi pví til árjettingar, spillti stórum
framkvæmdum a’pingis, og er lítils
annars merkilegs að minnast en óbil-
ugrar viðleitni tíl samgöngubóta,
bæði með allríflegutn fjárframlögum
til vegabóta, og enn örvari fjárveit-
ingu til aukinna og sjálfstæðra gufu-
skipsferða.
Mikið mannvirki var lokið við á
pessu ári og par eptir nytsamlegt,
Djórsárbrúna, er vígð var 28. júlí.
Liklegur neisti til glæðingar
öðrum aðal atvinnuvegi landsmanna,
sjávarútvegnum, auk annara hags-
muna, er sú hagnyting klakans og
kuldans hjer á landi, er komizt hefur
á öruggan rekspöl hjer árið sem leið,
fyrir leiðbeining landa vestan um
haf.
Vesturfarir litlar sem engar petta
ár, með pvi að enn var ársbrestur
vestrs, en árgæzka hjer yfirleitt.
Ileilbrigði góð, og matindauði
óvenjulítill, eins og venjulegt er eptir
mikil manndauðaár (1894).
„Verði ljós“. Út er komið
fyrsta tbl. pess hins nyja, kirkjulega
mánaðarrits, er peir standa fyri**, sjera
Jón Helgason prestaskólakennari og
hans fjelagar. I>að er mikið élitlegt
að efnisvali, stefnu og útliti. Og
ekki lyta hin prúðbúnu ljóð eptir
sjera V. Br., sem blaðið byrjar á, með
hans vanalega snilldar handbragði. —
I>að er meir en satt, sem segir í ávarps-
grein ritstjórnarinnar, að „geti landið
borið 4 blöð, sem hve nær sem pví
verður viðkomið ráðast á kristindóm
og kirkju, ætti pað að minnsta kosti
að geta b >rið tvö lítii mánaðarrit, sem
vilja verja petta bvortveggja“ (nefnjl.
„Kirkjubl.” og „Verði ljós“). Enda
er svo kostnaðarlftið að halda annað-
hvort pessara mánaðarrita, að jafnvel
bláfátæka menn inunar varla nokkja
vitund um.
Rvík, 11. jan. 1896.
Tíðakfak mjög óvetrarlegt pað
sem af er pessu ári, stundum líkast
vorblíðu. Jörð alauð.
Dáin hjer í bænum í nótt frú
Jóhanna Kr. Bjarnason, ekkja H4-
konar kaupmanns Bjarnasons á Bíldu-
dal. Veiður frekar minnzt síðar.
Hörmulegt slys. Hjer var fyrir
fám dögum (8. p. m.) fram á Seltjarn-
arnesi, hjá Valhúsinu, haldin „jóla-
brenna“ svo nefnd, með púðurskotum
og fleiru pess kyns gamni „fyrir fólk-
ið“, sem mikil tfzka er orðin hjer um
slóðir og of mikið að gert. Til pess
að gera púðurskotin hvell meiri er
haft meðal annars salt í hleðslunni en
varazt ekki pað, að pau eru pá sfður
en eigi hættulaus, sem hjer gaf raun
vitni. Kom eitt pess kyns skot, er
miðað var milli tveggja stúlkna með-
al áhorfenda við brennuna, í hina
priðju, er stóð par á bak við, en skot-
maður sá eigi í ilimmunni, o reif
hana á hol á kviðnum neðanverðum.
Prátt fyrir skjóta og góða læknis-
hjálp ljezt stúlkan daginn eptir við
mikil harmkvæli. I>að var dóttir
Pjeturs bónda Guðmundssonar (Pjet-
urssonar frá Engey) f Ilrólfskála, en
systurdóttir Ingjalds hreppstjóra á
Lambastöðum, Guðríður að nafni,
efnisstúlka á tvítugsaldri. Slysið
vann náfrændi hennar einn, á lfku
reki, stilltur piltur og vandaður, er
berst mjög illa af eptir petta óhappa-
verk, svo sem að líkindum ræður.
Rvfk. 18. jan. '96.
Mannalát. Fyrrum háyfirdóm-
ari Jón Pjetursson andaðist 16. p. m.,
rjettra 84 ára.
Hinn 14. p. m. andaðist hjer
Egill Egilsson, f. kaupmaður, sonur
Sveinbjarnar rektors Egilssonar, fædd-
8. júlí 1829.
Rvfk 23. jan. '96.
+ Þann 13. desember síðastl. and-
aðist úr sullaveiki á sjúkrahúsi Rvík-
ur Eirfkur Eiríksson bóndi frá Þóru-
stöðum á Vatnsleysuströnd 37 ára.
Hann var sonarsonur Eiriks danne-
brogsmanns á Reykjum á Skeiðum
en dóttursonur Sigurðar bónda á
Votumýri.
Annan des. f. á. andaðist f Litlu-
Breiðuvfk í Reyðarfirði Dórunn
Richardsdóttir, 86 ára gömul.
Slys. Skrifað austan úr Fá-
skrúðsfirði snemma á jólaföstu: „Á
Kaldalæk við Vattarnes vildi til
slys á ny. Sigurður elzti sonur Vil-
hjálms heitins (er lenti í snjófióðinu í
fyrra vetur) var á ferð inn á bæjum.
Hann var nótt á Hafranesi, en fór á
fætur fyrir dag. Einn piltanna vakn-
aði og spurði, hvort hann ætlaði svo
snemma af stað. Ilann kvaðst ekki
halda pað, en hann ætlaði að koma út
og gá lil veðurs; hann hefur ekki
sjezt síðan og er J>ó mikið búið aö
leita hans“.
Rvík, 25. jan. 1896.
Hinn 18. p. mán. andaðist hjer í
bænum Ludvig Arne Knudson, fyrr-
um verzlunarmaður, lengi bókhaldar
við C. F. SiemeDS verzlun í Reykja-
vík, nær hálfáttræður.
Íshósin Á Austfjökðum. I>að
eru ekki færri en 8 íshús og frystihús
ymist upp komin eða í smlðum nú á
Austfjörðum, frá pví í fyrra liaust, —
allt fyrir forgöngu og eptir fyrirsögn
ísaks Jónssonar, er pangað kom
fyrra frá Ameríku (Winnipeg).
Rvík 8. febr. '98.
Póstskipið Laura (Christiansen)
kom loks í fyrri nótt. Fórfrá Khöfn
á rjettum tSma, 17. f. m. Færeyja-
töfin nú 8. dagar! l’arpegar hingað:
Sveinn Sveinsson trjesmiður og 2
kvennmenn.
Læknisembættið f Fljótshjeraði
m. m. (14. læknishjerað), er laust hef-
ur verið meir en 2 ár, frá pví er Þorv.
Kjerulf andaðist, loks veitt Stefáni
Gíslasyni, aukalækni í Dyrhólahreppi
m. m.
Ísafold.
Nœrri olæknandi
Ákafur hósti. Engin hvild dag eða nótt,
I.ækuarnir gefast upd.
IJfinu bjargrad
með þvf að briika.
AVCD’Q <HERRY
A I Lll O RECTORAL.
„Pyrir nokkrum árum fjekk Jeg á-
kaflega slæmt kvef með mjög slæmum
hósta, svo að jeg hafði engan frið dag
eða nótt. Þegar læknarnir voru búnir að
gera allt við mig sem [æir gltu, sögðu
þeir að jeg væri ólæknandi og hæitð nlveg
við mig. Kunningi minn, sem hafði
heyrt getið um kringumstæður minar,
sendi mjer flösku af Ayer’s Cherry Pec.
toral, sem jeg fór þegar að brúka og
sem strax frá byrjan gcrði mjer mikið
gott. Þegarjeg var búinn með úr flösk-
unni var jeg orðinn alheill. Jeg lief ald-
rei haft mikinn hósta sfðan, og hef þá
skoðún, að Ayers Cherry Pectoral liafl
læknað mig-—W. II. Ward, 8 Qutmby
Ave., Lowell Mass.
1YERS ('HERRY 1‘ECTORAL
Hœstu Verdlaun a Heims-
syningnnni,
Ayer’s Pills hið besta hreinsunarmeðal
315
fyrirætlanir hans, sem eru okkur sjálfum cins mikið
í hag Ofr honum“.
Mrs. Cliff sagði ekki neitt meira, en hún hugs-
aði með sjer, að f etta væri nú gott og blessað fyrir
Ednu, sem gæti skemmt sjer samkvæmt smekk sín-
um, en pað væri öðru máli að gegna með sig.
Mrs. Cliff var sannfærð um pað með sjálfri sjer,
að pau myndu aldrei framar sjá Horn kaptein. „Því,
væri hann & lífi“, sagði hún við sjálfa sig, „pá hefði
hann vafalaust sent okkur vitneskju um pað á ein-
hvern hátt. t>ar eð öll veröldin er nú pakin póst-
leiðum og telegraf práðum, pá er ómögulegt að
liann og pessir tveir sjómenn hafi ekki látið til sín
lieyra svona lengi — nema“, bætti hún við í huga
sínum og varð hverf við, „peir vilji ekki láta frjett-
ast af sjer“. En gamla, góða konan vildi ekki láta
huga sinn dvelja við pá getgátu; hún var svo
hræðileg!
Og pannig beið Edna pví og beið, og vonaði
daglega að fá góðar frjettir af Horn kapteini, og
pannig beið Mrs. Cliff líka og beið og vonaði eptir
frjettum af Horn kapteini — góðum frjettum ef
unnt var — en undir öllum kringumstæðum eptir
endilegum og áreiðanlegum fregnum, eptir fregnum
sem gerðu pað að' verkum, að pau vissu hvaða lífi
pau ættu að lifa í framtíðinni og sem leyfðu peim
að byrja á að lifa J>ví lífi.
322
„Hann er genginn af vitinu“, hugsaði kapteinn-
inn með sjer. „Hann hefur orðið brjálaður af að sjá
allt petta gull“.
„Hættið pessu“, sagði kapteinninn byrstur, „og
súpið á pelanum“.
Shirley hætti í miðju kafi og saup duglega á.
Þetta virtist bæta bonum, pví hann var ró'egur um
stund, og á meðan sótti kapteinninn luktina upp á
turninn. Þegar hann kom ofan með ljósið leit
Shirley upp á hann og sagði í veikum róm:
„Kapteinn, er allt, sem jeg sá, pannig?“
„Já“, svaraði kapteinninn, „pað er allt pannig“.
„í>4 ætla jeg að biðja yður að lijálpa mjer að
komast burt hjeðan“, sagði Shirley. „Jeg vil kom-
ast út f vanalegt andrúmslopt“.
Kapteinninn hjálpaði Shirley að standa á fætur;
síðan studdi kaptcinninn hann með annari hendinni
en hjelt á luktinni í hinni; en Shirley gekk samt
illa að ganga, pví pað leit út fyrir, að hann hefði
ekki rænu á að reyna að hreifa fæturna, og hann
slingraði og lagðist upp að kapteininum eins og
hann væri ölvaður.
Þegar peir voru komnir úr mesta myrkrinu
fram í pann hluta hellisins, par sem dálítil dags-
birta var, Ijet kapteinninn Shirky setjast niður og
fór að sækja Maka.
„Fyrsta styrhnanni v.irð illt og pú verður að
hjálpa mjer að koma honum út í fcrskt lopt“, sagði
kapteinninn við svertingjann.
311
sparsemis tilfinningar hennar. Ilún hugsaði sjer
pví, að pegar hann kæmi til Parfsar skyldi hann sjé,
að hún lifði eins ríkmannlega og hann hafði óskað.
Það væri ekki nauðsynlegt að eyða öllu, sem hún
ætti, en hvert sem hann kæmi til baka rfkur eða fá-
tækur, pá skyldi haDn sjá, að hún hefði haft trú 4
honum og pvf, að honura myndi heppnast fyrir-
tæki sitt.
Hún var nærri hætt að fmynda sjer, að nokkurt
slys hefði komið fyrir kapteininn. Ötti sá, sem hún
fyrst bar f brjósti f pessu efni, hafði orsakað pað, að
hún hafði farið að hugsa nákvæmlega um málið; og
pess meir sem hún lagði allt niður fyrir sjer, ]>esa
sannfærðari varð hún um, að pað væri ekki nema
eðlilegt, að hún yrði að bfða lengi eptir fregnum
par sem eins stóð á og með ferð Horns kapteins. Það
var ef til vill önnur ástæða fyrir pessu hugarástandi
hennar, ástæða, sem hún ekki gerðisjer grein fyrir____
hún var orðin vön við að bfða.
I>au höfðu nú sezt að á einu stærsta og fínasta
hótelinu f París, og herbergin voru svo rúmgóð,
speglarnir svo stórir og vandaðir, gyllingin og
skrautið svo mikið, að Ralph hrópaði upp yfir sig af
undrun og aðdáun.
, T>.ið er betra fyrir pig að fara varlega, Edna“,
ssgði hann, „pví annars er ekki að vita, nema að við
verðum innan skamms að flytja okkur yfir í hinn fá-
tæklegasta hluta borgarinnar og jeta á einuu> af^