Lögberg - 30.07.1896, Blaðsíða 5
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 30. JÚLf 1896.
5
“»«ti gulli, þíi gcti hver sl, setn
®ttthvaö |>arf að borwa, valið um, í
híerjum máltninum hanu vill heldur
Wga, og að hann mundi ætíð borga
®öð þeim málminum, scm ödýrari
v®ri þegar hann yrði að borga eitt-
^v&ð, ofr gefur þetta ekki kaupanda
mikil forrjettiudi fram yfirseljanda?
t>að er eptirtektavert, að á sama
títna og gerðir tvímálms-fundarins f
London hafa verið telegraferaðar til
Atneriku eins og fregn sem hefði
•Dtkla altnenna pyðingu, J>& hafa gerð-
lr fundarins alls enga eptirtekt vakið
Stórbretalandi. Jafnvel tvímálms-
’nenn spyrja, hvernig á því standi að
ntál, sem komið er svo langt á veg í
^andaríkjunum, að báðir hinir miklu
Pólitísku (lokkar hafa tc'kið það á
“tefnuskrá sína, pó í tnismunandi
Inyndum sje, og sem hefur gripið hugi
n'anna með svo miklu afli, að önnur
n'&l, jafnvel hin pyðingarmestu, hverfa
®Leg sjónum, að það sku’i alls enga
eptirtekt vekja á Englandi. Þessi
spurning verður enn meir sláandi
þegar vjor borum Bandaríkin og
Catiada satnan. I>að másegja, að pað
etandi allt öðruvisi á fyrir Etiglandi
eU Bandarikjunum, par eð hið fyr-
Defnda landið hefur peDÍnga til að
lána öðrum löndum, cn Bandarikin
þurfa að fá peninga lánaða frá öðrunt
löndum. t>að er enginn slíkur munur
A Canada og BaDdaríkjunum. Ilvcrn-
’g stendur pá á, að á satna títna og
Landaríkin eiga i pólitisku borgara
etríði út af pessu rnáli, að fólkið í
t-anada hefur ekki vaknað af svefni,
ekki svo mikið sem opnað annað
&ugað fyrir pví, og er í vandræðum
nioð að skilja, út af hverju allur pessi
gauragangur sje? Svarið upp á þessa
fpurningu leysir alla gátuna, og ef
Landarikja-menn gætu að eins sjcð
ráðnittguna, þá tnyndi Oll prætan
hverfa eins og silfursky hverfur í
blámann á himninum. I>að setn sjálf-
sagt gerir mestan muninn á milli
Landaríkjanna og Canada i pessu
ttiáli er pað, að battka fyrirkomulagið
kjer i Canada er hið bezta í vcröld-
'Uni, en banka-fyrirkomulagið i
Landaríkjunutn eitthvert hiðstirfnasta
sera til er. P’yrirkomulagið hjer i
Canada er pannig, að ltver maður
getur feDgið eÍDB mikinn gangeyrir
og hann gctur notað arðsatnlega, en
t Bandarikjunum er pað pannig, að
kankarnir par hætta að láta úti gang-
eyrir einmitt pegar me3t pörf er á
konum, sem hefur pað í för með sjer,
®ð hinir fátækari neyðast til að sæta
aUskonar ókjörum til að fá reiðu pen-
lngs, og verða par að auki að borga
vitleysislega háa vexti af þcitn. Allir
geta sjeð, hvaða óþægindi og skaða
þetta hefur í för nteð sjer, en allir
geta par á inóti ekki sjeð orsakirnar,
°g pess vegna stinga menn upp á
k'num hættulegustu meðölum til að
i^kna ponnan sjúkdóm. Sllfur-frí-
sláttulækningin mundi verka lfkt.og
sum skottulækna-meðöl, sern borin
eru á meinsemd á einhverjum vissum
bletti líkamans, og sem, pó þau lini
verkinn rjett í bráðina, auka bólguna
og sárindin að ntiklum muD. Vjer
vonum einnig, að hið verzlunarlega
siðferði fólksins hjer f Canada sje enn
á svo háu stigi, að pað vilji ekki snúa
sig út úr að borga rjettmætar skuldir
sínar.“
Sá gæruklæddi.
Enn einu sinni skreiðist hinn
gæruklæddi ráð'sniaður Hkr., Einar
Ólafsson, fratn úr skvimaskoti sfnu
fram á ritvöllinn í Hkr., i )>ví blaS-
inu sem kom út 28. |>. m. Hann
þykist vcra að svara ritstjórnar-
grein, sem stóð í Lögbergi 9. )>. m.
út af fundinutn á Northwest Hall 4
p. m., en eins og honum er títt notar
hann ytirskyns-ástæðu til að hringla
og glamra um ýmislcgt, sem ckki
kemur málinu við. Hann .vefur
sauðargærunni sem fastast utan um
sig, svo menn haldi að hann sje
moinleysiskind, en hann gætir þess
ekki, að eins og „asninn er auð-
þekktur á eyrunuin ‘, eins er liann
auðþekktur á glepsinu og ýlfrinu,
hve vandlega sem ltann vefur sauð-
argærunni að sjer.
Oss dettur ekki í hug að fara
að eltast við allan þann andlega
krabbagang, sem þessi gæruklæddi
postuli’gengur í nefndri grein sinni
eins og vant er, þcgar liann talar og
skrifar, og maður verður líldega að
vorketina honum krabbaganginn, af
því það aadlega göngulag mun
honum meðfætt, eða er af vana
orðið hans önnur náttúra. Vjer
ætlutn að eins að fara nokkrum
orðum um rnálið sjálft—Islendinga-
dags-haldið og undirbúning þess.
En áður en vjer förum út í það
skulum vjer benda á, sem dæmi upp
á hinn andlega krttbbagang þess
gæruklædda, að hann er að blunda
síðustu sambandsþings- kosningum
og Mr. Greenway inn í málið, sem,
eins og allir munu kannast við,
kemur íslendingadags-málinu ekk-
ert við.
Allir, setn vilja gefa ínálinu
gautn, vita (ekki sízt hinn gæru-
klæddi), að vissir Hkringlu-menn
beittu undirferli við undirbúning
fundarins á Northwest Hall. Af
því þaðsvo bættistvið, að fundurinn
var illa boðaður, stungum vjer upp
á, að boða og halda annan undir-
búnings-fund; og af því utn viku
tfma þurfti til þess stöngum vjer
upp á, að íslendingadagurinn yrði
haldinn jafnlöngum tíma seinna,
nefnil. 10. ágúst, Vjer höfðutn
ekkert annað á móti, að íslendinga-
dagurinn yrði haldinn 1. eða 3. á-
gúst í þetta sinn (5. ágúst bar upp
á sunnudag, svo }>ann dag er hvort
sem er ekki hægt að halda í ár,
hvað sem sá gæruklæddi þvaðrar
um þann dag). Vjer vissum tnikið
vel, að fundurinn mundi greiða at-
kvæði á móti uppástungu vorri, en
vjer komum með hana sem móttnæli
gegn aðferðinni, sem beitt hafði
verið við undirbúning fundarins.
Vjer álítum rjett, og höfum fulla
einurð á, að mótmæla rangindunt,
þó vjer stöndum einir uppi með
vora skoðun.
Allt þvaður hins gæruklædda
um það, ltverja vjer teljum Hkringlu-
menn og Lögbergs-menn, er tilraun
til að villa sjónir fyrir mönnutn.
Sjónhverfingar er gamalt og nýtt
vopn gæruklædda postulans. Allir,
sem le.sið hafa grein vora f Lögbergí,.
(og ltinn gæruklæddi ekki síður en
aðrir) vitii mikið vel, hvað vjer
meinuin og hverja vjer tneinum. En
hinn gæruklæddi les allt eins og
hinn andlegi faðir hans les ritning-
una — til að snúa út úr og sjer
sjálfum til fordæmingar. það þarf
nú ckki neitt tnikiltnenni til þess að
snúa út úr; ]>að þarf bara óvandaðan
durg til þcss.
Hvað snertir almennigs álitið
viðvíkjandi því, Itvaða dag sje rjett-
ast að halda sem íslendingadag í
framtíðinni, þá mun hinum gæru-
klædda það ókunnugra en oss,
því fáir sem cngir tnuntt vera farnir
að senda honutn nje Ilkr. atkvæði
sín um það, þó skorað væri á tnenn
að gera það fyrir nærri ári sfðan.
Og uú gefur sá gæiukladdi í skjrn,
að hann sjc sjálfur búinn að afneita
oinum tnerkisdeginum, 2. ágúst.
Hvers vegna? Af því náttúrlega að
hann vcit, að sá dagur fær ekki al-
mennan byr, að fólk eralmennt far-
ið að sjá, að það er „humbug“ að
vera að halda þann elag sent íslcnd-
ingadag. Og livað sannar svo allt
þetta? það sannar, að tillögur Lög-
bcrgs í þessu tnáli. sem öðrum, eru
byggðar á skynsatnlcgum rökum, en
ekki á „piggishness“ = sauðþráa, og
það mun reynast i þessu máli sem
öðrum, að það sem er skynsamlegt,
rjett og gott sigrar, hvernig sem
reynt er að trana heimskunni fram
og setja hana í hásæti.
það er óþarfi að segja nokkttð
ttnt útreikning hins gæruklædda um
tölu Lögbergs manna,fyrstog fremst
af því, að enginn veit hvað hann
meinar með orðinu Lögbergs-maður,
og svo afhinu, að þeir fækka hvorki
njc fjölgu hvcrnig sent hann ýlfrar.
Og svo erum vjer ekki svo mein-
samir, að meina honum þá huggun í
öngum sfnunt að ímynda sjer ]>á svo
fáa scm ltann vill. það gerir Jj;>g-
bergi ekkert til, en getur gert hon-
um gott eins og það gerir vitskcrt-
utn mönnutn gott, að samsinna
grilhtr þeirva, eöa 1-afa ekki á móti,
þeitn, svo þeitu versniekki vitlej'san
af æðinu sem á þá kemur, ef haft er
á móti því sem þeir segja.
T. H. Lflygiieed, M. D.
Útskrit'aður af Mtvn, Medical Uuiversity,
Dr. Lousheed hefur lyfjalníð í sam-
bandi við læknisstörf stn og tekur þvi til
öll sfn meðöl sjúlfur. Selur skólabækur,
ritföng og fleira l>essliátt.ar.
Beint á móti Coanty Court skrirstofunni
GLENBORO, MAN.
L>að virðist vcta lieilnæmt, jafnved
fyrir apturbahlsmenn,að breyting varð
á stjórninr.i í Ottawa, pvi sipturhalds-
menu sjálfir eru nú allir að verða um-
bótameun (reformers). Að minnsta
kosti hrópa blöð peirra nú hvert í
kapp við annað, að Laurier-stjórnin
eigi að flyta, sjer að koma á peim
umbótmn, sem frjálslyndi flokkurinn
lofaði að koma si ef hatin kæinist til
valda. Aður en Tupper stjórsiin var
búin að segja af sjer voru Tupper-
blöðin fariu að heimta, að Mr. Laurier
ljeti uppskátt hvaða umbætur hann
ætlaði að gera á toll-lögunum, og nú,
áður en Laurier-ráðaneytið hefur
reglulega sezt að völdum, áður en
ráðgjafarnir hafa haft tíma til að ná
endurkosningu, n(t, á meðan Laurier-
stjórnin hefur orðið að vinna nótt og
dag við að hreinsa upp allan óhroð-
ann, sem Tupper-stjórnin skildi eptir
á dánardægri sínu (par á meðal pau
mörgu hundruð af stjórnarráðs fyrir-
skipunum um embætta-veitingar og
embætta breytingar o. s. frv.), eru
Tupper-blöðiu farin að heitnta, að
Mr. Laurier gerir uúibætur á fyrir-
komulagi ráðaneyt’sius, sem ekki er
hægt að breytsi noisia með lögum sem
pingið satnpykkir. Sutnum finnst nú
að apturhaldsstjóruin sáluga hefði
getað gert eitthvað af pessutn umbót-
um pau 18 ár, som húu sat að völdum
svmfleytt, en pað má líklega afsaka
hana með pví, að hún hafi verið svo
önnum kafin að ltalda sjer við völdin
með „boodling“, að hún hafi ekki
haft tíma til annars.
HJAliTVEIKI LÆKNUÐ Á 30
mínútum.—Dr. Agnews hjartveikis
lyf lækna í öllum tilfellum hjartveiki
á 30 uiíoútum svo að sjúklingurinn
fær algerðan bata. JÞað er óviðjafn-
anlegt meðal við hjartslælti, andar-
teppu og andarteppuflogum, við sting
í vinstri síðunni og öllutn eiukennutn
að hjartað sje sjúkt. Ein inutaka
mun sanufæra yður.
Tannlæknar.
OLE SIMONSON,
tnælir ineð stnu nyja
Scamlinavian lioici
718 Main Stkkkt.
b'æði $1.00 á dag.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK.
SELJA ALLSK.ONAR MEDÖL, BŒICUR.
SKRIFEÆRI, SKRAUTMUNI, o.s. ftv.
Mr. Lárur Arnason vinnur í biV^inní, og cr
því hægt að skrifa honum eða cigendunum á ísl,
j>egar menn vilia fá meir af einhverju meðali, sen\
j>eir hafa áður fengið. En œtíð skal muna eptir aíí
senda númerið, sem er á miðanum á meðala*
glösunnum eða pökkum.
N
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
CLAEKE <& BUSIJ
527 Main St.
ORTHERN
PACIFIC
JfaLseölac
ineð
Janjbraut, Vatnaleid og Hafs!(ípun|
seldir til
AUSTUlt CANADA,
BKITISH COLUMBIA.
1|AN D ARÍKJ AN N A»
BRETLANDS,
FRAKKLANDS,
, . ÞÝZXALANDS
ÍTALÍU,
IDLAND3,
KÍNA,
JAPAN,
AFRÍKU,
' ÁSTRALÍU.
Lestir á hverjum degi. Ágætur út-
búnaður
Frekari uppiysingar, og til ss að fí
farbrjef. snúi menu sjertil
8KRIFSTOFUNNAB
að 480 Main St., Wiunipeg.
eða á vagnstöðvnnum,
eða skriflð til
H. Swinlortf,
Gen. Agent, Winn.ijeg
Arinbjorn S. Bardal
Sclur likkistur og annast um
farií. Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag og nótt.
613 Eigin /^ve.
út-.
11
®ð senda hið Akveðna gjald. Gjaldið var 8 guineur,
°g Gerald fann til samblands af sorg og gleði pegar
Lann skrifaði banka-ávísanina fyrir pessari, sem
Lonum virtist, afar miklu upphæð i pvinær óbrúkuðu
Avisana-bókina sína.
Allt petta hafði skeð fyrir lötigu stðan—fyrir
n*3rri ári síðan. Gerald fannst nú, að liann vera
°rðinn gatnall meðlimur klúbbsins. Hann kom
þangað á bverjuin degi, og honum pótti mjög vænt
Um klúbbinn. Ungur maður í London, einkum
UDgur maður sem er uppalinn úti á landinu, scm byr
f leigu-herbergjum, á enga ættingja og enga vini,
verður eðlilega mjög elskur að klúbb slnum. Klúbb-
Urinn pyðir vini og pægindi, og orsakar pægilega
blfinningu um, að maður sje paitur af hinni roiklu
Loudon-veröldu. Hann finnur til pess, að hann er
hvorki án vina nje einmana, pegar hann fer inn um
Jyrnar með vængjahurðunum, sein ganga bæði út og
JUti hávaðalaust, ræður um stund yfir ótrúlega
Uiiklum pægindum, jafnvel óparflega miklum, fynr
i*ÍDa litlu upphæð er hann borgar á ári. t>ið var
e*Du sinni ungur berramaður, sem hjet Brown, og
8®f föðurbróðir hans honum nokkur mjög nytsöm
‘'Að pegar hann gerðist meðlimur hins nafntogaða
^logatherium-klúbbs; en pað er langt siðan, og
klúbb-heimurinn í London hefur aukist undrunar-
iega síðan á peim dögur.
L>að var hagnaður að komast inn I klúbb á peim
doium; pað er enn hagur að komast í góðan klúbbj
14
II. KAPÍTULI.
Langfkrða-maðurinn.
Kveld eitt seint í apríl sat Gerald Aspen við
borð eitt lítið í ferðamanna-klúbbnum — borð, sem
honum pótti sjerílagi vænt um. Dað stóð við einn
gluggann, og par eð blæjurnar voru dregnar upp,
gat hann horft út í myrkrið fyrir utan og sjeð um-
mál dimma torgsins, sem smágeislum sló á af ljósun
um, er brunnu hjer og hvar á pví eins og stjörnur,
með birtu ar liktist ljóma af giinsteini, í hreina
loptinu. L>essi aprtl mánuður hafði verið kaldur og
hráslagalegur, eins og sá mánuður opt er, og pað var
mjög notalegt að sitja parna í hlyjú, vel lystu stof-
unni með mjúku gólfdúkuuum og lömpum og kerta-
ljósum, setn rauð skyggni voru á, í stofu, sem bjart-
ur kola-eldur brann í til beggja enda á opnum arni,og
horfa út í hið óákveðna sambland af myrkri og ljósi,
sem nafntogaður málari einn mundi nefna samhljóðan
af gull-lit og ditntnu,*og geta notið fegurðarinnar án
pess að verða að pola biturleik loptsins útí fyrir.
Gerald koin ósjálfrátt í hug hin gamla,skáldlega saga
landsins, sem er enn fjarlægara, fyrir austan sólina
og fyrir vestan tunglið.
En pó að ferðamanna-klúbburinn, sem fjelag,
væri ötult og meðlimir hans væru á eilífu flugi utn
pvera og endilanga veröldina, eins og fjandinn væri
á hælunum á peim, og fyrirlitu pá sem kallaðir eru.
hnattbrokkarar (globe trotters), pá mega menn ekkL
áltta, að allir meðlimir klúbbsins væru glæfralegir
æfintyra nienn. Klúbburinn var ungur; hafði a5
eins verið við líði í eitt ár, sem starfandi fjelag,
Fáeinir seigustu ferðamenn heimsins af hinum nyj-
asta skóla höfðu myndað klúbbinn; en pað var ekki
hægt að ná í nógu marga af eins seigutn fetðamönn-
utn tneð stuttum fyrirvara, til pess að koma á fóú
álitlegum klúbb, svo að scigustu ferðamennirnir urðu
að miðla ugn til.
„Allt lífið er miðlun“, hafði hinn virðulegi kap-.
teinu Joltn Raven sagt spekÍDgslega, pegar klúbbur*
inn var að myndast. Fáir menn höfðu ferðast tueira
á hans aldti—pví hann var varla miðaldra maðtic
enn—beldur en hinn virðulegi kapteinn John Raven,
sem hinir spaugsötnu vinir hans kölluðu kaptein
Kruinma. llann hafði ckki verið sendimaður drottu-
ingaiinnar, auka frjettaritari, herntaður drottningar-
innar og lukkuriddari til einkis; svo John Ravcu
hafði kynnst vcröldinni og siðum hennar inikið áðup
en hatin byrjaði að inynda ferðamanna-klúbbinn,
L>egar hann pví sagði, að allt lífið væri miðlun, pft,
voru meðnefndar-menn lians og með-feður hinsj