Lögberg - 02.02.1899, Blaðsíða 3

LÖGBERQ, FIMMTUDAGílíX 2 f'EBRÚAR »M.
2
Krl gtindó in slia t ri‘«T.
nýtt svar til Guðmundau Hannes
sosar fbí Haraldi Níel^syni.
III.
(Niðurl.)
Dú f>ekkir söguna um Sil frft
Targos. Hann {>óttist(5tv!r»ðleg,aleita
•ann’.eikans; hann ofsótti kristna
inenn fjrir kenningu f>eirra um
ponnan Jesúm frft Naaaretb; en svo
hljóroaði rödd af himni til hans: „Hvj
ofs»kir f>ú mig“ (o: Jesúm Krirt)
Ofsókn og hatur gegn kristinni trú og
kristnum mönnum er enn í dag of-
súkn og hatur gegn Jesú Kristi sjftlf-
um, þótt f>eir, sem ofsóknina fretnj*
°g reyna til að útryma fiessari trú,
haldi að svo sé eigi. Sil hó!t f>að
okki heldur; hann vildi bara útTýma
f>essari heimskulegu kenningu. En eft-
tr að hann er orðinn kristinn, stendur
f*að *l!a aafi sem hið skelfilegasta fyr
ir hugskotssjónum hans, að hann skuli
hafa gert sig sekan í pessum ofsóku-
um, jnfnvel pótt hann hafi gert pað
„óvitandi í vantrú" (1. Tím. 1,13).
Sé svo, Guðmuudur læknir Hann
es’on, að pú hafir fuudið þann sann
leika, að Jesús frft Nazareth hafi ald
rei pótst vera frelsari heimsins og sé
ekki nppristnn frft dauðum, þá skora
ég alvarlega á pig, að birta öllum heitni
pessa uppgötvun pína, og um fram
alt að gleyma ekki að færa rök j
fjrir henni. J>ví að hiskalegt |
V{Pfi f>að> »ð láta margar miljónir
m anna vaða I pessari villu, og pá sér
staklega að vita til pess, að allir há
skólar í hinum kiistuu löndum skuli
enn halda prófessora til pess að kenna
ftrlega púsucdum manna pessa villu
kenningu. I>ví að ótal samvizkusamir
^ísindamenn meðal kristinna manna
eru ftvalt að rannsaka petta atriði,
°g kemur saman um, að ekkert 1
hmni kristnu trú standi eins ótvírseð,
lega fast eins og petta. Svo ólíkar
sem kenningar hinna kristnu trúar-
flokka eru, pft ketnur peim öllum,
ucdantekningarlaust öllum, saman
Um t>effa atriði. En hafir pú ekki
gert slíka uppgötvun, heldur að eins
gerst flutningsmaður gömlu vantrúar-
ftr&sanna, og hafir ekki önnur rök
ram að fa»ra en pau sömu, sem F.
Baur og D. Strauss forðum höfðu,
°g^ Henning Jensen hefir lapið upp
eftir peim, pft minstu pess, að Tubing
erskólinn er fyrir löngu úr sögunni, og
mðurstaðan, sem peir póttust komast
^L> hvað Dyja testamentið og sögu
esú snertir, pynd og sönnuð að vera
ramfölsk. Yitir sjálfur ekkert um
2aD£ ^fsins Dé lífið hinum meginn
grafannnar, og gé pað mögulegt,
f kenning kirkjunnar um hinn
krossfesta og upprisna Krist só rétt,
“vort mundi pft ekki sæmra fyrir
pigað fara ögn hægra? Sé sann-
sftst og mannúð rlkjandi í huga
pínum, finst pér pft sæmilegt að rftð
ast með illindum að peim möunum,
sem vilja reynast trúir hinum
lega meistara sínum, sem peir trúa ft?
Dú ættir pó að geta skilið pað, að fyr
ir oss, sem trúum á binn lifandi
frelsara, er pað hin æðsta skylda, að
hlyðnast boðum hans og víkja eigi frft
peirri kenningu, er hann hefir sent
lærisveina síria með út um heiminn.
I>essi ofstopafulla aðferð ykkar
lætur oss renna grun í, að hatur ykkar
gegn kenniogunni um Jesúra Krist só
í insta eðli sínu sömu tegundar og
hatrið gegn sjálfum honum ft jarð
vistardögum hans.
I>ft kem ég að sjálfri „ílækjunni11
úr pér. Dú tekur eina setningu úr
bók Joh. Jörgensens og aðra eftir mér
og fær svo út úr pvl pann sann-
leika(!!), að við segjum, að hver sft
rnaður, sem eigi geti felt sig við pft
hugmynd, að kona hans, börn eða aðrir
m 'ðbræður lendi I eillfum kvalastað,
eii>i að bera blftttáfram hatur til kæ1--
1 ikans raikla kennimanns, Jesú frft
Naz irnth.
Með pesíu pykist pú svo ætla r-ð
sanna fó'.ki, að ég hafi ratað I hugs-
anaílækju. En nú verð ég að benda
pór á, í hvíllkri rangfærslu pú g-rir
pig sekan. £>að ert pú, sem vísvit-
andi reynir að búa til ílækju úr ann- j
ara orðum, og er sllk aðferð í mei a |
agi biygðunarlaus.
Joh. Jörgensen talar um alveg -é: j
st ika menr. I Danmörku (aðai!eg> j
I um rithöfundi, er hann skrifar gegi ) 1
og segir að hatur peirra gegn „innri I
missíóninni“ og kenningunni um eilí/a
útskúfun sé ekkert annað en hitur
gegu kristindóminum í heild sinni;.
peir vilji I rauninni losna við allau
kristindóm, en l&ta sem EÓr sé að eins
illa við helvltiskenninguna. Ég segi:
„Kristindómshatrið er hatur gegn Jesú
Kristi sjftlfum“ (p. e. hinum krossfesta
og upprisna frelsara, ekki lfttuum
manni, Jesú frá Nazareth). Svo er að
pví gætandi, að óg hefi aldrei látið
neitt ftlit í ljósi um pessa setningu
Joh. Jörgensen, hvort hún væri rétt, og
hann pví síður um mlna. Það sér
pví hver heilvita maður, að pað er
ekkert vit f pvl að búa til forsetning-
ar á pann hfttt, er pú gerir. Ég veit
vel, að sumir menn, sem eigi fella sig
við kenninguna um eillfa útskúfun,
eru vel kristoir, og skal ég sem dæmi
nefna hinn nafnfræga Eoglending
Farrar.
Það sem Joh. Jörgensen segir um
eínstöku rithöfunda í Danmörku,
segir hanu alls ekki um alla vantrú-
armenn, Þannig verður ályktun
pín eða rökleiðsla út frá orðum okkar
ógild og ram vitlaus, enda hefir mér
aldrei komið til hugar að segja neitt
líkt og pað, er pú fær út úr pessari
orðasamsteypu.
Hvaðmundirpú segja, ef óg &-
lyktaði & pessa leið: Hvalirnir lifa I
sjónum; I sjónum lifa ltka fiskar;
pannig eru pi hvalirnir fiskar. Eð*
annað d-omi: Guðmundur htfir heod-
ur; spnrnir h*fa llka hendur; paunig
er pft Guðmundur api.
Með sllkri rökleiðslu mft f& pað
út, að spendyr séu fiskar og menn apar.
Þú munt enn vonandi kannaat
við, að pað er munur ft ,,p*rtiel“ og
,,absolut identitet“.
Þessu lfk er önnur rangfaarsla hjft
pér, par sem pú minnist 6 röksemdir
mínar fyrir pvf, að kristindómurinn só
enn samrymanlegur skynseminni.
Ekki eitt orð I pvl hefir pú hrakið; prí
að dæmið, sem pú tekur, er alls ekki
hliðstætt (analogt), og ftlyktanir plnar
út frá pvl pess vegna einber pvætt-
ingur. Kenning Kópernikusar um pað,
að jörðiu suúist I kring um sóliaa, er
fjrir löng’i vfsindilega söunuð og
eugum lifandi manni dettur nú I hug
að renyja hina; hia forni hugmynd
um,! að jörðia stæði kyr, er par með
algerlega d >ttin úr sögunni, og vildi
nokkur halda henui frara, riði hann al-
gerletra I b'ig við öll vísindi.
Alt öðru mftli er að gegna með
hina kristna trú. Hvar er sft Kóper-
nikus, sem li fir sy*nt, að hún væri al-
gerlega rö:u?, og birt okkur algerlega
uý -i'in'd hiuum meginn grafarinn-
ar? t>ú segir sjftlfur, að mennirnir
mu :i v.'rða að sætta sig við hispurs-
la ist ,,i /uoramus“ (o: vér vitum ekk-
ert) í peim efaum. Það er algerlega
ómít uælanlegur sannleiki, að kristna
trúin er enn sam-ymtaleg skynsemi,
hviið sem pú um pað segtr. Ea jafn
víst er og hitt, að búa verður aldrei
vísindalega söanuð á pann h&tt, að
enginn geti framar neitað að beygja
sig undir sannleik hennar. Það er
fjarsætt eðli trúarinnar. Og leið skyn-
seininnar er ekki eina leiðin til Gnðs.
„Fyrsti og eini vegnrinn til að pekkja
Gnð og skilja trúarbrögðin er sft, að
elska Guð“; ea pað gera ekki poir,
sem fyrir hvern mun vilja útry.na
allri guðstrú.
Fieiru tel óg ekki pörf að svara í
grein piuni; sfðar skal óg við tækifssri
fræða pig dilítið un kristniboðið &
Indlandi. En að lokum vil óg minna
pig ft hið fornkveðna: lseknir, læknaðu
sjftlfau pig! Þið eru pínar eigin hugs-
unarflækjur, sem pú parft að lagfæra,
en ekki mínar.
Og bryna megið pið Þorsteinn
Erlings3oa betur, ef pið vonist innan
skamms eft.ir að sji „kirkjuna fara of-
an fyrir bakkann14. Þorsteini sýnist
hún að eins „gamall kumbaldi“, og
pið haldið pví mft ske, að hún muni
brfttt falla fyrir ár&sum ykkar og ann-
ara vantrúarmanna; en má vera aðpið
rekið ykkur ft klöpp, f>egar pið farið
að rífa kumbsldann, og að grundvöll-
urinn reynist traustari en pið haldið.
Kristttr er hyroiogarstsinu kirkjunn-
ar, og hann hefir s*gt, að hlið helj*r
skali aldrei & hanai «igra»t (Matt. 16,
18). Og nú er að b!ð* fttektanaa, hver
keaningin reynist betur I ltfiau, hsnt
eða ykkar Þorateina.—Inaf»ld, li
okt ’»»
BÓKHALB,
HRAÐRITUN,
STILRITUH,
Tr.L*GRAPHY,
LÖ«, BNSKAR NAMSGRKIKAR,
OG „ACTUAL 1USHÍK»S“,
«A RYfUIJJ TIL ENBA.
STIFJIASSR FYIIR S3 AR3M SIBAN
#| er «UtI eg Wii >kó)iaa i ölla NerVract-
arlaaéiaa.
YFIR S000 STUDEMTAIf
H^FA UTSKRIFAST AF HONUMf.
oj «ra k*r á aictlal margir m«t UiVandi
Tcralaairmana.
|>«s« skóli «r «pina allt árið um kring, og
geta menn þvi bjrjaS hvenser sem er. hvert
hcldur k«ir vilja á dagtkólmnt eða kveldskólonn
^•nslan ir fullkonfiq.
Nsifnfrirgir kenaarar staada fyrir hverri
námsgrctaa-deild. p»8 er beati og ó-
dýrasti akólina, og itvagar nemendum
slnunt bctrl stöðu ea aðrar ^vilíkar
stofnanir.
K«mið «0a akrilð eptir aákvacmari npplýa
ingara.
MAGUIRE BROS.,
IIOINV6K,
39 E. Sixfcb Btraat, 8t. Paul, Minn
Dr. G. F. BUSH, L. D.S.
TANNLÆ.KNIR.
Teonur fylitar og dregnar út ftn sárg,
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
627 Maoi 8t.
(SLENZKUR LÆKNIK
Df. M, Halldorsson,
Stranahan A Hamre lyfjabfið,
Park Jiiv«r, — — — N. Da.lt,
Er að hitta á hverjum miðvikudegi i Graftou
N. D.,frá kl. 6—6 e. tr.
Phycisian & Surgeon.
Útskrifaður frá Queens háskólanum i Kingstea,
og Toronto háskólanum i Canada.
Skrifstafa í HOTEL GILLESFIE,
f!RTSTAL. N- 1».
DR- DALGLEISH,
TANNLŒKNIR
kunngerir hjer moð, að hann fiefur sett
niðttr verð á tilbúnum tónnum (set of
teeth) sem fylgir:
Bezta “sett“ af tilbúnum tðnnum nú að
eins $10.00. Allt annað vevk sett niðnr
að sama hlutfalli. En allt með því verði
verður að borgast út í höud.
Hann er sá eini hjer í bíenuro Winnipeg
em dregur út tennur kvalalaust.
Itooms 6—7,
Cor. Slain & Loiubard Strceta.
THOMPSON & WING,
MOUNTAIN, N. D.
Þanu 1. febrúar ’99 byrjum rjer að gera skrá yfir vörur
Þær, er þá verða á hendi. Og gefum vjer því alveg óvana-
lega mikinn afslátt þennan mánuðinn út (janúar ’99) á öllum
vörum í búðinni.
Fatnaður 2» prct. afal. eða 4 rainna en vanaverð.
Leðurakór 20 44 44 4( 1 5 44 44
Vetrarakór 25 (4 44 44 “ 44
Ullar Blankett.. . 25 14 44 44 „ « 44
'Kjólatau 25 44 44 44 44 14
“Notiona” 25 44 44 44 : “ 44
Jakkar og kftpur.. S» (4 (4 44 (4 44
Hardvara o{ liúsbúnadur eiunig fnerður niður
í virði.
Sleppið ekki þesiu makalauia t»kif»ri til þess að fá það
aem þjer þurfið fyrir returinn og vorið fyrir litla peninga.
Vörurnar verða teldar með ofangreindu verði fyrir
PENINGX ÚT í HÖND ÁÐEINS.
Komið iero fyr»t »vo þjer getið valið úr kjörkaupunum.
THOMPSON & WING.
455
hnfðNlgel,Stökk hin^að °S pangað og hjelt
. 1“U a ltaf uPPHettu, en fjaðraskúfuriun á L
«l an9aði og difaði við hveTja hreifingu.
i „ nrótstöðamaður hans hjó hvert
RSP & fætur öðru og sótti grimmítega fram
ggum og lögum ft víxl, en sverð hans komst i
am hjft sverðsblaði hins fima og æfða Sir N
Runnn öskraði upp 8f gleði I hvert skipti se
van • fl^fuð sitt snögglega undan höggi
um h J'» ,SkyndlleSa undm til að forðast eitt af
ræðilogu höggum, sem pannig fóru frai
im n pess að snerta hann. En svo fjek
Fp;H a lt 1 .ein« í®ri ft mótstöðumanni sl
i rn diriun reiddi sem sje sverð sitt hfttt
J opnuðust p& eitt augnablik samskeytin ft bi
1*5“““ bolurÍQn °n komu samt
um l N‘gel SVerði 8lnu 1 "mskeytin með
i_ lracya’aðaugafesti varla á hinum skjótu 1
,um blaðsins; en blóðdroparnir, sem lftku ni?
unna riddarans, og hinn vaxandi rauði b
inm hvítu yfirhöfn hans, sjfndi, hvar lagið
ekkT -T* Þa® hafði SWrt hann’ Sftrið var nú
, m.1 1 ’ °R ^ranski riddarinn var I pann v«
o?1K‘P:?ðh8l“- ^af Prinzinnt
e?n 1 ^ Slr J°hn °handos Þá 9taf sinn falla niður
WdaTaTr1111" V°Pn UpP °« 8t°5
”1>að Jar ko®inn tfmi til að stöðva ei
P a , sagðt pr nzinn brosandi, „pvf Sir Nigpl
46S
mínir vanari við jirn og leður, en að gera drætti með
penna og draga til stafs. Iivað er petta? Gaagur
nokkuð að, sem orsakar að pjer starið svoaa?“
„I> tð er fyrsta orðið I brjefinu, lávarður minn“,
stgði Alleyre. „A hvaða tungu hefur yður pókn-
ast að skrifa brjefið?“
„A enskri tungn; pví konan mfn talar ansku
miklu betur en frönsku“, svaraði Sir Nigel.
„En petta er nú strac ekki enskt orð, kreri lft-
varður minn“, sagði AUeyne. „Hjer eru fjögur t
saman, og emrinn tinnar stafur ft milli peirra“.
„Við sftnkti I’.il! orðið leit eitthvvð undarlega
út fyrir aii rt iu, p >gtr jeg var búinn að skrifa pað“,
sagði Sir Nii>el. „Stafirnir I pví standa allir upp
eins og spjótsoddar. Við verðum að rjúfa stafa-
fylkingu 11 og gera meira bil á milli peirra. Orðið
er ,that‘. Jug skal nú lesa yður brjefið, Alleyne, og
svo getið pjer hreinskrifað pað fyrir raig; pví við
förum frft Bordeaux 1 dag, og pið yrði rajer mikil
ftnægja að hugsa til pess ft eptir, að lafði Loring hafi
fengið frjettir frá mjer mað nokkrum líaum“.
AUeyne settist niðnr við borðið, eins og honum
var boðið, og tók sjer penna I hönd og fjekk sjer
nftt bókfells-blað, en Sir Nigel stafaði sig h»gt og
hægt fram úr brjefi sínu, og færði visifingurinn allt-
af frft einu .orði til annars. Brjefið, sem Sir Nigel
las, hljóðaði sem fylgir:
„Að hjarta mitt er hjft pjer, kæra, sæta konan
mÍD, mun pitt eigið hjarta fullvissa pig um. Okkur
454 '""’-J
mikill heiður f að eiga vopnaviðskipti við, eina og
jeg hef ftður sagt, herra“, aagði 8ir John. „En nú
er neðri röð sólarinnar að byrja að vökna, og hún
verður öll slgin niður í sjóinn innan lftillar stundir“.
„Hjer kemur Sir Nigel Loring á fæti með sverð
sitt,“ sagði prinainn. „Jeg hef heyrt sagt, að hann
aje afar-fimur meö pað“.
„Hann er allra manna ropnfimastur I her yðar,
herra“, sagði Sir John. „En jeg efast ekki um að
hann purfi & allri vopnfimi sinni að halda nú“.
Um leið og Sir John sagði pessi orð, komu peir
Sir Nigel og ókunni riddarinn sinn fram ft hvorn
enda burtreiða sriðsins, I öllum herklæðum, og bftrn
sverð sfn, sem voru tveggja-handa sverð, yfir öxl sjer.
Ókunni riddarinn gekk punglamalega óg með jöfn-
um skrofum, en enski riddarinn gekk svo hratt og
ljettilega & móti honum eins og hann væri ekki (
neinum stftlvorjum, er pyngdu hann. Degar þeir
voru fjðgur skref hvor frft öðrum, stönzuðu þeir og
borfðu hvor ft annan f&ein augnablik, en svo byrjuðu
peir bardagann, og söng svo og glumdi 1 sverðum
þeirra, er þau mættust, eins og tveir duglegir járn-
smiðir hömuðust við iðn afna & steðjum sfnura. Upp
og niður gengu hin skínandi srerðsblöð þeirra, pau
fóru f hrÍDgi og bugður, og var sem þar sæjust ljós-
rftkir og hringar {>egar sólin skein & vopnin. I>ann-
ig Ijeku þeir um hrfð, og geislarnir köatuðust af
averðunum og neistcr krukku af peim f hvert skiptj
sem þau mættust og kapparnir hjuggu af sjer lögin,