Lögberg - 29.10.1903, Blaðsíða 4

LÖGHEKQ 29. OKTOBER 1903
við þafi kannast um
og endilangt, að þeir
'$*■ Wo_----------
— Ko*nr txoo nm ínB
■t THB LÖGBBaq
ðOggil
_______ Co. ðöggiltJ,
* m. « em»
MBiM •» jfT Thorwln, bf THB LÖGBERG
PSUNTÍNG * PCBLISHING Co. ílnaorporatnd).
tCa Wiuu.n tn tnd Ncn* St.. WinnipEo.
a. — Babaeriprioo pricn Hoop« mnr oayabU
nlini.n Singi, wpto, < ««
nrnTjóoi 'immr)
UaCIKM> MnQJKMt
■>)un
BJondat.
JobD A.
ém?&^-3rfc&asgaz n
Sim n&n&imi A «t®rri nulNinsnH 80
rim* BtnUuw nftti umnliMÍ
BOSTAÐASKUm
rjrrma riu
tntolnunL
kaapMMln TOrðat •«
&JS
Uuoáorlil di at9v«iM^Mo>N ölaflal** oc»
Th« U>gt>«rg **rtg ^ ****** ©•
■ 3 >
F O »01
tfl
St<í lvi>
1 i i
Vlnolp^l
^lanlpoa tfoa.
Btnt >ar <l%iogam #t appaOftt gaopan^a
á blafli <Sgi»d aemtv aann eé ekaldIaoa. þ«ghr flai«
•ogirupp. -Ei kaupandi sem er í akuld við blaöia
lytur viatfet lum án þes* að tilkynna beimiliMkifV
bt þá er það fyrir d<5mg>41unum álutn aýniieg
•ðanun fyrír prettvíslegum tilgangi.
Fimtud*<jinn 29 OktAhpr 19**3
AlaNka-málið.
þi-'S vnr cetið í sí'asta bla'i, nr'
r* t‘i rtin, sem sett var til að ger < líf
uni landanierkjaraálið milti Ba^da-
ri^janna og Canada, beffi lokið
sts ti s nu og að niðurstaðan hefði
opinbei lega
landið þvert
vilji lata hækka innflutningstollana
og geri það skilinalalaust ef þeir
komist tíl-Vald v. Hingað til hafa
þeir gáðu herrar ekki viljað við það
kannast hér í Manitöba og Norð-
vesturlandinu, að þeir væri toll-
hækkun hlyntir. þeir álitu þang-
að til mi fyrir tskön inu, að bænd-
urnir í Vestnr Canada þættust b >rga
nó'.i fyrir inntíutta vöru, og við sið,
ustu Doiiiinion-ko3ríingar létu þeir
jafnvel i veMi vaka, a-i þeir mundu
lækka toll a ýmsum vöru n ef þeir
næði vö'dunuin, og þeir reyndu við
hvert tækifæri, þar sem siíkt atti
við að sýna fram á, að Laurier
stjórnin hetði hækkað to'laua í stað
j þi-~s >vð lækka þi. Eu nú hafa þeir
feiiv'ið aukinn kjark. Roblin lý-ti
ytir því skömrnu tyrii fylkiskosn
ingarnar sfðU'tu, að flokkur sinn
vildi tollhækkun þö það aldrei nema
kostaðj auknar alögur; og þegar það
sast, að meirihlutinn fyigdi Rohlin
þv óx hútollainöniiunum kjarkur.
Jafnvel ..Heirask.'1 lýsir afdr.ttar
laust yfi'- því nú.að hiin sé to Ihækk-
! nn hlynt. og heim n flest h-imili u n
j þvert og emlilangt landið berasc
haugar af h -tollaritlingum frá leið-
toguin afturhaldsflokksins.
Tollinálið verðnr þvi miklnhæg'a
viðfangs vð næstu Ðorninion kosn
ingar en þax var við hinar sfðustu.
þeir seui l tið hnfðu sett sig inn ’í
m l n vis-u þrekki hverju þeir *ttu
or'ið „ð nskum tandaríkjftmann v
í nefi dinni satu þrfr Bandar kja a' trúa. ödum var illa við háto'l
n enD, tveir Canaiia-menn og einn ana, en margir voru í vafa um það
Englendingur. það leynir sér ekki, hver flokkurinn væri hklegri til a*
að hir n síðastiiefndi hefir miklu lækka þ i; sumum var jafnvel korai'
n eira tillit tekið 11 vilja Band i
f' kjnmnnna en hagsmuna Canada
o? almennnr sanngirni, svo það lig-r
ur við að maðnr megi rera Banda
ríkjamÖDnum þakklátur fvrir
»8 hafa ekki beðið um meira en þeir
gerðu, t. d Vancouver-eyna e'a að
1-Ha færa landamerkin norður fyiir
Winnipeg eða eitthvað annað jafn-
ósanngjarnt.
það ósanngjurna8ta og mest ó-
þo' andi fyrir Canada í þessu sam-
bandi er landamerkjalínan á Port-
landfirðinum. Út í firðinum eru
fjórar eyjar: Kannaghunut, Sitklan,
Wales og Pearse. Svo er til ætlast,
að Port Simpson verði aðal-höfn
Canada á Kyrrahafsströndinn þegar
Orand Trunk Pttcitíc járnbrautin er
lögð, og að öll inn og útsiglÍDg verf i
eftir Portiandfirðinum. það liggur
þvf í augum uppi, hv<*ð þýðingar-
mikið var fyrir Canada að eiga»á-
minstar eyjar einkum og sérstak-
lega á ófriðartfmum, og með því
fjörðurinn tilheyrir Canada, hvers
vegna þá ekki eyjarnar? Og eftir
legu þeirra hefði Cauada átt að fá
þær allar eða þær hefði allar átt að
verða eign Bandaríkjanna. En
meirihluti nefndarinnar — Banda-
rfkjamenoirnir og Englendingurinn
—kom sér saroan um að láta Banda-
ríkin fá tvær eyjarnar, og til þess
að leika Canada sem verst fá Banda
r kjamenn Kannaghunut og Sitklan,
sem liggja yzt í firðinum og eiga
Cunadamenn jvað því undir náð
BandaríkjamanDa, hvort inn og út-
sigling fæst urn fjörðinn eða ekki.
Eðlilega neituðu canadísku nefnd
armennirnir að undirskrifa úrskurð
þennan; og nokkur vafi getur á því
eikið, hvort úrskurðurinn öðlast
lagalegt gilii með því nefndin lauk
ekki að öðru leyti starfi sínu.
Megnasta óánægja er á meðal
Canada-manna yfir málalokum þess-
um, og ekki einasta á meðal þeirra,
heldur miklultíeiri fyrir þeirra hönd.
Canada-menn bera óneitanlega mjög
hlýjan hugf^til Englands; en—öllu
má ofbjóða.
Loksins.
Ánægjulegt er það fyrir alla þá
menn ( landinu sem mótfallnir eru
hátollum og auknum sköttum, að
□ú hafa afturhaldsmenn þó loksins ótrúlegt ef
til að t ú-j þvf, að tollur yrði alger
lega tekinn af vissum vörum, til
dæmis jarðyrkjuverkfærum, ef aft-
urhttldsmenn kæmist til vahla Nú
getur ekki verið um neinn slíkan
misskilning a^ læ^a. Afturhalds
menn ganga nú f þ. ssu et’ni hreir.t
til verks. þeir segjast hækka toll-
ana mikið ef þeir komíst til valda,
og við það stendur. í einum ritl
ingi þeirra, sem Lögbergi hefir bor-
ist, er meðal annars minst á jarð-
yrkjuverkfæri eg mælt fram með
því að hækka svo mikið tollinn á
þeim, að útlend verkfæri komist alls
•kki að á markaðnum. Reynt mun
verða að telja fáfróðum almenningi
trú um, að þó tollurinn verði hækk-
aður nóg til að útiloka alla sam-
kepni, þá stfgi verkfærin ekkert (
verði—jafnvel lækki ( verði. En,
skyldi ekki verða erfitt að fá menn
til að trúa öðru eins „snakki"? Til
hvers annars eru verksmiðjumenn-
irnir í Canada að reyna að fá tollana
hækkaða en til þess að fá meira
fyrir vöru sína? Hvað meina þeir
sjálfir þegar þeir segja, að bændurn-
ir í Vestur-Canada séu orðnir svo
vel efnum búnir, að þeir standi vel
við að borga dalítið hærra verð fyr-
ir nauðsynjar sínar? Er ekki með
því b'átt áfram og hispurslaust við
það kannast, að með hækkuðum
tollum hækka nauðsynjar bænda í
verði?"
Dominion-þingið.
Síðastliðinn laugardag var Dom-
inion-þinginu slitið á vanalegan
hitt. þingið kom saman 12. dag
Marzmánaðar og sat því fulla sjö
almanksmánuði og næstum tvær
vikur betur, eða alls 227 daga. Jafn-
lengi hefir Dominion-þingið aldrei
áður setið í einu, enda liggur mikið
eftir þing þetta Samt hefði þing-
setan orðið alt að tveimur mánuð
um styttri ef afturhaldsmenn ekki
hefði dregið tímann með óþörfu og
gagnslausu ræðuglamri. þing þetta
verður lengi minnis stætt fyrir
margra hluta sakir. það verður
meðal annars minnisstætt fyrir það,
að á þvl sýndi fjármálaráðgjafi
Laurier-stjórnarinnar þrettán mil jón
dollara tekjuafgang. Slíkt er nýtt
f sögu Canada og mundi hafa þótt
afturhaldsmenn hefði
setið að völdum. Merkasta málið
sem þingið afgreiddi má vafalaust
1 telja samniugana við Grand Trunk
Pttcitic félftgið um járnbraut um
þvert landið frá hatí til hafs, sem
j ekki kostar Canada nema §13,000,-
000 e^a jafn mikla upphæð eins og
1 t- kjuafgangurinn var á s'ðasta fjfir-
í hagsari Ný kjördæmaskifting var
^ einnig afgreidd frs þinginu, sem al
1 ment er mjög vinsæl. Aður höfðu
| afturhaldsmenn hagað kjördæma-
skiftingu með ekkert annað fyrir
a' gnm en pólitísktt hagsmuni flokks
1 s ns og varð hún því í mesta máta
j ranglat gagnvart kjósendum. Úr
jöllu sllku ranglæti er bætt meðnýju
kjördæmaskiftingunni. Bæði verk
smi'jumenn og audstæðÍDgaflokk-
| urinu reyndu að fá tollana hækft-
aða, en stjórnin sat við' sinn keip
og toll-löggjötín er ems og hún var
( þingbyrjun. í þinglokaræðu sinni
fórust landstjóranum meðal aunars
þannig orð:
„Hittvirtu senatórar og þingmeun!
þegar eg nú létti af yður störfum
eftir þetta erflða og langa þing, þá
'eytí eg mér að þakka yður innilega
fynr kostga fni þá, er þér hafið sýnt
við hin vai dasömu störf yðar. þing
þetta uiun lengi verða ( minnuui
haft, ekki einasta fyrir það hvað
laugt það hetir verið, heldur einnig
fyrir hin þýðingarmiklu mál, sem
þar hafa verið afgreidd og öll miða
til þess að auka vell ðan í landinu.
Hiu óvanalega mörgu privatlög,
sem þing þetta hefir afgreitt^ ber«
vott um hinar miklu framfarir í
canadiskum iðnaði. Vegna þess að
tekjurnar fara stöðugt vaxandi hef-
ir stjórn min ekki einasta getað
lækkað þjóðskuldina til muna, held
ur fengið samþykki yðar til marg
vslegra fjárveitinga til nauðsyn
legra starfa og auk þe-s styrk til
j irnbrautalagninga sem svo mikinn
þátt eiga ( framförum landsins
Vegna fólksflutninganua miklu
til Manitoba og Norðvesturlandsins
og stórkostlega aukinnar framleiðslu
sem sendast verður eftir Canada og
frá canadískri höfn til Norðurálfu
markaðsins, og til þess að ná til hins
mikla akuryrkjulands og til skóg-
anna í gömlu fylkjunum, sem enn
standa ósnertir, þá álitu ráðgjafar
mínir nauðsynlegt að fá leyfi þings-
ins til að láta leggja aðra járnbraut
hafanna á milli og I4ta austurhluta
hennar verða aðal-j4rnbrautina á
milli Winnipeg og strandfylkjanna
að austan. það er skylda ráðgjaf
anna að vinda bráðan bug að því
að láta mæla brautarstæðið og koma
verkiuu f framkvæmd svo fljótt sem
verður.
Eg efast ekki um að lög þau
verða vinsæl, sem ókveða, að vald
það, sem jámbrautarnefnd stjórnar-
ráðsins hefir haft yfir járnbrautar-
m4lum Cnnada, verði hér eftir í
höndnrn standandi nefndar.
Hin erfiða kjördæmaskifting, sem
gerð hefir verið í samræmi við Brit
ish North American Act, hefir verið
þannig af hendi leyst, að ekki mun
með gildum óstæðum verða að því
fundið, og treysti eg því, að hún
reynist vinsæl meðal kjósenda. . .“
Skattálöffur ineð tollum.
v V.
í síBasta kaflanum gekk eg inn
á það, að verndartollar gæti undir
vissum kringumstæðum verið afsak-
anlegir. En eg tók það þó jafnframt
fram, að slfk vernd ætti undir eng
um kringumstæðum að vera nema
til bróðabirgða. þannig lítur frjáls-
lyndi flokkurinn á þau mál, og þar
er aðal-línan, sem aðskilur hÍDa
miklu pólitísku flokka. Nationcd
policy eða adequate protection eða
hvað annað sem það er nefnt, sem
aíturhaldsflokkurinn berst fyrir nú
á yfirstandandi tíma og býBur mönn-
um, er verndartollur um allan ókom-
inn tíma, föst viðskiftastefna þjóð
arinnar. I því efni gengur aftur
HEA5
SendlO hveitif! yöar tilz=3
THOMPSON, SONS&CO, L
Gruin Commlssion Merehunts, WINNIPEG ^
og látið þá selja það fyrir yður. Það mun hafa góóan árangur.
SkriliÖ eftir npplýsingum.
haldsflokkurinn nú'lengra en Sir J.
A. Macdonald nokkurn tíma gekk.
Hann áleit aldrei verndartollnstefn-
una anuað en bráðabirgðastefnu. Af
orðum leiftoga frjálslynda flokksins
dreg eg þá nlyktun, að þeir áliti
nokkura tollvernd nau^synlega und-
ir núverand ikringumstæðum, en bú-
ast við og vona, að sá t(mi komi,
þess getur orðið langt að bíða, eða
það getur orðið fyrri en margan var
ir—, að tollar leggist niður og toll
þjónarnir geti fengið að hvíla sig.
En þeir leggja kapp á að hindra
ekki framleifsluna, og slíkt verður
bezt gert með tolluro, sem ekki leggj-
ast á gróðastarfsemina, heldur á
gróðann, þegar hann er fenginn. —
Okkur er sagt, að Camilla hafi get-
að rent sér yfir hveitiakrana án þess
að beygja öxin; jafn létt ætti toll-
arnir að leggjast 4 iðnaðinn. Eigi
skattur að leggjast á eignir manna,
þá eiga þeir að leggjast á auðinn,
þegar bann er fenginn, en ekki á
meðulin til að afla bans, á vöruna
tilbúna, en ekki á efnið, sem varan
er framleidd af. Sé skatturinn lagð-
ur á fr»mleiðsluefnið, þá kippir baun
úr framleiPslunni. Leggið þá skatt
a eplin, en ekki á eplatrénjá mjólk-
ina, en ekki á kúna; á fargjaldið, en
ekki á VBgninn; á hestlanið, en ekki
á hestinn.
Eg sagði í byrjun ritgerðar minn
ar, að jafnvel þó menn sjái, hvað
ranglátir tollarnir eru, þá neyðist
allar mentaðar þjóðir til að viðhafa
þá. Jafnvel England, sem svo oft
er brugðið við fyrir verslunarfrelsið,
fær meira en helming tekjanna með
tollum. það var einu sinni algert
verslunarfrelsi a tveimur smáeyjum.
önnur ey þessi er Vancouver-eyjan
þir var algert vers'unarfrelsi áður
en hún innlimaðist í Canada. Hin
er Singapore-eyjan. Hún er nii tal-
in eina frjálsverslunar-land áeims-
ins. Hvernig víkur þessu við? Ver-
aldarsagan bregður ytir það ljósi. —
Hvernig atvikaðist það, að Englend-
ingar innleiddu innflutningstoilana?
Blátt áfram þannig, að þegar Ed-
ward I. var á krossferðum sfnum, þá
sá hann að stjórnir annarra Norður-
álfnlanda gátu á þann hátt látið
þjöðirnar greiða sér stórfójóafvitandi,
og svo innleiddi hann aðferðiua á
Englandi, þó það entist ekki lengi í
það sinn. þannig hefir tollfyrir-
komulagið innleiðst. Með því er svo
undur-hægt að leggja skatta á menn
óaívitandi. þess vegna er ekki við
þv( að búast, að fjármálaráðgjafarn-
ir setji sig uppá móti tollfyrirkomu-
laginu. þeir, sem oss stjórna, eru
eins og vér leyfum þeim að vera. —
Sérhvert land hefir eins góða stjórn
og það verðskuldar. Vilji þjóðin fá
h&a verndartolla, þá getur hún ver-
ið viss um að fá þá. Sérhver skyn-
samur maður getur sóð það, að eins
og þjóðin sáir, eins uppsker hún.
það var víst Sir John A. Macdonald,
sem sagði, að Canada fengi vínsölu-
bann tafarlaust, þegar þingmennirn-
fengist til að greiða atkvæði með
því. þannig er því og varið með há-
tolla og verzlunarfrelsi. í því efni
fáum vér það, sem þingmennirnir
koma sér saman um að gefa oss, og
það er undir þjóðinni komið, hvað
þingmennirnir vilja. Sé það vilji
þjóðarinnar að láta þröngva kostum
sínum með hækkuðum skattálögum
af auknum tollum, þá stendur ekki
á Mr. Borden að konoa því ( fram-
kvæmd. Vilji menn á hinn bóginn
]6ta tolla smálækka og hverfa, þá
eru þeir Laurier, Cartwright og Sif-
ton boðnir og búnir til að starfa aö
því.
Vegna þessa og einmitt nú er það
nauðsynlegt a8 Bkilja tollmáliS, vita
hva8 jneiní er me8 toHum og hvern-
ig tollskattarnir ko.ua niður á menn.
Mönnum til leiðarvísis í því efni
hefir ritgerð þessi verið samin. Geti
menn gert sér Ijóst, hvað mikla.
skatta þeir verða að leggja á sig fyr-
ir tolltexjurnan sem í landssjóðinn
renna, þá sja þeir, hvort slíkar tekj-
ur ekki eru borgafar of dýru verði.
Verði meiri hluti þjóðarinnar með
hétollum, þá liggur ekki annað fyrir
minui hlutanum en að gera sér slíkt
að góðu þangað til nógu margir em
orðnir sömu skoðunar til þess þeir
verði meiri hlutinn. Vandræðin eru,
að það eru of fáir, sem mal þessi
skflja til hlitar eða gera sér nokkurt
verulegt far um að skilja þau. Geti
þessi ritgerð mín vakiö þá, sem hana
lesa, til þess að íhuga tollmálið al-
varlega og or'ið þeirn til leiðbein-
ingar f því, þá hefir hún ekki verið
til einskis rituð.“
Til Islendiiiffa i XorOur-
Dakota.
Af þvf eg heti orðið var við að
menn séu að fara um á meðal landa
minna til þess að selja þeim vörur,
einkum matvöru, fyrir verzlunar-
hús f Chicago og New York, vil eg
hérmeð vaia alla viðskiftavini mína
og a8ra fleiri við þv(, að láta slíka
pilta ginna sig að kaupa af þeim.
A meðal innlendra ruanna hér, þar
sem þesshattar verzlun hefir átt sér
stað, hetir reyndin æflnlega orðið sú,
að bændurnir hafa haft skaða á því,
ekki eingöngu hvað verð snertir, a5
viðauknu^burðaigjaldi, heldur einn-
ig gæði vöruunar. Oft hafa menn
einníg verið gintir til að kaupa mjög
mikið í einu af vörutegundum, sem
lítið er brúkað af, og hafa þannig
borgaðpyrir margra ára forða. Var-
an er því oft og tíðum orðin skemd
áður enatil hennar þarf að taka, eu
ómögulegt að skila neinu aftur.
þessum kaupmönnum er ekki
hægt að selja sömu vörutegundir ó-
dýrar en kaupmenn hér heima fyrir
geta gert ef komið er til þeirra me8
borgun út ( hönd.
Til þess að sanna mál mitt lofa
eg hér með að gefa hverjum þeim
§10 00 í penÍDgum, sem færir mér
heim sanninn um það, að eg geti
ekki selt vörur eins ódýrt og kaup-
menn þessir og agentar þeirra. Enn-
fremur má skila því aftur, sem ekki
líkar, og verður þá andvirðinu skil-
að aftur. þessi kjör bjóða Ohicago
kaupmennimir ekki, enda búasfc
þeir ekki við að verzla við hvern og
einn nema einusinni.
Ef það væri einhverjir, sem búnir
væri að panta vörur hjá kaupraönn-
um þessum eða agent.um þeirra, vil
eg ráða þeim til að skrifa þeim Hnu
og afturkalla pöntunina. Eg skal
selja þeim fyrir sama verð eða minna
áreiðanlega góðar vörur af sömu
tegund. Geti eg ekki staðið viS
þetta loforð fær umbiðjandi §10.00,
eins og áður er sagt.
Eigi8 engin viBskifti vi8 menn
sem þér ekki þekkið að neinu leyti.
Mountain, N. D., 19. Okt. 1903.
Er.is Thorwaldson.
Hafið þér myndir. sem þór vilji
láta stækka? Ef svo er, þá skrifið Ó. 1
Jónssyni, Box 1282, Winnipeg, ager
fyrir eitthvert bezta mynda féHgið
Canada. Myndir stækkaðar í Crayoi
og vatnslit ódýrar en annars Slaðar,
í Crayon. í vatnslii
Grade A, 16x20, verð $1,00. — $1.60.
Grade B, “ “ 1.60. — 2.00.
Grade C, “ “ 2.00. — 8.00.
Tarist agenta, sem bera Grade C til sýr
is, en láta yður síðan fá Grade A.
Bammar $1.60, $2 og $3.
Myndir, sem eittbvað þarf að laga
stækka eg sjálfur.
Ó. T. JÓNSSON,
TJpplýsingar á skrifstofu Lðgbergs,