Lögberg - 21.01.1909, Síða 4

uOuPtKo, FlMTuJUAGlNN 21 JANÚAR 1909.
'£ 0 q b c i' q
er gefið út hvern fimtudag af The Lögberg
Printing & Publiehing Ce., (löggilt), að Cor.
William Ave. og Nena St.. Winnipeg. Man. —
Kostai %2.00 um árið (á fslandi 6 kr.). Borg-
ist fyiirfram. Einstök nr. 5 cents. J
Published every Thursday by The Lögbetg
Printing & Publishing Co , (Incorporated). at
Cor. William A e. & Nena St.. Winnipeg.
Man. ~ Subscriptjoe price S2.00 per year, pay-
abl in advance Single copies 5 cents.
S B.IÖKNSSON, Edftor.
J. A. BLÖND %L, Hus. Manager
Auglýwinear. — Smáauglýsingar í eitt
skifti 25 cent fyrir 1 þinl Á stærri auelýsing-
um um lengri tíma, afsl Utur eftir samningi.
Bústaflaskifti kaupenda verður að til-
kynna skiitlega og geta ura fyrverandi bústað
jafnframt.
Utanáskrift til afgreiðslustofu blaðsins er :
The LÖUBEKU PK f t* A PUBL. Co.
Winnipeg, Man.
P. O Box 3064.
TELEPHONE 221.
Utanáskrift til ritstjárans er :
Editor LOgberg,
P. O Box 8064. Winnipm, íMam.
Samkvæmt landslögum er uppsögn kaupanda
á blaði ógild nema hann s^ skuldlaus þegar
hann segir upp. — Ef kaupandi, sem er í skuld
við blaðið. flytur vistferlum án þess að til-
kynna heimilisskiftin. þá er það fyrir dóm*
stólunum álitin sýnileg sönnun fyrir prettvís-
eguoi tilgangi.
*n ummælum ráSherrans) j
frá gömln þjóðræCisstjórninni.
Olafur Björnsson upplýsti fþá
umj nýja stjórnarkosnmg i haust.
Berlingske rengir /'K'er upplýsing-
ar), kallar Þjóðólfs^ritjstjóra
“Overlöber” fþ. e. liðhlaupa).
fKveðurJ Austra vilja setu ráð-
herrans.”
Bókafregn.
Hrómundur gamli í land og gáfu
þorpsbúar honum hús og land-
spildu. Ein dóttir hans giftist
seinna elzta syni læknisins.
ár. Erm er ótalinn ýmislegur smá-
og fróðleikur og smásága frá Spáni.
ALMANAK fyrir
iqoq. Fimtánda
Winnipcg. Otgef.
prentari Ólafur S.Thor- Eramarlega í Almanakinu er myn-1
geirsson. .iqoS. af islenzkum liesti, sem var verð-
berum þetta almanak launaður á sýningunni við Þjórs-
Granni minn og eg.
Eftir Jóni Runólfsson.
('Ætlast var til að hann flytti er-
indi þetta á almennri samkomu að
Ef vér
Til skvringar viljum vér geta saman viö fyrra árs almanak hr. árbrú 1906.
þess, að það sem er milli sviga, er ólafs S. Tliorgeirssonar, sjáu.n (
hér sett til skllningsauka. Olafur vár l53^ er fjölbreyttara að efni
Björnsson. sem nefndur er í skeyt- en l)a- °S me1ra um frumsamdJT
inu, er sonur Björns Jónssonar rit- r’tgerðir en áður.
stjóra. Hann er við háskólanám i Fyrsta ritgerðin er um W. H.
Kaupmannahöfn. Oss er kunnugt Taft, forseta Bandaríkjanna. Það
um að það er satt sem liann hefir er fróðleg frásaga, sem sr. Friðit< ,
sagt, að stiornaranrlstæfiingar T. Bergmann hefir þytt ur enska , „ . . I
hafa kosið sér flokksstjórn i haust, tímaritinu “Review of Reviews”
svo að ekki þarf að rengja það. Þar næst er Safn til landnámssögu
Hitt vita allir, sem kunnugir era fslendinga í Vesturheimi. Þar er
málavöxtum, að ritstjóri Þjóðólfs upphaf landnámssögu íslendinga í
er hafður fyrir rangri sök, þar Alberta, eftir Jónas J. Húnfjörð.
sem hann er kallaður liðhlaupi. Þar segir frá “burtflutningi, or-
Hann hefir veriö eindreginn frum sökum hans og ferðinni”. Fyrstu
varpsandstæðingur frá upphafi. | íslenzkir landnemar í Alberta
Ráðherrann í Kaup-
mannahöfn.
ræðið, eða kyrsetu ráðherrans í árgangi almanaksins.
embætti. Þá var þessi fundará-
lyktun samþykt:
Skömmu eftir kosmngamar á
lslandi, barst sú fregn hingað
vestur, að Hannes Hafstein hefði
sagt af sér, en það reyndist ósatt.
Hann situr enn að völdum og vita
rnenn eigi, hvað hann ætlast fyrir.
Snemma í fyrra mánuði kom hann
♦,il Kaupmannahafnar og átti þá
tal við fréttaritara einhvers helzta
• )aðs í Kaupmannahöfn, “Berling
ske Tidende”. Útdráttur úr því
samtali var simaður til Reykjavik-
ur frá Kaupmannahöfn 8. f. m. og
er f. þessa leið:
“Hafstein hefir átt tal viB Ber-
ling fBerlingske Tidende^ , um
kosningarúrslitin. Kennir þau tíma
skorti og óheppni frumvarpsmanna.
Svo hafi AlbertimáliB og mútu-
kviksögur verið notaB af andstæð-
ingum. Þeir dreifBir. Eiginlegir
gagnbreytingamenn fegentlige ra-
dikale^ vilji gerbreytingu, einkum
uppsegjanleik. Miðflokkur aB eins
gleggra orðalag. Þriðji flokkur-
inn að eins nokkrar breytingar.
Þingbyrjun sýni, hvort andstaeð-
ingar klofni.”
Þessum ummælum ráBherra
rvaraði stjórnamefnd stjómaranJ-
stæðinga meB simskeyti þvi, er
hér fer á eftir. ÞaB hafði veriB
samþykt í einu hljóBi á flokks-
fundi:
“Stjórnamefnd stjómarand-
stæðinga lýsir frásögn ráðgjafans
í viBtali við Berlingatíöindi um
orsök kosningaósigurs hans alls-
endis gripna úr lausu lofti. Kosn-
irgamar lýstu greinilega þjóðar-
vilja, sem veit hvað hann vill.
Ummæli hans f'ráðgjafansj um
tvístring stjórnarandstæðinga em
og alveg átyllulaus. Það hefir
vakið almenna undrun, að ráðgjaf-
inn fer ekki frá völdum.”
Flokksstjórnina skipa þessir
þingmenn fram til þings: Bjöm
Jónsson ('formaðurh Bjami Jóns-
son frá Vogi fritarij, Björn
Kristjánsson (íéhirtiir), Hannes
Þorsteinsson ('varaformaður^, og
dr. Jón Þorkelsson. SkeytiB var
sent tveim dönskum blöðuih, “Ber-
lingske Tidende” og “Politiken”.
Fám dögum síðar barst aftur
skeyti frá Kaupmannahöfn. ÞaB
var á þessa leiB:
“Berlingske segir flokksmótmæl
templar stúkan “Tilraun” hafði
stofnað til, en fórst fyrir vegna
ótíðar.J
| Þegar granni minn stynur og
segir, að sig langi til að fara að
bæta ráð sitt og lifa betra lífi, þá
dettur mér ekki í hug að gruna
hann um græzku, það sé einlægur
,. . , , , , ásetningur hans aö láta nú af öll-
Talsverðar umræður hafa spunn komu einkum fra Norður Dakota, ,.
, . um ljotum vana. Hann hefir
íst ut af þessum simskeytum heima og hefir for þeirra bæði verið tor- .
v J nokkrum sinnum sagt þaö svo eg
og Stúdetafélagiö í Reykjavk hélt sott og hættuleg. Framhald þe.rr- hcfj heyrt; þy. ^ ^ h6{um len^
fund 14. f. m. til að ræða um þing- ar ritgerðar mun birtast í næsta
r 0 1 1 lifaS t nagrenm, og nu erum við
| komnir svo til vits og ára, aö viB
Þriöja ritgerBin er ævisaga erilIT1 farnir að veröa athugulli og
Björns Sigvaldasonar ('Waltersonj lítum þess vegna með vaxandi á-
Fundurinn telur sérstaklega ó- fra Argyle, eftir sr. Friðrik J. huga og alvöru til möguleikanna,
heppilegt, að sú venja komist a aB Bergmann, skipulega sögð og hly- sem vjg enn höfum í þessu lífi
ráðherra víki aldrei úr völdum iega rituð. Þó mun eitthvaö vera 1 j fyrstu hélt eg, að þaö væri af-
milli þinga, þótt í augljósum minm bogið við þaö, sem segir á bls. 49 leiðing þess, að liann væri lamað-
hluta sé, þar sem nýr ráðherra, —50, aö Björn hafi “unnið hverja ur undan einhverri óstjómlegri
sakir þess að konungur situr í klukkustund frá því hann kom til ,ieRðun» e8a liann fyn<1' 1,1 l,ess'
„ að hann hefði verið latur ellegar
oðru landi, naumast getur orðið VV nnipee oer þangað til hann lagB ^ . ,
. . ...... ,5 b v , , óhofsamur. Þvi næst gat eg þess
ist , því að hann kom í Júlímán- tilj ag bonnm fynrlist hann máske
uði um sumariö en veiktist ekki ekki hafa orðiö tiltölulega aðnjót-
fyr en um haustiB. I andi gæða þessa heims. En þetta
_ . . 'var misskilningur. Eg veit nú, að
Fjoröa ntgerðm er æv.saga Jóns þetta VQru hrapa!legar getsakjr
Ólafssonar postmeistara á Brú 1 og ag cg gergj honum hörmulega
Argylebygð. Höfundur hennar er rangt til. Eg veit nú, að stunur
sr. Fr. J. Bergmann. Hún ei hans og upphrópanir eru ekkert
mjög fróöleg og merkileg á marg- annaB en merki ^ess’ aö liann >rá*
, , . , ,,,, . _ , ir einungis hið sama og flestir af
an hatt, emkar hlylega ntuö 1 * * •. » . ” K „..
’ , . oss. AuBvitaB er það, að undir
garð Jóns. Báöum þessum ævt- h;nu marghreytilega ásiirkomulagi
sögum fylgja myndir, af Bimi mannsins, er hiti þráarinnar mis-
Sigvaldasyni og Jóni Ólafssyni og jafn, en allir þráum vér, karlar
konu hans. Neðan viB ævisögu jafnt sem konur, því þráin er e:r.n
Jóns er og nafndráttur hans, fim- meginbá«urinn í allri tilveru lifs-
ver bezt v.tum, og mun ætla aö lega dregmn, þvi aB Jón var - og henna5r da^na8 Kg kennj8til meH
er enn listaskrifari. granna mínum. Eg efast ekki um
Þá er ævisaga og mynd Abra- að l’er f?jöriö þaö lika. Eg efast
. T . , , ,.• __t . ekki heldur um, aö hver heilbrigð
hams Lmcoln’s, eftir SigtryggJon- . . . F,
® J sál finni emmg til heilbrigörar óá-
„m á cíft FanH t>aX tpUnm asson’ °S er l,ar margur nægju yfír'tómleik hans og tregBu
1 froöleikur um Lmcoln, einkum \ framsóknmnt á vegi betrunar-
æsku-ár hans. ÞaB á vel viö aB innar. Oss langar til aö ven
minnast hans nú, því aö 12. Febrú- greiöstígari, aö misstiga oss sjaldn
ar n. k. veröur aldarafmæli hanfr'. aC vera betri menn, ekki eins
og „„ agjarna, sjaldnar áreitta af endur-
útnefndur fyr en eftir þinglok, og
menn því oröiö heilt þing aö búa
viB minnihluta stjórn, auk þess,
sem þaB er heppilegast aö sú
stjórn búi málin undir þing, er
fylgi hefir meiri hlutans.
En ótvírætt brot á þingræöinn
telur fundurinn þaB, aB ráðherr*
framkvæmi stjómarathafnir, svo
sem útnefning konungkjðrinna
þingmanna, þvert ofan í yfirlýstan
vílja meiri hluta þjóBarinnar.”
RáBherrann heldur heim til ís-
lánds i þessum mánuöi, aB þvi ei
sitja aö völdum unz þing kemur
saman í næsta mánuBi. Sumir
halda aö hann geri sér vonir um
aB ná einhverjum meirihlutamönn-
eru
þó næsta ólíklegt, því aö vér vitum
eigi betur en samkonulag meiri-
hlutans sé hiö bezta, eins og sím-
skeytiö hér aö framan ber meB sér.
ABrir ætla aö ráöherrann muni {amir a8 undirbúa yegleg
rjufa þing og stofna til nýrra kosn md gem þá ^ fram afi fara
inga, ef þingiB fer ekki aö vilja
hans. En engan trúnaB viljum
vér leggja á þaö aB óreyndu.
Bandaríkjamenn þegar tcknum j8runarköstum
vegna end-
urtekinna ósiöa. Vér höfum ekk-
ert út á iörunina aö setja; þaB er
T , , ___ T «■ — siöur en svo, en vér viljum útrýma
Loks er smásaga eftir J. Magn- ' ,, . .
. osiönum sem valda henni.
Is*
Flestir af oss hallast aö
ús Bjarnason. .Hún heitir “
lenzkt heljarmenni”, og gerist
þeirri
1 skoöun, aB f/ér myndum lifa betra
Vér erum þeirrar skoöunar, aö Nýja skotlandi. Hún er um Hró- jjfj ef vér hefBurri meiri tekjur og
Hannes Hafstein liafi unniB ís_. rmtnd nokkurn íslending, sem bjó minna aB gera. Vér sjáum oft
lenzku þingræöi mikiB tjón meB
eftir tímanum og umhyggj-
I einn í eyju, meö konu og mörgum
því aö fara eigi frá völdum þegar börnum Einu sinni lag8ist kona unni, sem vér þurfum aö verja til
i staB, því aB dæmi hans getur hæg hang á sæng og f6r hann j land fjarpoða-þrælkujr eða semgeng
lega orðiö til þess, að eftirmenn eftir lækni \ versta veðri og stór_ ^ út’yfir heila Sírisvelli afar-
hans sitji 1 embætti árum samaa sjó i^jrinn vildi ekkj fara tilkostnagar. Ef vér værum auð-
við minnihluta stjórn, og hver veit me8 honum fyr en ve8rinu slotaBI. ugri, gæti vel veriB aB vér hefBurn
hvenær þingræBi yröi þá viöurkent ísIen(lingurinn gekk þá a5 bátnum meiri tima ‘il þess aB vera góBir
. « ,— -»>■> ,, . , . __ , , menn. Ef tilkostnaöur vor væri lítill
og tok að þoka honum fram i .. . . ,, .__
, , ... og tekjurnar miklar, þa gætum
... , . .................... Mar&,r menn hof5u vér lagt meiri stund á góBverk. Ef
stjormr fan fra voldum ínnan komiö þangaB til aö aftra honum vér .nytum þeirrar sanngimi, aö
skamms tíma ef þær veröa í minni frá förinni, en hann lét sér ekki mega lifa samkvæmt óskum vor-
hluta viB kosningar, og þega.v segjast viö þaB. Þegar báturinn var um og værum lausir viB ýmislegt
stjórnarskifti uröu á íslandi 1904, nærri kominn á flot gekk hann upp hnl og andstreymi, sem oft og
voru allir flokkar sammála um frá flæöarmálinu og stefndi á einn t,ðl,m ^rraLSVi° ska|'smnninn
. » _ . „ . „ 5 , um, aB þanlKil þohnmæBinnar
þaB, aB svipuö venja ætti að tiðk- mann \ þyrpingunni, en alt 1 einu sjálfrar brestur, þá gætum vér
ast á íslandi. Nú gefst hr. Hann- vatt hann sér til hliðar og þreif til vafalaust komist lengra áleiBis í
esi Hafstein ágætt færi á aö koma læknisins sem kominn var þangaö, því sem gott er. Ef vér hefBum
á fslandi?
Hér í landi er þaö venja, aö flæöarmáliB
þeirri venju í framkvæmd.
og hljóp meö hann í bátinn og ýtti við meiri hagsæld að húa og nytum
frá landi og settist undir árah meiri þægindaþá væri auðveldara
tt. . , . , , aB bæta rað sitt og lifa betra lifi
H.n.r stoðu raðalaus.r, en karl _ & þessa lei8 hugsum vér flestir
komst viö illan leik út í eyna og og þess vegna reynum vér af
konunni batnaði. Seinna fluttist fremna megni aö láta oss líða bet-
ur, og frá því sjónarmiði, ef auð-
ið væri, að græða meira fé. Það
er sagt, að vér, sem búum á þessu
mikla meginlandi vestursins, sækj-
umst fastar eftir því, að verða
auðugir, heldur en nokkurt annað
fólk á hnettinum. Mjög sennilegt;'
og hver veit nema það sé með-
fram sprottið af því, að vér erum
fólk, sem setjum merkið hátt, að
metnaðar-þrá vor sé svo sterk, að
það séu svo ntargir á meðal vor,
sem Jirái að bæta ráð sitt og lifa
betra lífi. Heilir herskarar á með-
al vor viröast hugsa eitthvað á '
þessa leið: “Kostaðu kapps um
að verða auöugur, og Jiér mun
vel líða; legðu stund á að Iáta
þér líða vel og þú munt góðuí
verða.” Þetta er ekki að öllu leyti
rangt hugsað. Hið gamla boðorð-
ið er eitthvað á þessa leið: “Kost-
aðu kapps um að vera ráðvandur
og þér mun vel vegna.” Það er
léleg sög, sem ekki sagar á báða
vegu. Auðvitað getum vér ekki
sett það fram sem óbrigðttla lifs-
reglu, þetta: “Kostaðu kapps um
að láta þér vegna vel, og þú munt
ráðvandtir verða,” en eigi að sið-
ur er það falleg breytingar-tillaga
við hina setninguna, sem |>ó í
sjálfu sér er mikilvægari. Enginn
vafi er á því, að Jaeim, sem líður
vel, í fyllsta skilningi vel, þeir
hafa fleiri skilyrði til að vera
góöir menn, og færra til afsökunar
því, að vera ekki góðir menn held-
ur en fátæklingarnir, sem bágt
elga. Enginn vafi er heldur á því,
að þeir, sem búa við næg efni hafa
fleiri skilyrði til að láta sér líða vel
heldur en hinir, sem hafa þau eng-
in. Að þig langar til að verða
auðugri, merkir á þessum timum
naumast mikið meira en það, að
þú ert siðaður maður og gerir
auknar kröfur til lífsins, og að
, sjálfsögðu göngum vér inn á það,
' að oss sé leyfilegt að fullyrða, aB
sá hluti mannkynsins, sem siðaður
er og girnist að verða auðugri, sé
, betri menn en hinir, sem minna
eru siðaðir og gimast þaB ekki.
Hin almenna tilhneiging til aB
græöa meira fé, hefir mikiB til
1 stuBnings sér ekki sízt þegar vér
lítum til letingjanna, sem ekki
gera skyldu sina í þá átt.
Samt er þaö ekki eingöngu arö-
j urinn, sem vakir fyrir granna mín-
um þegar hann stynur og langar
til aö fara að bæta ráð sitt og lifa
betra lífi. Brauð og þessháttar er
ómissandi, en maðurinn lifir ekki
I á einu «aman bratiði; og þaö er
j ekki skortur á brauði, ekki einu
sinni á bifreiðum, sem þú og eg og
I granni minn höfum á meðvitund-
j inni, þegar vér erum gripnir þess-
ari brennandi þrá aB bæta ráB vort.
1 ÞaB er ekkert annaB en þaB, aB
vér erum orBnir dauöleiöir & aS
heyra þennan sama són kveBa viö
daginn út og daginn inn, aö vér
séum alfæmdir syndaþrjótar, sem
unum hvergp lifinu nema á vegum
sjmdarinnar. Þess vegna langar
oss nú til )>ess, aö gera bug & leiB-
ina, fara aö leita á brattann og
reyna aö komast ögn áleiBis upp
eftir hæBum lífsins. Oss langar
til aö vera hér um bil svo etgpn-
gjarnir, aB reyna aB firra hyggiB
og gott og ráBsett fólk þeim vand-
ræBum, aB sjá fyrir oss; einungis
liér um bil svo sparsamir, aB vér
þyrftum eigi aB hafa gilda ástæBu
til aB iörast eftir aö hafa veri’5
sparsamir; einungis hér um bil
svo vandlætingasamir yfir brcytni
náttngans, sem ómissandi er til
Jiess aB vera hæfilega réttsýnir;
eimmeis hér um bil nægilega vand
aBir til þess aB rækja störf vor og
•ýslanir svo vel og samvizkusam-
hga, sem oss er framast unt. Si-
fs.lt sjálfs-dektir og eigin-aBhlúun
.>iamt J>vi, aö hliBra sér hjá sét-
hterju ómaki sem útheimtist til
J>« s.s aö- inna af hendi eitthvert ó-
bægilegt skyldustarf, ætti aö fvlls
css óánægjti og þaB gerir þa5.
Nol kru af tíma vonim og kröftum
þarf að verja til starfa, sem oss
eru ekki borgtiB með peningtim né
f-Bru því, sem eykur á þægindi vor,
tn sinungis eru borguB meB gleBi,
«rm er andlegs eBlis og styrkir sá!
ina. Þetta vitum vér allir. En svo
! mtií oss öllum viö aB gleym*
llie DOHIMON BANK
>ELK I K K LllHUIt)
Alls konar bankastori aí hendi leyst.
Sp*i risjóðsdei IJ i n
Tekií' vió inHlóKum, Ira $1.00 að upph^ö
og þar ytir Ha stu vextir borgaðir fjóruui
sinnum a ari Viðskiitum bænda og ann-
arra syeitamanna serstakur gaumur gehnn.
Bréileg inuJegg og úttektir aígreiddar. Ósk-
að efnr brélaviðsKiltum.
Notur tnnkal aðnr fyrir bændur fyrir
sanugjorn umb> ðslaun.
Vtð skifti við kaupmenn, sveitarfélog,
skolahéruð og eiostaklinga með hagfeldutn
kj ^ruin.
d LiRiSDALL,
haokast ór|.
því. Þegar vér höfum gnægtir ,-»R
borða en enga matarlyst, þá vitura
vér það, að oss er miklu hollara að
vinna skorpukorn þangað til vér
fáum lystina aftur, heldur en aB
Ieita uppi eitthvert ginnandi lost-
æti; en Jiegar allar ástæður vorar
eru sæmilega góðar, og vér njót-
um unaðset.nda lifsins og einka-
léitinda í ríflegum mæli og erum
samt eirðarlausir, þá gætum vér
J.ess ekki ávalt, að það, sem vér
þörfnuöumst, er ekki einmitt meiri
nautnir heldur hitt, að hagnýta os§
betur þær hinar sömu, sem vér
höfum yfir að ráða. Það er
hugsanlegt, aö þegar þúsund-ára-
ríki Krists kemur, þá veröi alt ein»
og það á að vera hér á jörðinni,
of> tim samfleittar aldaraðir verði
enginn skapaður hlutur til ama né
ásteitingar. En þangað til þal
kemur, á meBan svo mörgu er í aV
jnúast, get eg naumast hugsaV
mér, aö nokkrum manni Ií8i full-
komlega vel, sem ekki veröur til-
tölulega viö ástæöur sínar fyrir 6-
næöi viB aB taka á sig fáeina auka-
snúninga. Að liafa engar áhyggj-
ur, aldrei aB liBa neina raun, haf*
ergar óþægilegar skyldur aö rækjs
og ekkert tækifæri til neinnar sjálfj
afneitunar, er ekki til að sækjast
eftir. Hver maður, sem þannig
væri ástatt fyrir, fyndi sig knúina
til að hafast eitthvaö að, að leit*
að einhverri áreynslu, reyna eitt-
hvað á kraftana rétt til þess aV
gera lífið þess vert aB Iifa þvL
Það er skritið, en samt er þaB satt,
aö hver einasti maöur er hjól m**V
tönnum í, sem til er ætlast aB fallí
nákvæmlega viö, eBa grípi inn t
önnur hjól meö tönnum í, til þes»
aB snúast meö meira og minn»
erfiöi og áhrifttm í hinu mikla
vélavirki mannfélagrin*. Eitt »f
tvennu gerum vér oss hæfa til þess
aB snúast meB ’hinum hjólunum f
vélavirki þessu, eöa vér lendum í
sorpnaugirm.
Einhvemtíma og einhversstaBar
las eg þaB, aB einn af forsetum
Bandaríkjanna heföi einu sinnl
gert þaB heyrinkunnugt, aö hana
heföi gert nýja heitstrengingu,
sem sé þá, aö helga sig opinberum
störfiun. Hann var drengur hina
bezti og naut almennrar virBingar.
Samt gátu blöB andstæBinganna
ekki stilt sig um, aB hæöast tölo-
vert. aB þessari helgunarheít-
strengingu hans.. En enginn vafl
er á því, aö honum lá á hjarta,
bara ef til vill dálitiB þyngra, hiV
sama og þér og mér og granna
míntim, þegar vér erum aB virBa
fyrir oss 5 huganum tilraunir vor-
ar í framfaraáttina á liöinni tíö, og
förum eins og ósjálfrátt aB niBrs
oss dálítiö og stynja og langa til
að bæta ráö vort og lifa betra lifí.
Eg veit ekki hvort viB gettim i
nokknrn betri hátt gert merkjan-
legt hátíBahald vort um blessuV
jólin meB allan fögnuBinn og um
áramótin, en meB þvi, aB helga os»
þeim ásetningi aB vera sjálfum
oss og meöbræðrum vorttm til
gagns og til góðs. Og engin þörf
er á því, afi vér göngum aB slikri
heitstrenging daprir í hug eB*
. hugsi. ÞaB á engin hugdepurð
viö um jólaleytiB. Einungis aV
! vera einlægir, ?aö er mergurinn
I málsins, og í allri vorri einlægni
megtim vér vera gDBir og t góðu
skapi. Satt að segja álít eg þaV
einkar-vel viðeigandi, að vér tök-
ttm meB í reikningiim, að vera á-
kveBnir 5 þvi aB láta liggja eins
vel á oss og oss er framast unt yf-
í ir hverju því, sem aB hön>him ber;
afi taka mefi gleBi og gófitim hug
viö vorum hluta af menningar-
& Tksm4§, skerpinc
RAKHNÍFAR dregnir af æfðum manni
á smíðatólum,
skærum og hnífum
HARÐVORU-KAUPMENM
538 TÆ A insr ST.
TALS. 339
frá Chicago. Heimsækið oss!
Vinsœlasta hattabú
WINNIPEG.
Einka uinboösm. fyrir McKibbin hattan
murt
364 MainSt. WiNNlPKG.