Lögberg - 03.02.1910, Síða 4

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
3. FEBRÚAR 1910.
LÖGBERG
gefið út hvern fimtudag af The Lög-
BERG PrINTING & POBLISHING Co.
Cor. William Ave. & Nena Ht.
WlNNIPEG, - Ma.VITOBA
S. BJÖRNSSON, Editor.
J. A. BLÖNDAL, Bus. Manager
Utanáskrift:
Ttie Lonherg Printins & Pnblishing C».
1». O. Hu\ 3US4 >VlNNirií(i
Utanáskrift ritstjórans
Editw Logberg
P.O.BOXSOM WINNIPEG
PHONE main S2I
fjölgaS æSi mikiS á
Þau hafa þrefaldast
síSari árum.
tíu síSustu
arin.
Kornhlöðurnar og Rob-
lin-stjórnin.
í fréttum hér í blaSinu hefir
veriS minst á tilboS Roblinstjórn-
arinnar um kornh 1 öSubyg’gingar til
afnota fyrir bændur hér í fylkinu,
og' hin óvænta fúsleik fylkisstjóm-
arinnar á aS verSa viS kröfum
kornyrkjumanna í því efni.
Sá fúsleiki nú upp úr þurru er
þeim mun kynlegri, sem stjórnar-
formaSurinn og ráSgjafarnir hver
eftir annan höfSu kepst viS aS
telja fylkisbúum trú um — og þaS
rétt nýveriS, er kosiS var í Birtle-
kjördæminu — aS þaS væri lífsins
ómögutegt, aS hér gæti komiS til
mála, fylkiseign a kornhlöSum.
Bannsett Dominionstjórnin væri
því til fyrirstöSu. Hendur Roblin-
stjórnarinnar væru bundnar þang-
aS til sambandsstjórnin hefSi sam-
ÍS lög, er heimiluSu .fylkisstjórn-
inni hér að verSa viS tilmælum
kornyrkjumanna. En síSan Birtle
kosningin stóS, hefir sambands-
stjórnin engin slík lög samiS.
En samt verSuir fylkisstjórninni [ servativu fylkisstjómirnar þar hafi
snemma i fyrra mánuSi alt í einu ! ekki liaft nein blessunarrík áhrif 3
mögujegt aS taka kröfur korn- bindindiB í þeim fylkjum.
yrkjumanna til greina, og lofa
þeim lögum á næsta fylkisþingi, L
um fylkiseign á kornhlöSum í;
Manitoba.
Um mörg ár hafa bændur leitaS !
Hér á eftir er tatla yfir þau þaS j
árabil, og er þar kýrt frá hve mörg
þeirra hafa orSiS í hverju fýlki1
fyrir sig:
1899. 1909.
Manitoba............. 636 3,639
Alb. og Sask......... 762 3,425
Brit. Col............ 835 2,900
Ontario............. 2,764 9,417
[ NTova Scotia....... 1,022 2,800
j Quebec ............ 3,481 6,843
New Bruns.............1,270 1,881
P. E. 1............... 320 184
Eins og sjá má af skýrslum
j þessum, hefir lagabrotunum fjölg-
| aS í öllum fylkjunum nema Prince
Ed. Island. En nokkuS er þeim
I samt misjafnlega háttað í hverju
fylki um sig. Ekki er þaS sann-
gjarnt að dæma drykkjuskapar ó-
reglu hver fylkis beinlínis eftir
tölun'unn hér aS ofan, heldur verS-
ur að taka tillit til fólksfjölda i
hverju Jæirra. ÞaS er og gert í
fyrnefndum stjórnarskýrslum og
er þar greinilega tekiS frarn, hve
mörg ölæSis lagabrot komi á hvert
Jiúsund íbúanna í hverju fylki.
Langflest verSa þatt í Yukon,
15,60 á hvert þúsund manns. Þá
í British Columbia 10,51. M^iito-
ba er þriðja í röðinni 8.62 á hvert
þúsund fylkisbúa; þá Alberta 7.39;
þá Nova Scotia 6.00; þá New
Brunswick 5.56; Jiá Ontario
4,22; þá Quebec 3,85 ; J)á Saskat-
chewan 3.38 og loks Prince Edw.
Island með að eins 182 ölæðis Iaga
brot, sem koma á hvert þúsund i-
búa þar.
Þessar tölur vitna óneitanlega á
móti ibúum Yesturlandsins, sérstak
lega í Manitoiba og British Colum-
bia fylkjum. ÞaS er eins og con-
Nýtt alheimsmál.
ÞaS er ekki smátt í ráSist aS
i inynda alheimsmál; þó hafa til-
til Roblin-stjórnarinnar um fram- j raunif verig j þá átt eins
kvæmdir á þessu áhugamáli sínu,!
en hún ýmist svikið loforðin er
hún hefir gefiS þeim eða skotiS
málinu á frest, þangað til þetta
JanúartilboS hennar nú kom eins
og þruma úr heiðskíru lofti. Og
er að vísu betra seint en aldrei.
Og sömuleiSis á Roblinstjórnin
þakklæti skilið fyrir þaS, aS hafa
etiS ofan í sig meS JanúartilboS- ^ esperanto_
inu ósannindin um þaS, aS
og kunnugt er, þó að árangurinn
geti, enn sem komiS er, eigi kall-
ast tiltakanlega mikill. Mestur
þrándur í götu fyrir góðum á-
rangri af tilraunum þessurn, hefir
verið ósamkomulag helztu for-
kólfanna. ÞaS vaVS volapukinu
hér fyr meir að^-bana, og nú lítur
helzt út fyrir, aS öldungis eins fari
sam-
bandsstjórnin væri því ti! fyrir- A síSasta fundi esperanto-manna
stöSu, aS fylkisstjórnin tæki kröf- hafei sem sé nefnd veriS sk,Puð fl1
ur kornyrkjumanna til greina. ÞaS 1 aS ,>cn<1a a raö lii a® iaSa ýmsa
eru einu gabbstetúmar,*sem korn- galla- sem Þóttu vera á Þessu al‘
yrkþ.menn fá fvrir það, að Roblin- :,leimsmáli- standa útbre.Sslu
stjórnin hefir í mörg á skotiö ^s fyrir Þrifum’ sem aS v,su
skolleynum viS réttmætum kröfum | kvað vera orðin fnr«anlega m.kil.
þeirra og virt þær aS vettugi, og
eru menn nú farnir að halda að
Roblinstjóminni “segi fyrir”.
Áfengisnautn í Canada.
1 BúnaSarmála-deild sambands-
stjórnarinnar gefur ár hvert út
skýrslur utn þá rnenn, er hafa á
einhvern hátt rofið landslögin. Og
þar á ineSal eru Jæir taldir, sem
komfst hafa undir manna hendur1 greining Jænna meðal esperanto-
fyrir drykkjuskap. NokkuS há er j manná.
Nefnd þessi hefir gengið svo langt
j i breytingartillögum sínum, að
gamlir esperanto-menn hafa eigi
j inátt viS una, og er slikt eigi aS
j tmdra, með Jiví að það hefir veriS
! lagt til, að hætta viö esperanto og
mynda algerlega nýtt alheimsmál,
sem nefnist ito eSa ido. Nokkrir
atkvæSamiklir esperanto-menn
hafa gengiö úr nefndinni, og er nú
eigi meira um annaS rætt meSal
tungumálagarpa í Evrópu en á-
sú tala síöastliSiö ár, því aö svo
telst til aö 31,089 lagabrot hafi ver-
iS framin hér í landi í ölæði J>aS ár.
í annan staS bera skýrslur inn-
Gamlr esperanto-'menn halda því
fram, aS ljós vottur um ágæti esp-
eranto sé það, hve mikil hafi orðiö
útbreiösla Jæss, meöal margra
anrikis stjórnardeildarinnar um þjdða á mjög skömmum tima, og
innfhrtning og tilb[úning áfengna ' j>eir sjái því eigi neina sérstaka á-
drykkja hér í landi þéss Ijósan vott, j stæðu til aö mynda nýtt alheimsmál
að Canadamenn eru minni drykkju j [ þess. Mætti það og heita illa
menn en flestar aðrar þjóSir. farið, ef sundrung þessi yrði til
Emda má heita öflug bindindis- j þess að esperanto-málið dytti í
starísemi hér í landi, og smáfærist I mola, því að það er merkileg og
saman árlega það svæði, þar sem j u^fundniiig tíl efling-
j ar nanu sambandi meöal olikra
leyf.legt er að selja afeng. til! Qg fjarUe&ra þjó15a hins mentaöa
drykkjar. j heims
: .agabrotum í ölæSi hefir J)ó -----------
Lumsdens ákærurnar.
Þegar yfirverkfrægingur viö
meginlandsbrautina, Hugh Lums-
den, sagöi af sér em'bætti sínu í
fyrra, haföi hann tboriö ýmsar sak;- j
ir á nokkra verkfræöinga er önn-
uðust brautarlagninguna, og fund-
ið að ýmsu fleiru viövíkjandi starfs
rekstrinum, er hann taldi ábóta-
vant.
Þessar ákærur komu til umræSu
í sambandsþinginu í vikunni sem
leiö, og þóttust conservativar þá
hafa sjálfgefiS tilefni til aS hella
úr skálum reiði sinnar yfii; sam-
bandsstjórnina, og sýna enn á ný
fjandskap sinn á nicgmlandsbraut-
inni.
Illdeilum þeirra conservativu
svarar stjórnarformaSur Laurier
svo, að hann stingur upp á þvi, að
þingið skipi fimm manna nefnd til
að rannsaka Lumsdens-ákærurnar,
svo að komiS geti skýrt og greini-
lega í ljós hvort þær séu á rökum
bygöar eöa ekki.
Það virtist ekki líklegt, að
stjórnarandstæöingar hefðu átt að
taka þessu nema vel. En þvi var
ekki aö heilsa.
Þeir snerust andvígir gegn þess-
ari tillögu stjórnarformannsinns,
og fundu það aö henni, að hún
væri ekki nógu víötæk, af þvi að
hún gerði ekki ráS fyrir rann-
sóknum á vöruflokksgreiningu o.
fl. því um liku, sem heyrir undir
sérstakan geröardómstól, gerðar-
dómsnefnd, sem valdir verkfræB-
ingar skipa, og hefir að þessu þótt
vel gefast.
Eigi aS siöur varö tillaga stjórn-
arformannsins um nefndarskipun-
ina samþykt, þó aS allir stjórnar-
andstæðingar greiddu atkvæði i
móti lienni.
•
Hótfyndni tóm er það af con-
servatívu Jiingmönnunum að vera á
móti tillögunni, og Ihálf álappalegt
af mönnum, sem alt af eru aS
reyna að finna höggstað á sam-
ibandsstjórninni og.öillu því, sem
hún er við riSin á einhvern hátt.
Þeir gátui gert tillögur um nýjar
rannsóknir á hverju sem þeim
sýndist seinna. Hitt var aS ganga
i sjálfa sig að neita rannsóknum á
vissum atriöum, sem þeim haföi
verið'svo afar ant um áður aS ger-
skoSuð væri.
Ferð um Foam Lake-
bygð.
Mig hafSi um nokkurn tima lang-
að til að sjá bygð íslendinga sunn-
an viS Foam Lake og Quill Lake í
Saskatchewan fylki. Hún er hin
yngsta og víðlendasta af bygðum
þeirra fyrir vestan haf, 50 til 60
mílur á lengd og 10 til 15 mílna
breiS, eöa jafnvel jneira á sumum
stöðum.
Nokkrir canadiskir búendur eru
á þessu svæöi; þó eiu lslendingar
mikið fjölmennari og geta þvi ef-
laust í bygöarmálum ráSið þar
framvegis lögum og lofuim.
í miöjum JanúarmánuSi þurfti
eg að feröast í IífsábyrgSar erind-
um fyrir “The Great West Liffe
Assurance Company” á þessar
stöövar. HrósaSi eg nú happi að
gera úr Jæssu skemtiferS, fara um j
bygðina þvera og endilanga og |
finna fjölda af gömlum og góöum
kunningjum, sem þangaS hafa
flutt frá Winnipeg og úr íslenzku
bygSunum í Manitoba og Noröur
Dakota. Nokkrum Jæirra var eg
kunnugur síöan bygö hófst fyrst i
Nýja íslandi 1875—76, og öSrum
hafði eg kynst siöan í^ýmsum bygð
um hér vestra. Lagði eg á staS aö
heiman meö hugann fullan af von-
um um góSa og skemtilega ferS og
þær vonir hafa náS uppfylling i
öllu tilliti.
Eg fór frá Winnipeg norðvestur
með G. P. R. braUtinni; haföi nátt-
stað í Yorkton og hélt svo daginn
eftir áfram til Leslie, sem er lítiö
þorp viö járnbrautarstöSina, aust-
arlega í íslendingabygSinni. Foam
Lake er þó annaö Jx>rp austar, ná-
lega á austurenda bygðarimiar,
snoturt að sjá, en þar gat eg ekki
haft viðdvöl á vesturleiS.
Fyrsti maður, sem eg fann á
brautarstöðinni, var séra Runólfur
Fjeldsted, góðkunningi minn um
langati tíma. Hann var að leggja
af stað með jámbrautarlestinni
vestur í bygð í embættiserindum;
fór hann samstundis meS mig til
mágs sins Sig. Júl. Jóhannessonar
læknis, sem á heimili í Leslie, er
læknir bygðarbúa og tekur mikinn
og góðan þátt i félagsmálum
þeirra. Þótt viö værum lítt kunn-
ugir tók hann mér tveim höndum,
fór með mig heim til sín, gerði mig
kunnugan konii sinni og ýmsu
góðu fólki ööru. í Jiorpinu. BorS-
aði eg með honum miðdegisverö-
inn% gekk svo út i bæ og fann
marga bæjarbúa og bændur utan
úr bygöinni, sem þar voru þá
staddir. — Eg var svo hepp-
inn að finna J>ar þann mann, Th.
Paulson, sem bygðarbúar elga
mjög mikiS aö þakka. Hann er
einn af fyrstu landnámsmönnum
þar, allra manna kunnugastur land
kostum, skír og heilráður dugnaö-
armaSur, sem hjálpaS hefir mikl'um
fjölda af landnemendum* til þess
að finna góðar bújarðir og festa
sér þær. Hann er náfrændi þeirra
Magnúsar og Vilhelms Paulson í
Winnipeg, og er meS þeim ekki
all-lítið ættarmót.
Thomas býr nokkrar mílur norö-
ur frá Leslie. Hann bauð mér
heim meS sér um kvöldiö. Sá eg
ekki neitt vænna en fara að dæmi
annara manna og gefa mig honum
á vald, enda varS mér það aö góBu,
því hann og kona hans báru mig á
höndum sér. Næsta dag flutti
hann mig til LúSvíks Laxdal.
Flann er góSkunningi minn frá
Winnipeg; konui hans og fööur og
ööru heimilisfólki var eg líka vel
kunnugur. Var eg }>ar við góðan
kost í þrjár nætur og bar margt á
góma, en á daginn keyrði Laxdal
með mig út um bygöina. Var mér
alstaöar tekið meS vinsemd og
rausn, svo ekkert skorti að jafnaö-
ist á við hina alkunnu gestrisni í
hinum eldri íslendingabygSum.
Svo vildi nú vel til, aS bygðar-
menn höfðu miSsvetrarsamkvæmi í
Leslie á fimtudagskvöidiS 20 Jan-
úar. Sókti þangað múgur og marg
menni úr öllum áttúm og var þar
skemtun góð og veitingar hinar
rýflegustu. A borð var borinn
margskonar ísl. matur; hangikjöt,
slátur, kæfa, rúllupilsa, sviö, laufa-
brauö, pönnukökur og margt og
margt annaö, sem eg hefi engan
tíma til að telja upp. Fór þar alt
fram meö svo mikilli háttprýöi, að
íslendingar í höfuðborginni verSa
að taka á sínu bezta til þess að
gera jafnvel.
Ræöur voru fluttar og kvæöi
sungin og mæltist skáldum og
ræöumönnuiin vel og viturlega. —
Læt eg hér með fylgja prógramm
eður sams^etisskrá, sem sýnir hverj
ir töluSu og fluttu kvæSi.
Samsœtisskrá.
1. Setning samkomunnar;
Thomas Paulson.
Sungið: Hvað er svo glatt,—
2 Borðhald hefst.
3. Minni íslands:
Dr. Sig. Júl. Jóhannesson.
KvæBi: Lárus Sigurjónsson.
4. Minni fommanna:
GuSm. EyfjörB.
KvæSi: Lárus Nordal.
5. Minni Vestur-íslendinga;
Sra R. Fjeldsted.
KvæBi?
6. Minni kvenna:
Grímur Laxdal.
Kvæði: Jón Jónsson (Mýr\.)
7. Minni bygðarinnar;
Jón Thorlacius.
KvæBi: dr. Sig.Júl. Jóhánne-son. |
Thomas Pa'udson stýrSi samsæt-
inu og leysti það verk vel af hendi.
Að öðru hvoru lék hornleikara-
flokkur bygðarinnar á hljóöfæri
sín eöa söng þess á milli, alt undir
stjórn kennara síns og leiStoga,
Helga Helgasonar, sem víða er
þektur fyrir J>á íþrótt.
Mér var áhugamál að finna fyr- !
verandi sveitunga mína frá Argyle
sem búa í vesturenda bygðarinnar,
fór eg því næsta morgun frá Leslie
eð járnbrautinni, er liggur alla j
leiö eftir endilangri bygðinni, þar
til eg kom til Candahar. ÞaSan
flutti góökuinningi minn, Tryggvi
Friðriksson, mig heim til sín og var
eg hjá honum og mági hans, Jóni
B. Jónssyni og fólki þeirra, næstu
daga þar á eftir. Eg var því öllu
nákunnugur og undi mér þar mjög
vel.
Nú kemur járnbrautarlestin, er
fiytur póstinn; verS eg því aö
kasta Jæssum línum hálfgjöröum í
j>óstkassann, en skal síSar viö
fyrstu hentugleika bæta viö og
segja þér meira um þessa fallegu
og góöu bygö og fólkið sem í henni
býr.
Fr. Friðriksson.
-------o-------
Dýr matvæli.
Þess var geiið nýskeö hér í blið
inu, að megn óánægja væri orðin
yfir }>ví víðs vegar um Bandaríkin
hve matvæli hafa hækkað þar afar
mikiS í verði á síðari árum og aS
veið á þeim fet alt at síhækkandi.
Þessi óánægja hefir oröið til
þess,' aS Wilsor ritari búnaSarmála
stjórnardeildar Bandaríkjanna hef-
i: falið erindsrekum sínum aö gefa
ítarlegar Skýrslur u mhvað kosti
framleiSsla matvæla í hverju county
um öll Bandaríkin og livert sölu-
\erö Jæirra sé. Þetta kveSst Mr.
Wilson skipa tyrir sökum þess, aS
hann sé viss um aS almenningur sé
íátinn greiSa miklu hærra verS fyr-
ir matvæli, heldur en hann ætti að
gera.
Tilætlanin er, ‘að fá yfirlit yfir
]>aS verö, sem bændur fá fyrir vör-
ur sínar og bera þaö saman viS
verðiö, sem sett er á sama varning, |
þegar hann er boðinti til sölu í
stórborjfunum, og býst Mr. Wilson
við því, aS mönnum þyki sá vöru-
verðsmunur geysi mikill, og hann
kennir aöallega dleyfilegum verzl-
unarsamtökum um verömuninn, og
fégirnd milliliðanna. Bændum sé
aö vísu eigi greitt svo mjög ósann-
sýnilegt verð fyrir varning, sem
vel má geyma, svo sem hveiti og
baðmull, því að þar hefir eftir-
j spurnin veriS meiri en framleiðsl-
an, en um aðrar afuröir sé ööru
máli aS gegna og vandgeymdari
eru, og hægt að koma viS einokun
íá'
Mr. Wilson getur þess, aö stjórn
ardeild sín sé komin aS raun um,
að bændur fái alls ekki það gífur-
lega verð fyrir kjöt, serri bæja-
menn verði aB borga fyrir þaB.
Sama sé að segja um ýmiskonar
ávexti vestan frá Kyrrahafsströnd.
Eitt New York blaöið hefir og
skýrt frá J>ví, meö góðum rökum,
að þótt íJijólkurpotturinn sé seldur
þar í bæ á 9 cent, þá fái mjóikur-
bændur ekki nærri því helming
þess verSs fyrir sína mjólk.
Þessum tiltekjum Mr. Wilsons
verður vafalaust vel tekiB af al-
menningi, og mun eigi vanj>örf á
aö sjáist svart á hvítu hver orsök
verShækkunarinnar er. Er þá atiS-
gerSara aö ráSa bót á verzlunar-
ólaginu í þessum efrrum, en.hingað
til hefir veriS, og má Taft stjórnin
eiga það, aS hún hefir á ýmsa lund
leitast við að hindra tjónsamleg
sambönd auSfélaga, að dæmi
Roosevelt stjórnarinnar. t þessu
sambandi er dálitiö eftirtektarvert,
og ljós vottur um áhugann á þessu
máli, aö nýskeB áttu fjörutíu sam-
bandsþingmenn og konur Jæirra
fumd með sér, til aB ræöa um lögin
gegn tjónsamlegum verzlunarsam-
böndum og ráögast um lívaS hejipi
legast mirndi að taka til bragös til
aB stemma stign fyrir hinni feyki-
legu veröliækkun á matvælum í
Bandaríkjunum, sem fundinum
kom saman um, aB væri blátt á-
fram rán á almennings eign.
ÞaB þykir ekki ósennilegt aB
stjómin hér í Canada muni fara aB
dæmi Bandaríkjastjómar og láta
hefja samskonar rannsóknir. ÞaB
er fvrir nokkru farfð aö brydda á
The DOMINION B4NK
SELKIKK CTlBU.m.
AUs konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóösdeildin.
TekiP viö innlögum, frá $1.00 aö upphæö
°S þar yfir Hæstu vextir borgaðir tvisvar
sinnumáári. Viöskiftum bænda og ano-
arra sveitamanna sérstakur gauraur gefinn
Bréfleg innleggog úttektir afgreiddar. Ósk-
aö eftir bréfaviðskiftum.
Greiddur höfuöstóll $ 4.000,000
Varasjóðr og óskiftur gróöi $ 5,400,000
Innlög almennings ....... $44,000,000
Allar eignir.............$59,000,000
Innieignar skírteini (letter of credits) seld,
sem eru greiöanleg um allan heim.
J. GRISDALE,
bankastjóri.
Eldiviður.
Þegar þér þurfið góöan eldivið,
þá fáiS hann hjá oss, því að vér
höfum góðan viS og þurran, sem
ySur vanhagar um. Verð vort hiS
lægsta, en viðurinn hinn bezti. Vér
getum sagað viöinn og klofið, ef
óskað er.
J. & L. GUNN,
Quality Wood Dealers,
Horni Princess og Alexander ave.
Tals.: Main79i, Winnipeg.
samskonar verðhækkun á ýmsum
varningi, sem fæst af bændabýlum
út um land, þegar farið er aö selja
hann í bæjunum, án Jæss þó aS
bændur sjálfir virðist hafa nokkur 1
hlutfallslegan hag af þeirri verð-
hækkun. Hér er sennilegast að
annað hvort valdi tjónsamleg verd
unarsamtök eSa að fjárgræðgi mi'.ú
liSanna, eða hvorttveggja hjálpist
að. Þetta þyrfti að rannsaka og
ráöa bót á því. Og það þyrfti líka
aS komast fyrir um hvernig stend-
ur á því háa verði sem er á kolurr,
ís, mjöli, togleöri og ýmsum fleiri
nauSsynjum, og hvaS því veldur að
þeir, er meS þann varning verzla,
græða á tá og fingri, og
“safna auð með augun rauð,
en aSra brauSið vantar.”
Fjárhirðing í vesturhluta Banda-
rík’a ma.
Eftir Ba num Brown.
('NiSurl.J
Því er ólíkt farið með nauitgripi
og sauðfé aS þvi leyti, að um naut-
gripina er ekkert hirt nema um
gangnaleytiö, en fjárins er gætt
allan ársins hring. Einn maöur
getur gætt þrjú þúsund fjár, og
liirt það vel, en sjaldan fleira.
Venjulega hefir fjármaSurinn vagn.
og á honum er hafður kassi svo
breiður, að rúm gcti staðið þvers
um viö aftuirgafl kassans. AS
framan er eldstó, negld viS vagn-
kassann, og matarskápur meö hurö
sem nota má eins og borS, þegar
hún er lögð niður. öllu er vel og
þægilega fyrir komiö í þessum
skjóllegu, hreyfanfegu híbýlum, og
vanalega sér eigandi fjárins fjár-
manninum fyrir hverskonar fæöi,
sem hann æskir. ÞaS er mjög
nauSsynlegt, aS fjármaöurinn sé
gerSur ánægBur, því að hiö varnar-
lausa fé, sem honun\ er faliB, er
margra þúsunda virði, og þaö er
algerlega undir honum komiö,
hvemig því reiðir af. Að sumrinu
er vagninn hafður viS læk eBa
brunn, því að féö getur ekki runniB
langt frá“ því. AS vetrinum etur
]>að snjó, og getur þá rásaö lengra.
Þegar grasið er uppuriS umhverfis
fjármannsliælið, kemur umsjónar-
maSur frá heimajörðinni og flytur
vagninn til nýrra stöðva, vanalega
aS lækjarbugðu eSa í námunda viö
hól eöa hæð, sem baria má féS viS
um næt'uir, svo aö fjármaðurínn
geti haft auga á þvi úr skýli%-
glugga sínum.
Hverjum fjármanni er fenginn
einn góður hundur eSa tveir, og
eru þeir jafn ómissandi eins og
maðurinn sjálfur. ÞaB er mjög
merkilegt aB sjá vanan fjárhund
fara að fé, er hann hlýöir skipun
húsbónda síns, kölluim eða blístri,
eBa bendingfum, ef hann er svo
fjarri, aS hann lieyri ekki. Þegar
hundur hleypur fyrir fjárhóp, hef-
ir hann vit á að gelta ekki fvr en
komiS er þangaS, sem á aB snúa
fénu við, þá rekur hann uj>p nokk-
ur gelt, glefsar hé r og þar, og
sój>ar fénu í einni svipan í Jættan
hóp. Og hundurinn finnur til þess
aS hann hefir mikilsvarðandi starfi
aB gegna, þvf aB liann dinglar róf-
unni hróSugur, og hann virSist
bera langt af venjulegum óvönum
hundum; um nætur gætir hundur-
inn hjarBarinnar fyrir úlfum, og ef