Lögberg - 14.09.1911, Side 6

6.
t.o<',tíKK<>. K1MTUUM;inn 14. SEFTEMBER 1911
Lávarðarnir í norðrinu.
cftir
C. LAUT.
Þcgar Tohnson kom meS glösin, tók MacKenzie
frændi minn til sin toddí-g'asiö. “En hérna er Adams-
öl (vatn) handa þér drengnr minn.” sagöi hann og
lét í glasiS einn mola af piparmyntar-brjóstsykri.
“Ljótt!” sagði Sir Alexander hlæjandi. “Ljó:t
a» blekkja litla drenginn.”
“Hann fær bezta víniS. sein til er i kjallarannm,”
sagSi LávarSurinn. og eg drakk piparmyntarvatniS
mitt með eins mikilli ánægjn. og fognuSi eins og hver
hinna gestanna.
Þá komu minni, löng runa, sem engra var aS
þola nema þrautreyndra karlmanna. Þar voru
drukkin minni mannsins. sem fann MackenziefljótiS,
og fylgdi dynjandi lófaklapp, svo aS undir tók í hús-
inu ; þá minni “heiSursgestsins”. sem þakkabi þaS svo
innilega aS af tók allan grun; þá minni “vetrarsetu-
manna norSur i óbygSum”, fátækra ræfla. sem studdu
XorSvestræna félagiS rnieS því aS leggja á sig ltfs-
tiSar útivist nyrst norSur í óbygSum; þá minni
•'kátra pilta í XorSrinu”, sem voru i fylkingunni án
þess aS eiga nokkurn hlut eSa virSingarvon í félag-
inu; svo rnörg voru minnin, aS ofætlun var hverjum
aS muna, sem viS var staddur. • Frændi minn sá um,
aS eg draikk öll minnin í piparmyntarvatni .svo aS eg
man eins glögt alt, setn gerSist í veizlunni, eins og
þaS hefSi gerst i gær. Og rnikiS vildi leg gefa til þess
aS vera aftttr kominn í Bifur-klúbbinn, og lifa aftur
aS koma honum í bobba, þessum kuldaliega her- j niSur, svo aS' slútti firam yfir augun eins og á njósn-
ttppt.
‘Eiríkur 1 ara
manm, sem alt af hafSi munninn
hefSi fariS hvaS, sögSttS þér?” I “Nei ósköp er aS sjá þig. Eirikur/’ hrópaSi
“Heim til konunnar,” svaraSi hann hlæjandi; frændi minn þegar hann kom inn, “hefirSu veriS í
síSan sneri hann sér aS hinttm og sagSi eins og hannj kapphlaupi eSa bardaga?" Frændi minn horfSi á
hefSi alt af hlýtt á þá, “og hvaS ætla blessaSir NorS- j hann grunsemdarattgum og hélt vist aS hann væri’
Vestmennirnir aS gera viS harSstjórann hann Mac- drukkinn.
Donnell, ef hann skyldi fyrir tilstilli Selkirk lávarSar| “Er hann ikaldttr úti?” spurSi ofurstinn og leit
gteta komiS þessttm mönnum út úr Ónumda-landinu | hornauga til hattsins, sem Eiríkttr hafSi enn á höfS-
eitthvaS niSur í bygS?” : inu.
“h'ara meS hann eins og Karl I.”, svaraSi einn F'.iríkur svaraSi engtt.
æringinn í klúbnum. “Er ySur kalt á höfSinu, maSur?” hélt Addletrly
“Hvar er Cromwell ykkar?” spurSi ofurstinn | áfram og glápti á hatt hans eins og hann ætlaSi aS
. *) litlir hestar.—ÞýS. ! horfa hann af honum.
hlæjandi. “Komdu sæll, kttnningi! HvaS hefir tafiS þig?”
“Cromwell okkar er Háskotaforingi, bráSlyndur spurSi eg og gekk hratt í móti honttm, en hrökk viS,
eins og skrattmn og blótsamur i meira lagi,” svaraBi er Eiríkur sneri sér aS mér, og eg sá hve honum var
hinn. brugSiS; hann bar nú ekki hátt höfuSiS, né litaSist
“Sussti, já,“ svaraSi frændi minn, “viS skulum um djarfmannlega. heldur var hann niSúrlútur, aug-
sjá fyrir honum, þessum typtunarmeistara seem lá- ttn eins og eldsglæSur og varirnar þttrrar, en munn-
varSurinn hefir sent vestur á slétturnar. ViS urinn opinn og þögull.
látum taka hann fastan! Drögum hann út úr hýS- Ef ofurstinn hefSi ekki vieriS dru/kkinn, eins og
inu!” hann var oít. þá hefSi hann hlotiS aS sjá, aS eitthvaS
“Til þess nægir, stefna samkvæmt 43. lagagrein óvanalegt bjó undir þessum þögulleik Eiríks.
Georgs konungs III.”. sagSi annar NorS-ViestmaSur, “Hefir konukindift kannske gefiS þér útivistar-
sem hafSi kynt sér þetta. leyfi i kveld?” hreytti Adderly út úr sér.
“43. grein i lögum Georgs ikommgs III. veitir; \ arla hafSi hann slept orSinu þegar Eirikur
ekki vald til dómsmálareksturs í Austur-Canada, ef hvesti á hann augtin meS heiftarsvip. Því næst snar-
lagabrotiS er framið annarstaSar*.” sagSi lögmaSur aSist hann að ofurstanum, reiddi upp svipuna af öllu
nokkur, sem þóttist vita jafnlangt nefi sínu. afli. og sló hann meS snöggu höggi þvert yfir hold-
“Deilum ekki við dóimarann.’ ’svaraSi ofurstinn ugt. rauSblátt andlitiS.
brosandi og bandaði til hendinni, er hann sá að
frændi minn var aS reiSast. --------------
“O, svted,” sagði Jack MacKenzie og stappaði
niSur fætinum fyrirlitlega. “Ivögmenntmir ykkar IT. KAPITULI.
hugsa gott til glóSarinnar. ef deilur verSa milli skinna-
verzhtrtarfél'aganna. ViS rekum hann út beitit og^ brekmaður lœtur bugast.
kr.'kalaust. Hvomgt félagið hirðir um að láta attg-
Þetta bar svo óvænt aS, aS öllutn hnykti viS.
VEGGJA GIPS.
ERUÐ ÞER AÐ HUGSA
UM GÓÐAN ÁRANGUR?
,,EMPIRE“ TEGUNDIRNAR AF
VIDAR-GIPSI, VEGG- STEINLÍMI
OG VEGGHÚÐAR-KALKI eru sér-
STAKLEGA ŒTLAÐAR í ALLAR
GÓÐAR BYGGINGAK.
THOS. H. JOHNSON og %
HJÁLMAR A. BERGMAN, |
fslenzkir lógíræSipgar, Si
Skrifstofa:— Room 811 McArthur ^
Building, Portage Avenue J
Áritun: P. O. Box 1656. 1
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg X
Dr. B. J BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & William
TELEPBONE UllltttiO
Office-Tímar: 2 -3 og 7-8 e. h.
HbImili: 620 McDermot Ave,
tei.epbone cariv :iai
%
Winnipeg. Man. $
Einungis búiö til hjál
Manitoba Gypsum Co.Ltd.
Wmnipeg. Manitoba
SKRlFl*> KFTIR RÆKLINGI VORUM YÐ-
— UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESN VERÐUR —
£ Dr. O. BJ0RS80N ;
5
§ Office: Cor. Sherbrooke & V\ illiam
fTRLKPHONRiGAMiY
...
| ^ Office timar: 2—3 og 7—8 e. h
I ^
(•
| •) Hbimili: 806 VlCTOK Strhbt
1 ^
I #) Tflkphonki garky 7(>,T
(•
(•
•,
(•
•1
(•
(•
(•
« Winnipeg, Man. s>
; C*®A®«'S'«'S««««««íS«S«S «««,•'$>
upp allar ánægjustundirnar þa.r; hlusta á Sir Alex
ander MacKe izie. hvasseigan. snaran og ákaflyndan, j jýsa ágttSa sinn eðá—’
skýra frá hinni furðulegu sigling sinni meS.þverúS-. “LSa aSferS til aS öðlast hann—hm!” greip of- Þvtnæst spratt ofurstinn upp eins og tryldur. helj-
arfullri skipshöfn inn í óvinalönd; eSa heyra hann u..yfinil frarn í. andi boli steypti um borSitut og ætlaði aS ráðast á
lýsa hinum éendantega löngtt vetrarnóttum norSur ú “IfSa einkamál,” bætt: frændi minn viS og feit Eirik ett klúbbmennirnir gengu t milli
óbj'gSum þegar landkannarinn mikli lenti í mestarj ft.jjsipega til Adderlv; “því aS þaS er óhjákvæmifegt, “Ertu gengittn af vitinu. Eirikur Hamilton?”
mannraunir í þjónustu félags sins, og gat viS |tví bú-^ gf i,)-<j.sokn verSur. sptirSi eg. “Hversviegna gerðírSu jtetta?”
ist á hverri stundu, annaS hvort að ganga af vitinui SíSan stóðu þeir 'á fætur og fórti fratn i borð- En Firikur þagði rétt eins og hann sæi okkur
eða svelta i hel; eða heyra hann gagntaka alla áheyr-j calinn, og þegar eg fór út til aS gæta. hvoit eg sæi ckki. Hantt var ofurlitið móðarj heldur en þegar
endur sina tneð lýsingunnt á því. er hann sá fyrstaj ekkj u| F.iríks. heyrði eg aS Adderly ofursti sagði Irann kom fyrst inn, en að öðrtt leyti jafnviðutan sig.
sinni stirna á sólgljáan flöt Kyrrahafsins. Má vel j ; -£i>í?> eruð þorparar. æfintýra-herrarnir, og “Hægan! Hægan!” sagði eg, því að Adderly
Og ji'Eetta var i morgun, aS' þau veifuðu mér bæ$i j
þegar eg reið burtu — og þegar eg kom aftur frá j
borginni um hádegisbiliS voru þau bæSi horfin! Eg
ltorfði upp í gluggann þegar eg kont. Gluggablæj-
urnar bærSust og lié't eg. aS drengurinn heiSi falið
sig á bak viS jxer, en þaS var bara vindurinn. ViS
leituSum í hverjunt krók og kinta neSán frá kjallara
og upp á hæsta lof.t. læikföngin hans lágu út um
alt, og ntér heyrSist eg heyra til hatts einhversstaðar,
en þaS var ekki! Nei — nei — og viS erurn búnir
i Dr. W. J. MacTAVISH I
Office 724J Aargeot Ave.
Telephone .Sherbr, 940.
Má vel
vera. aS einmitt þaS, sent eg heyrði ]>á um kvleldiS,, þoj-jg ekki aS heyra málsóknir nefndar.” hrauzt um og vildii losa sig úr höndum þeirra, sem
hafi ráSiS þvt ItvaS æfi mín varð stormasöm og erfiS.j Þag upp yfjr þetta kveld; einstöku stjarna hél ’tt honuin. “Hægan! Hér hljóta einhver m'sgr’p a® leita 1 'iúsunum og garSinum svo klukkustundum
En eg var þá of ungur til aS meta j>essa menn aði s^st óskyrt a himinhvelfingunni og nýr og hornhvass að ltafa orðið. Eitthvað er sjálfsagt að ” skiftir—”
maklegleikum. Og landiS mitt var }>á eins og þ^®jniáninn gægðist fram umlan skýjarömlinni yzt út viS
er enn. of ungt; ]x>tt mannkostir þessara manna hafi sjóndeildarhring. Nístingskaldur Marzvindurinn
verið viðurkendir, j>á er j>að nú gleymt og teiðri, Cg boðaSi snjó frá Lahrador og krapaslyddu
þeirra lítt á lofti haldið. j utan af flóa.
Líklegast þykir mér, að eg hafi sofnað i knjáml Þegar Eiríkur Flamilton gekk úr þjónustu Hu l-
frænda míns. því aö þegar eg rumskaðist og litaðist sonsflóa félagsins við York Factory við Hudsonsflca
“Skriðkvikindi!’ ’öskraði ofurstinn. “Huglausa “En i skógtnum?’ ’spurði frændi minn, því að
skriðkvikindið j>itt! Þetta skaltu fá borgað.” getspeki gatnla veiSimannsins var vöknuS hjá honum.
“Hér hafa orð'iS misgrip!” hrópaði .eg upp yfir “Snjórinn í skóginum er mittisdjúpur! En svo
allatt hávaðann. ' leituöum við um runnana alstaSar þar sent okkur datt
Office tfmar

10-12 I. m.
3-5 e. m.
7-9 e. m.
pau
“Mér þykir vænt itm. að misgripin lentn þar setn ' lluS- OT !ivergi var slóð að sjá, eða svo mikiS sem
lentu,” hvíslaði frændi minn að mér. “en reyndu örotinn kvist af tré.” Fötin hans, sem öll vortt rifin,
um, mjög syfjaSur. sá eg. að margir gestanna h fðujog settist að í Ottehec. var eg viS nám i ívaval skólan- afi ná honitm út úr þessu. Drukkinn—efta hneyksli!” j báru ]>ess ljós nterki, að hann liafðj veriS i skogar-
ItnigiS aftur á bak í stóla sína og steinsváfu. ASrirj um. Heima hjá frænda mínum MacKienzie hitti eg kallaði frændi minn . ]>vt að honuni vortt tamar upp-1 leitinni.
höfSu lent niður á gólf og hrutu fast. Mér brá við j hann fyrst, j>)enna háváxna, dökkhærða.
>reklega,
aS sjá þetta, svo að eg glaSvaknaSi. Frændi mittn j þögula mann, er átti eftir aS hat'a svo einkenttilega
sat teinréttur, og hann hélt fast utan um mig, eins mikil áhríf á æfiferil ntinn ; }>egar eg lieyrði þá
og hann var oft vanur á undan hörðum ávítum. Egj sín á milli tala um svaðilfarir þeirra lengst norður í
leit upp og sá, að hann varS alt í einu alvarlegur ogj óbygSum, átti eg jafnbágt með að leyna aðdáun
hörkufegur á svip, og fór eg að verSa hræddur um, j niiiini. eins og ung stúlka, sent fyrsta sinni sér yndis-
að honum hefði’ gramist það, að eg skyldi sofna. i ^ik sinn í spégli. Fg ímynda mér, aS ltann hafi
Hann starð'i fast og hvast á Selkirk lávarS. lyávarS-* or5i® var viS hvað mér bjó ibrjósti. því aS einu sinni
urinn svaf ekki það var öSru nær. AfburSa sjáleg-í]et hann svo lítið °S fara að spyrja um flauetshúfuna,
ur þótti mér. baminu, hann vera! Hann hallaSi sér I skrauííindann og síðu. dökku kapuna, er var einkenn-
áfram og var að spyrja Norð-Vestmenn spjörunum1 isbúningur nemenda við Lava! skólann, og leið þá
úr, menriina sem höfSu tekið honunt nteð opnum el<hi a töngu, að svo liðkaðist á mér malbeinið, að eg
örntum og opnum hjörtum. Og víniS var fariS aS ræ<ldi viS hann eins liðugt og hann væri skólapiltuf, þeull
stíga þeint til höfuðsins og þeir tóku líka móti þes-- en eg hinn mikli skinnaverzlunar katipmaður Hud- við fræn(H mjnn ijtum hvor tii anuars
um teinkennilega höfð ngja með opnum ntunnum, ogi sonsfloa félagsins.
sogðu hontim vandlega frá öllum verzlunarhagnaði “Mér finst nærri J>vi, leins og eg sé orðinn dren
sínum, hinum víðáttumiklu veiðilöndum. og hversu i annaS eins," sagði haitn og vék sér aftur að frættda leit til okkar hlóSrattðum tindrandi augtinum
þcim hefði í öllum greimtm gengið betur en ITudsons- mínum. "Eg get varla gert mér grein fyrir því, lét sent hanit ætlaðí aS taka til máls
flóa félagsmönnttm,
þeirra hefðu fallið
Því meir. sem
sptirði lavarSttrtnn. ^ ... “Vértú ekki að Jæssu, Eiriktitl” sagði fraeijdisfcgri Tödd og mátti lteyra að honuin var erfitt ttm
T.g ætla að segja þa5' bvísJaði fræntli minn, miitn. “þú kvongast núna bráðlega og |>á verðurðu múl. “[>iS ættuð að ]>ekkja mig hetur en svo. að
við Sir Alexander MacKenze, að ef einhver Hud-'ungur í antiað sinn." ykktir detti annaS efns í hng. Fn eg vilr'i
sonsflóafélagsmaður spyrði svona næfgönguMa s urn-j ' Þegar Hutlsonsflóa félagsmaStir nn var farinn
inga um starfsmálahagi NorSvestræna félagsins, þá SpUrNi eg frænda mitm ltvað ltann væri gantall.
(Ja.nn er fimtán áftim eldri én þú, drengur, og
eg vildi feginn að jtú vrðir orðSnn hálfur maður á
, nióti homim jægar þú verður orSintt þrítugur,” ;svar-
Þvættingur. svaraðt Str .Mexander Hann agj fræiK|j minn og mældi mi
hatSi haft miktS santan við Norð-A'estmenn að sælda! varð eins og gagntekinn af h
áður fvrn. •'Það er engi t ástæða til að grunT neit't ])essj org Eftjr |)etta
slíkt. En honum virtist Jx> ekki falla viðræðurnarj fvrir Eiríki Hamiltoo
nritt vel j i'
“ErnS þér að htigsa um einhveriar nýlendumál - var ijgjg vorum vig orgnir peTiUvini'r En ^Íríkur tæ,t
raðstafan.r berra lávarður úr þv, að jær berið upp hnekti þá kunningsskap okkar heilmtkið. því að ham
svona djarflegar spurn.ngar?” mælti frændi minn tili fór aS orSum frænda mí.ts og kvæntist fallegr'. Ijós- -'‘?i
jar:>ins. Hann leit skyndilega til frænrla mins og feierðri veikhygðri stúlku, nógu rtærri tvítu’-saldri til
svaraðt einhvwju ttm Háskoft og Prince Edward Is-j a* g£ita Utib á mig ems og krakka. og némt m kil’i
land, sem eg sktldi ekki. Meira matt e; ekki af þ í,: hefharkonu tjl aö liafa ekkert ganlan' af umgengni
að frændi minn har mig; vi5 óstýrilátan nngling. Fór því svo. að nú var al-
veg lókið útreiSum okkar Eit'íks og göngum og sig'-
— Hf.imili 467 Toronto Street —
WlNNlPEo g
telephone Sherbr. 432.
«WmWMMIinMMfi',MMÍ,' BMW HWMSWt.’,
*tS+t+++++t++++++t++++++tJi
; Dr. J, A. Johnson ♦
4 Physician and Surgeon £
Hensel, - N. D. t
upp
hrópanir. “HliSarherbergið — hingað — leiSið hann “Þvættingur!” hrópaði frændi minn og þótti nógj
in,n — drukkinn — drottinn minn — drukkinn!” um. “Þatt hafa ekið til borgarinnar fyrirvara-
“Hann drekkur aldrei!” svaraðj eg tneð áhterz'u. lausU
Eg jtekti Eirik og-ikonu hans öf vel ti! að viðurkenna: “í morgtin var enginn sleði til á Bi’bot-herra-
slíkt. En samt leiddtint við hann cins og i leiðslti inn i garðinunt,’ ’svarað'i Eiríkur. _______________
í hliðarher! ergið og frændi minn tvílæsti hurðinni að “En gátu j>au ekki farið brautina. Eiríkur?” ---------------------------------------------.
i'inan <>g setti hakíð it]>i> að henni. spurSi eg og mintist þess, hve gamli herragarSurinn Jé' jtiufr 4t\.4i!4jifc jí, uu.Mí j*.
Jieja. ef Jtvorki er ttm drykkjttskap eSa hneyksli j stóð langt iiin í viðu rjóSri í skóginum. “Gátu þau ^ [jr> KaymOHCÍ BrOVVO fr'
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage flve., Cor. Hargraue St
Suite 313. Tals. main 5302.
aS ræða. þá —” mælti hann alvarlcgur. en þagnaði ekki hafa farið ofan brautina til tjaldstaSa Ind:án-
svo, j>ví að nú kom Eiríkur eins og í ÍeiSslu vfir góL- anna?” ^
til okkar. ýtti hatt'nitm niStir fyrir augun. lagði “Brautin er ófær á sleSa, auk heldttr aS gan ^a. ^
Itandleggina a arinhylhina <>g grúfði sig ofatt aðf og' ahar vetraryfirhafnir þeirra eru kyrrar heima! í
KomiS | ib meS eitthvert ráð í guðs hænum, menn! ^
Frændi j GeriS rnig ekki frávitá nteð þessum óþarfa spttrning- j 4
niin.it hóf augabrýrnar og hvíslaSi: “BrjálaSur?” tuii!''
I'.n lxV að hann talaði lágt lteyrSi Eiríkur það og En frændi minn hélt áfrant að spyrja Eirík jteim’
lann j óþörfustu og endalausustu spumingum. sem eg hefi
>. en hfié ttiSur á ]leyrt> Qg eg stóS og hlustaSi á þetta þangaS til þcssi
Sérfræðingur í augna-eyra-Def- og
háls-sjúkdómum.
326 Sornerret Bld°.
Talsími 7262
(. or. Donald & Forlage Ave.
Heima kl. io—t og 3 -6.
Þ
%
+81+ +R+ m -w vjr vffr Tfjr twr
.1. H. CARSON,
ium. og að hlutabréf keeppinauta hvernig þaS hefir getað orðiS. en eg fór af stað út í hæ dndastólinn við arinhvlluna og greit> báðum hönd- ' ’i • ck x r & x' t x t • a - t I Manufectnrer ot
W I versi frá 250 til So prct, ól,v-»,r™r fi.mán „ra .Iremmr en er nú „r«n„ „n1 ' " ' rnun.leg, atburtSnr. sen, geÆ„, aí vorlag, ,8.5. AKTIFtCU I. LIMBS. ORTH
» Hr ***** H fberi „„„rninfra roaidnn ,„a»„r eina „ á mér sér.” rtfrjáiabnrl- •eudmfólr bann ,ne5 lígri veikh,-' T ***“ j Rboúfa^?'T'
jno,..
nsses.
mundi eg leyfa mér aS reka hann út néðan.”
Þá vissi eg. að hann var reiSur Sedkirk lávarði
en ekki mér, þó að eg hefði sofnað.
bar eg jafnmikla virSingu
;>g kórdrengur fvrir hiskupi.
Kunningsskaptir tókst meS okkttr, og áður ien ár.ð
gleyt
Ölditngis tilefnislaust og óvænt bar vini niínttm
Eiríki Flamilton að höndum sú raun, sem hverjtt böli
•seJja sál mína til þess i kveld. að eg gæti orðið brjál-j er ^ ^ eiflniannsins
aðttr, reghtlega bandvitlaus - til þess að vita ekki. í C[ fttah, þa raim,r f aS ,iann ottast’
>• i v i r- ^ , .. ,, __ , , að kona hans rati 1 það, sent er danða verra. o<* bað
að það heftr gerst. seim gerst heftr og—’ Hann baen- ... x , , , . ’ ” 1
v i. • • , i - v t ^ ,, ” ° var sl.kur sorgaratburSur, settt nu hafði gerst og
aðt alt t etntf jtvt að honutn var vindfall. , , . T.. . v ’ ...........s s
•<c.>nex,, k„v .„„x.. 1, v i x v - v .dekk svo tœm Jttrilci að honuiit la vtð orvtnglan og
SegSu j>aS. segðu hvað rað er. niaSttr, t guðs , ., , ... , , . . T, f s
— .------.7......... , .., , , , , „ , , ; . þetta breytti alirt litsstetnu minm. Konan hans o<T
p- 'inrniiinm þ'o- oATUim! ItfopaSt frætidt mtntt, þvt að hann þottist 3 , , , ,
.... meo auguimnt. Lg , ., ' , , ungur sonttr linrfu þarna um habiartan dagitin rétt
hrifntnvti af að hbwra ■ 'd sJa'að Lirikur var ekkt drukkmn —og fanst þá ■ t -v •
nrtrningu at aft Wayra v ,_____,._1; ” 1 ■ eins og þatt liefStt vertð numtn brott af osyntlegrt
héndi.
ö4 Kina St.
WINMPEa
iálfsagt að hneyksli hlyti aS hafa orðið.
“SegSu það. maSur! Eg skal veita þér að ntál-
Hefir oftirsta-blóSmörskeppurinn kannske ntorgni þessa sama dags hafði Eiríkttr. glaS-
tir í hragSi, kvatt konu sina og drenginn með kossi,
“Þú mátt geyma þessi illyrði þín. maður,” svar-1 °S !>an- höfðn ]>á veifað til hans i kveðjtt skyni í síð-
aSi Eiríkttr tneS jieirri ró, sent lærist í lifstíðarháska.;,lsta sinni- Hann reið ofan eftir sniS'skorna veginum
og eyddi jtannig hinni anttari grunsenid frænda míns fe^nu,n sl<óginn niSttr til Ouebec. en j>au stóðu þar,
nieS jjögttlli fyrirlitning. sem ?iröinR Herragarðsins Jiggltr að skógi Charles-
A. S. Bardal
843 EHF RERCOKE ST,
<eb'r Ifkkistur or i.nnast
jm itu'arir. Allur i'itb.in-
iftur sá bezti. Ennfrem-
ur sclnr haDD allskonar
minnisvarna og legsteina
Tala d 2152
Þvt
siem gerðist j>etta kveJt
beitii sofandi.
Þetta gerðist alt tíu eða tólfáritm áðttr en þrf|in„um ; Uwrcncefljótinu ^ samta]i á síðkveldum; at. við sig.
enska^ofúrstans frá'Kastalamirn.' ‘ °? Wa? ívjÍTwm'l-iriki 'hæl I’ ^ f ÍU”?.r*íns- Afttif leit frændi n.,inn tjl nlin’
“\'"x :-ia \ i x •< , . ^an SV1R« sei^ Jjnkui hredfji inig’ fvrn, en Miriam, hcmn vita hverskyns væri.
\ i5 gjoldum þess. hvað vi(5 vorirn gestrismr.” ui/, Tl, c, * -lr , !» r • , - , y
8 k°na hcms. hlo að. Þess a m.ll bm fynr hja mer “Barði eg einhvern? Eg
Irengjalatum e.ns og ekki var að ttttdra. Leið svo ,K.ra s.lttarorfi á miJli-”
. , , , tT , ,,, . - 'g »eiö nnz þeim fæddist sonttr og varð þa Stjl þess <<T)
meginhlutt hh.tabre'a Hudsonsfloa felagsms? a5 (|ra„a vin minn e„n rneira frá mér.
Hvernig a-tti okkur að- de.tta t hug, að hattn mundi
k >mast yfir landveitingarleyfi í miðju riki okkar?”
ínendi mtn.ii.
“Nú. hvað er ]>að þá?" spurði
ívers vegna barðirðu þá manninn ?’’
“Barði eg einhvem ” spurði Eiríkur eins og ut-
Ijourg-hæðanna. Þegar hann kont Jteint. aftur um há-1
: degisbilið. var kona hans og barn horfið. I>aS var
j engu líkara en þau hefði verið numin brott á vfir- j
náttúrlegan hátt. Stóra byggingin, sem hafði áður
, , , . bergmálaS hróp og köll sveinsins unga var nú graf-
en ntt ]>otti ti k::_«. >___i.: ...____________,.... v
Veggja-almanok
eru mjög falleg. En fallegri eru þaii í
UMGJÖRÐ
Vér höfuni ódýrustn og beztu myndaraiwna
í bænuin.
Winnipeg Picture Frame Factory
Vér sn-Ljntn ok skilum myndunuiw.
rhoneCLnrry L2(.o - 843 sherbr. Str
tnælti frændi minn við ofurstann. “Hværnig átti okk
ur að geta hugkvæmst. að þessi Selkirk mttndi kaupa

j þiigul; hvorki heyrSist nú andsvar móðttr eSa sonar, j
i þó að hrópað væri. Barnfóstran var spurS. Hún j
vildi að ]>ið vildttð i Jióttist vera viss ttm, að Miriam hefSi veriS nteS
j drenginn frammi í anddyri; meira vissi hún ekki, enj
era sáttarorð á milli! hrópaði frændi. “Xei, ,haut Iterbtergi út herbergí að; leita og. fann ekki; öll í
„ , , .„ „ . ,,,,, held nú síður. Hann ótti fyrir j>ví. Það var ^ herbergin vortt .tóm.
.......— ■ um kvöldið d^gnlLt'út ^L^amklvriðTftir lumum oa' eí5a hitt 'ló 'heldur a* ta1a um liei»virða \ jnntifólki« á Herragarðinum frétti fljótt hvað
‘Eg er ekk, að hafa á mót. landvertíngarleyfum■ fór r’ikna 'k^ ,-t |lva5 lenei vært verifi a* rí?! *onu ons hann frhl- f:n,t hann haf8' naumastjí et'ni væri. Allir voru spttrSir. en enginn vissi neitt,
hans, né heimanmundinum, ponunum*) op- bvssunumi . . . . ‘ 1 . * ^ ‘ _ a* n*a! slept orðinu * kona . þegar Emikiir ba?5aði ut höndun- op. viíSkv'pfSiS var-
og byssuffeinunum. sem haun seJ.lt' i hendur hverjumj ^S^ragartSmuni ofan v.ð Charlesbottrg. þar um 6þoiinni()5iega og mæ]ti: | S ^ < var.
emasta jte'rra," greip annar uppgjafa skinmkaup- j jf1 ' ann attl, *inia' e? J°'n ut ’ra, iner 1 “Minnist þið ekki á það!” hrópaði hann eins og1
rnaðiir frant í. “en og tel það vitavert, að hann skyldi Un i1' a.uíf 1CS ' an'a '" J°''crsst‘inr 'Ja . jtíklingur. sent vefnar undan uppskiirðarhnifi.
reræfa þessa nvlendumenn, flvtja storskotahðs flokl: ' • , , ” 1 " Minmst ekkt a
.jcr eg gætti betur að. Þegar eg kom nær kumraði „,
50 f
MENN OG KON-
JR VANTAR : :
lil aö læra rakaraiðn. Aöeitts
tvo mánuöi veriö aö læra. Og
kaup borgaö meö verið er aö
læra. Laun frá $12 til $18 ttm
vikttna ábyrgst . Mikil eftir-
spum eftir rökurum. Sendiö
eftir falleguin bæklingi. •—
mn i landið og McDonnelIs múrbrjótinn til að æsa
aftur!
, , . v ’ . „ . , . hesturinn ofurlítiS. og j>ekti eg að j>að var liestur ,
landnemana upp. ÞaS var nogu tlt aS ræna vtrkt . K B 1 . ” get ekkt
Konan er farin !
Konan er ókomin aftur! Moler Barber College
a þaö! Xú rifjast ait ttpp fyrir mér Drottinn minn! ílvaö hefir komiS fvrir? f)g 220 Pacific Ave., Winnipeo
Alt eins og j>að er! Alt eins og það er! Egj hjatrú og hindurvitni nágrannafólksins ól á kviðaitum,-----------------
okkar, en tilkynningin ttm a ðflænta alla Norð-Yest-
menn burt J>aðan. sem sagt var að Hudsonsflóa félag-
ið ætti land. og—“
“Hlnstið nú á.” sagði frændi minn og 'dró upp
eintak af þessari hvumleiðu tilkynningu og las upp-
hátt skipttn um það, áð reka alla keppinauta Hud-
sonsflóa félagsinse brott úr norðlægu veiSilendunum.
“Hvar skvldi Eiríkur Hamilton vera?” spurði
eg. því að eg hafði ekkert gaman af að hlust i á tal
skinnakaupmannanna þegar út í smáatriði var kcmið.
“Heima hjá konukindinni.” svaraði ofurstinn
þrákelknislega svo að mér þótti, þó að eg vissi að
hann mundi segja satt. “Eiríkur var fvrirtaksmað-
ur, en srðan hann kvongaðist, liefir hann farið versn-
andi.”
“Farið hvað ” spurði eg, því að mig Jangaði til
umflúið ]>að! Þvtta er ekki martröðl'i 'rjóstum manna. Það eitt var öllum kiinniigt. að^
S. A. SIGURDSON
Tals. Sherbr, 278$
S. PAULSON
1 aís.Garry 2443
Sknnbon <& PíihIsoíi
BYCCIflCAfllEJtN og F/\STE!CNJ\SALAR
Skrifstofa: Talsími M 4463
5x0 Mclntyr^e Block Winnipeg
Eiríks. löðrandi i svita, ábreiöulatis og hriðskjálfand .: tr • v „ v , . ,, f , , ,, „ ilr • , „ , . . , , - .
Mér kom til l,„gar. a5 slvs hefsi orlSií en í þvi hevrtfi. ,a ’“la ****#?' *»_(«.?% »- farrt, me> < renjrnn smn „t , gar#,„„
«t fótatak vi# htiíarrtyrnar á UúbbsbyOTngmmi ' VÍ, "" •» I™' ’ « on.ogl.legt - <* gtrtg.S þ.r fran, og aftnr eft.r a#
“I-'rt l>að bú Eiríkiirs>urðj e ' ,ra—hkast skrt[>alegum skopletk — alveg ohugs- maðtir hemar var lagður af stað til borgarinnar, en
,• , x ■, andi. að það hafi getað átt sér stað. skal eg segja svo hafði hún ekki komið heim eftir það. Og nú var
Lkkert svar; eg teymdi lite.stmn þangað til cg , , , x . , , • , , , .. , - , u . 1 , «• ., , rv.. „
c , . • , v , v , , . , . ykkur — jtað gat ekkt hent — omogulega—sizt hana spurt hvort Eirtkur hefðt vandlega leitað 1 rtoðrmu
fatin hestasvein og hað liattn að koma honum 1 hus •, , , , - .2 , , , , .... . , . . , . „ •- . v
.. -x v *. ... ,, t— , — ;> ta kvcnna! Ln lutn er horfin — hun er horf- ntilh husstns og skogartns. En hann hlytt að sja J>að
for stðatt tnn að vita um Ltrtk. Enginn var 1 gesta- . ..., , 1
, , • , • . . t'. , in~ i sjalfur, að sntorinn tnnt t skogtnum værj svo diupurJ
herbexgmu. en eg sa að vinur mtnn var komuin mn 1 ,, x x / ,• • u * , . _
, - , v , HevrSu. ntaSur. ItropaSi frændt mmn, ertu að ohugsandi vært að hun hefði þangað komist. En ______________________________________________
dyrttar a borSsalnttm. Og hann var etnketmilegur x . , , ,, „ . , v v, ^ v , . , ,v. , „ ------------------5-------
- , , x , • ■ , , , x aö tala um komtna þma eða etnhverja aSra? svo hlyti hka að vera hægt að rekja sloðma ur garð- ,.....
aisvndum, svo að klttbbmennirntr hJutu að undrast „ J,. . . . ; . , , . ., , , ,v. , v , „ ■ Kailirniaans Dressiliarn
, , , • . . Tflustaðu a trug. Etrtkur, sagðt eg og hugsaSiíinum um t skogtnn ef hun hefði fanð þangað. Ekki ^ pisoouiai n
hann. r annart hendt helt hann a svtptt sinnt. en x , • ,7 ,, . v , , . , T , L , . „ l>au em kunn um alian heim lítia h.ív
ekkert ut 1 það, hve spurningar okkar hlutu að særa þyrfti hann aö ottast vilhdyr. Þatt hefðu l’eitað udo « , , . ■ ena nu>“
- « .... __ 1 J . . _____ ; maeörum stórf beirra co ern i’imícconeí
glófum sinum i hiiiiii. Iíann var í hjartarskinn?
treyju eins og skinnakaupm'enn vanalega
loelti sér har hann tvær skammbyssur.
og við;, ,. v,
,, & . horftn?
Onnur erttun
; hann. “er það konan þín, hútt Miram, sem
var rifin frá úlnlið upp að olnboga og stígvél hans öll
sundurtætt, cins og rifin með járnhrífu. Barðastóra
hattinn sinn hafði hann á höfðinu, togaðan langt1
Han.n virtist ekki taka (eftir sptirningum okkar.
“Þau voru þarna —■. þau veifuðu ntér úr garðin-
um við skógarröndina j>egar eg fór inn í skóginn.
er til hæðanna með yorkomunni. Sjálfsagt væri réttast I eign. E«iöþérei«? Sjáiö járn vor, sem
fyrir manninn að leita betur uti; og j>að gerði Eiríkur kosta 8,4.25 og þar yfir.
og alt fólkið frá Herraga ðinuni fór meS honttm, en
á allri flötinni frá Herragarðinunt út að rönd hinna
sígræmi trjáa sást ekkert til konunnar eða drengsins.
GAS ST0VE DEPARTMENT
WÍBnipcg Electric Railway Company
322 WaÍQ st. TalFimi Main 522