Lögberg - 13.06.1912, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 13. JÚNÍ 1912.
3
4++++++++++++-F++++++++++++++4+++-Í-++++++++++++++++J
+
-f
*
-f
+
-f
t
z
-f
•f
-f
*f
-f
*f
-f
*f
-f
*f
-f
*f
-f
•f
í
í
i
í
Jón Kristjánsson
frá Syðra-Hvarfi í Svarfaðaraal.
•f
-f
t
+
•f
+
-f
+
+
+
+
+
Dáinn á Hofi í Syd. 21. Des. 1911, á áítrœSisaldri. +
Þú fóstri minn ert farinn heim til jóla —
á friöarhátíð áriö kvaddir þú.
Þín ljúfmenska í lífsins reynzluskóla,
var leiöarengill þinn um dauðans brú.
Þín sál var einlœg, ástrík, mild og fögur —
svo engilskær sem barnsglöð trúin þin,
sem eygöi land viö lífsins yzta gjögur,
er ljóma bar frá sól er eilíf skín.
Þú trúi þjónn og þinnar stéttar prýöi,
haf þökk vors dals, því gott var alt þitt starf.
Þitt hreina og sanna hjarta ei firnist lýöi
og handtök þín mun geyma Syðra-Hvarf.
I
I
Hve margt á eg ei þér og fóstru aö þakka!
Hve þráfalt varð ei ykkar réttlát hönd
minn ærslafulla ungdóinsleik aö skakka,
sem ekki skildi hollráö — þoldi ei bönd.
Til ykkar klökkur hugsa eg heim í dalinn,
og hprfi í vöku og draumi á bernskureit,
þótt nú sé meir en aldartugur talinn
frá tíma þeim er ykkur síðst eg leit.
Eg horfi til þín hljóður ,,mamma“ góða,
sem hjartabezta allra vina eg fann.
Þér hluttekningar hönd eg vildi bjóöa,
en höí oss skilja, mig og þig sem hann. —
*
* *
Þér sendi eg dánum lítið ljóð til minja
um liöna samferö — ást og kærleik þinn.
í lífi og dauöa þakkarhljómar hrynja
af hörpu minni til þín, ,,pabbi“ minn!
ÞoRsteinn Þ. Þoksteinsson.
+
+
+
+
+
+
X
+
+
+
+
t
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
-V
+
+
t
+
+
t
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
1
+
+
t
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
$*+++++++*+++*+++++*+++++*+++++*+++++++++++++++++f
Þá og nú.
Rœða eftir J. H. Frost. Flutt á
afmœlishátíð Mmnesota
safnaða, 1912
í Þingeyarsýslu á íslandi, við
svonefndan Bláskógaveg, sein
liggur yfir Reykjaheiði á fmílli
Reykjahverfis of Kelduhverfis, er
múli nokkur sem dregur nafn af
sæluhúsi er einusinni stóS þar, og
kallast Sæluhúsmúli.
ÁSur en eg segi meira um múla
þennan, væri máski betra aS skýra
fyrir hinni yngri kynslóö sem hér
er stödd, að íslenzka oröið múli,
merkir það sem á ensku mund'i
vera kallaö “mountain spur,’’ a tai>-
ering projection of a mountaiin,
reaching a short distance out onto
the surrounding levei or low land.
íslenzka orðið rnúli er því ekkert
skylt Vestur íslenzku afbökuninni
á enska orSinu “mule,” þó hvor-
tveggja láti eins' i eyra, sé eins
framboriö.
í ómunatíð hefir eldá ein mikil
runniö framlijá múla þessum. ÞaS
lítur útv eins og hin hávöxnu
Lambafjöll hafi þar verið að
storka hraunflóðinu meö . því að
reka útí það þenna niúla, eða fljót,
Líkt og þegar barn teygir tána
útí forarpoll til að sjá hvað langt
það geti farið án þess að bleýta
sokkana sína.
Sæluhúsmúli var fyrsti áfanga-
staður í óbygðinnli á norðurleið;
þar mæltu sár mót á hverju
hausti gangnamenn þeir er smala
sinn mal, en ekki sitt tnal, þó hið
síðara væri máske hæfilegra nafn
hvað mína hluttekning snertir.
Eg hefi oft áður verið samferða
sumum af gangnamönnum þeim
sem hér eru nú. Mér er þvi kunn-
ugt að þeir eru vanalega vel út-
búnir- með eittlivert andlegt sæl-
gæti í malnum sínum, og svo mun
það reynast í þetta sinn. Úr
mínum mal er ætlast til að eg
dragi fram, og bjóði ykkur eitt-
hvað fyrir hönd Sankti Páls safn-
aðar, en þetta eitthvað verður
ekki neytt nýnæmi, neitt sælgæti;
því búskaparaðferð og búsæld
Sankti Páls safnaðar hefir aldrei
verið og er ekki nú, neitt óþekkt,
neitt framúrskarandi.
Saga hvers einstaks safnaðar
þessa prestakalls er-sé - rnanna
nöfnum sleppt—yfirleitt hin sama.
Allir hafa bygt úr sarna efni.
Allir átt við sömu erfiðleika aö
stríða, og hjá öllum sjást blessun-
arríkar afleiðingar þess stríðs.
ur af þeim árásum annarstaðar, er
nú þegar nógu alvarlegur til áð
halda oss vakandi á verði. Þá
vórum við fámennir og dreifðir.
Nú standa oss við hlið allþéttskip-
aðar fylkingar af nýrri og efni-
legri kynslóð, reiðubúinni til sókn-
ar og varnar. Hvemig hún reyn-
ist þegar til atlögu kemur, er en-
þá lítt reynt, en þó nóg til þess að
byggja á. bjartar vonir um góða
framgöngu. Þá voru allar verk-
legar framkvæmdir í hnappheldu
fátæktarinnar, og þeim sem ekki
gátu gjört sig ánægða með • að
standa í stað, lá oft við haptsæri.
Nú eru hömlur þessar af oss
fallnar. Hitt er tvísýnt, hvort
vér ekki nú þegar eram að gefa
oss á vald svipu og sporum hér-
lendrar peninga græðgi. Sél svo,
þá er hér hætta á ferð sem er við-
sjárverðari heldur en fátæktin var.
Þá var vor á meöal mnbyrðis
misklið um ýmislegt fyrirkomulag
við guðþjónustur. Misklið um
messusvör, prestskrúða. Hvort
prestur ætti að tóna, o. sv. fr. Nú
eru þrætuefni þessi ekki lengur til
ásteytingar. Við höfum fengið tii-
hlýðilegt og fagurt guðsþjónustu
form, og það er vor eigin synd,
vor eigið athgaleuysi sem um er að
kenna, ef þessi partur guðs-
þjónustunnar verður að steingerv-
ingi hjá oss. Þá var friður og
helgihald hvíldardagsuis óáreitt af
hnattleikum og því sem þeim er
nú samfara. Enda voru þeir um
hríð fyrirboðnir innan takmarka
þessa bæjar.
Nú hefir þessi seinni tima óvin-
ur og eyði'eggjari sæmilegrar
drottinsdags rósemi, náð fótfestu
hjá oss, sem viða annarsstaðar.
Við getum máske ekki losast við
ófögnuð' þennan, en vilja til þess
getum vér sýnt með því að vera
hvorki leikendur né áhorfendur.
Þ á létum vér stundum oflítil /Og
óhentug húsakynni nægja oss sem
afsökun fyrir að sækja ekki guðs-
þjónustur. Nú höfum vér eign-
ast vegleg og rúmgóð tilbeiðslu
hús; með þvi eru þessar afsakan-
ir að engu gerðar, en hafa þá ekki
aðrar jafnóréttmætar stundum
komið í stað hinna? Þá var hér
i Minneota, að minnstakosti einu-
sinni á ári, alvörugefinn ófriður á
milli kirkjumanna og málsvara
drykkjustofanna. Nú ber ekki á
þessum ófriði lengur , þvertámóti
höfurn vér nú frið aflögum. Frið
svo mikinn að árlega selja Minne-
otabúar fleiri þúsund dollara virði.
Það að söfnuðir eru hér fimm, en
drykkjustofur aðeins þrjár, sýnist
sanna að hinir fymefndu séu
ánægðir með þessa verzlun. Ann-
ars væri hún ómöguleg. En sem
lúterskur maður negli eg hérrneð
á musterisdyr ókomins tima
nýrra möguleikla, mín sterkustu
andmæli gegn þessari aflausnar-
sölu. Ýmislegt fleira væri hægt
upp. að telja, en þetta nægir. Sé
þessi samanburður rninn byggður
á réttsýni, þá er niðurstaðan þetta;
Við höfum með guðs hjálp sigrað
marga af erfiðleikum frumbýl-
ingsáranna. Sérstaklega hefir
guðsorðs. Hér hefi eg háð mitt
stríð, og fyrst fuudið hvað það
er að vera til náðar tekinn.
Hér á eg fleiri sanna vini en
annarstaðar, og hér vil eg deyja.
Eg sagði hér að ofan, að saga
allra safnaða þessa prestakalls,
Málefni þau, er meðal annars
hafa verið rædd á Úlfamótum eru,
viðhald íslenzks þjóðernis, stofnun
islenzks blaðs í Vancouver, um að
koma upp íslenzku samkomuhúsi í
bænum, og um að rita fréttir frá
okkur til islenzku blaðanna í

væri hin sama. Frá þessu er ein j Winnipeg.
undantekning.' Hún er þetta;
Að eins í því siðasttalda hefir
Sankti Páls söfnuður einn hefir nokkuð fast verið ákveðið enn.
altaf notið þeirra ómetanlegu j Að kveldi hins 23. Maí komu l
hlunninda að hafa prestinn hjájum 60 af vinurh þeirra hjónanna
sér til heimilis, og þar með fengið j Thorsteins og Ingibjargar Stone-
mikið fleiri og betri tækifæri til sons saman á heimili þeirra hjóna
ýmsra framkvæmda, fleiri pund til j til þess að árna þeim lukkuóska í
að ávaxta, og með þeirri hlutfalls- I tilefni af því, að þá voru liðin 25
legu stærri ábyrgð, ábyrgð sem j ár siðan þau gengu í hjónaband.
skyldar hann til að vera merkSs- Þau hafa dvalið mest af þeirn
beri þessa prestakalls. tima hér vestur á strönd og eiga
Hinir söfnuðimir eiga vegna j fimm uppkomin og efnileg börn,
þessara hlunninda, fullkomna j enda hefir heimili þeirra ætíð ver-
heimting á forustu, leiðbeining og >8 fyrirmyndar heimili.
lofsverðu eftirdæmi af okkar hálfu Þeim var færður prýðis fallegur
Vissnlega vill nú ekki söfnuður-1 silfur borðbúnaður að heiðursgjöf
inn minn byrja nýjan aldarfjórð- með ávarpi er herra Thorsteinn
ung með lægra markmið fyrir aug- j Borgford flutti; herra Sigurðurj
um, heldur en það, að fullnægja Jóhannsson flutti ágætis vel við-
þeirri réttmætu kröfu með guðs eigandi kvæði; síðan skemti fólk
sér við ræður, söng, dans og hljóð-
j færaslátt fram á morgun daginn j
| eftir.
Bær þessi er á sífeldri hraða j
framför og hefst varla við að
bvggja nóg til að hýsa innflytj- j
enda strauminn; hvergi heyrist!
kviði fyrir afturför, nema ef telja
mætti það sem hefir sézt í frétta-
hjálp, og af fremsta megni.
Bréf frá Vancouver.
Herra ritstjóri!
Það er nú farið að fjölga svo
löndum í þessum bæ, að líklegt j ?re™um frá Seattle, frá mönnum,
, , • * ■ u r- „v. er lítið eða ekkert þekkja hér til,
þykir að margir hafi gaman af að , , , , , . , f 3 , , ,
þvi þo hra Arnor Araason dveldi,
hér lítinn tíma í vetur semt leið,
vita menn ekki til að hann hafi
lagt sig mikið fram til að afla sér
upplýsinga um framtíðarhorfur j
bæjarins.
Lóðir fara hér síhækkandi í j
verði bæði i bænum og umhverfis
hann; þó viljum vér vara fólk við i
að kaupa mikið hér óséð nema af j
þektum og ráðvönduirt ipönnum,
því að sumt af þvi, sem mest er
auglýst of óráövöndum skrumur-
urn, er mjög litils virði.
Þess má geta, að málaferli þau,!
er nokkrir landar hér stóðu í í vet-
ur og “Vancouverbúi” gat um í j
heyra hvað gerist hér á meöal vor
við og við.
Hefi eg því verið kvaddur til að
senda yður eftirfylgjandi linur.
Félagið “Ingólfur,” sem nokkr-
um sipnum hefir verið minst á í
Lögbergi, er sifelt að reyna að
draga saman hugi landa þeirra, er
hér setjast að, svo við getum orðið
samtaka um þau málefni, er oss
sameiginlega varða.
En það á við marga örðugleika
að stríða. Fyrst það, að áhuga-
leysi fjöldans fyrir íslenzkum fé-
lagsskap virðist fara meir og meir Heimskringlu fyrir nokkru, hafa
vaxandi eftir því sem menn eru
hér lengur.
öll fengið heppilega endalykt frá j
landanna sjónarmfði að minsta j
kosti; eg get þess hér meðfram af i
Svo eru þeir, sem hér setjast þvi| að “Vancouverbúi” sá sér
að, úr öllum áttum komnir
þekkja því lítið hver annan.
Líka setjast menn að svo dreift 'nlegri.
um þennan stóra bæ, að erfitt eri
að ná fólki saman.
og j ekki eins ant um að geta þess eins
og ef endalyktin hefði orðið leið-
Úlfur.
Samt er það, sem eftir fylgir,
það markverðasta, er eg man af
því sem nýlega hefir til borið
okkar hópi.
Samkoma sú, er auglýst
j Lögbergi og Heimskringlu fyrir
Pakkarorð.
eftirfylgjandi spurningar: Fyrst,
Það litla sem eg segi, snertir þvt[þekking vor á frjálsari tilbeiöslu
eklci nema að litlu leiti minn eigin
söfnuð útaf fyrir sig.
Af því það er nokkurnveginn
vist að eg verð ekki með í næstu
göngum, víst að eg fell úr sög-
unni, löngu áður en, næsta aldar-
fjórðungsafmæli þessa prestakalls
verður haldið, þá vona eg mér
fyrirgefist þó eg tali fremur al-
varlega. Mér finnst þessi af-
mælistið krefjast svars af hverj-
um hugsandi manni og konu, uppá
frjásra manna í frjálsu landi, tek
ið stórum framförum. En í stað
þess sem yfirstigið er, hafa komið
aðrar hættur—hættur sem þjóð-
líkami þessji lands er sýktur ‘af.
Því lengur, og þess meir sem við
verðum samgróin hinum æðis-
gcngna hugsunarhætti þjessarar
þjóðar, því hættara er við að sótt-
gcrlum látlaujsrar he imsjhyggju,
‘ Dollara”-dýrkunar, og vaxandi
vanhelgunar á sunnudeginum, tak-
ist að ná bústað hjá oss, takist að
nokkru, fór veFfram og var allvel I ÞjáSst af 1 nærfelt tvö ár’ \
batinn fekkst.
sótt ,og gaf af sér $50 í hreinan á-
góða, sem aðallega á að verja
þarfir bókasafns “Ingólfs”
málari frá Winnipeg. Hannj er ÞaS l?inn valinkunni læknir Dr.
mino- camt-nm,, B- J* Brandson 1 Winmpeg, sem
“Eru öfl þau sem strítt var við á smá-eyða lífsafli vorrar kristilegu
skyldu sauðfé á Reykjaheiði. frumbýlingsárunum yfirstígin, og alvöru, og gera oss jafn tilfinn-
Sumir þeirra áttu þangað nær fulla
dagleið. Þangað var komið í dög-
un. Þar var áð litla stund og
þeirra vista neytt sem hver hafði
komið með í mal sínuip. Hefði
einhver eitthvert nýnæmi, var álit-
ið sjálfsagt að hann léti sessunauta
sina njóta þess með sér.
Við sem sækjum og sitjum
þessa minningarhátíðljj erum í
dag stödd á annarskonar sæluhús-
múla-lálendi kirkjulegs félags*
skapar Islendinga vestan hafs
hefur hér stígið fæti fram. Náð
hér fótfestu sem i fjórðung aldar
hefir boðið byrgin hraunflóði
heiðindóms og kæruleysis. Við
erum á vegferð. Minnesota ís-
lendingar eiga hér sæluhús.
Við höfum mælt oss hér mót.
Sumir hér staddir eru langt að
komnir; hafa veriö mikinn hluta
langs æfidags á stefnunni til
þessarar stundar. ViS sem
kennum oss við hinn góða hirðir,
ættum, hér sem annarstaðar, að
vera i sauðaleit. Við erum stödd
oss því óhætt að spenna greipar j ingarlausa þeim, sem lítið eða alls
og láta reka á reiða?” í öðru-
lagi: “Séu öfl þessi yfirstigin,
hafa öðruvísi hættur komið 1
þeirra stað, og því eins brýn þörf
á árvekni nú og áður var ?”
Mönnum á mínum aldri er oft
brugðið um að þeir lifi meira i lið-
inni, heldur en i yfirstandandi tíð,
og beri þeir saman það sem var,
við það sem er, þá séu þeir sjald
ekkert hirða um afdrif sálna sinna.
Já, ávextir guðsríkis hjá oss og
í oss, væru eflaust stærri og fleiri,
ef ekki væri jafn satt uú sem áð-
ur að, “það vantar ei enþá hin
ísköldu él, og orma sem vilja þess
rót naga í hel.” Það vantar
hvorki hættur að utan né hættur
að innan; þörfin fyrir sívakandi
kristilega starfsemi, er þvi engu
inn, þá e*- kristni vorri hætta
búin.
Sé munurinn á kristnum mönn-
um og ókristnum hverfandi stærð,
hér í dögun nýs tímabils-í aftur-, oss á hádegisbirtu trúarbragðalegs
elding nýs aldarfjórðungs af sögu ! frelsis, og þeim skyldum sem því
an réttlátir í dómi um nútíðina. | niinni nú heldur en áður. I fám
Eig ætla hér ekki að segja neitt um , orðum sagt, hafi heimurinn meiri
hvort sakargift þessi er rétt eðajálirif a oss, heldur en vér á heim-
röng, heldur vil eg leyfa mér að
gjöra dáhtinn samanburð handa
ykkur að dæma, en sjálfum mér
til aðstoðar 1 þvi að leita svars
uppá spurningarnar sem frarn j |)a er nytsamlegt að athuga hvort
voru settar.
Við komum hér til lands með
allmikið af ríkiskirkjustýrum i
augum, sem glöptu oss sjón á
þörf kristilegrar framtakssemi.
Nú hafa hnúar samvinnulegrar
reynslu núið augu vor svo oft, aðj
við getum nokkumveginn áttáð
eins og hann á vancfa til, og var
honum haldið fjölment samsæti að
skilnaði á heimili herra Thorsteins
Borgfords; þar var rætt, kveðið,
sungið og spilað langt fram á nótt.
Eitt af því, .sem þar bar á góma,
var hvort ekki yæri tiltækilegt að: af staS til winnipeg eftir hans
efla islenzkan fé'.agsanda með því raSi. þaS raS hann samt búinn
að safnast saman eitt kveld í viku aS gefa mér löngu áður en eg á-;
hver a annars heimilum á víxl ti: ræ(1(li aS leggja upp í ferðina.
skemtúnar og fróöleiks.
Það mundi fleirum mæðrum én
Það fékk svo góðar undirtektir, j mér óa við að slíta sig burt frá
að strax var hafist til framkvæmda j heimili sínu, sérstaklega ungum
og skrifuðu allir. viðstaddir nöfn bömum, til þess, ef til vill, að
sin á skrá og hétu fyrirtækinu | enda æfi sina hjá ókunnugu og
þessa prestakalls.
Við áum hér btla hríð. Líðandi
stund er ætluð til nautnar þess
sem prógram dagsins býður. Vér
sem á þvi stöndum, erum hingað
komnir hver með sinn mal. Tak-
ið þið nú rétt eftir að eg sagði
eru samfara,, að þessu leyti erum
við betur stödd nú eú þá.
Þá ofsóktu oss I.ngersolliska og
Unitarismus, en fengu lítið að-
gjört. Nú gjörir hið ' síðar-
nefnda i dularbúningi og undir
nýju nafni, nýjar árásir. Árang-
hann (sá numurj er ekki að minka
meira okkar megin.
Eg hefi bent á hættur, og ykk-
ur hefir skilist, að mér sýnist að
ýmislegt ætti að vera betra og full-
komnara en það er. Eftir að hafa
notið ósérhlífinnar og lofsverðrar
þjónustu tveggja trúrra erindsreka
guðsríkis í tuttugu og fimm ár,—.
þrátt fyrir þetta segi eg það satt,
að mér þykir vænna um sankti
Páls söfnuð, heldur en nokkurn
annan félagssktp sem eg hefi nokk
urntíma tekð þtátt í á æfinni. Hér
hefi eg eytt mestum og beztum
hluta lifs míns. Hér opnuðust
augu mín-fyrir sannleika og alvöru
fylgi; svo var því nafn gefið og
kallað “Kveldúlfur.”
Húsráðandi stýrir mótum og
nefnist Stórúlfur.
Herra Friðrik Sveinsson var
gerður að heiðurs “úlf”.
Úlfamót hafa þegar verið hald-
in á heimilum Bjarna Lyngholts,
Thorsteins Borgfords og Wm.
vandalausu fólki. En hvað um
það, eg sá að ekki var annars kost-
ur en að leggja í þessa ferð, og
sannaðist þá eins og oftar mál-
tækið, að “þegar neyðin er stærst,
þá er hjálpin næst.” þvi Mrs.
Hansína Olson aö 676 Ross Ave.,
í Winnipeg, var þá stödd i Arborg
hjá vinkonu siinni Mrs. A.F. Reyk-
Andersons, og hafa húsráðendur í dal, sem bað hana um að taka mig
að sér rneðan eg dveldi í Winnipeg
Mrs Hansína Olson varð vel við
þeirri bón og urðum við þá samr-
öll skiftin sýnt af sér mikla rausn
og gestrisni.
Svo var stofnað til skemtiferðar
24. Maí og var þeirri ferð haldið ! ferða upp til Winnnipeg; þegar
til Crescent, B. C., og skemti fólk! þangað kom, tók hún mig inn á
sér vel allan daginn á landi herra heimili sitt og annaðist mdg með
Sigurðar Christopherssonar.
Sigurður var náttúrlega “Stór-
úlfur” dagsins og fengu allir vel
að njóta hinnar alþektu gjestrisni
þeirra hjóna.
22 verðlaunum var þar útbýtt
fyrir ýmsa leiki, þar á meðal þrem
prísum til þeirra, sem stóðu sig
bezt í íslenzkum glímuin og að auk
prís til þess er glímdi af mestri
list, sem var ungur maður nýlega
kominn að heiman.
æirri alúð og nærgætni sem væri
hún móðir mnn: meðan eg dvaldi á
sjúkrahúsinu, vitjaði hún mín eins
oft og hún hafði leyfi til og þegar
eg fór út þaðan, tók hún mig aft-
ur heim til sín og hjúkraði mér
sem bezt hún gat, þar til eg var
orðdn ferðafær, og þá fylgdi hún
mér alla leið norður til Arborgar.
Að síðustu vil eg endurtaka
þakklæti mitt til ofangreindra j>er-
sóna, fyrir þá alúð og þann ein-
ÖLL
SÖGUNAR
MYLNU
TÆKI
Nú er tími til
kominn, að panta
sögunar áhöld til
að saga við til
vetrarins.
THB HEQE EUREKA PORTABLE SAW MILL
Mounted _ 4 on wheels, for saw-
ine logs t'X / 3Ö in. x 25ft. and un-
— 1 millis aseasilj’mov-
ed as a porta-
ble thresher.
THE
I
STUART MACHINERY
COMPANY LIMITED.
764 Main St., - - Winnipeg, Man.
EDDY’S ELDSPÝTUR ERU ÁREIÐANLEGAR
ÞEGAR kveikt er á Eddy’s eldspýtum þá kviknar
altaf fljótt og vel á þeim og brenna meö stööugum,
jöfnum loga.
ÞŒR frábæru eldspýtur eru geröar úr ágætu efni
tilbúnar í beztu vélum undir eftirliti æfðra manna.
EDDY’S eldspýtur eru alla tiC með þeirri tölu, sem til cr tekin
og eru seldar af beztu kaupmönnum alstaðar.
THE E. B. EDDY COMPANY, Limited
HULL, CANADA.
Búa líka til fötur, bala o. fl.
Góður, þur V I D U R
Poplar....................$6.00
Pine..................... $7.00
Tamarac...................$8.00
Afgreiösla fljót og greiðleg
Talsímar:
Garry 424, 2620, 3842
Innilegt þakklæti frá okkur
11 hjónunum eiga ‘þessar linur að
| flytja öllum þeim sem með ráðum |
var ~ í | og dáð stuðluðu að því, að eg fengi i
bót á sjúkdómi þeim er eg hafði
Við finnum okknr ljúft og skylt
1 j að votta fólki þessu okkar beztu j
þakkir, og þótt það hafi dregist
Einn af þeim nafnkendu lönd- lengur en skyldi, þá er það ein-
um, er dvöldu hér hjá oss um tíma góngu því að kenna að ýmsar á*;
i vetur, var herra Friðrik Sveins-j stæfur !*?fa aftrtl® ÞvL, Aðallega
son
hélt oss mjög skemtilega samkomu
seint í vetur, þar sem liann sýndi e^ Þa^^a’ næst drottm, að eg
og útlistaði mikið af góðum isl. komst td heUsu aftur' Það var
myndum, sem öllum þótti vænt um
að sjá. En því miður mun sú sam*-
koma hafa borgað sig betu r fyrir
áhorfendurna en stofnandann.
innvortismeinsemd sem eg þjáðist
af, og gerði Dr. Brandson á mér ;
uppskurð við henni. Uppskurður- j
inn tókst ágætlega og meðan eg var
......... , , , undir hendi Dr. Brandsonar, stund i
. FrlSnk, kyntl, S1& mJ°S vel her aði hann mig af hinni mestu alúð
(ANADIAN INDI'STRIAL
tXHIBITION
WINNIPEXV
WESTERN CANADA’S CENTENARY
THE GREATEST YEAR OF
THE WEST’S GREAT FAIR
JlJylO-20^ .
EXCURSIONS FROM EVERYWHERE

rs.
og með þeirri dæmafáu lipurð sem
hann er orðlagður fyrir. Þar næst j
vil eg nefna Dr. J. P. Pálsson í j
Arborg, sem gerði fyrir mig allt
sem í hans valdi stóð, alt frá byrj-
un sjúkdómsins og þar til eg lagði i
Canadian Northern Railway
Aukinn lestagangur
BREYTINGAR Á UMFERÐATIMA 2. JÚM
TVŒR LESTIR Á DAG
WINNIPEG SASKATOON EDMONTON PRINCE ALBERT
THE ALBERTA EXPRESS
Electric Lighted
11.00 p.m. Lv... Winnipcg
8.15 P-n»- Ar... Pr. Albcrt
6.00 p m. Ar.. Saskatoon
7.15 a-m* Ar. .. Edmonton
Ar. 7*20 a.m.
• Lv. 7.15 a.ra.
. Lv. 9.15 a,m.
Lv. 8.15 p.m.
THE LAKE SUPERIOR EXPRESS
550 p.m. Lv... Winnipcg ,.Ar. 905 a.m.
8.31 P.m. Ar. Duluth .. Lv. 7.10 p.m.
9*45 a.m. Ar. Ft. William . Lv. 4.42 p.m.
10.00 a.m Ar. .. Pt. Arthur . Lv. 4,30 p.m.
THE CAPITAL CITIES EXPRESS
ia.45 P.m. Lv. .. WinnipcK -Ar. 5.15 p.m.
5 20 p m. Ar. .. Brandon . Lv. 12.50 p.m
i.ooa.m. Ar. Rogrina .. Lv. 3.30 a.m.
7.00 a.m. Ar. 8askatoon Lv. 9.40 p.m.
11 20 a m. Ar. . . Pr. Albcrt . Lv. 5.15 p.m.
9.10 p.m. Ar.. Edmonton. .Lv. 7.30 a.m.
THE SASKATCHEWAN EXPRESS
10.20 a.m. Lv... Winnipcgr -Ar. 3.15 p.m
6.10 p.m. Ar.. Dauphin .Lv. 7.30 a!m.
10.50p m.Ar. 8wan River .Lv. 315 a m.
9 50 a*m* Ar.... Pr. Albcrt . ,Lv* 2-20 p*m*
^DRI\R BREYTINCAR, NYJ/\R LESTIR, SKENJRI UMFEROARTiMI
NiSursett fargjald fram og aftur meS gufuskipum 6 stórvötnunum til Austur-
Canada og Bandaríkja. Upplýsingar fást hjá C. N. umboSsmönnum eSa
*• CREELMAN, Gencral Passenger Agent, WINNIPEG
Cánadian Northern Hotel, Prince Edward, Brandon, Man.
OpnaS til viSskifta I. Júní 1912. Prfsar [meS Evrópu sniði) $1.50 á dag og yfir.
MikiS af sýnishórna stofum. Prýðilegasta Hotel f Canada.
læga áhuga, sem þær sýndu í
verkinu, fyrir því að eg kæmist til
helsu aftur. Ennfremur v*il eg
votta alúðar þakklæti mitt öllum
þeim er tóku þátt í að létta undir
með manninum mínurn og hjálp-
uðu honum til að stunda heimilið
yfir hið erfiða tímabil.
Framnes P.O., Man.,
30. Mat 1912.
Herdis Jónsson.
The UNI' ’N LOAN and
INVFSTMENT CO.
FASTEIONASAtAR FASTEICflASALAR
Kaupa og selja Kús, lóðir og bújarS-
ir. Otvega peningalán. eldsábyrgðir
o.fl. Leigja og sjá um leigu á smá-
og stórhýsum. Finnið oss að máli.
Hannes Pétersson, JohnTait. E. J. Stephen-
son. Jón FriOfinnsBon. Thorl. Jóntsson.
Fiank 0. Anderson
5 Aikins Bldg 221 McDermot. Phone G* 3iS4