Lögberg - 05.03.1914, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 5- MARZ 1914.
r
RJÓMASKILVINDA
mest metin vél
a
er
sem brúkuð er
bændabýlnm.
SUMIR I>EIR, SEM KAUPA
rjómaskilvindur hinkra ekkl
viíi til a?S gera sér Ijóst hvers
vegna áríðandi sé fyrir þá at5
kaupa beztu skilvinduna frekar
en at5rar vélar eða áhöld, sem á
sveitabæjum eru notuS.
NALEGA HVERT AHALD ER
notaö aS eins fáeinar víkur
á ári hverju, og þegar notaC er,
þá er árangurinn ekki annar en
sá aS spara tlma, og er litill
munur á milli á-
haidanna nema
aS stærS og gerS
til og ef til vill
aS ein tegundin
er betur gerS en
önnur, endist þá
lengur og líklega
kostar meira aS
tiltölu.
EN MIKÍLL ER MUNURINN
á skilvindum; þær eru not-
aSar tvisvar á dag alt áriS um
kring og mikill er munurinn á
DeLaval og öSrum skilvindum,
meS því aS þær spara ekki ein-
göngu tlma og fyrirhöfn, heldur
sparar DeLaval líka eySslu aS
þvi er til gæSa rjóma og smjers
kemur, og er drýgri en aSrar
skilvindur.
Hin eyðslumestaeða drýgsta
rjómaskilvinda.
BTTA ER SÁ Mikli munur,
* sem gerir rjómaskilvinduna
þýSingarmesta af vinnutölum I
sveit, hiS eySslusamasta eSa á-
batamesta, af því aS hún er not-
uS svo oft og hefir í för meS
sér eySslu eSa ábata I hvert sinn
sem notuS er. par af kemur, aS
fleiri De Laval skilvindur eru
notaSar en nokkur önnur tegund
rjóma eSa smjervinnu áhalda, og
fleiri heldur en allar aSrar teg-
undir af rjómaskilvindum til-
samans.
ALVEG SAMA HVORT pJER
j eigiS eftir aS kaupa skil-
vindu eSa notiS slæma vél, þá
má ySur þykja merkilegt hvaö
De Laval — ekki 10, 20 eSa 30
ára gömul vél, heldur nýjasta De
Laval — mundi gera fyrir ySur,
og aS hver sá, sem selur De La-
val vél mun fúslega skýra fyrir
ySur og sýna ySur vélina sjálfa.
p JER pEKKIÐ EKKI
næsta De Laval umboSs-
mann, þá skrifiS aS eins aSal
skrifstofunni, meS þessari utaná-
skrift.
De Laval Dairy Supply Co.,
Limited
MONTKEAb, PETERBORO,
WINNIPEG, VANCOUVEK
50,000 Útibú og Sveitarumboð
víðsvegar um heim.
pF
■1—« nj
Umvísindalíf á íslandi.
Eftir Sigfús Blöndal*).
Framh.
Þá vil eg að nokkru nefna einn
flokk vísindagreina, sem ætla má
a<5 hægt sé að stunda að nokkru
leyti, en þaS eru náttúruvísindi,
aS því er snertir náttúru fslands.
Þó stendur hér svo á, aS þar sem
ekki er hægt aS fá fullnaSarþekk-
ing í neinni grein náttúrufræSinn-
ar nema á vis'ndastofnunum, sem
eru útbúnar meS ýmsum söfnum
og gripum, sem ekki er tilhugs-
andi aS viS getum fyrst um sinn
komiS á fót á íslanai, þá Hggur
þaS í augum uppi, aS þeir sem
slík vísindi vilja stunda algerlega,
verSa aS fá undirstöSuþekkinguna
viS erlenda háskóla. En á íslandi
má halda áfram. Þar má safna at-
hugunum um öll okkar náttúru-
fyr rbrigSi, safna jurtum, dýrum
og steinum; safna veSurathugun-
um, rannsaka breytingar á lands-
lagi, liveri, hraun og eldfjöll. ViS
höfum á okkar eigin dögum séS,
hvaS okkar mikli vísindamaSur,
Þorvaldur Thoroddsen gerSi, meS-
an hann dvaldist á íslandi t ijla
launuSu embætti viS latínuskólann.
f þess manns spor ættu fleiri aS
ganga; ftokkrir hafa reynt þaS, sér
og landinu til sóma, en verkefniS
er óþrjótandi, og margir fleiri
þurfa aS reyna enn.
Enn eru búfræSisvísindin ótalin.
Vísindalgg rannsókn á ýmsu, sem
viSvikur búfræSi, ætti aS getg
þrifist meS tímanum. Efnúrann-
sóknarstofa sú, sem stofnsett hef-
ir veriS í Reykjavík, er afarnauS-
synleg og gott spor i rétta átt. Eg
Hýst viS þaS eigi langt í land, aS
viS getum eignast reglulegan land-
HúnaSarháskóla, sem geti kept viS
Hkar stofnanir í öSrum löndum,
en mér þvkir liklegt, aS því mætti
koma svo fyrir meS aSstoS Bún-
aSarfélagsins og búnaSarskólanna,
aS safnaS væri athugunum og
gerSar tilraunir eftir því sem efn-
in leyfa um ýmislegt, sem okkur
geti til gagns komiS, og væri ekki
óhugsandi aS eitthvaS af því gæti
haft þýSingu fyrir búnaSarvísindi
alment. Þá er og saga islenzks
búnaSar ekki mikiS rannsökuS af
landsmönnum sjálfum. HagfræB-
isdeild stjórnarráSsilns getur stutt
þessi vísindi ekki IftiS, eins og
mörg önnur, cí vel er aö farið, og
gæti hugsast aS einhverjir reyndu
áS fást viS hagfræSi vísindalega,
en erfitt mun vera þar eilns og
annarstaSar, aS reyna viS nokkuS
annaS en þaS sem íslenzkt er.
Líti maSur þá yfir alt þetta i
heild sinni, þá sést þaS, aS öll vís-
indin eiga sammerkt aS einu leyti,
þaS verður ekki stundað neitt svo
a<S verulegu gagni geti komiíf,
nema það, sem afi einhverju leyti
snertir Island sjálft. ViS verSum
aS lofa hinum þjóSunum, sem rik-
ari eru og hafa fleiri mönnum á
aS skipa, aS stunda hitt.
Þetta er ofur eSlilegt og ekki
annaS en þaS sem náttúran skip-
ar hverju fátæku landi. Þ’aS er
hver sjálfum sér næstur í vfsind-
unum eins og öSru.
En úr því viS erum svo fáir og
fátækir, verSum viS aS fara
hyggilega aS og nota kraftana vel.
ÞaS væri því afaræskilegt aS geta
komiS því svo fyrir,, aS þeir sem
hafa áhuga á vísindum gæti komiS
á samviínnu sín á milli. Og ekki
væri minst í þaS variS, ef hægt
væri aS draga svo maiga af aí-
þýSustétt inn í vísindastarfsemina,
aS hún gæti haft þýSingu fyrir
þjóSina í hedd sinni. iÞví þaB
kynni aS geta leitt tid aS alþýSa
manna mundi eins og hefjast í
annaS, æSra, andlegra veldi. And-
legt líf þjóSarinnar mundi verSa
magnþrungnara og fjölbreyttara.
ÞjóSin mundi læra, eins og Aþenu-
menn forSum*J, aS elska hið fagra
og láta það sjást í dagfari sínu, og
stunda vísindi án þess að slá slöku
við alvarleg störf lífsins, o g án
þess aS missa þann karlmannshug
og hörku, sem fátæktin og náttúr-
an gefa lund okkar og lífskjörum.
ÞaS er auSvitaS ef samvinna á
aS eiga sér staS, aS henni verSur
bezt stjórnaS frá Reykjavík, og
aSallega þá frá þeim vísindastofn-
unum, sem þar eru nú og kunna
aS verSa framvegis. Eg hugsa
hér fyrst og fremst um Háskól-
ann, BókmentafélagiS, Fomleifa-
félagiS, NáttúrufræSisfélagiS, Sög-
ufélagiS og BúnaSarfélagiS, aS
því leyti sem þaS getur komiS til
greina. Þessar stofnanir ættu aS
geta unniS sarrian aS þessu. Því
aS eins geta þær starfaS, aS þeim
sé veittur ríflegur styrkur af al-
mannafé, og þykist eg vita, aS
þing og stjórn muni fús á slíkt,
eftir því sem efnin leyfa. En þaS
verSur aldrei of sterklega brýnt
fyrir mönnum, að þaS á ekki aS
œtlast til aS landssjóSfur geri alt.
Hver sú stofnun í landinu, sem
nokkuS er til þjóSþrifa, á heimt-
ing á þvi, aS hver borgari í þjóS-
félaginu, sem nokkuS má sín,
styrki hana. í útlöndum gefa ein-
stakir menn oft miljónir til vís-
índastofnana, háskóla, félaga og
safna. SumstaSar hefir jafnvel
veriS í lög leitt aS leggja sérstakt
gjald á alla íbúa sveitarinnar eSa
bæjarins til aS kosta bókasafn.
Þá er annaS, sem þarf aS gera,
og þaS er aS koma á stofn visinda-
tímai^ti, einu eSa fleirum. ViS
höfum aS eins þrjú, eitt allblóm-
legt, Safn til sögu íslands, tvö
m'jnni, Árbók fomleifafélagsins
og skýrslu NáttúrufræSisfélagsins,
sem oft hefir komiS fram meS
ýmislegt þarft og nýtt, þótt ekki
sé hún fyrirferSarmikil. Rit fyrir
fslenzka málfræSi vantar enn.
ÞjóSfræSistímarit er í vændum.
Skyldi nú ekkL vera hægt aS skyld-
ar greinir, t. d. náttúrufræSi og
læknisfræSi, yrðu saman um aS
gefa út stærri tímarit? ESa' ef
menn heldur vilja halda þeim
þúsunda smjör 1|
(| gerðarmanna. jj

I
i
ÞaÖ er alt af eins
gott og laust í sér,
gerir smjörið bragð-
gott — og ver smjör-
ið skemdum.
1
■
ainaritum áíram, sem nú eru, og
þá auka þau, ef peningar fást,
mætti ekki bæta viS útdrættii úr
helztu greinunum á einhverju
heimsmáli, eins og víSa er gert
hjá öSrum smáþjóSum, eSa jafn-
vel, t. d. í náttúrufræSisritum,
skrifa þau viS og VÍS alveg á
ensku skulum viS segja? Eg nefni
eijnkum náttúrufræSistímaritiS til
þess, af því aS það er sá munur
á þeim útlendingum, sem rann-
saka náttúru íslands, og hinum,
sem stunda málfræSi þess og sögu,
aS náttúrufræSingarmr sjaldnast
kunna íslenzku, og þurfa hennar
lítiS viS, en hinir verSa aS kunna
hana. Þá væri líka mikil þörf á
v’isindalegum lögfræSis- og guS-
fræSiisr'tum, og er þaS mikil
skömm, aS annaS eins rit og
“LögfræSingnr” varð aS hætta. —
"LæknisfræSisritgerSum vísindalegs
efnis mætti koma aS í almennu
tímariti, sem líka fjallaSi um nátt-
úrufræSi, og ef þær snertu sögu
læknisfræSinnar á íslandii aS ein-
liverju leyti, mætti gefa þær út í
Safni til sögu íslands.
Til jæss aS fá alþýSuna meS
held eg bezta ráSiS sé hið sama
sem menn hafa notaS erlendis, en
þaS er aS stofna fræðifélög út um
alt land, smáfélög, sem næðu yfir
eitt og eitt héraS eða bæ. Á Frakk-
landi, Englandi, Þýzkaland'i, Italíu
og í mörgum löndum er aragrúi
af þess konar félögum. Þau
kenna sig oft viS borgimar eSa
héruðin, stundum meS einhverri
viBbót til aS sýna hvers kyns þau
séu (t. d. Société d’émulation
d’Abberville, Société philomath-
íques des Vosges o. s. frv. j Stund-
um eru þaS sérfræðingafélög, sem
stunda eingöngu t. d. sögu, fom-
fræði, náttúrufræði eða einstakar
greinar hennar, t. d. grasafræði
skordýrafræSi o. s. frv. Mörg af
þessum félögum gefa út tímarit,
sem oft er mikill fróSleikur í.
Nú vildi eg leggja til, aS mcnn
reyndu aS koma á heilu kerfi af
þess konar félögum um alt Island,
og byrjuðu meS kaupstöðunum,.
þar sem líklega er hægast aS koma
þe:m á. Þannig ætti t. d. félag í
SkagafirSi aS hafa aðsetur sitt á
SauSárkróki, í Eyjaf jarðarsýslu
ætti aS vera annaS félag fyrir Ak-
ureyri og EyjafjörS, o. s. frv. 1
félögin ættu þeir allir rétt til inn
göngu, sem vildu starfa aS því aS
auka fróðleik sinn og annara í
íslenzkum fræðum 5 víðasta skiln-
■iingi orðsins, sögu, máli og nátt
úru landsins. Eg get hugsaS mér
aS sumstaðar mundi verða hentugt
aS hafa fleiri en eina deild af fé-
lögunum, t. d. sögudeild og nátt-
úrufræSisdeild, en fyrst um sinn
mundi þess óvfða þörf.
Félögin ættu pll aS standa i
sambandi viS miðnefnd eða yfir-
félag i Reykjavík, og í þeirri nefnd
ættu einungis aS vera fáiir, úr-
valdir og reyndir vísindamenrí, og
i sambandi viS þá ættu aS vera
forstöðumenn safna og félaga
þeirra, sem eg gat um.
Þeir sem í félögin ganga skuld-
binda sig til aS safna fyrir þau
því, sem fyrir þá er lagt, til lýs-
ingar á héruðum eSa bæjum.
Fyrst og fremst lýsingar á náttúr-
unnr. Sumir gætu safnaS grös-
um, eðrir steintegundum eða skor-
kvikindum. Enn aðrir söfnuðu
þjóðsögum, gátum þulum, upplýs-
ingum viðvíkjandi einkennilegum
venjum og alls konar hjátrú. Enn
aSrir safna drögum til bæja og
kaupstaða, rita um húsabyggingar
o. s. frv. SpurningarHstar Bók-
mentafélagsins frá miðri 19 öld,
þegar veriS var aS safna í sýslu-
lýsingamar, geta gef:S mönnum
góða bendingu, og má þó um fleira
spyrja en þar er gert.
ÞaS má nú ekki viS því búast,
aS félögin fyrst um sinn geti
prentaS mik:ð af því sem fæst á
þenna hátt, enda má ganga aS þvi
vísu, aS mikiS áf því, einkum 'i
byrjuninni, verður ótiýtt hrafl, sem
enga þýSingu hefir fyrir vísindin
alment. Eti þaS getur haft mikla
þýSingu fyrir mennina sem safna.
Og á því er enghin vafi, aS tals-
verður hluti þess, sem safnaS er 1
hverju héraði, getur haft afar-
mikla þýðingu.
Náttúrugripi, sem safnaS er,
ætti sumpart aS senda til Reykja-
víkur á safn þar, sumpart ætti
hvert félag aS styðja skólana inn-
anhéraSs meS því aS koma þar
upp náttúrugripasöfnum, þó í
smáum stíl sé, þar sem sl'ikt getur
komiS til tals. RitgerSir og skrif-
legar athuganir ætti stjórn félags-
ins aS rannsaka og senda þaS sem
henni þykir nýtandi af þvf til miS-
nefndarinnar í Reykjavík, og er
landsbókasafniS bezti geymslu-
staSurnn fyrir þaS, sem miS-
nefndin vildi halda þar; hitt væri
sent aftur félagsstjórnunum. ÞaS
sem miBnefndin vill láta prenta,
ætti hún svo aS koma út i tíma-
ritum þeim, sem hún á aðgang aB.
Eg skal nefna dæmi þess sem
gera mætti.
Enn vantar okkur sögulega
orSabók yfir íslenzka tungn. ÞaS
I
er enginn e.un maöur fær um að
semja hana. En ef svona félög
eru um alt land, má vinna mikiS
aö því starfi. Þá mundu þeir fé-
lagar, sem hefðu sérstakan áhuga
á málfræSi, verða settir í orSabók-
arvinnu, sumir látnir tína orS úr
ritum, prentuSum og óprentuðum,*
aðrir látnir safna mállýzkuorSum,
sumir fara i gegnum prentuS og
óprentuö orSasöfn (t. d. ýmsir fé-
lagar í Reykjavíkj. Alt safniS
ætti svo aS afhenda landsbóka-
safninu. í Reykjavík ætti svo
miðnefndin eða sérstök nefnd, sem
hún setti (eg gæti t. d. hugsaö mér
móðurmálsnefnd Stúdentafélags-
ins gæti þar komiS til greinaj, aS
raSa seölunum. Þeir þyrftu allir
aS vera af sömu gerö og sniSii, og
auSvitaS þyrfti miðnefndin eSa
oröabókamefndin aS senda út ná-
kvæm ákvæöi um þaS og aSferö-
ina í byrjuninni. Það er vist, aS
mikiS af þessu verki mundi verSa
óþarft, en líka alveg áreiðanlegt,
aS á þennan hátt mundii þjóöin á
tiltölulega skömmum tfma og án
tilfinnanlegs kostnaSar fá full-
kom:S oröasafn yfir máliS, og úr
því mætti svo vinna og semja
mikla, sögulega orðabók, þegar
hentugt væri meS féS og hægt væri
aS fá áreiöanlega menn til að
standa fyrir útgáfunni. Eg gæti
nú samt trúaS þvi, aS þaS yrSi
okkur ókleift um langan aldur, því
kostnaSur viS prentun og samn-
ingu slíkrar bókar yrSi afamvkill.
En þaS væri mikiS viS þaS unniS,
aS hafa svo stórt satn, þó óprent-
aö væri, aðgengiJegt í Reykjavík
fyrir }>á sem vilja stunda islenzku
vísindalega. ÞaS er lika mjög lík-
legt, að útlend söfn, sem leggja
stund á íslenzka fræöi, mundu
vilja kaupa afskriftir af þeim seSl-
um, sem teknir væru i Landsbóka-
safniö, og mundi vera auðvelt aS
láta vélrita seðlana og um leiS
taka nógu margar sérprentanir af
hverjum seölii Á þennan hátt
gæti talsvert fé fengist*J.
Eg nefni þetta dæmi sérstaklega
og tala itarlega um þaS, af því eg
sjálfur þekki nokkuð til slíkra
starfa, og svo af þvf eg sé, af þvi
aö þetta er eitt af því sem mest
riður á og er auSveldast aS gera.
En þaB mætti nefna mörg fleiri
dæmi. Líf lægri dýra er litt rann
sakaS á íslandi. Ef 1—2 menn í
hverju héraöi vidlu safna þeim aS
staSaldri og senda mlðnefndinni
eöa náttúrufræSissafninu í Reykja-
vík, mundi ekki 1'itiS ávinnast,
Þetta er þó erfiöara en orðasöfn-
unin, því þaS er alveg nauösynlegt
aS safnendur þesskonar dýra hafi
nokkra undíirstöSuþekkingu á því
sviöi, ef í lagi á aS vera.
Mér dettur ekki i hug, aS fé-
lögin okkar og safnendur þeirra
geti fyrst framan af kept viS út-
lendu félögin, sem eiga ólíkt hægra
meS alt, aS því er snertir stærS og
fjölda útgefinna rita. En þótt
vinna íslenzku félaganna hljóti aS
vera í smærri stil, af þvi viS erum
fámennari og fátækari þjóS, þá
getur þó ekki hjá því fariS, ef
hugur fylgir máli, aS hún verSi til
mikdlar blessunar.
ViS verSum aS byrja fljótt á
þessu. Nú stendur fsland á tíma-
mótum, svo alvarlegum og þýS-
ingarmiklum, aS þjóöin hefir
aldreL áður veriS einsjstödd. í
þau rúmlega þúsund ár, sem nú
eru liSin, síöan landiö bygSist,
hefir bænda- og sveitamenningin,
sem forfeSur vorir fluttu meS sér
frá Noregi, rikt einvöld. Upp í
sveitunum áttum viS heima. þjóS-
in var bændaþjóS, kaupstaöi.r risu
seint, voru litlir og lítilmagnar og
þjóðlegrar menningar gætti þar
lftiS. LandiB stóS 5 staS, og miS-
aldimar og þeirra hugsunarháttur,
sem víöast er horfiS fyrir löngu i
Noröurálfunni, lifSu góSu lífi
áfram á íslandi fram á okkar
daga. ÞjóStrú og þjóSsiðir, verzl-
unarástand, efnahagur, og ekki
sízt búnaSarhættir eru þessa óræk-
ur vottivr.
Nú er alt þetta aS breytast, nýi
tíminn aS komast á, en miðaldirn-
ar aS hverfa. Hugmyndir nýja
t'imans hafa aS visu viS og viS •
gægst inn á ísland, en fá hafa þau
íslenzk hjörtu veriö, sem þær hafa
fest rætur í, og mennimg nýja tfm-
ans hefir komist inn í enn færri.
En nú er hiS forna á förum, bæSi
kostir og gallar, og kemur aldrei
aftur. • Og enginn má skilja orS
nún svo, að eg víti alt þaS sem
hefir einkent oss sem miSaldaþjóö.
Þvert á móti. ÞaS hefiir veriS og
er enn einkenni miðaldanna á
ýmsu, sem okkur þykir vænst um.
En alt er þaS aS breytast. MáliB
breytist stórum. ÞjóStrúin er á
förum. StéttajöfnuSurinn og
efnahagsjöfnuSurinn Ifka. Út-
lenda auSvaldiS, sem nú ræSur
víöast á jöröinni, er nú aS læSast
inn. BráSum munu srraumar þess
sópa burtu ýmsu, sem hefir eim-
kent okkur sem þjóS, máske munu
þeir líka frjóvga annaS, sem ekki
gat þrifist í miSaldalifi okkar. Alt
virSist og benda til þess aS inn-
icnd auömamiastctt konnst sinam-
saman á fót. ÞungamiSja þjóS-
lífsins og menningarimnar er aS
flytjast úr sveitunum i borgirnar.
Brátt koma járnbrautir og loftför,
verksmiSjur rísa viS fossana, og
innlend og útlend fiskifélög og
iðnaöar- og verzlunarfyrirtæki
gerbreyta lifi kaupstaSanna og þar
af leiSandi líka sveitanna.
Nú er tími til aS frelsa þaS sem
frelsa má frá gleymsku og gereyS-
ing. ViS getum ekki aftraS þvi aS
ýms góS sveitaorS i tungunni úr-
eldist, en viS getum ritaS þau upp
'1 tima og geymt þau þannig frá
glevmsku. Nú er tíminn til aS
safna því, sem menn enn þekkja
af þjóSsögum, venjum og þess-
konar, því þótt ekki litlu hafi ver-
iS safnaS, er meira ógert enn.
Nú, meSan borgir eru aS myndast,
er hægast aS safna til sögu þeirra,
segja frá helztu íbúunum og at-
höfnum þeirra, safna myndum
af mönnum,. húsum og viSburSum
o. s. frv. NútiSarlífiS í sveitun-
um hefir líka sinn einkennilega
blæ, sem er mjög aS breytast.
“Og eg held aS menn gætu nú'
notaS tímann til annars þarfara!”
býstegviS aS klingi viS hjá okkar
Sigmundum-seint-í-verum!” En
eg efa aS menn geti gert annaS
þarfara fyrir sjálfa sig, en fást viS
vís:ndalega starfsemi. Þvi vísind-
in eru sannarlega há og heilög
regin, og þegar iþau eru dýrkuS
réttilega, meB þeirri hjartans auS-
mýkt, sem þe:m ber aS sýna, veita
þau vinum sínum unaSarsöm og
mikil gæSi, máske ekki i gulli né
silfri, en i sálaránægju og ekki
sjaldan L sálarþreki. Nú klingir f
eyrum sí og æ hiS gjallandi heróp
Mammons og hans þræla :
“Græddu peninga fyrst, svo getur
þú leyft þér aöra eins útúrdúra og
vísindi og andlegar iBnir”. En eg
vildi óska aS þaS heróp megi aldrei
æra vora þjóS. Eins ættum viS
ekki aS sleppa úr miöaldamenn-
ingunni göfugasta einkenni-nu for-
feSra vorra, hinnar fátæku bænda-
þjóöar, því aS unna vtsindunum.
Og v’isindin gera engan mann aS
slóöa í verklegum efnum. ÞaS
má sýna þaS og sanna, aS margir
menn, sem hafa unniö baki brotnu
sem bændur, kennarar, læknar,
kaupmenn, bankamenn, embættis-
menn, og í öðrum stöSum í mann-
félaginu, hafa Hka þrátt fyrir þaS
gert margt og mikið 'i þarfiir vís-
indanna, þó þeir hafi einungis
getaS sint þeim í tómstundum sín-
um og þær veriB af skornum
skamti.
Einmitt af því, hvaS viS vorum
fátækir og fámenniir, verSur miklu
meiri nauSsyn fyrir okkur en aör-
ar þjóSir aS vera. samtaka í þessu,
eins og öllu ööru sem til þjóðþrifa
heyrir, og umfram alt ekki eyða
t'imanum i ónýtt þref um smáat-
riöi í þessu né ööru, heldur þegar
í staS taka til starfa í fullri vissu
tim, aS öll heiSarleg vinna, sem
til góSs miöar, hvort sem hún er
andleg eSa Hkamleg, er gott verk
og guöi þóknanlegt.
—Skfrnir.
Frá Islandi.
Skerrídir uröu nokkrar á Granda-
garöinum aSfaranótt 28. Jan
stórbrimi. Eftir var aS fylla
nokkurt skarS úti viS eyna, en tré-
virkiS meS brautarteinum komiS
alla leiS, og braut sjórinn þaS. Var
fljótt úr þessu bætt, en töluverSur
skaöi er þaS.
Prestkosning á SauSárkróki fór
fram 28. Jan. Hálfdán prófastur
GuSjónsson á Breiöabólstaö
Húnavatnssýslu fékk 159 atkv., en
séra Björn Stefánsson, sem þjónað
hefir brauSinu um tíma, 119 atkv
Reykjavík 28. Jan.
Um Barnabiblíuna skrifar einn
af barnakennurum landsins kunn-
ingja sínum hér í Reykjavík á
þessa leiS:
ALLAN LINE
Konungleg Póstgufuskip
VETRAR-FERDIR
Frá St. John og Halifax Frá Portland
tU til
Liverpool og Glasgow. Glaigow
FARGJOLD
.4 FYllSTA FARRÍMI..(80.00 og upp
4 ÖÐRU FARRÍMI........$47.50
4 pRIÐJA FARRÝMI......$31.95
Fargjald frá fslandi
(Emigration ratc)
Fyrir 12 ára og eldri...... $56.1«
“ 5 til 12 ára ........ 28.05
“ 2 til 5 ára ......... 18,95
“ 1 til 2 ára.......... 13-55
“ börn á 1. ári........... 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferðirnar, far-
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor, H. S. BARDAL,
horni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til Islands fyrir þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
304 Maln St., Wlnnlpeg. Aðalumboðsmaður Teatanlanda.
“Börnin lesa öll Bamabiblíuna,
eins þau, sem áSur hafa lært
biblíusögumar í 3—4 ár. Eg kenni
gamla testamentiS og a svipaSan
hátt og ráðlagt er í formálanum
og viS vorum látnir gera í kenn-
araskólanum. Börnin segja sög-
una meS sínum eigin orSum í
næstu kenslustund á eftir, sem
biblían er kend í, og reyna aS finna
alt, sem læra má af hverri sögu, og
eru sum orðin all-leikin í því.
Sumum fullorönum var lítiS um
Barnabiblíuna í fyrstu. Einn var
jafnvel hræddur viS nýjar trúar-
skoöanir í henni! En hún liefir
sigraö. Nú telja börnin hana la-ng-
skemtilegasta allra námsbókanna”.
Landskjálftakippir uröu hér í
nótt og morgun all-snarpir sumir
þeirra, og titringur öðru hvoru síð-
ari hluta nætur, aS því er land-
skjálftamælirinn sýndi.
ísafold símaSi austur aS Þjórs-
ártúni og fékk þar aS vita, aS eigi
hefSi orSiS landskjálftavart eystra.
SeySisfirði, 5. Jan.—Bæjarstjórnar-
kosning er hér nýlega afstaSin og
hlutu kosningu: Stefán Th. Jónsson
ræöismaSur og Karl Finnbogason,
kennari.
Akureyri 5. Jan.—Bæjarstjórnar-
kosning hér fór svo, aS kosnir uröu:
Ásgeir Pétúrsson, kaupmaSur, Bjarni
Grímsson skipasmiöur, Björn Jóns-
son ritsj. og Otto Tulinius kaupm.
Dáin hér í gær frú GuSríSur Egils-
dóttir, móöir Þorkels Klemens vél-
fræðings.
ísafirði 6. Jan.—Djúpiö er nú orCiB
íslaust og botnvörpuskipin einnig far-
in, sem í honum voru. Hafís enn inni
á Skutulfiröi og hætt við aS frjósi
saman svo botnvörpuskipin hér komist
.ekki út. VeSrið ágætt. Er ekki hægt
aS róa úr Bolungarvík vegna íshroöa
viS landiS. — Vísir.
pAKKARÁVARP.
dollara jólagjöf afhenta mér af Mrs.
Jóhannsson, og þriggja dollara jóla-
gjöf frá Skjaldborgarsöfn., afhenta af
B. Sveinssyni. Nöfn gefenda og upp-
hæSir, er hver gaf, fara hér á eftir:—
Jón Bergmann $10, Albert John-
son $5, Árni Eggertsson $5, R. Berg-
son $2, Björn Pétursson $5, Jósep
Johnson $2, H. E. Magnússon $3. S.
Einarsson $1, Einar Þórðarson 50C,
Sigfús Pálsson $1, G. Eggertsson $1,
Þorst. Guttormsson $1, G. Borg-
þórsson $1, J. Borgþórsson $1, B.
Ófeigsson $1, Miss L. Borgþósson
$i, H. Johnson $2.50, H. Einarsson
$2.50, S. Valdimarsson $1, P. Valdi-
marsson $1, S. E. Holm $1, S. Benja-
mínsson $1, John Hall $2, Jón Mýr-
mann $1, G. S. GuBmundsson 25C,
ónefndur 65C, ónefnd 25C, G. Her-
mansson $1, iMrs. A. Skaftason $1,
D. Jónasson $1, ónefnd $2, G. Árna-
son $1, Miss S. Jónsson $1, J. Sig-
urSsson $1, K. Pétursson $1, Jón
Abrahamsson $1, J. K. Bergmann
$1, J. Eggertsson $1, Albert Good-
man 1, B. Sveinsson 1, Þ. Sólmunds-
son 1 ,S. SigurSsson $1, V. Oddsson
$1, H. SigurSsson $2, S. Sigurðsson
$1, J. Skaftfeld $1, K. Ólafsson $2,
S. Pálmason $1, séra R. Marteinsson
$2, M. Þorgilsson $2, V. DavíSsson
$1, M. Þórarinsson $1, G. Jóhannes-
son $1, Fr. Johnson $1, B. Hjálms-
son $1, S. GuSmundsson $2. — Sam-
tals $88.65.
M. Brandson.
pAKKARAVARP.
Hér meS þakka eg öllum þeim, sem I
í síSastliönum mánuSi hjálpuSu mér,'
bæSi meS peningagjöfum og góSu
fvlgi. Sérstaklega þakka eg þeim hr.
B. Sveinssyni, hr R. Bergssyni og hr.
Á. Eggertssyni, fyir þaS kapp er þeir
lögSu á aS hjálpa mér; sömuleiSis
þakka eg Fyrstu lút. kirkju fyrir tíu
MICKELSOH'S
KILLEM QUIGK
OUARANTEED
TO ____
KILLTHEMHUIGK
EASY TOJUSE^
MiCKELSON DRUgX
WINMIPEC
PRICE $1.25
LTD.
Hver pakki af
Mickelson’s
GOPHER EITRI
v'erður að hafa mynd af eiginhandar
undirskrift einsog hér er sýnt, til
þess að fullvíst sé, að þér fáið þær
vörur sem búnar eru til með persónu
legu eftirliti Antons Mickelson.Hin-
ir sfðustu pakkar sem hér voru til
búnir undir hans umsjón, án þessa
miða, voru gerðir 1. Júní 1913.
Þessi einkennismiði ábyrgist ekki
einasta að eitrið sé egt'a og bráð-
drepandi Kill-Em-Quick, held-
ur að það sé áreiðanlega hið bezta
Gopher eitur, sem hægt er að fá.
Þrjár stœrðir $1.25, 75c, 50c
Til sölu í öllum góðum lyfjabúðum.
MickelsQn Drug & Chemical Co., Ltd.
WINNIPEG.
Offlc :
703 (Jnion Bank Bldg:.
Factory
324 Young Street
Mitt innilegasta hjartans þakklæti
eiga þessar línur aS færa þeim, sem
gáfu mér, einkum Sigfinni Finnssyni,
Milton, N. Dak., er safnaði gjöfunum.
GóSur guS gefi honum margfalt aftur
og öllum er gáfu mér, þess biS eg af
hjarta. DavíS DavíSsson.
Lundar P.O., Man.
Nöfn gefenda koma hér á eftir:—
Sigf. Finnsson $5, Mrs. S. Finnsson
$1, Haraldur Pétursson $1, Miss F.
Finnson $1, Th. J. Thorleifsson 50C,
Miss Svanhildur Olafsson 50C, H. H.
Peterson 50C, Ol. O. Einarsson 50C, J.
B. SigurSsson 500, Mr.s I. M. David-
son 50C, Mrs. R. Gíslason 500, Miss F.
Gíslason 50C, Oli Haugen 500, S. S.
Grímsson $2, Jónas Christianson 50C,
ónefndnr $1, H. B. Signrtlsson 5«, H
Bjarnason $5, Mrs. J. S. Bjarnason
50C, Miss Ethel Bjarnason 500, Miss
Ina Bjarnason 25 cent, Miss
Lára Bjarnason 25C, Ármann Bjama-
son 25C, O. Bjarnason 25C, Th. Good-
man $1, J. H. Gíslason $1, Ol. Ein-
arsson $1, Gunnar Christianson $5,
Miss Ingih. Olafsson 50C, Herm. Sny-
dal ioc, Ol. Th. Finnsson $2.50, Fr.
G. Vatnsdal 50C, Helgi Th. Finnsson
$2.50, H. Henderson $1, B. Sigurðs-
son $1, Thomas Gastello $1, H. Ás-
grímsson 50C, Grimsi Goodman $1, J.
J. Johnson $1, Sveinn Thorvaldsson
$1, H. H. Reykjalín $2, S. D. AFason
50C, Einar Hannesson $1, Paul John-
son 500, C. H. Hallson 25C, M. Ein-
arsson 50C, Fred. J. Arason 25C, Wm.
HUgerman 250, G. Leifur 25C, J. P.
Arason 50C.