Lögberg - 24.12.1914, Page 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 24. DESEMBER 1914.
LÖGBERG
GeffS út hvern flmtudag af
The Columlfia Preas, Ltd.
Cor. Wflliam Ave &
Sherbrooke Street.
Witinipeg. - - Manitoba.
KRISTJÁN sigurðsson
Kditor
J. J. VOPNI.
Husiness Maimger
UtanáalM'ift til blaösins:
The COLOIBIA PUKSS, Ltd.
P.O. Box 3172 Winniiieg, Man.
Utanáskriít ritstjórans:
KBITOR LÖGBKKG,
P.O. Box 3172, W lnnipeg,
Manitoba.
TALSIMI: GAKltY 2108
Verö biaðsins : $2.00 um árið
Jólagjöfio.
Þeir viriSast vera ttl, sem vilja
láta fó.kið falla á kné og kyrja
hrósið hástöfum fyrir það, að hér
eftir eru vínveitingastaðir lokaðir
frá kl. 7 á kveldin. Hrósið og ef
til v.ll atkvæðafylgi vilja þeir hin-
ir sömu að veitist, ekki þeim sem
hafa unnið þar að mest og bezt,
heldur Sir Rodmond Roblin,
manninum, sem hefir haft það í
hendi sér í meir en áratug, að gera
þetta, þó hann hafi látið það ógert
þangað til nú, er tvennar brýnar
ástæður lágu til. Það er langbezt
að líta á þetta mál, einsog önnur,
rétt einsog þau liggja fyrir, hræsn-
islaust og hlatdrægnisiau t. Fles.ir
íslendingar vita hvort sem er,
auðséð er, að ekki er hægt að hafa skip Canada þá ekki unnið álíka
þegar likt stæði áí
liann gjðan með öðru mód. Sá þarfaverk.
herra er meiri h!uti kjósenda í
fylkinu, og honum bera þakkirnar
fyrir að nokkur sigur hefir unnizt
á vínvaldinu og
þess.
Hættan hefði orðið nálega að en u
þann dag, þ-gar br.zki flot.nn
vann algerðan sigur fy. ir Falk-
lands eyjum og sökti hinum þýzku
bandamönnum herskipum. Hættulaust væri ekki
með öllu, svo lergi sem stríðið
í annan stað er þaö alþekt, að stæ8i>. en báast "“f1’ viö> a6
stjómin í Ottawa vissi hvað öllu
liði á hverjum r,egi.
Sir Wilfrid vék þvinæst ræðunni
að liberala flokknum í Canada,
kvaðst ekki hafa neitt sterka á t á
hann
saman komin, en annars staðar íjelskaSi sina’ sv° «g Frakk-
, „ , , | land, land feðra minna og England,
land. voru, með emm eða . hæsta;]and frelsisins. þess vegna vil j
lagi tveim undanteknmgum. Stjórn- hann heldur Iáta af afskiftum af
inni í Ontario þótti það nóg, að opinberum málum, heldur en að
gefa vínsölum i Toionto aðvörun; veitast að stjórninni e nsog nú
gegn því að veita hermönnum vín stæt5i Eins lengi og stríðið
f,. . , . i stæði, mundi hann og hans flokk-
eftir vissan tima, en her þotti það . „. ... . , °... ..,
’ r v . \ ur styðja stjomma í ollum athofn-
ekki gerlegt, að gera slíkan mun a
vínveitingar hafa verið takmirk-
aðar í ýmsum löndum, sem nú eiga
í striði, af völdum þeirra, sem tier-
málefnum stjóma. Hér í
Winnipeg em fleiri liðsmanna efni | conservativa ílokknuin, en
THE DuMlMlO.N J3AMK
Bir HDMUND M. (MLMM, M. P., Pra W. D. MATTUNW8 ^le^Prw.
* V uOuLiitl. Geuerul Munu^cr.

SKIPTIí) BKÉFLKGA VIÖ BANKANN.
ef þér dveljiS langt frá útibúi Dominion bankans. paS er
eins hægt aS láta póstinn flytja peninga til bankans eSa úr
honum eins og aS ge,a sér aukaferS til borgar í þeim eriindum
bpaiisjóSs innlóg má hafa undir tveimur nöfnum — naí'ni
konunnar og mannsins, eSa annara tveggja —svo aS hvort um
sig geiur lagt peninga inn og tekiS þá út eftir vild.
Xnln
i-li 'V. >1.
1F.IKIRK
II WIII TON. Manager.
BRANCH: 4. CRISDAI.E. Manxn.
þeim, sem boðist höfðu til land-
vamar og öðrum borgurum, enda
er það liö, sem hér er saman kom-
ið, ekki úr þessu fylki eingöngu,
heldur viðsvegar að úr vesturland-
inu, ófælnir menn og margir óvan-
ir því að láta svifta sig rétt'ndtim,
sem aðrir mega njóta. Herajans
vegna þótti ekki æskilegt, að liðs-
menn hefðu færi til að standa við
um hennar til að sjá fyrir vörnum
og velgengni ríkisins. í þessu t'.l-
liti og að þessu leyti vildi hann
standa með Mr. Asquith.
Kosninga kvitturinn.
Útaf þeirri sögusögn, að almenn-
ar þingkosningar stæðu til, sagð-
ist hann ekki hugsa að þær mond'i
fara fram bráðlega. Sir Wilfrid
sagðist ekki geta trúað því, að
stjómin mundi rjúfa þing cg
, , .. . i stofna til nýrra kosninga að svo
veitingaborðið framundir miðnætt.,( komnu> jafnve, þ. aS y ssir menn
og með því að valdi.öfunum kom|vildu hafa hana fil ^ g4 timi
alt annað en illa, að fá t lefni til að j mundi samt koma, þegar ræða bæri
gera nauðsyn að dygð, þá var kl:p- landsins málefm og raða þ im
ið aftan af vínveitinga tímanum. lil ^1^’ °S þangað til bað hann
- .. , . .. , I unga menn flokks:ns að hafa þol-
Þetta em nu þau sonnu trldrcg „. TT • • . ,
, , , ínmæði. Hann væri eins ste kur
að þvi, að vinveitmga tim.nn var; f.olfksmaCur eins ^ hver annar en
styttur hér í fylkinu. j>eim sem óska kynnu eftir póli-
Því, að hann var styttur, fagna tískum deilum nú, vildi hann ráða
nálega allir, og Jjeir ekki sizt, sem t'1 a* hafa biðlund.
hafa barizt harðast gegn vínvald- r Foringi liberada flokksins kvað
, . . , , , fast að þvi, að þegar Bretland a 1
mu og haft þess þunga hramm a I . ,„• , . . , , •
6 v ' 6 striði, þa ætti Canada land einnig
móti sér. { ófriði.
En hitt ber að hafa h g-| “Vér eram frjáls þjóð, og það
fast, að halda baráttunni vakandi, var ætlað hinni fu lvalda Can da
svo að ekki sæki í hiö fyrra horf. a® skera fr Þv[’ hvern J>át
, . , ver skyldum taka 1 þessu stnði,
hvern g í því Iiggur, og er því ekki Ef almennmgur lætur m sin taka; mæltJ hann «Þetta frj4lsraeöi> sem
til neins að reyna að villa þeim framvegis, einsog að undanfömu, Canada nýtur, er Englandi til
sjónir eða fá j>á til að trúa öðru en^ þú má eiga það víst, að vínsölu
vera átti sér1 tíminn verður ekki lengdur á
I heldur styttur meir og meir.
Roberts lávarður.
Roberts lávarður af Kandahar
var fæddur á Indlandi 1832, en
faðir hans var nafnkendur her-
því sem í raun og
stað.
Allir vita, að Roblinstjórnin kom
stórum sírum skgin af hólmgöngu-j
velli siðustu ko ninga, og að
þyngsta höggið fékk hún hér í
Winnipeg, þarsem hún hafði skip-
að til atlögu sínu e:n\alaliði, vín-
söluvaldinu; þar átti aö lcggja að
velli mann, sem stjó ninni var meir
í mun, að ekki sæti andspænis henni
frægðar, styrks og sóma. Frjáls- j tonngi. Hann var alinn upp á
ný, ; ræði er það grundvallar atriði, s:m Englandi og gekk í herinn á unga
brezkar þjóðir víkja ekki frá. Það | aldri. Sina fyrstu el ’skím hlaut
j er engin herþjónustu skylda á hann
Rœða Lauriers.
Sir Wilfrid Laurier var boðið til
samkomu endurbóta félags í
Montreal og hélt hann þar ræðu
þá sem hér skal sagt ágrip af.
Hann kvað allar pólitískar deilur
og jafnvel umræður niður lagðar
I Bretlandseyjum né i brezkum ný-
| lendum, og verður aldrei.”
“Enginn í Canada er lögskyldað-
J ur til að taka þátt T styrjöld mi,
i j>ar sem herstyrkur og vcpnavald
hefir haslaö frjálsræðinu völl”,
sagðí Sir Wilfrid. “Afleiðing
hér í landi nú sem stæði, enda væri
á næsta þingi, og svo öruggur varjekki um ne!nn ágreining í stjóm
í uppreisninni á Indlandi og
fékk þá gott orð. Upp frá því
hafði hann þar hervöld á hendi í
meir en mannsaldur og varð loks
æztur hershöföingi Breta þar í
landi. Hann hafði miklar mætur á
sumum þarlendum hersveitum, svo
sem Ghurkas, þeim sem nú berj-
jæssa frjálsræðis, einsog hún sýnirjast undir merkjum Breta á Frakk
sig nú, kemur j>eim þýzku mjög á alndi. Þeir eru menn smáir vexti,
hefir orðið auð af nivnnum, eftir
nætur heimsókn þessara smáu
kappa. Þeir em úr fjallabygð í
Norður-Indlandi, og vanir kulda.
Roberts lávarður sagði frá því,
skömmu áður en hann dó, að eitt
sinn er hann var í þeirra heima-
bygð að vetri til, og sat í tjaldi
sínu við skriftir, varð hann að láta
halda kerti undir blekbyttunni, til
þess að ekki botnfrysi í henni, en
á meðan gengu þessir Ghurka-
hermenn til og frá á varð-
höldum og létu sér ekkert
um kuldann finnast. Hann fór
sína síðustu ferð til að sjá þá, og
kom ekki lifandi úr henni aftur.
ákaflega grimmir og harðskeyttir, j Roberts lávarður var manna minst-
* 1 trúir Jjeim sem þeir hafa tekið, ur á velli, en kjarkmaður mikill,
ovart.
“Mr. Asquith sagði nýlega
stjómarformaðurinn um j>aö, að landsins að ræöa nú. Ekki* sl^ðSt1 tryg* VÍÖ; fT kafa rýtinga a« j skyldurækinn og árvakur og hélt
það mundi takast, að hann steig 5 hann trúa bvi- aR stiómn ætlaði hefSlst ekkljT’. °S Ietl ÞaS .V1® | vopnum, er þeir em vamr aö beiU, | sálarkröftum sínum óskertum til
stólinn í kjördæminu og lofaði þ»>í
hátiðlega, með sinu vanalega hóf-
samlega orða’agi. að sá sami mað-
ur skyldi ekki hrósa sigri. Hann
hann trúa því, að stjóm’n ætlaði . . . „ . • .. , _ 1 , - . . - . I -<----*------- ------- ---------- —
sér að halda kosningar í nálæ°ri ft”8?!g'a,Væn nn^irnk 8’ fra bamsaldn og kunna svo vel að | dauðadags. — Mynd af Ghurkas
framtíí. \ ,, England^sacmid sinni læöast, án þess aö vart verði viö hans eöa indverskri hersveit, er
þá, að mörg skyttugröf Þjóðverjaj annars staðar i blaðinu.
þá glataði England
. I aldur og æfi. Eg er með Mr,
Sir Wilfrid likti aðstöðu sinni: Asquith,” niælti hinn frægi foringi
og liberala flokksins hér í Iandi liberala flokksins hér í landi.
1 við það seni lið BrDa hefði fe gið,
vissi sem var, að J>að lið, sem hann að reyna tindir fomstu Sir John
skipaði til sóknar, var auðugt, French, er það. hélt undan frá
harðsnúið og — ráðugt. Hann ^fons> °£ ,et í engan staö hugfall-
treysti því, að það -------- ast’ ^ 1>a8 ^ aö halda undan‘i
Ekki af baki dottnir.
a
aftur, hennar hraustasta lið var
sigrað, og tll jæss að rej,na að sefa
reiði almennings, varð þaö ráð
stjómarinnar, að snara í hann því,1
sem hann virtist sækjast mest e't-
Enn er talað um Domcnion k sn-
Stórhuga.
^ 1, n 1 Hann kvaö liberala flokkinn hafa
verða sigiirsælt. fór á alt bari2t vasklega eftir aó hann beiö in^ar> aöeins í Ottawa, heli-
annan veg. AIm:nningsólitið braut ósigurinn, og væri alls ekki búir.n ur viSa um lanclis- Flest blcð
allar varnir stjóma.innar á bak aS *apa neinum hug eða kjarki. taka illa a Þvi> aS steypa landinu í
Ef hann hefði nokkur orð að seg'a kosninga hriS> einS0S nu st ndur á,
við liberala flokksmcnn, þá væri Jafnt conservative sem liberal, að
j>að þetta: “Missið ekki móðinn!”; t>eim undanteknum, sem vissir ráö-
gjafar í Ottawa eiga sterk ítök í.
Monroe reglan. j peir hinir sömu ráðgjafar eru
Sir Wilfrid saeð st ekki vilia sagðir fylgja því enn fram, að nú
r SL £L ae „eyu faris. ,11 þess a5 fá $Z°***E? T'Ú™
I haust flutti skáldið og fé-
sýslumaöurinn Einar Benediktsson
sig til Reykjavíkur, eftir nokkurra
ára dvöl utanland's, og býr í prýði-
legasta húsinu sem í höfuð-
staðnum finst, að sögn, Síð-
an Einar kom heim, hefir hann
hamast í blaði nokkru þar í Rvik,
að íslenzkri pólitik, með stámm
orðum og sterkum tilfinningum,
og einkanlega tekið þá til bæna,
sem vildu ekki fylgja “sögulegum,
íhugi málið að nýju, og má því
búast við, að enn liði nokkur tími
J>ar til málið er til lykta leitt.
umboði kjósenda stjórninni
tif Islands” til hins ýtrasta. Hann er
ir. Til þess að reyna að bæta fyrir re>'na
sjálfri sér, stytti stjómin vetinga ”Ún ^ af I handa? um Jnæstu“fjö^7 eða'flmni ’°ks kominn aS þvi> að tilþess geti
timann, svo að nú er hann þrettán ,/ °g Þe,r mundl * ta henni- ; á 14ta þaö ekk-i 4 sig bita> þ6 rek-ð . h.nm storu styrjo d, að t.I
stundir á dag i stað seyt.án, fimm ... Hvf ’ "f1lt' hann’ að mörgum hinum göfugustu og urskurSar kom* um v.ðsk.ft, Dan-
daga vikunnar og á la igardögum 'k* e e» a a 1 a s a me. þezt hugsandi þegnum landsins, í*161!.111" s an. s’ b*” 1)3 fs~
, . . ! Sr .g ^ rikumonnum, og þegar eg s’epti ... hrapð óviðtirkvæmilert lendmgum að beina huga sinum að
LTuiÍ VT halfafim-embætti var samlyndi vort v.ð þaö ^ £efir sú ■ veri8 frj£ hinni gömlu nýlendu sinni, Græn-
tandu klukkustund, að undanfornu. land betra og aluðlegra, heldur en f jr S}r Robert p)0rden hvort (il landi. Memingm su, eftir því sem
_ .... KpíM r onr tnl/ írnM n/* 4-11 „111 ’ j ^a£^
Þctta er að visu mikil umbót, en x'°°^ '*'!_Var kosninga muni koma bráölega, en
þakkirnar fyrir hana ber ekki að
samkomulagið betra um mína
ekki var hægt að fá úr honum já
stjómartíð, heldur en nokkru sinni „ , • IT . ,,
ve:ta Roblinstjóminni, heldur þeim áður. En samt vil eg segja, að ef t8a n.e’ V!? ’l" • *nn Cr SJa r'
tvo heimana í Canada þarf hjálpar við, þá mundi an mJ0& a ve inn 1 or um ,e a ° "
I ii- .,• , ••: , i orðum smum, maðurinn sa, nema
eg ekki vilja skjotast undir Monroe , , ,,• • ••„
, /, í ....... ef vera skylai a ræðupöllum í
Meðan Sir Rodmond treysti því,' ^áip"^ Íágrönnum minim^31 knsningum/ ,^aö er °2 a,talaS> aS
að hann gæti haldiö sinum mlk’a r , , I aðnr mun. ráða meim en hann um
Canada ætti, sagði hann, að þetta mál og ef til vill fleiri mal,
sem sýndu lienni
síðustu kosningum
er eftir blaðinu “Berlinske
Tidende” í Khöfn, að þegar fsland
segir sig laust frá Danmörk, þi
ætli Einar Grænlandi sömu leiðina.
“Hann mætti þó gjarnan lofa okk-
ur að halda Grænlandi í friði”,
segir blaðlð og bætir við. að það
hugsi ekki að nein hætta sé á því,
að “Hr. Benediktsson taki iangt
me rihiuta á þingi, með aðstoð vín- treysta á sína eigin krafta, því að sem til stjórnarinnar kasta koma. Á stokk meí5 hina há-norrænu ey, og
Kvenhetja.
Irvin Cobb segir frá stúlku í
Liege, sem dó píslardauða fyrir
ættjörð sína. Foreldrar hennar
voru svo efnuð, að þau höfðu tal-
síma í húsi sínu. Þó að máltækið
segi, að glögt sé gestsaugað, þá
höfðu Þjóöverjar ekki tekið eftir
simanum og því var hann óskemd-
ur eftir komu þeirra sem áður.
Eftir hverja skothríð fónaði hún
J virkjunum og sagði þeim hvert
heppilegast mundi að miða í næsta
skifti. «■
Þetta gekk í nokkra daga. Loks
komst þetta upp og hún var dæmd
til dauða. Næsta dag fóraftakan
fram. Býzt fregnriti við, að fáir
muni sýna meiri hetjuskap en
þessi stúlka, þegar hún var Ieidd,
blinduð á báðum augum og með
hendurnar bundnar á bak aftur,
fram fyrir byssuopin. Hann end-
ar meö því að segja, að ef hann
væri Belgiumaður, þá mundi hann
gefa sitt síöasta cent til þess að
reisa henni minnisvarða.
valdsins, var enginn harðvitugri að engin j>jóð verðskuldaði að bera aðfarandi kosningar þykir þaðj
halda uppi vöm, jafnvei fyrir hin- það nafn, sem vildi ekki ver a það. benda, að mjög víða haida con-
um airæmciu næturklúbbum, og bar b’3® væri eng n hætta á, að á Can- servativar nú fundi til að útnefna
fyrir sig ummæli klerka, þeim til ada v3eri r Sist’ meSan Breta- þingmanna efni, svo og kosningar
málshót Þá oresta cða hann nrest hef?U, ”!* n a ha inu’ Þó aS has a stÍora °S k°sninga smala. Eitt al-
,' ‘ ^ gæti boriö að ströndunun. Sú þekt dæmi er hinn þýzki barón, sem
clergy’ hefir hann ekk. nefnt á síund hefði komið. er Briti h Coi- Hon. R. Rogers útnefndi til em-
nafn ennþá, og af flestum klúbb n-! umhia herði búizt við öllu, en ham : bætt's við innflytjenda sk ifst fu
um hefir hann nú sleg'ð vemd sinni, ákti að allir mun'ri játa, að Rain- landsins hér í borg, en sem hvarf
bow og Niobe, t'lheyra. d hinu n
fyrirlitna og nídda fiota Canadi,
hefðu komið i gíðar þarfir, bæði
í Halifax og Vancouver.
en — ekki fyr en eftir siðuítu
kosningar. Vínvaldið hefir alla tíð
veitt Roblinstjóminni dygga fylgd,
og hún því örugga vemd. Að vin-
áttunni sé slitið, fyrir þetta, kem-
ur ekki til mála; báðir málsaðiiar
vita vel, að þeir eLa yfir sér herra,
sem taka verður tillit til, þegar svo
ber urdir, og þann be ra verður al
friða og sefa, með því að gera eft-
ir eins lítið cg mögu’egt er, þegar rösklega að verki, hví gætu h r- áður en langt um líður.
Hvi ekki Cana'iisk skip?
Sú hætta sem vofði yfir kaup-
sk:n„m Pretlrnds, herði stómm
að þó sá surtarlogi, sem nú leiki1
yfir verö dinni, sé mikið bál, þá LátÍð ekkí plÓffÍDIl rvðffa
muni það tæplega ná til Islands ° J ®
jökla og breðanna á Grænlandi.” Plógar og önnur búsáhöld vi’ja
ryðga á vetram á meðan þau eru
ekki notuð. Betra er að geyma
þau inni í húsi, en að láta þau
Mál Þingvallasafnaðar
Sú
fregn hefir borizt oss. að ] ggja úti; en það er J>ó enganvcg-
þaðan skyndilega og fanst loks á
ferðalagi í Saskatchewan, og rak
bar ekki landsins erin ’i, að því
menn vissu til, heldur stjómir-
flokksins, þó að laun hans hafi
sjálfsagt bo-guð verið úr la"ds-
sjóði. Af þessu tvennu, v'ðbúnaði
conservat'va o? v:ðleitni viss a
minkað þann dag e- hersk p blaða. sem standa nærri nokkrum
Astraliu, Sydney, gerði útaf við ’-áð'riöfum, til þ-ss að afsaka kosn- hinir þrír dómend irnir hafa
Rmden í Tndla''dsr,afi, cg ef her- ingar í náiægri framtið. þvkiast meirihiutanum eim'na. Nú
það mái sé ’nýlega afgreitt í yfir
rétti N.-Dakota ríkis og hafi dóm-
endur ekki orðið á eitt sáttir.
Yfirdóminn sjcipa fimm dómendur.
Dómstjórinn sjálfur og einn m ð-
dómendanna hafa Iýst því áliti
inn einhlýtt. Rakinn i loftinu
kemst þar einnig að þeim og þau
rvðga. en ryðið eyðir járninu og
skemmir þaö.
Gott ráð til að verju þau ö'Iu
r\'ði og half'a þeim speg lfög unx
NORTHERN CROWN BANK
At>Ai.óK.rtTKS fUr A
WINNIPEG
Hófuðstoli (löggiltur)
Hofuðstoli (greiddur)
$6,000,000
$2,860,000
• «
, •
*
STJÓKNKNDUK:
Fonnaður..................Sir. D. H. McMILLAN, K.O.M.G.
Vuru-toriiiaðiir ....... C'u|)l. WM. KOBINSOM
Slr D. C. CAMKKON, K.C.M.G., J.ll.ASllDOW N, ll.T.í liAMPION +
W . J. CHKlSTiK, A. Mc'TAVTSH CAMI'BKLL, JOliN STOVKL
AUskouur bunkustörf algriílilil. — Vcr Dyrjmu reiknlnga Ttð ein-
stakliuifu eða félbg og sunnj-jurnlr sklimúlur vellllr.—Ávísanir seldar
til livuóu Mluóur Mem er á ÍnIuiuíí.—Srrsinkur kuuiuut Kellnii uparl- .1
sjóðu iuulÖEUiii, sem byrja uiá með einuin Uollar. Kentur iacöar •«
við á hverjuui sex uiánuöuui.
T. fci. TrlORaitílNáON, Ráðí>niaður.
Cor. William Ave. og bherbrooke öt. Winuipeg, Man.
Japanar til Evrópu.
Þess hefir ööru hvoru orðiö
vart, að æskilegt þætti, að fá her-
lið frá Japan til j>ess að barjast á
Frakklandi við hinn- vígóða þýzka
her, þó að engir valdamenn hafi
haldið fram þeirri uppástungu.
i il eru teknar 2 eða 3 hundrað
þúsundir, og er sagt að yngr.
mennimir meðal hinna Japönsku
séu mjög fúsir til að reyna sig við
hina herskáu þjóðverja, en að eldri
mennimir láti sér hægt um það
ráð. Þeim sem hafa ýmigust á
Japans mönnum, þykir slík ráða-
gerð ískyggileg, segja að þeir hafi
lýst því í byrjun, að þeir hafi skor-
ist i leikinn til að skila Kiao-Chow
til Kína, en eftir á setja þeir skil-
yrði fyrir afhendingunni. Enn-
fremur sé vafasamt hvað Japan
hafi fyrir stafni í Kyrrahafi, meb
því að taka herskildi ýmsar eyjar,
og yfirlýsingum þeirra á þá leið,
að það sé gert í þelm tilgangi, að
vemda verzlunarleiðir Breta, er
tekið með tortrygni á vissum stöð-
um.
í annan stað segja sumir svo, aö
ógerningur sé að flytja mikið1 lið
þann óraveg, frá Japan til Frakk-
lands eða Rússlands. Ef til hins
síðamefnda skal senda lið trá
Japan, verður að flytja það fyrst
800 mílna sjóleið til Wadivostock
og þaðan eftir Siberiu járnbraut-
inni 5500 milur til vígvallar á Pól-
landi. Að vetrarlagi mundi það
ferðalag með engu móti geta bless-
ast og varla að sumrinu heldur.
Til Frakklands mætti flytja lið-
iW um Panama skurð, samkvæmt
samningum þar að lútandi, er
gerðir voru við Brecaveidi, þegar
byrjað var að grafa hann. A
þeirri leið eiga Bretar og Japanar
niargar kolastöðvar, á eyjum í
Kyrrahafi í beinni Iínu frá Japan
til Frakklands. Ferðalagið nmndi
standa tvo mánuði og væri ekki
frágangs sök, ef hægt væri, að ná
saman svo stórum flota skipa, sem
með þyrfti. Til J>ess að flytja j>ær
32 þúsundir Canada hermanna til
Englands, jmrfti 32 línuskip, er
hvert um sig flutti nálægt einu
þúsundi. Af því má gera sér í
hug, hve mörg skip mundi þurfa
til þess að flytja 2 eða 3 hundruð
þúsundir. En ef í nauðir skyldi
reka, þá má reiða sig á, að Bret-
um yrði ekki skotaskuld úr því, að
koma Japönum á vígvöll. Hið
enska og indverska lið, sem barð-
ist við Tsing-Tau í Kína, er flutt
um Suez skurð til Egyptalands, og
má vel vera, að það hafi átt þátt
í að mola liðsafla Tyrkjanna við
botn persneska flóans og hand-
taka það sem eftir lifði í klofan-
um þarsem Efrat og Tigris renna
saman.
Bréf frá Vancouver
661 Howe St., Vancouver, B.C.,
Desember 12. 1914.
Herra ritstjóri:—
Eg vona að þér gerið svo vel að
ljá eftirfylgjandi linum rúm í
blaði yðar. Tilgangur minn m ð j
þessu bréfi er sá, að gefa hinum
mörgu löndum mínum, er hafa
beðið mig um upplýsingar viðvíkj-
andi plássi því er eg skal leitast
við að lýsa í eftirfarandi línum,
nokkra úrlausn.
Þar sem allflestir Islendngar
fengust við Iandbúnað á fóstur-
landinu, er ekki að furða þó að
hugur þeirra hneigðist til þess
sama þegar vestur um haf kom;
enda fengu þeir snemma o ð á sig
sem atorku miklir lar.dnemar. ls-
lenzku bygðirnar á sléttunum bera
bezt vitni um það, að ísl ndingtun
yfirleitt bLssaðist búskapurinn.
Hér vestur við hafið hefir v!ö-
leitnin verið sú sama, þó að lands-
jag og erfiðar samg rigur hafa vald
ið því, að ekki hefir orðið eins
mikið úr því að íslenzkar lygðir
mynduðust, eins og kannske hefði
orðið annars. Má þvi telja að á
Point Roberts sé eini s aðurinn,
sem Islendingar hafi gert landnám,
og svo nú fyrir stuttu síðan að Is-
lendingar byrjuðu landnám, norð-
tir með strönd á Hunter eyju í
British Columbá. Frömuður þess
landnáms er Thorgeir S. Johnson,
uppalinn í Baldur, Man., en hefir
nú dvalið mörg ár í British Colum-
bia. Fyrir tveim árum síðan
keypti Thorgeir vélabát hér t
Vancouver og lagði á stað í lánd-
könnunar ferð norður með strönd,
ásamt tveim innlendum mönnum.
Fóru þeir viða um sumarið1 og
skoðuðu land með ströndinni, alt
norður undir Prince Rupert, ah
geiri leizt bezt á sig á Hunter eyju
af öllum þeim stöðum er hann
skoðaði, og tók hann þar I|nd og
settist að. Fóm svo að smátinast
þangað Islendingar víðsvegar ao.
Mig hafði lengi rangað til að
heimsækja Thorgeir ýsem er gim-
alkunningi minn frá BaldurJ, þó
ýmsra atvika vegna yrði ekki af
því, þangað til á föstudagskveld-
ið þann 27. nóv. s. 1. að eg lagði
af stað frá Vancouver á skipinu
“Venture”, áleiðis til Bella Bella,
sem er næsta stórskipahöfn við
Hunter eyju. Kom eg þangað á
sunnudags morguninn kl. 4.30.
Var eg þar þartil tim miðjan dag,
en gat þá fengið Indiána til að
flytja mig á vélabát til Howyet
Cove á Hunter eyju, þar sem
Tliorgeir Johnson á heima.
Þegar við Ientum fyrir framan
húsið hjá Thorgeiri var hann ekki
heima, en kom von bráöar, (hafði
verið hjá nágranna sínum, Hall-
dóri Friðrikssvni, að hjálpa honum
við húsasmíði, og séð til mín þeg-
ar eg kom í fjörunni) og fagnaði
hann mér vel. Fór þa indiáninn
til baka, en eg settist um kyrt.
Litlu eftir að eg kom, komu þar
tveir nágrannar a*> neimsækja
Thorgeir, það' vora þeir Guðmund-
ur Sigurdson (fyrrum bóndi í
Alberta) og Bjöm Jónsson rra
Vancouver, era þeir báðir búsettir
á eyjunni. Bjöm hafði eg þekt
áður í Vancouver og tók hann mér
tveirn höndum og bauð mér heim
til sín. Báðir þessir menn létu vel
af líðan sinni og telja engan vafa
á því, að eyjan eigi góða framtíð
fyrir höndum.
Thorgeir saTði mér að alt það
land norður á Hunter evju er vissi
að sjó, væri þegar tekið. Þó póð
lönd séu eftir hér og þar °pp i
landinu og þó að m:g langa’ii til
að ná í land er 1á að sjó, ráðLgði
hann mér að skoða m>g um á nær-
Iiggiandi eyitim. Fnr»m við því
á stað daeinn eftir í vélahát Thor-
geirs, yfir um “Lamo” sundið,
sem aðskilur Hunter eyiu og
Dennv eyju, (er sund það um mílu
á hreiddf og skoðaði eg Denny
eyjuna um dagrin. Hér og þar
eru ágætir landblettir á Denny, en
eyjan er hæðótt og verður, að eg
held, aldrei þétt byg ð. Héldum
við til baka um kveldið og komum
við hjá Einari Stefánssyni, sem
hýr austast í íslendinga bygðinni
á Haunter, en stóðum þar ekki við.
Héldum þaðan t'l Biöms Jrásson-
ar. var hann ekki heima þegar við
Leikni Efnafrœðingsins
sínu, að úrskurð héraðsríómarans j er það. að hera á þau ólire nsaða
ætti að staðfesta o- mmni hluta viðarol’u: hún er ódýr og m ög
safnaðarins tilheyrði eignin, en hægt að hera hana á svo ' ð e ginn
æm blettnr af járninn verði út un 'an
h fa Snmir nota vagnáburð, en f æði er
í Purity Flour er mjög mik-
ið af þrim efnum *em gera hveiti eitt af
allr 1 dý maetustu fœftutegundum. Efna.
rannsóknir gera malnrenum rr ö ulegt aft
vita hver* kon*r hveiti 1 ann er að mala.
Þessi þekkin útil- kpr alla t Ivi jvr.
Purity er eins got og það er vegna
þsss að það er búið til úrbezta KarðKveiti
og malað í igætum myllum. Reynift þafc
við æ tu bökun.
floti Ástralíu gengi svo ve1 rg inarrir neri búizt v:ð kosningum lögmenn minnihlutars ákveðið að hann miklu dýrari og sein’egra að
I kref jast þess, að yfirré turinn nota hann.
PURITy FL'OUR
3 More Bread and Better Bread