Lögberg - 02.03.1916, Qupperneq 4

4
.JGBEKG, FIMTTJDAGINN 2. MARZ 1916.
i
Jögbeiq
Gefið út Kvern Fimtudag af The Col-
umbia Press, Ltd., Cor. William Ave. &
SKerbrook S:r., Winnipeg, Man.
TALSIMI: CARRY 2156
SIG. JÚL. JÓHANNESSON, Editor
J. J. VOPNI, Business Mansmer
Uunás'idilt ti' blaðsins:
TIJE CDlUpli\ PJ{ES5, Ltd , Box 3172, Winnipeg, Wlan-
U anáskrift ritstjórans:
EOITOR L0S3ERC, Box 3172 Winnipeg, Man.
- VERÐ BLAÐ51NS: $2 00 um érið.
Vestur-Islendingar og áfengissala
Niðurlag.
V.
Skoðun ritstjórans og Stórtemplars.
Frá sjónarmiði ritstjórans er það um þetta að
segja, að hann heldur því fram, að sá sem á blað
eða hluti í því, hafi ekki rétt til að birta í því á-
fengisauglýsingar, ef hann er Goodtemplar, en
sé hann það ekki, þá binda hann þar auðvitað
engin bönd, hver sem hann er.
Aftur á móti er það skoðun ritstjóra Lög-
bergs—sem er nú sem stendur stórtemplar Good-
templara reglunnar—að því meira sem birt sé í
blöðum og annars staðar af því sem brennivíns-
menn.hafa fram að færa, því meira græði bind-
indismálið. Hann hefir ávalt haft þá skoðun, að
hvað sem menn vildu færa máli sínu til styrktar,
eigi þeir að hafa heimild til að segja það;
hann hefir hvað eftir annað skorað á þá að koma
fram í dagsljósið annað hvort á ræðupalli eða í
blöðum, og færa fram ástæður sínar með brenni-
víni, og hann endurtekur það enn. Meira að
segja lýsir hann því yfir hér sem stórtemplar, að
hver sá brennivínsmaður, sem senda vill blaðinu
ritgerð máli sírtu til stuðnings, þá skuli hún tekin
og birt, ef rúm leyfir og hún er sæmilega rit-
uð — en hann áskilur sér það einnig að leggja
sinn eigin dóm á hana á eftir. Hann trúir svo
fastlega á réttlæti málstaðar síns, að hann telur
víst, að í hvert skifti sem reynt sé að verja vín-
söluna, þá komi betur í ljós veikleiki hennar og
það hrindi manni frá henni, og hann trúir því
einnig, að hvenær sem bindindismálið eigi í glímu
við andstæðinga sína, þá græði það styrk og fari
af hólminum með aukna krafta.
pað er — eða ætti að vera — bindindismönn-
um áhugamál að fá það alt fram í dagsljósið, sem
brennivínsliðið hefir hingað til leikið að tjalda-
baki.
petta er í fyrsta skifti sem teljandi sé í sögu
Manitoba, sem þeir hafa orðið neyddir til að koma
fram opinberlega að nokkru leyti. Nú er um að
gera að veita mannlega mótstöðu, og hika ekki,
hræðast ekki.
Taka á móti ekki með neinum þrælatökum —
þeirra er engin þörf og þau eru oss ósamboðin —
heldur taka á móti þannig að óvininum sé veitt
fult frelsi til þess að flytja mál sitt, prælatök
eru það þegar opinber blöð í almennri baráttu
neita öðrum málsparti um rúm eða ritfrelsi, eða
þegar annar parturinn er þeim réttindum sviftur
að mega koma fram á ræðupalli. Ritfrelsi og
málfrelsi í þessu sem öðru hlýtur að verða þeirri
hliðinni til ávinnings sem fyrir réttu máli berst,
en hinni að falli.
pað skal því endurtekið hér að ef nokkur ís-
lendingur telur brennivínið þá blessun landi og
lýð að hann viíji ljá því penna sinn að vopni, þá
er honum til þess heimilt rúm í Lögbergi; en við-
tökur skal hann þar fá eftir verðleikum.
VI.
ilia farið.
í upphafi þessarar greinar var því haldið fram,
að íslendingar væru öðrum þjóðum hreinni í af-
stöðu sinni og afskiftum af vínsölumálinu, og var
það rétthermt.
Síðan er aðeins liðin ein uika og hefir á þeim
stutta tíma sá atburður orðið, sem kastað hefir dá-
litlum skugga á þjóð vora hér í þessu efni.
Á öðrum stað í blaðinu birtist þýðing úr
Tribune, sem út kom á föstudaginn. Var sú grein
áhrærandi oss íslendinga, og það svo mjög að
þótt hún væri víðtæk, þá fjallaði hún einungis um
íslenzka menn og afskifti þeirra af þessu máli.
Lögbergi er það óljúft að birta greinina, fyrir
þá sök að annar maðurinn, sem í hlut á — Sigurð-
ur Baldvinsson — er persónulegur góðkunningi
ritstjórans og pólitískur flokksbróðir hans þar
að auki.
En almenn heilla- og þjóðvirðingar-mál verða
að sitja I fyrirrúmi. Blaðið getur ekki og má
ekki láta persónulega vináttu né neitt annað aftra
sér frá að taka þar í streng sem skyldan býður, nú
á þessum síðustu og alvörumestu tímum. pað
er þess vegna að sagan er birt; þótt það óhjá-
kvæmilega kosti sársauka.
Ritstjórinn hefir sannarlega ekkert að erfa við
Baldvinsson, hafa þeir ávalt átt gott eitt saman
að sælda og verður því ekki hægt að segja að hér
ráði persónuleg hlutdrægni. En þótt það hefði
yerið bróðir ritstjóra Lögbergs, sem þetta gerði,
þá hefði hann samkvæmt tvöfaldri skyldu sinni
orðið að birta það.
Hér er um ekkert smávægisatriði að ræða; það
er hvorki meira né minna en það að íslenzkur
bóndi fer með íslenzkum brennivínssala í þeim
erindum að geta selt íslenzka sveit fyrir fjóra
kassa af brennivínsflöskum og $30—þrjátíu silf-
urpeninga. Kjörstaðirnir voru þrír, og tíu pen-
inga var farið fram á fyrir hvern.
pótt komið yrði í veg fyrir þetta óheyrilega at-
hæfi og hlutaðeigendur kæmu því ekki fram, þá
var gerðin söm þeirra.
Auðvitað dettur ekki ritstjóra Lögbergs í hug
að trúa öðru en að brennivínssalinn hafi verið
sá er verkfærinu stýrði, en hinn maðurinn aðeins
verkfærið.
pað var illa farið að þessi blettur skyldi falla
á þjóð vora nú, einmitt í þessu máli á þessum
tíma. En það er þeim mun meiri skylda vor að
mótmæla því með fullum orðum og fordæma það
óhikað, til þess að ekki sé neinum gefið undir fót-
inn að leika það eftir.
VII.
Nú þarf að duga.
pað eru íslendingar hér og áfengissala, sem
þessi orð hafa til meðferðar. Vér höfum —eins
og fyr er tekið fram—staðið, ef ekki fremstir, þá
að minsta kosti jafnir þeim fremstu í baráttunni
til undirbúnings þessarar hríðar; væri oss það því
til mikillar vanvirðu ef vér nú ekki legðum fram
alla þá krafta, sem vér eigum yifr að ráða, á
meðan á sjálfri hríðinni stendur.
Afstaða vor hér er sú að skýrslur sýna hvoru
megin vér greiðum atkvæði í málinu. Vér eigum
heima að miklu leyti út af fyrir oss í bygðum og
bæjapörtum, og talning atkvæðanna gefur það
greinilega til kynna, hvort vér höfum gætt skyldu
vorrar eða gleymt henni.
Manitoba þarf á öllum sínum sönnu borgur-
um að halda í þessari skorpu, og hingað til hefir
það verið talið svo að íslendingar væru ekki lak-
astir borgarar hér. peim er því til þess treyst-
andi að Iáta þann blett ekki á sig falla 13. marz,
að þeir hafi stutt versta óvin ríkisins til fram-
haldsveru hér.
VIII.
Lognar skýrslur.
pað er margt sem brennivínsliðið notar til
þess að villa með sjónir. Eitt er það að spyrja
Manitobabúa hvort þeir vilji að hér verði annað
Kansas.
Ríkið Kansas hefir haft bannlög í 35 ár, og
fræða þeir oss á því að þar gangi alt á tréfótum.
pjóðin skjögri uppgefin undir ofurþunga ríkis-
skuldabyrðar og sé svo að segja gjaldþrota. “Vilj-
ið þið gera Manitoba að Kansas?” spyrja brenni-
vínsmennimir í Telegram. Vér segjum já; vér
viljum koma Manitoba í samskonar ástand sið-
ferðislega og fjárhagslega og Kansas er nú, eftir
35 ára vínbann.
Og hvers vegna viljum vér það? Hvemig vit-
um vér að Kansas hefir grætt á vínsölubanni ?
Trúum vér ekki vitnisburði óvinanna? Vér segj-
um óvinanna og undirstrykum það. Brennivíns-
salamir eru óvinir vorir; óvinir landsins, óvinir
þjóðarinnar, óvinir siðferðis og menningar, óvinir
alls þess sem landi og þjóð má að liði koma og ná-
tengdir bandamenn hvers konar eyðilegging-
ar. Og þetta er ekki sagt út í bláinn. Látum þá
sýna það gagnstæða; Lögberg býður þeim rúm til
þess ef þeir þora.
Nei, vér tókum ekki skýrslur þeirra trúanlegar;
vér ætlumst ckki til þess að þeir er kærðir eru um
það að gera glötun lands og þjóðar sér að atvinnu,
viðurkenni kærumar. peir verða að grípa í þau
stráin sem hendi eru næst, og það eru lognar
skýrslur.
pað voru íslendingar, sem fyrstir manna hér
í fylki tóku sig til og öfluðu sér upplýsinga þessu
atriði viðvíkjandi. Stórtemplar skrifaði ríkis-
stjóranum í Kansas og heilbrigðisstjóranum þar
svohljóðandi bréf 5. febrúar:
“Winnipeg 5. febr. 1916.
Kæri herra.
Viljið þér gera svo vel og svara eftirfarandi
spumingum og endursenda mér þær við fyrstu
hentugleika.
Hvaða áhrif hefir vínsölubann haft á ríki yðar:
1. Siðferðislega
2. Fjárhagslega
3. Verzlunarlega
4. Mentunarlega
5. f iðnaði
6. f heilbrigði og hreinlæti
7. Yfir höfuð á Iíðan manna.
Með fyrirfram þakklæti fyrir svör yðar er eg
yðar með djúpri virðingu” o.s.frv.
Svar frá ríkisstjóranum Capper í Kansas kom
eftir nokkra daga, og var öllum spumingunum
þannig svarað, að stórkostlegar framfarir hefðu
átt sér stað í öllum þeim atriðum, sem um var
spurt. '
Og sem aukasvar sendi ríkisstjórinn eintak af
stuttri ræðu, sem hann flutti á 55 ára afmæli
Kansas ríkis, fyrir nokkrum vikum síðan. pár er
þessi setning: “í dag borgar ríkið Kansas síð-
asta cent af ríkisskuld sinni. Sem afmælisgjöf
kasta eg hér með í bréfakörfuna skuldabréfi því,
sem, táknar síðasta dalinn er ríkið Kansas skuld-
ar. Hér er engin þjóðskuld og verður aldrei fram-
ar. Skattar eru hér svo að segja komnir niður í
ekki neitt, þeir eru nú aðeins 1 af 1000. Fram-
farir þær sem hér eru og ekkert ríki jafnast við,
eru að mínum dómi því að þakka að hér hefir
verið vínbann í 35 ár. Vér bjóðum öllum heim-
inum að koma og rannsaka með eigin reynd áhrif-
in af vínbanni í Kansas. Vér blessum fæðingar-
stjörnu vora fyrir þá hamingju, sem oss hefir
fallið í skaut, sem afleiðing af vínsölubanninu, og
vér óskum þess af heilum hug að önnur ríki sem
flest megi þekkja sinn vitjunartíma og fylgja
sömu stefnu. Reynsla 35 ára vínbanns segir oss
að vér værum svikarar við þjóð og land, ef vér
nokkru sinni liðum aftur vínsölu í Kansas.
Capper ríkissijórl.”
Stórtemjlar skrifaði samskonar bréf öllum
vínbannsríkjum, eða ríkisstjórum þar; hafa flest-
ir svarað og alstaðar eru svörin samhljóða.
Hvorum skyldi nú vera fremur að trúa, brenni-
vínsmönnum, sem vilja hafa hagnað af þjóðar-
eyðileggingunni og skapa svo hér norður frá stór-
ar grílur, sem þeir segja oss að séu fæddar i
Kansas, eða óháðum æðsta embættismanni rík-
isins ?
Um það eru menn látnir dæma sjálfir.
Og allar staðhæfingar brennivínsmannanna
eru á borð við þær, sem þeir gera í sambandi við
Kansas. pað er hægt að búa til tölur og falsa
skýrslur og láta prenta hvað sem er, en þegar
grenslast er eftir sönnunum fyrir staðhæfingum
þeirra, þá eru þær svona.
Vestur-íslendingar, munið þetta 13. marz!
Hvert stefnir?
Með þessari fyrirsögn birtist nýlega grein í
Lögbergi eftir séra B. B. Jónsson; var greinin
tekin upp úr Sameiningunni sökum þess að Lög-
bergi fanst hún flytja kenningu, sem ekki bólar
oft á meðal vor.
Og þótt aðal-undirstöðuatriði þeirrar kenning-
ar sé ekki nýtt, þá er þar bent á framkvæmanleg
meðul og ráð því til styrktar og framkvæmda.
Atriðið sem Lögbergi þótti mikils virði var sú
uppástunga að íslendingar austan hafs og vestan
tengdust fastari syfjaböndum hér eftir en þeir
hafa gert hingað til. Og sýnir greinin svo djúpa
alvöru í því máli að óhjákvæmilegt er að gefa
henni gaum; hún hlýtur að vekja hugsun og
umtal.
pað hefir alt af verið eitt af helztu áhugamál-
um ritstjóra Lögbergs að vér hér vestra gætum
færst nær bræðrum yorum austanhafs og haft
meira saman við þá að sælda en verið hefir. pað
var því ekki nema eðlilegt að honum geðjaðist vel
að þessari grein og vildi taka í sama strenginn;
sérstaklega þegar hér var að ræða um nýja hlið
málsins, sem benti á framkvæmanleik þess.
peir eru til hér sem neita að nokkur kuldi eða
andleg fjarlægð eigi sér stað á milli þessara
tveggja þjóðbrota; en sá sem því neitar í alvöru
—ef nokkur er—hann hlýtur að hafa daufa sjón
og sljóa heym.
Vér göngum því alveg fram hjá staðhæfingum
þeirra manna, sem ekki þykjast vita af neinu ö-
bróðurlegu í fari voru í þessu efni, og skrifum frá
þeim sannleika að sundrung hafi átt sér stað eða
að minsta kosti minni hlýja en vera bar.
En það er ekki nóg að sjá og vita að eitthvaó
þarf að laga, ef mönnum kemur ekkert í hug sem
að ráðum megi verða.
pað er einkenni praktiskra manna að grípa
viss, fátíð tækifæri, þegar þau gefast, til þess að
hafa þau að lyftistöng, þegar hefja þarf upp
þunga kletta erfiðrar mótstöðu eða aðgerðarleysis
—því aðgerðarleysið er altaf miklu hættulegri
mótstaða, en sú sem í verki kemur fram, ef um
gott mál er að ræða. Mótstaða skapar hugsun—
umhugsun, og við það skýrist hvert mál. pað er
því undir gildi þess komið hvort umhugsun verð-
ur því til tjóns eða þrifa. pví betra sem málið er,
því meira græðir það við ljós og hita umtals og
umhugsana.
Já, það eru aðeins praktisku mennimir, sem
hafa augun opin fyrir nýjum tækifærum og færa
sér þau í nyt serti vakninga meðal.
Séra Bjöm er einn þeirra. Hann hefir fyrstur
manna vor á meðal komið auga á það að einmitt
nú eru tímamót í nánd, sem til þess eru einkar
hentug að nota sem þjóðvakningameðal, og hann
hefir bent á það í þessari ritgerð.
Fjögur hundruð ár eru liðin 1917, síðan siða-
bótin hófst. Verður þá haldin stórkostleg hátíð
í öllum mótmælenda löndum og þar á meðal að
sjálfsögðu bæði hér og á íslandi. Uppástunga séra
Björns er sú að þetta tækifæri sé notað sem nokk-
urs konar tengihlekkur í sambandskeðjunni milli
vor og bræðra vorra heima, og virðist það vel
hugsað í alla staði.
prátt fyrir það þótt kirkjan heima og kirkjan
hér séu ekki að öllu leyti fylgjandi sömu siðum,
og þrátt fyrir það þótt mikill hluti íslendinga hér
séu ekki fylgjandi mótmælenda kirkjunni, þá eru
kirkjulegu áhVifin bæði hér og heima svo mikil á
þjóðina að hún er ef til vill sterkust út af fyrir
sig allra þeirra afla sem þjóðlíf vort á, og ef því
afli er beitt til þess að sameina oss og “brúa haf-
ið”, þá er málinu vel á veg komið.
pað er í sameiginlegu tilfinningamáli sem hug-
ir manna laðast bezt hvorir að öðrum og hægast
er að láta ágreining falla niður. pað er eins og
hitaáhrif þeirra mála, sem snerta dýpstu tilfinn-
ingar manna, bræði eða brenni af þeim allar þær
ójöfnur og þá agnúa, sem þeir áður beittu hvorlr
öðrum til meiðsla. pað má ganga út frá því sem
sjálfsögðu að margar heitar og áhrifamiklar ræð-
ur og mörg áhrifamikil Ijóð komi fram á þessari
400 ára hátíð eins hins áhrifamesta viðburðar sem
mannkynssagan þekkir, ef inn 1 það verður
vafið einlægum áhrifaorðum 'til samvinnu og sam-
einingar, þá hljóta margir steinar og stórir að
verða lagðir í undirstöðu þeirrar stefnu. (Frh.)
W
THE DOMINION BAN K
fcir MUMIIMO & OXI KK. H P., Pnt W D M ATTHEWS
C. A. BOGEKT. General Mana«er.
Stnfnsjriflnr.....................
Vurasjóður og riskiftur grriðl..
si*.\i:is.n'>f)si)Eiii>
so.onn.noo
. $7,300,000
er eln deilrlln t öllum útlbdum bankans. J>ar má ávaxta
$1.00 eða melra. Vanalegir vextir gieldrllr
pað er rihultur og þægilegur geymslustaður fyrlr spari-
skildinga yðar.
Notre Dame Branel)—W. M. IIAMTT.TON. Mnnager.
♦ Selkirk Bruncli—M. S. BUUOER, Mnnnger.

Sveinn Bergmann Thor-
birgsson
CANADPa
flNEST
THEATE8
Nokkur minningarorð.
Eg hefi ekki séð neina æfimlnn-
ingu í sambandi við lát S. B. Thor-
bergssonar, sem andaðist að heimili
sínu, 513 Beverley stræti, Winnipeg,!
23. Marz 1915. og leyfi eg mér því að
skrifa fáein minningarorð.
Sveinn Bergmann Thorbergsson var
fæddur að Hofi í Vatnsdal, Húna-
vatnssýslu, þann 8. Agúst 1863, og
voru íoreldrar hans Thorbergur
Björneson og Siguilaug Magnús-
dðttlr.
Sveinn Bergmann lærði trfsmiSi &
fslandi hj& Einari Jðnssyni I Reykja-
vlk, og útskrifaSist meS bezta vitnis-
bur’ði, þegar hann var 21 árs aS
aldri; stundaSi hann svo smlSar I
þrjú ár á íslandi.
ÁriS 1887 kvaddi hann ísland, eft-
ir aS hafa mist föSur sinn og mðSur,
og fluttist ásamt nálægt 300 íslend-
ingum vestur um haf til Canada.
Eg. sem þesrar llnur skrifa, var I
þeim sama hópi, og réSum viS okkur
báSir á leiSinni yfir AtlanzhafiS sem
vinnumenn til T. C. Rae, rem var
verzlunarmaSur fyrir Hudons Bay fé-
lagiS og hafSi aSal aSsetur sitt í Ma-
tawagamnegue, í ðbygSum norSur af
Ontario. ViS vorum þar saman eitt
ár og reyndum og þoldum marga
erviSleika I samvinnu meS hálfvlltum
Indlánum og kynblendingum.
AriS eftir fðr S. B. Thorbergsson
til Winnipeg og byrjaSi þá aftur aS
stunda smíðavinnu, og hélt þeim
staifa undantekningarlítiS meSan
heilsa og aldur entist; var hann á-
gætur trésmiSur og hafSi oft um-
sjðn á smlSum viS ýmsar byggingar.
ÁriS 18 91 kvæntist hann Helgu
Hinriksdðttur Gunnlaugssonar; hún
kom til þessa lands frá MiSfirSi I
Húnavatnssýslu áriS 1887. þau eign-
uSust tlu börn, öll mjög mannvæn-
leg og vel gefin. Nöfn þeirra. sem á
lífi eru, eru þessi:
Hinrik Gunnlaugur, fæddur 19.
Júlí 1892 ; Norma, fædd 13. Október
1896; Clara Asdfs, fædd 22. Mal 1898;
Inga Jakoblna, fædd 23. Marz 1902;
Helga Salóme, fædd 30. Október 1905
og Jónína MagSalena, fædd 30. Oktð-
bor 1905.
Nöfn þeirra, sem dáin eru:—
Halldðr Ragnar, fæddur 5. Nóvem-
ber 1894, dáinn 4. Maí 1915; Helga
Salðme, fædd 24. Sept. 1893,- dflin 15.
Júli 1894; Jakob Bergmann, fæddur
20. Nðv. 1899, dáinn 11. JÚII 1900;
og Björn Ágúst, fæddur 6. Ág. 1909,
dáinn 6. Marz 1914.
S. B. Thorbergsson veiktist af
lungnabðlgu 16. Desember 1914 og
var 27. s.m. fluttur á Winnipeg Hos-
pital, og þar var hann til 17. Marz
1915, þá fluttur heim og andaSist
eftir fimm daga,
Ekkjan og börnin, sem eftir lifa,
hafa þar mlst ástríkan eiginmann og
föSur, sem hafSi af fremsta megni I
samfélagi meS konu sinni unniS aS
þvl aS gjöra, heimiiislIfiS farsælt og
ánægjulegt, véitt börnunum gott upp-
eldi, látiS þau hafa sem hezt not af
allri fáanlegri gðSri mentun og beint
þeim á þær brautir, sem þekking og
lífsreynsla hafSi kent foreldrunum aS
heppilegastar væru tii þess aS börn-
in gætu orSIS sjálfum sér og þjðSfé-
laginu til uppbyggingar.
Islendingar I Winnipeg mistu þar
mjög nýtan og gðSan félagsmanti, sem
oft hafSi tekiS gðSan þátt í almenn-
am velferSarmálum þeirra, og þeir
munu minnast hans meS söknuSi.
En mest er þð mist og sárastur er
söknuðurinn hjá ekkjunni og böm-
unum og slSast munu þau sárin
grða.
Ofan á þann sársauka bættist svo
þaS, aS rúmum mánuSi siðar andaS-
ist Halldór Ragnar Thorbergsson,
rúmlega 20 ára aS aldri, mjög efni-
legur unglingur; var hann búinn aS
vera veikur á annað ár og gátu lækn-
ar ekki hjálpaS honum.
BáSir fengu þeir feSgar aS deyja
heima, 4 sínu eigin heimili, og var
þaS nokkur sorgarléttir fyrir ekkj-
una og börnin aS fá aS veita þeim
aShlynningu og kveSja þá þeirra sIS-1
ustu kveSju I þessum heimi, og á
sama tima fullvissu um samfundi
slSar.
S. B. Thorbergsson var gæddur þvt
UPBIHAIjDSIjAUS I.EIKUK
frá 1 til 5 og frá 7 til 11 daglcga
Full tveggja tíma .skcmtun
I.AGIK PRSAIt
Eftirmiðd.. lOc og 15C.
Kveld: lOc., 15c. og 25c.
SEINNI PART VIKUNNAR
lcikur Williiun Favershanv í flmm
þátta sorgarleik
—ONE MI I.LION DOLUARS—
FVURI IIEBMING VIKUNNAR
næstu vcrður lcikinn
—THE JLOVE TKAAIIj—
úr hinni frxgu sögu Geo. Dchans úr
Búa-stríðinu, “Tíie Dop Doctor”
SEINNI PART VIKUNNAR NŒSTTJ
kcinur Gail Kans með fimm-
þátta sorgarlcikinn
—IIER GREAT CATCII—
Yfirlit—Ferðasögur—Gamanlcikir
Ageitr söngmenn og konur
THE LITTLE HOLINEsS TWINS Og
MISS CARRIE HENDERSON
WALKER CONGERT ORCHESTRA.
þreki og þolgæSi, sem einkennir
marga sanna Islendinga; hann ruddi
sér braut af eigin hvötum og áhuga,
frá fátækt og fáfræSi, sem veriS hef-
ir arfur meirl hluta allrar alþýSu, er
alist hefir upp 4 íslandi; hann komst
í félag velmetinna starfsmanna I
Winnipegbæ, bygSi sér þar snoturt
heimili fyrir sig og fjölskyldu sína,
þar sem friSur, elning og ástriki áttu
sér fastan bústaS; hann safnaSi ekki
auðæfum, þvf hann var jafnréttis-
maffUr i orSsins fylstu merkingu,
reiSubúinn til aS styrkja öll góS mál-
efni og hjálpa nauSlíSandi bræSrum
og systrum. GlaSlyndi og rðsemi
voru honum eiginleg, jafnvel I þess-
ari stSustu löngu legu gat hann rð-
legur kvatt ástvini sína þeirri kveSju,
sem hlaut aS styrkja þá I trúnni og
gefa þeim þrek og löngun aö stríSa
og biSi sælli samverustunda, þar
sem ástvinirnir þyrftu aldrei frámar
aö skilja.
pó aS söknuSur sár, svISi’ um iífs-
tíSar 4r,
vaka vonir, sem verSa’ aldrel tál.
Ef talsími er til yfir eySunnar bil,
vil eg senda þér vináttu mái.
VINUR.
DOMINION.
"A Pair of Sixes” er gleðileik-
’ir sem þar verður sýndur þessa
viku; er þaS eftir Edward Peple
höfundinn 'að “The Prince Chap”,
sém leikið var fyrir 8 árum. ílann
hefir leikið margt vandasamt í
New York.
* ■ Jones er þar aðalper-
sónan, sem mikið kemur við með-
alafelag. Tveir menn eru í félagi
°g TÍfast. kasta hlutkesti um hvor
skuli vera þjónn hins og verSur
I loggs það. Leikur'nn er afar
hlægilegur.
I’ rank Camp er ekki síður hlægi-
legur en Boggs.
PANTAGES.
Hyman Adler, gyðingur, Ieikur
í “Solomon’s Bargain” á Pantages
næstu viku.
Par kemur gram á hlægilegan
liátt það einkenni GySinga að sæta
kjörkaupum og er svo leikið á þá
í jiessum leik að allir sem á horfa,
veltast um af hlátri. Ástaasga
blandast j leikinn og gerir hann enn
þá meir aðlaðandi.
WALKER.
Lciki 5 á hverju kveldi í Walker,
tvisvar og þrisvar á hverjum degi.
hyrjar kl. 1 og kl. 7 á kveldin.
Heldur stöðugt áfrain—menn geta
|ivi komiS og farið hvenær sem þeim
sýiust. ASgangseyrir er viSursett-
ur. bæði dag og kvöld.
William Faversham, hinn frægi
leikari, tekur þátt í leiknum “One
Million Dollars.” Hann hefir oft
áöur verið í Walker. Hann lék í
’ I lie Faun", "Marc Anthony” og
fleiri leikjum. Síðast lék hann í
“The Right of Way” fyrir fáum
vikum.
“Thc Love Trail” úr bók George
Dohans, sem heitir “The Dop Doc-
tor.” — Gail Kane verður í Walker
síðari part vikunnar og leikur í “Her
Great Match.”
ORPHEUM
Miss Brice verður ]>ar jæssa viku:
luin cr ein mesta gleðileikkona í
Vesturheitni.
Gertrude Vanderbilt og George
Moorc, sem á'ður eru hér kunn, eru
bæði komin aftur í fullu fjöri; eru
}>að mörgum gleðifréttir. Miss Van-
derbilt er útskrifuS af George M.
Cohan skólanum.
NORTHERN CROWN BANK I
Höfuðstóll löggiltur $6,000,000 Höfuðatóll greiddur $2 850,000
STJ IKNKNDUK :
Formaður..........- - - Sir D. H. McMIIjLAN, K.O.M.G.
Vura-formaðm- Capt. WM. ROBTNSON
Str I). C. CAMERON. K.C.M.G.. J. H. ASHDOWN. H. T. CHáMPION
E. F. HUTCIIINGS, A. McTAVISH CAMPBELL, JOIIN STOVEL
Allsk-’nar bankastörf afgreidd. Vérbyijum rerkninga við einstaklirga efa
félög og sanngjarnir skilmálar veittir Avlranir seldar til bvaða rtaðar ecm er
á Islandi. Sértakur gaumur geúnn sparisjóðsinr lögum, sem byrja má með
einum dullar. Rentur lagðar viðá bverjum sex mánuðum.
T. E. THORSTEINSSON, Ráðsmaður
Cor. William Ave. og Sherbrooke St., - Winnipeg, Man.