Lögberg - 02.03.1916, Page 5

LÖGBERO, FIMTUDAGINN 2. MARZ 1916.
TIL AKURYRKJU-BÆNDANNA!
Sendið oss korn yðar vér borgum yður fyrir-
fram peninga út í hönd fyrir það.
ÍSLENZKIR HVEITIKAUPMENN
The Columbia Grain Co., Limited
Tnlsíml Miiln I l:i:5.
212 Grain Excliange IliiilillnK, Wlnnipeg.
Tuttugu og tveggja ára trú þjónusta í þarfir kornyrkju-
manna stendur á bak við nafnið:
Herbert H. Winearls
Aðal skrifstofa: Útibú:
237 Grain Exchange Union Bank Building
WINNIPEG BRANDON
Eins og að undanförnu er mér ant um að komast að sem beztum kjörum
fyrir mína gömlu viðs .iftamenn og geta orðið mörgum nýjum að liði í ár.
SKRIFIÐ EFTIR WINEARLS: “HELPFUL HINTS TO GRAIN
SH PPERS”. NÝ ÚTKOMIÐ. KOSTAR lOc. VIÐSKIFTAMENN )i
FÁ KVERIÐ ÓKEYPIS. ÞAÐ SPARAR YÐUR PENINGA.
Vinbann og Verka-
menn
LESIÐ VANDLEGA OG IHUGIÐ HVAÐ ÞAÐ ÞÝÐIR
.. 1 • timbur, fjalviður af öllum
Nyjar vorubirgðir tegundum, geirettur og als-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar til vetrarins.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
Limited
IIENRY AVE. EAST
WINNIPEG
SEGID EKKI
“EG GKT EKKI UOHGAB TANNLÆKNI NC."
Ver vitum, aS nú gengur ekkl alt a8 óskum og erfitt er aB elgnast
•kildlnga. Ef tll vtll, er oss Þa6 fyrlr beztu. pa8 kennlr oss, sem
verSum að vlnna fyrtr hverju centl, a8 meta glldt penlnga.
NIINNIST þess, að dalur sparaBur er dalur unnlnn.
Ml.NNIST þess elnnlg, a8 TENNUR eru oft melra vlrSl en penlngar.
IIKll.ltltlGm er fyrsta spor til hamingju. pvl ver818 þér a8 vernda
TKNNUItNAIi — Nú er tímimi—liér er slaðurtnn tll uð láta gera Tlð
teunur yður.
IVlikill spirnaður á vönduðu tannverki
EINSTAKAR TENNUR S5.00 IIVER RES'I’A 22 KAIL GULI,
S5.00, 22 KARAT GUL.1/1ENNUR
Verð vort ávalt óbreytt. Miirg hundriið inanns nota sér hlð lága verð.
UVERS VEGNA EKKI pC ?
Fara yðar tilbúuu tennur vel?
•8a ganga þær lðulega úr skorBum? Ef fær gera þa8, flnnlB þá tann-
lækna, sem geta gert vel vlð tennur yBar fyrir vægt verð.
EG slnnl yður sjálfur—Notlð fimtán ára reynslu vora vlð tannlæknlngai
$8.00 IIVAI.REIN 01*1» A KVðLDUM
ID ZÉ?.. PAESOlSrS
McGREEVY BI.OCK, PORTAWE AVE. Telefónn M. «0». Cppt yflr
Grand Trunk farbréfa skrifatofu.
Fjárupphæð borguð verkamönnum að meðaltali í al-
gerðum vínsöluríkjum Bandaríkjanna síðastliðin 10 ár
hefir aukist um 103%.
par sem að nokkru leyti er vínsala, en vínbann á sum-
um svæðum, um75%.
Og þar sem vínsala er í öllu ríkinu, aðeins 61%.
II.
Hver $1,000,000 af höfuðstóli, sem varið er til iðnaðar
í Bandaríkjunum eða til verzlunar, veitir 358 manns tavinnu
að meðaltali í öllum fyrirtækjum, en
Hver $1,000,000 sem varið er til vínverzlunar og
áfengisgerðar veitir aðeins 81 manni atvinnu.
III.
Af öllum vörum sem framleiddar eru öðrum en áfengi
fær verkamaðurinn að meðaltali af söluverði 17%..........
Af söluverði alls áfengis, sem framleitt er, fær verka-
maðurinn ekki nema 7%.
pessar tölur eru teknar úr stjómarskýrslum Banda-
ríkjanna. Væri ekki skynsamlegra frá sjónarmiði verka-
mannsins að verja J?ví sem nú er varið til áfengisframleiðslu
til einhvers annars, sem veitir fjórum sinnum eins mörgum
mönnum atvinnu?
í
i
t
t
t
i
I
t
t
t
4
*
•f-
$
t
4
4
4
4
4
-f
4
4
4
IV.
Af öllum kostnaði ‘við framleiðslu allra vörutegunda að
meðaltali fyrir utan efni (nema áfengi) fara 54% í vinnu-
laun — í vasa verkamanna, en af öllum kostnaði við
framleíðslu áfengis, fyrir utan efni, fara aðeins 2% í vinnu-
laun, eða í vasa verkamanna.
Höfuðstóll sem varið hefir verið til verzlunar og iðn-
aðar í öllum vínbannsríkjum Bandaríkjanna síðastliðin 10
ár að meðaltali hefir aukist um 163%.
par sem vínsala er að nokkru leyti, hefir sams konar
höfuðstóll aukist um 112%.
Og þar sem vínsala er í öllu ríkinu var sams konar höf-
uðstóll að meðaltali í öllum ríkjunum ekki nema 86%.
II.
Skattar í Bandaríkjunum eru að meðaltali 6 af 1000.
En í Kansas, þar sem vínbann hefir verið í gildi í 35 ár,
aðeins 1 af 1000.
Eftir 35 ára vínbann í Kansas hefir ríkið borgað síð-
asta dollar sem það skuldaði. pjóðin skuldar nú ekki eitt
einasta cent. Capper ríkisstjóri í Kansas hefir gefið rit-
stjóra Lögbergs þær upplýsingar í eigin handar bréfi.
GERIÐ BAKKUS ÚTRŒKAN ÚR MANITOBA-FYLKI
f444444444444+44é44+4d’>+4+-t:+4+
Greiðið atkvæði MEÐ
vínbanni 13. Marz
444+44444444444444444444444+4+
Sextíu og fimm þúsund, átta hundruð níutíu og sjö
(65,897) manns deyja árlega í Bandaríkjunum af afleiðing-
um áfengis beinlínis, yfir 20 ára að aldri.
1503 manns fórost á Titanic.
En 1503 manns deyja í Bandaríkjunum af beinum
áhrifum fáengis áttunda hvern dag árið i kring. Samkvæmt
nákvæmri skýrslu, staðfestri af stjórn Bandaríkjanna, sem
Dr. E. B. Phelps safnaði.
Og þó er talan hærri í flestum öðrum löndum.
Greið atkvœði MÓTI
vínsö’u 13. Marz n.k.
It44f444444+4444444+4+4+4+444+4
Albert Gough Supply Co.
Wall Street and Kildonan West
ALSKONAR BYGGINGAEFNI
Talsimar: Sher. 3089 og: St. Jonn 2904
CREIDID ATKVŒDI SNEMMA 13. MAR2 N. K
S Ó L S K I N.
Auglýsið í Lögbergi
AND I HLWAYS FELT fíATHER SORRY FOR CT GEORGE
THE LOUSE - - i ~\f x,, -
Pessi mynd, sem Carl Thorson hefir búið til í sambandi
vi söguna, sem prentuð er á öðrum stað í blaðinu, hefir
nn a kenningu í sér fólgna. Lúsin táknar vínsalann; mann-
>nn sem svo lágt hefir fallið, að hann gerir sér það að lífs-
starfi að lifa sem lús á þjóðlíkamanum. Höfundurinn kenn-
ir 1 brjósti um þennan látt fallna bróður. “Skonkurinn”
taknar vínverzlunina, hún spýr eitri í allar áttir, en hún
hefir a bak við sig heilmikið af viti, sem til þess er varið
aö skapa óhamingju og illa líðan.
Bæði þessi dýr eiga það sameiginlegt, og eins sá er vín-
ið utbreiðir, að þau verðskulda fyrirlitning.
sér og við átum þatS. Afmælis-
kakan min var ósköp falleg, meS
io kertum, og nafninu mínu á.
Svo lékum viö okkur þangað til kl.
ii. Þá sagöi fólkiö að timi væri
kominn til aö fara heim. Eg er
þeim öllum mjög þakklát fyrir
komuna.
Eg kveð svo þig og öll Sólskins-
börnin.
LUy Blosorn Johnson.
667 Alvertsone St.
Sumaróðnr.
Oti’ er gaman.
syngjum saman
sumri litinn óö.
Laufgast lim á meiöi.
lýsir sól í heiði.
Fannir eyöast,
blóm út breiöast,
börnum skemtun góð.
Frítt er hauður,
akur auöur,
alt svo bjart i dag.
Kveðjum kaldan vetur,
kætumst, syngjum betur
Úti’ er gaman,
syngjum saman
sumargleöi—lag.
Adam borgrímsson
frá Nesi.
Greiðasöm kýr.
Maður nokkur gamall sagöi svo
frá, aö þá er liann var lítill dreng-
ur. hefði hann verið vanur aö reka
kýr í haga. En á leiðinni var á
eða lækur, sein yfir þurfti að fara.
en varö ekki komist nema meö því
aö vaða. Tók hann það þá til
bragðs að fara á bak einni kúnni.
til að riða yfir um, og sætti lagi að
komast á bak henni, er hún stóð
við stóra þúfu. Reið hann henni
svo yfir um til baka, er hún skildi
við hinar kýrnar, en hún skilaöi sér
sjálf í hópinn. Upp frá þessu stóð
kýrin alt af kyr, þegar hún kom að
þessari þúfu, og beið þar þangað
til drengurinn var kominn á bak.
lidzvard K. H. Guðmundsson.
9 ára. Eddleston.
------4 «■»------
Wynyard, 12. febr. 1916.
Kæri ritstjóri Sólskins.
Mér; þykir mjög vænt um litla
Sólskinsblaðið og ætla að senda
því skrítlu, hún er svona:
Einu sinni voru karl og kerling
á gangi. Ferðuðust þau ekki oft
og liöfðu aldrei séð bifreiðar, en
samt lieyrt getið um þær, og eins
að þær gætu orðið að tjóni. Kerl-
ing bað karl sinn að fara gætilega
ef þau mættu einni.
Von bráðar kom bifreið með
geysi hraða móti þeim og vék karl
sér mjög liðlega út af veginum, en
svo vildi til að bifhjól var á eftir
bifreiðinni, og kom það svo ná-
lækt karli að það skelti honum.
“Já, hugsaði eg ekki, Hans, nú
hefir þú dauðmeitt þig" sagði
kerling hans.
“Ekkf nokkra vitund" svaraði
Hans, “en hvernig gat mér dottið
t hug að hann hefði folaldið#með.”
Vinsamlegast.
Jón Sölvason, 13 ára.
sóLSiKiiiDsr.
BARNABLAÐ LÖGBERGS
I. AR. VVINNll’EG, 2. MAK/, 1916 NR. 22
Ráðvendni
Piltur nokkur hét Páll; þegar
hann var á tólfta árinu misti hann
föður sinn Móðir hans var heilsu-
tæp og gat ekki staðið straum af
honum. Hann ásetti sér því að
hafa sjálfur ofan af fyrir sér.
Hann hafði verið námfús, og lært
sjálur að skrifa og reikna. Og
nú hugsaði hann með sjálfum sér:
“Eg kann að skrifa og reikna, og
eg get kannske unnið fyrir mér ef
eg er starfsamur, ráðvandur og
sparsamur”. Fór hann þá í næsta
kaupstað, þar var auðugur kaup-
maður, sem hafði verið kunnugur
föður hans. og bað hann kaupm.
að taka sig. Kaupmaðurinn lét
tilleiðast áð taka hann, með því
móti að hann héti því að vera trúr.
Páll hét því með hreinskilni bernsk-
unnar. Kaupmaðurinn tók smám-
saman að fela honum skrifstörf og
ýmsar erindagjöröir, og sannfærð-
ist um trúmensku hans og kost-
gæfni. Einkum féll honum vel i
geð sú hreinskilni Páls, að hann
ásakaði sig jafnan sjálfan, ef hon-
um varð eitthvað á, eða ef hann
hafði gleymt einhverju, og svo
námfýsi sú, er hann lét í ljósi við
hvert tækifæri. Páll varð þannig
svo handgenginn kaupmanni, að
liann fól honum að geyma lyklana
að herberbjum sínum. þegar hann
fór að heiman.
Kaupmaður hafði ráðskonu, er
hét María. Hún var óvinveitt Páli
af því hún þóttist hans vegna síð-
ur geta veitt málvinum sínum af
fá húsbóndans. Reyndi hún því á
allar lundir að rægja Pál. Kaup-
maður gaf því að vísu lítinn gaum,
en áleit þó skyldu sína að reyna
trúmensku hans. Oft sendi hann
Pál til að kaupa ýmislegt, og fékk
honum einatt meira skotsilfur, en
liann þurfti. En Páll skilaði ætið
afganginum, og komst stundum að
betri kaupum, en húsbóndi hans
hafði búist við.
Einhverju sinni skildi kaupmað-
ur eftir peningapoka, með einum
gullpeningi í á búðargólfinu.
Gjörði hann þetta til að freista
Páls. Páll fann peninginn, og var
þá búðarpitlur við staddur. “Hér
ber vel í veiöi”. mælti pilturinn.
“nú getum við glatt okkur á sunnu-
dagskvöldið sem kemur, því ekki
ert þú svo vitlaus, að þú farir að
skila þessum skildingi!” “Það
gjöri eg vist”, mælti Páll; “hús-
bóndi minn á hann, en ekki eg.
Eg get ekki átt hann með góðri
samvizku, en góða samvizku vil eg
ekki missa.”
Þegar kaupmaðurinn kom heim
afhenti Páll honum peninginn, en
hann varð glaður mjög af því að
hafa reynt ráðvendni Páls, og gaf
honum peninginn. Frá þeim degi
misti Páll aldrei traust húsbónda
síns og velgjörðarmanns. Dró
hann með ráðvendni saman mikið
fé og styrkti móður sína. María
hætti að rægja hann og liföi hann
ánægður og farsæll.