Lögberg - 29.06.1916, Síða 5

LÖGrBERG, FIMTUDAGINN 29. JÚNÍ 1916.
5
AUGLÝSING '
Manitoba-st jórnin og alþýðumáladeildin
Greinakafli eftir itarfsmann alþýðumáladeildarinnar.
Að rækta hvílt land.
Eftir S. A. Bedford kennara, formann illgreeisnefndarinnar
í Manitoba.
Tíminn til þ'ess aS plægja hvilt
land er þegar kominn; og meS því
aS uppskera hveitis 1917 er aS
miklu undir því komin hvernig
þetta mikilsverSa verk er af hendi
leyst, mættu fáeinar leiSbeiningar
ef til vill verSa aS liSi.
ASalatriSin til þess aS plæging
VerSi aS tilætluSum notum eru
þessi:
1. EySilegging illgresis.
2. Vernd rakans í jörSinni.
3. Undirbúningur jurtafæSu fyr-
ir korn sem síSar á aS rækta.
ÞaS hvemig heppilegast sé aS
undirbúa landiS, er aS miklu leyti
undir því. komiS hvernig jarSveg-
urinn er; hversu mikiS er þar af
illgresi og hvemig sæSi þess er.
Pyrsta plæging ætti altaf aS fara
fram áSur en illgresis sæSiS er
þroskaS; annars bætist heilmikiS
viS illgresiS sem þegar er fyrir og
auk þess tekur þetta mikla illgresi
til sin gróSrarmagniS úr moldinni,
en án þess er moldin léleg fyrir
hveitirækt.
Plægja ætti frá 4 til 6 þumlunga
á dýpt, og þar sem illgresiS er hátt
ætti aS festa keSju eSa illgresis-
snúru viS plóginn. Efri endi ill-
gresisins meS sæSinu sést oft gægj-
ast upp úr plógfarinu, og þá er
því gefiS tækifæri til þess aS sá
til sín og margfaldast í framtiSinni.
Til þess aS vernda rakann og til
þess aS hjálpa til aS þroska illgres-
issæSiS ætti aS herfa á kveldin alt
sem plægt hefir veriS aS deginum.
Þar sem jarSvegur er ekki seigur
og mylst vel þarf ekki aS herfa
nema einu sinni, annars þarf aS
herfa tvisvar. Þar sem sáSþirstill
eSa annaS sílifandi illgresi vex, þarf
aS herfa á hverri viku eSa á hverj-
um tíu dögum meS breiStentu herfi.
Til þess aS gjöreySa sáSþistli eSa
sílifandi illgresi verSur herfiS aS
vera i góSu lagi og verkiS aS leys-
ast af hendi nákvæmlega og vel.
.Hvildur akur verSur aS vera svo
oft herfaSur aS honum sé haldiS
svo aS segja kolsvörtum á meSan
gróSrartíminn stendur yfir. Sé
þaS vanrækt i tvær vikur, þótt ekki
sé lengur, t. d. um uppskerutímann,
þá er öll sumarvinnan til einskis.
Þar sem enginn sáSþistill er i
akri eSa annaS sílifandi illgresi,
má herfa eingöngu vikulega eSa aS
tiu daga fresti, þangaS til akurinn
er orSinn svo harSur aS ekki er
hægt aS herfa þaS lengur srvo aS
gagni komi.
Þá má nota breiStenta vél til
þess aS rífa upp meS akurinn og svo
herfiS þar á eftir. Til þess aS vel
takist aS eySileggja sæSi alls illgres-
is verSur fyrst aS leyfa því aS vaxa,
en eySileggja þaS svo meSan jurtin
er ung og lítil.
,Til þess aS 'búa vel undir þaS land
sem hvílt er og þaS illgresi hefir
veriS í sem hvílugras er kallaS og
áSur var nefnt. Þarf aS plægja
tvisvar; síSari plæginguna þversum
viS þá fyrri. MeS þvi móti koma
illgresisræturnar upp á yfirborSiS
og þar má ná þeim meS gaddaherfi,
mjótentum rótara (cultivator) o.s.
frv.; svo má annaShvort flytja þær
i burtu og brenna þær eSa láta þær
liggja í hrúgum á jörSinni og þorna.
AS brenna þær er þó langtum
betra.
LæriS aS þekkja illgresi. FinniS
út rétt nöfn alls illgresis á landi
ySar og gætiS aS hvort fleiri nýjar
tegundir koma í ljós. Ef þér þekk-
iS ekki illgresiS meS nafni, þá skrif-
iS próf. Jackson viS búnaSarskól-
ann í Winnipeg, Man., látiS inann
í bréfiS prufu af illgresinu og biSj-
iS hann aS segja ykkur hyaSa teg-
und þaS sé.
þeirra eru nú viS karlmanna störf.
Gera Canadamenn sér grein fyrir
því sem Evrópulöndin leggja í söl-
urnar? Þétta er ekki fremur stríS
Breta en vort. Bretland berst ekki
í hagnaSar skyni heldur til þess aS
vernda rétt smærri þjóSa, helgi
löglegra samninga og til þess aS
eySileggja dreka hernaSarandans.
Canada hefir ekki einungis sömu
skyldu aS gegna, heldur hefir lof-
aS aS gera sitt bezta; hefir lofaS aS
leggja fram 500,000 manns, sem er
ekki nema 6% af þjóSinni.
Drengirnir sem fariS hafa hafa
gert sitt; nú er komiS til vorra kasta
sem eftir sitjum. 'Þeir eru ekki
einungis aS framkvæma skyldu
sem oss ber jafnt og þeim, heldur
einnig hjálpa oss til aS njóta þæg-
inda sem leiSa af stríSinu og fórn-
færslu þeirra.
Bændur vorir stórgræSa á vörum
sinum. VerS þaS sem þeir fá fvrir
hveiti, búpening, leSur, og annaS er
hærra vegna þess aS Rússland,
Ungverjaland, Austurríki, Búlgaría
og önnur lönd 'hafa ekki aSgang aS
heimsmarkaSinum. England sem
borgar oss hærra verS fyrir vörur
vorar vegna þess hve mikil þeirra
er þörf leggur mikiS í sölurnar, en
vér njótum af. ÞaS er oft sagt aS
framleiSslan verSi aS halda áfram í
landinu og þvi geti menn ekki fariS.
Nú er tími til þess aS hugsa sig
vel um. Látum alla vera sjálfa sér
einlæga. Er þaS ómögulegt fyrir
þá aS fara? Er ekki hægt aS vinna
landiS án þeirra? ÞaS er ekki nóg
þótt brottför þeirra geri þaS aS verk
um aS einhver annar verSi aS leggja
meira á sig. Velgengnin lætur oss
veigra oss viS óþægilegum verkum,
og vér verSum aS muna aS hermaS-
urinn fer frá jarSyrkjunni þegar
hann fer í stríSiS og verSur frá
henni Þeir verSa aS taka æfingar;
enginn getur fariS í stríSiS óæfSur.
Og ef þaS er þblönduS föSur-
landsást sem hvetur þig til þess aS
vilja framleiSa, þá getur þú aS
jninsta kosti styrkt fjárhagslega liS-
söfnunina 1 og hjálpaS skylduliSi
hermannanna. Lítill partur af
ágóSa þeim væri mikill styrkur, og
jafnvel þótt þú gæfir allan ágóSa
þinn fram yfir lifsviSurværi, þá
samt legSir þú ekki eins mikiS í söl-
urnar og þeir sem i herinn fara.
HersafnaSur verSur dýrari meS
degi hverjum. Allar herdeildir
iþurfa hjálpar.
Vér höfum skoraS á lesendur
vora aS hafa sérstaklega í huga 223.
deildina. ÞaS er vegna þess aS oss
finst aS heiSur þjóSar vorrar vera
í sambandi viS algerSan sigur. Vér
hvöttum til aS stofna þessa deild;
í henni eru fleiri menn og fleiri for-
ingjar en nokkurri annari deild.
IÞessi deild er í huga fólksins tengd
viS þjóSemi vort. ÞaS verSur oss
ævarandi smán ef vér stuSlum að
ósigri meS skeytingarleysi. Vér
skorum því á unga menn aS ganga í
þessa deild, og þá sem ekki geta
fariS i herinn aS hjálpa deildinni
á annan hátt. SkrifiS til deildarinn-
ar í Winnipeg. GeriS skyldu ySar
á einhvern hátt. Þér getiS ekki
keypt ySur undan skyldunni ef þér
hafiS kringumstæSur til aS fara í
herinn, en þér geriS einnig skyldu
ySar meS því aS leggja fram fé.
Frá Sáluhjálparhern-
um á Islandi
Reykjavík þann 6. apríl 1916.
Háttvirti herra ritstjóri Lögbergs.
Vér leyfum oss hérmeS aS senda
ySur meSfylgjandi ávarp, í þeirri
von aS þér viljiS auSsýna oss þá
velvild aS birta þaS í hinu heiSraSa
blaSi ySar. SömuleiSis viljum vér
mælast til þess aS þér veitiS gjöf-
unum móttöku og annaShvort af-
hendiS þær til höfuSstöSva Hjálp-
ræSishersins í Winnipeg eSa sendiS
þær hingaS.
MeStakiS fyrirfram vort innileg-
asta þakklæti.
Fyrir hönd HjálpræSishersins á
|slandi,
I. 'Grauslund,
Stabskafteinn.
Avarp.
til Islendinga í Winnipeg.
ViS fjöldamörg tækifæri hafa
Vestur-íslendingar látiS í ljósi föS-
urlandsást sina, enda þótt þeir séu
fjarri hinni ástkæru gömlu söguey,
sem þó svo margar endurminning-
ar þeirra eru tengdar viS.
IÞ'essi ást á gamla Islandi hefir
ekki einungis komiS fram í heitum
og fögrum orSuni, en hún hefir
sýnt sig i verki á margvíslegan hátt.
Er vér því fyrir hönd HjálpræS-
ishersins snúum oss til íslendinga
i Vesturheimi og beiSumst hjálpar
til þess aS koma góSu og nytsömu
fyrirtæki í framkvæmt hér í
Reykjavík, er þaS i þeirri von aS
margir verSi til þess aS leggja lóS
sitt á metaskálarnar til þess aS
hjálpa oss.
í rúm 20 ár höfum vér haldiS
uppi gistihæli hér i Reykjavík, sem
hefir virst vera mikil þörf fyrir, og
margur þreyttur ferSamaSur hefir
hvílst þar. Gamla húsiS á horni
Kirkjustrætis og Tjamargötu, sem
vér hingaS til höfum notaS, hefir
meS árunum hrörnaS svo aS þaS
megnar ekki aS fullnægja nútíSar-
kröfum. Þessvegna höfum vér á-
kveSiS aS koma upp haganlegu
húsi á sama staS á komandi sumri.
Á íslandi er nú stór og öflug sjó-
mannastétt og frá öllum löndum
koma sjómenn hingaS. Þessvegna
er hér nú mikil þörf á sjómanna-
heimili, þar eS ekkert þvílíkt er
fyrir.
Vér höfum því í hyggju á sér-
stakan hátt aS koma til hjálpar i
þessu atriSi meS því aS ætla rúm
fyrir sjómanna og gestahæli í húsi
voru. Þar er ætlast til aS verSi
borSsalur, lestrarsalur og skrifstofa
þar sem sjómennirnir í ró og næSi
geta skrifaS heim. Til næturgist-
ingar verSa ca. 40 rúm. Auk þess
verSur í húsinu sérstakur salur til
fyrirlestra, upplestra o.s.frv. fyrir
sjómenn.
ÞáS er áætlaS aS húsiS muni
kosta 45,000 kr. Af þeirri f járhæS
þarf helzt þriSji hlutinn aS koma
inn meS frjálsum gjöfum, til þess
aS hin árlegu útgjöld verSi ekki alt
of há.
íslendingar hafa auSsýnt þessu
fyrirtæki hina stökustu velvild. Al-
þingi hefir gefiS oss 1,000 kr. gjöf
til þess, og margar aSrar gjafir
hafa oss borist frá rikum og fá-
tækum. í alt eru komnar inn ca.
8,000 kr., en því miSur vantar os's
ennþá nokkur þúsund kr. til þess
aS fyrirtækiS geti lánast.
Vér höfum þvi þá vissu von aS
margir vilji rétta oss hjálparhönd
meS gjöfum stórum og smáum, svo
oss takist aS reisa fyrnefnda bygg-
ingu og á þann hátt sjá sjómanna-
stéttinni fyrir heimili hér i Reykja-
vík.
Gjöfum verSur veitt móttaka á
skrifstofu þessa blaSs eSa sendist
beint hingaS.
Reykjavik í marz 1916.
/. Grauslund,
leiStogi HjálpræSishersins á Isl.
Vér undirritaSir, sem um mörg
ár höfum þekt HjálpræSisherinn í
Reykjavík og komist aS raun um
aS starf hans hefir veriS til gagns
og blessunar, viSurkennum þörfina
fyrir áSurnefnt hæli, sem Hjálp-
ræSisherinn er aS láta reisa. Vér
gefum því meS gleSi þessu ávarpi
vor beztu meSmæli.
Reykjavík í marz 1916
Asgeir Sigurðsson, ól. Björnsson,
konsul. rltstj.
Kr. Jónsson. pórh. Bjarnarson,
háyfird, biskup.
Guðm. Guðinundsson, A. Tulinius,
skáld. yfird.lögm.
Svona er ctlast til a6 ný|a glstihúsiö og siómannahdið verDi
VORVISUR.
Frosta tiSin fór á braut
frera þíSast spengur,
blómgast fríSa björk og laut
björn úr hýSi gengur.
HreiSrum skríSa fuglar frá
fljúga víSa um dranga,
sinar tíðir syngja hjá
sólar blíSa vanga.
Fróns um bala og flæSa haf
fleira en talist getur,
risiS dvala er nú af
eftir svalan vetur.
/. /. Húnberg.
Svartil Áma Sveins-
sonar,
I Heimskr. 22. júní þ. á. ritar
Árni Sveinsson “Abhugasemd” viS
athugasemd mina, er birtist í Lög-
bergi 1. júní s.l.
ÞaS er einkenni mikilmenna, aS
óprýSa ekki ritsmíSar sínar né ræS-
ur meS fúkyrSum, þó þeir riti og
ræSi um máliS meS hita. Þessi ein-
kenni hefi eg oft séS á því, sem
komiS hefir frá penna Á. S.
Nú hefir iþó brugSiS út af þessu
fyrir honum og skortir sízt stór
orS í þessari ritgerS hans. Sam-
kvæmt dómi hans er eg ekki heiSar-
legur, heldur vanþakklátur, ódreng-
lyndur, grunnhygginn níSingur, ill-
gjarn og öfundsjúkur.
Þetta orSbragS er vottur þess, aS
hann hefir látiS sér verSa þaS á,
aS skrifa þessa ritgerð reiSur. Hún
ber þess líka öll merki. EfniS velt-
ist alla vega í höndum hans, laf-
laust. Hann misskilur þaS, sem
hann er aS fást viS. Hann tekur
upp niSurlagsklausu athugasemdar
minnar, og skrifar svo um hana eins
og þar standi önnur orS. Höggin,
sem hann reiSir aS mér, eru ekki
annaS en vindhögg.
Þetta er Áma Sveinssyni mjög
ósamboSiS, slíkur hæfileika maSur
sem hann er.
I klausu þeirri, sem Árni Sveins-
son tekur upp eftir mér, minnist
eg á þaS, aS rrtstjóri einn hafi eitt
sinn kallaS “Argyle-Islendinga
“andlega Horr ströndunga”. Þetta
er reiSiefni hans. Um þrS vildi eg
ekki d'æma, hr ort Jretta hafi veriS
sannmæli. Fyrir þaS LregSur A.
S. mér um ódrenglyndi og óhrein-
lyndi. En um þetta git eg ekki
dæmt, sökum óktnfnugleika. Það
hefSi Á. S. getaS séS, hefSi hann
gefiS sér tíma til aS hugsa. Hinu
hélt eg fram, aS allmiklum stakka-
skiftum þyrfti félagslíf og andlegt
líf manna aS taka hér í bvgS, svo
þeir mætti teljast aS skipa slíkan
sess í því efni, sem þeir skipa í bú-
skap meSal annara íslenzkra bvgða
vestan hafs.
• Nú hefi eg oft orSiS þess var, aS
Argvde hefir veriS talin aS standa í
fremstu röS, ef ekki fremst allra
íslenzkra bygða um búskap. Or-
sökin er sú, aS hún er frjósöm og
farsæl, og ennfremur sú, aS bygSin
er meS elztu bygSum íslendinga.
Eg geri ráS fyrir, aS hér sé ekki
um fagurgala einn aS ræSa og gull-
hamraslátt, heldur aS þetta hafi viS
rök aS stySjast, enda vitnar Á. S.
til orSa ritstjóra “Farmers Maga-
zine’s” Jæssu atriSi til sönnunar.
Þegar þetta er athugaS, sést hvaS
felst í framanskráðum orSum min-
um. sem sé þaS, aS mér virSist
bygSarbúar þurfa aS færast í auk-
ana svo þeir megi teljast i fremstu
pöS, ef ekki fremstir ibúa allra is-
lenzkra bygSarlaga um félagsskap,
og andlega starfsemi. Eg dæmi eft-
ir ástandinu eins og þaS er og mér
kunnugt, en ekki eins og þaS var,
þegar mér var þaS ókunnugt.
Naumast mun hægt aS segja meS
sanngirni, aS eg meS þessu telji
Argyle-Islendinga eftirbáta annara
i þessu efni og því síSur “Hom-
ströndunga” í neinum skilningi, en
eg hefi ekki getaS sannfærst um
þaS aS J>eir skari fram úr um fé-
lagsskap og andlega starfsemi og
er enn ósannfærSur, eftir aS hafa
lesiS þessar síSustu “sannanir” A.S.
FljótséS er þaS, hversu Á. S. hef-
ir veriS þetta mál umhent, því í
stað Jæss aS ræSa um ástandiS eins
og það er nú, og erindi mitt f jallaSi
um, hnaukar hann jafnt og þétt á
timanum, sem liöinn er. Eg hélt
því fram aS ein orsökin til þessar-
ar félagsdeyfSar væri sú, aS margir
af frumherjum bygSarinnar og
máttarstólpum félagsskaparins á
fyrri árum væri dánir eöa fluttir i
burtu, en innstreymi af nýjum
kröftum ekki veriS aS sama skapi.
Nú hefir Á. S. gert mér þaS kunn-
ingjabragö, aS sanna þetta. Hann
telur upp nöfn margra Jæssara
ágætu gömlu manna, sem voru for-
göngumenn bygöarinnar i fyrri
daga. En þeir eru allir fallnir úr
lest,—dánir, fluttir burt eöa elli-
hrumir. Aftur á móti telur hann
ekki upp nefna af hinum yngri
mönnum, sem telja megi, aS nú
haldi uppi merki þeirra. Þessi
upptalningur hans sannar því ekki,
aS ástandiS sé nú svo gott sem
æskilegt væri.
I erindi mínu sagöi eg, aS mér
dytti ekki i hug aS efast um, aS
hér væri hæfileikafólk, en hæfileik-
amir væru ekki knúöir fram, svo
sem vera mætti. Þau ummæli mín
Jutu aö félagsmálum og samkvæmis-
lífi innan sveitar. Einnig þetta
hefir nú Á. S. sannaS, meS því aö
benda á tvo menn ættaSa úr Árgyle,
sem nú standa fremstir Islendinga
í stjórnmálum og kirkjumálum. En
því miSur getur félagslíf sveitarinn-
ar ekki notiö krafta þessara manna
nú, og er því jafnilla statt, J>ó
nefnd sé nöfn þeirra.
Á. S. liSar sundur i kafla grein
sina, og ræSir sérstaklega hverja
grein félagsstarfseminnar. Telur
hann fyrst til bindindisstarfsemina,
og kemur þar meS enn eitt sönnun-
argagniS fyrir mínu máli. Good-
Templarafélag var stofnaS, sem
starfaöi all-lengi, en lognaöist þó út
af löngu áSur en sigur var unninn
í því máli; þvi markmiS þess fé-
lagsskapar ef aS útrýma áfengis-
4
8 6 L S K I N.
sérhvern staf í sögu þinni
sérhvert spor á göngu þinni,
sérhvert afl í sálu iþinni,
sérhvert orS á tungu þinni;
signi drottins sunna skær
sérhvert blóm, er heima grær.
Sumarvísur.
Mörg nú dvínar þrautin þung,
því aS týnist vetrar bragur,
blómin skina blíS og ung,
bjartur hlýnar sumar dagur.
MeS fjaðra iblak og feröa þyt
fuglar kvaka um skóg og engi,
grund er þakin grænum lit
geislar vaka sólar lengi.
Hreina teygum ljúfa lind
lífs þá mega kraftar seSjast,
sumars eigum mæta mynd
muna fleygan látum gleöjast.
MeSan njótum mildinnar
mörg er bótin þrautum yfir,
glas ei brjótum gleSinnar
gæfu rótin i því lifir.
Perla.
Bros og Sólskin.
Brosum hlýtt og brosum vel,
brosum náttúrlega,
Oft þaS hjartans þýSir þel
þungan léttir trega.
AndlitiS sem brosiS ber
blítt af glööu sinni
fegurst þaö af öllu er
í allri veröldinni.
HúmiS J>á er hylur svart
hug og sálu deiga,
andlitiS af brosi bjart
er bót aS líta mega.
Þanki sem ei þekkir tál
ÞíSir hjarta frosið,
geisla sendir sálin, sál
sætt í gegn um brosiö.
Af þvi sólin ylinn ljær
eftir frosta nætur,
vors um tíma blíöur blær
blómin risa lætur.
Eins er bros frá blíöri sál
þles'sun, lif og ylur,
tilfinninga mælir mál,
mál sem hver einn skilur.
Náttúrlega sálin sinn
sendir rlýröarljóma
gegnum allan alheiminn,
eyðir myrkra dróma.
BræSra og systra bætir mein
blítt og þerrar tárin,
Jcærleikssólin himinhrein
hjarta mýkir sárin.
Þreyttur andi ef þráir skjól
þrautum vill ei linna,
yl af drottins ástar sól
æ er hægt aS finna.
GuS á himnum sjálfur sinn
sendir kærleiks neista,
í hjörtu manna eflaust inn
óhætt má því treysta.
Og þann neista eigum vér
eftir megni glæöa,
þar til fagra birtu ber
sem beinir oss til hæöa.
Ljós þaS tendrum langt um meir
uns líkist sólu skærri,
er alt af ljómar, aldrei deyr
í uppheims sölum, fjarri.
Hennar þá um veröld vítt
vermir ljósiS kæra,
í sælu breytist böliS strítt
beizkja í gleöi skæra.
Fögur himins fyrirmynd
feginn hver sem nýtur,
Sólskiniö er sælulind
sem aS aldrei þrýtur. Perla.
nautn um heim allan. Stjórnmál
nefndi hann næst, og felst eg vel á
þaS, sem hann segir um framkomu
manna á því sviSi. En þaS sannar
undur lítiS, aS ástandinu í félags-
málum og samkvæmislífi sveitar-
innar geti ekki veriö stórkostlega
ábótavant. Þar næst nefnir hann
safnaöar- og kirkjufélagsmál, og
telur upp hvaS menn hér hafi gert
sélr til sóma í Jæirn málum. ViS
þaS faefi eg ekkert aS athuga. En
ekki varpar þaS heldur neinu ljósi
yfir ástand félagsmála nú sem
stendur. SíSast nefnir hann sveit-
arstjórn, og getur þess, aS Kristján
Jónsson hafi um mörg ár veriS
oddviti sveitarinnar. Á þaS vist aS
vera sönnun þess, aS félagsmálin
hér sé í góSu lagi. En þaS er líka
fyrir utan garS, og sannar einungis
enn betur þaS, sem eg hefi sagt, aS
hér er hæfileikafólk. Fleiri íslend-
ingar hafa all-lengi veriS í sveitar-
stjórn, og unniS sér viröingu og
traust manna.
Alt þetta hefir Á. S. taliö upp, til
þess aS hnekkja minu máli, þótt
þaS sé raunar alt öflugar sannanir
því til stuSnings. Þetta hefir snú-
ist svo, sökum þess aS hann mis-
skilur orS mín. En hann minni'st
ekkert á félög, Sem nú s'é starfandi
hér í bygöinni, þar sem ungir og
gamlir sameini sig um velferSarmál
og hugsjónamál mannkynsins. Til
dæmis minnist hann ekki á lestrar-
féíagiS, sem hér var stofnaS. Þar
hefir hann þó vafalaust veriö
fremstur í flokki. Hann minnist
ekki á hvernig því hefir farnast,
eöa hversn mikiS hann og aSrir
bygöarbúar hafa hlynt að því á síS-
ustu árum. Hann minnist ekki á
samkomuhússfélagiS, sem hér var
stofnaö meS miklum framkrvæmd-
um og uppgangi, og sem nú er hætt
aS starfa en getur ekki dáiS, því
þaS á enn húsiS. Nú hefir þaS um
(mörg ár ekki um annaö hugsaö, en
á hvem hátt þaS geti fengiS sem
hægast andlát. Út í þetta fer eg
ekki lengra nema eg veröi til þess
knúSur, en fyrir hendi er nægur
röksemdaforði, til aS sýna, aS mörg
félög hafa sprottið upp meS nægi-
legu verkefni, lognast út af frá
hálfunnu verki og ekkert komiö í
þeirra staS.
Eg var svo djarfur að láta uppi
þá skoðun mina, aS búsumsvif
manna hafi meöal annars, dregiS
áhugann frá félagslífinu. Fyrir
þaS lagöar Á. S. mig rækilega, því
('Framh. á 8. bls.).
\T .. 1 • ,Vi* timbur, fjalviður af öllum
Nyjar vorubirgðir tegurKlum, geirettu, og al.-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar til vetrarin*.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætið gletðir
að sýna þó ckkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
--------------'■--- Limltad 1
HENRY AVE. EAST - WINNIPEG
SEGID EKKI
“KG GHT KKKI BORGAB TÁNNUIKHI HC.”
Vér ritum, .8 nú gengrur ekU alt a8 úakum o* •rfltt «r .8 il(ntM
■klldln**.. Bf U1 vlll. er on þa8 fjrrlr beatu. pa8 kennlr ow, mm
vor8um a8 vlnna fjrrir hverju centl, a8 meta glldl penlnsa.
MINNI8T þ«m. aB dalur sparafiur er dalur unnlnn.
MINNI8T þem elnnlg, a8 TENNDB eru oft meira virBl en paningar.
HKLLBRIGBI er fyrsta spor tll hamlncju. fri v.r8l8 þér a8 v.rnda
TKNNURNAR — Nft er timlnn—hér er staCnrlnn U1 a8 Iftta fmm vM
tennur jflsr.
Mikill sparnaöur á vönduðu tannverki
KINSTAKAH TKNNUR $5.00 HVKR BK8TA M KAR. GULL
$5.00, 22 KARAT GULLTKNNUR
Vorfl vort ávalt óbreytt. Mðr. hnndrnC manna nota sér hiS lá(s vwfl.
HVKRS VBGNA KKKI p« ?
Fara yöar tilbúnu tennur vel?
•8a ganca þser i8ul*ga úr sUorSum? Ef þasr sera þa6, ftnnil þ& tana-
lcekna, sem geta gert vel vl8 tennur jr8ar fjrrlr vœgt vesfl.
BG stnnl jflnr ajáltsr—NotiC flmt&n árm reynMu vora vi8 tan.l«nknjn#M
$8.00 HVAIiBKIN OPIÐ A KTðLDUM
DE. PAESONS
MoGRKKVT BLOOK, PORTAGH AVK. Telefónn M. «09. Uppá jrdr
Grand Trunk farbréfa MorifMofn.
SÓLSKIlsr.
BARNABLAÐ LÖGBERGS
I. AR. WINNTPEG, 29. JONÍ 1916- NR. 39
Lára Johnson.
Skemtileg samkoma.
Áttunda júní var mikið um dýrS-
ir í Goodtemplarahúsinu. Þar var
haldin samkoma undir umsjón
gæzlukvenna i barnastúkunni
ÆJskan.
Bömin sjálf komu fram meS all-
ar skemtanirnar og höfðu þau æft
,sig sérstaklega vel.
ÞaS skemtilegasta var kapplest-
ur þar sem 5 stúlkur æföu sig.
HöfSu þær allar lært sitt kvæöiS
hver til þess aS lesa og voru kvæS-
in öll einstaklega falleg.
Stúlkurnar, sem þátt tóku í kapp-
lestrinum voru þessar: Frida Long,
Rosie Olson, Rubie Olson, Florence
Johnson og Lára Johnson.
Þeir sem dæmdu um frammi-
stöSu stúlknanna voru: Robert
Cringen háskólamaöur frá Glasgow
á Skotlandi, ungfrú P. Jónasson
kennari og ritstjóri Sólskins.
Allar stúlkurnar lásu vel og komu
vel fram, en öllum dómendunum
bar saman um aS Lára Johnson
heföi þó leyst hlutverk sitt bezt af
hendi; hún fékk því heiöurspening
Jyrir frammistöSuna.
Myndin sem hér fylgir er af
Láru. Hún er 12 ára gömul, dótt-
ir Guömundar Jónssonar prentara,
sem er bróöir húsfrú Jónínu Lam-
bourne, gæzlukonu stúkunnar ÆJsk-
an fyrir stúkuna Skuld.
Seinna veröur sagt greinilegar
frá stúkunni ÆJskan og störfum
hennar, hún er merkilegra félag en
margan grunar, og hefir unniS
meira en mörg félög önnur sem full-
orðnir eru í; og konumar GuSrún
Búason og Jónína Lamboume hafa
unniö ákaflega mikiS fyrir þaS fé-
lag; bömin og foreldrar þeirra
ættu sannarlega aS vera þeim þakk-
lát.
Barnablaðið ‘Sólskin’
ýÞetta er prentaS upp úr blaSinu
“Æskan” heima.)
Kæra Æska!
Eg ætla hér meö aS láta þig vita,
aS jafnaldrar okkar og landar í
Vesturheimi eru nú orSnir svo ríkir