Lögberg - 29.06.1916, Side 6

6
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 29. JÚNÍ 1916.
SKANDINAVA^HERDULD
(Overseas Battalion)
UNDIR STJÓRN
Lt.-Col. ALBRECHTSEN
Aðal-skrifstofa:
1004 Union Trust Bldg.
Stjórnað eingöngu af Skandinövnm cg liðsafnaður allur undir þeirra umsjón
Skandinavar beðnir að ganga í þessa deild. INNRITIST f STRAX
Bandaríkin og Mexico.
Ekki er annaö fyrirsjáanlegt en
að stríö verði byrjað milli Mexico
og Bandaríkjanna innan fárra
daga.
Þegar stríS hefst er það venju-
legt að hvert blaö um sig fylgir
eindregið öðrum hvorum málsaðala
af afli og fegrar hlið hans á alla
vegu en svertir hina. Þannig er
hætt við aS það verði í þessu stríði
með Canada blöðin. Mjög er það
sennilegt að flest blöðin hér verði
eindregið Bandaríkja megin og
kasti allri sökinni á Mexico.
Það er á allra vitund aö þar hef-
ir ýmist ríkt harðstjórn eða óstjórn
— oft hvorttveggja.
Dias forseti stjórnaði ríkinu um
langan aldur með harðri hendi og
réöi svo að segja öllu—jafnvel lifi
manna og dauða.
Aftur á móti hafa þar upp á síð-
kastið vaðið upp ófriðarsegg-
ir og uppreistarmenn, tekið lögin í
eigin hendur og eyðilagt líf og eign-
ir. Einn þeirra manna hefir verið
hinn svokallaði ræningjaforingi
Villa, sem allir kannast við.
Þessir ræningjar höfðu ekki
einungis valdið spjöllum í Mexico,
heldur einnig farið inn í
Bandaríkin og eyðilagt þar eignir
og líf.
Stjórn Bandaríkjanrta krafðist
þess af Mexico stjórninni að hún
hefði svo hemil á borgurum sínum
að þeir væðu ekki upp sem óaldar-
seggir innan Bandaríkjanna.
Mexido stjómin svaraði því þannig
að hún mundi gera sitt bezta í þeim
efnum. En þegar þessar smáárásir
óeirðarmannanna ráku hver aðra
fóru Bandaríkin að ókyrrast.
Loksins sendir hún herlið inn í
Mexico í því skyni að taka fasta
stigamennina. Höfðu báðar
stjómimar komið sér saman um að
skilmálar skyldu gerðir milli þeirra
þessu viðvíkjandi. Svo líður' og
bíður þangað til 22. maí; þá sendir
Aquitar hershöfðingi Mexico skjal
til Bandaríkjanna í nafni stjómar-
innar og krefst þess að þau kalli
heim aftur herlið sitt. Skjal þetta
er harðort og skýrir sögu málsins
frá sjónarmiði Mexicomanna.
Segir hann að stjórnir beggja
landanna hafi komið sér saman um
að gera samning viðvikjandi för
Bandaríkjahersins inn í Mexico, en
sá her hafi verið sendur áður en
samningarnir hafi verið gerðir og
því ekki með fullu samþykki Mexi-
co manna.
Nú kveður hann langan tíma hafa
liðið frá því að nokkrar óspektir
hafi verið sýndar, enda sé Villa
dauður eftir því sem hann viti bezt
pg öllum flokki hans sundrað og
dreift. Ástæðunni fyrir því að hafa
herlið Bandaríkjanna í Mexico sé
því úr vegi rutt og krefjist hann
þess að það sé kallað heim.
Mexico menn halda því fram að
þar sem herliðið sé enn látið vera
þar syðra og neitað sé að kalla það
heim, þá hljóti ástæðan að hafa
verið önnur en sú að elta Villa, og
telja þeir þjóð sinni stórlega mis-
boðið. Þégar ein þjóð sendi her-
lið inn í land annarar þjóðar að
henni fornspurðri og halda því þar,
þá sé troðið á rétti hinnar síðar-
nefndu og hún lítilsvirt.
Þetta kveðast þeir ekki þola og
segjast heldur fara í stríð en líða
það. Þéir halda þvi fram enn-
fremur að Mexico þjóðin vilji ekki
fara i stríð við Bandaríkin og
Bandaríkin ekki við Mexico, en fá-
einir auðmenn frá Mexico í Banda-
ríkjunum og fáeinir auðmenn frá
Bandarikjunum í Mexico rói að því
öllum árum af fjárhagslegri gróða-
von og sé útlit fyrir að þeir ætli að
verða þjóðum og stjórnum yfir-
sterkari.
Svona líta Mexicomenn á málið,
eða svona þykjast þeir skoða það.
Og merkilegt er það að þetta ber
alveg saman við það sem W. J.
Bryan merkasti og bezti maður
Bandaríkjanna sagði á útnefningar-
þingi sérveldismanna 17. júní.
■Hann sagði að fáeinir auðkýf-
ingar í Bandaríkjunum sem ættu
námur og eignir í Mexico vildu
þrengja kosti Mexicomanna til þess
að vemda ímynduð réttindi sín, og
að Iþeir væru reiðubúnir að fórna
blóði og holdi Bandaríkjaþjóðarinn-
ar til þess að koma fram þessari
eigingirni.
Aftur á móti segja Bandaríkja-
menn margir og þar á meðal stjóm-
in, að herliðið hafi aðeins verið sent
suður til þess að bæla niður upp-
reistarmennina og ná þeim í því
skyni að vemda eignir og líf
Bandaríkjaborgara. Og eftir að
uppreistin var hætt og þess var
krafist að Bandaríkjaherinn væri
kallaður heim, er því haldið fram
að því verði ekki við komið í hasti;
herinn sé kominn langt inn í land
og afturhvarf sé svo að segja
ómögulegt nema því aðeins að
Mexico stjórnin ábyrgist að ekki
verði ráðist á liðið á leiðinni af
óaldar flokkum. Mexicomenn neita
því að þetta sé góð og gild ástæða
og halda þvi fram með þjósti að
þetta sé aðeins haft að yfirskyni,
en ástæðan hljóti að vera önnur
fyrir því að herinn er hafður þar i
landi á móti vilja þeirra.
Ef í stríð fer milli þessara þjóða,
þá er það sjálfsagt að kynna sér af-
stöðu beggja hliða og dæma um
þær báðar eins sanngjarnlega og
þekking leyfir. Hér er það oss
ósæmilegt að fella dóm án rann-
sóknar. Bandaríkjaþjóðin er syst-
urþjóð vor og vinaþjóð. Vér lítum
upp til hennar fyrir margra hluta
sakir, sem stærri og þroskaðri
systur; vér unnum henni alls góðs
og allrar hamingju. Og sú mesta
hamingja sem vér þekkjum nú á
dögum í veraldlegum efnum er sú
að þjóð geti forðað sér og öðrum
frá stríði, verði því við komið á
sanngjaman hátt.
Ef í stríð fer, þá er það einlæg
ósk vor að sagan sýni það í fram-
tíðinni að það hafi verið óhjá-
kvæmilegt. Og áður en til vopna er
tekið vonum vélr það um fram alt
að allar mögulegar leiðir verði
reyndar til málamiðlunar til þess að
varna stríði. Og það skal hér tekið
fram að vér álítum betra að miðla
þannig málum að nokkur halli
biðist við, ef þess er ekki kostur á
annan hátt, en að fórna blóði þjóð-
arinnar á altari herguðsins.
Vér hér erum komnir í strið og
við það verður ekki hætt fyr en það
er á enda kljáð; vér verðum að
gera oss gott af því og gera það
bezta sem vér getum, en sömu ráö-
legginguna viljum vér gefa nxi sem
maðurinn gaf í heimkynnum van-
sælunnar; vér viljum biðja anda
friðarins að vara bræður vora fyrir
sunnan linuna við ógæfunni og af-
stýra því ef mögulegt er að þeir
komi einnig í þennan kvalastað.
Þrátt fyrir það þótt óstjórn og
upphlaup eigi sér stað í Mexico og
þrátt fyrir það þótt ofbeldi hafi
verið beitt af einstakra manna hálfu
þaðan við einstaka menn í Banda-
ríkjunum, þá samt er það fyrir-
,myndarskylda grannþjóðar vorrar
að miðla málum, án hnefaréttar, ef
tök eru á.
Hnefaréttur cr enginn réttur;
hann er stundum óhjákvæmilegt
neyðarúrræði. Stríð sannar aldrei
réttmæti málstaðar. Það að einhver
þjóð vinni svokallaðan sigur í
stríði sannar það ekki að hún hafi
haft rétt mál að verja. Þótt svo
færi, sem oss finst með öllu óhugs-
andi að Þjóðverjar ynnu þetta
mikla stríð sem yfir stendur, þá
dytti oss ekki í hug að viðurkenna
það sönnun fyrir réttum málstað á
þeirra hlið. Og svo er með öll
önnur stríð. Vér höfum ávalt litið
svo á að Bandaríkin—friðsamasta
og mesta þjóð veraldarinnar nú á
dögum—væri sjálfkjörin í sátta-
nefnd þegar þessu stríði lýkur; ef
hún þá yrði sjálf í öðru stríði mætti
svo fara að það kæmi ekki til nokk-
urra mála, og væri það illa farið.
HEILBRIGÐI.
Flugur hœttt legar.
Nú er sí. tími sen. hættulegastur
er að því er flugur snertir. Því
er of lítill gaumur gefinn víða að
verjast þeini c£*~eyðileggja þær.
Húsflugan er eitt aðal útbreiðslu-
meðal sjúkdóma auk þess hversu
. viðbjóðsleg hún er þegar hún sezt
á mat og ílát, og þekur svo að segja
alt innan húss og utan.
Húsflugan var lengi vel álitin
hættulaus að öllu leyti, en visinda-
legar sannanir hafa fengist fyrir
því að hún er það ekki. Það er
fullkomlega sannað að hún ber á
fnilli og útbreiðir sóttkveikjur af
ýmsri tegund; t. d. taugaveiki, tær,-
ing, barnakólera og fleiri sjxikdóm-
ar sem af gerlum orsakast útbreið-
ast af fáu eins mikið og flugum.
Þar sem óhreinindi og rusl, skólp
og ruður eru úti eða inni, þar safn-
ast flugurnar og bera með sér næma
sjúkdóma frá einum stað til annars.
Rotin epli, brauðmylsna, uggar og
úrgangur, bein, kartöfluhýði, jafn-
vel grautur og hlaupin mjólk sést
stundum í kringum hús, bæði í
bæjum og sveitum og þar er æfin-
lega krökt af flugum. Svo setjast
þær á matinn sem vét borðum ef
þær komast inn í húsin og flytja
þannig gerlana eða sóttkveikjuna.
Bezta ráðið til að forðast hættu
þá sem af flugum stafar, er það
að hindra vöxt hennar og viðgang.
Húsflugan timgast og fjölgar þar
bezt sem eitthvað er að rotna, ann-
aðhvort matur, haugur eða eitthvað
annað. 1 bæjum ætti að geyma
haug þar sem dimt er og útbúa
þannig að flugur komist ekki að;
flugnanet er það eina sem til þess
dugar. Hauginn ætti að flytja í
burtu einu sinni í viku ef hægt er.
í sveitum ætti einnig að flytja
hauginn í burtu einu sinni í viku
og annaðhvort dreifa honum á ak-
urinn eða engið, eða flytja hann að
minsta kosti fjórðung mílu frá
íbúðarhúsum heimilisins.
Þar sem haugar eru ætti að verja
þá með borax, þannig að þrír fimtu
úr pundi séu hafðir í hver tíu ten-
ingsfet af haug. Boraxduftinu þarf
að dreifa helzt í randirnar á haugn-
um og svo til og frá og hella svo
vatni yfir, svo duftið bráðni og
fari yfir hauginn.
Alls konar úrgangur og rusl sem
úr eldhúsum kemur dregur að sér
flugur og þp.r fjölgar þeim mjög.
Þarf því að gæta þess vandlega að
hafa allar fötur eða ílát sem þess
háttar rusl er geymt í með góðum
lokum eða hlemmum. Helzt ætti
altaf annaðhvort að brenna þess
konar rusl eða grafa það tafarlaust.
Aldrei ætti það að vera stundu leng-
ur óvarið. Ef ekki er hægt að koma
því fyrir strax, þá ætti að strá yfir
það borax og fara að eins og að of-
an er talað um eða stökkva á það
klórvatni.
Þess ætti að gæta að hafa flugna-
vír fyrir öllum dyrum og gluggum,
til þess að verja flugum frá því að
komast inn í húsin. Mjólk og önn-
ur matvæli ætti að verja með osta-
klæði eða einhverju þunnu, þar sem
flugur ekki komast að því.
Um fram alt er það áríðandi að
halda flugum úti frá herbergjum
þar sem veikt fólk er og 'koma í
veg fyrir útbreiðslu veikinnar á
þann hátt.
Til þess að drepa flugur í húsum
pr ýmislegt reynt, en það sem hér
segir er betra en flest annað.
Blanda einni únsu ftveimur mat-
skeiðum) af formalin sem er 40%
að sfyrkleika saman við hálfa mörk
(8 únsurl af vatni og jafn mikið af
mjólk. Lát þessa blöndu á grunna
diska og lát brauðsneið á miðja
diskana; flugumar safnast að
brauðinu til þess að éta það og stein-
drepast af.
Ef snemma er byrjað á því að
verjast flugunum og ekkert látið
ógert til þess að eyðileggja þær sem
hægt er, þá má mikið gera. Það er
e'kki með tölum hægt að telja hversu
mörgum flugur verða að bana ár-
lega með sóttkveikjaburði og því
pr þetta atriði afarþýðingarmikið.
Cr „Þingrímu“ 1915
Bftir Hall í Hrauni.
Ýmislegt er uppá mót, og ei til þrifa,
margt um það eg skyldi skrifa
skárra þá ef yrði að lifa.
Nú er á þingi nafnfræg sveit, og Norris fyrstur,
ei þó sé í svari byrstur •
sýnist hann í rimmu þyrstur
Mikið slyngur margan tekur mælsku sprettinn,
situr við að kljúfa klettinn
þó komi högg á snögga blettinn.
Annar flokkur er á þingi illa liðinn,
þó sjálfur hafi samið griðinn
hann situr um að rjúfa friðinn.
Einn kvaðst Roblin allan þingheim eiga að teyma
og málin sagðist mundu geyma,
mætti enginn þessu gleyma.
Ef hann skipar, allir verða upp að standa,
hugsa hvorki um veg né vanda
vafðir gömlum þrældómsanda.
Vera má að vinni um stund sá vondi sollur,
en vart mun reynast heimi hollur
hálfvelgjunnar forarpollur.
Auðnan sýnist allareiðu útaf dottin,
óánægja er af því sprottin
öllu er fleygt í skuld'a pollinn.
Við soðkatlana sitja þeir og sjálfir naga,
aðrir mega kveina og klaga
þeir kalla þetta saéludaga.
Aura þrælar æpa 'hátt með ýlgdu sinni:
“Enn er borð á buddu minni
og blóðið til í alþýðunni.”
“Meiri skatta, meiri tolla og meira að sjúga,
að alþýðunni er létt að ljúga,
læzt hún öllum fjanda trúa.
“Ekkert frelsi og engan rétt fá eikur-tvinna
en brennivín og brautar vinna
blessast hefir stundum minna.
“Klúbbar gera kraftaverk í kosningunum,
en eyðilegging okkar sonum
atkvæði að veita konum.
“Bátt er að sætta búalið og brennivínið”,
auðmenn fitja upp á trínið,
allir trúa þeir á svínið.
“Kornhlöður og katólskan oss kom að haldi
þá var alt á voru valdi,
vafið dýrstu otursgjaldi.”
“Við munum lengi værðar njóta í vorum bólum,
takast mun með tvennum skólum
að temja flón er búa í hólum.”
“Á talsímunum töluvert oss tókst að græða”,
en menn það ekki máttu ræða
meðan þeim var til dauðs að blæða.
Einn var þar sem engum hlífði og aldrei þagði:
Tómas djarft til synda sagði,
svikarana að velli lagði.
Johnson marga hildi háði í háum sölum,
lömuð stjórn þar lá með kvölum,
er leitaði hann í fölskum skjölum.
Af hans' vÖrum orðin djörf var oft að heyra,
lýður við þeim lagði eyra
langaði til hann segði meira.
Hudson virtist harður karl í horn aö taka,
Kelly ekki kvað það saka
þó kæmi hann ekki strax til baka.
Howden kvaðst ei haggast til í hreinni trúnni,
ef stela ætti stjórnar kúnni
þá stæðu sínir menn á brúnni.
Hann vill ekki hölda sveit með hnefum berja,
en bara ef mætti bíta og merja
brúna mtmdi ’ann aleinn verja.
Montagues var förin fræg í flestum greinum,
heiðri krenktur, kreftur meinum,
komst til baka þó á einum.
I 4 L 11 ! I.
að hafa eignast blað—barnablað.—
Æskan hefir ekki enn minst á þetta
blað og ætla eg þvi að segja henni
ögn frá því, svo æskan á íslandi
kynnist ofurlítið sínum litlu löndum
—íslenzku æskunni i Vesturheimi.
Blaðið er ekki stórt, enn sem
komið er, en börnin eru mjög á-
nægð með það.
Það heitir “Sólskm”.
Svo er mál með vexti, að ritstjóri
Lögbergs—annars aðalblaðsins, sem
út kemur meðal Islendinga vestra
—hfefir verið islenzku bömunum
svo góður, að gefa þeim vissan
hluta af blaðinu,—4 blaðsíður neðst
í því. — “Sólskin er i nærri eins
stóru broti og “Æskan” og kemur
út í hverri viku, nfl. eins og Lögh.
Bömin klippa svo úr “blaðið sitt”
og safna þvi, en pabbi þeirra borg-
ar bara stóra blaðið, eins og “Sól-
skin” væri ekki neitt.
Islenzku börnin vestra eru mikið
með enskumælandi fólki, lesa ensk
blöð og ibækur, en þykir þó svo
fjarska vænt um lsland og íslenzk-
una. Það er því von að þeim þyki
vænt um litla, íslenzka Sólskins-
blaðið sitt, eins og þau kalla það.
Börnin skrifa mest í það sjálf.
Er gaman að sjá barnslega, sakleys-
i-slega ritháttinn á greinum þeirra.
Eftir þeim að dæma eru börnin vel
að sér; þau skrifa fremur skipu-
lega, iþó ung séu. Eg ætla að taka
hér upp greinarkorn eftir átta ára
gamla telpu, til þess að sýna böm-
unum hér heima, hve vel börnin
vestra rita.
“Kæri ritstjóri Sólskins! Eg
þakka þér fyrir Sólskinið. — Eg á
litinn bróður, sem þykir mest gam-
an að sögunni af “Nonna og fisk-
inum”, sem var í Sólskini; kann-
ske það sé líka af því að hann heitir
Nonni. Eg ætla að segja þér sögu
um leiksystur mína. Hún var
þriggja ára gömul, þegar frænka
hennar kom og heimsótti mömmu
hennar. Telpan heitir Fem.
Frænku hennar þótti hún vera
nokkuð óhrein í framan og sagði
við hana: ‘Ósköp er að sjá and-
litið á þér!’ Þá svaraði Fem: ‘Eg
get ekki gert að því, — þetta er eina
andlitið, sem eg á’.
Ingibjörg Bjarnason (8 ára)”.
Þykir ykkur þetta ólaglega skrif-
að af svo ungri stúlku ? Ekki þykir
mér það. Og eg er vis's um að hér
heima eru ekki á hverju strái átta
ára gömul börn, sem skrifa eins og
hún Ingibjörg litla Bjarnason í
Ameríku.
Góð kvæði eru og i Sólskini, flest
eftir rittsjórann, sem er hið bezta
skáld. Þið hafið máske séð eða
heyrt getið um kvæðabókina Kvisti
eftir Sig. Júl. Jóhannesson?
Göfgandi greinar eru og í blaðinu
og má af þeim læra fagra lifspeki.
Myndir koma og i blaðinu og
fylgja þeim vísur.
í einu blaðinu í vetur var kent að
búa til stundaglas; þar var og lag-
legt kvæði, þýtt úr ensku, um dreng,
sem sagði alt af, þegar hann var
beðinn einhvers: “Já, bráðum;
nógur er tíminn”. — Einu sinni var
hann ibúinn að hugsa sér að fara
með skipi; á þeirri stundu, sem
skipið ætlaði að leggja á stað, var
þessi drengur eitthvað að móka og
fór sér hægt. “Nógur er tíminn”,
sagði hann. En þegar hann Ioks
komst niður á bryggjun*, var skipið
farið. —
“Munda þótti þetta slæmt .
Þögull burtu lagði’ hann.
‘Nógur tíminn enn þá er’,
I 6 L I K I I, .----- |
Hundrað þúsund Taylor tók og tróð í Landann,
sterk Var drukkin stjórnar blandan
og stellaö var um allan f jandann.
aldrei framar sagði’ hann”.
Einhver G. J. Hjaltalin hefir
þýtt þetta 'kvæði.
Nýlega sendi eg Sólskins-börn-
unum í Ameríku nokkrar linur. Eg
sagði þeim frá vorinu hér og sumar-
dýrðinni, sem íslenzku börnin ættu
nú fyrir höndum. Einnig sagði eg
þeim frá æskulýðsblöðimum ís-
ltenzku, “Æskunni” og “Unga Is-
landi”. Og eg leyfði mér svo mik-
ið að eg sagðist vera fullivss um,
að öll “Æsku-bömin” á Islandi
bæðu að heilsa “Sólskins-bömun-
um” i Ameríku, og eg veit að Æsk-
an sjálf ítrekar það.
Að endingu kem eg með þá til-
Iögu. að Æskan sendi Sólskini
kveðju sína og óski vestur-íslenzku
bömunum farsællar framtiðar.
Utanáskrift ritstjóra Sólskins er:
Editor Lögberg, Box 3172. ..
Winnipeg, Man. Can.
Amreica.
Samvinna og þíðleiki milli syst-
kinanna austan og vestan hafs ætti
að þrífast með þeim smærri eins og
hefir sýnt sig að þrífst með þeim
stærri.
Með vinsemd.
H. Guðjónsson
frá Laxnesi.
Aths. ,Til skýringar skal þess
getið, að ritstjóri Sólskins, Sig Júl.
Jóhannesson, var fyrsti ritstjóri
Æskunnar ^1897—1899). Hann er
því góðkunnugur þeim, sem þá voru
Ícaupendur hennar.
Æskan samþykkir tillögu höf-
undarins. — Otgef.
—Æskan.
Œttjörðin okkar.
Sólskins börn: Nú er verið að
yinna að því hér í Vesturheimi að
útbreiða þekkingu á Islandi og
reyna að halda við íslenzku máli.
Það er alveg víst að þegar þið
stækkið og hafið vit á þá þykir
ykkur gaman að vita sem mest urn
ísland og skylja hvernig á því
stendur að pabba ykkar og mömmu,
afa ykkar og ömmu þótti og þykir
vænt um Island.
I kvæðum sem búin eru til um
landið hteyrið þið og sjáið hvað það
er sem lætur okkur þykja vænt um
ísland. Hérna fara á eftir vísur
þar sem talað er um islenzku foss-
ana, dalina, sjóinn og himininn.
Þið haldið kannske að þetta sé alt
eins á íslandi og það er annarsstað-
ar, en það er ekki. Meira að segja
himininn á íslandi er öðruvísi en
annarsstaðar. Lesið þið þessar vís-
ur og látið þið mömmu ykkar eða
pabba ykkar skýra þær og” segja
ykkur frá iþvi heima sem þar er
talað um. ,
:|: Horfum austur :|:
yfir fomar æskustöðvar,
engin fjarlægð hugann stöðvar,
skoðum hjartans helgistöðvar,
hver á stærri vonarstöðvar;
hvar á lífið hærri rétt?
hvar á jörðin fegri blett?
:|: Böm þín, móðir :|:
lærðu fjör af fossum þínum,
fundu ró i dölum þínum,
sóttu þrek að sævi þínum,
sáu guð í 'himni þínum.
Hjá þér geymist öll þín ár
okkar fyrsta bros og tár.
:|: Signi drottinn :|:
Þinghús-tóftin þykir vera þjóðar sómi,
og allir mæla einum rómi
að af henni stafi dýrðar-Ijómi.
Stendur hún auð og stórum eykur stjómar heiður,
sagt er að Roblin gangi gleiður
og geti naumast orðið reiður.
Gott er aö hafa gullið nóg og geta svallað,
í þinghúsinu er þrætt og brallað
þar má ekkert finnast gallað.
Senn er orðið “sements” laust og “Saltið” búið,
nokkrir hafa fylkið flúið
en flestir sjá það verði rúgið.
Allir halda að illum sé að aukast kraftur,
nú er Kelly kominn aftur,
konung-legur svika-raftur.
Cameron þá keyrir inn í kvala bálið
og segir ekki sopið kálið,
súrt á bragð er þinghúsmálið.
þingið 'búið, þreyttir hvílast þeir á beði,
aldrei fyr það áður skeði
að einveldinu frelsið réði.
SEXTÍU og FIMM ÁRA LJÓSIN
Sextíu og fimm ára ljósin vinna enn
þar sem er aÖ ræða um
---EDDY’S ELDSPÝTUH—
Fyrir sextíu og fimm árum voru fyrstu eldspýt-
ur í Canada búnar til í Hull af Eddy ogsíðan hafa
þær verið viðurkendar þær beztu sem kveikiefni
Þegar þér kaupið eldspýtur þá biðjið um
EDDY’S