Lögberg - 03.05.1917, Síða 2

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 3. MAí 1917
2
GOODYEAR’S
REGNVFIRHAFNA-SALA
1200 sýnishorn
Fyrir Karlmenn, Kvenmenn og Börn
I> 1 aföllum tegundum, stærðum og gæðum úr ensku Tweed, Crava-
IVegnKapUr nettes, Cashmeres Skotgrafayfirhafnir, Silki Poplin, Oil Slickers
-------- og Veiðimanna yfirhafnir og hattar’
Meðan þær endast þá verða þœr seldar á þessn afarlága verði.
PÓSTPÖNTUNUM NAKVÆMUR GAUMUR GEFINN.
SendiS póstávísanir ásamt stærö yfir brjóstiö. Ábyrgst aö gera alla ánægða.
Kvenmanna ábyrgstar Regnyfirhafnir
Kvenmanna lérefts kápur,
leirlitar. Voru seldar á $5.
Ábyrgstar vatnsheldar. Good-
year verö
gnynrnatnir
$2.95
Karlmanna ábyrgstar Regnyfirhafnir
Karlmanna “Bombazine”,
“olive” og leirlitar; allar
stærðir. ÁtSur seldar á $8.
Goodyear verö .................
$4.75
Kvenmanna ábyrgstar Regnyfirhafnir
úr silki “poplin”, leirlitar,
gráar, bláar og svartar, belti
á baki; herfatnaöar gerö.
Voru seldar á $8. Goodyear
sérstök sala
$4.75
Karlmanna ábyrgstar Regnyfirhafnir
Karlm. kápur inndregnar
í bakiö, leirlitar og “olive”
litar; allar stæröir. Áöur
seldar á $10.50. Goodyear
vertS ....................
'nyurnarnir
$6.75
Kvenmanna ábyrgstar Regnyfirhafnir
úr ensku “tweed”, “mohairs ’
og “cashmeres”. Allar stærð-
ir, allir litir; belti á baki. —
ÁSur seldar á $10.50 Good-
year sérstakt verö ........
nymuainir
$6.75
Karlmanna ábyrgstar Regnyfirhafnir
Karlm. kápur úr ensku
“tweed” fyrir regn og sól.
Allar stærðir. Áður seldar á
$15.00. Goodyear verð.....
$8.75
Fínar Barna Regnyfirhafnir
Barna regnkápur, leirlit-
aðar, belti á baki; stærðir
fyrir börn á aldrinum 4—14
ára. Ábyrgstar vatnsheldar.
Goodyear útsala
$2.95
Fínleg Barna Regnyfirslög
Barna yfirslög með hettu,
bláar á lit. Stærðir fyrir 6
til 16 ára. Einmitt fyrir
skólaböm. Goodyear verð
$2.15
REGNHATTAR FYRIR KARLMENN, KVENFÓLK, DRENGI OG STÚLKUR. — J\ Q ^
Áður seldir fyrir $1.00 og $1.50. Goodyear verð ...
GODDYEAR RAINCDAT COMPANY,
,tt hja ciobe íeíkhúsí 287 Portage Ave ■ Næst við Sterling Bank
Kaupmannahafnar
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsins
bezta munntóbak.
Munntöbak
Búið tilúr hin-
um beztu, elstu,
safa- mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
Ferðaminningar
frá 13. janúar til 6. apríl 1917.
Ferð vestur á Kyrrahafsströnd.
Frá Winnipeg til Vancouver.
1 Blaine og í grendinni 3. til 8. febr.
F.g dvaldi í Birch Bay hjá systur
vninni þar til á laugardag 3. febrúar.
t>á fór eg burtu og heimsótti þrjá
gamla kunningja, setn búa skamt frá
Bkiine. Eg ætlaði að fara fyrri, en
snjór féll sunnitdaginn 28. janúar og
svo næsta dag um það 6 þumlungar
að jáfnfelli, og fylgdi með hráslaga
kuldi, þó ekki væri frostið, svo mér
var ráðlagt að bíða þar til hlýnaði og
snjórinn var ltorfinn þegar eg fór.
Tók upp á einni nóttu með rigningu.
Sá fvrsti kunningi minn, sem eg
kom til. var Jón Jónsson frá
Munkaþverá. Hann og kona hans
ásamt Jóni syni þeirra, sem kvæntur
er dóttiivjóns frá Mýri í Bárðardal.
Rúa |)au við læk, sem heitir Dakota
Creek. Frá húsinu liggur brekka of-
an aö læknum, eru hús beggja megin
við hann og er þar rnjög sveitarlegt
að sjá.
Við Jón höfðum gaman af að sjást.
Okkur er í minni að við snemma í
marzmánuði 1879 gengum frá Selkirk
austur á Kyrrahafsstrandar járnbraui
að fá okkur vinnu við klettaspreng-
ingu. Við stigum á bráðabyrgðar
lest i Austur Selkirk snemma að
morgni, ætluðum að fá flutning út
á brautarendann, en varð lítið úr því.
Iæstin var að reyna að hafa sig
áfram í gegn um snjóinn allan daginn,
komst aðeins nokkrar mtlur og fór
síðan til baka aftur um dagsetur.
Lestarstjórinn var með daufu yfir-
bragði þegar hann borgaði okkur ti!
baka fargjaldið.
Hinir tveir menn er eg heimsótti
voru Bjami Péturs frá Rangárlón:
í Norðurmúlasýslu, fyrrum vel þekt-
ttr bóndi frá Hensel í Norður Dakota
og Þórarinn Sigurðsson frá Ga!ta-
stöðum vtri í Hróarstungu, fyrrum
bóndi að Kristnesi í Saskatchewan.
Eg heyrði á honum að hann langað:
austur aftur.
Þriðjudaginn 6. febr. fór eg frá
Blaine norður til Crescent, Canada
megin til að sjá gamlan kunningja
minn, sem þar býr, Sigurð Kristó
fersson frá Neslöndum við Mývatn.
Sigurður býr skamt frá sjónum upp:
á hæð og er þar fagurt útsýni. Sig-
tirður er enn eldfjörugur á fæti og
hefði verið til með að gefa Vilhjálmi
T>ýzkalandskeisara ráðningu ef hanr.
hefði náð til hans. Kona Sigurðar
er Karolína, dóttir Vilhjálms heitins
Tayktrs, bróðurs Jóns heitins Taylors
tunboðsmanns. Hún talar og les Is-
lenzfeu og veit líka um mörg bæja
og sveitanöfn heima á Islandi. Vit-
anlega hefir hún verið í þjóðfélags-
lífi Islendinga síðan 1875, nema ef
undantekin eru árin, sem þau hjónin
eru búin að vera á ströndinni. Er.
svo hefir enskan verið heimilismá!
þeirra. Af tali hennar um vandvirkni
á landnámssögu íslendinga i Vestur-
heimi réð eg, að henni er umhugað
um áframhald íslenzks þjóðernis í
Ameríku.
Sigurður og Karolína giftust mánu-
daginn 22. janúar 1877, fyrstu hjór.
sem giftust í Nýja Islandi. En langt
sitður fyrir Nýja ísland urðu þau að
fara til þess að fá hjónavígsluna
framkvæmda, og það úti undir beru
lofti. Á þetta hefir áður verið minst
í Almanaki Ólafs Thorgeirssonar.
Sigurð langaði til að eg gæti mér
til ánægju virt fyrir mér fagra út-
sýnið hjá honum, en loft var þoku-
fult svo það var ekki hægt, svo gerí
var ráð fyrir að eg kæmi aftur á
heimleið minni og vonað að þá yrð:
bjartara. -
Eg fór aftur suður til Blaine á
miðvikudaginn og þá er eg enr.
spurður af innflutninga umsjónar-
manni um ferð mína. Eg segi hon-
um að eg ætli til Blaine og dvelj:
hjá systur minni við Birch Bay og að
eg hafi farið þarna í gegn þann 23.
ianúar. Hann lét sér það nægja, en
þó sýndist mér að honum þætti grun-
samt um mig, og þegar eg er kom-
inn út úr v'agninum í Blaine, var hanr.
kominn út á undan mér og stóð hjá
öðrum manni klæddum einkennisbún-
ingi. Hann spurði mig: ' “Hvað
langt sagðir þú að væri héðan ti!
hans bróður þíns? til systur minn-
ar sagði eg. Já til systur þinnar.
Eg sagði honum það sama og áður
um vegalengdina. I>ú fórst hér í
gegn áður, þann 21 janúar. Þanr.
23. segi eg. Já þann 23. Hvað sagð:
innflutninga umsjónarmaðurinn sem
þá talaði við þig um ferð þtna?
Hann spurði mig að ýmsu um hag:
mína, sem eg leysti úr, og sumt af
)ví hef eg sagt þér. Svo sagði eg
æim að eg væri maður sem ekkert
væri hættulegt við i sambandi við
ferð mína og gekk veg minn. Eg
skildi að jjeir voru að vita hvort mér
bæri saman v'ið sjálfan mig um það
sem eg hafði áður sagt.
Þegar eg þurfti að tefja í Blaine
var eg hjá hr. Andrési Dantelssyni.
/ Ferndale, Bellingham og Mariette,
8. til 12. febrúar.
Fimtudaginn 8. febrúar fór eg frá
Blaine austur til bæjar, sem Ferndalt
heitir, þar tók á móti mér á vagna-
stöðinni Hildigerður frændkona mín,
dóttir hjónanna Benedikts sál. Jóns-
sonar Austmanns og Rannveigar
systur minnar, sem lengi bjuggu í
Selkirk; þau dóu í Bellingham, hún
1902, hann 1910. Hildigerður er
kona Magnúsar Þorlákssonar frá
Hrælekslæk í Hróarstungu. Þau
fluttu vestur á ströndina 1906, frá
Selkirk. Magnús var lengi sögunar-
vélstjóri á Robinsons milnunni 1
Selkirk. Nú er hann vélstjóri á
stærstu sögunarmylnunni í Belling-
ham. /
Magnús og Hildigerður búa skamt
frá Femdale á landspildu, sem þau
eiga; voru áður t Bellingham.
Bifreiðar renna milli bæjanna á
ströndinni til þess að flytja ferða-
fólk til og frá, á einni þeirra fórum
við Hildigerður til Bellingham á
föstudaginn þann 9. fabr. Belling-
ham er fallegur bær með vel útlögð-
um og breiðttm strætum. Þar og í
'Seattle eru utan við gangstéttirnar
jarðmanir jafn háar stéttunum og'
víðast hvar eins breiðar, og má hafa
þær líka fyrir gangveg ef á þarf að
halda.
Hiídigerður sýndi mér grafreit
Bellingham bæjar, þar hvtla foreldr-
ar hennar. Gramhvelfingar er búið
að byggja hjá reitnum svo þeir sem
óska geta geymt þar Iík sinna óskemd
um aldur og æfi.
Mariette heitir smá þorp skamt frá
Bellingham, bændabygð er þar nær-
liggjandi og fagurt útsýni. Þangað
fór eg til að sjá Gunnar Jóhannesson
Hólm frá Króksstöðum í Hjaltastaða-
jtinghá, bróður Vilhjálms Hólms, sem
eg hefi áður getið. Gunnar var á
barnsaldri }>egar eg fór af íslandi,
ckki fullra 9 ára, mundi þó Vel eftir
mér. Hann geymir margar æsku-
eldurminningar frá gamla landinu,
kom til Amertku 1885. Kona hans er
úr Eyjafirði, var mörg ár í Noregi
aður en hún fór til Ameríku. Hún á
mikið af norskum bókum, sem eg
hafði skemtun af að líta í. Eg var
t það sinn hjá þeim hjónum eina
nótt, fór frá þeim laugardaginn þanr.
10. febr. og lofaði að koma aftur.
Frá Mariette fór eg til Hildigerðat
frænku minnar og frá henni aftur
mánudaginn 12. til systur minnar við
Birch Bay.
Til Seattle 16. febrúar.
Á föstudaginn fór eg á bifreið til
Bellingham og svo þaðan með járn-
brautarlest til Seattle. Kristján
frændi minn fór með mér, sér og mét
til skemtunar. Á þeirri leið sá eg
fallegasta bændabygð á ströndinni;
húsin bygð í afhallandi fögrum brekk-
um; þar runnu kristals skærir smá-
lækir, og fagrir akrar voru framund-
an húsunum, sem sagt er að framleiði
100 mæla og þar yfir af ekrunni.
Kálfahjarðir voru þar á beit og
sýndust una sér vel.
1 Tacoma 17. til 19. febr.
1 þetta sinn var eg ekki nema eina
nótt í Seattle, gisti hjá hjónunum hr.
Bjarna Jóhannssyni og Aliph Sigríði
Stígsdóttur frá Akra, N. D. Næsta
dag fórum við Kristján frændi minn
sjókiðis suður til Tácoma að sjá
Guðmund Sveinsson frænda minn
bróður Kristjáns. Guðmundur er
fæddur á Hrollaugsstöðum í Hjalta-
staðaþinghá 1846. Hann fór til
Noregs um það 28 ára gamall og
lærði stýrimannafræði, v'ar mörg ár
í siglingum með Norðmönnum en á
milli siglingar var hann í Noregi;
kom til Ameríku 1885. Kona hans er
norsk, er tvígift og á þrjá syni af
fyrra hjónabandi. Þau Guðmundur
eru barnlaus.
Tacoma er fallegur bær, mikið af
honum á hæð, og sá eg þar fallegar.
skemtigarð með tveimur fögrum
stöðupollum, sem álftir voru að synda
í, líka sá eg þar tvö ljón, {x> ekki lif-
andi, voru víst úr kopar.
Við Kristján komum síðla dags til
heimilis Guðmundar. Hann var ekki
kominn heim úr vinnu sinni; hann
vinnur á sögunarmylnu. Kona hans
tók glaðlega á móti okkur, Kristján
sagði henni hver eg var. Hún skildi
ekki ensku og nú-varð að reyna að
tala norsku. Kristjáni gekk betur að
skilja hana en mér; nágrannar hans
cru norskir, eins og áður er sagt.
Konan er furðu ern, þó hún sé 85
ára gömul og gerir sjálf húsverkin.
Hefir hún verið fríð kona og ber
andlit hennar v'ott um bjartsýna sál;
hún er trúuð kona og á mikið af
norskum guðsorðabókum.
Guðmundur kom seinna heim um
kveldið en búist var við, hafði unnið
yfirvinnu. Eg hafði ekki séð hann
síðan 1873 og þekti hann ekki þegar
hann kom inn. Hann var orðinn elli-
Iegri og rýrari en eg hafði búist við,
enda er mylnuvinnan, sem hann verð-
ur að sæta, óhentug fyrir hann á þeitr.
aldri sem hann er. Eg spurði hanti
hvort hann myndi eftir að við hefð-
um leikið okkur saman þegar við
vorum drengir. “Já” segir hann, “við
lékum stiklastaðaorustu”. Það var
líka, við lékum hana í Kóreksstaða-
gerði í Hjaltastaðaþinghá sumarið
1850; leikendur v'oru. fimm, eg Iék
Ólaf konung hinn helga og var lagð-
ur að velli af Þóri hund. Á þessu
og öðru, j>egar eg fór að tala við
hann, heyrði eg að æskuminningar
margar geymdi hann frá íslandi, þó
alveg sé hann kominn út úr tslenzku
þjóðlífi; hann veit ekkert eða kærir
sig ekkert um að vita hvað gerist
meðal íslendingá. Einhverjir Is-
lendingar auk hans kváðu vera í
Tacoma, en hann vissi ekkert um þá.
F.n hann fylgdist með öllu norsku og
líkar betur að tala norsku en tslenzku.
—■ Sennilegt er að margra ára sjó-
ferða volk hafi haft mikil áhrif á
hanh í því að fjarlægja hann íslenzku
þióðlífi.
Eftir kveldverð sýndi hann mér
bækur sýnar, helztar þeirra v’oru
veraldarsagan á norsku í þrem bind-
um og kirkjusagan, og græddi eg á
því að sjá hana. Eg las í henni un.
kirkjuþingið i Nicea 325 og vissi eg
ekki áður hvers vegna þingið vat'
haldið og hver árslit þess urðu; eg
hafði ekki átt kost á að lesa starf-
skrána.
Mig langaði til að sjá gamla Berte!
Gunnlaugsson, sem enn er á lífi í
Tacoma, en tókst ekki að hafa upp
á honum. En svo varð eg seinna svo
írægur að sjá bréf skrifað af hon-
ttm til Sveins lögmanns Björnssonar
í Seattle; skrift karlsins er fögur.
Sveinn hefir stundum komið til hans,
seinast í vetur fyrir jólin, þá var
hann farinn að tapa minni og hættur
að vinna, }>ó málhress.
/ Seattle 19. til 21. febrúar.
Mánudaginn þann 19. febr. fórum
v'ið Kristján aftur til Seattle. Þá
heimsótti eg vin minn, séra Jónas A.
Sigurðsson og var hjá honum nótt.
Við höfðum ekki sést í 15 og hálft
ár og gleymist mér aldrei hvað ve!
hann stóð í prestsstöðu sinni t Norð-
ur Dakota. Eg man jólanæturnar :
Vídalínssafnaðarkirkju, }>egar hann
talaði um jólafögnuðinn, eg mar.
stinnudagsskóla samkomurnar, sem
hann stýrði, og víst má segja að með-
an hann var í þjónustu kirkjufélags-
ins var hann einn af ötulustu starfs-
mönnum þess.
/ Bremerton og Charleston frá
21. febrúar til 3. mars.
Miðvikudaginn 21. febrúar fór eg
til Bremerton með gufuferju. Þar
er herskipastöð, en eg kom of seint
til að geta fengið að koma þar inn,
af j>ví viðskiftasambandinu var slitið
milli Þjóðverja og Bandaríkjanna
laugardaginn 3. febrúar; eftir það
var engum ókunnugum leyft að
koma þar inn. Eftir að fréttin un.
að rofið væri viðskiftasamband milli
landanna stóðu hermenn v'ið inn-
gangshliðið og veitti ekki af að hafa
þá varasemi því það sama kveld
byrjuðu einhverjir skuggavaldar að
bora göt á skip, sem lá þar norður
með ströndinni, en náðust þó áður er.
þeir gætu framkvæmt spellvirkið.
Einn íslendingur er í Bremerton,
Sveinn Árnason, sonur Árna Sigurðs
sonar í Mozart, Sask. Kona Sveins
er Sigurbjörg Sigfúsdóttir, dóttir
hjónanna Sigfúsar Gíslasonar og
Rannveigar Ámadóttur, sem dóu í
Mordenbygðinni ekki fyrir löngu.
Þau voru t 17 ár næstu nágrannar
mínir í Norður Dakota. Sveinr.
vinnur á skrifstofu á herskipastöð •
inni og fékk hann sig Iausan frá vinnu
hálfan dag til þess að geta skemt
mér með því að ganga t kring með
mér. Útsýni er hið fegursta í
Bremerton og Charleston; bæirnir ná
svo að segja saman.
Eg hafði þekt Svein Árnason :
Dakota og haft ánægju af að tala við
hann og svo var enn. Hann er gáfu-
maður, vel að sér í sögu íslands og
bókmentum og á mikið og gott ís-
Jenzkt bókasafn.
Eg kom til Kristínar Sveinsdóttur
frændkonu minnar föstudaginn 23.
febrúar, hún býr fjórar mílur út frá
Charleston. Eg gekk meiri partinr.
af leiðinni, um það helminginn með
fram sjónum, og var eins og í leiðslu,
fanst mér eg vera kominn heim á
Seyðisfjörð og fanst eg vera að ganga
frá Fjarðaröldu út á Vestdalseyrt.
Það var blíða logn og sjórinn renni-
sléttur, eg gekk á malargrjóti, fór
fram hjá fiskimannakofum og smá-
lækjum og sýndist mér þetta vera
Iíkt og var heima á hinni áminstu
leið.
Kristtn frændkona mín er systir
þeirra bræðranna, sem eg hefi áður
getið, Guðmundar í Tacoma og
Kristjáns við Birch Bay. Maður
hennar Þórður Þórðarson frá Sig-
ríðarstöðum í Vesturhópi lézt að
heimili þeirra fyrir ári síðan.
Við frændkona mín fundum ti!
tómleikans, sem fráfall manns henn-
ar hafði leitt yfir heimili hennar,
samt gjörðum við tímann eins á-
nægjulegan og unt v'ar meðan eg
dvaldi hjá henni.
Úr bréfi
Innisfail, y9. apríl 1917.
Herra ritstjóri Lögbergs.
Aldanna faðir gefi þér gott og
gleðilegt sumar, og öllum þínum
ástvinum.
Háðan úr íslenzku bygðinni í Al-
berta mætti tína margt saman í eitt
fróðlegt prívat fréttabréf, en fyrir
fréttablað yrði það ekki annað en
ómerkilegur samttningur úr öllitm
áttum. Stóran heiður tel eg það
bygðinni að fjallaskáldið okkar St. G.
St. hlaut j>ann heiður að vera fyrsti
Canada Islendingur, sem boðið er
heirn; heiðursgesti til íslands, af há-
skóla prófessorum og öðru stórmenni
Reykjavíkur borgar, með jafnrétti
kvenþjóðarinnar við karlmenn, eins
og boðsbréfið ber með sér. Vér ósk-
um gamla manninum- allra farar-
heilla og heillar afturkomu heim á
búgarðinn sinn “Hóla”. — Hitt ann-
að, að einn af okkar yngri sveinum
er nú á þessu herrans ófriðarári 1917
sestur í ritstjórasæti Heimskringlu.
Eg óska honum til heilla og hamingju
og að hann ávinni sér hylli, ást og
virðing kaupendanna.
Herra O. T. Johnosn er af þvt
bergi brotinn í báðar ættir að geta
tekið glensyrðum, ertni, og öðrum
hnifilyrðum og hnútum, hent það alt
á Iofti og sent þær til baka ekki síður
en Böðvar karlinn Bjarki forðum :
höll hrólfs konungs Kraka. En um
leið leyfi eg mér að þakka fornís-
lenzka karlinum honum Magnúsi mín-
ttm Skaptasyni ritstjórastörf Heims-
kringlu. Þar stóð hann eins og Skúli
gamli landfógeti við stýrið á kneri
forðum, með eggjunar orð þó nútíð-
arhættan sé stór, að standa drengilega
með Canada og Bretaveldinu, og
sagði okkur landafræðislegri hersögtt
en nokkttrt annað fréttablað í vestur
Canada.
Glaðar stundir.
Samkomur hafa haldnar verið
vikulega hvert laugardagskveld þenn-
an liðna vetur á Markerville og þar
að auki nokkrar hlutaveltu- og dans-
samkomur. Alls hafa komið inn um
átta hundruð dollarar fvrir þjóð-
ræknissjóðinn. Kvenþjóðin hefir
heldur ekki legið á liði sínu. Á einni
samkomu þeirra hafa þær grætt og
gefið $150.00. Hér er sýnishorn af
samvinnufélagsskap allra þjóðarpart-
anna, sem byggja þetta land á litlu
svæði kringum Markerville bæinn, og
svona gætum við unnið í einingtt
andans ef við hefðum öll eina sam-
eiginlega kirkju og góðan kennimann.
En tölum ekki meira um það, þar
ræður flokkadráttur kirkjudeildanna
og fólksins öllum úrslitum.
Fjórðungs aldar afmælishátíð sína
hélt Lestrarfélagið “Iðunn” 30. marz
s. I. á Markerville. Voru flestir Is-
lendingar þar satnan komnir og
nokkrir annara þjóðar nágrananr,
vinir og verlslafólk. Samkomuna
setti forseti félagsins og bauð gest-
ina velkomna með vel völdum orðum.
Næstur honum talaði J. Björnson
nokkur orð til herra Jónasar Hún-
fords. Þakkaði honum fyrir hönd
Lestrarfélagsmanna, forsetastörf hans
í 23 ár, af 25 ára tilveru félagsins og
aðal störf anda þess. Afhenti hann
honum fyrir hönj! félagsins einn
vandaðan skrifstofustól, en sem rit-
ara landnámssögu Alberta Islendinga
forláta pennastöng með gullpenna
/fottntain pen), og bað hann }>iggja
sem virðingarvott gefendanna fyrir
vel unnið starf.
Þakkaði Mr. Húnford gjafirnar og
þann hlýleik er bygðarmenn auðsýndu
sér. Næstur talaði séra Pétur Hjálm-
son, fyrir minni fél. “Iðunn”. Rakti
hann æfisögu Iðunnar úr Eddu all-
rækilega, í fyrri partinum; þar næst
Lestrarfélagsins okkar “Iðunn” og
gagnsemi þess fyrir íslenzka tungtt
og bókmentir; síðast nokkur orð ti!
forsetans. Ræðan öll hefði átt að
koma á prent, þar var svo' sterk ætt-
jarðarást til feðra tungu, fomra og
nýrra bokmenta. Næstur talaði
Skáldið Stephan G. Stephansson um
“Þjóðerni Islendinga” bókmentalegs
efnis. Eg vona að ræðan komi seinna
á prent, enda mér ofvaxið að rekja
söguþráð hennar svo í nokkru lagi
fari. Næst talaði herra Sigurður
Jónsson fyrir “Minni Islands”; brenn-
heit ættjarðar minning. Eitt af er-
indunum sem hann hafði yfir er
svona:
“Við munum þeir eldri hve ununar-
ríkt
og indælt var stundum í vorblíðu
heima, i
og eg sé hér ekkert, sem jafnast við
slíkt
og eg fyrir mitt leyti skal aldrei
gleyma
á meðan eg lifi þeim létthenta blæ,
sem lék sér á hörpu með gullstrengd-
um nótum, —
og líf-anda fjörgjafa um bygðir og
bæ,
sem burt þíddi klakann frá hjartn-
anna rótum.’
Fjórði tölumaður var herra Krist-
ján Jónsson “Mtnni frumbyggjanna”,
sögu þeirra rakti hann ágætlega; að
fornu, og nú ttð yngri kynslóðarinn-
ar. Fóru allar ræðurnar fram á ís-
lenzku, hver annari betri. Að sið-
ustu þakkaði forsetinn Mr. Húnford
ræðumönnum og öllum viðstöddum
ánægjulegt samsæti. Hornleikara
flokkur bygðarinnar spilaði milli
ræðanna, flest íslenzk lög. Síðan var
sezt að snæðing, sem var rtkmann-
lega rfam borinn, og kom að úr öl!
um áttum gefins frá konum bygðar-
innar, en sumt keypt fyrir samskota
fé félagsmanna. Forstöðukona veizl-
unnar var Mrs. Sigríður Jóhannson,
aðstoðarkonur Mrs. J. Björnson og
Mrs. H. Bardal; til aðstoðar í borð-
salnum: Miss Christi Christjánson,
Miss Gróa Goodman, Miss Fjóla
Jóhannson, Mrs. Halldóra Eymund-
son. Al-íslenzkir réttir voru fram
bornir í brauðgerð og kaffibrauði,
misuostur og hangið sauðakjöt, nýtt
nautakjöt. Langsólgnastir voru inn-
lendu Skotamir, Danirnir og Norð-
mennirnir í hangikjötið, laufabrauðið,
misuostinn og “terturnar”. Voru
þessir réttir gamlir kunningjar þeirra
heiman að. Var gleði og glaumur
um allan salinn, þar til borð voru
rudd kl. 2 um nóttina og dansfólkið
fékk umráð yfir salnum til morguns.
En eldra fólkið skemti sér við sam
ræður í reykingasalnum, við kaffí
drykkju og neyslu sætabrauðs. En
yngra fólkið kom af danspallinum að
fá sér morgunkaffið eins og hinir.
Síðan fóru allir glaðir og ánægðir
heim.
Fjárhagslega bar samkoman sig
þótt enginn væri inngangseyrir né
samskot tekin þessa nótt. Alt var
vel undir búið löngu áður.
Vetrarhátíð ættum v'ið að halda á
hverjum vetri hér eftir.
Starfsmál.
Herra Sigurður Einarsson og Sig-
ríður kona hans brugðu búi sínu þetta
vor. Leigðu þau hálfa “section” af
landi er þau eiga til lengri tíma.
ÆÚa. þau að skemta sér sumarlangt
meðal vina og kunningja. Óráðið
cnn hvar þau setjast að. Þau hjón
eiga einn fósturson, sem J>aú vona að
útskrifist af Edmonton háskólanum
innan skamms. Um 14 ára skeið hafa
þau búið rausnar búi hér í bygðinni,
vel látin af öllum er þau kyntust.
Hefir Mr. Einarson verið vegagerð-
arstjóri til margra ára, ötull og dug-
legur, enda farnast vel. Mjólkurkýr
hans seldust til jafnaðar á $78. vetrar
kálfar á $30, geldneyti öll seld fyrr:
part vetrar, hæns 90 cent stykkið. Af
þessu sérðu lesari góður að gangandi
fénaður er hér í háu verði.
Pólitík.
Nú er fylkisþingi nýlega slitið hér
í Alberta. Gerðist þar fátt er stór-
tíðindum sæti. Þingttðindin utan
blaðagreinir ókomin enn. Fylkis-
kosningar fara líklega fram áður en
næsta þing kemur saman. Báðir
flokkarnir eru við þvt búnir. Kosn-
ingaréttur var kvenþjóðinni veittur í
fyrra eins og öllum mun kunnugt, eft-
ir fyrsta júlt 1916, í fylkismálum. Eg
minnist aðeins á þetta, svo íslenzka
kvenfólkið okkar hérna í bvgðinn:
sjái um að komast á kjörskrá þegar
skrásetjarinn fer að ferðast bæ frá
bæ að skrásetja þá er atkvæði eiga
með réttu. Svo höfum vér bygðar-
búar af báðum flokkunum tilnefnt
herra Dan Norkeberg fyrir þing-
mannsefni framfaraflokksins (Liber-
al flokksinsj. Nú er brotið boðorð
Páls af Liberal stjórninni /“þér kon-
ur verið mönnum yðar undirgefnar’J
vegna bið eg yður að greiða at-
kvæði með Liberal þingmanninum.
Gleðifregn má það frekar lieita er.
sorgar, þegar öldruð gamalmenni, ör-
kumluð 66 ára og heilsulítil fá hvtld.
Hvíld hins eilífa friðar.
Þann 12. þ. m. burtkallaðist ekkj-
an Jóhanna Oddson. Fyrri maður
hennar hét Jón, prúðmenni og bezti
smiður að iðn. Kom hann á heimili
mitt að eins einu sinni samsumars og
þau komu frá íslandi 1890. Jóhanna
sál. v'ar Þórarinsdóttir skipasmiðs
Eymundssonar, en móðir hennar hét
Helga Jónsdóttir prests /Stefánssonar
frá Helgastöðum í Aðalreykjadal.
Foreldrar Jóhönnu sál. bjuggu utn
eitt skeið á Ásmundarstöðum á Sléttu.
Jóhanna heitin var myndar kona
til munns og handa, guðhrædd og
góðkvendi og vildi öllum vel. Hún
átti engin börn, utan einn fósturson,
sem er búsettur hér í bygðinni. Lá
hún stórlegur og misti annan fótinn
fyrir ofan hné fyrir 14 árum síðan.
Hún sat vikum og mánuðum sem
hjúkrunarkona bæði hjá mér og öðr-
um, eða við hannyrðir, hjá vinum og
venslafólki sínu. Hún eignaðist
lar.d eftir að hún varð ekkja í annað
sinn og bjó góðu búi með fóstursyni
sínum, þartil heilsan bilaði; átti hún
samt enn fyrir útför sinni. Var altaf
veitandi en aldrei þurfandi gegnum
allar andstæður ltfsins.
Hún var jarðsungin 15. þ. m. af
séra P. Hjálmson í grafreit bygðar-
innar að viðstöddu fjölmenni.
Tíðarfar er enn kalt, }>ó alautt sé
að mestu leyti, og sárfáir farnir að
vinna akurlönd sín vegna frosts í
jörðu og bleytu. Fjárhöld í allgóðu
lagi, j>ó sumstaðar sé fóður af skom-
um skamti; er samt nóg hey til í
sveitinnj. Pressað hey, “Timothy”
nr. 1 komst í $14 tonnið (2000 pd.J,
en v'ar á markaðinum í marz og aprí!
sett ofan í $12 tonnið af nr. 2 og úr
$12 ofan í $10.
Heilsufar fólks er rétt eins og vana-
legt er um þetta leyti; kvefið og
hóstinn “sem kemur af leti og því er
nú ver”, er haft eftir Danielsen heitn-
um á Skipalóni.
Man eg nú ekki fleira að sinni,
utan Lögberg segir sumardaginn
fyrsta 19. apríl, en Almanak O. S.
Thorgeirssonar 26. apríl. Hvort er
réttara ?
Með ást og virðing,
Jóh. Björnson.
Vigfus Sigfússon
Við jarðarför hans 16. október 1916.
Nú þyngja heldur þrautaský,
en þú ert kominn Ijósið í,
vor ástvin elskulegi I
Nú herjar vetur húsin þín,
en hærri veröld mót þér skín
með sælum sumardegi.
En bágt hjá oss og breytt er alt,
hið bezta haust varð nístingskalt
er augun létstú aftttr.
Þótt brjóstin vildu byrgja kvein,
oss borgar enginn þetta mein
af jörðu kominn kraftur.
Þú varst oss alt, þín barnabörn
eins blíða fundu hjálp og vöm
í kærleiksörmum afa.
En guð’ sé lof, sem sér vor sár,
að sálin verður aldrei nár,
því andann engir grafa. —
Því minnumst einnig allir vér,
sem óskildari köllumst j>ér,
með sama ræktar-rómi.
Sem bróðir eins við sæld og sár
j>ú sazt meö oss nær tuttugu ár
sem sannur bæjarsómi.—i
Nú á hann gott; og glaðværð hans,
hins göfga,dygga sæmdarmanns,
er eflaust nú sem áður.
Hin svarta Hel er sjónhverfing
og sanna lífsins mótsetning,
sem andinn hér er háður.
Hvar finnum vér nú félagsmann
eins fúsan eins og reyndist hann
alt gott að styrkja og styðja ?
Sinn grýtta veg hann gekk með dáð,
og gaf ei neinum Lokaráð,
og vildi alt gott iðja.
Sem hetja stóðst hann hverja raun,
setn handviss ætti sigurlaun
ef stríðið yrði unnið.
Hann trúði eins’ og blessað bar'n,
og brosti þá hans lífs við hjarn
var hús og bú hans brunnið.
Og Drottins hjálp og dugur þinn
þér dugði líka, vinur minn,
til efstu æfistundar. —
Upp fljóð og menn, og fléttnm ktans
og festum yfir leiði hans
þar hold í blessan blundar.
Matth. J.
ALVEG NÝ og
UNDRAVERÐ
UPPFUNDING
Ef^ir 10 ára erfiBi og tilraun'Ir
hefir Próf. D. Motturas fundiB upp
meSal búiB til sem áburS, sem hann
ábyrgist að lækni allra verstu tlifelli
af hinni ægilegu.
G I G T
og svo ðdýrt a'S allir geta keypt.
Hvers vegna skyldu menn vera aS
borga læknishjálp og ferSlr t sérstakt
loftslag, þegar þelr geta fengiS lækn-
ingu heima hjá sér. þaS bregst al-
drei og iæknar tafarlaust.
Verð $1.00 glasið.
Póstgjald og tierskattur 15 cent
þess utan.
Aðalskrifstofa og cinkaútsölumenn að
614 BUILDERS EXCHANGE BLDG.
Dept 9, Winnipeg, Man.