Lögberg - 21.03.1918, Blaðsíða 1

SPIERS-PARNELL BAKING CO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lœgsta verð sem verið
getur. REYNIÐ ÞA!
TALSÍMI: Garry 2346 - WINNIPEG
Þetta pláss er til sölu
Talsímið
Garrv 416 eða 41T
%/
ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 21. MARZ 1918
NÚMER 12
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
1 Uorspbjan
1 feemur. M
n
1 &
m /
Vona minna bjarmi m
á barmi
i þér Ijótnar, — §t
1 ber mig upp til skýja,
§É þar gígja
1 þín hljómar! ■
M Sólarhafs við ósa,
mín Ijósa, m
þú lifir, —
jg leiftur himins titra m
m og glitra u
1 þér yfir! m
Farðu’ nm löndin eldi, 1
i svo veldi
m þitt víkki, m
m vorblœr ylji ddli
1 og bali
1 hver prýkki.
jj Komdu’ og brceddu ísinn
m ó, dísin =3
m mín dýra, n
dróma leystu’ af sænum 1
Hill með blœnum EI
þehn hýra! ■
Ó, eg varpa tötrutn
m og fjötrum m
eg fleygi: m
m- finn að nálœg ertu.
i þó sértu j
■ hér eigi, m
_ Senn r'ts alt úr dvala
til dala §§
= og voga, n
dýrðleg blika sundin m
M og grundin m
m í loga. =
= Alt til þess að blessa
i og hressa ==
M hið hrjáða, m
m holundir, sem blceða,
að græða
i hms þjáða, i
kemur þú svo róskvik
= mcð Ijósblik
m og lætur
laugast tárum hjarnið ’
sem barnið,
m er grætur! M
Guðm. Guðmundsson.
m m
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin^
Japan og stríðið.
Hversvegna Japan liefir ekki að svo
komnu sent liðsveitir til Evrópu.
Afstaða Japana í veraldar-
stríðinu, sýnist í fljótu bragði
einstök í sinni röð. pjóð-
in fór í stríð vegna þess, að
hún var sannfærð um að réttur-
inn var sambandsþjóða megin;
gerðist því samherji þeirra með
það fyrst fyrir augum, að gæta
hagsmuna þeirra og sjálfra sín
í austurhluta Asíu. Japan und-
irskrifaði samninginn með glöðu
geði, ásamt hinum þjóðunum,
um að semja eigi sérstakan frið
við Miðveldin. — par af leiðandi
á Japan auðvitað í stríði við
pjóðverja, Austurríkismenn,
Tyrkji og Búlgara, þangað til að
friður verður saminn á þeim
grundvelli, er sambandsmenn
telja sér sæmilegan. —
En síðan að lið sambands-
þjóðanna vann sigur á pjóð-
verjum í Austurálfunni, tók af
þeim nýlendurnar og sópaði burt
úr höfunum, svo að segja öllum
þýzkum skipum, að undanskild-
um fáeinum, er verið hafa öðru
hvoru á sveimi í Miðjarðarhaf-
inu, hafa Japanar að mestu stað-
ið utan við sjálfan hildarleikinn.
pess vegna hefir sú spurning oft
og alment verið á vörum manna,
hví japanska þjóðin standi hjá,
og hafist eigi að ? Hví þeir hafi
eigi sent hersveitir til orustu-
vallanna í Norðurálfunni, á lík-
an hátt og Bandaríkja þjóðin nú
hefir gert, sem verið hefir
alt í öllu samherjum sínum.
En áður en Japanar verða
dæmdir hart, er sjálfsagt að
gera sér ljósa grein fyrir hinni
landfræðilegu afstöðu þeirra, og
eins því, hvernig þeir sjálfir litu
á hlutverk sitt í stríðinu. — Tak-
, markaðir og bundir sökum stað-
hátta, skoðuðu Japanar þegar í
upphafi stríðsins, að þarfa verk-
ið, sem þeir gætu unnið, yrði það,
að hjálpa samherjum til þess að
brjóta pjóðverja á bak aftur í
austurhluta Asíu, jafnframt því
að tryggja á þeim stöðum eignir
og yfirráð sambandsmanna. Og
þetta hafa þeir sannarlega stað-
ið við! Sérhver sá, er fylgst
hefir með atburðunum, sem verið
hafa að gerast í Austurálfunni
þrjú síðastliðin ár, getur fljótt
sannfærst um, að Japanar hafa
haldið samninga sína, eins og
hver önnur sæmflar þjóð mundi
gera. í sigurvinningum þeim,
hinum miklu, er sambandsmenn
unnu þar, eiga þeir sinn góða
þátt, og hann ekki hvað minstan.
Floti Japana hefir stöðugt verið
á verði um austur og suður höf-
in og gert mögulegan flutning
hermanna, vopna og vista til
stuðnings bandamanna hersveit-
um í Austurálfunni. Og þetta
eitt út af fyrir sig hefir kostað
Japana æma peninga. Og í við-
bót hafa þeir lánað sambands-
þjóðunum ógrynni fjár, og séð
þeim fyrir gríðarmiklu af skot-
færum; og ekki verður Japönum
um kent, þótt illa tækist til í
Rússlandi, því þeir lánuðu Rúss-
um miljónir, og sendu þeim vopn
matvæli og fatnað í stórum stíl.
pað verða menn líka að athuga,
að í upphafi mun það eigi hafa
verið meining sambandsþjóð-
anna, að Japanar sendu mannafla
á vígstöðvar Norðurálfunnar,
með því að þær munu hafa haft
þá skoðun, með réttu, að styrk-
ur þeirra væri nauðsynlegri eins
og ástadd var austur frá.
Nú á seinustu mánuðunum
hefir útlitið stöðugt verið að
breytast; Rússar gefist upp og
samið að því er séð verður, að
minsta kosti bráðabirgðarfrið
við pjóðverja, og er enginn vafi
á, að af því hefir sambandsþjóð-
unum lotist óhagur nokkur, en
pjóðverjum hlunnindi.
Telja nú ýmsir leiðandi menn
sambandsþjóðanna rétt, jafnvel
bráðnauðsynlegt, að Japanar
hefjist handa og byrji leiðangur
inn í Síberíu; þó eru um atriði
þetta ærið skiftar skoðanir, eigi
sízt á meðal Japana sjálfra.
Enda má því .eigi gleyma, að
slíkur leiðangur mundi hafa
feikna kostnað í för með sér, og
þjóðin þótt auðug sé og fram-
takssöm, er enn í þungum skuld-
um síðan hún átti í ófriðnum
mikla við Rússa. En það sem
þó er verst viðfangs af öllu, eru
flutningatækin. Siberíu brautin
er í mesta ólagi, og alveg ónýt
á löngum köflum, og eini færi
vegurinn yrði því fyrir Japana,
að flytja allan sinn her og her-
búnað á sjónum. En hvar á að fá
allan þann skipastól, er til þess
útheimtist ?/ Til þess að geta
flutt miljón hermanna frá Jap-
an ásamt nauðsynlegasta her-
búnaði, mundi eigi nægja minna
en fjórar miljónir smálesta af
skipum; og þótt Japanar eigi
góðan skipakost, mundi hann
einn hvergi nærri hrökkva. —
pessar skýringar ættu að
nægja til þess, að gefa öllum rétt-
hugsandi mönnum, glöggan
skilning á því atriði, hversvegna
Japanar hafa ekki sent liðssveit-
irs til Norðurálfunnar, enn sem
komið er. — Hvað þeir kunna að
gera, í framtíðinni, ef þörfin
verður meiri, þarf eigi að efa.
Japanar eru drenglyndir menn
og hafa þegar sýnt og munu
sýna betur, áður en lýkur, að
þeir eru trúir hugsjónum þeim
er þeir berjast fyrir ásamt sam-
bandsþjóðum sínum. Og gerist
þess nauðsyn að þeir þurfi að
senda -hersveitir til Frakklaands
eða ítalíu, þá verður það gert af
myndarskap og eftirtölulaust.
þingmensku í Tipperary kjör-
dæminu voru 1885 og beið ósigur.
En skömmu seinna var kosning-
in gerð ógild, gengið til atkvæða
af ,nýj u og vann hann þá með
miklum meiri hluta. Samverka-
menn hans í þinginu lýsa honum
þannig, að hann sé maður með
óbilandi viljaþrek og stefnufast-
ur mjög, seintekinn, en vinfast-
ur. Fyrstu þingsetu árin hafði
hann sig lítt í frammi, talaði
sjaldan og var ómannblendinn.
En þá sjaldan að hann tók til
m^ls, voru ræður hans þrungnar
af speki og hafði hann þrumur
og eldingar á tungu sinni. Komst
vinur hans einn, svo að orði, að
undir ræðum hans léki Neðri
málstofan ávalt á reiðiskjálfi.
Hann hefir gagnrýnt stjómina
afar-stranglega síðan að ófriður-
inn hófst, þó allra ákveðnast í
sambandi við Rúmeníu. Her-
þjónustulögunum, er brezka
stjórnin bar fram árið 1915,
barðist hann á móti af kappi
miklu; en lét þó loks tilleiðast
fyrir þrábeiðni samverkamanns
síns Redmonds, að láta andstöð-
una gegn því máli falla niður.
f fyrra haust hélt hann ræðu
í Dublin, er lengi mun í minnum
höfð, taldi hann þar hina svo-
nefndu Sinn Feiners, opinbera
föðurlan,ds svikara, óferjandi og
óalandi öllum bjargráðum. Mr.
Dillon hefir oftar en einu sinni
verið dæmdur í fangelsi, sökum
afskifta sinna af málefnum fr-
lands.
Og allstaðar var mönnum mjög
umhugað um að geta fengið sem
skýrasta hugmynd um ástand
“drengjanna”, hvernig þeim
mundi líða yfirleitt.
Hjörtu -þjóðflokks vors eru
með hetjunum íslenzku. Má
það marka eigi síst af hinum
miklu fjárframlögum, til hjálp-
ardeildar 223. hersveitarinnar á
þessum samkomum í Vatnabygð-
um:
Samskotin voru, sem hér segir
Wynyard .. .. $ 93.55
Leslie........ 100.90
Churchbridge 74.25
óskandi væri að fleiri slíkar
samkomur yrðu haldnar í hinum
íslenzku bygðarlögum.
Heimboð.
Á föstudagskveldið var glatt
á hjalla í Skjaldborg. pau hjón
prófessor Rúnólfur Marteinsson
og kona hans buðu öllu skóla-
fólkinu á Jóns Bjarnasonar
skóla, ásamt nánustu skyldmenn-
um þess, til kaffidrykkju þar.
Samkoma þessi byrjaði kl. 8 e.
h. og var afar fjölmenn. Til að
byrja með talaði eldra fólkið
saman, en það yngra fór í ýmsa
leiki, og skemti hvorttveggja
sér hið allra bezta. Síðar flutti
séra H. J. Leó ræðu, sem gjörð-
ur var að hinn bezti rómur.
Prófessor R. Marteinsson á-
varpaði gestina nokkrum vel
völdum orðum.
Magnús Paulson afhenti heið-
urspeninga fyrir ágæta frammi-
stöðu skólafólksins í kappræðum
á skemtifundum í skólanum
síðastliðinn vetur, og hélt hann
gagnorða ræðu í því sambandi.
Heiðurspeninga þessa, sem voru
tveir og úr silfri, hafði Dr.
B. J. Brandson gefið, en þá hlutu
þau Miss Rosa Johnson og Mr.
Magnús B. Vopni. Á milli þess
að ræður voru haldnar, sungu
allir íslenzka söngva.
Slíkar samkomur gjöra mikið
gott, þar sem fólk getur notið
sín og verið óþvingað, þar skemt-
ir það sér bezt og þar kynnist
það bezt.
Prófessor Marteinsson á það
skilið að sjá Jóns Bjarnasonar
skóla vaxa og blómgast, þvi
hann leggur mikla rækt við það
mál, enda er aðsóknin orðin svo
mikil að húspláss það, sem notað
hefir verið undanfarandi ár, er
nú langt of lítið. — íslenzki nem-
(endahópurinn er nú orðinn bæði
stór-myndarlegur og fríður.
Kominn heim úr stríðinu.
Lárus Halldórsson sonur Árna
Halldórssonar í Glenboro, kom
til bæjarins fyrir helgina. Hann
kom frá Frakklandi 23. febrúar
þar sem hann var búinn að taka
þátt í stríðinu mikla í 7 mánuði.
Hann var í orustunni við Vimy
Ridge, Lens, Hill 90, og síðast
yið Passchendale, þar sem hann
var skotinn í vinstra fót og lá
hann 4 klukkutíma í valnum,
er allur var ein forarleðja,
því regn hafði verið mik-
ið, áður en orustan við Passchen-
dale var hafin, og eins um morg-
únin, sem atlagan var gjörð.
pegar valurinn var kannaður
fanst Lárus og var fluttur á
sjúkrahús þar á bak við víg-
stöðvarnar, síðan var hann
fluttur til Englands, þar sem
hann lá á' fjórða mánuð, þar til
hann var sendur heim, nú kom
hann í bæinn til.þess að láta
skéra sig upp í sambandi við sár
það er hann fékk við Passchen-
daele.
Lárus fór frá Winnipeg á-
leiðis til Englands með 226 her-
deildinni í oct. 1916. pegar til
Englands kom, var hann settur
í 43. herdeildina og fór með
henni til Frakklands snemma í
apríl 1916.
Hann segir að í þeirri herdeild
hafi ásamt honum verið þessir
fsl., sem tóku þátt í öllum orust-
unum, er taldar hafa verið: Ámi
Thorlacius frá Winnipeg, Jóhann
Jóhannesson fró Selkirk, ólafur
Anderson og Eiríkur porsteins-
son frá Glenboro. Eiríkur særð-
ist nokkuð við Passchendaele, en
er aftur kominn til vígstöðvanna
Aðdáanlegt sagði Lárus að það
væri, hvemig væri farið með
særða hermenn á Englandi.
Að ensku konumar gjörðu alt
sem í þeirra valdi stæði til þess
að gjöra særðu hermönnunum á
Englandi lífið sem léttast, keyra
þá út daglega, taka þá á leikhús
og skemtanir og standast allann
kostnað sjálfar.
Síðastliðið laugardagskveld sat
Mrs. J. B. Skaptason heima hjá
sér, að 378 Maryland St. pað
var afmælisdagurinn hennar, og
var að kveldi kominn, án þess
að nokkuð verúlegt bæri til tíð-
inda. En rétt í þeirri andránni
var framdyrahurðinni hrundið
upp og inn í húsið mddist stór
pg fríður hópur kvenna. pær
voru á milli þrjátíu og fjörutíu
talsins. pegar allur þessi fríði
skari var búinn að koma sér fyr-
ir inni hjá Mrs. Skaptason, sem
stóð undrandi og hálf ráðþrota,
þá tók Mrs. Rev. B. B. Jónsson
til máls og mælti eitthvað á þessa
leið: Kæra Mrs. Skaptason, vér
viljum á þessum afmælisdegi
þínum, votta þér þakklæti vort
og hlýhug, sem vér bemm í
brjósti til þín, sumar frá fyrri
árum, en allar nú, fyrir starf
þift í þarfir hermannanna ís-
íenzku hér heima, en ekki síst á
Englandi, þar sem heimili ykk-
ar hjóna var sannkallaður griða-
staður, íslenzku hermönnunum—
drengjunum okkar kæru, langt
frá foreldra, og vina húsum,
einum og einmana í framandi
landi.
Sem ofur lítinn vott þess
þakklætis, sem hjörtu vor fyllir
fyrir veglyndi þitt og ykkar
hjóna, bið eg þig, í nafni þessara
kvenna, sem eru mæður eða
skyldkonur íslenzku hermann-
anna, að þiggja þessa litlu gjöf
— það er úr, sem hneppa má um
úlnlið, að nútíðar sið.
Mrs. J. B. Skaptason þakkaði
gjöfina og velvild þá, er hún yrði
aðnjótandi með heimsókn þess-
ari, með látlausum, en vel völd-
um orðum.
Voru þar næst bornar fram
veitingar, og neyttu gestir þeirrá
með góðri lyst, og ræddu um
landsins gagn og nauðsynjar. En
þegar þær umræður stóðu sém
hæst, kveður Mrs. Karolína Dal-
man sér hljóðs og flutti kvæði
það, til Mrs. J. B. Skaptason, sem
hér fer á eftir. En fyrir og eftir
kvæðið skemtu þær Miss Sölva-
son frá Selkirk, og Miss Pearl
Thorolfson með hljóðfæraslætti
og-söng.

John Dillon
kjörinn eftirmaður J. Redmonds
sem foringi heimastjórnar-
flokksins á frlandi.
pær fregnir hafa nýlega bor-
ist frá Lundúnaborg, að John
Dillon þingmaður fyrir East
Mayo, hafi verið kjörinn í einu
hljóði til foringja, af heima-
stjórnarflokknum írska, sam-
kvæmt uppástungu frá Joseph
Delvin, er margir höfðu talið lík-
legan til stöðunnar. Mr. Dillon
er fæddur árið 1851 og tók em-
bættispróf í læknisfræði við há-
skólann í Dublin, innan við þrít-
ugs aldur. Áhugi hans á stjórn-
málum varð þess valdandi, að
hann lagði læknisvísindin á hill-
una og var kosinn á þing árið
1880; komst hann þegar í kynni
við Redmond og tókst með þeim
hin sterkasta vinátta, er aldrei
slitnaði meðan báðir lifðu, þótt
stundum bæri ýmislegt á milli.
Árið 1883 lagði hann niður þing-
mensku, fór til Califomíu. og
dvaldi þar í tvö ár. Að þeim tíma
liðnum hvarf hann aftur heim til
ættjarðar sinnar og kepti um
Pjóðræknis samkomurnar,
/

Mannfagnaður.
Til Mrs. J. B. Skaplason.
Heill, heill sé þér um aldir, ár og daga,
um eilífð drottinn margfalt blessi þig.
Valkvendið fríða! fögur mun þín saga
og frægðarverk þín endurtak,a sig.
Hvert æfi spor þitt guð og lukkan greiði
og gleðin sé þitt bjarta sólarljós.
En einkanlega óskum við: guð leiði
þinn elsku mann til þín með sigur-hrós.
Háttvirta, göfuga, gæða kona
Guð launi þér,
fyrir drengina okkar fyrir handan,
sem í fylking raðað er!
peir áttu hvergi, hvergi heima,
né húsaskjól.
pú reyndist þeim eins og elskuleg móðir
og unaðs-sól!
peir komu til þín á hverjum degi
er komust þeir til, .
og fengu viðtökur blíðar, beztu
með brosi og yl.
pú gafst þeim að borða, þú gafst þeim að drekka,
þú glæddir þeim hug.
pú glæddir þeim hetjumóð, hreystina’ í hjarta
og hermensku-dug.
peir lofa þig, blessa þig, biðja þér heilla;
— þeir biðja að hér —
við flytjum þér þakkir frá þjóðinni og okkur,
— og þakkir frá sér!
Og sannlega, sannlega sjálfar við finnum
til sælu við hugsanir þær,
hvað óendanlega, hvað óendanlega,
þú ert oss og verður oss kær!
Okkur langar sárt til að sjá þig og gleðja,
þó svona sé barnaleg afmæliskveðja,
á seinustu mínútu boðin um borð.
Vér treystum á góðleik þinn, hjartað þitt hlýja.
Til hamingju verði þér árið þitt nýja,
hver dagur þess færi þér fagnaðarorð.

íslenzkur sjálfboði frá
Mountain, N.-Dako?a
Albert G. Leifur
sonur hins góðkunna landa vors
ísleifs Vemhai’ðssonar (I. V.
eifur) Mountain, N. Dak. og
konu hans. Albert er fæddur á
Mountain, N. Dak., 7. maí 1895.
Sann innritaðist í Bandaríkja-
herinn 21. júlí 1917 og var einn
af þeim fyrstu löndum vorum í
Norður Dakota, er buðu fram
yjónustu sína, er land þeirra
landaríkin, voru komin í stríðið.
f október 1917 var hann gjörður
að “Quarter-Master”. Nú er Mr.
Leifur aðstoðarkennari í líkams-
æfingum í 45. hersveit Banda-
ríkjanna, sem hann og tilheyrir.
Má af þessu ráða, að mikið muni
vera í þennan landa vom spunnið
1

sem haldnar voru nýlega í
Saskatshewan, af Hon. Thos. H.
Johnson og Lieut. W. Lindal,
höfðu mjög góðan árangur. Á
öllum stöðunum var húsfyllir,
og undirtektir fólksins hinar á-
kjósanlegustu.
Fólki er nú ljóst orðið, hve
nytsamar slíkar samkomur eru,
að því er snertir afstöðuna til
stríðsins, sérstaklega þó í tilliti
til þeirra, sem heima sitja—á
hvern hátt þeir geti bezt hjálp-
að, hvað aukna framleiðslu á-
hrærir og betri samvinnu.
Samkomur þessar voru
þrungnar af áhuga karla og
kvenna, um að liggja ekki á liði
sínu, heldur láta ekkert það ó-
gert, er að gagni mætti verða, á
þessum alvöru tímum; enda mun
nú flestum rétthugsandi mönn-
um skiljast, að til þess að pjóð-
verjar geti orðið yjfirunnir, verða
allir að gera alt, sem í þeirra
valdi stendur, hvort heldur er á
orustuvöllum Norðurálfunnar,
eða hér heima fyrir í Canada.
Á öllum þessum mannamótum
kom það glögglega í ljós, að
fólkið kann að meta fórnirnar
miklu, sem synir þessarar þjóðar
inna af hendi í skotgröfunum.
Ungmennafélag Unitara-safn-
aðarins íslenzka, hér í borginni,
efndi til all-mikils samkvæmis á
fimtudagskveldið var, í sam-
komusal kirkjunnar.
Tilefnið var það, að heiðra
tVenn, nýgift hjón í söfnuðinum,
þau Mr. og Mrs. Jóhann Straum-
fjörð og Mr. og Mrs. Ingólfur
Goodmann.
Mr. Jakob Kristjánsson stjórn-
aði mótinu með hinum mesta
skörungsskap; flutti hann stutta
en gagnorða tölu til heiðursgest-
anna og afhenti þeim gjafir; Mr.
og Mrs. Straumfjörð fallegt eik-
arborð, en Mr. og Mrs. Good-
mann stundaklukku. Aðal ræð-
una fyrir minni hjónanna flutti
Mr. Hannes Pétursson, en auk
þess tóku til máls séra R. Pét
ursson og Mrs. G. J. Goodmund
son.
Mr. Straumfjörð þakkaði
heimboðið og gjöfina með snot-
urri ræðu, en Mr. G. J. Good-
mann fyrir hönd hinna ungu
hjónanna.
Veitingar voru frambornar af
hinni mestu risnu, síðan var
íeikið á slaghörpu og fiðlu, og Mr
Gísli Jónsson söng tvö fjörug
lög. Að því loknu skemtu menn
sér við spil og samræður fram
eftir nóttunni.
Alls munu hafa tekið þátt í
samkvæminu um 50 manns, flest
meðlimir ungmennafélagsins, að
viðbættum nokkrum ’ gestum,
frændum og vinum ungu hjón-
anna.
fslendingadagsnefndin.
Aðalfundur fslendingadags-
nefndarinnar var haldinn á
þriðjudagskveldið, voru lagðir
fram og samþyktir ársreikning-
ar, er sýndu að hátíðahaldið síð-
astliðið sumar, bar sig mjög vel
fjárhagslega.
Kosningu hlutu í stað þeirra
sex, er úr gengu:
Miss Steina Stefánson
Dr. M. Halldorson
B. L. Baldwinson
Dr. B. J. Brandson
Björgvin Stefánsson
S. B. D. Stephenson
peir sem sæti eiga í nefndinni
frá fyrra ári eru:
Árni Anderson
Einar P. íónsson
Thordur Johnson
Hannes Pétursson
Arngr. Johnson
Fred Swanson.
Bandaríkin.
Endurskoðendur
kosnir:
reikn. voru
Ásm. Johannsson
J. J. Swanson.
og
, Heiðursforseti var kjörinn:
Mr. Vilhjálfur Stefánsson.
Fjörugar umræður voru á
fundi þessum og aðsókn helmingi
betri en í fyrra.
Lög hafa verið samþykt
Bandaríkjunum um það að hver
sá maður innan Bandaríkjanna
sem er þegn einhverra af sam-
bandsþjóðum þeirra, verði ann
aðhvort að afsala sér undanþágu-
rétti eða fara.
Frétt frá Washington segir
að nýtt “Liberty” lán verði boð
ið út 6. apríl næstkomandi. pá
verður ár liðið frá því að Banda
ríkin sögðu pjóðverjum stríð
hendur.
Herkostnaður Bandaríkjanna
fyrir febrúarmánuð var $1,002,
878,608. par af var $325,000,000
lán til sambandsþjóðanna.
Undanfarandi hafa símastjór-
arnir í Fort Totten orðið varir
við það að skeyti, sem þeir ekki
skildu, voru send frá útlönd-
um tit Bandaríkjanna. Svo var
leit hafin, og eftir alllangan tíma
fundust loftskeytatæki í Trinity
byggingunni í New York, í
skrifstofu þeirri er ráðsmaður
Telefunken loftskeytafélagsins
hafði. Tæki þessi voru nógu full-
komin til þess að senda skeyti
alla leið til pýzkalands.
Islenzkir sjúklingar
á almenna sjúl rahúsinu.
Mrs. M. Goodman, Kandahar.
Miss S. Eggertson, Tantallon.
Mrs. O. Halldórsson, Wynyard.
Jón Helgason, Cypress River.
G. Tomasson, Hecla, Man.
Stefán Helgason, Hólar, Sask.
Christian Finson, Piney, Man.
Konrad Davidson, Maidstone,
Sask.
SYRPA.
2. hefti 5. árgangs Syrpu, rit
Mr. ólafs Thorgeirssonar, hefir
oss verið sent af útgefandanum
og er fjölbreytt að efni. Inni-
hald þessa heftis er sem hér
fylgir:
1. Æfintýrið sem Konráð
læknir rataði í. Saga frá Van-
couver. Eftir J. Magnús Bjarna-
son.
2. f Rauðárdalnum. Tilkynn-
ing um það, að í næsta hefti
komi framhald af þeirri sögu
J. Magnúsar Bjamasonar og
haldi svo áfram þar til sögunni
er lokið.
3. pættir úr ættasögu íslend-
inga á fyrri öldum. Eftir Stein
Dofra.
4. Endurvakning hjátrúar
síðan stríðið hófst.
5. porgils. Framhald sögu
eftir Maurice Hewlett, sem séra
Guðm. Ámason hefir þýtt.
6. íslpnzkar sagnir. Dregur til
þess, sem verða vill og Aðal-
brandur. Eftir Sigmund Long.
7. Til minnis.
Hefti þetta er skemtilegt og
fróðleg og á skilið að að það sé
keypt og lesið. — Kostar að eins
50 cent. »
Bænarskrá til Wilson forseta
Bandaríkjanna, undirskrifuð af
6,000,000 konum, fer fram á að
bannaður sé tilbúningur alls
áfengis í Bandaríkjunum, og
bendir á að úr korni því, sem
nú sé notað til þeirra þarfa, megi
Hjálparnefnd 223. herdeildar-
innar heldur fund á miðvikudags-
kveldið í næstu viku, 27. þ.m. í
húsi Mrs. G. L. Stephenson,
William Ave.
Mr. og Mts. Páll Westdal frá
Kandahar komu til bæjarins í
síðustu viku. Mr. Westdal fór
heim til sín á sunnudagskveldið
var, en Mrs. Westdal dvelur hérlhjálm yfir
um tíma. stríðinu.
Aðstoðar hermálaritarj Cro-
well hefir beðið stjórnina í
Wasliington um $450,000,000 í
viðbót við þær $640,000 000, sem I búari'í LOOOÍÓOO‘brauð“á dag
stjornm akvað að skvldu ganga1
til flugvélagjörða í sambandi við
herinn. Mr. Crowell ségir að
þessi upphæð sé nauðsynleg ef
Bandaríkin eigi að bera ægis-
hinar þjóðimar í
Lög hafa verið samþykt í Ne»»r
York ríkinu. þess efnis að allir
menn frá 18—50 ára, verði að
vinna einhverja þarflega vinnu á
hverjum virkum degi. þar til
1 stríðinu er lokið.