Lögberg - 23.05.1918, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. MAf 1918
5
KAUPMANNAHAFNAR
Vér ábyrgj-
umst það að
vera algjörlega
hreint, og það
bezta tóbak í
heimi.
Ljúffengt og
endingar gott,
af því það er
búið til úr safa
miklu en mildu
tóbakslaufi.
M UNNTÓBAK
Enthirminningar frá
Miklagarði.
Eftir
Henry Morgenthan
fyrv. sendiherra Bandaríkjanna
í Tyrklandi.
I.
Eg byrja á að rita þessar end-
urminningar frá sendiherratíð
minni, um sama leyti, sem pj óð-
verjar hafa bersýnilega orðið
ofan á í viðureign sinni við
Rússa, og virðast, að minsta
kosti um hríð, hafa náð öllum
þeim yfirtökum á Tyrkjunum,
sem þeir höfðu varið all-miklum
tíma til að tryggja sér, áður en
ófriðurinn hófst.
Nú hafa Miðveldin liðað Rúss-
land í sundur, gert Svartahafið
og Baltiskaflóann að nokkru
leyti að pýzkum stöðuvötnum,
og opnað nýjar leiðir austur á
bóginn, gegn um Caucasus. —
pýzkaland ræður nú yfir Serbíu,
og hefir á hendi yfirstjóm allra
hermála i Tyrklandi og Bulgaríu
og hefir bersýnilega fyrir augum
að setja á stofn nýtt, þýzkt
keisaraveldi, á milli Persneska
flóans og Norðursjávarins.
Heimurinn veit það nú, þótt
hann gerði sér það ef til vill ekki
ljóst fyrir fjórum árum, að pjóð-
verjar höfðu fyrirfram ákveðið
að eyðileggja Serbiu, ná umráð-
um yfir Balkanþjóðunum, gera
Tyrkland eins konar hjáleigu.
og opna með því vegu til þess
að koma á fót voldugu ríki í
Austurlöndum sem væri háð
Pýzkalandi. petta athæfi get-
ur tæplega orðið skilið nema
á einn veg, sem sé þann að
Pjóðverjar höfðu verið búnir að
verja til þess öllum sínum kröft-
um og þekkingu, að leggja undir
sig alla veröldina. Og átti Aust-
urhluti heimsins fyrst að vera
iagðar undir pýzkaland, en svo
því næst hinar álfumar koll af
kolli. —
En ætli pjóðverjar sjálfir séu
nú orðnir rétt vel ánægðir með
útkomuna?
pegar eg nú lít á landabréfið
fyrir framan mig og athuga um
Jeið línumar, sem pjóðverjar
hafa dregið sér í vil, á hinum
ýmsu sviðum, bæði með hemað-
arlegum sigmm og stundum
jafnvel ríkjasamningum, þá fá
æfintýrin sem eg upplifði i
Miklagarði, töluvert aðra þýð-
ingu.
Svipir hinna ýmsu stjómmála
manna pjóðverja, er eg daglega
sá og umgekst í borginni, fram-
kallast nú í huga mínum, og
mennimir sjálfir, sem létust vera
gæðin sjálf, eru leikendur í þeim
átakanlegasta harmsöguþætti, er
mannkynið hefir nokkm sinni
litið. Og að menn þessir á sama
tíma, þótt hvergi þættust við-
koma, unnu dag og nótt að því,
að mála tjöldin — tjöld heims-
drottnunarinnar.
Nú er mér líka fullljóst að
þessir sömu menn, er eg þá
hafði daglega mök við, hafa ver-
ið að reikna út dag eftir dag, á
hvem hátt þeir gætu með hæg-
ustu móti, ráðist að baki þjóðar-
innar, er sendi mig—Bandaríkja
þjóðarinnar og molað hana tij
agna!
Hefði pjóðverjum ekki hepn-
ast, að ná því sem næst einvöld-
um umráðum yfir Miklagarði, er
fátt líklegra en það, að ófriðnum
hefði lokið á næstu mánuðum
eftir orustuna við Mame. — J?að
virðist í fljótu bragði ekki ósvip-
að yfirnáttúrlegum töfrum, að
atvikin skyldu haga því svo til,
að eg, lítt reyndur borgari frá
New York, skyldi einmitt á þess-
um tíma, eiga heimili á staðnum,
sem Wilhjálmur keisari hafði í
hernaðarlegu tilliti, aldrei haft
augun af á síðast liðnum aldar-
fjórðungi, og þar sem hann hafði
sýnilega lengi ætlað sér, að
vinna í raun og veru stærsta
sigurinn.
Og til þess að koma áformun-
um í framkvæmd — að gera
Tyrki sér háða fjárhagslega og
ná ráðum yfir hernum — hafði
keisarinn auðvitað valið sér til
sendiherra mann, er hann taldi
þar bezt til fallinn; mann sem að
sjálfsögðu efaðist ekki eitt
augnablik um það, að pýzkaland
væri til þess kjörið af guði al-
máttugum, og keisaranum, að
drotna yfir allri veröldinni. Og
maðurinn er var fyrir vali keis-
ara, var Baron von Wangenheim
paulvanur við að gegna fulltrúa-
embættum með erlendum þjóð-
um, og um margra ára skeið
aldavinur hans, og hafði oft og
þrásinnis eytt sumarfríunum á
Corfu, í fylgd með hans hátign
keisaranum! Ganga má að því,
sem vísu að þá hafi verið úthugs-
uð og lögð á ráðin, til að auka
landrými pýzkalands austur á
við.
Wangenheim var fimtíu og
fimm ára þegar eg hitti hann í
fyrsta skifti, og hafði þá alla-
reiðu gegnt sendiherraembætt-
um í tuttugu og fimm ár — í
Grikklandi, Miklagarði og Mexi-
co, og er það áreiðanlegt að í
hinum síðastnefnda stað, aflaði
hann sér víðtækrar þekkingar á
högum Bandaríkja þjóðarinnar
og staðháttum, að svo miklu
leyti, sem honum framast var
unt.
Hann hafði til að bera marga
af þeim eiginlegleikum, sem
sendiherrar þurfa að ráða yfir,
og ómissandi hljóta að teljast.—
Honum veittist jafn létt að mæla
enska og franska tungu, eins
og sínu eigin móðurmáli; auk
þess mátti svo að orði kveða að
hann þekti persónulega, flesta
helztu stjórnmálamenn samtíð-
arinnar. Hann var einn af þeim
hraustlegustu mönnum að lík-
amsbyggingu, er eg minnist
nokkru sinni að hafa séð, — full-
komin sex fet á hæð og saman
rekinn að því skapi.
Wangenheim var ávalt í fram-
komu sem talandi vottur, þeirr-
ar stefnu, er mest mátti sín í
föðurlandi hans — hervalds-
stefnunnar. pað var eins og
“Deutchland íiber alles” opinber-
aðist í hverri einustu raddbreyt-
ing þegar hann talaði og í sér-
hverri líkamshreyfingu. —
Keisaradýrkunin sýndist vera
hans einu trúarbrögð; hann
taldi það alveg sjálfsagt að höfð-
ingja og aðalsstéttin, ætti ávalt
að fara með völdin; hitt væri að
eins hreinasta fjarstæða, og það
stór hættuleg, að fólk úr alþýðu-
flokknum hefði nokkur skilyrði
til þess að taka þátt í meðferð
opinberra mála — það var svo
sem alt af samt við sig þýzka
frjálslyndið! — Eitt af því sem
hann hældi þjóð sinni alveg sér-
staklega fyrir var það, að hún
leyfði engum stjórleysisstefnum
úr lægri flokkunum, að hafa á-
Skyldi þeim hvergi hafa fund-
ist hlaupa snurða á sigurvinn-
inga þráðinn, — eða hvað?
HEFIR ÞO VANRÆKT TENNURNAR?
Margir hafa gert svo, vegna þess
aS þeir hafa veriS hræddir viS aS
fara til tannlæknis. — Slíkt fólk
fer villur vegar; því ef þaS heim-
sækti mig reglulega þrisvar á ári,
þá mundi þaS aldrei vita hvaS
tannplna er. — Vér höfum öll þau
áhöld, sem tryggja lækningu, án
nokkurs verulegs sársauka.
þér skuluS aldrei vanrækja tenn-
urnar. VanhirSa borgar sig aldrei,
Þegar fram I sækir.
Dr. C. C. JEFFREY,
,,Hinn varfærni tannlæknir"
Cor. Loáan Ave. og Main Street, Winnipeé
hrif á þá, sem með völdin færu, npptekinn við að veiða Tyrkneska
og lýsti hann því með eftirfar-
andi orðum: “We keep our
goveming classes pure, unmixed
of blood”, það var nú svo sem
heldur engin hætta á öðru — það
hafði Prússneska hemaðarsagan
sýnt svart á hvítu. — Wangen-
heim var prússneskur hemaðar-
harðstjóri í húð og hár, og allar
skoðanir hans og ályktanir,
stjómuðust af hermálahroka. —
Dag nokkum hitti eg hann og
átti við hann stundar samtal;
verður mér sá atburður lengi
minnisstæður. Meðal annars
spurði eg hann einhverju sinni,
hvernig stæði á því, að Wil-
hjálmur keisari heimsækti aldrei
Bandarikin. Svarið var: “Hann
langar ákaflega mikið til þess,
en það gæti verið of mikil áhætta
Ófriður gæti skollið á, meðan
hann væri á leiðinni, og óvinim-
ir tekið hann höndum”. — Eg lét
þá skoðun í ljósi, að slíkt væri
tæpast hugsandi, þar sem Amer-
íka mundi fylgja slíkum gesti
heimleiðis, með herskipaflota, og
þó ekki væri nema vegna Banda-
ríkjanna sjálfra, þá mundu sjálf-
sagt fáir kæra sig um að takast
þá ábyrgð á hendur, sem af því
gæti leitt, að ráðast á gesti þeirra
En alt kom fyrir ekki, von Wang
enheim sat fastur við sinn keip,
og fullyrti að frá hemaðarlegu
sjónarmiði, væri slíkt ferðalag
meiri áhættu undirorpið en svo,
að gerlegt væri að takast það á
hendur.
valdhafa og hermálagarpa i
þýzkt stjórnmálanet, þá virtist
hann taka sér öll þessi atriði á-
líka létt—nærri því eins og hvert
annað leikfang. Hann var ófeim-
inn við alt, spilaði óhikandi síð-
asta trompinu, ef því var að
skifta, og hafði það bersýnilega
ávalt á meðvitundinni að hann
væri stórmenni — útvalinn af
keisaranum til þess að hrinda í
framkvæmd voldugu hlutverki. Á
sanra tíma og eg rita þessar end-
urminningar um von Wangen-
heim, get eg ekki annað en hálf-
vegis dáðst að persónustyrkleik
hans og ytri glæsimensku, og þó
er mér full-ljóst og hefir alt af
verið að hann var lifandi eftir-
mynd, í andlegum skilningi, þess
stjórnskipulags, er hann var upp
alinn við, óvæginn, ófyrirleitinn
og grimmur. Hann var í anda
og sannleika dyggur lærisveinn
Bismark’s, hafði inndrukkið með
móðurmjólkinni hina nafntoguðu
kenningu járnkanzlarans: að
hin þýzka þjóð yrði ávalt að vera
reiðubúin til þess að fóma öllu
fyrir keisarann og föðurlandið,
ekki einungis lífinu heldur einn-
ig sæmdinni, ef á þyrfti að halda
(Framhald).
‘IÐUNN’
Köllun Wangenheim’s
.
prjú fyrstu hefti III. árgangs
eru nýkomin til mín til sölu og
4. heftið kemur með næstu póst-
ferð. pað hefir orðið afar-Iang-
ur dráttur á sendingu ritsins
hingað vestur, og valda því ýms-
ar orsakir, sem óþarft er að
greina. En eg á von á að fram-
vegis komi “Iðunn” hingað reglu
lega við útkomu hvers heftis, að
svo miklu leyti, sem ófriðar or-
sakir ekki hamla. “Iðunn” mun
nú af flestum viðurkend eitt-
hvert bezta tímaritið, sem gefið
er út á íslenzku, þegar á alt er
litið, enda hefir hún fengið afar-
mikla útbreiðslu á íslandi. Og
þegar þess er gætt, hve vel er
til ritsins vandað, og einnig það
tekið til greina, að kostnaður við
útgáfuna hefir á síðastliðnum
tveimur árum hækkað um 300—
400 prósent, —þá er “Iðunn”
mjög ódýrt rit, að eins $1.25
árgangurinn, eða sem svarar 31
cent hvert hefti.
Hér er skrá yfir innihald þess-
fram margTaðrai^ff Þrig?a "ýk°m"u hefta:
Til kaupenda (E. H. Kvaran og
próf. A. H. Bjarnason). Söngvar
úr Fiðlu-Bimi. Hendumar henn-
ar mömmu. Reymond Poincaré
(forseti Frakklands). Lífspeki
franskra loðinkinna. Að moldu
skaltu verða (G. Friðjónsson).
Tvennskonar menning. Ný við-
skiftaleið. Heimamentun og
heimilisiðnaður. Haustglöð (St.
G. St.). pjóðartekjurnar 1915.
Um Jón ólafsson. Um smitun
og ónæmi. Stríðsríma. Fyrsta
friðarglætan. Stolin krækiber.
Smákviðlingar. Konan í Hvanna-
dalsbjörgum. Ekkjumaðurinn
Við heimkomu Klettafjalla-
skáldsins. Tvö kvæði (St. G
St.). Alexander Kerensky. Staka
Heimsmyndin nýja. Lífið er dá-
samlegt. Ritsjá.
Flest eða alt, sem þessi hefti
flytja er hugðnæmt og skemti-
legt, enda rita nú í “Iðunn”
margir af pennafærustu mönn-
um þjóðar vorrar.
par eð ýmsir hafa skrifað mér
því viðvíkjandi, skal þess getið,
að fyrsti árgangur “Iðunnar” er
alveg uppseldur, bæði hér og á
íslandi. En það er vel mögulegt
áð sá árgangur verði endur-
prentaður að stríðinu loknu.
Lesendur geri svo vel og taka
eftir auglýsingu frá mér á öðr-
um stað í blaðinu.
Magnus Peterson,
247 Horace St., Norwood, Man.
Alt frá þeim degi, er von
Wangenheim fyrst kom til
Miklagarðs og til þessa dags, var
hans aðal-köllun engin önnur en
sú, að búa svo um hnútana, að
Tyrkir mættu til með að verða ó-
aðskiljanlegir fylgifiskar pjóð-
verja í stríði, sem hann sjálfur
áreiðanlega vissi fullvel um, að
yfirvofandi værí. —
Hann var sannfærður um, að
ef sér hepnaðist fullkomlega
þetta erindi, þá mundi með því
ef til vill, opnast leiðin up í kanzl-
ara stólinn — markið, sem met-
crðagimd hans hafði stefnt að,
árum saman.
pekking hans á hinni Tyrk-
nesku þjóð, og hreint ekki svo
litlar vinsældir,er hann þar naut,
gaf honum líka óneitanlega byr
í seglin, um
sem að hinu sama takmarki
keptu. í lundarfari Wangen-
heim’s voru tvinnaðir saman
flestir þeir hæfileikar, sem nauð-
synlegir eru, til þess að koma ár
sinni fyrir borð við Tyrkjann;
hann gat verið dæmalaust tungu
mjúkur, ef því var að skifta,
laginn á að telja um fyrir mönn-
um, og fá þá á sitt mál, en svo
líka aftur á.hinn bóginn óvæginn
og ófyrirleitinn þegar svo bar
undir — þá var hann beinlínis
há-prússneskur. Eg tek þetta
fram, sökum þess að Wangen-
heim var ekki fæddur Prússi,
heldur að eins uppalinn sam-
kvæmt prússneskum reglum.
Hann var fæddur í Cassel, og
hafði því á vissum sviðum, dá-
lítið af hinum mildari lyndisein-
kennum, sem frekar eru talin að
eiga heima á suðurhluta pýzka-
lands. Einn eiginleika hafði
hann til að bera, sem eg hygg að
sé næsta sjaldgæfur á Prússlandi
sem sé þann að vera “takt”-
maður — ávalt í samræmi við
sjálfan sig. — pó að lundin ætti
það til að vera stundum ærið
harðneskjuleg, reyndi hann þó
alla jafna að leggja hömlur á
þau einkennin, og vinna heldur
að framgangi mála sinna á ann-
an veg. Enda vanst honum
meira með því að reyna að telja
fólki trú um gildi boðskaparins,
er hann hafði að flytja, heldur
en með því að steyta hnefann!
Wangenheim var það, sem
kallað er heimsmaður, hneigður
mjög til samkvæmislífs og
nautna, taldi sér ávalt alla vegi
færa, en kaus þó lang helzt að
vinna á bak við tjöldin!
Vanenheim var mjög hneigð-
ur til söngs, og lék allvel á slag-
hörpu; minnist eg hans glögt
enn, þar sem hann sat við hljóð-
færið og spilaði eina af hinum
fögru sónötum Beethovens. Alt
í einu sneri hann við blaðinu og
tók að syngja þýzkar drykkju-
vísur í mesta ákafa og skellihló
á milli. Svo kyrjaði hann hvað
eftir annað “Deutchland iiber
alles” og “Die Wacht am Rhine”
svo átakanlega blindfullur af
stórmensku brjálsemi, eins og
hann þegar hefði lagt undir sig
allan heiminn! Mér er líka enn
fremur minnisstætt, hvernig
hann bar sig til á hestbaki, því
maðurinn hafði lengi verið í ridd
araliðinu; hann keyrði hestinn
sporum lét svipuna ganga jafnt
og þétt og orgaði jafnvel stund-
um eins og villidýr, ef honum
fanst blessuð skepnan ekki
hlaupa nógu rösklega.
Hvort heldur Wangenheim
varði tímanum í ástarbralli við
grískar hefðarfrúr, sat við spila-
borðið í Mexico, ellegar hann var
jnn. pá er hokgangur. Hann er
kallaður svo af því, að gengið er
ofurlítið hokinn í knjánum, fót-
urinn eins og dreginn fram, en
ekki sveiflað. petta er gott
göngulag til að hvíla sig á þreytt
ur. pað styrkir handleggina að
hafa gildan staf, sem sveiflað er
með.
Fótbúnaður.
pað er áríðandi að skórnir séu
mátulega stórir, og sniðnir eftir
fætinum, táin breið, og innri
rönd skósins á að vita beint fram
Af þröngum skóm koma líkþom,
inngrónar neglur o. fl. óþægindi.
Of víðir skór setja blöðrur á fót-
inn. Við því má nokkuð gera
með fótaböndum, — ólum eða
breiðum reimum sem bundnar
eru um skóinn, undir iljina,
krossleggjast á ristinni og aftur-
fyrir hælinn fyrir ofan hælkapp-
ann. Bezt er að sólarnir séu vel
þykkir, með nokkrum járnnögl-
um til styrktar og stuðnings.
Sokkarnir eiga að vera fremur
þykkir, úr ull, mjúkir og sléttir.
Alveg nýir skór eru slæmir til
göngu, nema þeir hafi áður ver-
ið látnir laga sig eftir fætinum.
pað má með því að standa á þeim
í volgu vatni þangað til þeir fara
að verða gegnblautir, ganga þá
á þeim þar til þeir þoma af fót-
hitanum. Síðan er gott að bera
á þá góðan feitiáburð til að
mýkja leðrið. Bezt er að reima
skóna nokkuð fast neðan til,
hnýta þar að og reima lausara
það sem eftir er á krókunum.
Ef blöðmr koma á fótinn er
bezt að opna þær ekki fyr en að
kvöldinu, en gott er að leggja
bómull í kring um þær og fest
niður með heftiplástri. Ef skór-
inn er of víður, má binda um
hann, eins og áður er sagt.
pað er bezt að fara hægt af
stað fyrstu rastimar, og hvíla
sig við og við, t. d. 5—10 mín. á
hverjum kl.tíma, og ef maður
getur, haft fæturnar hátt á með-
an. Um miðjan dag er ágætt að
fara úr sokkum og skóm til að
þurka þá, og fara svo í vinstri
fótar sokk á hægri fót, og öfugt.
Á kvöldin er notalegt að fá sér
kalt fótabað, þurka sér síðan
grófu handklæði, og nudda fæt-
urna og leggina vel á eftir.

PURITY FLOUR
(Government Standard)
er ekki “Stríðsmjöl”, heldur
Canada “Stríðstíma hveiti”
Notið það við alla brauðgjörð
PURITV
FLOUR
"MORE
BREAD
AND
BE.TTER
BREAD”
I44i
sinni. Töluvert meira en helm-
ingur af allri verzluninni við út
lönd fellur á kaupstaðina. Við-
skiftaupphæð Reykjavíkur var
12.8 milj. kr. og er það um þriðj-
ungur af öllum viðskiftum lands-
ins.
Verðupphæðir aðfluttrar og út-
fluttrar vöru eru tilgreindar fyr-
ir þá verzlunarstaði, sem höfðu
viðskifti við útlönd, er námu yfir
100 þús. kr., en þar sem viðskift-
in voru minni er að eins tilgreind
aðal viðskiftaupphæðin (aðflutt
-j-útflutt) í þús. kr.
Aöfl. þús.kr. Útfl. ?ús.kr. Samt. þús.kr.
Kaupstaðir Reykjavík 7791.3 4987.7 12779.0
Akureyri 1674.3 2664Í7 4329.0
isaíjörður 811.0 1613.7 2424.7
Hafnarfjöröur .. 515.5 1108.2 1623.7
Seyöisfjöröur .. 729.6 597.4 1327.0
Siglufjöröur .... 489.8 2620.2 3110.0
Vestmannaeyjar 676.6 585.0 1261.6
Noröfjöröur .... 425.0 418.2 843.2
Húsavík 314.4 339.3 653.7
Stykkishólmur 280.2 346.6 626.8
Verzlunarstaðir: Sauöárkrókur .. 272.5 341.1 613.6
Blönduós 233.7 321.2 554.9
ISskifjörður . .. 224.2 303.2 527.4
Fáskrúösfjöröur 191.0 310.9 501.9
Eyrarbakki 315.1 144.9 460.0
Patreksfjöröur . 171.7 217.6 389.3
Stokkseyri 202.6 163.5 366.1
Hvammstangi .. 140.6 218.5 359.1
Borgarnes 237.4 113.1 350.5
Vopnafjöröur .. 107.7 172.2 279.9
Hjalteyri 6.0 253.7 259.7
Vík í Mýrdal .. 128.7 126.7 255.4
Hólmavík í SteingrímsfirtSi . 112.5 135.5 248.0
Reyöarfjöröur .. 125.4 115.5 240.9
BorÖeyri 90.6 145.9 236.5
Btldudalur 68.2 153.4 221.6
þórshöfn 86.9 107.5 194.4
Keflavtk 86.9 104.9 191.8
Djúpivogur 79.7 98.3 178.0
Flatey á Breiða nröi 75.4 101.5 176.9
Svalbaröseyri .. 40.1 130.5 170.6
Skagaströnd .... 63.1 93.9 ' 157.0
Akranes 116.0 30.6 146.6
Hornafjöröur .. 52.2 87.2 139.7
ólafsfjörður .... 38.3 89.0 127.3
Raufarhöfn .... 17.7 107.0 124.7
Egilsstaöir á Völium 39.9 75.8 114.8
Búðardalur 63.6 42.1 105.7
óiafsvík 57.7 46.4 104.1
Bakkafjörður .. 34.1 67.4 101.5
Hofsós 98.4 — - Höfði t HöfÖahverfi
CANADA'i
nrtESí
THEATtf
ALLA ÞESSA VIKU
Síödegis miövikudag og laugardag.
Sérstakur síödegisl. á "Empire Day"
Max Figman, meö aöstoö frum-félags
síns, ásamt Lolita Robertson i
Nothing but the Truth.
Hrifandi gleöileikur.
Verö aö kveldinu $1.50 til 25c.
Síödegis $1.00 til 25c.
Vikirna sem byrjar mánud. 27. þ. m.
Síödegis miövikudag og laugardag.
Augustus Pitou kemur meö Mav
Robson i leiknum
“A Little Bit Old-Fashioned”
Sætasala byrjar föstud. kl. 10 f. h.
Verö aö kveldinu $1.50' til 25c.
Siðdegis $1.00 til 25c.
hafi gott verið. f þetta sinn er
sýnd ákaflega fróðleg kvikmynd
samin af Wm. J. Flynn, og er
nafn hennar “The Eagles Eye”.
Hefir sýningin inni að halda hin
og önnur lærdómsrík æfintýri,
og þess utan ýmsar spennandi
njósnarasögur.
pá má ekki gleyma myndinni
“Let us get a Divorce” o. s. frv.
Einnig verður sýnd sérlega góð
skopmynd sem heitir “Friend
Husband”.
Orpheum.
96.3—StötSvarfjörtSur 96.5-—Bakkagerði
I BorgurfirSi 94.J—Kópasker 91.0 —
NorSfjör.öur 83.3—Breiödalsvík 76.2—
MJ6if jörður 74.6 — Kolkuós 68.7 —
Hesteyri 54.2—Haganesvík 53.2—Bol-
ungarvík 52.6—Dalvtk 50.8 — Hellis-
sandur 4 5.9—Flateyri i AnundarfirSi
45.6—Grindavik 41.0—Hnífsdalur 39.5
— Viöey 29.4 — ReikjarfjörSur 29.3
— Salthólmavík 23.7 — Sveinseyri I
TálknafirSi 19.2—Unaós 18.3—Kvíg-
indisdalur 17.1 — BöSir 16.0—Króks-
fjaröarnes 10.7—Álftafjör'Öur 10.0.
•—Verzlunarttðindi.
Útbúnir til varnar.
Göngur.
pað er gaman að líta aftur yf-
ir farinn veg, jafnvel þann erfið-
nsta. pess vegna er svo gaman
að ganga. Annars er svo mörg-
um orðið ljóst hversu heilnæmt
og skemtilegt er að leggja land
undir fót og fara í göngur, að eg
ætla ekki að orðlengja um það,
en leitast við að gefa þeim sem
hafa áhuga fyrir göngum.nokk-
ur holl ráð og bendingar um
göngulag, búnað, sérstaklega fót-
búnað, bakpoka og annan útbún-
að til göngufara, nesti o. fl.
Göngulag.
Til þess að vera þolinn og
drjúgur göngumaður, þarf að
hafa rétt göngulag. Rétta göngu-
lagið er að ganga vel beinn með
brjóstið þanið, axlii’nar aftur,
höfuðið beint — ekki álútur.
Fóturinn kemur nokkuð flatur
niður, hællinn þó fyrst; beinn, en
kiknar ofurlítið þegar þunginn
kemur á hann. Gott er að geta
skift alveg um göngulag til að
hvíla sig á löngum göngum.
Drjúft göngulag er að taka löng
skref og sveifla sér vel í mjöðm-
unum. Knén bogna að eins lítið
eitt þegar þunginn kemur á fót-
Bakpokinn.
Ef gengið er nokkuð að ráði,
er sjálfsagt að hafa bakpoka, til
að bera í nesti, varafatnað o. þ.
h., og ef um langar ferðir er að
ræða, þá tjald mataráhöld o. fl.
Bakpokinn á að vera úr sterkum
striga, 50—60 skorir á hvern veg
reimaður saman í opið og lok þar
yfir, spent ofan á hliðina. Burð-
arólarnar eru festar frá sama
stað báðar ofarlega á miðjan
pokann, og hinir endamir í neðri
hom pokans, þó þannig að hægt
sé að lengja ólarnar og stytta
til að máta pokann á bakið. Ef
tjald og svefnpoki er hafður með
er það annað hvort brotið saman
og lagt í pokann næst bakinu,
eða það er vafið saman í stranga
um 1,5 stikna langan og fest ut-
an um pokann (ofan á hann og I 200 feta langar fallbyssur grafn-
niður með hliðunum) eða strang-
inn er borinn yfir aðra öxlina og
endarair bundnir saman á
mjöðminni hinu megin. pessi
strangi er búinn til þannig:
svefnpokkinn (eða gólfstykki
úr vatnsþéttuðum striga ef
nokkrir menn eru saman) er
tekinn og brotinn upp á ann-
an endann, svo hann
1,5 sf. pá er
svo að hún verði álíka löng og
um 1 st. breið og lögð ofan á
tjaldið, sem áður hefir verið
brotið í líka stærð ofan á svefn-
pokann. Ofan á þetta má svo
láta peysuna, smásvæfil, hand-
klæði, sokka o. þ. h. Nú er alt
nema pokinn vafið^fast saman
hálfa leið, stranginn færður að
röndinni á honum og hann vaf-1
inn með, vel fast. Stranginn er í
ar í jörðu til varnar Berlín.
Chippewa Falls., Wis. 21. maí
Voða stórar fallbyssur grafnar
40 til 50 fet í jörðu niður, með
125—150 feta millibili og undir-
göngum sem liggja inn í mið-
part Berlínarborgar, er haft eft-
verði u!" ir manni sem kom frá Svíþjóð að
abreiðan brotin J(>hn Erjckson Hann
sagðist hafa unnið við þessi vara
arvirki í 5 ár eða frá 1907, eftir
að hann kom frá Warmalandi í
Svíþjóð, þar sem hann vann við
byssusmíðar hjá Motla Gun
Works, og sem sendar voru til
pýzkalands.
“Fallbyssurnar sem grafnar
eru kringum Berlínarborg eru
par verður meira um að vera
næstu viku, en þekst hefir
nokkru sinni áður. Á mánudag,
þriðjudag og miðvikudag, kem-
ur Madame Sarah Bernhard
fram í nýjum sjónleik, sömdum
með bein tilliti til hennar, af
frönskum herforingja, og nefn-
ist leikurinn: “From the Theatre
to the Field of Honor”. Leik-
húsið verður fagurlega skreytt
til virðingar við hina nafnfrægu,
frönsku leikkonu. — par að auki
verður til skemtunar margt ann-
að, svo sem kýmnisöngvar, dans
töfrar o. s. frv.
Loks verða sýndar eins og að
undanförnu hinar áhrifamiklu
kvikmyndir úr heraaðarlífi sam-
bandsþjóðanna.
Walker.
Leikrit Mr. Janies Montgomery's er
sýnt verður á Walker leikhúsinu, þaS
sem eftir er þessarar viku, meö auka-
sýningum á miSviku, föstu og laug-
ardagseftirmiSdögum, er sérstaklega
merkilegt, og hefir almént vakiS aS-
dáun allra þeirra, er séS hafa. Efn-
iS er þaS, aS höfuS-máttarstólpinn i
leiknum, veSjar viS kunningja sinn,
aS hann geti sagt blálieran sannleik-
ann, og ekkert annaS um nokkuS
langan, ákveSinn tima. J fyrstunni
gekk alt vel, en þegar á leiS fóru
menn aS verSa sannleikanum sár-
reiSastir, og sannleikshetjan aS mæta
hörSum ásóknum. — Þarna endur-
tekur gamla sagan sig hvaS ofan i
annaS, eins og hún hefir gert á öll-
um timum.
Vikuna, sem hefst 27. þ. m. sýnir
Walker leikhúsiS melodrama, er
nefnist “A Little Bit Old-Fashioned”,
hrifandi ástaleik.
síðan beygður saman svo hann j 23 til 43 fþml. á þvermál”, sagði
mnydi eins og “n”, yzta röndin
utan á beygjunni til að halda
henni léttri. Ef stranginn er
festur á pokann, er það gert með
einum fimm smá-ólum, sem áð-
ur eru saumaðar á pokann (efst
á miðjuna og efst og neðst á báð-
um hliðum).
Að bera pokann. Fyrst og
fremst: bezt er að bera alt sem
haft er með sér á bakinu. pá
verður og að gæta þess að hafa
pokann mátulega síðan, svo að
hann fylgi sveigjunni á bakinu,
og að kikna ofurlítið í knjáliðun-
um þegar þunginn kemur á
fótinn.
—próttur.
Viðskifti
lum|>staÖa.nna or vorzlunarstaðanna
við útlönd árið 1914.
Tafla sú, er hér fer á eftir,
sýnir viðskifti einstakra kaup-
staða og verzlunarstaða við út-
lönd árið 1914. par sem hér er
að eins um að ræða viðskiftin
beint við útlönd, gefur taflan að
sjálfsögðu engar upplýsingar um
viðskifti hvers staðar í heild
Mr. Ericksson. “Margar eru af
stærri tegundinni. Sumar eru
200 feta langar og er undirstað-
an gerð af 7 feta þykkum grjót-
vegg, og eru þannig tveir varn-
arhringir gerðir kringum borg-
ina. Sá fyrri er sjö mílur frá út-
jaðri borgarinnar, en hinn ellefu
mílur. Hlemmar eru látnir yfir
byssurnar, en tveggja feta jarð-
lag er látið hylja þær, sem nú er
grasi vaxið eða akrar.
Byssunum er stjórnað með
rafmagni. — pegar þeirra þarf
við er auðvelt að kasta burt jarð-
laginu sem hylur þær og þeim
svo lyft upp með rafafli. Undir-
göng, lögð rafbrautum hafa og
verið bygð til að flytja skotfæri,
menn og vistir alla leið frá mið-
parti borgarinnar og til graf-
anna, sem byssurnar eru huldar
í. peim er ætlað að skjóta 25 til
30 mílur vegar
Dominion.
pað sem eftir er þéssarar viku
og alla næstu, verður alveg ó-
vanalega skemtilegt prógram á
Dominion leikhúsinu, þótt ávalt
ÓKEYPIS
fyrir pá, er þjást aí ASTIIMA.
Meðal seni la‘knar alla, án sársauka.
og gerlr það undir eins.
Vér höfum nýja aðferð til þess aC
lækna ASTHMA (mæöi), alveg sama
hvort þú hefir þjáðst lengur eða
skemur—hvort þaö er kallaiS chronic
eöa ekki; þér ættuÖ aÖ senda eftir
vorum ékeypis læknisdémi.
Sérstaklega er oss ant um aö þeir,
sem þungt eru haldnir, komist I sam-
band viö oss. einkanlega þó þeir. er
reynt hafa aðrar aöferöir til þess a*
gera öndunina auBveldari, svo sem
“patent smokes” opium aöferöir o.
s. frv.
Vér viljum færa öllum heim sann-
inn um aö, læknisaðferö vor sé 6-
brigöul, og iæknar í eitt skifti fyrir
»11.
petta ókeypis tilboö er of þýöing-
armikiö til þess aö þaö veröi vanrækt
einn einasta dag.
Skrifiö oss undir eins, og byrjiö aö
nota aöferöina. Sendiö enga penings.
heldur aö eins seöilinn (coupon) t
pösti.
iKii: asthma cobpox
FRONTIER ASTHMA CO„ Room
583 T Niagara and Hudson Sts..
Buffalo, N. Y. ,