Lögberg - 25.08.1921, Blaðsíða 2

Bls. 2
p
LÖGBERG, FIMTUÐAGINN, 25. ágúST i921
OVERALLS
Þær endast lengur
af því þœr eru úr
sterkara efni.”
ÁBYRGЗSérhvert fat með stöf-
unum G.W.G. er ábyrgst að gem
menn ánægða. Bæði efrii og frá-
gangur af fyrstaflokki. Komi ein-
hverjir gallar fram, þarf ekki ann-
að en tilkynna kaupmanni, er hef-
ir fult vald til að láta nýtt fat í
staðinn. Biðjið alt af um
G. W. G.
Notið ekki eftirlíkingar.
Búið til af
The Great Western Garmect Co. Ltd.
Kdraonton, Alta
KAUPMENN: Overalls vorar, skyrtur, buxur o. s. frv. eru af
þeirri tegund og gerð, sem tryggir búð yðar stöðuga stórhópa
ánægðra viðskiftavina og þar af leiðandi margaukna umsetningu.
Skrifið eftir upplýsingum og verði.
f
f
f
f
V
f*
f
J
f
f
f
f
♦;♦
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
♦;♦
T I L
SIGURÐAR BÁRÐARSONAR
í Blaine, Wash.,
á sjötugsafmæli hans 12. júní 1921.
t
Pú hélzt í langferð hreint ókvíðinn þá,
heims er fyrsta leiztu sólargeislann.
Af hefðarkonum höndum borinn á,
hossað dátt, og strax var gripin reizlan;
á örmum þeirra talsvert þóttir þungur
þó að værir bæði smár og ungur.
pér jókst snemma þrek og adans fjör,
þú barst fljótt af ungu jafnöldronum.
Fram á djúpið fleyttk lífsins knör,
fagra æfi hafðir .sterka von um.
Blóðið tíðum streymir ört í æðum,
æskan meðan heitir sæld og gæðum.
pig fýsti brátt að fara og litast um.
ferðin var því karlmannlega hafin;
það var svo fátt í vestur sveitunum,
þar vorðið gat ei sál þin önum kafin;
öðru hærra að þig fýsti leita,
andans mætti kaustu snemma beita
pú hefir numið margt á iangri leið,
þér lýsti ávalt mentageisli fagur;
þú keptir fram, þó gatan væri ei greið,
og gróðurlaus og kaldur margur dagur;
þín var einkunn drenglyndi og dugur,
djörfung jók þér fornra kappa hugur.
Eg veit að enn þá margir minnast þín
af megnum kvillum aflvana sem lágu
og heims var næstum horfin gjörvöll sýn.
í hálfrökkrinu nálgast dauðann sáu;
þá með gætni hjálparhönd þín mjúka
hagræddi þeim dauðvona og sjúka.
Fyrir það nú fagur sigurkrans
fléttaður er silfurhærum þínum,
með ást 0g virðing meyjar bæði og manns,
sem muna að fengu bót á þrautum sínum
hugprúður nær hjá þeim dvaldi þulur,
ihann þótt tíðast væri i skapi dulur.
Sjöunda nú sérð þinn æfitug
svifinn vera á tímans gleymsku hafið,
enn þá lýsir ennið hvelfda dug
árafjöldans þó sé rúnum grafið,
er stimplast fóru strax þá varstu ungur,
því stundum var þér leiðin hraunaklungur.
Elii þó að ærið virðist sterk,
ekkert hennar brögð þér móti duga,
hún mun fá í hnjáliðina verk
hóti fyr en takist þig að buga;
þó mun kerling kappi við þig etja,
á kné að lokum aldna þulinn setja.
Enn þá langt til sólarlagsins sé,
síðast alla hollvættur eg beiði,
öll þín fótmál heilög verndi vé,
veiti sælu, styrki, gleðji, leiði.
Mig þrýtur mál og þetta er nóg að sinni,
þitt nú drekk eg sjötíu ára minpi.
National City, Cal., 1921.
Jón Yukonfari.

f
f
♦;♦
f
♦;♦
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
♦:♦
*-:♦
PURITy FLOUR
V
r
f **More Bread and Betíer Bread *

pegar þér einu sinni hafið brúk-
að Purity Flour við bökunina
þá munuð þér
Aldrei Nota Annað Mjöl
Biðjið Matsalann yðar um
poka af hinu nýja “High
Patent” Purity Flour
VSV
PURlTy FL'0UP|
98 Lbs.
COMMCM M 1
pURiry fcouP
Hvort œtti eg heldur
Að giftast Ijóshœrðri cða dökk-
hœrðri konu.
ir áreiðanlega skorður á móti á-
fengisnautninni, ef véjr gjörum það
ekki með bindindislögum, vegna
þess að það drepur áfengisástríð-
una fyr eða síðar. “Laun syndar-
Prófessor Ross segir, eftir að innar er dau8i»
Vegur hins brotlega er erviður,
ósegjanlega erviður, ef hann geng-
ur veg Bakkusar. Réttarskýrslur
New York borgar sýna, að fimm
menn af ljósihærða flokknum köm-
ist undir^hendur lögreglunnar á
móti hverjum einum af þeim dökk-
hærða, og átta á móti hverjum
einum Gyðing. Gyðingar halda
fram, að þeir hafi haldið ættbálki
öínum hreinum. Slíkt er þó fjar-
^stæða, því það er máske engin ein
þjóð, sem blandast hefir jafn mik-
ið öðrum þjóðum, eins og einmitt
Gyðingar. Upphaflega voru þeir
komnir frá Alpafjalla kynþætt-
inum með hnöttóttu höfuðin, eða
hafa lýst stórkostlegustu sjó-
slysum sem orðið hafa í s. I. fim-
tíu ár. “pað er undantekning ef
menn af Norðurlanda ættstofni
gleyma skyldu sinni þegar um
slíka hættu er að ræða og það er
líka undantekning ef menn af
Suðurlandakyni muna eftir henni.
ítalskir kafteinar á skipunum
Monte Tabor Notice og Ajes er í
mótsetning við framkomu Norður-
landamanna sem stjórnuðu á skip-
um Cimbria, Geisir, Strathcona og
City of Paris. Berið þið saman
hið lóstjórnlega æði Suðurlanda
fólksins, til þess að komast í skips-
bátana, þegar skipið La Bourgoyne
Ailsa, og Eutopia sukku við still-
ingu skandinavisku útflytjend-
anna sem voru á Wæesland og
Danmark þegar þau sukku
umhyggju skipverja fyrir kvenfólki
og börnum þegar skipið Mohegan
sökk.
Hver getur gleymt hinni dýrð-
legu mynd, þegar skipið Titanic
sökk, og kafteinn Archie Butt og
og John Jacob Astor, tveir sannir
afkomendur hinna ljóshærðu
Norðmanna veifuðu ihöttum sínum
glaðir í bragði til kvenfólksins
sem þeir höfðu hjálpað í skipsbát-
ana, og með þessum óafmáanlegu
þróttmiklu ættarmótum, sukku i
hafið til sins hinsta hvílurúms.
Stjórnmála 0g mannfélagsmála-
saga Ameríku, sýnir að, Ameríku-
menn hafa verið að burðast við
að mynda sér ákveðnar reglur, eða
stefnu í innflutningamálum eftir
að vera búin að vera án hennar í
hundrað og fjörutíu ár, að undan-
teknum draumórum þeim sem hér
hafa ríkt viðvíkjandi frelsisfyrir-
komulagi allra manna um að
Bandaríkin væru nokkur^konar
hæli fyrir undirokað fólk. En því
var gleymt að fólk sem hefir verið
undir oki annara í þúsundir ára
í heimalöndum sínum, heldur áfram
að beygja sig undir ok hinna
ýmsu flokka leiðtoga, og mjmda
mannfélag, eða menning sem
spunnin er úr tveimur aðalþáttum,
Ánauð annarsvegar, en harðstjórn
hinsvegar.
Ameríka sem var bygð af fólki
er kaus heldur að Láta brenna sig
á báli, en að lúta harðstjórn, ætti
að taka til greina aðvörun eins af
fremstu mannfræðingum álfu
þessarar, þar sem hann segir:
“Ameríkumenn bera af öllum öðr-
um þjóðum, þegar um stilling er
að ræða í sambandi við lífsháska,
björgunartilraunir, eða umhyggju
fyrir þeim sem minni máttar eru,
undir þeim kringumstæðum. Enn
aldri, en ekki nærri eins mikið og
í borgunum. Og á fækkun á fæð-
ing barna í 'borgunum hefir sér-
staklega boriö hjá hinum hraustu
engil-saxnesku foreldrum. Að sjálf-
sögðu nýtur hinn ljóshærrði kyn-
þáttur borgarlífsins. Hann byltir
sér þar í nautnalífinu, eins og
Roosevelt komst svo heppilega að
orði, og ef satt skal segja, þá nýt-
ur hann þess of mjög, til þe&s að
borgalífið verði honum til góðs.
Nautna ástríður hans verða
meiri í borgunum, og hann verð-
ur, eins og De Wolf Hopper segir:
“ekki herra nautnanna, heldur
verða nautnirnar herra hans.”
En mesta óhóf hans er fólgið í
hinni höfðinglegu þrá hans um
meira rými — húsrými, loftrými,
meiri þægindi, sólskin, kostuleg-
um fatnaði, dýrri fæðu og dýrum
bifreiðum. Og eins og H. L.
Menckew kemst að orði: “peir
Mongólum. En þeir eru engir vín
nautnamenn, vegna þess að þeiriklæða konur sínar eins og hestar
hafa horft á vínið í bikarnum eru skrýddir á dýrasýningum.” Og
,,°f | þegar það var rautt í svo margar j sökum þess að hugur þeirra er svo
aldir, að þeir hafa fengið óbeit á tekinn upp við þessa hluti, þá hafa
því.
Nú hefir Ameríka tekið sér fyr-
ir ihendur að innleiða takmörkun
á vínnautn með lögum, í staðinn
fyrir einstaklings sjálfsafneitun.
þeir hvorki tíma né fé til þess að
halda í við hinn sérgóða og var-
færnari dökkhærða kynstofn, með
að ávaxta og uppfylla jörðina.
Auk þss eigum vér innflutnifiga-
Sú ráðstöfun eykur áreiðanlega | ^rkomuiagi og lögum lands vors
heimilis vínnautn bæði ljós- og fað að þakka, að þessi Alpafjalla-
dökkhærða flokksins. Ef hægt er kynþattur með knnglottu höfuðm,
að halda víninu frá þeim um ó-
komna tíð, þá hafa þau lög ekki
skaðvænleg áhrif á flokkana. Að-
al spursmálið fyrir líffræðingum
er, hvort hægt sé að hlaða þannig
múrveggi í kring um heilan, ætt-
stofn, eða kynþátt, og halda hon-
um innan þeirra veggja um aldur
og æfi.
Ef hann einhvern tíma brýst út
úr því siðferðis fangelsi, þá verða
menn að lifa upp aftur hina rauna-
legu framþróunarsögu þeirra á
þessu svæði margra alda gamla.
En hvernig isem vér lítum á
þetta mál, þá er það ægilega erfitt
viðfangs, og þá erfiðleika hefir
hinum háværu umibótamönnum,
hvað vel sem þeir annars hafa
meint, aldrei tekist að leysa.
Vér höfum tekist á hendur um-
svifamikla og stórkostlega um-
bóta tilraun til þess að bæta hinn
ljóshærða kynþátt, iþví ef Ameríka
hefði bygst af hinum dökkhærða
kynþætti í staðinn fyrir Engil-
Söxum, þá hefði vínbannsspurs-
málið aldrei komist hér á dagskrá.
En það er nú komið, og ber oss því
hefir verið fluttur ihingað inn í
miljóna tali. Og samkvæmt hans
hugsunarhætti, þá álítur hann
barnaeign hina æskilegustu inn-
stæðu, en ekki til kostnaðar og
trafala. Þau byrja í æsku að
vinna og afla heimilunum brauðs,
og eiga því ekki lítinn þátt í þvl,
að halda úlfinum frá dyrum for-
eldra sinna.
Svo niðurstaðan verður þá, að
því er snertir ljóshærða eða Norð-
urlanda stofninn, sem hefir verið
og er kjarninn í þessu þjóðfélagi,
að hann eyðileggist með ósérhlífni
í orustum og ofdrykkju, lífsþæg-
indum og gjafmildi, sem er vit-
lausra spítali sérstaks hugsunar-
háttar.
Eg iheld og vona, að einhver öfl
verði til þess að aftra þessu, en
hættan á gjöreyðing Ijóshærða
kynstofnsins í heiminum, er eitt
aðal spursmálið, sem nútíðin verð-
ur að athuga.
pað sem vér Ameríkumenn þurf-
um um fram alt, er endurreisn
ættar metnaðarins. petta er eng-
inn fordómur, heldur viðurkenn-
ing þess bezta, sem í manninum
sem góðum borgurum að reyna hið: t»ý-r. Og það er það eina, sem hann
nýja fyrirkomulag til hlítar. En ] hefir nokkra ástæðu til að metn-
ef það skyldi mistakast eftir ast af. Ættarmetnaðurinn spyr
hundrað ár ihér frá, þá verður vín-
nautn á enn þá hærra stigi en hún
hefir nokkuru sinni áður verið.
þig hlífðarlaust að hver þú sért.
Maður sá, sem kominn er í beinan
ættlegg frá hinum miklu kynstofn-
Vér erum að vona, að vísindin finni uni( getur borið höfuðið hátt og
einhverja aðferð til þess að fástjsvarað. «Eg er a{ norrænum ætt_
þessum einkennum glata þeir *f viS Þessi önmlr velferðarmál um.” “Eg er afkomandi kynstofns-
J-.irvXQnr»Q r\rr oA q hn.nn nari vprúi :___ ________________a-__-l e-__
sama hlutfalli og þeir blandast
blóði Suður-Evrópu þjóðanna. pað
er hægt að kenna siðfræði, og
þjóðanna og að á þann hátt verði
hægt að ibægja slíkri ógæfu frá.
Ljóshærði kynþátturinn snertir
heimspekisreglur, en iindirstatfa alþj°ðamál vor á öðru svæði. peg-
ills siðferðis eru lyndiseinkenni I ar um myndui* >jóða er 210 ræða’
fólksins sjálfs. i há hvílir framtíð þeirra á ætt-.
Lærðu ekki að einis að þekkja , ,
ráðvendni í viðskiftum, he 1 dur ( n, f r_
líka, í öllum löndum þar sem
Norðurlandamenn hafa farið og
eru, starfrækja og eiga hin lægstu
og viðbjóðslegustu iðnaðar fyrir-
tæki sem þekt
mannanna.
pað er að vísu
eru á meðal vor
. þá hvílir framtíð þeirra „ — (
I göfgi og nothæfni fóiksins, sem
Á síðastliðnum
tíu árum höfum vér orðið að við-
1 urkenna þann sannleika, að bæir
1 vorir og borgir eru orðnar mann-
1 fleiri heldur en sveitirnar. “pér
l spyrjið ef tii vill hvað það gjöri
satt sem einn!
ins frá Miðjarðarhafinu, sem
bygði Egyptaland og Grikkland.”
“Eg er afkomandi kynþáttarins frá
Alpafjö'llunum, feður mínir hafa
verið bændur mann fram af manni
og eg er stoltur af því.”
En maðurinn, sem á ætt sína að
rekja til hins marglita og ímynd-
aða þjóðbræðslupotts, verður með
kinnroða að segja: “Eg er kyn-
hlendingur.”
Enginn maður blandar saman
Jersey, Holstein, Shorbhorns og
Herefords með það í hug, að ala
ungviði af hreinu kyni. Út af svo-
leiðis blöndun gæti ekkert annað
en umskiftingur komið. Hin verð-

CQ

Stofnað fyrir
54 árum
SENDIÐ OSS
RJÓMA YÐAR
Fáið sem mestan ágóða af kúnni
Látið þenna Seðil á Rjómadu nkinn. Rétt vigt, sönn prófun
Getið reitt yður á: 24 klukku stunda þjónustu og ánægju.
til?” Að eins þetta: Ljóshærði
kynþátturinn deyr út í bæjunum.
_ . . 1 Norðurlanda þjóðirnar ólust upp
mannfræðingur sagði við mig I . , , ji, . u •
. . _ , . _T , *-i við lands og loftrymi. Menn þeirra
einu sinni; að þessir Norurlanda ._. - .,,, . . ... ,, , , .
. -____ , , ... , . i voru veiðimenn, frjlalsir og viðfor-, mætu og eftirsoknarverðu serem
. , • , ,,, . ,. , . ulir. peir eru ekki husdyr. Eins kenni þeirra, sem tekið hefir
aæki stundum slika staði, en þeir . 1... ,
of_ - . , , ,, . , , , 1 og professor Conklin við Pnnce- hundruð ara að fullkomna, topuð-
starfrækja þa aldrei, ne stofn- , , , ... ,__. , _. .... 0 , , _ ’ *
geija j ton haskolann komst að orði: ust oll. Svo verður það með hmn
I “Maðurinn er ekki ihúsdýr, vegna1 ímyndaða mann, sem á ætt sína
ínir stórvöxnu og Ijóshærou þess að það ^fjj. enginri verið tiþað rekja til hinna ímynduðu þjóð-
Torðurlandamenn eru búnir til tii þess að venja hann.” Villudýr; arbræðslupotta manna. I stað þess
ardaga, þeir drepa menn hlífð- fjnjgagt ekki, ef þau eru höfð í að vera yfirburða menn, réttlátir
arlaust og falla sjálfir með sverð-
in í .höndum sér á vígvellinum. kynstofninum sannarlegt varð-
En þeir selja aldrei konur 8ínar,j,ajd
eða dætur til svívirðingar néj pegar sagnfræðingurinn róm-
þrældóms. Eg veit að þér segið að verski> TacitUs, var á ferð í Norður-
frá því séu þó undantekningar og, Evrópu, þótti honum það kynlegt,
er það satt, en hin víðáttumiklu ag þe&sir þrekvöxnu og mikilúð-
haldi. Og Ijorgirnar eru ljóshærða að upplagi, réttvísir, hugprúðir og
samtök sem eiga sér stað í sam-
bandi við siðspillingu í Ameríku,
vitrir, þá verða þeir — guð veit
hvað. Vissulega ekki sá þjóðar-
stofn, sem gaf oss undirstöðu
menningu vorrar og hugsjónir.
próttmesti hlutinn af dökka kyn-
þættinum frá ströndum Miðjarðar-
hafsins, ætti að efla hjá sér þekk-
inguna á sinni eigin sögu og ó-
dauðlegu fornöld. Norðurlanda
156
legu norsku veiðimenn, bygðu eng-
ar borgir. f frásögu sinni segir
eru ekki í höndum Norðurlanda- ]1ann að ]angt sé á milli býla
kua" I þeirra, að iþeir búi'í sérstökum hús-J eiginleikarnir, sem eru, þrátt fyr-
Peir eru drykkjumenn miklir.^um og séu hugsunarsamir og ir hára-og augnalit, yfirgnæfandi
vegna þess að vínið má kallast ný-J lundblíðir við konur sínar. ómót- hjá fólki vor, ættu líka að leggja
næmi fyrir þá. peir drekka sig, mælanlega þeir hugprúðustu og ] eyrað við sinni isömu rödd. peirra
jafnvel í hel, eins og Indíánarnir, j hraustustu riddarar, sem lifað er hið verðmesta, sem framþróun
sem aldrei þektu “fire water” unz jhafa. j in þekkir peim er að þakka hið
Dökkhærði kynþátturinn hefir^ framsækjandi lýðveldis- og lýð-
búið í borgum í margar aldir, og^stjórnar fyrirkomulag og stofnan-
þar hafa þeir eiginleikar hans, sem ir. Og ættstofns metnaður er eðli-
ekki þoldu þéttbýlið, dáið út, eins legur og réttlátur, eins og Hous-
og tilhneiging hans til vinnautnar.
Og nú verður ljóshærði kynstofn-
inn að ganga í gegn um sömu
mylnuna, og er þá spursmálið:
Verður hann ekki yfirbugaður sök-
u m fjölgunar hins dökka?
Pessi fjölgun fólks í borgum og
vér kendum þeim að þekkja það,
samhliða endurlausnarkenning-
unni, og brutum undir okkur land-
ið þeirra.
Forfeður okkar sýnast hafa hugs-
að, að af því að kristindómurinn
kostaði ekkert, þá stæðust þeir vel
við að leggja hann í ofanálag.
Dökkhærði kyn flokkurinn get-
ur að líkindum ekki staðið hinum
ljóshærða á isporði að þvi er á-
fengisnautn snertir, og er það af
ton Chamberlain segir svo vel í
riti sínu um “Foundation of the
Nineteenth Century”: “Ekkert er
eins upplyftandi eins og meðvit-
undin um hreinan ættbálk. Mað-
ur sá, sem er afkomandi sérstakr-
ar hreinnar ættar eða ættstofns,
bæjum er spursmál, sem gjörir til-j gleymir aldrei ættgöfgi sinni.
því, að hann finnur enga hvöt til i veru möguleika ljóshærða kyn-; Verndarengi.il ættgöfgi hans er
þess. Hann hefir neytt áfengis í vstofnsins vafasama. Og hvort að hans -förunatur og styður hann,
mörg hundruð ár, og áfengisþorst-! hann stenzt þá eldraun eða ekki, þegar hann ætlar að falla; aðvar-
inn, sem virtist óslökkvanlegur, * getur enginn maður sagt fyrir. ar hann, þegar hætt er við að hann
er brunninn út. Siðferðisbrestirj Að vísu hafa ýmsar hagsmuna-
miða æfinlega til mannfélags-' legar ástæður iháð fólksfjölgun-
hreinsunar. Náttúrulögmálið reis- inni í sveitunum á síðasta manns-
og gefur honum þrek til að sigrast
á þeim, sem hann gæti ekki án
hennar átt yfir að ráða.
Ættgöfgin lyftir manninum upp
yfir sjálfan sig. Hún veitir hon-
um ósegjanlegan styrk og aðskil-
ur hann svo greinilega frá þeim,
sem ætt sína eiga að rekja til hinn-
ar stefnulausu hringiðu af fólki,
sem hingað er komið frá ölhim
pörtum veraldarinar.
Ameríkumenn ættu að leggja
sér á hjarta dæmi sögunnar um
ljónið og tóuna. Tóan var að stæra
sig af hve frjósöm hún væri að
fjölga tölu tóanna og spurði ljón-
ið, hvað marga hvolpa það ætti á
ári hverju. Ljónið svaraði: “að
eins einn, en sá eini er ljón.”
pýtt úr “Physical Culture.”
Nýtízkan fordœmd.
Mót, næsta fjölsótt, héldu kven-
félög þau amerisk, er National
Women’s Christian Unions nefn-
ast, í San Francisko fyrir nokkru,
Kvað margt hafa borið þar á góma.
Samþykt var þar meðal annars til-
laga, er kvað það óviðunandi með
öllu að tízkuibúningar sætu í fyrir-
rúmi fyrir þægilegum og nothæf-
um klæðnaði. Hælaháu skórnir,
sættu fordæmingu meginþorra
fundarkvenna, er taldi skó með
lægri hælum, geta verið engu síð-
ur fallega.
♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦❖♦^♦❖❖❖♦♦♦♦♦♦V"
♦:♦
❖
fari afvega; þrýstir mönnum til
hliðar og knýr hann áfram, þegar
um viðfangsefni lífsins er að ræða,
t
f
i
i
i
i
i
i
♦:♦
SVAR TIL B.
Ó, eg veit þinn andi sér
ekki lífsins himinn bláan,
þar sem ytri augun þér
ekki gátu kent að sjá’ann.
Mér hefir skilist ljós og ’loft
lífið .hefðu’ í sér að geyma,
0g litinn bláa undur oft
út um geiminn víðan streyma.
Norrisstjórnar maka merg
meintir þína ljóðagígju,
þar ei annað orð mót berg
áttir á þinni skáldastíu.
Sannarlega sýnist mér
sjálfselskunnar speki stæla,
náungann vel þóknast þér
þó án saka niður bæla.
'Heyrðu, greindu heilráð mín
í hugarleyndum instu falin:
Opna reyndu augu þín,
ef ertu greindur, vitur talinn.
L. B.
t
i
i
i
i
♦!♦
♦’♦ V
♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^

:
f
i
i
i
i
i
♦:♦
f
f
Þröstur.
1
'Þú sagðir mér, þröstur, seinast í gær,
þá söngstu í liríslu fyrir norðan kofann,
að kuldinn úr hjartanu færðist nú fjær
og fylgdi mér ei lengur þunglyndis vofan.
Því gleðinnar lifnuðu vonir með vori,
um vaxandi blómskrúð í hverju spori.
Ljúfasti vinur, þú sagðir mér satt:
Svifin er frá mér þunglyndis vofan,
vaxandi (blómskrúðið brosir sVo glatt
og blómknappailmurinn fyllir upp kofann,
og vorsólar geislarnir, glitrandi ljósir,
á gluggann minn búa til töfrandi rósir.
Eg veit, að á morgun, og kannsike í kvöld,
þú kemur til baka á hrísluna Sþína.
Hún er þér gefin, þú hefir þar völd
og helga þér máttu þar eignina mina.
Það fylgir þér aldrei neinn leiðinda löstur,
lífsglaði, tálfríi, syngjandi þröstur.
Búðu þér Ihreiður á blómskrýddri grein
og búðu svo hjá mér á 'hríslunni þinni.
Enginn sikal gjöra þér glæpsamlegt mein,
svo gæfuríkt heimili konan þín finni.
Alt, sem eg set fyrir fyrrirhöfn mína,
að fá að iiorfa á ungana þína.
Jón Stefánsson.
i
i
♦!♦
i
i
i
i
♦:♦