Lögberg - 03.01.1924, Qupperneq 1

Það er tii rnyndasmiðui
i borginni
W. W. KOBSON
Athugiö nýja staöinn.
KENNEDY BLOG. 3<7 Portage Ave. VLt Eaton
riöS8S&j_
Þetta pláss í blaðinu íæst keypt

WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 3. JANÚAR 1924
NÚMER 1
Canada.
A. R. McMaster, sa'mbands-
■>ing;maður fyrir Brome kjördæm-
ið í Queibec, kom hingað til borg-
arinnar síðastliðinn fimtudag.
Tilgangur hans með förinni er sá,
að flytja ræður í öllum helstu
borgum og bæjum Vesturlandsns
og kynnast með eigin augum á-
standi atvinnuveganna, þó fyrst
og fremst landtoúnaðarins, og að
heyra af munni bænda, álit þeirra
og tillögur, í sambandi við bún-
aðarmálin. 'Mr. McMaster er
talinn að vera einn áhrifamesti
mælskumaður á þingi um þessar
mundir og var forseti þeirrar sér-
stöku þingnefndar, er skipuð var j
í fyrra vetur, til þess að rann-
saka ásigkomulag .landlbúnaðar-
ins. — Mr. McMaster er eindreg-
nemendur á 'hverjum laginu eða skekkja yrkisefnið í
I liði. Hann er eikki að fela skoð-
■_______________ j unina innan í tilgerðar málskrúði
j eða grafa hana í ihauga af rím-
Auglýsmg j klússi, eins og sumir sem virðast
i halda að rím sé skáldskapur.
Fyrrum yfirráðgjafi Ástra-j Með auglýsingu þessari vil eg Það m.-t auðvitað með sanni
líu, Mr. Hughes, ihefir ákveðið tilknna það öllum söfnuðum lút-
ferð til Bandaríkjanna nú ^ erska kirkjufélagsins, að ung-
segja, að ihöf. hafi ekki náð þeim
tökum á “listinni” sem skyldi. Er
Úr næsta og eina herberginu,
sem 'í ihúsinu var auk þess, sem
þau voru í, kom veikluleg manns-
rödd, sem spurði um hvað klukk-'
an væri.
„Hún er ihálf eitt Pétur“ svar-!
aði konan hans. „Mamma má eg
ekki fara.“ spurði iMagnús. „Held
urðu að þú verðir ekki hræddur
að fara einn góði minn? Eg get.
____ ekki farið með þér því hann
hafa ungmennafélagsmál með menn> hagyrðingarnir hérna pabbi þinn er svo veikur.“
höndum, hefir í hyggju að 'halda vestra> ef tjj samanburðar kæmi. j .Gleðin skein út úr augum
ungmennaþing í Fyrstu lút. kiikju ^ enn siður skáld fyrir að halda Magnúsar.
í 'Winnipeg, dagana 30'.—31. jan., aí5 v£r g£um ijstamenn. Œttum Nei, nei. Ó mamma þetta verða
1924. Gert er ráð -fyrir að að- y6r því e5?ki að vera kTOppa augun j þó sannarleg jól! Og eg heyri
al þingfundir verði haldnir eftir j kver ,jr öðrum. j sönginn í kirkjunni og sé stjörn-
Höf. þessi mælir hátt og snjalt; urnar líka . . . Pabbi, Pabbi, eg
til þjóðar sinnar, sem hann elskar fara sja jólatréð í kirk-,
svo mjög. Hann er há-íslenzk- íunni hrópaði hann upp yfir sig |
ur í anda og íslenzkan hans hrein skærum rómi, og hljóp að her-;
og dmenguð. Hann segir viða bergisdyrum föður sínis
í öndverðum febrúarmánuði næst- j menna nefnd sú er kosin var á þag jjang vejka,sta hlið. En svo
komandi og flytja þar fyrirlestra j kirkjuþingi í sumar er leið, til að erum yér nú fájr .mj,k,jjr stórlista-
í mörgum 'hinna stærri borga.
Búist er einnig við að hann flytji
erindi í Vancouver, B. C.
inn lágtollamaður og sagði sig úrj Konungshjónin flúin úr landi og
lögum við frjálslynda flokkinn á; ekkert löglegt ráðuneyti við völd.
síðasta iþingi af þeirri ástæðu, að ; Eins og stendur, er helzt svo að
honum þótti stjórnin ekki ganga! sjá, sem talsverður meiri hluti
nógu langt í þá átt, að lækka iþjóBarinnar sé fylyntur því, að
•tollana, einkum að iþví er viðkom | Grikkland verði gert að lýðveldi.
akuryrkju verfærum. Síðan hefir i Venizelos fyrrum stjórnafor-
hann verið utan flokka, líklega þó! maður hefir verið kvaddur heim.
einna hlyntastur bændaflokknum.1 Lét hann þess jafnframt getið, að
Frakkland og Czecho-Slovakia,
hafa nýverið gert 'með sér við-
skifta samninga, sem búist er við, miðdag báða þessa daga, og op-
að hafa muni allvíðtæka þýðingu. i inberar samkomur fyrir fólk bæði!
Mœlt er að ýmsum þjóðum, eink- i kveldin. Erindi verða flutt á
um og sérilagi ítölum. standi | fundum þessum, bæði af ung- í
stuggur af samningum þessum, j mennum og fullorðnum um ung-
og þyki þeir benda á nýja heims-j mennamálin. Verða sum erindin
drotnunar hugmynd aif hálfu á íslenzku og sum á ensku.
Um möguleika til viðhalds;
unigmenna starfsemi og sambands !
rnilli ungmennafélaga verður;
rætt, og að líkindum einhverjar j
ákvarðanir téknar. Æskilegt j
að þau ungjnennafélög, sem til
Frakka.
Grikkland er að 'heita má
Stjórnlaust um þessar 'mundiir.
vel og hugsar engu síður. Hefirl
þíðar og mannúðlegar skoðanir j
og veitir mörgu eftirtekt og lýsir
því vdl. Og kveður vel með
köflum.
Sagan er falleg saga. Allvel
scgð og skemtileg aflestrar. Hún
Fölur og þreytulegur á svipinn
eftir langvarandi sjúkdóms-stríð, j
virti faðirinn drenginn fyrir sér
þar sem 'hann stóð í herbergisdyr- j
unum með vonarsvip á andlitinti.
Hann stundi við og sagði:
„Þú frýst Magnús og verður svo'
Búist er við að sambandsþingið
muni ekki koma sarnan, fyr en
seinni 'hluta næstkomandi febrú- að kynnaist ástandinu sem allra
ern cpndi pínn eða tvo erindreka! er fuil af bjartsýni og trú á það j veikur eins og hann faðir þinn‘ ;
hvert, til þings þessa; en þar sem ’ &óða- Flestir sem við söguna „Nei eg skal hlaupa-----------og eg
ekki eru ungmennafélög ættu i ^00111 eru meira eða minna góðir.! treð höndunum inn í úlpuermar- j
sunnudagaslkólar eða söfnuðir að! SaSan sýnir baráttu, se*n endarj nar mínar og hún mamma læturj
kjósa erindréka. — Nú ættu söfn- j með si«ri >®ss | bréf innaní skóna mina og þá j
uðirnir að taka saman höndum E« er saanfærður um að ís-j verður mér ekki svo kalt ef eg!
um að gjöra árangur þessa fyrir-j ienzbri alþýðu fellur þessi bók vel j hleyp nógu mikið.
undir engum kringumstæðum vild) i tæWs sem mestan og beztan. — 1 1 2eð- >vl, ’nun er svo “““Jf
hann takast stjórnarfor'menskuna1 °mboði nefndarinnar 29. des. 1923 sPe2in af islenzku hugsunarlifi
H. Sigmar i 'sv0 er bun skemtileg, heilbrigð
Formaður nefndarinnar.
NÝJA ÁRIÐ.
Hraðfleygt alda thjólið rennur
helgur árdags logi brennur
enn við lífsins sóknar sennur
syngur tímans Gjallarhorn.
Fögnum nýjum 'friðarboða
frelsis geisla blíðum roða
vörpum svefni deyfð og doða
deyðum meinin ný og forn.
En er tið að leita, læra,
láta starfið ávöxt færa.
Signdu nýárs sólin skæra
sannleiks krafti anda vorn.
Von og kvíði hugann hrærir
hvað oss nýja árið fáerir
bak við tjaldið tónar skærir
tala speki, mátt, og ráð.
Sjórnin huldra lífsins laga
leyndardómsins undra saga
örlög vorra æfidaga
ódauðleikans valdi skráð.
Lærum samúð, lyftum 'merki
ljóssins, jafnt í huga og verki.
Krýn þú drottins kraftur isterki
kærleiks anda þjóð og láð.
M. Markússon.
á hendur, heldur ætlaði hann sér
armánaðar.
Hinar árlegu skýrslur fjár-
málaráðgjafans í Quebec, sýna
margfalt meiri tékjuafang nú við
árslokin en dæmi eru áður til í
þingsögu þess fylkis. Kvað
stjórnin ætla að verja allmiklu
af því fé til aukinna vegabóta.
nákvæmast að verða mætti og
reyna að 'hjálpa til við það vanda-
sama verkefni, að koma á fót á-
byrgðarfullri stjórn.
Þýzka ríkisþingið hefir gefið
Marx kanzlara, nokkurskonar al-
ræðismanns vald, með 313 at-
kvæðum gegn 18.
og hressandi.
S. B. Benedictsson.
J
Rt. Hon. W. S. Fielding, fjár-
málaráðgjafi samband!ssyjórnar-,,
innar, sem verið hefir all hættu
lega sjúkur undanfarnar vikur
er nú isagður að vera á góðum
batavegi. Vafasamt er þó talið,
að hann sitji á næsta þingi, með
; því að læknar hafa ráðlagt honum
að taka sér langa hvíld frá em-
bættisönnunum.
Fregnir frá tSt. ^Jothn, New
Brunswick, telja bannlagabrotin
austur þar í síðastliðnum desem-
ber mánuði, hafa verið fleiri og
■meiri, en nokkru sinni fyr.
iKornydkjumanna félögin í
Saskatcihewan, Ihafa nýlega vakið
máls á því, hvort eigi væri hugs-
anlegt, að iknýja mætti istjórnir
Sléttufylkjanna þriggja, til þess
að láta ljúka við Hudsonsflóa
brautina, i því falli að sambanuS-
stjórnin daufheyrist við öllu'm
kröfum um að hrinda málinu í
framkvæ*md.
Samkvæmt nýkomnum skýrslum
frá heilbrigðisála ráðuneyti sam-
bandsstjórnarinnar, hafa 7,559
vnanneskjur dáið í Ganada af
tæringu, á árinu 1922. Er það
135 færra, en á árinu 1921.
FuIIyrt er að fylkis kosningar
í British Columbia, muni fara
fram í mjög náinni fra'mtíð.
Hvaðanœfa.
Fregni frá Spáni, telja svo
geta vel farið áður en langt u’m
líði, að Alfonso konungur verði
knúfður til að afsala sér konung-
dómi. Árum saman 'hefir þjóð-
in í raun og veru verið tvískift,
annar flokkurinn fylgt konungs-
ættinni að málum, en 'hinn róið
að því öllum árum, að stofna úr
rfkinu nokkur smá lýðstjórnar-
fylki.. Fylgir það sögunni, að
General Rivera, núverandi al-
ræðis'maður, sé persónulega
hlyntur 'hinum síðarnefnda
flokknum og muni kóngi því verða
hætt, því Rivera er maður 'mikill
fyrir sér og næsta óvæginn.
Síðustu fregnir af uppreist-
inni í Mexico, eru þess eðlis að
örðugt er ao átta sig, hvernig á-
standinu í raun og veru sé farið.
Hvor flokkurins um sig, þykist
mega sín betur. Obregon forseti
kveðst hafa nægan liðsafla til að
bæla uppreistina niður, en flu-
erta og aðrir uppreistarforingj-
ar, telja þjóðarviljann mjög hafa
hallast á þeirra sveif upp á síð-
kastið.
Ur bæímm.
Mrs. Margrét Deildal, Ste 6
Ruth Apartments, andaðist hinn
27. desember síðastliðinn. Hún var
jarðsunginn af séra Birni B. Jóns-
syni D.D. þann 29. Hennar verður
nánar minst síðar.
Séra Gísli Gunnarsson Frí-
mann, kom til bæjarins um 20.
nóv. s. 1. úr ferð um bygðir ís
lendinga. Biður hann Lögberg
að flytja öllum íslendingum, sem
hapn hefir komið til, alúðar iþökk
fyrir viðtökurnar og biður góðan
guð að blessa öllum löndum sín-
um árið nýbyrjaða.
Hinn 21. nóvemiber 1923 voru
hr. John Thorleifsson og ungfrú
Jean Robertson, Lundar P. 0.,
Man., gefin saman í hjónaband,
af séra Adam porgrímssyni. Hr.
Tholeifsson er sonur hr. Guð-
mundar porleifssonar, Lundar P.
0., Man., en kona hans er af
skozkum ættum.
Árslokahátíð
Sunnudagsskóla Fyrstu lút. kirkju.
Eins og að undanförnu ihélt
sunnudagaskóli Fyrstu lút. kirkju
ársloka'hátíð sina á sunnudags-
kvöldið á milli jóla og nýjárs
Samkoman, sem prestur safnað-
arins séra Œ5. B. Jónsson D.D
stýrði, var með sama sniði og á
undanförnum árum. Jíún var
sett með sálmasöng. Prestur
safnaðarins las upp guðspjall
dagsins og flutti bæn, var þá
sálmur sunginn og tcku svo börn
skólans við frá yngstu deild
skólans til þeirrar elztu og
skemtu með söng, upplestri og
framsögn og fór skemtun sú fram
hið prýðilegasta, og var öllum
sem þar voru, og þeir voru marg-
ir, því vér höfum aldrei séð slík
an mannfjölda saman kominn við
siíkt tækifæri, talsvert á annað
þúsund manns , til hinnar mestu
ainægju. Það jók ekki alllítið á
dkemtunina að stór hljómleika-
r'lokkur lék undir með söngnum,
og einnig ýms lög. í .þeim flokki
voru sumir af bezt þektu hlióm-
leikamönnum hæjarins, ásamt
ungum íslendingum, sem tilheyra
sunnudagaskólanum. Flokkurinn
lék á meðal annars nýtt lag eftir
Jón Friðfinnsson tónskáld, sem
hann haföi samið fyrir þetta
tækifæri. Snnnudagaskóli Fyrstu
!út. kirkju, er nú orðinn 'einn af
stærstu sunnudagaisskólum Winni-
neg toorgar, telur á milli fimm
og sex hundruð nemendur, fjöru-
tíu 0g fimm kennai’a og að með-
altali 'sækja hann hátt á fjórða
Ljóð og saga
heitir ný-útkomin bák eftir Jón
Stefánsson. petta er allstór
bók, um 220 bls. í stóru foi'mi.
Rúmlega toálf bókin eru ljóð, en
um 100 bls. af henni er saga.
Bókin er prentuð í prentsmiðju
“Lögbergs”. Er að öllu vel frá
henni gengið
í bezta lagi.
Mynd af höfundinuvn er framan
við bókina.
Eg hefi að eins séð einn smá-
ujotin mein.
Eftir Láru Goodman Salverson.
sannurl Á meðan á máltíðinni fátæk-j
legu stóð reyndi vnóðir hans að j
gera honum marga hluti skiljan-j
lega, án þess þó að vera um of;
berorð.
„Það verða kannske gjafir á
jólatrénu, Magnús minn handa
börnunu'm, sem eiga heilbrigða
Magnús litli athugaði veðrið
nákvæmlega. Það leit út fyrir
snjókomu. Það var eins og skýin
næðu nærri jþví ofan á þakið á
í
sinti henni ekki svo barnið and-
varpaði og fór hljóðlega og sett-
ist niður úti i horni og fór að
tala við fólk hinumegin við vegg-
I inn.
„Var það ekki mesta heimska
góða mín, að láta drenginn fara,”
feður. Þú mátt ekki taka það ofj
Mtælti Pétur í veikum og hreim-
Pappír Og prentun j kofanum, sem var hinumegin
1 götunni >’g har,vm þnk af har.n
mundi geta strol ið hendinni um
þau ef hann væri kominn upp á
mæninn á honum.
ritdóm um þessa bók í Hkr„ þarj úti á götunni sá ihann lítinnj körfuna.
sem hennar er getið 'mjög hlý- svangan hund, se'm bar trýnið al-
lega. Að öðru leyti hefir henn- veg niður við jörðina alveg eins
ar ekki verið minst. Sendi eg iþví j 0g að hann væri að leita að ein-
nærri þér þó þú fáir þar enga.“
En Magnús var nú annars hug-
ar. Hafði ekiki einn af leikbræðr-
um hans sagt honum frá undra-
persónunni, sem gaf litlum
drengjum gjafir u'm jólin, það er
i lausum málró’mi.
! „Sjáfsagt svaraði móðir hans,
! en hann hefði ekki getað skilið,
| eða gleymt þvi ef við hefðum
I neitað honum um svo lítið. Ó
j Pétur, að þetta skuli vera að-
gullnum glampandi stöfu'm:
‘Dýrð sé guði I upplhæðum.’ Hann
gat hæglega lesið stafina. Hann
hafði lesið þann boðskap heima
hjá móður sinni svo oft. En
núna kom hann með ósegjanlegu
afli til hans og dýrð hans um-
vafði hann í heitu geislabaði.
Fra'ítth.
að segja ef þeir eru góðir drengirí fangadag^völd!“ Svo varð sam-j .
og hafði hann ckk
góður drengur, sótt toæði vatn og
iircpandi neyð.
Eins og kunnugt er hefir sam-
og hafði hann ckki altaf veriðj.tal_ þei_rra_ ekki lengra.
band Mtersikra kirikjufélaga í
Maria litla þreyttist fljótt á að! Ameríxu er nefnist Nationai
imyndaða fólkið hinu! Lutheran Council, unnið að líkn-
sofnaði út! ar* og viðreisnarstarfi í Norður-
iþessar línur í “Lögberg,” sem ekki
verður neinn ritdómur, heidur
að eins se'm umgetning. Að
rýna hana ítarlega læt eg eftir
þeim, sem meira hafa um slikt
verk að fjalla og til þess eru fær-
ari en eg.
Höfundur þessi er alls óment-
aður alþýðumaður. Hefir verið
strang-heiðarlegur starfsmaður
alla æfi og nú orðinn allroskinn.
pað sem hann því veit, hefir hann
la^rt í reynsluskóla lífsins. En
þeirri athugasemd 'mætti bæta
við, að sá sikóli er ekki sá lakasti
til að öðlast mentun sína í. Sú
'hverju, þar, sem hann slettist á-
fram ólundarlega og hann minti
iMagnús á að hann sjáfur væri
svangur.
Seinlega snéri hann sér við og
horfði á móður sína, sem var önn
um kafin við að slétta lín.
Hún var frekar lág vexti, en fjör-
leg og hárið hrukkaðist yfir enn-
inu, sem var iblautt af svita, í
eldivið handa mc'mmu sinni og j ta*a. V1®.
borið ifyrir hana þungu þvotta-‘ megin vl® ve£&inn
körfuna. Hafði ihann ekki altafj af 1 horninu- >ar sem hun sat
passað hana Maríu systir sína, tók móðir hennar hana 1 fang sér
iþegar ma'mma hans var í burtu! og lagði hana upp í rúm. Svo
að heiman, og hafði ma'mma hans settist hún niSur’ en hún *at
ekki sagt honum að Guði þætti|ekiCÍ netið neinnar hvíidar, J>vf
vænt u'm litlu börnin. Svo það| hiarta hennar var fult af óró og
hlyti líka að verða eitthvað und-
undursamlegt handa honum á
jólatrénu — trénu í Guðs húsii
- um það var hann alveg sann-j hrein'saði el^vel.na og
1:1, 7-i-*lsaman blöðin, sem María litla
<»'«'« « «m E6,íi6. Magnúsj M * H hj.uatur
Rétt eftir klukkan ,J» fó, Magi ^ «Uri hL Z J
nús að iþvo sér, því hann vildi um' rtann nistl saman tonnunum og
kvíða. Hún var alt af að líta
á klukkuna. Hún reyndi að
prjóna en eyrði því ekki. Hún
eldavélina og tíndi
álfunni, síðan ófriðurinn mikli
tók enda. Frábærilega mikið og
gott starf hefir þannig verið
unnið, ií anda hans, sem gekk 1
kring 0g gerði gott, 'meðan hann
dvaldi sýnilega hér á jörðinni.
Formaður þessa starfs var um
hríð dr. Laurits Larsen, sá, er
lést í fyrra, og hafði hann fórnað
sér svo algjörlega fyrir starfið að
lítill vafi er á því, að kraftar
saman
vildi ekki kannast við að honum
Gatan
stað þess að leggjast flatt og er fram alt vera hreinn í framan
Hann þvoðiásérandlitiðog eyr-! væn kalt’ 'Gatan langa var
un og var svo varkár, að hann| hvít af anjó og lagði drauKsieí?a
jafnvel bað mömmu sína að skoðaj birtu niður á hana frá ljostýrum’
inn í evrun til þess að sjá hvort' sem stóðu fram með henni' Við
þau væru vel hrein. Hann burst- og við mætti hann fólki á göt'
aði á sér snögga hárið mjög vand' unni eða Öllu heldur Þaut fram
lega. Svo færði mam'ma hans! hjá >ví' án Þess að veita Því eft‘
irtekt.
hann í ihreina skyrtu, burstaði j
gömlu treyjuna hans og lét papp-
ír innan í skóna, se'm voru orð-
nir litlir, stóð svo og virti hann
Pegar að síðuistu að hann sá
gráu steinkirkjuna, sem honu'm
sýndist feikilega stór alla upn
það 'máske eðlisgjöf þeirra, er
sérstakt ihugrekki þurfa að sýna.
Hún var rjóð í framan af hita og
m.jög þreytt. Rétt hjá henni stóð
karfa á stól full af iþvotti
mentun verður oft iþyngri á met-! 0g átti hún eftir að strauja hann
unu'm þegar á reynir, en sú, senv allan, því kaupmannsfrúin þurfti
fæst með því að læra fornar þulur að fá þvottinn si»,n þá u'm daginn.
og dauð tungumál. j „Man'mma mér finst eg vera
Jón Stefánsson er hispurslaus: c’iílítið ,svangur.“ sagði Magnús.
og laus við alla hræsni 0g upp-j M’óðir hans lagði straujárnið frá
gei'ðar tildur. Og um þann j sér, þurkaði sviían af enninu ájfyrir sér með hrygð í huga.
eiginleika ber öll bókin vott. Þaðj sér með hendinni og brosti. En Magnús litli lék við hvern
sem helzt 'mætti finna að iþessari; E,r ,það ekki gott lambið mitt? sinn fingur, og gat ekki verið kyr
bók hans er, að strangar rímreglur j pú verður þess fegnari að fá eina stund. og gleði han,s braust
eru alloft brotnar. Sérstaklega áj grautinn þegar hann kemur. Ef 1 út í söng — skærum gleðiríkum
þann hátt að höfuðstafir og hljóð-j þú vilt reyna að vera góður þang-j barnssöng. iFaðir hans krepti
stafir eru víða isettir á ranga | að til eg er búin að strauja treyj- j 'hnefan fastara saman inni í,
staði. Sömuleiðis er allmikil ó-| una þá arna, þá skulum við vekja dimma herberginu þegar að hann! ur 1 tunglsbirtunni, og ánægjan
nákvæ'mni í bragskipun með köfl- hana Maríu o.g fá okkur dagverð.! heyrði toann syngja. — eins ogí -vfir a® sJa þeffa var svo mikil að
um. Einnir er nokkurt kæring-j „Mamma er pað satt að Guð; fugl að morgni dags. ó drottinn! tárin þrýstu sérfram í augu hans
arleysi í að velja góð orð, þar sem elski litlu börnin?“ j'minn! fyltu ihjarta einhvers1 ósjálírátt, og undrun hans varð
„Hvað gæti hann gert annað j manns aumkvun . . . vesalings j enn Þa meiri- Iþegar hann kaldur
berjast fyrir því, að bætt yrði úr
neyðinni miklu er hann hafði
kynst í Norðurálfunni, einkum í
Rússlandi og Þýskalandi. Nú
hefir dr. J. A. Morelhead tekið að
sér forystu í þessu starfi, og er
það á allra vitund að aldrei hefir
þörfin verið brýnni en á þessum
vetri, ekki síst á pýskalandi.
púsundir og aftur þúsundir eru
í hinni sárustu og ýtrustu neyð
sakir hungurs og klæðleysis,
lýsta með jólaljósu'm, barðist kristilegar líknarsfcofnanir eru
hjartað i brjósti ihans. Hannj ráðj,rota’ líkamleg andle2
sá glampana þrengja sér í gegn-j
um rauðleitu rúðurnar og út á |
snjóinn fyrir utan og var hrifinn
af, og uppi á þakinu sá hann
krossinn, er var að sijá, sem silf-
>þó hugsunin ætti það skilið.
Aftur er kveðandi víða góð og
rím lipurt 0g verður aflestur
kvæðanna all-iskemtilegur.
Yrkisefnið er margbreytt og ber
með sér býsna mikið hugmynda-
ríki. Höf er létt um að yrkja og
fela kvæðin í sér náttúrlegt skáld-
eðli og með meiri bók*mentaþekk-
ingu, betri tökum á r'ímli'st, hefðu
kvæði þessi getað haft stærri
þýðingu i bók'mentalegum skiln-
ingi.
Blær kvæðanna er ihressandi;
hlýr og þó kátínu blandinn. Ber
með sér lífsalvöru og
heilbrigði. Sumstaðar
góði minn?“
„Og eru ekki jólin núna
mamma?“ •
Við munduir, segja heima á
ættlandinu að þau byrjuðu klukk-
an tólf í nótt . . . (þú skalt sjá . .
stjörnur vnunu glitra með meiri
fegurð en A-analega, því englarn-
ir munu með gleði auka birtu
þeirra.
Mamma, hann Sarnáel sagði
hörmung er fyrir dyrum víða,
nema komið sé skjótlega til hjálp
ar. Með þetta fyrir augum hefir
National Lutheran Council afráð-
ið að gera tilraun til að safna
1, 500, 000. (Hálfri annari mil-
jón) til starfsins í janúar næstk.
Mér var falið á síðasta kirkju-
Iþingi að vera umboðsmaður kirk-
jufélags vors hins hins íslenska
lúterska í starfi National
1 'mér að það ætti að vera jólatré i mælti:
kirkjunni í kveM. Má eg ekki „Vertu nú góður
fara þangað? — Jólatré með mundu eftir því að ef hann pabbi
litli drengurinn minn, vesalings'þreyttur var kominn inn og og
litli drengurinn minn “ | sestur í hornið á ysta bekknum! Lutheran GounC’'finn mer ^
'pegar Magnús var'tilbúinn að! í kirkjunni. j **'} aðf^ra folkl.voru fra >essu
fara for hann tnn til foður sínsi Hann atti erfitt með að atta
og kvaddi hann 'með kossi. Hann I sig fyrst eftir að hann kom inn.
greip utanum systir sína litlu! Hlýindin voru svo þægileg, ylm-
Mjargréti og þrýsti benni að séri urinn frá grenitré, sem stóð inn-
•þar til hún fór að hljóða. Svoj arlega í kirkjunni og suðan frá
hljóp 'hann í faðminn á móðurj fólkinu, sem var að tala, fylti
sinni sem brosti framan í hann,! loftið. Hann hnefti frá sér
faðmaði hann að sér og kysti, ogj y.firhöfnina með fingrum, sem
i voru næistum stirðir að kulda og
drengur og' hengdi hana með mestu gætni á
fyrir nokkurri fyndni. Endur og
sinni nokkurri nepurð, Dálítill
þunglyndisiblær dylst undir niðri
en er hulinn með karlmensku,
kjarki og dáð.
Höfundur kefmur til dyranna
eins og hann er klæddur, fremur
óheflaður en ikátur og glaður.
Hann hefir margt að segja og
segir það svo blátt áfram hik-
laust og án a'llrar tilgerðar. Og
eitt er víst, að hann lætur ekki
ifoi-mfágun setja hugsun sína aif
skoðana j ljósum á, sagði hann. ó mamma, eg
bregð,ur j hefi aldrei séð jólatré — það
er
ekki ósköp kalt. Elsku 'mamma,
má eg ekki fara?“
Móðir hans hafði lokið við að
slétta kventreyjuuna. Hún
lagði hana með gætni yfir bakið
á stól, lagði frá sér borðið
og járnið og gekk í hægðum sín-
væri ekki weikur, þá fengir þú
gjöf lika. Jteyndu að ’h.arka af
þér og vera hugprúður drengur."
Svo hljóp Magnús út lotinn í
herðunum; þegar hann var kom-
inn nokkur skref frá húsinu
snéri hann sér við og veifaði með
hendinni til móður sinnar glað-
lega: ,,pú skalt sjá mamma að
Um að lítilli eldavél, sem stóð ii eitthvað kemur fyrir í þessari
sinu horninu á húsinu og stóð
þar hreifingarlaus um istund; ef
til vill til þes að láta sem minst
bera á geðshræringunni, sem hún
hafði ko'mist i.
ferð, vittu bara til.“ Þegar hann
var farinn settist móðir hans
niður þre\dulega. María litla
kom til móður isinnar og togaði i
treyjuermina hennar, en hún
stólbríkina fyrir aftan sig, til
þess að hún yrði ekki fyrir nein-
um, 'Svo settist hann í sætið og
horfði og hofði.
Kirkjan var iskreytt að innan
grænum viðar greinu'm og svéig-
um og Ijósin blikuðu um hana j
alla. En það undursamlegasta 1
af öllu í augu'm Magnúsar, var!
ig er verið að bæta úr.
Vel er mér kunnugt um að
erfitt er í ári hjá fólki voru hér,
og margar eru kvaðirnar, en þo
er eg þess fullviss, að þeir eru
’margir, sem af einhverju vildu
sjá til svona góðs starfs. Vildi eg
því mælast tl, að allir, er vildu
sinna því að hjálpa, sendu tillög
sín annaðhvort beint til hr.
Finns Johnsonar, féh. kirkjufé-
lagsins, eða afhentu þau ein-
hverju'm presti kinkjufélagsins
er mundi senda það áleiðis til
hans. Ef unt er ættu öll tillög að
vera komin til hans fyrir 1. feb.
1924. Vildi eg sérstaklega biðja
prestana að minna á þetta og
, - . . . 1T hjálpa þessu við, eftir iþví, sem
tre, sem stoð fyrir 'framan altanð, í, . , - ’ „ .
,, ! þeim er unt. Það, sem kemur mn
mikið og hatt, og blikaði alt 1, . ,. , . T ,
- ,, ,, . ! verður auglyst 1 Logbergi.
ljósum. Þetta alt var e.ns <>g \ Ð Moiintain. N Dak.
undursamlegur draumur. Það, 22 des ^
var næstum þvi otruiegt, en samt
var það satt og raunverulegt. i K. K. Ólafson forseti hins ev.
Hátt yfir altarinu var letrað með lút. kirkjufél. ísl. í Vestunhei'mi.