Lögberg - 07.02.1924, Blaðsíða 2

Bls. 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 7. FEBRÚAR, 1924.
r
1
ið inn; en það var engin faætta á
iþví að slíkum óvini þrifnaðar og
einn af 'heimairÆnnum gat verið j
nýr 'maður, hvað fatnað snerti
þennan mikla dag.
Ekki unt að fá hjálp.
par til hún tók að 'nota
“Fruit-a-tiveo’'
Meðaiið búi ðtil úr ávöxtum.
R. R. No. 1, Everett, Ont.
“Eg hafði þjáðst árum saman
af Dyspepsia, lifrar og nýrna
sjúkdómum og fékk enga bót fyr
en af “Fruit-a-tives” þeim á eg
nú að þakka heilsu mína.”
Mrs. Thomas Evans
“Fruit-a-tives” geta að eins
borið jafn blessunarríkan á-
rangur, því þeir eru búnir til á
heilnæmasta jurtasafa. Enda eru
“Fruit-a-tives” fpægasta meðilið
Fruit-a-tives” eru góðir á bragð-
ið og lækna skjótt, sé þeir rétti-
lega notaðir.
50c. askjan, 6 fyrir $2.50,
reynsluskerfur 25c. Fást í öll-
um ilyfjabúðum, eða flbeint frá
Fruit-a-tives Limited, Ottawa,
1 hér og þar tekið að grána, var 1
gert upp í ofurlítinn hairðan hnút
1 hnakkanum. Augnaráðið var
ekki djarflegt og framkoman dá-
lítið hikandi í fyrstu, én sótti sig
Eftir Rannv. K. G. Sigurbjörnson. j er á herti-
Bjarney stóð upp og fagnaði
ann. „pessi stúllka er laus allra
slíkra mála þvf hún er ókunnug
heilbrigði væiri hleypt inn í stof- °g mállaus 'hér svo hún er sjálf-
urnar hennar frú Eydal rétt núna. sagt ekki komin út í neina hring-
pær áttu hvort se*m var aldrei iðu ennþá; enda eru heiðarlegar
neinum vinsemdum að fagna þar. stúlkur jafnheiðarlegar hvort
Saumunum og þvottunum var nú sem ær vinna á hótelum eða
rétt að segja lokið, svo hver og annarstaðar," og Herdís íhallaði
0 I ft n rrii m n A «r/\I Irimi
sér aftur að stólbakinu.
„petta getur nú alt verið rétt
og satt, Herdís“, og það var eins
og ísgust legði af stálvilja hús-
Alt nema hjartað.
Bakkelsið ilmaði og brúðarkak- freyjurnar, “en við lifum í veröld
an, halfs annas^ fets hátt Hista- inni og verðum að 'haga okkur
verk, að mestu úr sykri og aldi-. • eftir jþ'ví. Við snúum ekki við a)I-
um, báru þes vott, að ekki yrði | menningsálitinu en reynum að
neitt rusl á borðum þarna; auk| vernida okkur 0g okkar fyrir því.
þess sem fyrirmyndar matselja Það verður því ekkert af því afi
utan úr borginni átti að sjá um j eg bjóði hótelstúlkum og gólf-
veisluna
framreiðslu kjötréttanna.
j þvottamanneskjum
Herdís stóð á fætur.
„Þetta kalla eg nú 'heimskuleg-
Húsfni Fvdal sat í einni fág-iihennar AKnesar dóttur minnar,"
uðu stofunni sinni og batt blóm í1 og lognið var nú farið af hús'
sveiga, er skreyta skyldu kirkjuna íreJjunnÍ °gk°míö
begar Rjkka vísaði Herdísi móð-j
ur Einars inn Herdís var á að
giska rúmlega fímtug meðalhá ann derring og ekkert annað. Eg
og grönn en farin að ’bogna. Föl! 'hefi *68 'ÞfS .úæmi að, etúlkur
í and'liti, kringfuleit og kinnamar h/afð V'ðar en aAhotelum’
innsokknar. Hárið dökt og lítið | ilk.a aö £*r hafa komið >aðan
hér 00. hur +Q|UI« „* ! 'beilu og holdnu. Og illa fmst mer
það sitja á okkur íslendingum,
sem ölS. höfum orðið að skafa hér
skít, til þess að geta lifað, að
setja olnbogann hver í annan út
af atvinnubrögðum.”
„Eg er ekkert að setja olnbog-
, -- - —1 ann í iþesisa stúlkujHerdís; henni
omu hennar 0g bauð henni sæti. stendur það víst ekki á neinu að
Gat ekki unnið heilan
dag.
EN LOFAR NÚ AN AFLATS
DODD’S KIDNEY PILLS.
VI. Kafli.
Hún húsfrú Bjarney Eyda!
hafði æfinlega verið í miklumi ... , -
metum. Hún var stór vexti fríð! V'aveiglnin’ ”Ja’ víst eru þau möðinn.
)g hin skör,Lw.+J’/_nðihað’ ansaðl Bjarney. ..enda «þ
Alfred Nadeau hælir mjög meðal-
inu, sem kom /lonum til heilsu
—Dodd’s Kidney Pills.
Alberville, Que, 4. febr. (einka-
skeyti.—“Það fær mér ánægju að
skýra yður frá hve vel mér líð-
ur, síðan eg tók að nota Dodd’s
Kidney Pills. Áður gat eg ekki
ileyst af hendi dagsverk án isárs-
auka. — Hinar vel þektu Dodd’s
Kidney pillur yðar, eru dásam-
legt meðal við veikum nýrum. —
Gerið 3vo vel að birta þetta á
prenti, svo aðrir, sem líkt er á-
statt fyrir, megi vita um Dodd’s
Kidney Pills.”
Mr. Alfred Nadeau, sem hér á
heima, hefir gefið ofanskráðan
vitnisburð. Hann vill láta alla,
sem þjást á. svipaðan hátt, fá að
vita um hve fljótt hann læknað-
ist. — All’ir sjúkdómar Mr. Na-
deau’s istöfuðu frá nýrunum. En
þeir ivoiru §kki lengi að slaka til,
er Dodd’s Kidney Pills komu til
sögunnar. Fólk ætti ekki að líða
þjáningar deginum lengur, þegar
það getur ávalt fengið Dodd’s
Kidney Pills.
,Þetta eru nú fallegu
sagði hún og handlék
bíómin”, komast í veislu hjá ókunnu fólki“,
lítið eitt í og dró
nú htldur af Bjarney
Heldurðu að hún finni
þyk- það ekki, ein hjá ókunnugum að
vera skilin eftir, þegar porbjörg,
‘það
sýnum og 'hin sköruglegasta í aiU i '• ,
ri framkomu r,,. a * 1 . i ja mer 'blom alt af falleg,
'hún stórf /',•/,aUkl attl,lheld e*>“ hálf andvarpaði Herdís eina manneskjan sem hún þekkir
Pessu hafð,- Irt’f ,a !tia verslun-! þreytulega um leið og hún settist. her er h°ðin- — En svo sé eg ekki
hun haldið við og „Þú munt ætla þau í kirkjuna”? neina ástæðu fyrir því að bjóða
„Já, það er nú hugmyndin Eg Þorbjörgu heldur. Hún verður nú
er nú að keppast við að hnýta' aumin2inn að vinna í vist, þvo
stjórnað með sóma, síðan hún
varð ekkja, ekki síður en unnið að
við'halH,- . * j “"“‘v or nu an xeppast viö aö hnýta ““‘“*“e***** ’*““** * r"'
>n ,5 JSífíjrS..* m'8‘>a5 «» *-• Ma8«r' °*.d“a:.1“.'™
verður að ihafa á prjónum við að
koma Öliu þessu í lag. Það er tölu
en pilt,“ og Ihúsfrú Eydal tók enn
til við að hnýta blómin.
„Það er líklega“, svaraði Her-i ðiskana ®ÍáiL
an að maður 'hennar lifði. gvo
hafði hún líka starfað af kappi
i kirkjunni sinni.
Pað var því ekki að undra, þó
mikiö væri um dýrðir iheima hjá
henni núna, þar sem einkadóttir
hennar ætlaði að fara að giftast.
^ V1fU haiði Bjarney aidrei dís heldur seinlega og leit eins og
veiio raoahagsins hvetjandi, enda af tilviljun á handarbakið á sér.
u- tJ raoa kyödd þar.. Ekkert par stóðu beinin og æðarnar ber-
eis akt haföi.hún gert uppskátt, lega út í hálfvisið hörundið. „pað
a un eíöi út á Einar að setja, er nú víst”, endurtók hún seinlega
en un hafði aldrei getað liðið aftur. Svo þögðu þær báðar stund
ann; þar af leiðandi aldrei lát- arkorn. ,/pað er fremur gott veðr-
ið hlýyrði fa/.la um ráðahaginn ið núna,“ sagði 'húsfrú Eydal og
en heldur ekiki last. En af því fyr- horfði í áttina til eins gluggans
nefnda komst það inn í meðvit- > stofunni. Herdís játti því og
und manna, að hún væri ihans hagræddi sér dállítið í sæti. Eg
ekki hvetjandi. Við Agnesi hafði kom i-11 a® ’minnast á ofurlítið við
'henni einu sinni fallið svo orð H2 Bjarney, þó það sé nú nokkuð
að sig undraði ihvað það væri sem
drægi hana að honum. Agnes
hafði aldrei verið neitt uppveðr-
uð út af honum, en nú voru þau
buin að “fara saman” sem kallað
var 1 morg ár og Einar vildi fara
Ástriður, það væri best að van-
el’.ga ekki veizluna með hennar
vert**meíra^umstang* við*'að*gifta ■ nærvfru heldur’ úr þvi vinnnfólk! mannahöfn ög hygg'ög* Mapds
.5 heiman frá eé, heldn,; Z?( *L£I >
kannast við, er hefir dvalið á
ýmsum stöðum hér vestra. Sein-
asta áratug 4 Hnausa bygð, þar
til hann fyrir tveim árum flutti
til sonar síns Dir. Jóns Á. Jóns-
sonar í Tacoma, Wash. Þess skal
getið að af þessari sö'rnu Háfell-
inga ætt er Jón Helgason Sigurð-
sonar frá Háafelli, isem nýlega
hefir lokið embættisprófi - Mag-
ister Conferenc með lofsamlegum
vitnisburði við háskólann í Kaup
, Framnes ibygð föðurbróðir 'hans.
mu minu, þann dag, sem aðra, j Móðir H,elga yar !puríður Jóng.
þyí. oítiast þyæ eg gólfin min °g j dóttir frá Deildartungu móður-
systir Árna Eggertssonar fast-
Satt að Segja gæti eg þegið eignasala í IWinnipeg, og þeirra
seint.” Bjarney leit upp. Hvað er
það“? „pað er viðvíkjandi tveim
persónum, isem mig langar til að
boðið sé “. „Hverir eru það“?
,Það eru pórður Helgason ox
það, að fá svo mikla borgun fyr-
ir þá vinnu, að eg gæti glatt hana
Þorbjörgu frænku mína eitthvað,
eða greitt fyrir ihenni. Þess mun
systir mín hafa vænst af mér.
Það gæti líka verið ef Einar
minn hefði eytt færri dollurum
handa Agnesi, en hann ihefir gert,
að 'hann hefði eitt'hvað getað lát-
ið af ihemdi rakna til mín, 4 por-
bjargar þarfir. Henni er engin
vansæmd að vinnunni, það er satt
en hún gæti kanske þegið að gera
eitthvað annað.“
systkyna. Af fjarskyldari frænd-
um Sveins sál., sem eg man nú
ertir er Hjálmur Thorsteinsson,
gr^indur maðuir og vel skáldmælt-
ur, að Gimli, IMan. og Jóisafat
Jónasson, ættfræðingur og fróð-
leiksmaður, er búsettur hér vestra
ásamt fjölda annara ættmenna,
sem mér er ekki kunnugt um.
Sveinn Árnason ólst upp 'hjá
foreldrum sínu þar til hann gift-
ist 24. okt 1873 Þorgerði Jónsdótt
ur frá Svarflhóli í Stafholtstungu.
Bjarney hafði gengið yfir að ágætiskonu, sem nú er dáin fyr
ir þrem árum. Hefir æfiminning
hennar áður komið í Löbergi —
þann 26. ínaí 1921. pau hjón byrj-
uðu búskap í Hvammi á Hvítár-
síðu. Fluttu ári síðar til Síðu-
múla í isömu sveit, og þaðan þrem
árum síðar að Kletti í Reykholts-
dal og bjuggu þar nær 20 ár, eft-
ir það létu þau af búskap. Fór þá
Sveinn að Stóra-Kroppi í Reyk-
‘holtsdal og var þar nokkur ár.
heldur það, að troða ihenni upp til . Pau hjón Bveinn °K Porgerður
skemtunar hjá ókunnugu fólki. j e,»nuðust fJ°^ur born, sttn oll
Mér er nú svo varið að anaðhvort' ?rU a <lhog her yestanhaís Eru
.. . ISan • Ir'Ofihinir'flp \/i/ialiv» m fr rV/l
glugganum á meðan að Herdís
lét dæluna ganga. „pú ræður þín-
um orðum, Herdís, sagði hún
stillilega, en með þeim 'hljóm í
röddinni, sem fyllillega gaf til
kynna, að henni var ekki snúinn
hugur.
„En óþarfi finst mér að gera
.r _________ ±aia Ástríður, sem komu að heiman í
að gera alvöru úr því. En móður sumar, sem leið og Þorbjörg syst-
sinni svaraðí Agnes því, að ekki urdóttir mín“.
þyrfti ihún þó að óttast að þau1 Bjarney hætti að hnýta blómin i
M&rrrV'J* ætti ^1, ”PÓrð,Ur 5e38i’“ mælti IThfn °kkur ilt í skaPi ,út af ööni eins.
23 y kvað það satt vera hufsandl’ ’tHann er SOnur Jf61?’ pað er nú ekki svo að um daglegt
vist vær, gott að vera fjáður _i 'hJonanna ef eg man rett. Mesta braug gtúlkunnar gé að ræða
með oðru góðu. Svo sneri ihún sér ‘soma fo k- Það er að
að því að búa veisluna í varð trr Woða 'honum, því nefnduð þið
því að það varð að gerast bá varð það ekki fyr?“ — - ..............
að gera það vel. Þannig’leit hús-! .';Hann hefir verið úti á brautþ vil eg gera það sem eg geri af, i>au: In*ihjörg Vídalín gift M^
freyjan á málið og svoSiðis vann1 ^k°m Æ 1 í heilum huZ eða láta >*ð.
hún að því.
,,/fað var þvi bakað heima og
yann úag — Gildir ekki það sama fyr-1
ir Ástríði?“
Eg gæti aldrei af heilum hug j ; Jóhannes, giftur Ásu
boðið þeasari stúlku, og því er! Nordal fra Ar^le- J°hannes var
óti í bæ. Saumað iheima og saum I BÍa™!y ^ ? btómanna’ en best að hún sé utangátta!! Og! nokkurra ára *keið í Winnipeg
að úti í bæ. pve^ið heiL ; varð ekkJ að. verki.. Heirdis hafði | ,hvort sem þær ræddu þetta leng- £ar fastel^a,sab’ nu busettur 1
----------- M \ Monrovia, California, Helga gift
ihvo//íX ' + • ' Pve£‘ð heima og ekki af henni augun.
þvegið uti í bæ. Stífingar, skúr-'
ingar og a%>urkanir, voru alveg
,Okkur hér
hvort sem þær ræddu þetta leng
| ur eða skernur, sat þar við, svo |
er engin skyflda til að bjóða, Herd-s týgjaði’aíg til brottfer8. Lýði Jónssyni frá Bálkastöðum í
henm, Herdis.“ „Það getur nu [ ar j^úsfrú Hydal vildi að hún! Hrutafirði- — Nu bondi í Hnausa
bygð, Gróa gift Sveini Pálmasyni
drekka kaffi,
hún og sneri til dyra.

endalausar og alstaðar var hús- verið’eftir ,því sem á það er litiö. !ægi JJaffU , -,o-, —™ ----- -------
ífZi’ít* að Vinna; segja f^rir ”?kkur ber engin skylda fil að ’ „Nei, eg þarf heilan hug til að byggingameistara í grend við
yririita, senda af ,stað og taka á bjóða Þorði þa heldur, Bjarney w-----15—1>ir—
'móti. Á þakherbergjum, svefn-1 reisti si? UPP 1 sætinu og horfði
herbergjum, stofum, ‘eldhúsum' á Herdisi- „Ætíð skylda gest-
og í kjallara var öllu snúið um 1 risninnar- Hann er heimilismað-
og svo var irótað og rúskað í um’l ur Pinn“ Herdís fór að fitla við
snúningnum, þar til enginn skilrlí1 vasaklútinn' sinn- ”Má vera> en
■ Þvl h»«rni/þ.i5 gæti kom‘t j stólk»" or framandi hér lika, og
réttarla^j, h4s(re„. I
an sjalf. Riicka vinnukona var
heimili til skámms
löngu hætt að skilja í 'hlutunum,!
Bjarney lagði frá sér blómin.
• -------; „Ja, Herdís mín góð, þú hefir
hun vann samt trúlega eftir | haft „borðingshús“ í fleiri ár; eg
rirsogn húsfreyjunnar. Hún vona að þú ætíist ekki til að öl,lu
(uai/U.*• - -- ----- ------ y** —“** — ---- heimili sínu hjá Mr. og Mrs. S.
p -ff1 sinum sæla, að húsfreyj- fólki, stm 'hjá þér kann að hafa Pálmason að Winnipeg Beach,
an atti bara eina dóttir. Að vísu dvalið, sé boðið“, og frú Eydal Man. Sveinn Árnason var fæddurí 1909, og dvaldi þá mest hjá Ingi-
Bjarney,” sagði; neg' Heach Man‘ ,
Systkini Sveins sal. voru þrju,
| er kcmust til fullorðinsára. Sig-
ný, er giftist hérlendum manni
suður í Bandaríkjum, Guðrún dó
ógift á íslandi, Hjálmar dáinn
fyrir tveim árum í Winnipeg ó-
giftur, góður hagyrðingur, og var
Sveinn sálugi líka vefl hag'mælt-
ur.
Sveinn sál. kom til þessa lands
1901 var hér þrjú ár, en af ætt-
jarðarþrá fór heim 1904. Dvaldi
fimm ár hei'ma kom, aftur vestur
Œfiminning
SVEINS ÁRNASONAR
pess hefir áður verið getið í
íslenzku blöðunum hér vestra, að
bóndinn Sveinn Árnason dó að
gat hún hagnýtt sér það að vista- hvesti röddina. „Ekki hefi eg far- 1. ágúst lö49 í Hvammi á Hvítár-[ björgu dóttur sinni, og hinum
ráð í Canada náðu ekki ne'ma til ^ a leit“ og Herdís ókyrðist síðu í Mýrarsýslu á íslandi. For-j börnum sínu'm. Nam hann heim-
niánaðar í senn, svo hún hefði 1 sæti- »E2 hefi nefnt bara tvær I eldrar hans voru Árni Árnason j ilisréttarland í Hnausa bygð og
°’VdS i--------. . - -- i "o„Snii, urt- rí„of TfrtvR,,^ airtie.ln------------ / tt —; —1 reisti þar laglegt Ihús, er var
skamt frá heimili Helgu dóttur
har,s. Bjó hann þar átta ár. En
árið 1919 flutti hann isig í grend
við iWpg. Bacih, reisti sér þar
smáhýsi fast hjá þeim hjónu'm
Sveini og Gróu dóttur sinni.
Þar hélt hann mest til þar til
getað JTúið, þegar sú næsta hefði' Persónur> þer finst Þórður sjálf-1 'hagyrðingur bóndi í Hvammi og
trúlofast. En trúlofunin gat líka- Sagður en már j,ætti ?aman að[ kona hans Þuríður -Guo'munds-
— .. „ vita af hvcrju Ástríður er þaðj dóttir. ”—” ’ — "
ekki líka?“
Bjarney stóð upp.
orðið óþarflega löng, og aldrei
voru fæir aðlaðandi þessir al-
mennu þvottabalar, iþó hún yrðl
að grípa til
Foreldrar ihennar Guð-
mundur Jónsson. hóndi á Upp-
sölum í iHálsasveit og kona hans
, • , „Pú ættir að vita það eins vel Signý. Guðm. Jónsson var bróðir
p a’ Pegar lítl0 og eg,“ og lýstí sér bæði sársauki Daníels Jónssonar Danebrogs-
var um að vera hjá húsmóðurinni
'hérna; svo var Iblúisfrú Eydal
og bælduT móður í rómnum.
,Nei, það er langt frá að
manns á Fróðastöðum föður Hall-
,. . , — - —! — **•**&** **** „„ 2Hj dórs Daníelssonar, hins nafn-' hann dó 24. júlí síðaistliðinn og
æ íniega artargóð er á reyndi, viti það. Stúlkan kc'm að heiman kenda fræði'manns till heímilis nú var samkvæmt ósk hans áður llík-
h°?un 7æri svarknr með köflu'm. j í sumar með porbjörgu systur að Gimli og Brands merkisbónda ið flutt til Hnausa til dóttur hans
dóttur minni og ihafði dvalið eitt- á Fróðastöðu'm á Hvítársíðu á ísl. Ingibjargar og þeirra hjóna. par
hvert tímabil ihjá systur minni .Mlóðir þeirra bræðra var Sigríð-j f'ra*m fór tveim dögum síðan hús-
hei’ma. Hún er vönduð og myndar-; ur Halldóirsdóttir Pálssonar á kveðjan og líkið síðan flutt í
Ásbjarnarstöðum, annálaðs fræði-| kirkju Hnausabygðar, þar sem
Svo best var að reyna nú heldur
betur á Iþolinmæðina að þessu
sinni.
h rú Eydal, með sinni með-
fæddu hússtjórnairsnild og aðstoð
Rikku kom cTlu þessu hei'milis
hafróti í slétt far aftur. Hver
leg stúlka og eg veit enga þá
annmarka á henni er vansæmd
sé að.“
,Hún vinnpr á hóteíi," sagði
stofa og kompa var endurnýiuð! Bjai;ney °? þykkjan var eins °2
®ra þakhýsi 1 kjallara niður, svo
Ijó'maði og lyktaði af dýrðinni.
Þar 'hefði ekki fluga fundið ryk-j
korn í kló sína, þó hún hefði kom-'
updiralda í logni. Herdís játti því
I blátt áfram, eins og hún setti
I það ekkert í samband við umtals-
i efnið.
„í disku'm o g gólflþvottum"
manns sinnar tíðar. — Faðir
Árna í Hva'mmi föður Sveins var
Árni bóndi á Bjarnastöðum á
Hvítársíðu, en kona Árna á
Bjarnastöðum, móðir Árna í
Hvammi var Helga Bjarnadóttir.
Foireldrar hennar Bjarni Jónsson,
föðurbróðir Jóns Ka'merráðs og
sýslumanns í Hrútafirði. Kona
aðal ræðan fór fram. Var hann
svo jarðaður við 'hlið konu sinn-
ar í Hnausa grafreit. Séra Jóh.
Bjarnason gerði prestverkin; og
lét syngja sálmana, sem Sveinn
isál. var búinn að velja að yrðu
sungnir við líkbörur sínar, sem
'voru: „Eg lifi og eg veit hve
löng er mín bið”, og svo: “Vertu
PILES
| bætti frú Eydal við með vaxandi; Bjarna var Kristín Jónsdóttir frá hjá mér halla tekur degi.“
Hví aS þjasf af
blæðandi ng bðlK-
innl gyllinlæð?
Uppskurður rtnauS.
, synleg-ur. pvl Dr.
Chases Ointment hjálpar þér strax.
• 0 cent hylkig hjá lyfsölum eFa frá
Rdmanson, P,ates & Co„ Ijmited,
Toronto. Reynsluskerfur sendur ð-
*ev*,ls, ef nafn Þossa blaís »r tiltek
« .» 2 oent frlmerk'----*
röskleik. Herdís leit á hana hálf-
undrandi og játti enn. Bjarney!
Kalmannstungu, Magnússonar.
Faðir Árna á Bjarnastöðum afi
gekk fram á mitt gólfið og sóp-1 Sveins Árnasonar var Guðmundur
aði að henni eins og drotningu. j bóndi Hjálmarsson á Háafelli á
j Hún horfði niður á Herdísi urfi Hvítársíðu. Guð'mundur var mik-
j leið og hún sagði: „pú veist lík- ill merkisbóndi sinnar tíðar, frá
j le2a hvernig orð þær stúlkur fá,[ Guömundi þessum er komin afar-
sem vinna á hótelu’m?" Sumar fjöl'menn ætt, sem ættfræðingar
eru það nú en ekki allar,“ ans- nefna Háafellsætt eða (HáfeKl-
aði Herdís og horfði út í glugg- inga). Af þessari Háafellsætt eru
Sveinn Pálmason tengdasonur
hins í.átna stýrði útförinni. Margt
fólk fyl’gdi til grafar, og blóm-
sveigar þöktu kistuna.
Sveinn sál. var vandaður mað-
ur áreiðanlegur í allri framkb’mu
nafnkendastir hér vestra það eg
man nú, þeir bræður syniir Þórð-
ar Árnasonar frá Bjarnastöðum
eru: Hjörtur pórðarson raf-
Copenhagen
Vér ábyrgj-
umst það að
vera algjörlega
hreint, og það
bezta tcbak í
heimi.
Ljúffengt og
end,ingar gott,
af því það er
búið til úr safa-
miklu en milau
tóbakslaufi.
MUNNTOBAK
magnsfræðingur í Chicago og
Dr. Þórður Þóirðarson í Minneota
Minn. og Grímur 'merkisbóndi í
Dakota nú dáinn ásamt fleiri
systkynum, sem eg >man eklci að
nafngreina. Voru þeir bræður
synir Sveins Árnasonar og iþessir
bræður, og móðir þeirra bræðra
var Guðrún Grímsdóttir, Stein-
ólfssonar frá GríVnsstöðum í
Reyk'holtsdal. Þórður flutti til
þessa lands með börn sín frá
Dalgeirsstöðum í Miðfirði, áður
á Stað í Hrútafirði. Einn af föð-
uirbræðrum Sveins var Jón Árna-
son, faðir Árna Jónssonar 'hins
góðkunna greinda og sæ'mdar- [
mannis, sem flestir hér vestra
vel greindur, og er honum rétt
og best Iýst í hinu ágæta minn-
ingarkvæði, sem hérmeð fylgir j
eftir 'hinn góðkunna gáfu'mann
Kristleif Þor.steinsson frænda
Sveins á Stóra-Kroppi fslandi, er
Sveinn dvaldi hjá síðustu ár sín
heima. M. Magnússon.
Sveinn Árnason frá Slóra-Kroppi.
Forni vinur, frændi góður,
friður sé með þinni önd.
Þér skal helgast þessi óður,
þakka gö'mul félagsbönd.
Dauðinn var þér gömlum góður
gott er að Ihvíla i’úna hönd.
Erfið var þín æfiganga,
einyrkjans um bratta leið.
iMáttir ,þola 'hið stríða og stranga
stritið til að verjast neyð.
Sikortur góðrai fræðslufanga
frekast þér af öllu sveið.
Ei var hægt með auði að blinda
anda þinn né isetja í, bál,
gastu vel þér látið lynda
lítinn skamt í næsta 'mál,
ef að fékk við bók að binda
bræðralag, þín skarpa sál.
Létt var þér að lesa og finna
lliistarinnar sanna blæ.
Gróðirarreitur gáfna þinna
gleypti úr bókum kjarna og fræ,
ruslinu og hismi hinna
ihelzt vildir þú kasta á glæ,
Aldrei þuirft þig að eggja,
þinnar trúar verja rétt,
kvikaðir ei til handa beggja,
hugsun þín var föst og þétt.
Skjótur varstu lag að leggja
liðhlaupans á snögga blett.
Þú af frægri feð'ratungu,
fægja vildir*sérhvern blett
þínum virktavinum ungu
vildir kenna að tala rétt.
Það, se'm fornmenn forum sungu
afnst þér heilagt, satt og slétt.
pvílíkum er þungt að skilja
þjóðin við og ættlandsströnd,
samt um leiðir hafsins hylja
heimsóttir þú vesturlönd.
Börnin þín af besta vilja
buðu þar fram líknarhönd,
Heitast þú af öllu unnir,
æskustöðvuln, landi, þjóð,
Voru þér Ihingað vegir kunnir,
vængi átti sál þín fróð,
Héðan voru rauðir runnir
ræktardropar í þitt blóð.
Nú í anda eg á þig breiði
tálensk blöð úr skógarlund,
sem á þínu lága leiði
lifað gætu nokkra stund.
Blundaðu undir blómameiði,
blessi þig drottins náðarmund.
Opið bréf til Stígs
frænda
Gamlar og nýjar hugleiðingar.
Eg sá eftir þig grein í Lögbergi
er þú nefndir “Hljóð úr horni”.
pað voru orð í tíma töluð. pú seg
ir satt, þeir vaða ekki að eins
með skítuga skóna, 'heldur einnig
með skítuga rifuna yfir hin
helstu tlifinningamái’efni manna:
pað er maður þó hann láti 'minna
HVernig stendur á þessu trúmála-
naggi? Má eg spyrja. Er það
spirottið af náunganskærleika ?
Eða er það sprottið af sjálfselsku
og sama eðlis og pólitísk valda-
fíkn og dollara tii’.beiðslu ?
Eg 'hélt að grauturinn gamli
hefðiverið soðinn og gleyptur
fyrir löngu, en það er öðru nær,
því það er verið að sjóða Ihann upp
aftur og nýir farfuglar komnir að
pottinum og farnir að reka nefið!
ofan í hann. Ekki hefi eg séð’
þá sjálfur en sagt hefir 'mér ver-,
ið frá þeim og þeim lýst fyrir mér
og eftir þeirri lýsingu finst mér
þeir Ihelst líkjast færeyískum
hröfrtu’m, síkrunkandi og hopp-
andi, sem bera sig sultarlega og
eru • þar af leiðandi ekki vand-
fæddir, þá var dálítill gaura-
gangur í blöðunum í fyrra vetuf
um samanburð hér og Iheima áj
lífskjörum manna hér ekki lif-
andi en heima flóði alt í smjöri
og hunangi. En tovaða sort af
fólki er það eiginlega sem ekki
getur lifað hér? Eg gef það eft-
ir að það eru slæmir tímar hér
se'm stendur, bæði eru skattar há-
ir og markaður slæmur. En 'hverju
er um að kenana nema afleiðing-
um af gerðum Borden’s stjórnar-
inna-r. „Grísir gjalda er gö'mul
isvín valda".
Eg kom til þessa lands með tvær
ihendur tómar, eins og fleiri fór
út í óbygðir 15C' mílur frá Winni-
peg og þá var enga vegi um að
ræða ag eins slóð hér og þar eft-
ir Indíána. Mér dettur ekki í hug
að isegja að það 'hafi alt af verið
skemtilegt líf, en þá var ekki
hugsað um annað en brjótast á-
fram, ekki var verið að biðja
stjórnina að hlaupa undir bagga
Það hefi líka lítið þýtt í þá daga.
Þá var heldur ekki gengið með
Ihvítt há’slín og farið á 'hverju
kiveldi á skemtistaði. í þá daga
var maður ekki alveg eins kröfu-
frekur til lífsins eins og nú gerist
Nú til dæ'mis er tæplega annað
boðlegt að borða en aldini frá
California og ekki að tala um
klæðnaðinn. Ekkert nema silki.
prát fyriir alla erfiðleikna eign-
aðist eg tiíu börn, sem nú eru full-
°rðið fólk og alt útlit á að þau
geti bjargað sér sjálf með guðs
hjálp. Auðvitað ólust þau ekki
upp eftir nútíiskusniði hvað skóla
snerti. Fátt um skóUa þá og
lélegir þar sem þeir voru. En þeir
verða að brúka eirinn, se'm ekki
ihafa látúnið. Nú er öldin önnur,
skólaganga og skemtun. Mentun
er óneitanlega góð, en hvað eru
bað margir af fjöldanum sem
'hafa gagn af mentuninni, eftii
að vera búnir að eyða bestu ár-
u’m æfinnar til einskis? Sumum
þykir þa leitt að vinna algenga
vinnu og suraum þykir minkun
að 'því og flest af þessu fólki þol-
ir ekki áreynsluna. Svo er fjöldi,
sem ekkert fær að gera og verður
svo ekkert úr, tekur sér svo fyr-
ir hendur allra handa útúrdúra
sjálfum sér og öðru'm til leiðinda
og niðurdreps. Það er fólkið, sem
ekkert starfar, sem gerir afglöp-
in, en ekki þeir, sem starfa, hugsa
ekki um annað en sína vinnu og
eiru ánægðir 'með lífið. petta mun
, þykja mikið sagt, en er bygt á
reynslu. Eg sá í kringlu að 'hún
j er að bera fólk á bænarörmum, er
'hafi ekkert á að lifa yfir vetur-
inn. Nú ætti þó verkalýðurinn aö
Ihafa atvinnu þar sem æðsta ráð
ið í bæjarstjórninni er af þeirra
sauða’húsi og auðvaldið þar ekki
til hindrunar. En því fer ekki
eitthvað af þessu'm mönnum út á
vötnin að fiiska ofan í sig og sína
Þeir eru náttúrlega of fínir til að
veiða fisk; búa í borginni það er
finna að Iabba á markaðinn og
iáta færa sér matinn heim upp á
annara sveita. Þetta gera ein-
hleyptu mennirnir, standa úti á
vatni alladaga til að græða pen-
inga, sem er ekki ne'ma mannlegt.
Eg sá íblöðunum okkar óskir til
okkar landanna um fjárframlög
til að reisa eða byggja letigarö
handa öllum íslenzkum stúdentum
heima og með því tryggja sér
áss. ætli það yrði ekki nokkuð
dýr skólaganga? Eg helda að væri
þá einis gott drengir, ef okkur
vantar íslenskan skóla, að ihlynna
að Jóns Bjarnasoarskóla. Eg fyr-
ir mitt leyti býst ekki við að 'hafa
neitt stúdentsefni til að senda á
þann skóla, því eg er 'hættur að
fjölgamannkyninu. Er nú orðinn
eins og 'hvert annað niðurlags-
fat gatslitinn góðurinn minn og
verð að vera af höppurn þess
vegna. Svo það verður að líkind-
um enginn með mínu 'marki, sem
næir nafnbót. Eg sé að það er orð-
inn mesti sægur af fólkinu heima
sem 'hefir nafnbót, svo það er
ekki að furða þó land og lýður sé
í uppgangi.
En hvernig stendur á iþví að
ekkert er hægt að gera þar heima
nema leit hingaðve vestur til sam
skota, eða gjafa. pað minnir mig
á æiskuár 'mín þegar umrenning-
ar voru að betla og fóru sveit úr
sveit. Jón salti, Árni ihósti, Sigga
halta og ótal fleiri, sem yrði of
langt að telja upp, nemaþað voru
þetta 2—3 daglegir gestir að
minsta ikosti bæði vor og haust
'hjá foreldrum mínu'm sál. að fá
sér eitthvað í pokaihornin og vjr
það oft gustukaverk að liðsinna
þeim. Enda beiddi margt af því
fólki guð að launa gefandanum.
Foré’.drar 'mínir voru altaf veit-
andi meðan þau lifðu. pað er ekki
frítt við, að farið sé að taka upp
á þeim þjóðarsið aftur. og 'það af
fólki, sem mun þykjast nokkuð
framarlega í mannröðinni. Og
er það leiður og ljótur siður.
Auðvitað er það nú tíðarandi, að
flakka um allar trysssur og halda
j fvriirlestra, til að kenna fólkinu
að lifa af þeim, sem kunna það
ekki sjálfir. Kverið hans Helga.
Manstu eftir þeirri dd’lu í Kringlu
í fyrra? par féll það i frjófan
akur. Það var eftiir einn þenna
| háttlærða heima. Því flest sem
þeir iskrifa þar, er upp á sömu vís-
una, að iskopast að því andlega og
hártoga. En þeir, sem nokkra
sál ihafa og líta í sálmabókina og
fara með sálma eftir Helga, hvort
þeir eru frumsamdir eða þýddir,
skilja að þeir eru snild, og sá, sem
lastar ’hans verk, kemst, að minni
hyggju, aldrei með tærnar þang-
að sem Hefgi sál. hafli hælana.
Nú sem stendur eru ihér daufir
j tímar, markaðsleysi og þar af leið-
! andi atvinnuleysi, enda fór fólk-
1 ið í þúsunda tali suður til Banda-
ríkjanna að fá' sér vinnu í sumar
leið. Má fiskiveiðin hér heita eina
lífæðin, á meðan thægt er að selja
fiskinn og senda suður til
Bandaríkjanna; af því hefir mesti
fjöldi atvinnu. En svo geta ekki
a’.lir fiskað. En það er eittíhvað
annað með afurðir af landbúnaði
síðan tollgarurinn komst á. Það
er ekki einu sinni ihægt að selja
gott kjöt á 5 og 6 cent pundið, en
“pike”ur selst á 8 og 10 cent pd.
hæglega. Nú erum við Canada-
búar að súpa seyðið af kosning-
unum frá 1911, þegar viðskifta-
samningarnir áttu að fara í gegn
á milli ríkjanna. pá var aftur-
haldið með Borden í fararbroddi
og Bakkuis; það ihafa lengi verið
fylgifiskar. Þau ihjú hafa altaf
verið illa liðin og hafa aildrei
verið þjóðfélaginu nema til nið-
urdreps og háðungar; enda var
þá Bakkus dyggur þjónn, og nú er
vel unnið að þvi að láta hann verða
friðhelgan upp á seinni tíma, því
á ihonum byggja þeir gæfuna. pá
voru allir frjálslyndir landráða-
menn og sátu á svikráðum við
kónginn. Það var þáð fyrsta
velferðarsporið, en ekki það isíð-
asta, sem stjórnarformaður sá
steig og hans ráðuneyti. pað
var mesta þarfaþing, sem Bretar
áttu hér, enda höfðu þeir gott inn-
ihl’aup hér á istríðstímanum; rík-
issjóðurinn ber þess lengur en
iskemur menjar, að það ihefir ein-
'hvern tíma verið látið vel í dall-
inn.
En öllu má ofbjóða, svo var
með hyski það. Það þo.ldi ekki
orðið þunga sinn, og Englending-
ar sáu þann kostinn bezta, að taka
það heim til sín og geyma eins og
annan menjagrip. Mjög líklegt,
að sé nú í safni konungs.
Svo slæ eg botninn í þenna sam-
tíning og óska þér og öllum flönd-
u*m hins bezta á þessu nýbyrjaða
ári.
Gamli.
“ROSEDALE” Drumheller Beztu
LUMP OG ELDAVJELA
STŒRD:
EGG
STOVE
NUT
SCREENED
Besta
OKEj~
Tals. B 62
MEIRI HITI — MINNI KOSTNADUR
THOS. JACKSON & SONS
Wiimspeg