Lögberg - 30.10.1924, Síða 5

I«ötri8ERG, FIMTUUAGINN 30. OKTÓBER. 1924.
samþykt samninginn, eins og hann
nú væri úr garÖi gerSur.
Bendingar gefnar.
26. ÞriÖja þessa mánaðar var
innanríkis ráðherrann staddur í
\Y innipeg, og var þá mál þetta ýt-
arlega rætt við hann frá öllum
hliðum og honum afhentar eftir-
fylgjandi bendingar:
(1) Að stöðvaeigendur í Mani-
toba eru mótfallnir þvi, að nokk-
ur samningur sé gerður, sem felur
í sér afnám laga þeirra, sem á-
kveða um notkun vatnsins í Skóga-
vatni.
(2) Viö erum mótfallnir hinum
umtalaða samningi, sem í ráði er
að gerður verði á milli Canada-
stjórnar og eigenda Norman flóð-
lokunnar sökum þess, að við lítum
svo á, að haún tryggi okkur e'kki
fullkominn straumþunga í Winni-
pegánni, sem ekki verður trygður
með neinu móti, ef mannvirki þau,
sem strauminn tempra, eru eign
einstakra manna.
(3) Til þess að mæta þörfum
þeim, sem fyrir hendi eru, þá eru
þeir menn, sem forstööu veita raf-
veitu stöðvunum í Manitoba,
reiðubúnir aö taka upp á sig þeirra
hluta af kostnaði þeim, sem um
er að ræöa. Með þeim skilmála, að
eignarrétturinn á Norman flóðlok-
unum verði ávalt i nafni ríkisins.
(4) Ef uppástunga sú, sem gerð
er í síðustu málsgrein hér að ofan.
þykir ekki aðgengileg, þá eru afl-
stöðva eigendurnir í Manitomba
reiðubúnir að taka sinn þátt i kostn-
aði þeim, sem tillaga Skógavatns-
nefndarinnar hefir í för meö sér—
að byggja nýja flóðloku, þó sú að-
ferðin sé kostnaöarmeiri.
(5) Ef hivorug af framanrituð-
um tillögum þykja fýsanlegar nú
sem stendur, þá er það uppástunga
vor, að málið sé látið hvíla eins og
það nú stendur, til þess að málsað-
iljum veitist tími til þess aö athuga
þan enn betur og reyna að finna
útgönguleiö, sem öllum hlutaðeig-
endum er viðunanleg.
Eftir að bendingar þær, sem aö
ofan eru nefndar, voru lagðar
fram, var eftirfylgjandi bréf sent
til ráðherrans 7. þ.m.
Á samtalsfundi þeim, sem um-
boðsmenn rafaflsstöðvanna: í Mani-
toba áttu við yður og embættisbræð-
ur yðar í Fort Garry hótelinu í
Winnipeg 5. þ.m., létuð þér í ljós
þá meiningu yöar, að samningur-
inn umtalaöi, sem áformaður er á
milli stjórnarinnar og Backus fé-
lagsins, gæfi innanrikisráöherran-
um rétt til þess að hafa yfirstjórn
og umsjón á mannvirki þessu, til
þess aö sjá um, að hag þeirra
manna, sem fyrir Manitoba afl-
stöðvunum standa, sé ekki mis-
boðið. Á móti þeim skilningi á
samningnum dirfumst vér virðing-
arfylst að mæla, og þér fóruð fram
á, að vér . legðum fram ástæður
okkar fyrir þeim mótmælum.
Þegar viö gerum það, ])á skal
þaö skilið, að við meö því erum
ekki að falla frá eða slá af kröfum
okkar, eða stefnu þeirri, sem við
lögðum fram fyrir yður á áður-
nefndum fundi í sambandi við
eignaréttinn á Norman flóðlok-
unni.
Það skal einnig tekið frm, aö
með því, sem við nú leggjum frjim,
þá erum við hvorki beinlínis né ó-
beinlínis aö gefa samþykki okkar
til samnings þess, sem hér er um
að ræða, í heild, né heldur til
nokkurs atriðis, sem í honum
stendur. Með það skilið og fast í
huga, leyfum við okkur að leggja
fram eftirfylgjandi:
(1) Uppkastið að samningunum
virðist veita rétt að eins til yfir-
ráða yfir verklegum framkvæmd-
um í hendur innanríkis ráðherr-
ans.
Til þess að hann heföi nokkuð
verulegt í þeim málum aö segja,
þá hefði þurft að taka fram í
samningnum, að mannvirki þau,
sem tempra vatnsstrauminn, eða
vatnshæðina, skyldu ávalt í yfir-
umsjón og yfirstjórn ráðherrans.
(2.) Það er hvergi í þessum um-
töluðu samningum minst á, að
innanríkis ráðherrann hafi vald
til yfirráða og umsagnar um önn-
ur straumvötn, sem falla úr Skóga-
vatni, en því, sem Norman flóö-
lokan er í.
W. B. Scanlan. J. F. McComb
ALFÖT og
YFIRHAFNIR.
petta er búCin, sem vi?5urkend er fyr-
ir beztu kjörkaupin. ,Sú búðin, er
'mesta gerir umsetningu með karl-
mannaföt.
Komið og litlst nin lijá
Scanlan & McComb
Hafa úrvais fatnaði karla
»79 <4 PORTAGE AVE.
Að norðanverðu, niiiU Carlton og
Edmonfon.
1
(3.) Það er ekkert sagt utn þaö,
að þessi $800,000 eigi aö vera fulln-
aðarborgun á kröfum þeim, sem
Backus félagið kann að hafa á
hendur hlutaðeigandi málsaðiljum:
(a) Fyrir að nota flóðlokuna í
liðinni tíð til vatnsgeymslu;
(b) Fyrir að víkka farveginn að
austan.
• (4.) f uppkasti því aö þessum
samningum, sem lagt var fyrir
sendinefndina frá Manitoba i Ot-
tawa fyrir tveimur vikum síöan,
var tekið fram, að það væri mein-
ingin með þessum samningum, að
veita innanrikis ráðherranum full-
komin yfirráð yfir flóðlokunni,
eins og þó hún væri eign rikisins.
Þetta ákvæði vantar í samninginn,
eins og frá honum hefir verið
gengið siðast og eins og hann hef-
ir verið lagöur fram fyrir okkur
hér.
(5.) Þaö er heldur ekki tekið
fram í þessum samningum, að hlut-
aðeigandi málsaðili verði að fram-
kvæma verk það alt, sem hér um
ræðir og sem flóðlokan er að eins
partur af. Ef aflstöð yrði ekki
bygö og farvegurinn fyrir vestan
flóölokurnar ekki vikkaður, þá
koma útgjöld þau, sem fariö er
fram á, að stjórnin greiði í þessu
sambandi, ekki að tilætluðum not-
um. Það ætti því að taka sérstak-
lega fram í samningunum, að alt
verkið yrði að fullgjörast áður en
hlutaðeigandi hefði unniö sér rétt
til fjárins.
(6.) Það er ekki tekið fram, aö
samningur þessi viðurkenni gildi
og rétt laga þeirra, sem eiga sér
stað í þessu sambandi.”
f viðbót við mótbárur þær, sem
að framan er minst á, þá höldum
við því fram, að lög þau, sem nú
eru í gildi, gefi innanríkis ráðherr-
anum miklu meira vald og hagnýt-
ari stjórnar umsjón, heldur en þá,
sem verið er aö kaupa með þessum
samningi.
Thos. H. Johnson,
lögmaður félaganna, sem aflstöðv-
ar eiga við Winnipeg ána.
------o----—
Frá Norður Dakota.
23. október 1924.
Fátt sögulegt ber við hér um
þessar mundir, enda þrengja sjald-
an bréf héðan að i íslenzku blöð-
unum, og finst þó mörgunt, að þvi
er virðist, að bréf frá hinurn ýmsu
bygðum íslendinga hér í landi, sé
að minsta kosti eins vel meðtekið
lesmál, eins og flest annað, sem
blööin flytja.
Eitt er héðan hægt að segja meö
þakklæti við gjafarann góða, það,
að N.-Dak. er nú að lúka við sið-
ustu handtökin við að hiröa eina
hina allra beztu uppskeru, sem vax-
ið hefir á jöröinni hér um fjölda
mörg liðin ár. Hún er mikil, bæöi
að vöxtum og gæðum, og jöfn yf-
ir alt rikið, og að undanteknum
þrálátum regnskúrum, sem hindr-
uðu þreskingu mjög tilfinnanlega
síðara helming sept. og framan af
okt., hefir nýting orðið ákjósan-
leg, og verð á öllu er mjög viðun-
anlegt, þó sumir skilji ekki, hvern-
ig veröið er nú aö mun hærra í Can-
ada, sem sjaldan hefir komið fyrir
áður. Þessi uppskera hlýtur að
lækna mörg sár efnalega, þó þau
verði ekki öll með henni grædd, því
eins og annars staðar voru sárin
orðin mörg og stór, eftir fleiri ára
I litlar og óverðmætar uppskerur,
sem ekki þarf að eyða orðum um,
þvi allir þekkja það. Og eitt má
fullyrða, og þaö er það, að margir
| hér, sem víðar, hafa á næstliðnum
árum fengið “lexíu”, sem þeim
verður lengi minnisstæð, ekki sízt
þá, að forðast að skrifa undir
skuldbindingar, sem eru svo stór-
ar, að i því er ekkert vit. Nú heyr-
ist ekki getið um, að neinum banka
sé lokað; þvert á móti, nú eru bank-
ar að byrja aftur, sem lokað var
áður. Allir virðast nú bera traust
til framtíðarinnar og hafa lika
góðar ástæður til þess, en ættu þó
að hafa í huga, að “ganga hægt um
gleðinnar dyr” fram vegis.
Stjórnmála potturinn “krakkar”
nú stöðugt, en bullar þó ekki eða
sýður. Alt fer fram með ró og |
hægð, og fólkið segir fátt, en hugs-
ar því meira.
Ríkiskosningarnar snúast um
sama og áður, hvort ríkið á að
halda áfram með aö taka lán og
setja á stað rikis iðnað, á ríkis-
kostnað, eða að láta staðar nema
við þaö sem komið er af því tagi,
og sem alt hefir gefist illa og aukið
skatta á öllum eignum, en ekkert
gefið í aöra hönd. Skaðinn orðinn
miljónir, sem fólkið verður að
borga með áframhaldandi háum
sköttum, þegar enginn er ágóðinn
af starfinu.
Um þetta er þó lítið þrefað upp-
hátt; fólkiö er þessu máli of kunn-
ugt til þess að vera að rifast um
það nú á “strsétum og gatnamót-
um”, en gefur úrskurðinn þegjandi
þegar kosningadagurinn kemur.
Forsetakosningin er annað mál.
Þar er ef til vill vandasamara fyrir
marga aö ráða skynsamlega úr.
Allir hafa hugmynd um, að þar er
um þrjá mikilhæfa menn að velja,
og þvi er vandinn meiri, að velja
rétt. Allir þekkja töluvert gömlu
stjórnarflokkana. þeir hafa báðir
“sinn dóm með sér” frá liðinni tíð.
En þriöji flokkurinn er “ráðgáta”
býsna mörgum, að eg hygg. Auð-
vitað lofar hann mörgu fögru, —
ekki vantar það, en það er nú orð-
ið gamalt klókindabrgð um kosn-
ingar, og er vist—eða ætti að
, minsta kosti aö fara að verða á-
hrifalítil kosningabrella, ekki sízt
þegar hverjum meðal skynsömum
manni getur ekki dulist, að það,
sem verið er að lofa, er þess eölis,
að ómögulegt er að þau loforð
verði efnd. og ekki sizt ef loforðin
eru þess eðlis, að þau, ef efnd, eins
og lofaö er, eru að eins vissum
stéttum til hagnaðar, en þjóðinni i
heild sinni til bölvunar.
Um þetta hlýtur hver kjósandi aö
þurfa aö hugsa og 'komast að nið-
urstöðu um, sem fullnægir honum
sjálfum að minsta kosti, áður en
en hann samvizku sinnar vegna
getur álitið, að hann hafi uppfylt
sínar borgaralegu skyldur, að velja
rétt. En margir munu þeir, sem
eiga hér um erfitt.
Bregðum sem snöggvast upp
þriðja stjórnmálaflokki Banda-
ríkjanna þetta ár, og gagnhrynum
hann. Þaö fyrst, sem sést, er, að
hann er stofnaður aðallega af Soc-
íalistum þessa lands, en þeir eru
af mörgum tegundum, alt frá Carl
Marx tegundinni, til sikvartandi
verkalýðs og bænda, kvartandi og
óánægðum, sumir með góöum og
gildum ástæðum, sumir með litlum
ástæðuní. En flest þetta fólk hefir
að eins eitt sameiginlegt, og þaö
er það, að þaö berst fyrir eigin
hagsmunum að eins, en hirðir síð-
ur um alþjóðar hag og heiður.
Þetta fólk, í flestu falli alt eins
gott og vandað eins og annað fólk,
einkennir sig með því helzt af öllu,
að láta sifelt i ljós óánægju sína
meö þaö, sem er og hefir verið, en
vill eitthvað nýtt, veit þó sjaldnast
hvað, lætur í ljós kæruleysi um gildi
eöa verðleika stjórnarskrár þjóðar-
innar og vill hana helzt s undur-
tætta, til að geta komið á ýmsu
nýju og óreyndu, ef þeirra eigin
hagur kynni með því að batna, og
það þó mjög litlar líkur séu til, að
svo vrði •— bara aö reyna aö fá
eitthvað nýtt og óreynt.
Þetta er deginum ljósara svó
oft. Sósialistar, verkamenn , bænd-
ur, — hvilik samsteypa. Ef Sósi-
alistar hefðu völd, yrðu hvorki
verkamenn eða bændur til, allir
menn yrðu þá rikiseign. Ef verka-
menn hefðu völd, yrðu hvorki sósí-
T a 1 s í m i ð
KOL B62 V I D U R COKE
Thos. Jackson & TVÖ ÞÚSUND PUND AF ANÆGJU. S 0 n s
Dodds nýrnapillur eru besta
nýrnameðalið. Lækna og gigt hak-
verk, hjartabilun, þvagteppu og
önnur veikindi, sem stafa frá nýr-
unum. — Dodd’s Kidney Pills
kosta 50c askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllu'm lyf-
sölum eða frá The Dodd’s Medi-
cine Company, Toronto, Canada.
Frá íslaadi.
Austan af héraði. Þann 30. f.
hans báðar þaðan að norðan.i—
Jarðarför Sigvalda er var fjöl-
menn, og ekicja hans og öll born
m. fór fram jarðarför fyrrum þar viðstödd og venslafólk, fór
skólastjóra Jónasar sál. Eiríksson-j fram frá heimili Jakobs sonar
sonar, að heimili hans og eignar-lhans þ. 17. okt. jarðsunginn af
jörð, Breiðavaði (heimagrafreit),'séra Jóh. Bjarnasyni.
að viðstöddu miklu f jölmenni.! -------------
Þrátt fyrir þáverandi mesta anna-|
tíma ársins, og voru menn víða að
komnir af Austurlandi. Sýndi það j
að margir kunna að meta starf og
mannkosti hins merka sæmdar-j
manns. Bárust aðstandendum einn
ig samúðarkveðjur og isímskeyti j
úr ýmsum áftum, og var eitt þess-j
ara skeyta svohljóðandi :
“Til aðstandenda fyrrum skóla-
stjóra Jónasar sál. Eiríkssonar. —
Saknaðar- og samúðarhugur
margra mun svífa um staðinn við
þetta tækifæri. Liðni tíminn hefir
auðgast á lífi hans og störfum.
Samtíðinni er skylt að notfæra sér
fordæmið. Ókomni tíminn ætti að
geyma minninguna.”
alistar eða bændur til, þvi verka-
menn liðu hvoruga. Ef bændur
hefðu öll völd, myndu Sósíalistar
verða látnir sæta hegningu fyrir
skoðanir sínar, og verkamenn
myndu látnir vinna fyrir fötum og
fæöi aö eins.
En þessi þrenning er nú látin
sukka saman í þriðja flokknum
hérna í henni Ameríku nú á tím-
um. En aúðvitað ætlast LaFollette
til, að þrenningin komi sér saman
um kosningarnar, það er alt sem
hann þarf á samkomulagi að halda
—og alt gengur eins og í sögu, enn
þá, ekki vantar ]>að.
Lítum nú á loforð þau, sem
LaFollette hampar mest. Annað
er, að gjöra iárnbrautir hér*þjóðar-
eign og starfrækja þær á þjóðar-
kostnaö: hitt er, að taka valdið frá
reðsta dómstóli landsins að skera úr
um hvaða lög komi í bága viö
stjórnárskrá þjóðarinnar. Getur
ekki hver heilvita maöur séð, að
hér er verið að beita fyrir tvær
tegundir af fiski? Að gjöra járn-
brautir hér að þjóðareign er beita
fyrir verkamenn, þaö er Plumb-
planið: stjórnin eigi járnbrautirnar
og gefi þær í hendur verkamanna
til að renna þetm: þá þarf ekki að
vera að skera kaupiö við neglur
sér, þvi öll þjóðin þolir að borga
vel sínum þjónum; þá þarf heldur
ekki aö óttast verkföll, eða hitt þá
heldur, að maður ekki nefni hvað
auðvelt yrði að leggja skatta á
eignir manna í landinu til að borga
eigendum hrautanna, sem nú eru
—Já, en eftir á að hyggja, Karl
Marx Sósíalistar mundu ekkert
borga þeirn, bara taka þær með
valdi, —• nei, varla yrði það ])ó i
bráð, heldur vröi skattur lagður á
fólkið, svo sent 50—100 næstkom-
andi ár; svo mætti hækka f lutn-
ingsgjald á öllu, eins og gjört var
á stríðsárúnum og svo taka með
skatti það, sem vantaði-—-lengi má
leggja á skatta.
Hitt loforðið, aö taka valdið af
æðsta dómstól landsirís til að dæma
um hvaða lög fara á móti stjómar-
skránni og gefa það vald samein-
úðu þingi þjóðarinnar ('CongréssJ,
já, það er það» sem Sósíalistum
mundi þóknast. Dómstóllinn hefir
lengi verið þeim þyrnir i augum.
Þá mundi stjórnarskráin fá sitt
fljótlega.
Allir hafa tekið eftir, hvernig
pjáturplötur með fram vegum líta
oft út, þegar þÖróttir strákar fara
iðulega framhjá með 22-riffla. Þar
er oft gat við gat. Svo mundi
stjórnarskráin verða, því ef nokk-
uð af stjórnardeildum þessa lands
líkist pöróttum strákum, þá er það
Congressinn. Þar er hver að reyna
að kræla fyrir sig, einn eða fleiri
til samans aö auka sína dýrð, sitt
vald, sín áhrif ; en kjósendum, fólk-
inu, er þar oft sorglega gleymt.
Og væri sá eini “damper”, sem þar
er á, ‘,The Supreme Court” þurk-
að út, þá þyrfti hver og einn aö
fara að biðja sannan fyrir sér.
Alt þetta ber að taka til greina
við forseta kosningarnar hér, og
það verður gjört, trúið mér. Fólk-
ið í Bandaríkjunum er ekki svo
skyni skroppið, að þaö sjái ekki
“húmbúgið”. En eitt er þó aö ótt-
ast, ef til vill, og það er, að svo
rnargir láti blekkjast af “húmbúg-
inu”, að hvorugur hinn flokkurinn
fái nógan meiri hluta atkvæða til
að ná kosningu, — og að Con-
gressinn verði því að nefna mann-
inn, og væri þaö illa farið, því ekki
hefi eg þá tiltrú til þingsins, að eg
sé viss um aö þaö þá útnefni ekki
einhvern kúalubba óhæfan og á
móti vilja meiri hluta þjóðarinn-
ar. Og þar að auki yröi það um
langan tíma kolsvartur blettur á
þjóðinni í augum alls heimsins, að
vera fallin alt í einu svo lágt, að
geta ekki komið sér saman um
neinn mann, sem hafa skal á hendi
æðsta embætti landsins um næstu
4 ár. En vonandi kemur þaö ekki
fyrir. Allir ættu þó að hafa þá
hættu í huga, þegar þeir greiöa at-
kvæöi fyrir forseta.
S- Th.
Ingibjörg Sigurðsson.
Þ. 13. ág. síðastliðinn lést að Ama-
ranth, Man. konan Ingibjörg Krist-
jánsdóttir Sigurðson. Hún var
fædd þ. 13. febrúar 1849 á Kúgili
á Árskógsströnd í Eyjaf jarðar-1
sýslu. Foreldrar ihennar voru þau j
iKristján Jónsson og Svanhildur
i Jóhannsdóttir. Tveggja ára gömul
I var Ingibjörg tekin til fósturs af
i Þorvaldi Gunnlaugsyni og konu
hans Snjólaugu á Krossum í sömu.
sveit, og Iþaðan giftist hún eftir |
lifandi manni sínum FriðbÍTni i
Sigurðssyni frá Sælu i Svarfað-j
ardal. Þau bjuggu saman í 49 ár,
og eignuðust sex ibörn: Soffíu j
Jakobínu, Svein, Snjólaugu, er dó j
Einar Jónsson hreppstjóri í Nesi á íslandi, og Snjólaugu er lést 1
í Norðfirði varð bráðkvaddur 17. Þingvalla-nýlendunni, Filipíu Sol-
þ. m. segir skeyti frá Seyðisfirði. veigu, dáin í sama stað. Guðrúnu
Berklaló'gin. Samkvæmt augl. Kristbjörgu. Systkinin þau, sem
stjórnarráðsins 17. -þ. m. verður eru lífs, eru öll til heimilis nálægt
framvegis greiddur kostnaðurinn Amaranth. Ingibjörgu sál. var vel
við ljóslækningar styrkhæfra sjúk- gefin góð, greind námfús, og næm
linga á ljóslækinngastofum. Mun og minnug með afbrigðum. Mun fá-
þar með slegið föstu, að ríkis- um eða engum kunnugt hve margt
sjóður greiði slíkan kostnað að hún kunni utanað í bundnu og ó-
öllu leyti, er áður mun hann hafa bundnu máli, frá fornri og nýrrl
verið greiddur að þremur fimtu úr tíð. Ská4dunum íslensku var hún
ríkissjóði en að tveimur fimtu af gagnkunnug og kunrii eftir þá
hlutaðeigandi dvalarhéraði sjúk-1 heila flokka og löng kvæði. Hún
linganna. Berklavarnarlögin kómu var ætíð hreif í tali og fróð um
eins og kunnugt er, til fram- marga hluti. Hún vair ákveðin í
kvæmda seint á árinu 1921. Árið skoðunum og trygglynd, þar sem
1922 voru 340 umsækjendur um hún tók því. Gestrisin var hún í
fíkissjóðsstyrk úrskurðaðir styrk- mesta máta. Var það ófrávikjan-
hæfir til dvalar á heilsuhæli, ár- j leg-t lögmál þeim hjónum, að láta
ið 1923, 370 og það sem af er þessu engan frá garði iþyrstan, svangan
á.ri 286, eða alls 996 sjúklingar
siðan lögin gengu í gildi.
Frá Akureyri er símað 19. þ. m.:
Hér er mesta kuldatíð og mjög
orðið vetrarlegt. Afli er töluverð-
ur af síld, en eingöngu í reknet.
Eru það smærri bátarnir er þá
veiði stunda, en aðrir eru hættir.
Gamanleik, sem heitir Timinn
og eilífðin, á að fara að leika hér.
Lögrétta 23. sept.
Dánarfregn.
eða syfjaðan. Björguðust þau vel
af bæði á íslandi og hér, og urðu
alloft til þess að leggja ihjálpar-
hönd þeim, sem bágt áttu, og var
ætíð gert af fúsum vilja.
Ingibjörg sál. var sérlega atorku
söm við öll störf, og bar mikla um-
hyggu fyrir öllum sínum. Barna-
börnum sínum reyndist hún prýði-
lega, og gekk þeim i móðurstað.
Niú er skarð fyrir skildi við frá-
fall Ingilbjargar, sem móður og
húsfreyju, er hennar saknað af
vinum, börnum og eiginmannl,
sem blessa minning hennar, bíð-
andi í voninni þeirrar - tíðar, að
þau aftuí- fái að sjást og aldrei
Sigvaldi Jóhannesson, 76 ára
gamall, til, skamms tíma ibúandi i meira að skiija.
Fyrir Ihönd manns og barna.
s. s. c.
Víðirlbygð í Nýja-íslandi; lést að
heimili Björns bónda isonar síns í i
Árborg, þ. 14. okt. s. 1. Hafði um j
nokkurn undanfarinn tíma þjáðst;
af innvortis krabbameinsemd, en
i verið þó öðru Ihvoiru á fótum og
i var nýkominn úr ferð frá Winni-
j peg, í lækningaerindum, þegar
1 dauða hans bar snögglega að.
Sigvaldi var fæddur í Sölvanesi
I í Skagafirði, en fluttist ungur það-
Eimreiðin.
Nýkomin er til vor Eimreiðin,
4—5 hefti 30. ár og hefir að bjóða
margskonar fróðleik. Það er ann-
airs gaman að sjá hina yngri menta
menn þjóðar vorrar keppa um
an með foreldirum -sínum að Gröf á heiðurinn af !því að geta gert úi
Vatnsnesi og svo þaðan að Spörði
í Víðidal. Bræður hans voru Ein-
ar og Ólafur, báðir dánir, og syst-
ir ein Margrét að nafni. Kona
Sigvalda, Ingibjörg 'Magnúsdóttir
er ættuð úr Hrútafirði. Lifir hún
mann sinn. Voru þaú í hjðnabandi
í 47 ár. Fluttu af íslandi 1883.
Af átta börnum þeirra eru nú
fimm á lífi: Björn 'bóndi í Árborg;
Ólafur, kaupm. í Battleford, Sask.,
Jakob, Anna og Sigurður, öll gift
og búandi í Víðirbygð. — Um ætt
Sigv. er þeim er þetta ritar það eitt
kunnugt, að Guðrún móðuramma
hans mun hafa verið systir Einars
á Mælifelli, föður Guðm. “(skrif-
ara”, föður Dr. Valtýs i Kaup-
mannáhöfn. Sennilega eru ættir
garði best og fróðlegust tímarit,
þar sem þeir eru Sveinn Sigurðs-
son ritstjóri Eimreiðarinnar og
séra Magnús Jónsson ritstjóri Ið-
unnar. Að þessu sinni skal enginn
dómur á það lagður hvor þeirra
oss fiinst nær sigurmarkinu, en
báðir mennirnir virðast vera að
gera vel. Eimreiðin flytur að
þessu sinni ritgerð eftir Alexand-
er MaeGill um rithöfundinn og
skáldið írska John Miliington
Synge skenitilega og vel ritaða.
Þá eru tvö kvæði eftir Davíð
Stefáússon frá Fagraskógi,
“Massalína” og “Eyðimörkin”
bæði gullfalleg. Þáttur af Agli á
Borg, eftir Guðmund Gíslason
Iíagalín,— skáldsaga, sem margt
er vel sagt í þó o&s virðist sögu-
lokin, að Agli skyldi verða svo
mikið um, að kona hans Þóra
skyldi fara á bak við hann með að
gefa 'kúnni, sem hann svelti hey
svo hún geltist ekki með öllu og
horaðist að hann legðist upp í rúm
og dæi, nokkuð óeðlileg. Þá kem
ur ritgerð eftir Héðin Valdimars-
son um sýningu breska veldisins
í Wembley með myndum af aýn-
ingarhöllum nýlendanna og aðal
iðnaðarhöllinni bresku. Ritgerðin
er stutt og gagnorð, en lýsir þ6
vel og skýrt því sem fyrir augu
höfundarins bar. Huglækningar
kom næst, er sú ritgerð um Emile
Coue og athafnir hans, eftir Svein
Sigurðsson ritstjóra Eimreiðar-
innar.
Fjórar sonnettur laglegar og
ritgerð um kvörnina Gróttu eftir
Jakob Jóh. Smára, koma næst í
hefti þessu. Kvö'rnin Grótta hafði
þá náttúru eins «og sagan segir
að í henni mátti mala alt sem eig-
andinn vildi. Þeirri iðju líkir höf-
undurinn við framleiðslu nútím-
ans. Finst höfundinum að allir-
framleiði nú í vitleysu eins og:
Mysingur saltið og fari svo eíns
og hann að kafna — ekki í saltl
heldur í framleiðslu. Þetta er hin
fáranlegasta 'kenning, sem vér
: höfum lengi séð og frá hagfræðí-
legu sjónarmiði sú óvitlegasta, að
minsta kosti eins og nú standa
i sakir á meðan menn og þjóðir eru
að komast úr skuldabasli og ör-
byrgð.
Greining mannkynsins í kyn-
kvíslir eftir Sir Art'hur Keith,
þýdd af Dr. Guðmundi Finnboga-
i syni snjalt erindj og fróðlegt.
Heimsflugið með myndum eftlr
Svein Sigurðsson. Frændum Síðu-
Halls svarað, eftir Jakob Krist-
innsson, vörn allrækileg fyrír
guðspekisstefnuna. Andri hinn
franski (Andre’ courmont) meist-
ara kvæði eftir Guðmund Friðjóns
json. Mannfræði eftir R. R. Marett
| og þýðingu Dr. Guðmundar Finn-
; bogasonar á henni. Hvorttveggja
vítt allharðlega af Sig. Kristð-
| fer Pétursslsyni. Tímavélin eftir G.
i H. Wells Nl. og að síðustu ritsjá
! eftir ritstjórann sjálfan.t
Á þessu geta menn séð hve fjöl-
breytt þessi hefti eru að fróðleik
sem grípur inn í stund hins lið-
andi tíma, og þegar hann er búinn
í mál, sem er skemtilegt og laðandi
þá er gott að lesa. Útsölumaður
1 Eimreiðarinnar hér vestra er Mr.
I Arnlj. Olson 594 Alverst. st. Wpg.
VERIÐ UM JÖLIN 0G NÝÁRIÐ I
GAMLA LANDINI)
SJERSTAKAR LESTIR
WINNIPEG TIL SKIPSHLIDAR, HALIFAX
. FTRSTA IiEST fer frá Wlnnipeg kl. 10 fh., 4. Desembor, til að n& snjnbaiuli við S.S. Hegina 7. Desember til Glasgow, Beifast og Diverpool. ÖNNXJR LEST fer fni Winnipog kl. 10 f.li. 5. Des., til að ná aimbandi við S.S. Andania 8. Dcs., til Pljonouth, Cherbonrg, og l.ondon, og S.S. Satumia 8. Des. til Glasgotv. 1 pRIDJA IÆST fer frá Winnipeg kl. 10 f.h. 8. Des. til að ná sambandi við S.S. Pittsburg og S.S. Orduna 11. Des. til Clierbourg, Soutluunpton, og Haniburg. FJÓRDA LEST fer frá Winnipcg kl. 10 f.lu 11. Des. til að ná sambandi við S.S. Camnnia 14. Des til QueenstOívn og Liverpool, og S.S. Canada 14. 1 Des. til Glasgow, Belfast, og Uiverpool.
SERSTAKIR SVEFNVAGNAR I'KA VANCOUVER, EDMONTON. CALGAUY, SASKATOON og REGINA TENGJAST í WINNIPEG VID OFANNEFNDAR T.ESTIK
Sérstakir nútíma ferðamanna svefnvagnar Edmonton, Calgary, Saskatoon, Regina, n S.S. Athenia, 21. Nðv. frá Montreal ttl Glasgow. S.S. United States 4. Des. frá Halifax til Christian- sand, Kristjaníu og Kaupmonnahafnar. verða í lestinni alla leið frá Vaneonvor, g Winnlpeg, til að ná sambandt vlð skipin S.S. Doric 22. Nóv. frá Montreal til Liverpool. S.S. Stockholm, 4. Des. frá Halifax til Gauta- borgar I SvtþjóS.
Sérhver uinboðsmaður Canadian National brautanna mnn með ánægju veita vður allar npplýsingar og aðstoð við að semja íeröaáætiun, mvega sveinBiefa og oiniur pægindi.
BOQK NOW IHíurfDlhhlk'Mlll mwtiwim b^k kðw iiLll iUuAoj£|