Lögberg - 27.08.1925, Blaðsíða 2

gu. 2
LÖGBERG FIMTUDAGINN,
27. ÁGÚST 1925.
Fimííu ára mmningarhátíð Veslur-Islendiriga.
Gimli; 22. ágúst 1925.
Ávarp forseta.
Einars S. Jónassonar.,:
Kaeru hátíÖisgestir!
Mér hefír hlotnast sá heiSur aö
vera settur forseti þessa veglega
hátiðarhalds. Fyrir þann heiður
votta eg nefndinni mitt innilegasta
þakklæti.
V'ið erum saman komin hér í
dag í tilefni af því, að nú eru liðin
50 ár síðan íslenzkir innflytjendur
fyrst settu hér fót. Þessi 50 ár
hafa verið bæð"i súr og sæt. Súr
fyrir erfðleikana miklu, sem flest-
ir hafa hevrt talað um, en sem eng-
inn getur gert sér grein fyrir nema
sá, sem reynt hefir; þessir erfið-
leikar voru átakanlegastir fyrstu
tvo vetrana. Sœt fyrir sigurinn,
Sigur, sem kostaði sult, drepsótt
og mörg líf. Sigur, sem að eins
gat verið unninn af mönnum og
konum með hreysti, djörfung og
dug. Sigur, sem að eins gat verið
such conferences of Canadian
premiers from Sir Wilfrid Laurier
onward to the present has been
consistently manly and English
statesmen have freely admitted
their right to the position of inde-
pendence that they have adopted.
During the war the kernel of Can-
adian national status ripened still
further. No nation in the world
played a more 'neroic part than
I deem it an honor to be present! Canada in that terrible drama that
Minni Canada.
Eftir Joseph Thorson.
Mr. Chairman.
Ladies and Gentlemen:
here to-day to take my part in pay-
ing homage to the pioneers who
have blazed the trail for our feet
to follöw and I feel it a privilege
to be on the same platform with
such men as are here today.
My task is to speak of Canada
and it is not an easy • task. From
what aspect should I deal with
the question? I might attempt
a picture of the vastness of
Canada, its millions of acres of
wheatfields, its forests and lakes
and mines, its unlimited natural re-
sources and its wonderful oppor-
tunities. I could pour forth a
stream of figures and leave you
floundering in a sea of statistics.
But such is not my purpose today.
Canada means more to me than
mere material wealth. May I
began in • 1914. Canada emerged
from that war with a new status in
the eyes of the world. She signed
the Peace Treaty recognized by
Great Britain and the powers of
the world as a nation. Canada has
taken her seat in the Councils of
the Leagus of Nations and proudly
holds her place in the ranks of
those nations that are undertaking
the arduous march towards the
goal of world peace. Canada ig
negotiating her own treaties with
other nations. There is much dis-
cussion in the public press and
elsewhere of the advisibility oí'
hfáving a Canadian ambassador atj
Washington, a distinctive Canadianj
flag, such as some of the otherl
Dominiöns have and the advisifoility
of a self contained judicial system.
obstacle, economic as well as racial.
Canada is composed of different
areas whose economic needs are
widely divergent. There is great
discontent in the Maritime Pro-
vinces and irresponsible politicians
have in the west raised the threat
of secession if western demands
are not immediately met. Canada
has serious economic problems
that call for solution. If Canada
is to be a nation it must be a united
one, free from sectionalism
internal discord. Then too Canada
has a mixed populatfon of French,
British and non—British origin.
The French Canadian to my mind
occupies a different position from
that of other Canadians of non-
British origin. I do not intend to
day to labor that proposition. But
what of the other Canadians of
non-British origin? Each groUp
must make its contribution to the
life of the new land to which it has
Aðalræðumenn kvöldsins voru
3, sinn fyrir hvern söfnuð, en þeir
voru þessir: Helgi Thorlá/kson
fyrir Vídalínssöfnuð, Jón Hannes-
son fyrir Péturssöfnuð og Björn
Eastman fyrir Hallsonsööfnuð, auk
þeirra töluðu Tryggvi Anderson,
Mrs. Kristín Johnson, sem flutti
hugðnæmt ávarp og nokkur er-
indi í Ijóðum, John Gillies frá
Brown, Man. Jóhann Erlendsson,
and Mrs. B. S. Thorvaldson um leið
og hún afhenti frú Ólafson vandað
teborð að gjöf frá kvenfélögunum
og sem frú Ólafson þakkaði fyrir.
Þá talaði Halldór' Anderson
nokkur orð jafnframt því sem
hann afhenti séra Kristni peninga
gjöf frá söfnuðunum. Á milli ræð-
anna söng karlakór nokkur íslensk
lög og Miss Guðrún Thorlákson
söng 2 solos, síðast talaði séra
Kristinfi, stóð mannfjöldinn upp
come. What fuel can you and 11 þegar hánn kom fram á ræðupall-
add to the fire of Canadian nat-| jnn, ekki hefir sá sem þessar lín-
ional consciousness ?, Can we be | ur rJtar heimild til þess að birta
both lcelanders and Canadians.'' neinar ræður, en þó eg geri ofur
You must answer that question.
Here I should like to draw a dis-
tinction between the older and the
litla undantekning og taki mér það
sem kallað er Bessaleyfi, vona eg
Copenhagen
Vér ábyrgj-
umst það að,
vera algjörlegs
hreint, og það|
•
bezta tcbak
heimi.
“pínhágen'^'
' SNUFf *
Ljúffengt og
end,ingar gott,
I af því það er
búið til úr safa-
miklu en milcm
tóbakslaufi.
MUNNTOBAK
unmnn
fram aindan. Hvað var það tak
mark? Því yficgáfu þessir menn
og þessar konur ísland, til að
ganga í gegn um þetta alt? ísland,
sem hefir alt sem þayf til aS ná
náttúrufegurð á hæsta stigi, sem
er svo ríkt af sögu, söng og fögr-
um IjóÖum, og sem íslendingar hafa
lært að elska : þúsund ár? AS yf-
gefa það land, hefir hlotið að vera
sárt.
ér stað nema einhverju mik-
ilvægu væri sók'st eftir. Það hefir ef
til vill verið á parti til að bæta
sinn eigin hag; æfintýralöngun
hefir máske haft eitthvaS að segja.
En aðal tilgangur þeirra hefir,
hygg eg, verið að veita afkomend-
um sínum tncira tœkifœri. Þetta
göfuga takmark hefir óefað styrkt
og hvatt áfram frumbyggjana í
sinni erfiðu baráttu og stórum
hjálpað þeim að sigra — Jjótt sig-
urinn væri dýr.
younger generations. I cannot ask ai® verði fyrirgefið.
.the older man who knows IcelandJ Séra Kristinn gat þess í ræðu
■“V"" r 7 r, therefore speak ráther of the soul I had the pleasure recently of hear- -tne oiaer man wno xnows iceiana, . ““““““
ÍTf SFÆ of Canada than of its pocket? in a gr?af Canadian- orator, Sirj who_was born there brought up in -m að s r fyndtstsem þau h,6n
to trace the development of the na-
tipnal consciousness of Iceland.
May I be permitted totíay to speak
of the national consciousness of
Canada ?
What is the status of Canada to-
, .. v ... day? Is it a nation? If I were
Sa skilnaður hefði ekk, get- t0 answer that question from the
að att ser stað ,nema einbvenu nuk- strictly iegalistic point of view I
would say that the status of Can-
ada is that, of a dependency rather
than that of an independent nation,
that the Dominion of Canada was
j created by the B.N.A. Apt of 1867,
passed by the Parliament of Great
Britain, thas this Act is the char-
ter of Canada beyond which iLs
legislatures cannot validly go, that
it provides checks on Canadian
legislation exeúcisable outside of
Canada, that it can be amended
only by the Parliament of Gréat
Britain, which still has paramount
legislative authority over Canada.
tala ekki okkar tungu; nærvera' But ,ife marches ahead of the law,
þeirra bendir á hlýleik enskumæl-j and it would be untrue in fact to
andi manna til okkar Islendinga,1 say that y°u must look for the status
og gerir einnig hátiðarhald okkarl °f Canada in the B.N.A. Act of
veglegra. Eg er sannfærður um, t86y and its amendments. The
að eg læt í Ijós tilfinningar allra husks of the Iaw do not entirely
Islendinga, þegar eg þakka þessum c°nceal the ripening kernel of
mönnum fyrir það, að gefa af sín- Canadian nationhood.
um tíýrmæta tíma í heiðursskyni1 We are accustomed to speak of
okkur íslendingum. .Atjnað eftir-j the romance of history as if that
tektavert atriði er þaö, að við höf-| romance were a thing entirely of
um með okkur einn af þeim mestu, I the past, yet one of the great rom-
ef ekki þann mesta rithöfund ís-l ances °f history is being unfolded
lands, sem nú er uppi, háttvirta öld- j before your very eyes, the birth
unginn Einar H. Kvaran. Hannj of a new uation, to whose life you
flytur okkur kveðju frá Islandi must oontribute, the nationhood of
og íslendingúm heima. Þetta I Canada.
einnig hjálpar mjög til að gera há-! Prior to Confederation there
tíðarhald okkar veglegra, og eg er1 were several British Colonies in
George Foster, speak on the sub-‘ *ts traditions , steeped in its litera-j myndu ávalt eiga hér heima, hér
Twelve years ago I spoke here ;ect 0f Canada: He outlined much! ture, full of its national conscious-| væru þau bæði fædd og uppalin,
at Gimli of Iceland and endeavoured more ably than j could hope to do ness t0 cast out from his soul tfrej hér hefði hann byrjað starf sitt
some of the stages of development very f>hre of his being. Yet we sem prestur fyrst á Garðar fyrir
that I have mentioned and he made ^ho are born in this country are 21 ári síðan og hjá þessum söfnuð-
Eitt eftirtektavert atriðí í dag
er þaö, að við höfum með okkur
marga hátt standandi menn, sem
þess, enda var víðasthvar lítið um
peninga til vegagjörða. Þess má
geta til dæmis um vatnaganginn
að pósturinn, sem gengur frá
Rekjavík vestur á járnbraut varð
að fara 10 mílur á bát eftir braut-
inni ,sem annars er sæmilega þur
keyrsluvegur. Manitobavatn var
farið að lækka að miklum mun í
vor, en við rigningarnar hækkaði
það aftur að mun. Liggja því stór
heylönd undir vatni meðfram því,
en það eru bestu heylönd hér um
slóðir. — Það verður lítið úr lof-
orðum þingmanná og stjórnar með
að lækka í vatninu, og var þó
sagður mikill undirbúningur í þá
átt í fyrra, nú heyrist ekki um það
talað á hærri stöðum. Heyskapur
stendur nú sem bæst hér. Vonandi
verða nægar engjar, þrátt fyrir
vatnaganginn, því grasspretta er
í besta lagi, svo ált má nota, sem
j þurt er, en illa verða menn settir
J með heyskap ef rignir að mun
eftir þetta, því jörðin er víða svo
vatnsþrungin að varla er fært með
vélar, þó þurt sé,
Heilsufar manna hefir verið í
góðu lagi í sumar. Engir hafa^dá-
ið hér um slóðir so eg viti nema
aslc your pardon. I have been more! hefir sýnt í öllu þínu starfi, frá j Indíánar. Þeir virðast vera skamm
m a different position. To us um f 12 ár og þegar hann liti til
Canada is our native land. here we
live and have our opportunities, |
here our children are born, here we
one statement that I should like
to repeat to-day: “No nation in
the world of the size of Canada
can point to as great an aohieve-
ment as Canada has accomplished
in the short space öf half a cent-
ury.” The pulse. of Canada is
quickening: the spirit of Canadian
national consciousness is becom-
ing a real factor in the public lifé
of Canada. The march towards
Nationhood has been steady and
rapid. Should this march cease?
Can it cease? These are questions
that I leave with you for con-
sideration. You may ask: Why
should we concern ourselves wi.th
this spirit of national conscious-
ness? If we have full self gov-
ehnment/ and material prosperity
what more do we want ? What is the
value of this sense of nationality?! concerned to trace their pathwayjþví fyrst að þú gerðist prestur
What do I mean by ií? Let usj through hardship and privation to. hér; í misjöfnu veðri og misjöfnu
look at the lessons of History. I^ the success and prosperity theyjfæri varstu æfinlega kominn á
now enjoy. What qualities did, þann stað sem þú ætlaðir þér og
those heroic pioneers display ? What stun3um fanst manni eftir því sem
■held them m th.s settlement and( verkahringurinn stækkaði, að þér
ín other parts of Canada despite - . . * , .
years of deadening adversfty ?( f*r* fram að sama skap.,_gætir
baka yfir farna leið fyndist sér
starfið hafa verið sér til ánægju
expect to die. To us there can be'hlessunar. sérstaklega hefði
but one choice between Iceland and ser verið kært^að segja ungling-
Canada and tltat choice is Canada. I unum til dg búa þá undir fermingu,
The spirit of national conscious-j 0g þó störfin hefðu stundum verið
ness i's a jealous mistress brooking mikil, fyndis.t sér samt að þau
no rival. j hefðu verið á við læknislyf.
And so our lot is cast. I havej Síðast þakkaði hann fólkinu alla
almost finished. W hat contribu-; ástúðina, alt vinarþelið, allar
tion can we make? W;hat qual- j gjafirnar og allan kærleikann. Að
ities can we give to fche life of endingu söng karlakórinn kveðju-
Canada ? It has been my great sönginn «NÚ hljómar'hér. "
privilege to speak on several occa-
sions recently on the early history
of the Icelandic Settlements 'in
North America. If I have been
Fáeinum orðum vildi eg mega
bæta, við, það verða aðallega þakk_
arorð fyrir allan dugnaðinn 0g
guilty of inaccuracies of detail I j áhugann, sem þú, séra Kristinn,
use the term spirit of nationality
and national consciousness in a
special sense. I mean by it the
spirit that holds a people together
and carries them through adver-
sity to success; the spirit
makes the inhabitants. of a countryj Iceland together for over a 1000
thatj The same qualities as have held a'taf hæft á þig störfum, enda ertu
buinn út með meira en meðal-
an entity ready to defend that years of adversity and have raised manns Þre,k. Eg er ekki ættfróður,
country and give their lives thatj her to her present postion of inde-. eu ef að margir ættmenn þínir eru
it may continue free and prosper: pendence and freedom. Those eins og Þorleifur heitinn í Bjarn-
the spirit that caused the Iceland
ers, after centuries of privation,
famine and plague, to scorn the
lífari en hvítir menn hér um slóð-
ir, enda fer þeim óðum fækkandi.
Slysfarir hafa ekki orðið hér,
nema þegar ibáturinn brann hér á
vatninu 13. júlí. Þess hefir áðnr
verið getið í Heimskringlu og
ensku blöðunum, en eg hefi ekki
séð þeas getið í Lögbergi. Var þar
skemst á millí lífs og dauða lyr.r
vélamanninn, og hepni stór að ekki
voru margir farþegar. Á ibátnum
voru þá aðeins 4 menn. Skipstjór
qualities were not qualities of arhöfn ömmubróðir þinn, þá áttu 1 inn Björn, og vélstjórinn Eiríkur,
brilliance but infinitely more valu-J til góðra og göfugra að telja, þá j (sem báðir eru isynir mínir) og
_ _ ah'e quahties tenacity of pur-J undrar mann ddd þó þú hafir yfirj tveir farþegar: J. R Johnson
suggestion made in the eighteenthj pose, smgleness of mind, perse- miklu ,starfsþreki að ráða Faðir bóndi frá Narrows og Jón Árnason
century that they should abandonj verance, mdustry«and courage. If
Iceland and migrate to Denmark
and made them stand fast tó the
viss um að viÖ erum öll glöð og' British North America ,each withj island that was home to them; the
þakkíát að hafa .hann með okkur.' a measure of self government, each
Svo höfum við úrval Islendinga, j having its own economic and poli
sem halda ræður og flytja kvæði.
Enn fremut hefir verið vandað af
fremsta megni til sönglistarinnar.
Alt þetta fullvissar okkur um það
lang-bezta prógram, sem hefir ver-
ið haldið a meðal Vestur-íslend-
inga. Eg vil nú í nafni allra við-
staddra votta nefndinni okkar inni-
legasta þakklæti fyrir dugnað 'þann
sem hún hefir sýnt með því^aðj the picture of a united Canada be-
koma á þessu hátíðarhaldi í svona fore them and were not afraid to
veglegum og stórum stíl. I hope for the future. Their dreams
Svo síðast, en ekki sízt, vil eg of yesterday are the realiities of
spirit that moved Leonidas and his
noble band to lay down their lives
•those qualities Imíe been trans-! m^nn hefir sa*f mér að hað hafi j frá Steep Rock. Sólarhiti var afar-
^ ‘ ' verið ágætismaður, það þýðir það ---m
mitted to us, and if we can give
niay a not sama og að vera fæddur hæfileika_
unworthy part in the tasí< of nation ma^ur nota Þá hæfileika sem
them to Canada we can j>lay a not
building. We can add fuel to the.hest má verða, ekki einungis sinni
at Thermopylae that Persian! fire af Canadian national consci-j eigin samtíð til gagns, en líka
hordes might not overrun Greecé.j ousness that will enable that fire, jafnframt seinnitíðarmönnum.
the spirit that moved Drake to at-j to burn with a bright, steady andj þannig að verk þeirrajifa í þakk_
tical entity. Their attitude was
provincial and colonial and any idea
of distinct nationality was indeed
remote. Yet there were men inj tack the Iúvincible Armada andj strong flame, a flame that wiil lightj lá-tri endurminningu.
those days who could see visions
of the future. Macdonald, Cartier,
Tupper, McGhee, to mention only
a few of the Fathers of Confeder-
ation, were Statesmen. They had
drive it from the seas and so savej the pathway of Canada’s mardh j ®n sv0 áttu ekki einn þakkirn-
England from the maw of Spain;
the spirit that held the British
squares intact at Waterloo and
saved Europe from Napoleon; the
spirit that inspired the French de-
fence of Verdun and the immortal
words “they shall not pass” and
kept the German beast out
to a free- upnght, clean and virile ar> konan þín á sinn hluta af þeím>
j því í þínum stóra
I varstú oft fjarri
nationhood.
Frá Akra, N.D.
30. júlí síðastliðinn safnaðist
0f J fólk saman að Akra N. Dak. til
verkahring
heimili þínu,
geta þess, að á meðal heiðursgest-j today- fn <heir minds sprouted thej Paris; the spirit that held the Can-: þes« að kveðja prestshjónin á
anna prýða þennan pall, æ>kkar! see<f of Cauadian nationality. |-adians fast in that hell of poison!'Miountain og fjölskyldu þeirra, j
brunninn á höndum °g fótum og
víðar, en gat þó haldið sér uppi á
sundi þar til honum varð bjargað.
Hinir,\sem á bátnum voru sluppu
óskemdir af eldinum og komust í
bátinn og björguðu Eiríki, en
hennar. Mun það einróma dómurjskamt voru þeir komnir áleiðis til
allra er'þektu til að þeim hafi ver_j lands þegar olíuáman sprakk, og
ið vel borgið þar. I stóð þá báturinn allur - í björtu
Það var mælst til þess að eg j báli. Þetta var við norðurströnd
sterkur, en loftræsing ónóg, og sló
því eldi í gasloft í vélarúminu.
Varð af því sprenging og fylti
vélarúmið eldi á augaíbragði. Ei-
ríkur komst þó úr eldinum, með
mesta snarræði, og kastaði sér í
hans og hár logaði. Var hann mjðg inn' Eg get eKkl huírSað mer að
stundum svo mánuðum skifti, þá
hvíldu heimillsannirnar á herðum
nokkur annar hefði fengið fleiri
áheyrendur eins og á stóð, enda
mun enginn hafa séð eftir þeirri
kvöldstund, því enda þótt isumir
væru honum ekki samþykkir í
skoðunum, þá gat enginn annað en
dáðst að snillinni í framsetningu
hans. Það er því miður svo fátítt
að við heyrum ræður fluttar af
þeim sem þá list kunna. Vonandi
ögbergi nokkrar línur, við_. | Manitobavatns og hvergi hjálpar verðnr fyririesturinn birtur á
öllum íslenzkum frumbyggjurum, | war<f niarch of Canada towardsl the civilization of ^ the world. Is Manitoba, þar sem framtíðarheim- víkjandi pessu kveðjumóti, og um j að leita nema senda vestur á járn- pun 1 s'° eir 1 al að SJa hann en
liáttvirtu frumbyggjar. Þeim, og That seed has grown, The on-! gas at the battle of Ypres and saved sem nú eru á förum til Argyle, sendi Lögbergi nokkrar línur, við_. j Manitobavatns og hvergi hjálpar
litlum gasolíubát, degi síðar. Ei-
ríkur var fluttur þaðan til Winni-
peg og hefir verið þar á spítala
síðan. Hann er nú á góðum bata-
vegi og talið víst að hann verði
jafngóður.
/ * '
Báturinn var eign nokkurra
bænda kringum Reykjavíkur póst-
hús og kaupmannanna á Steep
Rock, Snædals og Longs, og munu
þeir hafa átt mestan hluta í hon-
um. Hann gekk á viku hverri um
allan norðvestur hluta Manitoba-
vatnis, og suður til Sigluness og
Voga, og flutti rjóma frá bændum
til Steep Rock og /orur þaðan frá
Kaupmönnunum. Farþega flutti
hann líka, þó svo heppilega vildi
til í þetta sinni að þeir voru fáir.
Báturinn var óvátrygður, og alt
sem 1 honum var, en það var all-
mikið af vörum og um 80 rjóma
dunkar, — þar af 20 með rjóma. —
Skaðinn er því stór, einkum fyrir
kaupmennina á iSteep Rock. Nú
hafa bændur og kaupmenn ráðist
í að kaupa nýjan bát til flutninga,
því sá einn vegur er fær til flutn-
inga þar norður frá, að sumrinu.
En á þessum stöðvum eru gripabú
stór, og mikil framleiðsla rjóma
og mjólkur. Ferðum hefir verið
haldið áfram á litlum gasolíubát
síðan slysið vildi til, en ekki verða
þær að fuilu gagni. —
Fátt er héðan að segja það er
til framfara horfir. Bændur eiga
við mikla örðugleika að stríða hér
eins Og víðar, og því ver hér en
annarsstaðar, að vatnið kreppir
að mörgum. Nokkrir hafa þegar
flutt burtu%héðan af þeim orsök-
um, og fleiri eru milli vonar og
ótta að geta haldist við framvegis,
ef ekki lækkar í vatninu. Fáir
munu hafa grætt hér í seinni tíð,
en fleiri tapað.
í síðustu vikú fengum við hing-
að góða gestf, þá Einar H. Kvaran
rithöfund og Ragnar prest son
hans. Einar flutti fyrirlestur um
dularfull fyrirbrigði í samkomu-
húsi bygðarinnar. Aðsó'knin var
vonum fremur, þegar þess er gætt
að þetta var í miðri viku um slátt-
eigum við meira að þakka, en natjonhood has been marvelouslyi íhe spirit that enables men to do þeirra verður. j leið og eg bið alla hlutaðeigend-
flestir gera sér grein fyrir. Mig raP1<f- T'in10 does not permit me these things, that keeps a nati°n Að vísu er “Gestur að hurðar- ur að fyrirgefa þessa mola, þakka
langar sízt til aS setja út á yngraj to do more than merely 0UtIine the j intact- steadffst and stronS, hghtly þaki„ búinn að gkrifa um kveðju_ eg jafnframt fyrir traustið, sem
folkið, en gerum við okkur það s ak°s o a onwar marc . ere to æ ai- asi'e as o no \a ue . mðt; þetta en bæði var sú grein mér var sýnt. Svo legg eg penn- þangað voru mennirnir fluttir á
ljóst, í fasi og flýti nútímans hvað has b£en a complete change ín the| Yet there are many ny this land " ’ _ , . . , , . llullir a
frumbyggjar þessir hafa lagt ! British attitude tovvards Canada: í of ours who would oppose our su 08 agg ’ og 1 oðru ,agl ann fra mer með Þeirr> ósk að
British attitude towards Cánada:! of ours who would
sölurnar fyrir okkur? Gerum við| the government froni Downing march towards nationhood. They
okkur ljóst, að það frelsi og þauj Street 1S a thing of the past; there
tækifæri, sem við nú njótum í has been a free and complete re-
þessu mikla landi, er okkar að eins' cognitlon °f provincial and federal
fyrir djörfung og dug okkar kæru autonomy and the right of self-
foreldra — frumbyggjanna? Við' government in all matters which: breaking of the ties that hold Can-
eigum þeim að þakka hvað við er- concern Canada alone: the checks!‘ ada to England, the abnegation of
um í dag, og það má með sanni Provided on federal legislation have English institutions and traditions.
segja, að Islendingar hafa haftj rare,y heen used. Almost entirely; Their fears are unfounded._ Therej
raise the cry of disloyalty; to them
the quickening of the pulse of
Canadian consciousness spells the
disintegration of the Empife, the
lít eg svo á að sá sem er að hurð- j Guð gefi ykkur, kæru hjón, krafta
ar-baki hafi ekki eins gott tækifæri og heilsu til að vinna , mörg, mörg
að sjá og heyra það sem fer fram ckomin ár.
'eins og sá, sem er innan við hurð-
in, en jafnframt vona eg að les-
endur Lögbergs þreytist ekki um
of, jafnvel þó sumt af því sem áð-j
ur er sagt verði endurtekið hér.
Söfnuðufnir 3 Vídalíns, Péturs
A. M. A.
sig undrunarlega vel áfram í ðllumj in fact- if not in form> Canada has; is no one in this audience who Halls0I| sl‘u sér gama; um að
stéttum á að eins hálfri öld í þessu ^11 granted the right of self- more ardently admires Enghsh in-
landi. Það hefir komiS til orða, g°vernment. With this has grown stitutions and traditions than I do.
aö reisa frumbyggjunum minnis- our sense of manhood. Economic
varSa; er það mjög tilhlýðilegt og' fact°rs have also largely contributed
marg verðskuldað, og ætti aS veraí t0 our sense °f nationality. We
gjört. En eg held við getum reistj arc beginning to feel that we have
þeim minnisvarSa, sem væri meiraj a heritage of valué, thaf our country
virði en nokkur úr steini og mar-j is nota a harren waste of ice and
mara, með því að þroska hjá okk- snow but a land of wealth and
ur sjálfum þá ráövendni, þá óeig- promise. The tremendous devel-
ingirni, og þann manndóm, er svoj °Pment of our western prairies
glögglega einkendi þeirra fram-i (ior we are now the greatest ex-
komu. MeS því aS þroska þessi Porters*°f wheat in the world), the
fögru einkenni og þeita þeim, ogj development of our mines and our
bæta við þau þeirri mentun, sem f9rests and our water power have
þetta land hefir að bjóSa, þá er eg given us the feeling that we are
fullviss um aS skerfur sá, er yngri, not PauPers but have unlimited^
íslendingar Eggja til Canada- assets behind us. We can take our! England were she to cease now in
þjóðarinnar, sem nú er hér i1 Place with other nations and standj her self-development and we Can-
myndun, verður okkar íslenzka j 'solidly °n our °wn feet- \Me* havej atíians, who are of non-Britishj stjórn Victors
hafa þetta 'kveðjumót. Á fimta
Fréttabréf.
Vogar 10. ágúst 1925.
Herra ritstjóri, J. J. Bíldfell!
Ekki man eg þvenær eg sendi
England is the mother of Liberty ;j hundrað manns sótti samkomUna, þér línur síðast, en það er nokkuð
she has been the leader in freedom | fiest safnaðarfólk, en jafnfran.t ( langt síðan. Þó hefir fátt borið
of politicaL devélopment: bhe
stands today in the forefront of
the nations of the world, the home
of law and order, a model of pol-
itical and commercial morality for
other nations to follow. Ýet in no
country does the spirit of national
consciousness more strongíy pre-
vail than it does in England. Can-
ada must follow the model of Eng-
land on her march to her self-
realization. Canada would be an
unworthy daughter, of her mother
nokkrir lengra að, auk skyldmenna tii ííðinda síðan hér á norðurveg-
séra Kristins frá Garðar, sem boð- um> ,^em frásagna er'vert
ið var og móðir frú ólafson og Trðarfarið hefir víst verið líkt
sjnstir. hér eins og annasstaðar, á þessum
Byrjað var með því að kveld-1 stððvum. Vorið fremur kalt fram-
verður var framreiddur, voru borð an af, maí þur og kaldur og greri
sett fyrir ÍOO manns, stóðu kven- seint. iMeð júní byrjaði að rigna,
félðg safnaðanna fyrir veitingun-1 og gjörði fádæma vatnsgang, þá
um, fórst þeim það með afbrigðum spratt gras furðu fljótt, þar sem
myndarlega úr hendi, ekki síður vatnið varð ekki ofjdjúpt, en víða
en það hvað samkomuhúsið var urðu skemdir á matjurtagörðum
yndislega skreytt. j og ökrum af vatni. Með júlí batn-
Á meðan borðað var, spilaði aði tíðarfarið, en rigndi þó nokk-
lúðraflokkur frá Svold undir ^ uð fyrstu vikuna, svo komu þurkar
Crowistons mjög og hitar miklir af og til þann mán
braut, en' það er langur vegur og
ógreiðfær. Þaðan náðist þó í lækni
og var símað til Steep Rock, og
þeir sem á hlýddu, en dauft verður
að lesa hann hjá því sem að heyra
höfundinn flytja hann.
GuðmrMónsson.
þjóðflokki til ævarandi sóma. ja country of which we are proud í origin would be unworthy foster| falleg lög. Eftir að búið var að j uð. Yfirleitt hefir mátt kallast hag-
Konur og menn! mér er það and we can face the future with chiklren of our foster mother taka af borðum, byrjaði skemti-J stæð tíð síðan um júlí byrjun til
mikið gleðiefni að bjóða ykkur c0nf,dence and optimism based on Englánd íf we should be unwilhng, skrá kvöldsins, stýrði henni Jónas þessa Grasápretta er hér1 í besta
hjartanlega velkomin. Það er mín; tnc rea ,t/, of natural we?lth. The to take our place m the march along Sturlaugss0n frá Svold, fórst hon. la j Hefði vel mátt byrja heyskap
e.nlæo- ósk aö dvöl vkkar hér i colomal ídea ;s gone. The Dom- the road of national consciousness.í 11IV, , , y J , ; v
dag megi verða bæöi fróðleÍ o^ inions are being.called into the! I have »10 fear for the future. I m hað myndarlegá úr hendi. með julí þess vegna; en þá var
skemtileg, og að cóðar endurminnÝ councils of the Empire as partners should like to see our national con-| yrs anní?11 son^f okk^r safnað- alt a kafi í vatni nema hálendi.
1 on terms of eqality. The Imperialí sciousness grow strong and clean anna (blandaður kór) 2 sálmalög, j Vegir flestir lítt færir og sumir
Conferences marked a great stage' and I know of no better model to Himnafaðir hér, og Á hendur feL með öll ófærir. Hvergi varð unnið
1 n fll/» /-*««•- nnb'nMAl fnllnu' flvin fliof nf Pnrrlon/l V)11 VlO11 TYl nnílir flflATn TrUírnrvQ o X tromonrÍAV^iini iim loufi icom
inpar frá þessum degi, megi
fyígja ykkur sem allra lengsÞ
in the development óf our national
consciousness. The attitude at
follow than that of England. i þú honum, undir. stjórn Tryggva að vegagjörðum um það leyti sem
Yet, the pathway is not free fromEjörnssonar. menn hefðu helst haft tíma til
Hösticrg
er sent heim til yðar
í hverri viku
ÁRGANGURINN
$3.°°
póstgjald borgað
Dragið nú ekki að
Borga þa*ð
því fyr því ’betra
Ef þér hafið eitthvað
að auglýsa
þá reynið Lögberg
t
K0MIÐ MEÐ PRENTUN YÐAR TIL
Wt)t Columbía $res& iímíteb
Tnls. N 6327-8 - 6»5 SARGKNT AVK. -
P.O. Box 3215
1