Lögberg - 15.10.1925, Síða 1

G
R O V I IN
THEATRE
ÞESSA VIKU
“Kentucky Pride7,
Ástarœfintýri Konunga og Drotninga
Aakasýning: Married Life of
HELEN AND WARREN
E
p R O V IN C F
1 THEATRE
NÆSTU VIKU
“LORRAINE of THE LIONS”
ÁRÆÐIN SEM TÍGRISDfR •
SAKLAUS SEM DOFA
VILT EINS OG UNGA BARN *
A Jungle Sensation
38. ARGANGUR
WINN PEG, MAN., FIMTUDAGINN 13. OKTÓBER 1925
II
NÚMER 42
Canada.
Hinn 8. þ. m. lést að Nipigon,
skamt frá Port Arthur í Ontario,
kona ein af Indíána kynflokknum
Shábogijigweh að nafni, hundrað
og fjög'ra ára gömul. Hafði hún
notið ibestu heilsu fram til hins
síðasta.
* * *
Mrs. Stella Russell, að Saska-
toon, var nýlega dæmd í þrjátíu
daga hegningarhússvist, fyrir að
stýra bíl og vera undir áhrifum
víns.
* * *
Edward Wesley Lowrey lög-
maður, býður sig fram til sam-
ibandsþings af hálfu frjálslynda
flokksins í Norður-MiðAVinnipeg
kjördæminu. Er hann 39 ára að
aldri, fæddur af írsk-canadisku
foreldri hér í bprginni og útskrif-
aður í lögum frá Mantobaháskól-
anum.
hveragufuna inn til sín. Seinna
hefir Jóhannes sonur hans um-
bætt þetta. — í Reykholti hefir og
hveragufa verið leidd inn. Sömu-
leiðis á læknisibústaðnum á Klepp-
járns-Jteykjum. Og loks er Jón
Hannesson bóndi í Deildartungu
að framkvæma þetta hjá sér, en
reynist erfitt og kostnaðarsamt
viðureignar.
í Khöfn hefir tekið til sýningar | fellur það betur eða ver? Ef á ann-| arnir stundum stungið,
næstk. vetur nýtt leikrit eftir
Tryggva JSveinbjajrnarsson, sem
“Regn” heitir. En ekki er það enn
komið út. Prentað er aðeins eftir
Tr. Sv. leikritið “Myrkur,” sem
fæst í Bókaverslun Þorst. Gísla-
sonar og kostar 3 kr.
Nýjar skáldsögur eru í prentun
eftir Helga Hjörvar kennara,
fimm sögur í tíu arka bók.
IMorgunbl.
Kosningabardaginn.
Bændaflokkurinn hefir útnefnt
Neil McTaggart, sem þingmanns-
efni sitt í Mapie Creek kjördæm-
inu í Saskatchewan. Var hann kos-
inn á sambandsþing í kosningum
1921. Mr. McTaggart er eini fram-
bjóðandi bændaflokksins, sem meðal allir dilkar. Dilkarnir verða
andvígur er lagning Hudsons flóa-i um 16 alls.
Steyptar réttir. Bo^ghrepping-
ar í Mýrasýslu eru að koma upp
nýrri rétt í Svignaskarði. Það er
almennings- og skilarétt fyrir
hreppinn. Áður hefir réttin verið
hjá Grísatungu, en það voru menn
orðnir óánægðir með og vildu
flytja hana þaðan í burt á betri
stað. — Guðmundur Daníelsson,
bóndi í Svignarskarði gaf þá kost
á, að réttin yrði flutt þangað, og
er hún sett vestan við túnið í
Svignaskarði og ofan við þjóðveg-
Jnn, sem liggur meðfram því. Rétt-
inni er einkar vel í sveit komið og
staðurinn ágætur. Réttin er sum-
part hlaðin úr stórgrjóti, en nokk-
ur hluti hennar er steyptur, þar á
brautarinnar. Lýsti hann afdrátt
arlaust yfir því, að bautin yrði
aldrei dollars virði, og að ihann
vær sannfærður um, að enginn
stjórnmálaflokkur jrrði það flónsk
ur, að láta fullgera'hana.
• • •
Þrír af föngum þeim, er getið
var um í síðasta blaði, að sloppið
hefðu úr fylkishegningarhúsinu í
Winnipeg, náðust við Silver
Plains, um 25 mílur suður af borg-
inni, á föstudagskveldið var.
Höfðu þeir grafið sig þar í hey-
stakk, er að þeim var komið. Einn
þeirra, er í leitinni tóku þátt, var
John Samson fylkislögregluþjónn,
er hafði með sér tvo sporhunda,
sem mjög greiddu fyrir leitar-
mönnum.
* * ♦
Rt. Hon. W. L. Mackenzie King,
stjórnarformaður Canada, hélt
stjórnmálafund hér í borginni síð-
astliðið föstudagskveld í Skauta-
ihringnum á Langside Street. Um
sjö þúsundir manna, ihlýddu á er-
indi stjórnarformannsins, er var
með afbrigðum snjalt og veiga
mikið. Auk hans tóku til máls
Hon. C. A. Dunning, forsætisráð-
gjafi Saskatchewan fylkis og hinn
nýi tóllmálaráðgjafi sambands-
stjórnarinnar, Hon. G. H. Boivin.
Sagðist þeim báðum mæta vel. Mr.
Dunning fór austur til Ontario
með stjórnarformanni og ætlar að
lfytja þar ræður á ýmsum stöðum.
Gert er rfð fyrir, að réttin muni
kosta um 1000 kr.
Þetta er myndarleg rétt og þeim
til sóma, er beitt hafa sér fyrir að
koma henni upp. Mun Guðmundur
á Svlgnaskarði hafa átt drjúgan
eða drýgstan þátt í þeim fram-
kvæmdum.
Þetta er þriðja steypta réttin í
Borgarfirði. Fyrst var Þverárrétt
gerð árið 1911, mjög falleg og
myndarleg rétt í alla staði — önn-
ur réttin er á IHrafnseyri við Hval-
fjörð, -bygð 1913. Hún kom í stað
gömlu Brekkuréttar. feetta er einn-
ig besta rétt. Og svo er Svigna-
skarðsréttin sú þriðja.
En það munu kunnugir skilja,
að þessi réttai’bygging drægi ekki
úr gestaganginum í Svignaskarði.
S.
Maður einn, J. A. Stryker að
nafni, búsettur í South Harwick,
Ont., ók rhargar mílur i misendis-
veðri hinn 7. þ.m., til að komast á
kjörskrá. Slíkum atburði hefði
vafalaust engin athygli verið
veitt, ef eigi hefði verið fyrir þá
sök, að maður sá, er hér átti hlut
að máli, var elzti i»núlifandi kjós-
andi í Canada, að því er komist
verður næst, fullra níutíu og sjö
ára að aldri. Gamli maðurinn
kvaðst undir engum kringumstæð-
um vilja láta það um sig spyrjast,
að hann vanrækti þá sjálfsögðu
skyldu, að láta skrásetja nafn sitt
fyrir kosningar.
* * *
Hon. N- W. Rowell, K. C., sem
verið hefir á ferðalagi í Ástralíu
undanfarandi, er nú nýkominn
heim til Toronto. Telur hann
kaupsýslumenn þar í landi og iðn-
leiðtoga, fagna mjög yfir hinum
nýja viðskiftasalnningi við
•Canada, er Mackenzie King stjór-
nin hrinti í framkvæmd.
tsl. skjöl í Khöfn. Hannes Þor-
steinsson þjóðskjalavörður er ný-
kominn úr utanför. Hefir hann
verið í Höfn um tíma og rannsak-
að ásamt Einari Arnórssyni próf
hvaða íslensk skjöl. væru í Ríkis-
skjalasafni Dana, sem við Islend-
ingar gætumheimt i hendur Dön
um. Þeir Hannes og Einar sátu í
nefnd sérfræðinga, sem gefa
skyldi álit sitt um það, hvað þarna
væri til af skjölum, sem vér gæt-
um gert kröfu til. Var álit nefnd-
arinnar lagt fyrir dansk-islensku
ráðgjafanefndina og hefir hún
faMist á tillögur sérfræðinga-
nefndarinnar um gagnkvæma af-
hendingu á skjölum úr dönskum
og íslenskum söfnum. ,
v Frá Islandi.
Hitaleiðsla í bæjum. í sumar
hafa nokkrir bændur í Dölum kom-
ið á hjá sér hita-miðstöð og hita-
leiðslu. Mun Theódór Jónsson í
Hjarðarholti hafa byrjað. Hinir
eru: ólafur á Fellsenda, Jón Sum-
arliðason á Breiðabólsstað í Sökk-
ólfsdal, iSigurbjörn í Glerárskóg-
um iFinn’bogi á Sauðafelli. Flest-
ir hafa fengið sér ketil og “múrað
hann upp” og svo er hitagufan
leidd frá honum um húsið. Aðrir
leiða hitann frá eldfærum — elda-
vélinni —, en það reynist ekki eins
fullkomið og hitt.
í Reykholtsdalnum ihefir hvera-
gufa verið leidd þar inn í bæi til
suðu og hitunar. Hugvitsmaður-
inn Erlendur frá Sturlu-Reykjum
átti þar frumikvæði að. Hann leiddi
Frá Færeyjum. Færeyingum
hefir nú verið gefinn kostur á,
ací færeyska verði gerð að kenslu-
máli í skólum þeirra, en áður hef-
ir danska verið það. Frú Nína
Bang, kenslumálaráðherra Staun-
ingssjórnarinnar, hefir sent þingi
Færeyinga tilboð um þetta, og er
það nú undir því komið, hvort þaÍ5
aðhyllist tilboð hennar og vill
breytingu á þessu, eða hafnar því.
Málið hefir vekið miklar blaðaum-
ræður i Danmörku og andstöðu-
blöð stjórnarinnar bera sakir á
frú Bang fyrir afskifti hennar af
málinu, en hún var ekki við til
andsvara, en fyrstu fregnirnar af
málinu komu í blöðunum. Það lít-
ur út fyrir að Samibandsflokkur-
inn færeyski ætli að setja sig á
móti breytingunni, en Sjálfstjórn-
arflokkurinn er henni að sjálf-
sögðu fylgjandi. Auðvitað á
danska að kennast mikið í skólun-
um áfram. En breytingin er sú, að
færeyskan verður hér eftir aðal-
málið, þ. e. málið, Sem kenslan fer
fram á, ef tilboði frú Bang verð-
ur tekið af Lögþinginu, semlíkleg-
ast má telja að verði, enda þótt
Sambandsflokkurinn sé nú í meiri-
hluta í þinginu.
Hvað verður um ullarfram-
leiðsluna í Canada, éf Mr. Meig-
hen leiðir tollverndarpostula sína
til öndvegis í kosningunum?
í ræðu þeirri, er Mr. Meighen
flutti í Winnipeg hinn 1. þ. m.,
lýsti hann yfir því, að svo fremi
að það kæmi upp úr kafinu, að
hækkun verndartolla hækkaði
verðið á hinni unnu vöru til al-
mennings, mundi flokkur hans
nema þá tolla af, ef hann
kæmist til Valda. Hværnig getur
hann komið slíku til vegar, án
þess að steypa verksmiðjum þeim
á höfuðið, er úr ullinni vinna?
Sé um að ræða toll á óunninni
ulí^ liggur það í augum uppi, að
verksmiðjueigandinn verður að
borga hærra verð fyrir hráefni er
vinna slqal úr. Á hann að ibera tap-
ið, eða lauma því yfir á þá menn.
er fötin kaupa frá verksmiðju
hans.
Eigi verksmiðjueigandi sá, er
úr ullinni , vinnur, að fá hærri
verndartol,l á framleiðslu sinni og
auk þess óhindraðan aðgang að
öllum canadiskum markaði, þá
gæti hann tæpast í móti mælt, að
greiða toll af hráefni því, er hann
þyrfti að kaupa.
Sé á hinn bóginn um verndar-
tioll að ræða á óunninni ull, þá
dylst heldur engum heilskygnum
manni, að framleiðslukostnaður
verksmiðjueiganda hlýtur að
hækka. Eigi hann, að frádregnum
framleiðslukostnaði, að geta selt
vöru sína með sæmilegum hagnaði,
er ekki um annað fyrir hann að
gera, en að hækka verð hinna full-
unnu tegunda, og selja þær al-
menningi við miklu hærra verði
en hann nú þarf að gera, meðan
hráefni það, er hann vinnur úr, er
tollfrítt.
Tæpast væri mikið á því að
græða, að hækka verndartoll á ó-
unninni ull, nema því aðeins, að
framleiðandinn fengi jafnframt
hærra verð fyrir ull sina. Slíkt
gæti hann undir engum kringum-
stæðum fengið, nema hjá canadisk-
um verksmiðjueigendum. Verk-
smiðjueigandi yrði tilneyddur,
sökum hins hækkaða verðs á hrá-
efni, að hækka hina fullunnu vöru
að<sama skapi í verði. Þó staðhæf-
ir Mr. Meighen, að fái framleið-
andi hærra verð fyrir ull sína,
muni flokkur sinn hiklaust af-
nema verndártollinn. Og til þess
að vera í samræmi við sjálfan sig,
kveðst hann mundu gera hið sama
í sambandi við verksmiðjueigand-
ann, — afnema tollvernd á fötum,
í því falli, að hann gæti selt þau
með hærra verði.
Það væri víst ekkert smáræði
við það unnið, að demba verndar-
tolli á einhverja vissa vöruteg-
und og nema ihana jafnharðan úr
gildi! 3®'
Slík er þá festan í tollmálastefnu
Meighens, er hann telur hina einu
heillavænlegu, til að koma við-
skiftalífi hinnar canadisku þjóð-
ar á fastan grundyöll. Hvernig líst
alvarlega hugsandi kjósendum á
blikuna?
að borð, að nauðsynlegt er talið,
að fyrirbyggja vöruinnflutning til
landsins, því þá ekki að hrinda í
framkvæmd með lögum algerðu að-
flutnings'banni og hneppa sér-
hvern þann í varðhald, er. svo
djarfur gerðist, að kaupa aðrar
vörur, en þær canadisku, þó lífið
lægi við!
í iblöðum og kosningapésum í-
haldsliðsins, er jafnt og þétt yfir
því kvartað, að canadiskir verk-
smiðjueigendur geti ekki kept við
stéttarbræður sína í vissum Evr-
ópu löndum, sökum óhagstæðs
peningagengis þar. Geta peningar
sem fallnir eru langt niður fyrir
sannvirði, aukið á velgengni
nokkurrar þjóðar? Var Canada
þjóðin betur stödd 1921, þegar
dollarinn var 85 centa virði, held-
|
ur en í ár, þegar hann hefir náð
sínu fulla gildi? Hafði Þýskaland
náð hástigi velgengninnar, þegar
kaupa mátti margar miljónir
marka fyrir tíu dali í canadiskum
peningum? Sannleikurinn er sá,
eins og reyndar öllum ætti að vera
ljóst, að takmarkalaus útgáfa ó-
gulltrygðra seðla, þótt hún kunni
að sýnast auka viðskiftaveltuna í kem ^ >7ðar
vildi safna rösunum,
hafa veitt mér svo mikið yndi,
að sársauki broddanna hvarf
með öllu. Eg á margar ljúfar
eridurminningar frá því sumri,
er eg áður ferðaðist um bygðir
yðar í þessum sömu erindagjörð-
um. Að vísu voru mér ekki all-
ir samdóma um málefnið, en við-
tökurnar voru samt í heild sinni
ágætar og árangurinn sæmileg-
ur. Eg vona að Jóns Bjarna-
sonar skóli eigi meðal yðar nú
að minsta kosti eins marga og
eins góða vini eins og þá. Skól-
inn hefir gengið í gegnum ýmsar
eldraunir síðan og þó hefir hann
aldrei staðið fastari fótum en
nú. Ekkert, sem þjóðfjokkur
vor í þessari iheimshálfu hefir
félagslega gjört, er honum eins
mikið til sóma eins og Jóns
Bjarnasonar skóli. Eikkert ann-
að atriði sýnir jafnmikla trú á
þeirri kristilegu menningu, sem
vér fluttum með oss til þessa
meginlands. Með þessari skóla-
stofnun erum vér að kannast
við það bezta i oss sjálfum. Vill
nokkur góður drengur afneita
því bezta, sem í honum sjálfum
býr.
Með gleði og góðum vonum
þegar eg Fljótsdal. Var hinn mesti mann-
en þær fagnaður i samsæti þessu, íslensk-
ir söngvar sungnir og margar
ræður haldnar af bændum ög hús-
freyjum sveitarinnar og heiðurs-
gestunum. Bar öll þessi samkoma
vott um þau vináttubönd, sem
tengja saman hugi prestshjón
anna og sveitunga þeirra. Keptust
allir við að votta iheiðursgestun-
um á sem /hlýlegastan hátt virð-
ingu sína og þakklæti, enda þökk-
uðu þau vel. Eftir langt og skemti-
legt samsæti var staðið upp frá
borðum. Skemtu menn sér hið
besta fram á nótt við samræður
og leiki, söng og dans, og héldu
svo glaðir heim í lblíðu sumárnæt-
urinnar.
Samsæti þetta var þeim Fljóts-
dælingum á allan hátt til sóma,
en heiðursgestunum og öðrum við-
stöddum til mestu ánægju. Og það
er þeim, sem þetta ritar kunnugt,
að þau séra Þórarinn og frú Ragn-
heiður munu lengi minnast 2. ág.
1925 og innilega gleðjast við þ^
minning ásamt fjölskyldu sinni.
Og þess mundu þau gjarnan óska,
að til sveítunganna mættu berast
á einhvern hátt opinberlega hlýj-
ar þakkir fyrir þenna dag og allar
minningar frá liðnpm 30 árum.
Einn af gestum.
Lögrétta.
bráð, þá þýðir hún, þegar alt kem-
ur til alls, algert fjárhagshrun og
gjaldþrot. Væri skoðun íhalds-
flokksins í þessu tilfelli, sannleik-
anum samkvæm, lægi vitanlega
næst, að innleiða hér takmarka-
Tíminn, sem eg he|i til starfs-
ins, er afar stuttur. Eg verð því
að biðja alla vini mína, að styðja
að því á allán hugsanlegan hátt,
að eg geti komist fljótt um
bygðirnar. Enginn má tefja mig;
allir verðar að hjálpa mér,
lausa seðlaútgáfu, hvað svo sem hlynna að málefninu, sem eg
tryggingunni liði. Nóg er af papp
ír í Canada, eða pappírsefni, og
þá skortir heldur ekki prentsmiðj-
ur, til að framkvæma verkið fljótt
Og vel. Gæti óþrotlegt upplag af ó-
trygðum Seðlum, komið þjóðinni á
kjöl, væri þá ekfii beinlínis sjálf-
sagt að hefjast handa nú þegar.
Hvað segir Mr. Meighen um það?
Að fylgifisk'um hans fjölgi við
jafn fáránlegar kenningar og þess-
ar, mun tæpast sennilegt, því at-
hugasemdálaust gleypir almenn-
ingur varla við því að dollar í
hálfu verði, eða þar fyrfr nfeðan,
sé lfklegri til þjóðþrifa, en sá, er
sanngildi hefir. —
Prestaféla^sritið er nýkomið út,
7. árg. Fylgir því mynd af Skúla
sál. Gíslasyni prófasti og ritar dr.
Jón Helgason biskup minningar-
grein um hann. Margir prestar
/hafa ritað í þennan árg. ritsins og
verður nánar minst á efni þess
síðar. Þar byrjar á fallegum sálmi
eftir V. V. Snævar kennara.
Senator Bostock.
Að því hefir áður verið vikið
hér í blaðinu, að senator Raoul
Dandurand, hefði verið kosinn
forseti þjóðbandalagsins —
League of Nations— á þingi þess,
er háð var fyrir skömmu í Geneva
En sá hinna canadisku fulltrúa',
er að minsta kosti næst Ihonum,
lét mest til sín taka, var senator
Hewitt Bostock, sá er fyrir hönd
sambandsstjómarinnar lýsti yfir
því, að þjóð’n mundi engan þann
samning eða sáttmála aðhyllast,
sem leitt gæti til hluttöku í nýjum
ófriði. ^
Senator Bostock er enskur að
uppruna, fæddur að Walton Heath
í Surrey héraði á Englandi, þann
31 dag maí mánaðar , árið 1864.
Stundaði hann nám við Trinity
Cöllege og lauk þar stúdentsprófi,
og gekk þar næst á Cambridge há-
skólann og útskrifaðist þaðan
lög’um. Málafærslumannsréttindi
öðlaðist hann árið 1888, en flutti
til Canada fimm árum síðar og
settist að við Minte Creek í Brit-
ish Columbia fylki, þar sem hann
tók að stunda landbúnað, einkum
þó ávaxtarækt. Hefir hann alla
jafnan látitS sér einkar hugarhald-
ið um sérhver þau mál, er vörðuðu
hag fylkisbúa.
Senator Bostock var fyrst kos-
inn á sambandsþing árið 1896, en
hlaut útnefning til efri málstof-
unnar 1904. Þegar Mackenzie
King stjórnin kom til valda 1901,
berst fyrir, og greiða götu mína.
Eg er kulsæll maður, líkamlega
og andlega, en hlýtt hugarþel
kann eg að meta. Eg vona, að
þessi ferð verði sú ánægjuleg-
asta, sem eg hefi nokkurn tíma
farið í erindum Jóns Bjarnason-
ar skóla.
Á þriðjudaginn í næstu viku
býst eg við að hefja starfið með-
al yðar, líklega vestast í bygð
inni og balda svo austur á bóg-
inn.
Með vinsemd,
Rúnólfur Marteinsson.
I _ .
Nýr íslenzkur lœknir
Or bœnum.
Mr. Jóh^nnes Einarsson frá
Lögberg, Sask., kom til borgarinn-
ar á þriðjudaginn.
Unglingsstúlka óskast í vist.
Upplýsingar að 680 Banning St
Sími: B 5087.
Frá Islandi.
Hjálparfélagið Harpa, I.O.G.T.
hélt: bazaar þann, er auglýstur
var í siðasta blaði, á lahgardag-
inn var, og var aðsókn og inn-
tektir eins góðar og framast
mátti vonast eftir. Félagið þakk-
ar innilega öllum þeim, sem
styrktu fyrirtæki þetta á ein-
hvern ihátt. — Dúkinn, sem
“rafflað” var hlaut Hrs. A. Ei-
ríksson, 666 Maryland St.
íhaldsblöðin hampa því mjög á var Mr. Bostock svarinn inn í
lofti um þessar mundir, hve cana- ráðuneytið, sem ráðgjafi opin-
diskur iðnaður njóti ófullnægj- berra verka- Hinn 3. febrúar 1922,
andi tollverndunar og er slíkt i ^t hann af því embætti og var
Nýtt ísl. leikrit. Kngl. leikhúsið
raun og veru ekkert nýtt, því alt
af hefir kveðið við sama tón úr
þeirri áttinni. Erlendar vörur
mega undir engum kringumstæð
um flytjast inn í landið, því þá á
alt að fara á höfuðið. Minna má
'nú gagn gera. Mr. Meighen út-
húðar stjórninni, fyrir að hafa
með lækkun verndartollanna,
greitt göngu erlendra vörutég-
unda til landsins, og dregið áð
lama skapi úr sölu þess verk-
uniðjuvarnings, sem unninn er í
landinu sjálfu af hérlendum verk-
smiðjum. Einhversstaðar hefir
hlaupið snurða á þráðinn hjá
þeim mönnum, er slík ummæli láta
sér um munn fara. Er ekki frjáls
-| verzlun takmarkið, sem stefna ber
að, hvort svo sem Mr. Meighen
kjörinn forseti efri málstofunnar.
Úr Fljótsdal.
Á Valþjófsstað í Fljótsdal býr
séra Þórarinn Þórarinsson, prest
ur til Áss í Fellum og Valþjófs
staðar, og kona hans Ragnheiður
Jónsdóttir. Fyrstu prestskaparár
sín var séra Þórarinn á Felli í
Mýrdal. En í fardögum 1895 fékk
hann Valþjófss^að og flutti þang-
að. Hafa þau hjðn því nú í sumar
dvalið 30 ár á þessum fagra stað
í hinni svipfríðu sveit, og tekið
ástfóátri við hana, svo sem vert er.
Séra Þórarinn er vinsæll og vel
Iátinn í báðum sóknupi, enda tek-
ur hann og þau bæði hjónin lif-
andi þátt í öllrim félagsskap og
framfaramálum sveitar og héraðs.
Og bæði í sameiningu hafa þau
hjón ásamt börnum sínum gert
Valþjófsstaðarheimilið að miðstöð
alls félagslifs og mannfagnaðar \
sveitinni. Og langt út fyrir land-
mörk sveitarinnar er þetta heimili
orðlagt fyrir gestrisni — og glað-
værð. Færri munu þeir er um
Fljótsdalinn fara, sem ekki koma
við á Valþjófsstað. Fleiri munu
hinir, sem heldur taka á sig krók
til þess að koma þar við. Er þar
því oft gestkvæmt. Fljótsdælir eru
yfirleitt híbýlaprúðir og höfðingj-
ar heim að sækja. Og alt það
besta, sem segja má um íslenska
sveitagestrisni á við um héimilin
í þessari fögru fjallasveit.'Og þá
eigi síst Valþjófsstaðarljeimilið.
Þrátt fyrir alla örðugleika land-
búnaðar og sveitalífs nú á tímum,
ríkir enn frjálsmannlegur og glað-
vær sveitarbragur í Fljótsdal. Og
þann sveitaribrag hafa þari eflt og
styrkt á alla lund, Valþjófsstað
arpresthjónin.
Sunnudaginn 2. ág. s. 1. var
margt manna samankomið á Val-
þjófsstað. Þá ætluðu Fljótsdælir
að sýna presti sínum, frú hans og
fjölskyldu qfpiriþeran vinsemdar
og virðingarvott eftir 30 ára sam-
Fyrsta starfsfund sinn heldur
íslenska Stúdentafélagið á laug-
ardagskvöldið kemur í fundarsal
Fyrstu lút. kirkju, Victor _ str. j gnemma bar £ því, ag Júlíus var
Fundur byrjar kl. 8.30. Æskilegt vej g£f'aðUr og bókhpeigður, og
Dr. Júlíus Grímsson.
Hann útskrifaðist í vor frá
læknadeild háskólans í Edmonton
("Alberta University), með ágætis^
einkunn og bezta vitnisuburði í
öllum námsgreinum. Það er í
fyrsta sinn, sem læknar hafa út-
skrifast frá þeim háskóla, án
þess að þurfa að fara austur í
Canada og lesa læknisfræði þar
eitt eða tvö ár.
Dr. Grímsson er fæddur 24.
júlí 1898, að Burnt Lake, Alberta.
Foreldrar hans eru Sigurður
Grímsson frá Landakoti á Álfta-
nesi syðraf og Kristin Erlends-
dóttir Erlendssonar frá Breiða-
bólsstað á Álftanesi. Var Erlend-
ur einn með merkustu mönnum
sunnanlands á sinni tíð. Sigurð-
ur faðir Júlíusar læknis býr
rausnaribúi að Burnt Lake, og var
póstmeistari þar frá því póstús
var stofnað þar og þar til það
var lagt niður. 17 ára að aldri
hafíi Júlíus lokið miðskólanámi,
og fór þá á kennaÁ.skóla (Norm-
al School) í Red Deer, tók þar
próf eftir fióra mánuði, kendi svo
á barnaskólum í' fylkinu þar til
eldri bróðir hans var kallaður í
stríðið. Fóri hann þá heim og að-
stoðaði föður sinn við búskapinn
þar til stríðið var afstaðið. Árið
1919 byrjaði hann nám við lækna-
deild háskólans og lauk því í vor
með heiðri, eins og fyr segir. —
væri að sem flestir af þeim sem
hugsað hafa sér að ganga í félag-
ið, ásamt eldri meðlimum, geti
séð sér fært að sækja þenna fund.
Þrír meðlimir stjórnarnefndarinn-
ar, hafa fallið úr nefndinni yfir
sumarið og þarf tafarlaust að út-
nefna nýja menn í þeirra stað.
Aðalbjörg Johnson, ritari.
ákvað faðir hans að láta hann
ganga mentaveginn og styrkja
hann alt hvað efni leyfðu. — Á
'baranskóla var hann fi undan
•skólasystkinum sínum, lauk vana-
lega við lexíur sínar í skólatíma-
og þurfti mjög sjaldan að taka
| þær heinfJ með sér. Á miðskóla
| vann hann við ýms störf á skól-
anum til þess að létta undir með
Hjónavígslpr framkvæmdar af kestnaðinum, án þess það tefði
séra Rúnólfi IV^arteinssyni: —
Mánudaginn* 5. okt., að heimili
Mrs. Stevenson, móður brúðar-
innaV,, þau John Eskel Fern-
ström frá Roseau, Minn., og
nokkuð fyrir náminu. Vinsæll
var hann og vellátinn af skóla-
systkinum sínum, gegndi ýmsum
störfum í félagsskap stúdenta og
tók þátt í félagslífinu með sömu
Bertha Stevenson frá Winnipeg’/I einisegHÍ og sama áhuga og hann
miðvikudaginn 7. okt., að 493 ^e’ysti nám sitt af hendi.
Lipton St., þau Skúli Júlíus Sig-
urgeirsson frá Gimlþ og Sigríð-
ur Mínerva Doll frá Hecla, Man.
Á föstudagskvöldið þann 2. þ.
m. var fjölment samsæti haldið
í. íslenzka samkomuhúsinu í Sel-
kirk, í tilefni af 50 ára gifting-
arafmæli hjónanna Þórðar og
Guðrúnar Péturssori. Hátt á ann-
að hundrað"*manns tóku þá£t í
samsætinu, er fram fór sem æski-
legast, undir stjórn hr. Sig- E.
Sigurðssonar bæjarráðsmanns.
Voru ræður fluttara, söngvar
sungnir og leikið á ihljóðfæri.
Aðalræðuna flutti hr. Th. Fjeld-
sted. Og að henni lokinni voru
Snemma hneigðist hugur hans
til lækpinga; var hann mjög lag-
inn á að hjúkra sjúkum og lina
þjáningar þeirra; sótti hann það
til forfeðra sinna á íslandi; voru
sumir þeirra góðir læknar, þó ó-
lærðir væru. — Dr. Júlíus sótti
um og fékk stöðu við hinn Al-
menna spítala í Vancouver, B. C.
Á þeim spítala eru rúm fyrir
þúsund sjúklinga, auk fjölda
fólks, sem kemur til að láta lækna
skoða sig og leita ráða*hjá þeim.
Er það góð æfing fyrir nýútlærð-
an lækni. — Allir, sem Júlíus
þekkja, óska honum kllra heilla
og hamingju í framtíðkini. ‘Hann
hefir haldið uppi heiðri íslenzkra
stúdenta, eem góður námsmaður
gullbrúðhjónunum afhentir $160, 0g vergur þessu nýja fósturlandi
sem gjöf frá samkvæmisfólkinu.. til gagns og aóma. —- Geta má
Síðan flutti hr. Sigurgeir Stef-j þe8gj að þar e8 þetta var j fyrsta
ánsson ræðu og ýmsif- fleiri tóku sinn( er lælcnar útsikrifuðust frá
til máls. Þá voru bornar^fiam haslcolauUm, var fjöldi stórmenna
viðstaddur alstaðar að, meðal
veitingar, og síðan skemti fólkið
sér við dans og ápil fram eftir
kvöldinu.—Viðstaddur.
borgar-
vikunni
Hingað komu í bí) til
Senator Bostock er bráðvel máli líf og samvinnu. Komu þenna innar á miðvikudaginn í
farinn og þykir í hvívetna hinn sunnudag á sama staðnum, hátt sem le*®’ Mr. Gísli kaupmaður Sig-
mætasti maður. Nýtur hann slíkra á öðru hundraði manna. mundsson frá Hnausa, Man. og
vinsælda, að fátítt þykir um menn Var fyrst gengið til kirkju : Gunnar bróðir hans. Ennfremur
í hans stöðu. j og messaði þar tengdasonur heið-' Jóhannes Þórðarson, Miss Griðný
_________ ursgestánna, séra Árni Sigurðsson, Danielsson og Mrs. G. M. Joþnsort.
fríkirkjupreStur, sem staddur var
Til Islendinga í Saskat-' þar eystra í sumarleyfi/ ásamt
hverra var Sir Frederic Haultain,
fvrrum stjórnarformaður Norð-
vesturlandsins.
G. S. Grímsso^.
í október 1925.
chewan.
Mr. Þorvaldur bóndi Thorarins-
son að Riverton, Man., kom til
borgarinnar á fimtudaginn í fyrri
viku.
hilda Overdahl. Fór
fram að 774 Victor St.
athöfnin
| konu og dóttur. Að messugjörð
I lokinni var sest að veisluborði í
húsi U. M. F. Fljótsdæla, og vftri
Af ófyrirsjáanlegum ástæðum sá salur setinn svo sem þéttast
dvelst för mín veálur að hafi mátti vera. Talaði þá fyrst til
stuttan tíma. Þó mér þyki það heiðursgestanna beggja vel og hlý-
súrt í broti, er sá ávinningur í 1 T7'“1'
þeirri hindrun, að einmitt henn- Víðivöllum íyrir hönd sóknar-
ar vegna veitist mér sú ánægja, nefndar, en formaður hennar ________
að heimsækja yður í erindum Tryggvi ólafsson bóndi á Víði-j
Jóns Bjarnasónar skóla. Að hlúa völlum afhjúpaði málverk fagurt' Gefin voru saman í hjónaband
að honum hefir ávalt verið mérieftir Ásgrím, minningargjöf til 22. sent. af séra Birni B. Jónssyni,
ljúft ýerk. Að vísu hafa þyrn-|þeirra hjóna frá sóknarbörnum í þau John D. Salem og G. Matt-
Mrs. A. T. Anderson, Ste. 2 Del-
vei og ,uy- t hér { borginni> sem dval-
lega Erhngur bondi Svemsaon á ^ hf££ ’um ,hríð suður j chicago,
er nýlega kominn heim. __
Laugardagskvöldið var, 10. okt.,
voru gefin saman í hjóna'band
Orville J. Mclnnis ’ og Helga E.
Magnusson. Fór sú athöfn fram
að heimili foreldra brúðurinnar,
Mr. og ‘Mrs. Jóns Ma(tnússonar,
að 940 Ingersoll St. Hjónavígsl-
una framkvæmdi séra Björn B.
Jónsson. Allmargt gesta sat veizl-
una og fór hún fram með mikilli
prýði. Tvær systur brúðurinnar,
Rósa og María, komu alla leið frá
Los Angeles til þess að vera við
giftinguna. Framtfðar - heimili
brúðhjónanna verður í IWinni-
pegosis, Man..
I