Lögberg - 07.10.1926, Page 3

LÖGBEKG FIMTUDAGINN.
7. OKTÓBÐR 1926.
Bla. 3.
| Sérstök deild í blaðinu SÓLSKIN c? c? c? c? tn g? g? 5? 5? 5? 5? 5? 5? 5? 5? 5? 5? 5? 52 52 5? 5? CHCt'52 5?52525252525252525252525252525252525252525 « Fyrir börn og unglinga aSBSHEHSaS2S2SS5252S7,l5HS2SESHS'HS2SBS 25251
Björkin og stjarnan.
Fyrir hálfri annari öld var mikil neyÖ í
Finnlandi. Stríð var nýafstaðið; þorp og
bændabýli lágn í brunarústum, uppskeran var
nær því engin, og menn höfðu dáið unnvörpum,
sumir fyrir sverðseggjum, aðrir úr hungri og
nokkrir úr hryllilegum sjúkdómum. Mátti þar
alstaðar líta tár og eymd, ösku og blóð. Þeim,
sem lengst höfðu. haldið í vonina, iá nú við að
örvænta alls.‘ Svipa guðs hafði gengið yfir
landið, enda gleymast aldrei hörmungar þeirra
tíma. Þá bar það eigi allsjaldan við, að ætt-
fólki og fjölskyldum væri tvístrað; höfðu óvin-
ir haft á braut með sér suma, og aðrir- höfðu
flúið á skóga og eyðimerkur eða stokkið úr
landi bur.t til Svíþjóðar. Mörg eiginkona vissi
ekki, hvað orðið var af manni sínum, bróðir
saknaði systur, og foreldrar grétu börn sín, sem
óvíst var um, hvort væru lífs eða liðin. Þegar
loks var kominn friður, voru að eins fá heimili,
þar sem sorg og missir hafði ekki átt heima.
, Nú tóku menn að svipast eftir ástvinum sín-
um eftir margra ára skilnað; foreldrarnir leit-
uðu að börnum sínum, og bæri svo við, að þau
fyndust, voru allar sorgir jafnaðar og bölið
gleymt. Býlin risu úr rústum, á ökrum og engj-
um gekk kornið og grængresið í bylgjum. Ný
öld var aftur upprunnin.
Meðan á ófriðnum stóð þöfðu systkini ein,
drengur og stúlka, verið hernumin og flutt burt
í önnur lönd; þar höfðu þau komist til góðra
manna, sem tóku þau að sér. Liðu svo mörg
ár, og ólust börnin þar upp og áttu hið bezta at-
læti; en þrátt fyrir alsnægtir gátu þau ekki
gleymt foreldrum sínum og föðurlandi.
En er þau tíðindi bárust, að friður væri kom.-
inn á í Finnlandi, og að þeir, sem vildu mættu,
snúa heim aftur tók bömin að fýsa heim, og
báðu þau um orlof til fararinnar. Hlógu þá vel-
gerðamenn þeirra að þeim og sögðu: “Fáráðu
börn, þið vitið víst ekki, að drjúgar hundrað
mílur eru héðan til átthaga ykkar.”
“Það sakar ekki,” sögðu börnin, “ef við að-
eins fáum komist heim. ’ ’
“En hér hafið þið nýtt heimili, hér hafið þið
fæði og klæði, ágæt aldini, mjólk að drekka fög-
ur hýbýli, og atlæti manna, sem unna ykkur;
getið þið óskað nokkurs frekar?”
“Okkur langar heim, ” svömðu börnin.
“En á heimili ykkar er eymd og fátækt; þar
verðið þið að sofa á hálmi í lélegum kofa, þola
súg og kulda og borða barkarbrauð. Foreldrar
ykkar og systkin og vinir eru víst löngu dánir;
og er þið eltið uppi för þeirra, þá munuð þið
finna för úlfanna, sem gengið hafa í fönninni á
rústum heimila ykkar. ’ ’
“Já, ” sögðu börnin, “en okkur langar
heim! ’/
“Tíu ár eru nú liðin, síðan þið voruð her-
numin; þá vorað þið í bernsku, fjögurra og
fimm ára; nú eruð þið þrettán og fjórtán ára
og þekkið ekkert til veraldarinnar. Þið hafið
gleymt veginum heim, gleymt útliti foreldra
ykkar, og þau hafa gleymt ykkur. Hvernig
ætlið þið að rata?”
“En okkur langar svo heim!”
“Hver á að vísa ykkur leið?”
“Quð,” sagði drengurinn, “þar að auki man
eg eftir því, að stór að stór björk stendur við
bæinn hans pabba, og syngja þar fuglar á
morgnana. ”
“0g eg man eftir því,” sagði stúlkan, “að á
kveldin skín skær stjarna í gegn um lim bjark-
arinnar. ’ ’ ?
“Fávísu börn,” sagði útlenda fólkið, “heim-
þrá ykkar er heimska og heimförin yrði ykkur
til tjóns.” Og börnunum var harðlega bannað
að hugsa meira um þetta.
En samt sem áður gátu þau ekki um annað
hugsað; það kom ekki til af óhlýðni, heldur af
því, að þeim var ekki unt að gleyma ættlandi
sínu, þau gátu ekki annað en þráð föður og
móour.
Eina nótt, er tunglið skein, gat drengurinn
ekki sofið fyrir heimþrá sinni; hann spurði
systur sína, hvort hún svæfi. Hún kvað sér eigi
svefnsamt verða. “Svo er og um mig,” mælti
sveinninn, “ættum við ekki að taka saman
klæði okkar og flýja burt. Mér finst guðs rödd
tala í brjósti mínu: “Farðu heim, farðu heim!”
og þegar guð segir það, getur það ekki verið
synd.” — “Eg fer með þér,” svaraði systir
hans, og þau lögðu af stað.
Tunglið skein í heiði og lýsti yfir völlu og
vegu; þar var fögur nótt. Er þau höfðu gengið
spölkorn, sagði stúlkan: “Heyrðu, bróðir minn,
eg er svo hrædd um, að við rötum ekki heim.”
— Sveinninn svaraði: “Við skulum alt af
stefna í útnorður, og þá hljótum við að komast
til Finnlands, og er við komum þangað, höfum
við björkina og stjömuna fyrir merki; ef við
sjáum stjömuna ljóma gegnum limið, vitum
við, að við emm komin heim.”
Nokkru síðar sagði stúlkan: “Eg er svo
hrædd um, að villidýr og ræningjar geri okkur
mein. ” Drengurinn svaraði: “Guð mun vemda
okkur og varðveita. Manstu ekki, hvað stóð í
litlu bæninni, sem við lærðum heima, þegar við
vorum ung:
“Hversu vítt um fold sem fer eg
falinn drottins miskunn er eg. ”
“Já, sagði litla stúlkan, “guð mun senda
engla sína til að verjula okkur í þessum ókunnu
löndum.”
Svo héldu þau áfram glöð í huga. Sveinn-
inn skar sér lurk af ungu eikitré; ætlaði hann
að verja sig og systur sína með honum, ef tll
þyrfti að taka, en ekkert ilt varð á vegi þeirra.
Einhvern daginn komu þau að krossvegi;
vissu, þau þá ekki, til hvorrar handar þau ættu
að fara. Þá sáu þau tvo smáfugla, sem sungu
í trénu við veginn til vipstri handar. “Komdu,”
sagði bróðirinn, “þessi vegur er víst sá rétti;
það heyri eg á kvaki fugla þessara. ‘Þeir eru
sjálfsagt guðs englar, sem eiga að leiðbeina
okkur. ’ ’
Þau héldu nú áfram, og flugu fuglarnir á
undan þeim af grein á grein, en ekki fljótara
en svo, að vel máttu þau fylgja þeim eftir.
Börnin átu ber og aldini skógarins, drukku úr
skógarlindunum og sváfu um nætur á mjúkum
mosak Það var séð svo dásamlega fyrir þeim;
alt af fengu þau nóg að eta, og alt af fundu þau
skjólríka næturstaði. Þau gátu ekki gert sér
grein fyrir því; en alt af er þeim varð litið á
fuglana, sögðu þau: “Sjá, þama eru guðs
englar, sem fylgja okkur!” 0g svo héldu þau
örugg áfram.
Að lokum varð litla stúlkan þreytt af hinni
löngu göngu, og sagði við bróður sinn: “Hve
nær eigum við að fara að svipast eftir stóru
björkinni okkar?” Hann svaraði: “Ekki fyr
en við hevrum það mál talað kringum okkur,
sem þau töluðu, faðir okkar og móðir.” Aftur
héldu þau áfram norður og vestur á bóginn;
sumarið var nú liðið og kalt fór að verða í
skóginum. Stúlkan inti aftur til bjarkarinnar,
og aftur svaraði sveinninn, að þau yrðu að hafa
þolinmæði. Landið, sem þau fóru um, breytti
smám saman útliti sínu; áður hafði það verið
flatt og slétt, en nú voru þau komin að háum
fjöllum, og voru þar fljót og mörg stöðuvötn.
Stúlkan spui’ði: “Hvernig eigum við að kom-
ast yfir bröttu fjöllin?” Sve'inninn svaraði:
“Eg skal bera þig,” og hann bar hana. Aftur
sagði stúlkan: “Hvernig fáum við komist yfir
fljótin og stöðuvötnin?” Sveinninn svaraði:
“Við skulum róa,” og hann reri yfir fljótin og
vötnin, því að hvar sem þau komu að á eða
vatni, fundu þau smábát, er virtist vera ætlað-
ur handa þeim. Yfir sumar mjóar ár synti
drengurinn með systur sína.; var eins og bylgj-
urnar bæru þau uppi; enda flugu englar guðs
með þeim í fugshami og greiddu þeim veg.
Eitt kveld komu þau dauðþreytt að bónda-
bæ miklum, sem reistur var á brunarústum.
Fyrir utan bæinn stóð bam eitt og flysjaði
rætur.
, “Viltu gefa okkur eina af rótum þínum?”
spurði sveinninn. “Já, komið þið,” svaraði
barnið. “Mamma er inni í stofunni; hún mun
gefa ykkur að borða, ef þið erað svöng.”
Þá faðmaði drengurinn ókunna barnið og
grét af gleði. “Heyrir þú, systir? Þetta barn
talar mál föður okkar og móður. Nú getum við
farið að leita að björkinni og stjömunni. ” Þau
gengu inn og fengu beztu viðtökur. Þau vora
spurð, hvaðan þau kæmu. Þau svöraðu: “Við
komum úr fjarlægu landi og eruð að leita að
heimili okkar. Við höfum ekkert auðkenni
annað en stóra björk, sem stendur við bæinn; á
morgnana sjmgja fuglarnir í greinum hennar,
og á kveldin ljómar stjarna í gegn um limið.”
“ Aumingja vesalings börn,” sagði fólkið
með meðaumkun, “það vaxa mörg þúsund
bjarkir á jör^inni og margar þúsundir stjarna
lýsa á himninum; hvernig verður ykkur unt að
finna réttu björkina?”
Börnin svöruðu: “Guð mun leiða okkur;
englar hans hafa leiðbeint okkur til ættjarðar
okkar, nú erum við nærri því komin heim.”
“En Finnland er stórt,” sagði fólkið og
hristi höfuðin. “Guð er enn þá stærri,” svar-
aði drengurinn. Síðan þökkuðu þau fyrir sig
og héldu leiðar sinnar.
Það var mikið lán fyrir þau, að þurftu nú
ekki lengur að sofa í skóginum, heldur gátu far-
ið bæ frá bæ; því að þótt strjálbygt væri og fá-
tækt alstaðar, fengu þau þau húsaskjól og nær-
ingu, hvar sem þau komu; allir kendu í brjósti
urn þau. En björkina og stjörnuna fundu þau
ekki; þau leituðu á hverjum bæ; þau sáu rnarg-
ar bjarkir og margar stjörnur, en ekki þær sem
þau leituðu að.
“Finnland er svo stórt, og við erum svo lít-
il,” andvarpaði stúlkan, “við rötum aldrei
heim.” Drengurinn sagði: “Trúir þú þá ekki
á guð? ” “Jú,” sagði hún.
“Já, þá veiztu líka, að stærri tákn og stór-
merki hafa borið við. Þegar viti'ingarnir frá
austurlöndum héldu til Betlehem, þá gekk
stjarnan á undan þeim; hún gengur einnig á
undan okkur, ef við að eins trúum.”
“Já, satt er það,” sagði stúlkan; hún var
alt af vön að gjalda jákvæði við því, sem bróðir \
hennr sagði. Svo héldu þau ömgg áfram.
Eitt kveld komu þau að afskektum bæ; var
nú komið á annað ár, síðan þau lögðu af stað.
Þetta var hvítasunnukveld, seint í maímánuði;
tré voru farin mjög að grænka. Þegar þau
komu að bænum, sáu þau björk eina mikla, sem
stóð fyrir framan hann; ljósgrænt laufið var
svo yndislegt á heiðu vorkveldinu, og gegn um
limið skein kveldstjarnan'skæ rog fögur. —
“Þama er björkin okkar!” kallaði drengurinn
frá sér numinn af gleði. “Þarna er stja^nan
okkar!” sagði stúlkan. Þau föðmuðust og lof-
uðu guð af miklum fögnuði.
“Hérna er hesthúsið og fjósið,” sagði dreng-
urinn. “Eg þekki aftur brunninn, þar sem
mamma tók vatnið handa kúnum,” svaraði
stúlkan.
Þarna standa tveir smákrossar undir trénu;
hvað skyldu þeir merkja?” sagði sveinninn. —
“Eg er hrædd við að fara inn,” sagði stúlkan,
“ef nú pabbi og mamma skyldu vera dáin, eða
séu búin að gleyma okkur; far þii á ixndan, bróð-
ir minn.”
Inni í stofunni sat aldraður maður og kona
hans. Þau voru í rauninni ekki gömul, en sorg
og kvíði liafði látið þau eldast fyrir tíma fram.
Maðurinn sagði við konu sína: “Já, nú er
hvítasunna, en guð sendir okkur engan huggun-
aranda. Við höfum mist f jögur börn okkar. Tvö
hvíla undir björkinni, en tvö eru hernumin, ein-
livers staðar úti í löndum, og koma aldrei aft-
ur; það er þungbært, að vera einmana í ell-
inni. ’ ’
Konan mælti: “Guð er almáttugur, eilífur
og góður. Hann sem leiddi Israelsbörn út úr
herleiðingunni, henn getur einnig lejtt börnin
okkar heirn, ef hann vill.”
“ Já,” sagði maðurinn, “það væri mikil náð,
en slíka hamingju eigurn við ekki skilið.”
Meðan hann var að tala opnuðust dymar;
inn komu drengur og stúlka, og báðu um brauð-
bita.
“Komið nær, bömin góð,” sagði maðurinn.
“Verið hér í nótt, við vorum einmitt að hugsa
um tvö börn sem við höfum mist, og mundu
vera á sama reki og þið.” “Já, þau hefðu víst
verið falleg eins og bömin þessi,” og foreldr-
arnir fóru að gráta.
Þá gátu börnin ekki lengur þagað. Þau köst-
uðu sér í faðminn á föður og móður og sögðu:
“Við erum börnin ykkar, sem guð á dásamleg-
an hátt hefir leitt heim frá fjarlægum löndum.”
Foreldrarnir föðmuðu þau af óumræðilegri
gleði, og öll þökkuðu þau guði, sem á sjálfri
hvítasunnunni hafði gefið þeim svo mikinn
fögnuð. Síðan urðu börnin að segja frá því, er
á daga þeirra hafði drifið; foreldramir sögðu
þeim líka, hvað við hafði borið heima; var það
að vísu um mikla sorg og dimma daga, en nú
var sorgin breytt í gleði. Faðirinn reyndi arm-
leggi sonarins og þótti honum vænt um, hve
stinnir og stæltir þeir vora. Móðirin kysti
blómlegar kinnar dóttur sinnar og sagði: “Mér
hefði mátt dejtta í hug, að eitthvað bæri gleði-
ríkt að höndum í dag, því að tveir ókunnir fugl-
ar sungu svo yndislega í björkinni í morgun.”
“Þá þekki’æg vel,” sagði stúlkan. “Það eru
tveir englar guðs í fuglshami; hafa þeir flogið,
á undan okkur áVerðinni; nú gleðjast þeir yfir
heimkomu okkar.”
“Komið, látum oss heilsa björkinni okkar,”
sagði drengurinn. “Sjáðu, systir mín, þarna
hvíla systkini okkar. Ef við lægjum þama og
þau stæðu hér í okkar stað, hvað heldur þú að
við værum þá?” — “Þá væmð þið englar hjá
guði,” sagði móðirin. “Nxi veit eg nokkuð,”
sagði stúlkan, “englarnir í fuglshaminum, sem
hafa fylgt okkur alla leiðina og sungið í dag
um heimkomu okkar, ætli þeir séu ekki syst-
kin okkar ? Það voru þau, sem hvísluðu inn í
sálir okkar: “Farið heim til að hugga föður
og móður!” Það vom þau, sem sáu um að við
fundum mat og sýli í hinum milu skógum. Það
voru þau, sem sáu okkur fyrir bátum, að við
ekki skyldum drukna í fljótunum. Það voru
þau, sem gáfu okkur þá sannfæringu, að þetta
væri rétta björkin og rétta stjarnan meðal svo
margra þúsunda. Guð hefir útvalið þau og
sent þau til þess að vemda okkur. Þökk, kæru
systkin. Þökk sé þér, góði Guð! ”
“Sjáðu,” sagði drengurinn; “stjaman skín
svo skært og bjart , gegnum laufið; það er eins
og hún vilji bjóða okkur velkomin. Nú höfum
við fundið heimili okkar, nú fömm við ekki
lengra.”
. —Topelius. Fr. Friðrikson, þýddi.
Föðurást hans þoldi það ekki.
Indverskur konungur nokkur hafðl að stór-
vesír mann, er teíkið hafði kristna trú, og var
hrifinn af henni.
Konungur hélt því fram, að guð kristinna
mamxa væri enginn guð, þar hann neyddi ekki
syndara til afturhvarfs, án þess að senda sinn
eigin son til þess að deyja fyrir þá.
Skömmu eftir umtal þetta féll sonur ind-
verskæ konungsins, bam að aldri, í stóra safn-
þró fulla af vatni, að konuxxgi og þjónum hans
viðstöddum.
An þess að segja nokkurt orð til þjóna sinna,
fleygði konungur sér í þróna á eftir drengnum
og bjargaði honum. ” I
“Herra minn,” sagði stórvesírinn, “hví
buðuð þér ekki einhverjum okkar, þjóna yðar,
að frelsa son yðar?”
“Föðurást mín þoldi það ekki,” svaraði
konungur. “Eg mátti til að gera það sjálfur.”
“Svo elskaði guð, að hann gaf — sig sjálf-
an — í sínum eigin syni ’ ’
R, K. G. S. þýddi.
DR. B. J. BRANDSON
«16-220 Medlcal Arts Bld*.
Cor. Graham og Kennedy Sta.
Phone: 21 834.
Oífice tímar: 2__3
Heimili: 776 Victor St.
Phone: 27 122
Winnipeg, Manitoba.
COLCLEUGH & CO.
Vér leggjum sérstaka áherzlu á. aC
selja meftul eftir forskriftum Ieekna.
Hin beztu lyf, sem hægt er a8 fft, eru
notuC eingöngu. Pegar þér kómiB
meS forskriftina til vor, megiC þér
vera viss um, aC fá rétt þaC sem
læknirinn tekur til.
Nótre Dame and Slierbrooke
Phones: 87 659 — 87 650
Vér seljum Giftingaleyfisbréf
DR O. BJORNSON
216-220 Medical Arta Hltlg
Cor. Graham og Kennedy Sta.
Phones: 21 834
Office timar: 2—-3.
Heimili: 764 Victor St.
Phone: 27 58'6
Winnipeg, Manitoba.
DR. B. H. OLSON
216-220 Medlcal Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Pane: 21 834
Oífice Hours: 3—5
Heimili: 921 Sherburne St.
Winnipeg, Manitoba. '
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phoie: 21 834
Stundar augna, eyrna nef og
kverka sjúkdðma.—Er aC hitta
kl. 10-12 f.h. og 2-5 e. h.
Heimili: 373 River Ave.
Tals. 42 691
Dr. K. J. Backman
404 Avenue Block
Lækningar með rafurmagni,
Rafmagnsgéilsum (ultra violet)
Radium, o.s.frv.
Stundar einnig hörundskvilla.
Office tímar 10-12, 3-6, 7-8
Office Phone: 21001
if.íi
IXBI
bf! I
Á
nci
nil
Bi
I
DR. A. BLONDAL
Medical Arts Bldg.
Stundar sérstaklega Kvenna og
Barna sjúkdöma.
Er aC hltta frft kl. 10-12 f. h.
og 3—5 e. h.
Office Phone: 22 296
Heimlli: 80'í Vlctor St.
Stmi: 28 180
DR. Kr. J. AUSTMANN
724 Yi Sargent Ave.
ViCtalstlml: 4.30—6 e.h.
Tals.: 36 006
Heimill: 1338 Wolaley Ave.
£v, Slmi: 39 231
--------------------------
X 1
BÍ8 xn
grt^.
DR. J. OLSON
Tannlæknlr
_ 1.6-220 Medlcal Arts Bldg.
i 'I'tw. Graham og Kennedy Bta.
í \§° 11 phone: 21 834
irjRtr y
M
Heimilis Tals.: 38 626
DR. G. J. SNÆDAL
Tannlæknlr
614 Somerset Block
Cor. Portage Ave og Donald ®t.
Talsími: 28 889
Giftlnga- og Jarðarfara-
Blóm
með Utlum fyrirvara
BIRCH Blómsali
593 Portage Ave. Tals.: 30 720
St. John: 2, Ring 3
THOMAS H. JOHNSON
H. A. BERGMAN
(sl. lögfræðlngar.
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Buildlng, Portage Ave.
P. O. Box 1656
Phones: 26 849 og 26 840
W. J. Lindal. J. H. Lindal
B. Stefansson.
íslenzkir lögfræðingar.
356 Main St. Tals.: 24 963
356 Maln St. Tals.: A-4963
Peir hafa einnig skrifstofur aC
Lundar, Riverton, Gimll og Piney
og eru þar aC hitta ft eftirfylgj-
and tlmum:
Lundar: annan hvern miCvllrtjdaf
Riverton: Pyrsta flmtudag.
Gimli: Fyrsta miCvikudag.
Piney: PriCJa föstudag
1 hverjiim mftnuCl.
A. G. EGGERTSSON
fsl. lögfræðingur
Hefir rétt til aC flytja m&l bæCi
1 Manitoba og Saskiatohewan.
Skrlfstofa: Wynyard, Sask.
Seinaata m&nudag 1 hverjum mftn-
uCi staddur 1 Churcbbridge
Athygli!
Komið með næatu lyfjaávísun-
ina yðar til vor. Þaulæfðir sér-
fræðingar annast um alla lyfja-
samsetningu.
INGRAM’S DRUG STORE
249 Notre Dame Ave.
Gagnvart Grace kirkjunni.
A. C. JOHNSON
907 Confederatlon Ltfe Blág
WINMPKG
Annast um fasteignir tnanna.
Tekur að sér að ávaxta sp«rifé
fólks. Selur eldsábyrgð og bif-
reifia ábyrgðir. Skriftegum fyr-
irspurnum svarað samstundis.
Skrlfstofusími: 24 263
Heimasimi 33 328
J. J. SWANSON & CO.
IdMITF.I)
R e n t a 1 s
Insurance
RealEstate
Mortgages
600 Paris Building, Winnipeg
Pohnes: 26 349—26 340
STEFAN SOLVASON
TEACHER
of
PIANO
1256 Dominlon St. Phone 29 832
Hugh L. Hannesson,
Teacher of Piano
Stodio:
523 Sherbrooke St- Ph. 34 966
A. S. BARDAL
848 Sherbrooke St.
Selur llkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaCur s& bezti.
Ehin fremur seíur hann allskonar
mlnnlsvarCa og lsgsteina.
Skrifstofu tals. 86 607
Heimilis Tals.: 58 302
MRS. SWAINSON
að 627 SARGKN'T Ave., Wiimlpeg,
hefir ávaft fyrirligjgjandi úrvals-
bdrgðir aif nýtínku kvenhöttum.
Hnn er eina ísl. konan. sem sllka
verxlun rekur í Wlnnipeg. Islend-
ingar, látlð Mrs. Swainson njóta
viSsklfta yðar.
£mil .Tohnson
SKRVIOK ELKOTRIO
Rafmagna ContracUng — ABs-
Jcyns rafmagsnáhöld teld og vUI
þau gert — Eg tel Moffat og
McClary Eldavélar og heft þmr
til sýnis d verkstœOi mÁnu.
524 SARGENT AVK.
(gamla Johnson’s bygglngin rlð
Young Street, Winnlpeg)
Vorkst.: 31 507 Heima.: 27 286
Verknt. Tals.:
28 383
Heima Tals.:
29 384
G. L. STEPHENSON
PLXJMBKR
ATlskonar rafmagnsáhöld, svo
straujám, víra, aUar tegundlr af
glöeum og aflvaka (batterles)
VERKSTOFA: 67« HOMK 8T.
Tals. 24 153
NewLyceum Phota Studio
Kristín Bjarnason eig.
290 Portage Ave, Winnipeg
Næst við Lyceum leikbúsið.
Islenzka bakaríið
Selur beztu vörur fyrir lægsta
verð. Pantanir afgredddar bæðl
fljótt og vel. Fjölbreytt úrval.
Hrein og lipur viðskiftl.
Bjamason Baking Co.
676 SARGENT Ave. Wlnntpeg.
Phone: 34 298