Lögberg - 06.02.1930, Blaðsíða 1

F ÍONE: 8ci 31)
Sc'ín Lines
Ru
#%£*■
C*T'
d u$ác
For
Service
and Satisfaction
43. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTU3AGINN 6. FEBRÚAR 1930
NÚMER 6
Gullbrúðkaups - minning
Mr. Áma Friðrikssonar og Mrs.
Sigurbjargar Björnsdóttui’,
9. jan. 1930.
Það var óvenjulega kalt í veðri
íimtudagskveldið þann 9. janúar
1930, eftir því sem menn eiga að
venjast í Vancouver, þegar fjöldi
fólks þyrptist saman á götuhorn-
um Main St. og 36th Ave. E., og
beið þess að fleira bættist í hóp-
inn.
Þegar sá, er þetta ritar, ásamt
fjórum öðrum, er urðu mér sam-
ferða, komuj þangað, voru þar fyr-
ir milli 30 og 40 manns, ungir og
Kamlir, ríkir og átækir, íslending-
ar og annara þjóða menn.
Nú var klukkan orðin nokkuð
yfir 8, svo að mál þótti komið til
bess að halda á stað. Ekki bar á
tyí, að menn greindi neitt á um
hvert förinni væri 'heitið, því nú
Var stefnt beint í átt, sem leið lá
beim að hinu nýja heimili þeirra
bjóna, Mr. og Mrs. Árna Friðriks-
sonar. Sumir þeirra, er voru í
þessum, hóp, höfðu fyrir löngu
síðan setið silfurbrúðkaup þeirra
bjóna, þá í Winnipeg, Man; en
átti að taka hús á þeim, og
Eera þeim glaða stund, með þvi
sð minnast þess, að á þessum
^egi voru{ liðin 50 ár, er þau hjón
böfðu notið ástúðlegrar sambúð-
í hjónabandi.
Það er gömul sögn, að “víking-
ar fari ekki að lögum”, og mun
það satt vera, enda bar í þetta sinn
dálítið á gamla, norræna víkings-
eðlinu, því þegar heim að húsinu
bom, var ekki drepið á dyr, og þess
beðið að húsbóndi gengi til dyra,
beldur var hurðum hrundið, og
Varð fátt uim kveðjur; fór nú hver
*nn sem vildi, því húsráðandi veitti
ekkert viðnám, en kaus þann kost-
inn beztan, að bjóða alla velkomna
D? var því vel tekið. Var nú rýmt
til í húsinu, þar til allir höfðu
fengið sæt<i.
f öðru,m enda hússins var skip-
nð fyrir um sæti fyrir brúðhjón-
in. Mátti þaðan sjá um sal allan
DF gjörla greina hvað fram fór.
Samkoman byrjaði með því, að
syngja fyrsta versið af sálmin-
um: “Hve gott og fagurt og inn-
dælt er” og tvö erindi af kvæði J.
Hallgrímssonar: “Hvað er svo
klatt.” Ávarpaði þá Mr. Wm.
Anderson brúðhjónin; bað hann
Þau virða á betri veg heimsókn
þessa; hér væru saman komnir
þeln af vinum þeirra, er náðst
befði til, til þess að samfagnast
Peim við þetta tækifæri, og um
7ð, wtta þeim þðkk og virðing,
yrir hluttöku þeirra í íslenzkum
élagsskap, frá því að íslending-
ar fyrst komu til þessa lands og
alt fram á þennan dag. Fór hann
^’Uega yfir þá sögu, og benti á,
bau hjón hefðu ætíð veitt þeim
malum fy]gi) er tryggJ-a máttu
sæmi íslend,inga vestan hafs.
Bað hann þá, er viðstadir voru,
a roinnast þeirra mörgu gleði-
s unda, er þau hjón hefðu veitt
sendingum, á þeirra eigin heim-
! 011 Þau ár, er þau hefðu dvalið
1 Vancouver.
lokinni ræðu sinni, afhenti
ann þeim gullroðinn disk, og á
°num var vegleg upphæð af pen-
lngum frá íslendingum í Van-
couver, gjöf frá vinum og van(ja.
^nönnum, með þeirr.i ósk, að vin-
a ubandið við þaUj mætti haldast
6rofið til æfiioka.
Þá flutti Mr. Sigurður Jóhanns-
Son þeim kvæði, er hann las upp
°k afhenti þeim.
Næstur talaðj Mr. E. G. Gillies,
n ann er einn af fornvinum
!.^a.bj°na- Rakti hann að ýmsu
. lf€riI þeirra, benti á þá miklu
starfsemi, er þau hefðu int af
,:ai’ nðallega í kirkjumálum ís-
nd,.nga £ Winnjpeg og Manitoba,
, nfi a Þa Þýðing, er þau mál
e u( haft til þess að viðhalda
Þjoðerni 0g tungu vorri í þess-
ari heimsálfu.
tilAl!°kUm tÓk Mr‘ Friðriksson
, S‘ ^vaðst hann verða að
ala a ensku, því hann hefði orðið
ar sv° margra ^iðstaddra af hér.
endum monnum konum> að
kurt —n eW<Í n€ma sJélísagður
bnrteimsvottur, að hann bæri fram
yrir sig og konu sína á
máli, er þeir skildu. Flutti hann
langa og gamansama ræðut sagðij
frá ýmsu, er á dagana hafði drifið
á lífsleiðinni, bæði blíðu og stríðu,
og þrátt fyrir alt og alt, þá hefði
þó Mrs. Friðriksson, enn sem
komið væri, ekki farið fram á
hjónask(:lnað við sig. Hann þakk
aði gestunum fyrir komuna, og
þann óvænta hlýhug, er þeim
væri nú sýndur á þessari kveld-
stund; hann kvað sér ekki hafa
hugkvæmst, að þaii ættu jafn-
marga vini, eins og raun bæri
vitni um. Hafði þe,im borist sim-
skeyti frá fjölda af vinum (sem
hann las upp), er ekki gátu verið
viðstaddir, og allir hefðu þeir
sent gjafir ásamt árnaðaróskum.
Þessi voru skeytgn: Frá presti og
söfnuði Fyrsta lúterska safnaðar
í Winnipeg. Frá kvenfélagi Fyrsta
lúterska safnaðar í Winnipeg. Frá
vinum í Winnipeg og Selkirk,
Man. Þess utan bréf frá ýmsum
ættingjum og viniim í Canada og
Bandaríkjunum.
Að þessu loknu voru bornar
fram ágætjis veitingar, og skemtu
menn sér við umræður, sðng og
hljóðfæraslátt það sem eftir var
kveldsins.
155 E. 23rd Ave,
Vancouver, B. C.
Wm. Anderson.
Dauðsföllum af
víndrykku fjölgar
í Bandaríkjunum
Saimkvæmt skýrslu frá Metro-
politan, lífsábyrgðarfélaginu, sru
dauðsföll þau, er af áfengisnautn
leiða, sex sinnum hærri í Banda-
ríkjunum, heldur en i Canada.
En þessi dauðsföll eru líka nálega
sex sinnurn hærri nú, heldur en
þau voru fyrir tíu árum. Af þeim,
sem lífsábyrgð hafa í félaginu,
dóu árið 1929 af fyrgreindum or-
sökum, 641. Næsta ár á undan
voru þeir 599 og hafði þeim stöð-
ugt farið fjölgandi síðastliðin
tíu ár.
W. F. Alloway dáinn
Hann andaðist í Almenna spít-
alanum í Winnipeg á sunnudag-
inn var, 77 ára að aldri. Kom til
Winnipeg árið 1870 og hefir verið
hér alt af síðan. Mr. Alloway var
einn með merkustui fjármála-
mönnum og vinsælustu í Vestur-
Canada.
Farinn til Suður-Afríku ’
Lord Byng, fyrrum landstjóri i
Canada, er nýlagður af stað til
Suður-Afríku, sér til 'heilsubótar.
Heilsa hans hefir verið biluð nú
um tíma og hefir hann þess
vegna, um stundarsakir að minsta
kosti, orðið að leggja niður em-
bætti sitt, sem yfirmaður lög-
reglunnar í London. Sagt er samt,
að hann sé á batavegi.
Islendingar geta
sér orðstýr á sviði
sönglistarinnar
VIOLET OODE.
Violet Code er ung kona, sem
nú þegar hefir getið sér frægð í
New York og annars staðar fyr-
ir frábærlega sönghæfileika. Miss
Code, eins og hún er þekt í söng-
heiminum, er dóttir hins velþekta
listamanns, Hjartar Lárussonar,
og konu hans Magdalenu, nú dá-
in. Ung að aldri vakti Violet eft-
irtekt fyrir hina .föðgru söngrödd
sína. Hún hefir stundað nám
hjá beztu kennurum í Minneapol-
is, Chicago, New York a. s. frv,
Það er ekki auðvelt að verða
“stjama” á söngsviðinu í New
Yoric, en það hefir Violet hepn-
ast. Hún hefir aðallega komið
fram í Musical Comedies og sung-
ið yfir víðvarpið.
Meðal þeirra söngleika, sem
hún hefir komið fram í, eru “Stu-
dent Prince”, “Artists and Mod-
els”, “The Vagabond King”, “Mu-
sic in May” o. s. frv. Allar þess-
ar operur hafa verið marga mán-
uði hver á leiksviðinu í New York.
Síðastliðið sumar var Violet aðal-
stjarnan við óperur í Atlantic
City.
Allstaðar lætúr þessi unga kona
þess getið, að hún sé íslenzk. New
York blöðin koma með svolátandi
setningar um hana: “Only Iceland-
1 ic girl on the American stage,”
“Miss Code is a Native of Ice-
land” o. s. frv.
Miss Code hefir sungið afar-
mikið yfir víðvarpið í New York,
svo sem WOR of WPG.
1 prívatlífi er hún Mrs. Charles
N. Lawrence, er maður hennar
frægr leikari í New York.
Miss Code er ein meðal þeirra,
sem tekið hefir sér far með Cun-
ard skipinu Antonia til íslands
næsta sujmar.
Frá einni deild til annarar
Eftirlit með vínbannslögunum
hefir hingað til Iheyrt undir fjár-
máladeild Bandaríkjanna, og ger-
ir það enn, en nú vill Mellon fjár-
málaráðherra breyta til og láta
dómsmáladeildina hafa þetta eft-
irlit með höndum hér eftir. Hvort
nokkuð verður úr þessu, er ekki
enn hægt að segja, en þetta eftir-
lit er svo miklum erfiðleikum
bundið, að engin stjórnardeildin
mun kæra sig mjkið um það.
Auðmenn í Bandaríkjum
Samkvæmt hagskýrslum fjár-
máladeildarinnar í Washington
1928, eru einn eða tveir menn í
Bandaríkjunum, sem eiga heila
biljón dollara, en um 40,000, sem
eiga eina miljón eða þar yfir. Er
hér farið eftir því, af hve miklupi
eignum menn greiða tekjuskatt.
Taft segir af sér
William Howard Taft, yfirdóm-
ari í hæstarétti Bandarikjanna,
hefir sagt af sér embætti sínu. Ber
hann við vanheilsu, að hann sé
ekki lengur fær um að þjóna þessu
ábyrgðarmikla og vandasama em-
bætti. Hann er nú einu ári yfir
sjötugt og hefir gegnt embættinu
síðan 30. júní 1921. Mr. Taft er
eini maðurinn, sem verið hefir
bæði forseti Bandaríkjanna og
háyfirdómari. Hiefir hann því
þjónað tveimur virðingarmestu
embættum þjóðfélagsins.
Emmy Destinn dáinn
Söugkonan Emmy -Destinn and-
aðist í Prague nýlega. Hún var
söngkona mikil og fræg fyrir sðng
sinn á meginlandi Evrópu og
einnig í New York. Hjartasjúk-
dómur var hennar banamein. Hún
var 52 ára að aldri.
Reglulegar flugferðir
milli Þýzkalands
og Bandaríkjanna
Haft er eftir Dr. Hugo Eckener,
foringjanum á Graf Zeppelin, að
í marzmánuði í vetur, verði félag
stofnað af Þjóðverjum og Banda-
ríkjamönnum, sem haldi uppi
reglulegum flugferðum milli
Þýzkalands og Bandarikjanna.
Segir hann, að flogið verði vestur
á þremur dögum, en austur á
tveimur. Dr. Eckener gat þess
líka, að hætt hefði verið við ferð-
ina til norðurpólsins, á Graf Zep-
pelin, vegna þess, að ekki hefði
verið hægt að ná viðunanlegum
samningum við) ábyrgðarfélögin.
9---—------------------------------------------ |
f
Skuldabasl
Seint í mánuðinujm sem leið,
skuldaði Chicago borg 40,182 af
verkafólki sínu -11,276,157, og
hafði borgarstjórnin þá í bráðina
að minsta kosti, engin ráð til að
fá þessa peninga.
GUÐMUNDUR KRISTJÁNSSON.
Til New Yok kom nýlega German
Grand Opera Company, og var
söngfólkið 150 alls. “Prima Donna”
Mme Gadski, stendur aðallega
fyrir þessum flokk, sem á að koma
fram í öllum helztu borgum Ban-
daríkjanna, svo sem New York,
Washington, Baltimore, Philadel-
phia, Boston, Los Angeles, Chi-
Hon. P. Larkin látinn
Yfir - umboðsmaður Canada-
stjórnar, í London á Englandi,
Hon. P. C. Larkin, andaðist þar
hinn 3. þ. m., 73 ára að aldri.
Hjartasjúkdómur var banamein
hans. Hafði verið rúmfastur um
tveggja vikna tíma. Embætti sínu
(ÍCanadian High Commissioner)
hafði hann þjónað í átta ár. Mr.
Larkin var fæddur í Montreal 18.
maí 1856, en fluttist ungur til
Toronto og gerðist þar kaupmað-
ur og verzlaði með te. Er verzl-
unarfélag það, sem hann stjórn
aði um langt skeið, voldugasta
félag sinnar tegundar í Norður-
Ameríku. Það er sagt, að hann
hafi haft hærri lífsábyrgð, held-
ur en nokkur annar maður í Can
ada, eða um $900,000. Mr. Larkin
þótti einn með merkustu mönnum
þessa lands, og þjóðfélaginu
þarfur maðu,r.
Hlutabréfasalarnir
Þeir eiga ónæðissama daga hér
í Canada um þessar mundir, sér-
staklega þeir, sem iselja hluta-
bréf í ýmsum námafélögum. Hafa
nokkrir þeirra verið teknir fast-
tr og kærðir fyrir sviksamleg við-
skifti. 'Sum félögin, sem þessa
atvinnu stunda, hafa hætt í bráð-
ina að minsta kosti. Það er eng-
um vafa bundið, að mikill fjöldi
fólks hefir tapað stórfé á því, að
verja peningum sínum til hluta-
bréfakaupa, sem svo hafa reynst
verðlítil eða verðlaus. Hvað úr
þeirri rannsókn verður, sem nú
hefir hafin verið út af iþessu, er
enn ekki hægt að segja, en von-
andi verður hún til þess, að fólk
læri betur en áður að skilja á-
hættuna, sem það leggur út í,
þegar (það kaupir (hlutabréf í
félögum, sem það veit engin
skil á.
Fólksfjölgun í Winnipeg
Samkvæmt Henderson’s Winni-
peg Directory, er fólkstalan í
Winnipeg hinni meiri nú ujm ára-
mótin, 342,929. Fyrir einu ári
var fól'kstalan 336,202, og hefir
því fólkinu fjölgað á árinu um
7,727. Sjálfsagt er þetta mann-
tal ekki alveg nákvæmt, en lík-
lega samt ekki langt frá' réttu
lagi. Fyrir 56 árum, þegar Win-
nipeg fékk bæjarréttindi, var
fólkstalan 1,869. Fyrir fjörutíu
árum var hún um 23,000 og um
aldamótin 50,508. Árið 1914,
þegar stríðið skall á, var fólkstal-
an komin upp í 203,255.
Nýr yfirdómari
Charles Evans Hughes hefir, af
Hundrað og þriggja ára
Capt. W. Roland, sem nú á
heima í Detroit, varð 103 ára á
laugardaginn hinn 25. janúar síð-
astl. Var honum haldin afmælis-
veizla og tóku þátt í henni ýmsir
höfðingjar, svo sem ríkisstjórinn
í Michigan, og borgarstjórinn í
Detroit og Windsor. W. Roland
var lengi hermaður og tók þátt í
hernaði víða um heim, svo sem í
Kína, á Indlandi, í Mexico og í
Bandaríkjunum. Hann heyrði
Lincoln flytja sína nafnfrægu
ræðu við Gettysburg. W. Roland
átti lengi heima í Kenora, Ont.,
og bárust honum þaðan ham-
ingjúóskir á þessum afmælisdegi
sínum. Þrátt fyrir þennan mikla
aldur, er hann enn ern og hress
í anda. Skrifar enn skýra og á-
gæta hendi og er gamansamur í
bréfum til kunningja sinna.
By Einar P. Jónsson.
Translated by Paul Bjarnason.
Thou oomest afar from tlie frigid spaces,
To fill up the land with snow.
The surge of thy lusty song embraces
Assault on our peace, I know.
But also in human hearts it places
A hint of the summer-glow.
Thy mantle enshrouds the bays and beaches
And buries the flowers deep.
Tlie sound of thy hoary harp-string reaches
Eaoh harbor that lies asleep.
The glow, that enhaloes thy heart, impeaches
The howl of thy chilly sweep.
Adventures witli prowesis we played together,
As pals, in my native land.
I heard in the curse of thy coldest weather
A kindly but stem command,
And saw thee abroad, with thy broken tether,—
A broadsword in either hand.
Many have wished for thy death, O, Winter,
From weakness and lack of heart.
No runes like thine could the proudest printer
Be perfect enough to start;
Nor would the hand of a Titian tinter
Attempt such a work of art.
Thy voice at times has a tone of ire,
Yet tender, beneath, and sweet.
Thy fury is dulled by the dream-desire
To dwell on the summer’s heat.
I hear in thv breast, as I hear in fire,
The heart of Etemity beat.
Fundur borgarstjóranna
Urb
ænum
Mr. Guðmundur Grímsson dóm-
ari, frá Rugby, North Dakota, var
staddur í borginn,i á mánudaginn.
Mr. Th. J. Clemens, kaupmaður
frá Ashern, Man., var staddur í
borginni í vikunni sem leið.
Mr. Gestur Oddleifsson, frá Ár-
Yfir 400 sjóliðsforingjar
teknir af lífi
Frétt frá Riga segir, að á síð-
Hoover forseta, verið skipaður til ■ astliðnuim hálfum mánuði, hafi
að þjóna æðsta dómara embætti leynilögregla Soviet stjórnarinn-
Bandaríkjanna. Mr. Hughes er ar a Rússlandi, látið taka af lífi
þjóðkunnur maður og mikils virt-j yfir fj0?ur hundruð menn, sem
ur í sínu landii. Hefir áður verið. allir* höfðu verið einhvers konar
ríkisstjóri í New York og meðdóm-j fyrirliðar á gamla rússneska her-
ai i í hæstarétti. Sagði hann þvi j flotanum, meðan keisarinn ríkti
embætti af sér 1916, til að sækja Fréttin segir einnig, að í hálft
annað ár hafi leynilögreglan lát-
ið taka fasta alla fyrirljða af her-
skipaflotanum gamla, en sem ekki
þjóna þar nú, hvar sem þeir hafa
fundist, og séu þeir miklu fleiri í
fangelsi heldur en enn hafa verið
af lífii teknir. Er búist við, að
margra þeirra bíði sömu örlög.
um forsetaembættið.
Anselmi, heimsfrægum kennara,
sem bjó í Rapello nálægt Genoa.
Guðmundur hefir sérstök hlut-
cago, San Francisco, Cleveland’ verk í ópérunum Don Juan og
............................Flying Dutchman.
Detroit og víðar. Sérstök lest
flytur þenna flokk yfir landið
þvert og endilangt.
Einn aðal lyriski tenorinn í
þessum flokk, er fslendingur,
Guðmundur Kristjánsson, sonur
Kristjáns Jónssonar í Borgarnesi,
og Friðborgar Friðriksdóttur.
Hann hefir verið því nær átta ár
við nám, bæði á Þýzkalandi og
ítalíu, tvö og háft á Þýzkalandi,
en rúm sex ár á ftalíu. Naut hann
aðallega tilsagnar hiá Guiseppi
Það er enginn efi á því, að þessi
ungi maður á fræga framtíð fyrir
höndum. Hann er einn af þeim,
sem lætujr lítið yfir sér og sínum
framkvæmdum, en engum getur
dulist, sem hittir hann, að hann
er sannur listamaður. Mr. Krist-
j’ánsson hafði orð á því, að hann
Ivan Schultz kosinn
gagnsóknarlaust
Með því að enginn annar var í
kjöri, var Ivan Schultz, lögfræð-
ingur í Baldur, Man., kosinn fylk-
isþingmaður gagnsóknarlaust, í
Mountain kjördæmi, Hinn 29 f. m.
Fylgir Mr. Cchultz frjálslynda
floikknum, en hinir flokkarnir
höfðu þar engan mann í kjöri.
Mr. Schultz er Manitobamaður,
fæddur hér í fylkinu árið 1881 og
mentun sína fékk hann í Baldur
og Winnipeg. f fylkisþinginu í
Manitoba er nú flokkaskiftingin
þannig, að þar eru 29 stjórnar-
flokksmenn, 15 íhaldsmenn, 5
frjálslyndir, 3 verkamenn, 2 ó-
háðir og eitt þingsæti er autt, það
sem H. A. Robson dómari skipaði.
Kemar ekki fyr en í vor
Hið mikla brezka laftskip, R
100, kemur eltíki til Canada fyr en
í vor einhvern tbna. Er gert ráð
fyrir, að það verði eitthvað notað
í Evrópu í vetur, en ekki lagt upp
í Atlantshafsflug fyr en með vor-
inu. R-100 er eitthvert allra
stærsta loftskip, sem enn hefir
bygt verið.
Dr. Grain dáinn
borg, Man., var staddur í
inni á miðvákudaginn.
borg-
Guðsþjónusta boðast hér með í
húsi Einars Jónssonar á Steep
Rock, sunnudaginn þ. 16. febrúar,
og byrjar stundvíslega kl. 2 e. h.
Sig. S. Christopherson.
Frétt höfum vér, að karlakór
sa, er Mr. Björgvin Guðmundsson
tónskáld, er að æfa, mujni efna til
hljómleika, einhvem tíma seinni
partinn í þessum mánuði. Má
fólk óhikað búast við uppbyggi-
legri skemtun úr þeirri átt.
Á þriðjudagskveldið, hinn 11.
þ. m., kl. 8.30, verður almennur
■fundur haldinn í efri sal Good-
templarahússins í þeim tilgangi,
að stofna nýtt, íslenzkt íþróttafé
lag.
Þriðjudaginn 21. janúar lézt
Kristján Einarsson við Narrows,
Man., maður á sextugs aldri.
Hafði búið við langvarandi heilsu-
leysi. Hann var jarðsunginn af
séra iSigurði S. Chrisophersyni þ.
30. janúar.
Albert Anderson og
Swartz, bæði til heimilis
borg, voru gefin saman í
band af dr. B. B. Jónssyni laugar-
daginn 1. þ. m. Athöfnin fór
fram að 774 Victor St.
Nellie
hér í
hjóna
Eg skrifaði fáeinar línur í Lög-
berg, fyrir skemstu, um bækur í
láni. Þær línur báru þann árang-
ur, að eg frétti til Eddu minnar,
en ekkert hefir spurzt til Corpus
Dr. Orton Irwin Grain lézt á Poeticujm Borcale. Eg gat þess,
heimili sínu, 423 Wardlaw Ave.,1 a® okkur vantaði annað bindið af
Winnipeg, á sunnudaginn var, 66 Þv‘ safni, en átti að vera hið
ára að aldri. Dr. Grain stundaði fyrra. Nú vil eg biðja þann, sem
myndi hafa ánægju af að heim- lengi lækningar í Selkirk og var befir þá bók, að skila henni taf-
sækja einhverjar íslenzku ný-
lenduraar.
Thorstína Jackson Walters.
íslendingum að
mörgum
kunnur. Hann var um eitt skeið
fyikisþingmaður í Manitoba.
góðu arlaust.
Rúnólfur Marteinsson.
612 Home St
Mr. E. G. Baldwinson lögmað-
ur, er nýlagður af stað áleið
is til Los Angeles borgar Cali
iforníu, og svo þaðan til ýmsra
fleiri borga. Mr. Baldwinson gerði
ráð fyrir að dvelja syðra þó nokk
ura tíma.
Viðkvöldguðsþjónustu í Fyrstu
lútersku kirkju á sunnudaginn
kemur, prédikar Rev. J. B. M. Ar-
mour, M.A., frá Toronto. Hann
er framkvæmdarstjóri Canada
biblíufélagsins, sem er deild í
Biblíufélaginu brezka og erlenda.
Allir eru velkomnir í kirkjuna að
hlýða á þenna merka mann.
í vikunni sem leið, var fundur
haldinn í Winnipeg, sem stóð yf-
ir í tvo daga, og voru þar sam-
an komnir borgarstjórar og bæj-
arráðsmenn frá flestum eða öll-
up helztu borgum og bæjum í
Vestur-Canada, alla leið frá Port
Arthur til Vancouver. Hafði
Webb borgarstjóri í Winnipeg,
aðallega gengist fyrir þessu, og
var hann kosinn fundarstjóri.
Fundarefnið var, að ræða um at-
vinnuleysið, sem nú á sér alment
stað í VesturCanada, og reyna
að finna einhver skynsamleg ráð
til að bæta úr því. Höfðu flest-
ir, sem þaraa voru saman komnir,
nokkurn veginn sömu sögu að
segja. í öllup bæjum voru fjöldi
vinnulausra og peningalausra
manna, sem nauðsyn bar til að
hjálþa í bráðina. Mjög margir
þeirra, segja borgarstjórarair, að
væru einhleypir menn, sem flest-
ir væru nýkomnir til bæjanna,
annað hvort peningalausir eða
hefðu strax eytt öllu, sem þeir
höfðu og hefðu svo ekki önnur
ráð, en biðja hæjarstjórnimar
um hjálp. Margir þessara manna
væru líka nýkomnir til landsins,
aðallega frá Englandi, og hefðu
komið hingað á stjóraarstyrk.
Fanst fundinum, að sambands-
stjórninni bæri hér að hlaupa
undir bagga og hjálpa bæjunum
og fylkjunum til að fæða þessa
vinnulausu menn, meðan ekki
rættist úr fyrir þeim. Þótti þetta
sérstaklega sanngjarnt vegn'a
þess, að Sambandsstjórain ein
hefði við innflutningsmálin að
gera. Var það ef til vill það
helzta, sem fundurinn gerði, að
)toma sér saman ujm almenna á-
skorun til sambandsstjórnarmn-
ar um að hlaupa hér undir bagga.
Um orsakir atvinnuleysisisins
var mikið talað og virtist ekki
laust við, að þar færu skoðanir
manna mjög eftir því, hvaða
stjórnmálajflokki þeir tilheyrðu.
Þó var Webb borgarstjóri á þeirri
skoðun, áð altvinnluleysið væri
aðallega hveitisamlaginu að
genna. Það héldi hveitinu óseldu
til að reyna að fá hærra verð, og
á meðan kæmi vitanlega engir
peningar inn fyrir það. Er þetta
ný kennimg og voru embættis-
bræðujr hans ýmsir mjög á annari
skoðun, og héldu, að það mundi
ekki bæta úr skák, þó bændurnir
fengju ekki viðunanlegt verð fyr-
ir hveiti sitt.