Lögberg - 24.07.1930, Qupperneq 5

LÖGBEEG, FIMTUDAGINN
24. JÚLÍ 1930.
BIs. 5.
Elzta eimskipasamband
við Canada
1840—1930
Nú er tíminn til að annast um
farar-útbúnað bræðra, systra, eig-
in-kvenna, barna, foreldra, ást-
meyja og unnusta á gamla land-
inu, er flytja ætla til Canada.
Cunard línan hefir hlotið frægð
fyrir ágætt fæði, fljótar ferðir og
sanngjarnt verð.
Vér höfum skrifstofur í öllum
löndum Norðurálfunnar, er greiða
jaifnt fyrir einstaklingum sem
fjölskyldum. Vér sendum pen-
inga fyrir yður til Norðurálfunn-
ar fyrir sanngjörn ómakslaun.
Ef þér heimsækið gamla land-
ið, þurfið þér vegabréf, sem og
endurkomu skírteini. Vér hjálp-
um yður til að koma þessu í kring.
Skrifið oss á móðurmáli yðar í
sambandi við upplýsingar, er yð-
ur verða í té látnar kostnaðar-
laust.
Samanburður.
i.
Rúmlega þrjátíu ár eru liðin
siðan eg kom til þessa lands. Mér
er það ekki eins kunnugt og
skyldi, hvernig hér var stjórnað
og hvernilg fólki leið fyrir þ^nn
tíma; þó hefi eg kynt mér það
eftir föngum.
En síðan eg kom, þykist eg hafa
fylgst með stjórnarfarinu nokk-
urn veginn, og vita talsvert i
liðan fólks.
í tólf fyrstu árin eftir að eg
kom, fór frjálslynd stjórn með
völdin, þe.a.s. frá 1899 til 1911;
þá tóku afturhaldsmenn við taum-
unum og héldu þeim í tíu ár, eða
þangað til 1921. Á því ári urðu
stjórnarskifti; frjálslyndir inenn
tóku við stjórn aftur og hafa þeir
setið að völdum til þessa dags;
það eru níu ár.
Eg hefi því haft tækifæri til
þess, að fylgjast með sögu frjáls-
lyndu stjórnanna persónulega í
tuttugu ár 'og afturhaldsstjórn-
anna í tíu ár. Fjölda margir ís-
lendingar komu hingað um sama
leyti og geta þeir því dæmt um
stjórnarfar/ið • hér jafnlengi og
eg.
Og hver hefir verið munur
flokkanna? “Af ávöxtunum skul-
uð þér þekkja þá,” segir einhvers
staðar. Það er venjulega býsna
áreiðanlegur og góður mæli-
kvarði.
II.
1 þau tvö skifti, ,sem afturhalds-
flokkurinn hefir náð hér völdum
á þessum tíma, hefir það verið
ýmist með blekkingum eða of
beldi. Árið 1911 höfðu Banda
ríkin orðið við þrábeiðni Canada
manna um það, að semja um toll
laus vöruskifti. Báðir flokkarnir
og allir stjórnmálamenn höfðu
verið sammála um að æskja þess-
ara gagnskifta; svo vel var þeim
tekið, þegalr Fielding fjárinala-
ráðherra bar þau upp í þinginu,
að lófaklapp og fagnaðaróp dundu
við um allan þingsalinn, jafnt af
hálfu afturhaldsmanna sem hinna
frjálslyrtdu.
Eg minnist enn hinnar fögru
ræðu, sem Haultain, leiðtogi aft-
urhaldsmanna í Saskatchewan,
flutti þar í þinginu, þegar fréti-
in barst um þau miklu hlunnindi,
sem frjálslynda stjórnin 1 Canada
hefði fengið Ioforð um frá Banda-
ríkjunum fyrir hönd þjóðar ,sinn-
ar. Hann endaði ræðu sína á
Þessa leið:
“Nú sé eg æskudrauma mína
vera að rætast; þetta hafa verið
tnínar heitustu óskir síðan eg var
^rengur; ef eg veitti ekki þessu
Kóða máli alt mitt fylgi þá væri
svikari við kjósendur mína og
kjördæmi, við land mitt og þjóð
niína, við .samvizku mína og við
8uð minn.”
Og þessi fö!gru orð voru básún-
uð út um alla Canada, ekki ein-
Ungis í frjálslyndu blöðunum,
heldur einnig í þlöðum aftur-
haldsliðsins.
En auðvaldið í Austur-Canada
hélt nieð sér fund, og komst að
he*rri niðurstöðu, að það yrði að
herjast gegn þessum mikla verzl-
unarhagnaði, sem þjóðin átti kost
á. Það hefði orðið stórkostlegur
gróðahnekkir fyrir fáeina stór-
auðuga verksmiðjueigendur og
verzlunarprangara. Leiðtogi aft-
urhaldsins, Robert Borden, var
boðaður á þennan fund og honum
boðið takmarkalaust fé til kosn-
ingabaráttu, ef hann vildi verða
verkfæri þeirra og ganga á móti
hag og heill þjóðarinnar, miljóna
eigendum til hags — með öðrum
orðum, ef hann væri reiðubúinn
fyrir stórfé að fórna velferð síns
eigin fólks, og misbeita þannig
stöðu sinni að berjast á móti
viðskiftasamningnum.
Og Borden lét tilleiðast. Skeyti
voru send öllum leiðandi aftur-
haldsmönnum og þeim skýrt frá
því, að hagkvæmt yrði fyrir þá að
sverjast í lið með auðvaldinu í
Austur-Canada, til þess að reyna
að blekkja fólkið og fá það til
þess að greiða atkvæði á móti
eigin hag. 1 þessu skyni yrði að
þyrla upp rógburðar- og haturs-
ryki á móti Bandaríkjunum; ef
hugsuðu samsærismennirnir, þá
má láta það í blindni sinni gera
hvað sem er.
Haultain, eins og aðrir aftur-
haldsmenn, hlýddi boði húsbænda
sinna og gerðist þannig, að eigin
dómi, “svikari við kjördæmi sitt og
kjósendur, land sitt og þjóð sína,
samvizku sína og guð sinn.”
Og öll aftudhalds halarófan,
með Heimskringlu aftast, tók þátt
í blekkingaleiknum.
Þannig vann afturhaldið kosn-
ingarnar 1911 og leiddi þá bölvun
yfir þjóðina, sem aldrei verður að
fullu bætt.
Hefðu gagnskiftasamningarnir
verið samþyktir 1911, þá hefði
sanngjörn verzlun átt sér stað
milli Canada o!g Bandaríkjanna enn
þann dag í dag, en afturhaldfb var
sjálfu sér líkt og samkvæmt—mat
meira eigin hag og valdafíkn, en
lífsskilyrði þjóðarinnar.
Bændurnir voru leiddir undir
fölskum flöggum með hatursorð-
um ge'gn Bandaríkjunum 1911, til
þess að greiða atkvæði með blekk-
ingardruslu afturhaldsins fyrir
augum, og þótt þeir sæju í gegn
um hana síðar, þá entist hún nógu
lengi til þess að halda þeim blind-
um meðan atkvæðin voru 'greidd—
og það var svikurunum nægilegt.
Margur bóndinn hefir nagað sig
djúpt og sárt í handarbökin fyrir
i það, að hann lét blekkjast 1911 og
það var sannarlega ætlun þjóðar-
innar að sýna það þe!gar fyrsta
tækifæri gæfist. Árið 1915, eða í
allra síðasta lagi 1916, áttu að fara
fram sambandskosningar, en aft-
urhaldið vissi hvað það kostaði,
þorði ekki að treysta fólkinu og
hafði því stríðið að fölsku flaggi
til þess að sitja við völd áfram.
Þegar svo hatrið gegn þeirri stjórn
varð ómótstæðileígt, tók hún það
ráð, að auglýsa málamyndakosn-
ingar; beitti hún þá nákvæmlega
sömu aðferð og hinn alræmdi harð-
stjóri, Mussolini á ítalíu, hún
svifti allar konur í Canada atkvæð-
isrétti, og veitti hann í þess staði
þeim konum einum, sem hún taldi
sér vísar. Sönnun fyrir þessu er
í sérstökum kosnin!galögum, sem þá
voru samin og samþykt af aftur-
haldinu, þrátt fyrir eindregna mót-
stöðu Lauriers og allra hans fylgj-
enda; eg hefi þau lög og þingtíð-
indin við hendina, og er hverjum
sem vill, velkomið að sjá þau;
hægt er að æsa fólkið til haturs, þarf því enginn að trúa þeim, sem
Greiðið atkvæði með
THORSON
Liberal
þingmannsefni
✓
1
Winnipeg
South Centre
nœsta mánudag
28. júlí
Frjálslyndar meginreglur og
áframhald
ívilunartollsins brezka
eru lífsskilyrði fyrir tilveru Winnipeg
og Vestur-Canada
Merkið seðilinn þannig:
Prentað samkvæmt fyrirmælum W. C. Borlase, forseta
Winipeg South Centre Association.
ekki vilja kannast við þetta, hvað
sem þeir segja.
Þar næst svifti stjórnin þúsund-
ir manna atkvæði, sem í mörg ár
höfðu verið trúir borgarar og
greitt atkvæði, einungis fyrir þá
ástæðu, að hún vissi að þeir mundu
verða á móti sér; þegar þannig var
búið að svifta flesta atkvæðisrétti
nema gæðinga stjórnarinnar, þá
fór hún á stúfana til þess að telja
þau atkvæði, sem eftir voru — og
þetta kallaði hún kosningar!
Hér er þó sagt einungis það
skársta af þrælatökum hennar í
sambandi við þessar svokölluðu
kosningar; alt það viðbjóðslegasta,
sem eiðfest hefir verið af heim-
komnum hermönnum, er látið ótal-
ið, og ef til vill hefði eg slept þessu
líka, ef skugginn á bak við Heims-
kringlu hefði ekki teýgt svarta og
kámuga fingur út úr skúmaskot-
inu til þess að reyna að klóra í
leiðtoga þeirra manna, sem móti
þessum óhæfuverkum mæltu —
forsætisráðherrans í Canada.
Svona hefir afturhaldið náð tök
um á valdataumum þessa lands í
öll þau skifti, sem það hefir kom
ist að. Og ekki getur það varið
þessar athafnir sínar í skjóli
stríðsins, því engin önnur stjórn í
nokkru landi, sem í stríðinu tók
þátt, beitti þessum tökum við þjóð
sína.
Já, þekking min á afturhaldinu
í Canada er sú, að í Mðastliðin
þrjátíu ár hefir það tvisvar, eða í
rauninni þrisvar, sezt í stjórnar-
sætið og í öll skiftin með þeim
meðulum, sem e!g hefi lýst — og þó
er öllu því versta slept, eins og eg
hefi áður sagt.
En hvað er að segja um kosn-
inga-aðferð frjálslyndra manna á
sama tímabili og í sömu skifti til
samanburðar ?
Árið 1911 hafði Sir Wilfrid Lauri-
er komið til leiðar stórvirki, sem
engum stjórnmálamanni hafði tek-
ist áður, — samþykki Bandaríkj-
anna til áðurgreindra viðskifta-
samninga, o!g heldur en að hika
eða hopa á hæli í baráttunni fyrir
heill þjóðarinnar gegn ofsóknum
og hótunum auðvalds og aftur-
halds, fór hann frá völdum
Mannorðið og drenglyndið var
honum meira virði, en stjórnar-
taumarnir.
Árið 1917 var Laurier enn leið-
togi frjálslyndra manna; hann
mælti og barðist þá harðlega á
móti því, að góðir og heiðvirðir
borgarar væru sviftir atkvæði að
ósekju; hann mælti og barðist af
alefli á móti því, að lög væru
brotin á konum landsins o'g þær
sviftar atkvæðisrétti; hann mót-
mælti sterklega og barðist gegn
því, að Canadamenn væru teknir
með ofbeldi og reknir á hervöll-
inn í stað þess að fara þangað
sem frjálsir menn.
Ofsóttur og rógborinn af aftur
haldinu í baráttunni fyrir rétti
fólksins, beið hann heldur ósigur
í annað sinn, en að svíkja sam-
vizku sína. Sannaðist þar það
sem Kristján Jónsson segir:
“Hetjan, sem vill heldur deyja,
en harðstjórans und vald sig
beygja,
lífi sínu ei lifað getur
lengur en meðan sigrað fær.”
Hér hefir verið stuttlega lýst
þeim mun, sem er á milli aftur-
haldsstefnunnar og hinnar frjáls-
lyndu. Borden, Meighen og Ben-
nett eru persónugerfi hins fyrra,
en Sir Wilfrid Laurier hins síð-
ara; þeir fyrnefndu svífast einsk-
is til þess að brjótast til valda
með ofbeldi, ef þeir þora það,
þegar blekkingar bregðast; —
Laurier aftur á móti hugsaði
fyrst og fremst um heill o'g heið-
ur þjóðarinnar, og
“því lætur hún börnin sín blessa
þann mann
og bera sér nafn hans í minni.”
Sig. Júl. Jóhannesson.
Frá þúsund ára hátíð-
inni á Þingvöllum.
FÝRSTI DAGURINN.
Hátíðin fer vel fram. Gott og
bjart veður frám undir kvöld.
Almenn ánægja meðal erlendra
sem innlendra gesta.
greiðlega og hjálpuðu mjög til
þess hinar breiðu göngubrýr, sem
gjörðar höfðu verið yfir Öxará
þar fyrir neðan.
Skiftist fólkið nú í gjána þar,
alla leið frá Drekkingarhyl og
langt upp fyrir Lögberg. Kon-
ungshjónin og sænski ríkiserfing-j
inn höfðu sæti á palli undir Lög-
bergi. Til hægri handar Svía-
prins sátu þeir Magnús Sigurðs-
son bankastjóri og Matthías Þórð-
arson fornmenjavörður, en til
vinstri <handar konungshjónanpa
ungfrú Sehested og Jón Svein-
björnsson konungsritari. Á hlið-
arbekkjum sátu þingmenn í tvö-
földum ráðum. En á palli fyrir
sunnan voru sæti heiðursgesta
Undir ræðustólnum voru borð
forseta og skrifara, en á ræðu-
stólnum var útvarpstæki og gjall-
arhorn uppi á hamrinum í sam
Á þúsund ára hátíð íslands
bygðar (1874) kom konungur Is-
lands fyrsta sinni út hingað. Sag-
an geymir góðar minningar um
komu Kristjáns konungs níunda og
Friðriks áttunda til íslands. En
það er í þriðja sinni, sem núver-
j andi konungur Islands og drotn-
ing hans, sækja okkur heim og
dvelja þau nú með okkur í þing-
helginni.
Ríkiserfingi Svía sækir há-
tíð okkar og gistir prestssetur
Þingvallastaðar. — Hefir aldrei
fyr svo tiginn gestur, við svo frítt
föruneyti, kept norður hingað um
“íslands ála” frá “Sviþjóð hinni,
miklu.”
Stjórnarformaður sambands-
lands okka og umboðsmenn hinna
annara ríkisstjórna Norðurlanda
allra, Finnlands, Noregs, Svíþjóð-
Tjaldborgin “reis” um klukkan
sjö í gærmorgun og þegar kl. varj
um átta, var fólk farið að streymaj
þaðan og upp í gjána, norðan við
fossinn, þar sem ræðustóll bisk-j
ups hafði verið reistur, hátt uppi
í hamrinum.
Lögregluþjónar vísuðu mönn
um veg neðan af völlunum og upp
í gjána og þvert yfir gjána héldu
þeir vörð og var fólki ekki hleypt
neitt suður á flatirnar hjá fossin-
um. Að sunnan verðu við flatirn-
ar héldu Skátar vörð — höfðu
skipað sér í fylkingu þvert j-fir
gjána og var það einskis færi að
komast yfir þá fylkingu.
Á flötunum var konungi o!g
drotningu, sænska ríkiserfingjan-
um, heiðursgestunum og þing-
mönnunum ætlaður staður. Enn
fremur prestum laitdsins, sem
komnir voru til Þingvalla. Þeir
gengu í fylkingu upp 'gjána og
voru saman 43, allir hempuklædd-
ir
Þegar klukkan var orðin átta,
mátti líta óslitinn straum af fólkii
eftir öllum veginum frá tjaldborg-j
inni og niður á völl og upp í gjá.
Gleypti 'gjáin fólkið jafnharðan/
en alt af hélzt straumurinn óslit-1
inn, þangað til klukkan níu. Varj
það einkennileg sjón fyrir þá,'
sem ekki eru vanir því að sjá fjöl-
menni, enda er það víst, að síðan
land bygðist, hefir aldrei jafn-
margt fólk verið saman kpmið á
einum stað og var á Þingvöllum
nú. _Enda fór svo, að rúm þraut í
gjánni, og stóðu menn þó svo þétt
þar, sem framast var unt — mað-
ur við mann, alveg eins og á þing-
málafundi. Tildraði fólkið sér
upp um alla kletta þar nálægt,
svo að ekki sá í þá fyrir múgn-
um.
Klukkan rúmlega níu gekk
biskup upp í ræðustólinn, meðan
arnorn uppi a namrinum ! sam- ar> eru komnir út hin,gað Það er
bandiviðþað, og bar það ræður, orðið) samkvæmt ósk okkar ís.
manna greinilega um alla gjána lendinga> Þeir ætla) hér á
og miklu lengra.
Nokkru norðar í gjánni en al
þingispallurinn og undir vestur-
hamrinum, er söngpallurinn.
Söngflokkurinn söng nú “Ó, guð
vors lands”, og hljómaði það ekki
vel til þingpallsins. — Hefði ver-
ið mikið betra að hafa söngpall-
inn að austanverðu í gjánni. Það
mun líka hafa dre'gið úr söng-
hljómnum, að tjaldað var yfir
songpallinn.
Að söngnum loknum, steig
Tryggvi Þórhallsson forsætisráð
herra í ræðustólinn og mælti á
þessa leið:
Ræða forsætisráðherra.
Þúsund ár eru liðin síðan ís
lendingar, hinir fornu, komu j
um söguhelga stað, að undirrita
samninga um sáttargerð og að
1 íriðsmaleg úrslit skuli verða æf-
inlega, um öll deilumál undan-
tekningarlaust, sem upp kunna að
koma milli íslands og þessara
frændþjóða okkar.
Við beindum heimboði til há-
tíðarinnar til þeirra landa beggja
megin Atlantshafs, sem íslenzka
þjóðin hefir haft mest viðskifti
við, í menningarlegu og fjármála-
legu tilliti. Þing o'g stjórnir þess-
ara landa hafa tekið boði hins
þúsund ára gamla Alþingis. Þau
hafa sent út hingað fulltrúa úr
hóp sinna beztu ,sona og dætra.
Þeir munu af hálfu þessara þjóð-
landa taka þátt í hátíðarfagnaði
okkar íslendinga og færa okkur
fyrsta sinni til fundar hér á Þing- kveðjur ^irra_
völlum við Öxará. | jfrá frændþjóðunum á Norður-
Þá var “Alþingi sett að ráði ion{jurn eru komnir út hingað
Úlfljóts og allra landsmanna.” j margir aðrir löggjafar og þing-
Þá var stofnað allsherjarríki á skörungar. Þeir ætla að heyja
íslandi. j fund með Alþingismönnum ls-
Þá var lagður sá grundvöllur, lendinga, svo sem við höfum áð-
laga og réttar, sem þjóðfélag okk-j ur sótt slíka fundi sem gestir
ar hefir hvílt á og búið að í tíu þeirra. — Frændþjóðirnar hafa og
aldir. ! sent hingað, til móts á íslandi,
Þúsund árum síðar stöndum j úrvalshóp ungra mentamanna,
við, niðjar hinna fornu íslend-
inga, í hinum sömu sporum.
Við komum til fundar á Þing
völlum við öxará.
Við heyjum aftur Alþingi, “þar
þeirra er áður hafa boðið vel-
komna í sinn hóp þá ungu íslenzku
mentamenn, sem utan hafa farið
til þeirra landa.
Vestan um hið víða haf eru
sem hún Öxará rennur ofan í Al- ■ komnir, til heimsóknar, fleiri
mannagjá.” synir og dætur íslands og niðjar
Við viljum rifja upp og gleðj \ þeirra, en nokkru sinni hafa áður
ast við minningarnar í þúsund ^ horfið heim — þeirra, sem á Vín-
ára sögu — bæði bjartar og landi hinu góða hafa gjört sínu
daprar. j gamla föðurlandi svo margvíslega
Við viljum gleðjast við að á sæmd og á svo mörgum sviðum.
þúsund ára afmælinu fáum við Meðan hér ríkir nú hin “nóttlausa
ekki betur séð, en að meiri vor- voraldar veröld”, fær okkar aldna
hugur ríki, og að votti fyrir meiri sameiginlega íslenzka móðir að
grósku í hinu íslenzka þjóðlífi, en sjá hjá sér, drykklanga stund
nokkru sinni fyr. j þessi sín “langförulu” börn og
söngflokkur söng sálma. Síðan Við viljum ákalla “Guð vors barnabörn.
lands” og fela forsjá hans hulda Og enn eru ótaldir fjölmargir
framtíð landsins okkar. j gestir: synir og dætur og vinir
í nafni hinnar íslenzku þjóðar íslands hvaðanæfa að. Römm er
lýsi eg því yfir, að þessi alþjoðar-j sú taug ættjarðarástar og vin-
tók biskup til máls, og verður
ræða hans.prentuð í næsta blaði.
Að ræðunni lokinni var sunginn
sálmur aftur og síðan streymdi ^
fólkið upp úr gjánni og suður á hátíð, sem haldin er til minning-j áttu, sem hefir dregið þá norður
völlinn. Þar áttu menn að skipa
sér í fylkingar undir sýslufána
skjaldarmerki) og hverri sýslu
og bæ ákveðinn staður í skrúð-
göngunni. En þetta fór alt í
handaskolum. Að vísu voru fán-
arir á lofti, en fólk vissi ekki und-
ir hvaða fána það átti að skipa
sér, því að það þekti ekki merkin.
Gekk því hver þar sem honum
sýndist og var alt á ringulreið.—
Var nú haldið suður i Almannagjá
að Lögbergi, og gekk það furðu
ar um að frá stofnun Alþingis, frá hingað.
stofnun hins íslenzka ríkis, eru
liðin þúsund ár — er sett.
Mætti hamingja og farsæld hvíla
yfir þessum merkilegu tímamót-
um í sögu íslands.
Við hefjum í dag fjölmennari
hátíð íslendinga, en nokkru sinni
hefir verið háð.
En við eigum jafnframt gest-
um að fagna.
Við skulum hefja hátíð með
því að heilsa á gestina.
eru Svo mörgum og svo göfugum
gestum hefir íslenzka þjóðin aldr-
ei fyr átt að fagna — eins og nú
á þúsund ára afmæli ríkisins.—
íslenzka þjóðin býður gestina
alla hjartanlega velkomna. Mættu
þessir dagar, sem þið dveljið hjá
okkur, verða ykkur bjartir og á-
nægjulegir. Mætti svo fara, að
þið flytjið með ykkur heim aftur
— eftir farsæla heimkomu —
Framh. á bls- 8
CANADA ER ÖRUGGARA MEÐ KING
VESTUR-CANADA KREFST ÞESS AÐ HANN HALDI VÖLDUM
GERÐIR HANS
Pau átta ár, sem hann hefir setiS a8
völdum, hefir Canada telcið feyknaleg-
um framförum, sem er afleiðing af vit-
urlegri og framkvæmdarsamri stjórn og
viturlegri löggjöf, sem verið hefir I
samræmi við þarfir þjððarinnar.
STEFNA HANS
parfir Canada eru miklar. Canada
þarf athafnir sem King stefna ein getur
veitt henni. King stjðrnin æskir endur-
kosningar á stefnu
Víðtækari viðskifta
Lægri framleiðslukostnaði
Nánari innanríkis vináttusambands.
STJÓRNARRÁÐ H\NS
*
Hver einasti ráðherra King-stjðrnar-
innar hefir nákvæma þekkingu á hög-
um og þörfum Cahada, er reyndur að
yfirburða hæfileikum, stjðrnsemi, ráð-
vendni og einlægri iöngun til að vinna
.Canada gagn.
-RÁÐHERRAR KING-STJÓRNARINNAR FRÁ VESTUR-FYLKJUNUM-
Þörfum og skoðunum Vestur-Canada er haldið á lofti innan ráðuneytisins, af fimm miklum
mönnum, sem Sléttufylkin eru stolt af.
RT. HON. W. L. MacKENZIE KING, Forsætisráðherra (Prince Albert).
HON. CHAS. DUNNING,
Fjármálaráðherra, (Regina)i.
HON. W. R. MOTHERWELL,
Búnaðarráðherra, (Melville).
HON. CHAS. STEWART,
Innanríkisráðherra, (Edmonton Westb
HON. T. A. CRERAR,
Járnbrautaráðherra (Brandon).
Þarna eru fimm 'gildar ástæður fyrir því, að þér styðjið stjórnina.
GREIÐIÐ ATKVÆÐI MEÐ YÐAR KING FRAMBJÓÐANDA
_____________ Publication authorized by E. G. Porter, Portage la Prairie.