Lögberg - 22.01.1931, Blaðsíða 2

Bls. 2.
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 22. JANÚAR 1931.
Fiski með lóð
Atvinnuvegir vor íslendinga
eru sveitabúskapur og sjávarút-
vegur. Hefir margt gott verið
ig, að lóðin er lögð miðskips, og
einn maður leggur með tveim
spýtum, sem hann slær undir lóð-
ina á víxl, en annar hnýtir sainan
við hvert tengsl; en tengsl er það j>e!gar fólki verður ilt af því, sem
kallað, sem haft er á milli belgja, það borðar og fær alt af gas 1
vinnuaðferðum. Mig langar þó
að fara nokkrum orðum um einn
þátt sjávarútvegarins, er nefnist
fiski með lóð.
Þessi fiskiaðferð er með hinum
veldi; hún situr á stjórnarpalli* þróttinn gefur, þarfir sér, sem
og heldur um stýrissveif þess þökkina á og dýrðin ber.
mikla loftfars, sem flýtur á ódá-1 Þú spyrð enn fremur: Eru þjóð-
inshugsana-sjó o!g hefir ágætust irnar á framfaraskeiði til sam-
skilyrði til að koma fyrst auga á kvæmni við alhugann? — Já, að
þá miðsöð alhugans, sem ljós- lokum verður ein hjörð og einn
Einlægt hækkar tala
Bisurated Magnesia ajjar lífgverðar hugsjónir berast þeirra manna, sem eru auðmjúkir
Rétta meðalið
við veikum maga
ritað um hvort tveggja og 1^stj u g er vana]ega 7 til 8 lóðir magann og verki eftir hverja mál-' geislar sannleikans stafa frá, og hirðir.
er Bisurated Magnesia
Einn kastar niðristoðunum, ínir ]jezta meðalið, eins og reynslan , , . , ... . ,
1 ýta lóðabölunum til þess manns, hefir sýnt. Af þessu meðali batn- Og enn fremur er minum o- og emlægir, og sem a a gj r s
sem leggur, og frá honum aftur. ar manni svo að segja st^rx og töluðu spurnihgum svarað: Þú ljósa grein fyrir því, að tilveran
Nú hefir þessi aðferð við lagning ‘ð vilt vita’ 1 hver;iu forgönguskil-! ber almættinu vitni frammi fyrir
lóðar breyzt nokkuð. Er á alla lengi. Bisurated Magnesia er yrði íslendinga eru innifalin? — öllum mönnum, og að “almáttur”
elztu í sögu sjávarútvegarins og ]5jarbáía komið lagningartæki meðal, sem á við magakvillum, en Eg kinkaði kolli og keflið snerist: þýðir ekkert minna en það, að
er vel þess verð að hennar sé’ (lóðarás). Er það aftur á skipinu er ekki leysandi- Spyrjið lyfsal- Hnattstaða íslands og náttúru- mennirnir koma engu til leiðar,
ÞAÐ ER EKKERT EINS GOTT
minst
hana.
og lýst vinnuaðferðum við^ og. er gívaijngur, klæddur sléttu
járni, og eru bríkur til beggja
Við skulum þá bregða okkur í enda. Er það því líkt tvinnakeflij
í lögun. Lóðin rennur yfir ásinn
ann.
eina slíka fiskiför.
Fjallkonan
Skipið liggur fyrir landfestum. °F er þá höfð full ferð á, meðan köldum vetrardeiri ““ ..... ° ' ~ ° 1 .........
Aldan vaggar því undur hægt og! að iaí?t er. En er lagt hefir verið,1^^ ag yar orðinn b]indur ag unar; samúðar og samtaka- A vlk" fluKS meú kefllð undlr rjos unj að menn lai neltt tú baka af seðl
kraftar þess, eru þess eðlis til á- sem hefir framhaldsgildi, nema
hrifa á skilning og tilfinningar, þeir séu samkvæmir almættinu.
að það vekur sérstakar eftirlang-| 1 rólegri og móðurlegri nærgætni
anir og þrár og venur á hugsjóna- og með hrífandi fegurðar yfir-
líf, og krefst og leiðir til samhugs- bragði, steig nú Fjallkonan til
’anvBuk
til að græða fljótt og vel
SAXA 1 HÖNDUM, KULDABOLLA,
FROSTBÓLGU, SKURÐI, BRUNA,
ECZEMA, KÝLI, GYLLINIÆÐ.
EITRUÐ SÁR, o.s.frv.
\
þýðlega, því að veður er all-gott;' eru balarnir teknir saman, settir
eg var orðinn blindur, að
degi hallar; rökkrið sígur yfir,
því að þetta er í byrjun vertíðar,
eg sat inni í svefnherberginu
mínu. Mér fanst hálf-kalt, það
voru í mér leiðindi og mér leið
hálf illa. Þó var þetta farið að
fram á skipið, og bundnir þar.
Þá er gengið hefir verið frá öllu
þegar skammdegi er sem svartast.! lauslegu á þilfarinu, ganga háset-
Klukkan er fjögur; fátt manna er ar til svefns, en tveir standa á mo]ktna úr mér, fyrir hugsun, sem
á skipsfjöl, nema þeir, sem skips-( verði yfir ljósduflinu, sem sett er eg bjú yfjr; eg endurmintist þess
ins eiga að gæta, halda vörð, og ef á enda lóðarinnar. Varðtíðin er að hafa búið ti] kvæði á sumar.
til vill matveinninn, sem hefir þá tvær stundir og verða þá manna
( skiftL
ingaöldinni stríddi aldarhátturinn um og sveif í norðausturátt. um.
á móti þessum andlegu þroska- Eftir að hún hafði liðið nokkra^ Seðlarnir eru heldur ekki vin-
skilyrðum, og á næstliðnum fim- faðma frá mér, herti hún fram- sælir. Og það er í rauninni ekki
tíu árum , hefir íslenzku þjóðinni haldið, sem hugur færi, og var á talað um annað meira í borginni.
græðst mikil reynsla á lægri svið- minna en mínútu horfin inn í sam- Þetta er eitt af því, sem daglega
um samhugsunar og samvinnu, lit !gljáhvítu jöklanna á háfjöllum kemur fyrir. íbúum Morskva gefst
daginn fyrsta 1889. Eg las það
upp á samkomu nokkurra kunn-
Mjö!g fer langur tími í leguna,^ jngja minna, sem höfðu mót með
til heitan mat eða kaffi.
En nú fara hásetarnir að tínast
um borð. Þeir koma einn og einr Þvi að ekki er byrjað að draga aár þann dag, í eina timburhús-
með sjópoka sína. Eru í þeim hreinj fyrr en birta tekur, því að ef lóð-1 jnUj sem þá Var til í Þórshöfn á
föt, sem þeir hafa með sér út í in slitnar, er ekki auðið að sja j Langanegj_ gg vissi, að kvæði
veiðiförina, því að ef veður leyf- milli belgja, sé myrkt af nótt. í þetta var alveg glatað, ef það hafði
ir, verður haldið til hafs, meðan afturelding eru hásetar vaktir og ekki Verið prentað í “Austra” á
Fr. Guðmundsson.
verið er að fylla skipið.
Skipstjórinn kemur upp í lyft-
vinnan byrjar. Aðalvinnan er að^ Beyðisfirði, en það gat eg ekki
draga lóðina. Raða menn sér þá munag_ Eg fór nú að reyna að
ingu, lítur til lopts og athugar niður svo< að stýrimaður og sá, framka]la kvæðið í huga mínum,
veðurútlit, tekur í nefið, og lítur sem dregur niðristöðuna, taka ljós-j en þag fdr ejns og Vant er, undir
á klukkuna, gengur niður úr lypt- duflið> °8 fyrsta bólfæri er dreg-| slíkum kringumstæðum, eg mundi
og iafnvel einstakir menn hafa nú íslands.
þegar komið auga á það, að grein- Þungur tómleiki þrýsti sér
arnar geta ekki notið lífs og brjósti mínu.
þroska, nema þær séu áfastar
stofni trésins. Að þannig er líka
ástatt mtð samhugsun og samþrá
mannanna, að hún nýtur ekki nær-
ingar og lífs, nema hún sé áföst
alhuganum, ávöxtur alhugans,
sannleikans, vísdómsins, kærleik-
ans og almáttarins, Guðs. Alt
I
að
bændum aftur, með því að láta þá
fá vörur. Alla vantar vörur. Fatn-
aður manna er nauðslitinn; skó-
sólar eru afardýrir, því að mað-
ur verður sjálfur að útvega þá og
koma með þá til skóarans. Eng-
inn skóari hefir neitt leður að
alt af nýtt og nýtt áhyggjuefni,| smíða úr. Og einir skór kosta í
Frá Moskva
Moskva í-nóv. 1930.
Það verður aldrei um Moskva
mannlegt líf, löngun, ákvörðun og sagt, að þar sé hver dagurinn öðr
sem mikið þarf að hugsa um. Og
nú er algengasta spurningin
þessi: Hvað er orðið af pening-
unum?
Ríkissjóður og ríkisbankar hafa
engum peningum yfir að ráða,
hafa ekki líkt því nægilegt fé
þess að greiða laun og verka-
kaup. Embættismenn og aðrir
opinberir starfsmenn hafa venju-
lega fengið kaup sitt goldið hálfs-
Moskva 30—40 rúblur eða meira!
Samt er hörgull á öllu.
Látið okkur fá vörur! Þetta
neyðarkall helzt stöðugt og breyt-
ist ekki, nema hvað það verður
og hærra olg hærra. Látið okkur fá
tHjVÖrur! Vörur! Það er sama kall-
ið í dag og í gær og verður hið
sama á morgun. — Mgbl.
kvæmni við hann, til þess að ná flugi. Frá því 1922 til 1926 gátu
tilgangi sínum. Án samkvæmni Rússlandsfarar sagt frá hinum og
ingnni og fram eftir þilfari, fer ið á lúðarvinduna. Er hún fram- nokkurn V€ginn efnið og beina- a]máttinn verður engu til veg- öðrum framförum, sem þar hefði Q
niður í hásetaklefann, svipast þar arla ®en^ur fynr kraftl fra, grindina, en gekk illa að útfylla ■ ■
um, hvort allir hásetarnir séu breiflinum> Þannig, að reim er sett bana. var þá búinn að hafa upp
komnir til skips, kallar til <mat-j
sveinsins og biður um kaffisopa. I
Eftir kaffidrykkjuna segir hannj
ýið stýrimann, að nú sé ráð að ná
í síld og fara að beita. Sá kveður maður> sem dre8ur nndan lóðar-
frá henni í samband við vinduna^ á tveimur erindunum af sex eða
en skiptir er á'þilfarinu, sem hægt sjö> og þau hljóða svona:
er að stilla vinduna með.
Dráttur er hafinn, og er einn
með sér einn eða tvo menn, er
vindunni, en stýrimaður innbyrðir
fara aftur í, því þar er ískassinn,; fiskinn af loðinni> goggar, sem
sem síldin er geymd í. Ná þeir í kallað er- Einn dregur niðristöð-
nokkra bala af freðinni síld, eft- una> °« losar fiskinn af onKlinum-
ir því sem þeir ætla, að þurfi á Annar situr fyrir aftan l°ðarvind-
lóðina. ! una> °fe sá sami hálssker fiskinn
Á meðan hafa hinir hásetarnir! A8rir hásetanna raða sér fram á
skipið, setja saman lóðabala, binda
þá og undirbúa sig til að stokka
vigl UPP lóÖina, því að hver lóð er tek-
in jafn-óðum og stokkuð upp. Er
það all-kalsamt 1 frosti og sjó-
gangi. í,-
Tími sá, er fer í að draga, er
oft langur, og er það verk eigi
búið, þótt byrjað sé kl. 6 til 7, fyrr
en um kl. 1 til 2, sé gjört ráð fyrir
70 til 80 lóðum. Meðan á drætti
stendur, skjótast menn niður, einn
og tveir, til að eta og drekka kaffi,
og skifta menn þá með sér verkum.
Þegar lóðin hefir öll verið dreg-
in og uppstokkuð, byrjar aðgjörð-
farið upp á þiljur til að týgja sig
til að beita lóðina. Skipa þeir sér
þá vanalega báðum megin
hreifilhúsið. — Er nú tekið til
óspiltra málanna og gengið að þvi
af miklu kappi að beita lóðina,
því að kappsmál hvers eins er að
vera fyrstur við að beita og að sem
styztur tími fari til. Eru drengir
þá fjörugir og oft kerskilegar
orðahnippingar milli þeirra.
Á 30 rúmlesta hreifilbát eru
vanalega 12 til 14 manns. Ganga
10 til 11 að vinnu á þiljum uppi,
og er skift svo verkum, að tveir
skera beituna, en hinir beita lóð-j
Lengjast dagar, ljósið skín,
leiða stúrið hjarta
að vona á dýru dægrin þín,
dagsins móðir bjarta.
Þegar inndælt angar vor,
óma tungumálin,
þár sem fönnin fylti spor
fæðist gróðrarnálin.
Nú eru fögur miðamót,
mörkuð jarðlífs þörfum,
hentug til að herða á sjót,
helguð nýjum störfum.
Lifnar innra lífsins fjör,
leiðast sól og blærinn,
bóndans hagsæld, betri kjör
boðar land og særinn.
framkvæmd, verður að vera í sam- um líkur. Þar er alt a ferð og mánaðar]egaj en nú hafa þeir að
eins fengið 40% af fyrri helm-
ingnum af kaupinu fyrir október.
er komið fram í nóvem-
ar komið, sem leiðir til réttlátrar orðið. En hvernig er þá umhoiis bermánuð Kennarar hafa ekki
framþróunar. Mátturinn er útrás þar núna? Vér skulum reyna að fen.gið greidd ]aun siðan j sept.
af alhuganum, eins og skinið af svara því. ember. Þótt menn eigi fé á vöxt-
sólinni. Að stríða á móti þeim Mörgum stórbyggingum hefir um j bonkunum, fá þeir ekki að
mætti er þekkingarleysi, og and- miðað talsvert áfram seinustu ár- taka það út Engir peningar!
stætt vitnisburði náttúrunnar. jn. Þar er t. d. hin mikla bygging Engir peningar! Hvað er á seiði?
Mennirnir óttast afl mestu vind- q. P. U., sem er hraðað meira en Menn höfðu búist við ýmsu ótrú-
anna, sem brýtur niður ramgjörð- öðrum byggingum. Undir henni ]egUj en að það yrði sk0rtur á1
ustu verk þeirra, og reyna þó dag- er rnikill kjallari. Hún stendur pappírspeningum, það hafði mennl
lega, að afl vindanna hindrar enga hjá Ljubanka, sem nú heitir ekkj úrað fyrjr.
vitund ósýnilega áhrifastrauma Dserzjinskýgata. Hún er 10-lyft Það þarf gvo gem engum þ]öðum
TVÖ KVÆÐI.
“hvarf”, Pjatakoff yfirbanka-
stjóri “hvarf”; alt fjármálaráðu-
ina. í byrjun veríðar eru eigi in á fiskinum, o!g eru ílatnings-
beittar nema svona 70 til 80 Ióðir. j borð reist upp, bæði stjórnborðs
En hver lóð 100 önglar og milli °8 bakborðs megin. Ná þau út
1 almáttarins, og af þeirri ástæðu og þar yfirgnæfir í miðju 15 hæða um það að fletta> að þér er um
hneigjast menn til samkvæmni við turnbygging og er úr henni útsýn eitthvert ólag að ræða Það gjá
alhugann. Reynslan og aflleysið yfir a]]a borgina. Beint á móti er a]]ir En frá <<æðgtu gtöðum» kom
kennir mönnum að hallast á hækj- utanríkisráðuneyti Rússa enn í gkýringin ________ til vonar og vora:
urnar, auðmýkjast og þrá sam- gamalli bygginlgu, sem alveg _ ,Brjuchanoff fjármálaráögjafí
kvæmni við Guð, alhugann, lífs- hv€rfur við hliðina á þessu stór
uppsprettuna, vísdóminn og mátt- þýsi.
inn. Það er afturhvarfið og upp- Þá má mjnnast á stjórnarráðið neytið “hvarf». 0g það er satt
haf eilífa lífsins hér á jörðinni, að nýja> þótt það sé ekki eins stórt að ð]lum almennjngi þótti gaman
allir slíkir menn skilja og með- og Dsehzjinksky byggingin. Það að þeggu Það er ekk- syo margt
Þar sem eg nú sat og glápti út taka Jesu Krist fyrir þann, sem er nú bráðum fullsmíðað og stend- að g]eðjast yf]r Þegg vegna þútt]
í myrkrið, þó um hádag væri, þá hann sa8ðist vera, breikka og ur gegnt Kreml, hinum megin við það á yið að fá gotf gtaup> þegar
sá eg nú kefli, eins og úr kristalli hækka dyrnar og bjóða honum ánþj þar Sem stórbrúin er. Það er það vjtnaðjstj að þejr á “hærrj
væri og fult af Ijósi. Það stóð í inn> hafa Þa meðtekið og skilið, að mæ]tj ag í því húsi verði 2,500 her- st8ðunum» væri komnir í hár
loftinu, fjögur fet frá gólfi, og hann er vegurinn, sannleikurinn bergi. Slíkum opinberum bygg- saman.
studdist ekki við neitt. Það var °8 llfið; af honum er samhugur- jngum er alt af valinn bezti stað-^ En hjtt ^ g
hér um bil tvö fet á lengd og meira inn kendur °8 innbyrðis elskan ber ur. Hingað og þangað hafa líka et?lbættjsmenn opinberir starfg.
Afturelding.
Enn á ný er frón að fæðast.
Fjöll í morgunþoku vaða.
Daginn unga í rauðum reifum
Rán og dætur hennar baða.
Bráðum rís hin mikla móðir,
máttug, ung, af beði vakin.
kastar glæstri skýja skykkju,
skín af ást og dansar nakin.
í þeim dansi er dýrsta ljóðið
dáið á vörum þúsundanna;
þar sem ríkir hennar heiði
hittast óskir guða og manna.
Koma að handan klökkvir vindar,
kyssir sæinn þögul ströndin.
Enn þá ljómar sól hin sama,
sem þann dag er skópust lyndin.
en fet í þvermál, og snerist und- vott um einlægni og framkvæmd- verjð reist ibúðarhús fyrir opin-'
arsemi í bróðerni.
Þú vilt vita frekar, hvað Fjall-
hvers önguls er 1% faðmur.
að borðstokk og inn á fiskkassann.
Þetta tekur 1 til 1% klukku- Hefst þá flatnin*> fletía tveir eða
stund; fer það alt eftir handflýti
þrír við hvort borð, einn hausar
þeirra, sem beita. Þegar fer að fj*ir hvort borð’ en annar 9ko,ar
líða á beitinguna, biður skipstjór
j fiskinn frá báðum borðum, en einn
inn vélamanninn að hita upp hreif- fer 1 lestina °« saltar fiskinn' ,A
ilinn. Stenzt þá oft á endurp, að
meðan að aðgjörðin stendur yfir,
þegar hreifillin er kominn af er haldið UPP undir land> °* tá er
stað, er lokið að beita. 1 henni er lokið’ fá menn sér bita
ur hægt um sjálft sig.
Eg gætti þess að róta mér ekki,
en horfði stöðugt á keflið, hafði konan hafi með þetta að gera?
nú gleymt sjálfum mér og fagnaði
held ég þessari tilbreytni. Keflið
snerist í lausu lofti, hér um bil
fjögur fet frá mér. Þá alt í einu
steig forkunnar frítt konu andlit,
með hvítan höfuðfald, upp á kefl
ið, og hálsinn kom og brjóstin og
allur líkaminn í fegursta brúð-
menn neitt á þessari tilkynningu.
Eg hneigði mig — keflið snerist.
Fegurðin er mikill aflþáttur í ein-
ingu alhugans. Fjallkonan er
mikil fegurðar-hugsjón ■ mörg
I hjaranlelg hugsun, þrá og von er
| sameinuð í þeirri einu hugsjón.
I Ekkert íslenzkt afreksverk er
þjóðinni í einlægni sameiginlegra.
bera starfsmenn. Skamt frá Sus- - . . ,
I . “ “ . , - x Þeir voru jafnfélausir eftir sem
jareff turm hafa utlendir serfræð- . . x
,, , , . | aður — og þeir eru þo meiri hlut-
íngar fen'gið íbuð 1 sæmilegu husi, . . .
, . , , | mn af þeim, sem vinna hér í borg.
en leigan er ha. „ , , , „ „
En hvernig gengur þa með rik-
isbúskapinn ?
Margt kemur þar til greina. —
Fyrst og fremst viðskiftakreppa
vegna þess, að sumir höfðu verið
ir á það að gefa út ávís-
anir. Og þegar þar við bættist
svo, að hin opinbera verzlun lenti
Þarna eru nú framfarirnar í
byggingum. En framfarir þurfa^
að vera á fleiri sviðum. Hvernig
er t. d. með samgöngur um borg-j
ina? Á byltingadaginn 7. nóvem aílóspari
ber 1929, sagði Stalin í grein, sem
hann birti: “ítússland er að
Andlátsorð afbrotamannsins.
Uppeldi hefi ég hlotið
hráslagalega rotið,
einmana á fleka flotið,
forina niðrí hrotið.
Löstunum hefi ég lotið,
lögin margsinnis brotið,
oftlega Um aðra hnotið,
engrar handleiðslu notið.
Bráðum er þrekið þrotið,
þreyttur fell ég í rotið.
Ýtið mér út í skotið
andvana og brennið kotið.
Helgi Sveinsson,
frá Hraundal.
—Lesb.
Því næst er gengið frá bölum
þeim, er beitt hefir verið í, í göng-j
unum, og þeir skorðaðir vandlega, j
því að alt af má búast við öldum!
og sjávargangi.
Nú er skipið losað frá bryggju.
Skipstjórinn stýrir út frá höfn-
inni, en þegar komið er út fyrir
dufl, taka varðmenn við, og kveð-
ur skipstjóri á, hvaða strik eigi
að stýra, og fer það eftir því, á
hvaða mið hann ætlar sér, út á
“Kanta” eða suður í Garðsjó. —
Gengur þá skipstjóri til “koju ’
og biður að vekja sig eftir ákveð
inn tíma, er hann ætlar nógu
langan út á vaztir. ^
Tveir menn halda vörð, stýra
þeir til skiftis. Fer þá sá fram
í, er eigi stýrir, og fær sér kaffi.
Heldur hann lifandi í eldavél-
inni og heitir hinum hásetunum
kaffið. Sofa þeir vært í “kojum”
sínum og njóta hvíldar undir
vinnuna.
Þegar út á vöztina kemur, er
skipstjórinn vakinn. Hann kemur
upp, gáir til veðurs og hyggur að
því, hvort nokkur breyting hafi
orðið um veður. Hefir hann þá
hrest sig á kaffi. Biður hann þá
að vekja háseta þá, er sofa, því
að nú er tími kominn til að leggja
lóðina, og lifnar þá yfir öllu, því
að nú þarf að hafa hraðar hendur
við að koma lóðinni í sjóinn.
Menn skipa sér til verka eftir
því, hvað hver á að gjöra. Vinnu
við lagningu lóðar er hagað þann-
;eða kaffi. Síðan er tekið til fr-j sáat j hvítum k]æðunlj og skúrnir
i spiltar málanna aftur, farið að ]íka hvítir; og ]augt fyrir neðan
kaupsklæði; og áfram seig keflið ~ ‘ T*. “ ' , verða vélanna land, drátarvéla og' , vöruhraki "
, , , , „ , ií nalægð þeirrar fegurðar-hug- ... • „„„ 1 vorunraki, þa jokst dyrtiðm um
undur hægt þar til allur líkaminn ., ,,,,,, . bila land.” En raðstjornin var( t , • , . _
sjonar, eru þinar þrar a þessari . . ,,, TT , allan neiming a frjalsa markaðn
of þung fyrir bílana. Um leið og
beita og út á vaztir.
Er eigi létt fyrr en skip er fult,
ef unt er. Tekur það svona 5 til
6 daga með 30 rúmlesta skip.
Þennan tíma er lítt sofið, eink-
um er vorar og nótt fer að birta,
og verður mönnum þá oft hugsað
til þeirra, er í landi lifa við næg-
an svefn og ðll þægindi.
Gamall sjómaður.
—Lesb.
DÁNARFREGN.
Kristján Grímsson, Vopnfirðing-
ur að ætt, vihnumaður í Viðir-
bygð, hjá Sigurði bónda Sigvalda-
syni, dó að heimili hans, þann 9.
þ.m., eftir fárra daga þjáningar;
banamein hans var lungnabólga.
— Kristján kom hingað til lands
stuttu eftir aldamót. Um langa
hríð hafði hann unnið hjá bænd-
Um í umhverfi við Baldur, Man.
í Víðirbygð hafði hann verið á
fimta ár, jafnan hjá Sigvaldason’s
hjónunum. Kristján 'heitinn hafði
verið einkar trúr og dyggur þjónn
og ráðvandur og vel liðinn mað-
ur. Þrjú systkini hans eru á lífi
hér í landi. — Hann var jarðsung-
inn frá heimili Mr. og Mrs. S. Sig-
fæturna stóð með yndisfögru letrij
nafnið: Fjallkonan.
Þegar hún hafði snúist á frásíð-i
una, þá steig hún af keflinu og
stóð á gólfinu við keflið og hafði
þá um leið hlotið fullkomna stærð
og ímynd fegurstu konu, sem eng-
in orð fá lýst rétt, en bar þó með
sér, að hún var aðeins ímynd, sem
stöðugt fullnægði fegurðartil-
finningunni betur ög meir við
yfirvegun. Keflið snerist eins og
áður rétt undir hvelfdum brjóst-
um hennar.
Nú langaði mig ómótstæðilega
til að ávarpa hana, en hvað var þá
hentugast að segja? Eg fann, að
mér hafði vaxið ásmegin í hugs-
un, og ég ákvað að spyrja hana
þannig: Geta hugsjónir sem þú,
orðið að lifandi verum, sem hugsa,
skilja og svara? En áður en eg
sagði nokkurt orð, sá eg með skýru
letri á keflinu þetta svar: Nei,
hún er að eins ódauðleg hugsjón,
sem er stöðugt að fegrast og full-
komnast fyrir samhug íslenzku
þjóðarinnar að því takmarki, og
slíkar hugsjónir geta orðið að
skrautmyndum, sem bregður fyr-
ir á ljóshvolfi himneskra dýrðar-
heimkynna.
Fjallkonan stóð kyr, keflið sner-
j stundu ákveðnari, og þú færari um
að þjóna sannleikanum. Þú spyrð
um.
, *. , ---- Frjálsa
hún steig á aurbrettin, brakaði 1 ^ ^
bílnum. Þetta voru um 100 bilar,
markaðnum? Er
Jú, að vissu leyti.
UUilUIIl. F'tJttd VUl U UIU J.VV f -ry • ...
um það, hvers eðlis-eldur er það, , , . „'i-x ttinir svongu magar borgarbuanna
___ ._L,sem hun hafðl keyPf> grænmalað- hnfa OÍAor, w
sem upplýsir og hreyfir keflið,
sem enginn þráður liggur að?
ir og fallegir bílar. Þeir komu í
fyrrahaust. En hvað er orðið af
Menn segja, að þeir séu
hafa síðan í vor verið háðir því, að
fá lífsnauðsynjar hjá bændum á
strætum og gatnamótum. Á þenn-
an hátt hafa miljónir rúbla borist
Hugsjónahæð upplýsir það, sam- , , „
þeim!
hugsunarafl hréyfir það. Þú , . , „ .* *
spyrð: Hvað veldur stafsetnmg . , , ,. , | ut a landið, þvi að borgarbuar
,,,,,. . , , þar eru engir varahlutir til þess,, , » ,. , ,
og stýl á keflinu Einlæg þrá _ hofðu ekkert að selja bændum í
,7 . . , i að gera við þa, og þar liggja þeir; „ . ... , . ,
þinnar eigin hugsunar eftir ljós- , , . . , , . f . staðinn fynr vorur þeirra. Auk
. ’ , . Þessa ma telja fjartoku stjórnar-
það hvernig goturnar 1 Moskva . .... ,
mnar ttil ymsra íðnaðarfyrirtækja
geislum sannleikans, í fullkomnu
trausti til almáttarins.
eru. Fegurðin er fallvölt! Og þú,
o. s. frv.
Að vísu hafði stjórnin eitt ráð
SMÆLKI.
Þú spyrð enn fremur: Hvernig ferðamaður, sem ekki átt bíl frem-l
fer eg að sjá keflið? Svarið ligg-'ur en sovjetborgararnir, verður að ... , _ . ,, , .
ur 1 annari spurnmgu: Hvernig lata þer lynda að ferðast 1 nmum
fórstu að sjá þenna vísu part: gömlu hestvögnum, sem eru engu j
“Mest eru sumar sólstöður svip- þýðari né betri heldur en þeir
ur af himnaríki.”? Þú ert hvergi voru fyrir 20 árum.
eftirtektarverður af sjálfum þér. | En fyrir 20 árum kostaði það
Það eru áhrif almáttarins á huga 30 kopeka að aka frá Alexander-
þinn. Ef þér lærist í auðmýkt' járnbrautarstöðinni til Grand Ho-
og lotningu að viðurkenna mikil-j tel. Nú kostar það ,12 rtíblur.
leikann, þá finnurðu fyrst hve Sögðum vér það ekki í byrjun, að
lítil og vanmáttug ögn þú ert, og' hér gengur alt með flughraða.
skilur þá fyrst hið eina nauðsyn-j Og þótt ekkert annað breytist,
lega: að hreinsa svo huga þinn af hækkar verðlag jafnt og stöðugt.
tilhneigingum og ástríðum jarð-
lífsins, að þú sért sem fægður
Borgarbúi: Signor, Signor, það
getur ekki verið, að þer hafið séð
Róm á einum degi.
Bandaríkjamaður: Jú, — við
skiftpm erfiðinu á milli okkar —
konan mn skoðaði kirkjurnar og
ég söfnin.
— Jóhann, klukkan datt niður
af veggnum áðan, og ef það hefði
skeð svo sem mínútu fyr, mundi
hún hafa komið í höfuðið á
mömmu.
— Já, er það ekki eins og ég hefi
alt af sagt, að þessi klukka var of
djörfung til þess að ryðja þér(
flötur til að endurskína af Kristi braut inn í sporvagn, eða almenn-
í guði. Sért þú guðsanda endur-| ingsbíl. Þá viljum vér óska þér
skin, eigir þú Krist að sönnum þess, að þú sért eins og ormur —
vin, svo í þér lýsi hans ljósin eins 0g lítill ormur, þegar þú kem-
sterk, þér leyfast einnig máttar-;ur á stöðina. Að minsta kosti ætt-
verk. Þú ert að vali og viljaiirðu að aðgæta það, áður, að
valdason, og lagður til hvíldar íj lst hæFt °g upplýsingarnar héldu hans verkfæri í hendi skaparans, hnapparnir í frakka þinum sé vel ^
Víðir-grafreit, þann 15. jan., af áfram að birtast> eins og hér seg- glugginn, sem leiðir 1 jós og yl, festir og þoli rykkingar og svift-
séra Sigurði ólafssyni.
ir: íslenzka þjóðin stendur með
leggur þó hvorugt þetta til. Skylt ingar. Og svo verðurðu að hafa
samhug vel að vígi til þess að( er þú viljir skilja hann, er skiln- peninga í buddunni, helzt smápen-
stjórna jarðlífí mannanna í hærra ingsljósum auðgar mann, sem inga, því að það er ekki venjulegt,
——————
DUSTLESS COAL and COKE . Chemically Treated in Our Own Yard
Phone : 87 308 TSfíí
D. D. W00D í LIMITED WARMING WINNIPEG SINCE “82” k S0NS HOMES