Lögberg - 12.02.1931, Blaðsíða 1

JPHONE: 86 311
Seven Lines

lqt| )£&
itcö.

,sV1
N
' C°r‘
i&o*
For
Service
and Satisfaction
ef g.
44. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 12. FEBRÚAR 1931
NUMER 7
Skógræktarfélagið
hélt fund í Jóns Bjarnasonar skól-
anum 23. janúar síðastliðinn. Séra
Rúnólfur Marteinsson stýrði fund-
inum; fór hann nokkrum fögrum
orðum um það, hversu mikil prýði
•
og hvílíkur fagnaðarauki væri í
fögrum skógum, og flesta kvað
hann mundu ala þá ósk í brjósti
sér, að hepnast mætti að rækta
^skóga á íslandi. Hann kvaðst æf-
inle!ga minnast þess, hvílík líkn
það hefði verið, þegar hann var
prestur í Nýia íslandi, að komast
inn í skjólið á skógarbrautum,
eftir kalda keyrslu í stormi og næð-
ingi á vatniiui eða sléttunni.
Hann kvaðst óska félaginu allra
heilla og vilja leggja til sinn litla
skerf því til stuðnin!gs.
Þá talaði B. Magnússon all-
lengi; lýsti hann byrjun og fæð-
ingarbaráttu félagsins og fór all-
greinilega yfir sölgu þess alt til
þessa dags. Hann las upp skýrsl-
ur um fjárhag þess og ásigkomu-
lag í heild sinni og einstökum at-
riðum. Af því búnu las hann
upp kafla úr bréfium frá Sigurði
Sigurðssyni búnaðarmálastjóra á
íslandi, Jóni Rögnvaldsyni og Há-
koni Bjarnasyni skógfræðingum,
þar sem þeir lýsa velþóknan sinni
og þakklæti á tilraunum “Vín-
lnadsblóms”, og þakka sérstak-
lega fyrir fræ það, er sent hefir
verið til íslands.
B. Malgnússon gat um, að i alt
hafi verið sendar til íslands 78
únzur af fræi, og eftir því er hr.
Jón Rögnvaldsson segir, þá kom
alt upp, er hann sáði, og leit vel
út undir veturinn.
Þá las hann einnig lög hins
nýja skógræktarfélags heima á
Fróni, olg annað bréf frá Sigurði
Sigurðssyni, þar sem hann óskar
samvinnu við þetta félag.
Mr. Magnússon lýsti því yfir, að
kvikmyndir yrðu sýndar á fund-
inum, er sönnuðu það til fulls, að
skógur gæti vaxið á íslandi, því
hann væri mjög blómlegur miklu
norðar en ísland væri og. þar sem
hann ætti miklu erfiðara upp-
dráttar.
J. T. Thorson, fyrverandi sam-
bandsþinlgmaður, talaði nokkur
orð á en.sku. Kvað hann viðleitni
skógræktarfélagsins í alla staði1
virðingarverða og taldi Birnij
Magnússyni bera mikið lof fyrlrj
dugnað hans og áhuga. Hann
kvaðst telja það vel til fallið, aðj
Igjöfin frá Canada til íslands til
minningar um Þúsund ára hátíð-*
ina, væri að einhverju leyti til
þess að framkvæma þar skógrækt;
kvað hann sér finnast það eiga vel
við, að eins og lifandi partur ís-
lenzku þjóðarinnar væri um aldur
og æfi gróðursettur hér — synir
hennar og dætur — þannig yrði
einnig lifandi partur af Canada
um aldur og æfi gróðursettur á
íslandi — skógar þess.
Samþykt var, að félagið skyldi
senda beiðni til allra þeirra, er
til íslands fóru í snmar sem full-
trúar, þess efnis, að þeir mæli með
því við Ottawastjórnina, að gjöf
Canada til íslands verði styrkur
til skógræktar.
Að þessu afloknu, sýndi Mr. A.
Milne, kvikmyndir af Norður-
Canada; sýndi hann þar ýms
Fálka flug
Sunset, Clear Tiake, Riding Mountains, Nationai Park
Sigurður Skagfield
Borgaralegt hjónaband
A. J. M. Poole, þingmaður fyrir
Beautiful Plains kjördæmið og
einn af stuðningsmönnum stjórn-
hefir lagt fyrir Manito-
söng í Árborg 4. febr., fyrir fullu
húsi. Ógleymanleg mun sú ánægju-
stund, öllum er þar voru staddir.
Fylgdist þar að listrænn, hrífand: alínnar’
söngur, sunginn af æfðum söng-j baþingið lagafrumvarp, er breyt-
skiln-1 'r hjónabandslögunum, ef sam-
þykt verður, þannig, að dómarar
hafi rétt til að gefa hjónaefni
I saman í hjónaband. Varð þegar
ágreiningur út af þessu. F. G.
manni, sem hefir glöggan
ing á list sinni og syngur svo eðli-j
lega og óþvingað, að hann hrífur
hjörtu áheyrendanna, og leiðir þá
með valdi listarinnar. Glæsileg
Sökum þess að f jöldi íslendinga,
bæði eldri sem yngri, hafa æskt
þess, að eg framvegis birti af-
stöðu hockey-flokkanna í Hockey-
sambandi fþróttafélags íslend-
inga, þá læt ég þá skýrslu hér
fylgja. Hafa bæði íslenzku viku-
blöðin leyft íþróttafél. rúm til að
birta greinar um hockey- og aðra
starfsemi fél„ sem eg veit að
fél. og fjöldi íslendinlga eru þeim
þak^lát fyrir.
íþróttafél. Fálkarnir, varð árs-
gamalt 1. febrúar, Vill félagið
nota tækifærið til þess að þakka
íslendingum fyrir allan þann góð-
vilja, er þeir hafa sýnt félaginu.
Enn fremur vill fél. þakka íslenzku
vikublöðunum fyrir hinn ágæta
stuðning, er þau hafa veitt því í
orði o!g verki á liðnu starfsári.
Framkvæmdarnefndin.
Afstaða hockeyflokka íþrótta-
félagsins er þessi:
Vin. Tap. Jafn Mörk
persóna o!g prúðmannleg
koma söngmannsins heillaði alla.
Mr. F. Friðfinnsson spilaði undir.
(Fréttar. Lögb.)
Þjóðvegurinn
Éins
fram-^ay^or’ 'f°rin£Í ihaldsmanna, sner-
ist eindregið á móti því, að dóm-
arar hefðu nokkuð við það að
gera að feifta hjón og hélt því fram
að það ætti að vera eingöngu
kirkjul'eg athöfn. Gerði hann til-
lögu um, að strika þetta atriði út
úr frumvarpinu, en sú tillaga var
feld, og urðu að eins 16 atkvæði
Hon. T. A. Low látinn
Hann lézt í Renfrew, Ont., á
mánudaginn í þessari viku, sextug
ur að aldri. Hann var fyrst kosinn
til sambandsþingsins 1908 og sæti
átti hann í Mackenzie King stjórn-
inni 1921 til 1925. Tvö siðustu ár-
in viðskiftamála ráðherra.
Lady Aikins dáin
Lady Mary Aikins andaJðist.. Á
Almenna spítalanum í Winnipeg
á mánudalginn í þessari viku. Hún1
var ekkja Sir James Aikins, sem
um tíu ára skeið var fylkisstjóri
i Manitoba og höfðingi mikill.
og flestum mun kunnugt,
hefir undanfarin ár verið að þvij meg henni, en 31 á móti. Flokks-
unnið að bylggja akveg þvert yfir menn Taylors fylgdu honum býsna
Canada, alla leið frá hafi til hafs.j Vel í þessu en örfáir aðrir.
Er nú mikið af þessari löngu brautj •____________
fullgert, en þó er ógerður æði
langur kafli í vestanverðu Ontar-
iofylki og austanverðu Manitoba-
fylki. Eru töluverðir örðugleik-
ar á að byggja keyrslubraut á
þessari leið, en nú hefir þó verið
afháðið að !gera það í sumar.
Verður verkinu hraðað svo, að
brautin verði fullgerð 31. ágúst.
Eftir það verður Austur- og Vest-
ur-Canada samtengd með góðum Sambandsþingið hefst
keyrsluvegi. Ráðgert er að minn- 1 2. marz
ast þess atburðar með hátíðahöld- Bennett forsætisráðherra hefir
Um september í haust. tilkynt, að þingið verði sett i2.
marz. Verður þar áreiðanlega
mikið verk að vinna og úr mörgum
vandamálum að ráða, jafnvel ó-
vanalega mörgu, og ekki ólíklegt,
að þingið sitji langt fram á sum-
ar. Tollmálin koma sjálfsagt til
umræðu. Núverandi stjórnarfor
maður virðist enn hafa fasta tru
á því, að flest eða öll, þjóðarmein,
hvað Canada snertir, megi lækna
með hærri innflutningstollum. Þa
má og búast við nýjum skattaá-
Engar kosningar þetta árið iögnni» Því eins og stendur nægja
ekki tekjurnar nærri því fyrir út-
Hon. W. J. Major, K. C., dóms- gjöldunum.
málaráðherra Manitobafylkis, gaf
það í skyn í þinginu í vikunni sem
leið, að almennar fylkiskosningar
mundu ekki fara fram á þessu ári.
Þingið, sem nú stendur yfir, er að
visu fjórða þingið síðan almennar
kosningar fóru fram, en ekki þarf
stjórnin að ganga til kosninlga fyr
en á næsta ári, frekar en hún vill.
Ekki sagði þó Mr. Major neitt í
þá átt, að stjórnin hefði fastráð-
ið þetta, vék að eins að því mjög
ferðalög o!g tæki á að ferðast umj stuttlega undir umræðum á þing-
norðurlandið; einnig sýndi hann
flugvélaferðirnar. Var þar margt
fróðlegt og nýstárlegt að sjá, sér-
staklega var það undravert, að sjá
græna pine-skó!ga lengst norður
með Anderson River, um 200 míl-
■ur norður af Ishafsbaug, og eins
norðvestur af Mackenzie fljóts-
mynninu.
McGiverin dáinn
Hon. Harold Buchanan Giverin,
merkur lögmaður frá Ottawa og
um all-langt skeið sambandsþing-
maður fyrir það kjördæmi og einn
af ráðherrunum í Kingstjórninni,
andaðist í Victoria, B. C., hinn 3.
Þ- m., 61 árs að aldri.
inu. Mátti jafnvel skilja það, sem
hann sagði þessu viðvíkjandi, engu
síður sagt í !gamni en alvöru. Engu
að síður er vei líklegt, að þetta
reynist rétt.
Meiri hraði
Englendingurinn, Capt. Mal-
colm Campbell, keyrði bíl, sem
í'Bláfugl” er nefndur, hraðar
heldur en nokkur bíll hefir áður
farið, 5. þ.m., að Dayton Beach,
Florida. Reyndist hraðinn 245.73
mílur á klukkustund, sem er 14
mílum meira en hraðast hefif áð-
ur verið farið í bíl. Hér er því enn
um nýtt met að ræða. Ekki varð
neitt siys að þessu.
Hár aldur
Kona, að nafni Sarah Maclean,
er nýdáin í Antifeonish, N. S., 102
ára að aldri. Hún lætur eftir sig
sjö börn, 27 barnabörn, 23 barna-
barna-börn og eitt barna-barna-
barna-barn.
Kviksetningar
Franska þingið heldur vafa-
laust, að kviksetningar . eigi sér
stað þar í landi, og helzt að þær
séu ekki fátíðar, því það hefir gert
ráðstafanir til að koma í veg fyr-
ir, að slikt geti komið fyrir fram-
ve!gis. Hefir þingið skorað á
stjórnina, að sjá um að ekkert lík
sé svo jarðað, að ekki fari fyrst
fram nákvæm skoðun á því, sem
gerð sé samkvæmt vísindalegum
reglum, svo ómögulega geti kom-
ið fyrir, að líf leynist með líkinu,
og skal dánarvottorð gefið af þeim,
sem |þá rannsókn htefir fram-
kvæmt.
Áátralíu smjör
Nýkomin eru til Vancouver 207,-
200 pund af smjöri frá Ástralíu.
Það litur því út fyrir að Canada
kaupi srnjör frá Ástraliu enn, þrátt
fyrir allan hávaðann sem gerSur var
á móti því í sumar sem leið.
mánudagskvöldið þann 4. þ. m.
Máttu Natives hafa sig alla við að
verjast fyrri part leiksins. Skutu
Fálkarnir tvisvar í höfn í þeirri
atvinnu. En þá fór nú heldur að
síga í Natives, og hallaðist leik-
urinn mjög á Fálkana um hríð.
Óð nú Sam Laxdal í !gegn um lið
fálkanna og skaut í höfn. Setti
þetta mikið kapp í Natives; rudd-
ust nú Wally Bjarnason og Her-
man Felsted enn á ný í gegn um
lið þeirra og skutu tvisvar í höfn.
1 En í því tóku fálkarnir þann fjör-
kipp, að þeir ruddust fimm fram
sem einn maður væri og brutu
Natjves á bak aftur. Skipuðu nú
Natives sér fyrir framan hafn-
mynnið, en Eggert Bjarnason og
Kjartan Johnson ruddu öllu úr
vegi sínum og skutu Fálkar tvisv-
ar í höfn, sem og var þeim til
sigurs.
Víkingar 3 — Geysir 1.
Víkingar sigra í fyrsta sinn.
Víkingar koma á svellið með
varalið svo mikið, að þeir gátu
skift um menn á hverju 10 mín.
fresti. Fjöldi fólks var viðstatt,
er eggjaði Víkinga fram til sig-
urs. Geysir stóð si!g vel í byrjun
og höfðu langt fram eftir leiknum
það bezta af viðureigninni. En
þegar á leikinn dró, fóru Geysis-
menn að þreytast mjög, því leik-
urinn var háður af kappi. Hafn-
vörður Víkinga var ósigrandi
þetta kvöld. Adolf Jóhannesson
var einn hinn skæðasti maður á
ísnum fyrir Geysismenn, einnig
léku þeir Victor -Sigurdson og
Wally Sigmundson vel. — Víking-
ar léku yfirleitt vel, þó munu bak-
verðir hafa gert einna bezt.
Frá aðalfundi, er haldinn var 2.
febrúar 1931:
Samkv. akýrslu féhirðis, voru
inntektir á árinu $572.42, en út-
gjöld $569.00; penin’gar í sjóði þvi
$3.42; útistandandi $60. — Innrit-
ast höfðu á árinu tvö hundruð og
þrir meðlimir; gildir meðlimir
127 (þeir einir voru taldir gildir
meðlimir, er skuldlausir voru í
árslok).
Jack Snydal var kosinn heiðurs
forseti; og heiðurs-meðlimir þeir:
Dr. J. T. Thorson, K.C.; Dr. O.
Björnson, Dr. B. H. Olson, Dr. A.
Blöndal og Mr. W. J. Lindal.
í stjórn félagsins voru þessir
kosmir:
Ari G. Maignússon, forseti.
W. M. Goodman, vara-fors.
C. Thorlaksson, féhirðir.
W. B. Bjarnason, skrifari.
Jón jarnason, aðstoðarskrif.
Fjármálanefnd þessi: William
Marr, Ásbj. Eggertsson, John Pet-
erson.
Hockey nefnd: Albert Johnsom
Skúli Anderson, Bill Goodman,
Wally Bjarnason, Jack Snydal,
Robert Helgason.
Pétur Sigurðsson kosinn eftir-
litsmaður. A. G. M.
Málmtekjan í Manitoba
Málmtekjan fer vaxandi, eftir
því sem Hon. D. G. McKenzie
námaráðherra hefir nýlelga skýrt
frá. Varð hún 20 per cent meiri
árið 1929 heldur en 1928. Árið
1929 gáfu námurnar af sér í
málmum og öðrum verðmætum
efnum 5,423,825, en 1928 urðu
tekjurnar alls $4,558,056, þar á
meðal er töluvert af gulli og
silfri, eða $484,186 af gulli og
$1,014 virði af silfri. Manitoba
fylki virðist því vera heldur fá-
tækt af silfrinu. Námuvinnan er
mjö!g hættuleg og olli hún mörgum
slysum í Manitoba 1929. Átta
mistu lífið og sextán meiddust svo
að þeir urðu ófærir til vinnu og
alls meiddust 657 svo að þeir
þurftu einhverrar læknishjálpar
Stórkoátlegir jarðskjálftar
í vikunni sem leið urðu stór-
kostlegir jarðskjálftar í Nýja Sjá-
landi og hrundi fjöldi bygginga í
hafnarbænum Napier. Einnig í
Natives .... . .. 4 1 3 11 Hastings og víðar, og einum fimm
Fálkar .. 3 2 3 9 bæjum alls við Hawkes flóann,
Geysir .. 2 3 3 7 sem er við sunnanvert Northj
Víkingar ... 1 4 3 5 Island í Nýja Sjálandi. Er hald-
Fálgar 4 — Natives 3. Fálkarnir eru harðir í horn að ið, að þar muni hafa farist um eða yfir þúsund manns og fjöldi
taka, eða svo fanst Natives það á meiðst. Eignatjónið er afar mikið.
Napier eyðilalgðist að miklu leyti
og er álitið að af því stafi afar-
mikil veikindahætta fyrir þá, sem
eftir eru, en fjöldi fólks hefir ver-
ið flutt burtu og útvegað húsnæði
annárs staðar. Hefir nú nokkurs
konar herstjórn verið sett í bæn-
um og engin umferð leyfð um þann
hluta bæjarins, sem verst er far-
inn. Alt er gert, sem hægt er til
að líkna hinu nauðstadda fólki, en
þrátt fyrir það, er ástandið óskap-
legt nú sem stendur.
Þýzka átjórnin heldur velli
Bruening kanslari og stjórn hans
virðist eiga heldur erfiða aðstöðu
á þýzka ríkisþinginu. Á laugar-
lagsmorguninn í vikunni sem
leið, voru gerðar fjórar tilraun-
ir til að fella stjórnina, eða til
að leysa upp þingið og efla til
nýrra kosninga. Allar þessar
tilraunir mishepnuðust þó og hafði
stjórnin jafnan meiri hluta at-
kvæða. Þó hafði stjórnin ekki
nema 2} atkvæði fram yfir við
eina atkvæðagreiðsluna. Sú til-
la'ga var þess efnis, að skora á
Hindenburg forseta að leysa upp
þingið og efla til nýrra kosninga.
Flokkarnir á þýzka þinginu eru
margir og stefnurnar mjög mis-
munandi og það í mikils verðum
grundvallar atriðum, svo sem
sjálfu stjórnarfyrirkomulaginu.
Ekki hægt að selja hveiti
til Kína
Um tíma gerðu menn sér ein-
hverjar vonir um, að hægt mundi
að selja mikið af hveiti frá Can-
ada til Kína. Vék Bennett for-
sætisráðherra að því í ræðu sinni
í Regina í vetur. En það eru held-
ur litlar líkur til, að þetta ætli að j
hepnast. Er peninga'genginu 1
Kína aðallega um kent. Hveiti-
poki, sem vigtar fimmtíu pund,
gæti verið seldur í Kína fyrir 88
cents, en hann kostar í raun og
veru margfalt meira, þegar bórg-
að er fyrir hann méð Kínverskum
peninlgum, vegna gengisins. Þang-
að til einhver lagfæríng kemst á
þetta, þykja nú litlar eða engar
líkur til, að hægt verði að seljaj
hveiti til Kína svo miklu muni.
Orsökin er í)» raun og veru sú, að
Kínverjar hafa ekki peninga til að
borga fyrir hveitið, þó ódýrt sé.
Einvígi
Enn eiga sér einvígi stað á
Frakklandi. í vikunni sem leið
háðu þar einvígi blaðamenn tveir,
útaf einhverjum blaðadeilum.
Þeir höfðu skammbyssur að vopn-
um og skutu hvor á annan á 75
feta færi, tveim skotum hvor, cn
hvorugur hitti, svo báðir voru
jafngóðir.
HALLDOR S. BARDAL
( Æfiminningý
Svo sem frá var skýrt á sínum tima i íslenzkum blööurn,
andaðist í Winnipeg 13. marz 1930 öldungurinn góðkurtni Hall-
dór S. Bardal. Þykir við eiga, að helztu atriða úr æfisögu hans
geymist á prenti.
Halldór Sigurgeirsson Bardal var fæddur í Svartárkoti í
Bárðardal, 17: septenrber, 1856. Faðir hans var Sigurgeir Páls-
son. Var Sigurgeir ættaður frá Grimsstöðum við Mývatn. Dó
hér veMra í hárri elli 16. maí 1925. Alkunnur atgerfismaður og
sveitar-höfðingi á sinni tíð. Móðir Halldórs var fyrsta kona
Sigurgeirs Pálssonar, Vigdís Halldórsdóttir frá Bjarnastöðunr
í Bárðardal. Synir þeirra hjóna, aðrir en Halldór, voru Páll,
dáinn í Winnipeg 25. jan. 1930, Arinbjörn, búsettur í Winnipeg,
og Karl, bóndi á Bjargi i Húnavatnssýslu. Systur Halldórs eru
þrjár á lífi: Ásdís Henrikson, forstöðukona Elliheimilisins Betel,
Ingunn, kona séra Rúnólfs Marteinssonar og \ igdis, gift ensk-
um rnanni í Saskatoon, Sask.
Æskuár sín dvaldi Halldór hjá foreldrum sínum í Svartár-
koti, en fluttist með þeim þaðan árið 1871 að Þingeyrum i Þingi
i Húnavatnssýslu og þaðan aftur árið 1874 að Víðidalstungu, og
loks að Rófu i Miðfirði árið 1880. Sumarið 1883 kvæntist
Halldór. Hét kona hans Rannveig Hinriksdóttir. Reistu þau
bfú að Efra-Núpi i Núpsdal og bjuggu þar eitt ár. Fluttu þau
þá að Skárastöðum í Austurárdal; þangað hafði þá Sigurgeir,
faöir Halldórs flutt bú sitt, og bjuggu! þeir feðgar þar í tvíbýli
|um þriggja ára skeið.
Sumarið 1887 fluttist Halldór ásamt konu sinni og tveim
dætrum ungum til Winnipeg og átti hér heima siðan til dauða-
dags. Hétu dætur hans Vigdís og Helga. Er Vigdís dáin fyrir
mörgum árum, en Helga býr i Winnipeg, ekkja Paul Johnstons.
Þriðju dóttur eignuðust þau hjón hér vestra. Hét hún Aðal-
björg og dó í bernsku. 19. maí 1894 misti Halldór Rannveigu
konu sina, og stóö einn uppi með dæturnar ungu.
Halldór kvæntist annað sinn 22. maí 1901 og gekk að eiga
Guðrúnu Thompson. Lifir hún mann sinn ásamt ellefu börn-
unr, er þainhjón eignuöust. Heita börnin Kári, Sigurgeir, Hall-
dór, Áfgeir, Victor, Jón, Baldur, Friðrik, Rannveig, Ruth og
Sezelía.
Þegar Halldór S- Bardal kom til Winnipeg árið 1887 lá ekki
annað fyrir en að gangaað hverri þeirri erfiðisvinnu, sem gafst,
til þess að hafa ofan af fyrir sér og sínum. Halldór var hraust-
menni, sem hann átti kyn til, og lét því erfiðið eigi fyrir brjósti
brenna. All-lengi hafði hann það verk með höndum að snúa á
sveif handpressu þeirri, sem vikublaðið ^Lögfeerg” ’var prentað
í. Var það hið mesta erfiði og ekki annara meðfæri en mestu
burðamanna. I annan stað gekk Halldór aö því að saga brenni.
Var það löngum atvinna íslenzkra frumbúa í Wjinnipeg, og var
það hvorki létt verk né löðurmannlegt.
Árið 1898 réðst Halldór S. Bardal i það stórræði að stofna
verzlun á Elgin Ave. í Winnipeg. Gekk hún vel og hafði Hall-
dóri græðst svo fé á verzluninni, að árið 1904 færðist hann í
fang, að reisa stórhýsi á Sherbrook St. við Elgin Ave. Var
heimili fjölskyldunnar á efri hæð, en niðri var verzlunarbúð,
stór og rúmgóð. Var ein deild verzlunar þeirrar islenzk bóka-
búð. Rak Halldór Bardal þá verzlun margt ár og hafði umboðs-
menn víðsvegar um bygðir. Vom þaö blómaár islenzkra bóka
hér vestra. í annan stað var þar í búðinni rúmgott kaffihús, og
var þar jafnan fjölment og mátti heita, að bókabúð og kaffi-
hús Bardals væri á ýmsa vísu eitt höfuðból íslenzks félagslífs i
borginni.
Er stríðið skall á 1914 og viðskiftalíf alt gekk forgörðum,
hlaut verzlun Halldórs að hnigna, og fór svo, að hann varð að
láta af henni. Hlaut hann þá, 1916, atvinnu hjá stjórn Mani-
toba-fylkis, sem gæslumaður stórhýsis þess, er dómþing fylkis-
ins eru háð í, og hélt hann þeirri stöðu lengst af það sem eftir
vjr æfinnar, jrótt ekki fengi hann, sökum sjóndepru, sint störf-
um, síðustu missirin.
Banamein Halldórs var heilablóðfall. llar það að í svefni.
Var hann að mestu leyti meðvitundarlaus nokkra sólarhringa,
og fékk hægt andlát 13. rnarz, 1930, 73 ára gamall.
Fáir menn hafa verið betur kyntir, þeirra íslendinga, sem
búiö hafa í Vesturheimi, en Halldór S. Bardal. Hann var
greindur rnaður og þaul-lesinn, réttsýnn og vitur. Hann var
stillingarmaður, steig hægt en fast til jarðar, bæði andlega og
likamlega. Jafnan var hann glaður, og ástríkur vinur var hann
fjölda manna. Heimili hans var einkar hamingjusamt. Héldust
þar i hendur guðrækni og ástríki heimilisfólksins. Það heimili
var sannur sólskinsblettur.
Félagsmaður var Halldór S- Bardal mikill og góður. Þótti
naumast ráð ráðið nema boriö væri undir hann. Frá þvi hann
kom fyrst til Winnipeg og til dauðadags var hann öflugur stuðn-
ingsmaður Fyrsta lúterska safnaðar. Hjartfólginn vinur var
hann beggja prestanna, er þeim söfnuði hafa þjónað. Löngum
gegndi hann enihættum í söfnuðinum og sunnudagsskólanum
stýrði hann nokkur ár. Einatt sat hann sem erindreki safnaðar-
ins á kirkjuþingum og þótti þar sem annarsstaöar bæði ráðhollur
og vitur. Kirkjurækinn var hann með afbrigðum. enda voru
eilífðarmálin helgustu hugmál hans.
Það eru ekki auðfylt þau skörð, sem eru fyrir skildi, þá
þeir menn falla frá, sem eru menn að manngildi við Halldór
Sigurgeirsson Bardal. —B. B. J.