Lögberg - 24.09.1931, Blaðsíða 3

LöGBERG, FIMTUDAGINN 24. SEPTEMBER 1931.
Bls. S.
ÞETTA ER LANG-EFTIRSÓTTASTA BÖKUNAR-
DUFTIÐ í VESTUR-CANADA—SELT VIÐ ÁKJÓS-
ANLEGU VERÐI. REYNIÐ ÞAÐ.
Blue Ribbon Limited
WINNIPEG :: :: CANADA
Grein að vestan
Þar sem eg hefi séð í Heims-
krinlglu, ekki alls fyrir löngu,
fréttagrein mér viðkomandi, hér
að vestan, að heimsókn hafi ver-
ið gjörð á mig þann 13. júní síð-
astliðinn, í tilefni af því að þá
hafi verið 80 ára afmælisdagur
minn, leyfi eg mér að skýra það,
að þann dag heimsótti mig eng-
inn, enda er það ekki sá rétti fæð-
ingardagur minn, heldur 12. júní.
Þá var hafin heimsókn á mig af
vinum og kunningjum, með hinn
valinkunna fríkirkjuprest hér í
Blaine, séra Fr. A. Friðriksson, í
broddi fylkingar. Hóf hann ræðu
stuttorða o!g gagnorða, gullhamra-
lausa. Þar eftir flutti hann kvæði
fornyrt, ort af honum sjálfum
og gaf mér það skrautritað. Að
því loknu afhenti hann mér eink-
ar vandaðan lindarpenna í nafni
gestanna, með þar við eigandi
vel völdum orðum, og þá jafn-
framt las hann upp ávarp til mín
frá hinum vej þekta öldungi, jafn-
aldra mínum, Magnúsi Jónssyni
frá Fjalli, nú í Blaine, blindur
fyrir mörgum árum; það var
þrungið brðgnótt af vinarhug.
Einnig voru bornar fram vina-
kveðjur frá þeim, sem ekki gátu
verið viðstpddir, ýmsra forfalla
vegna, og margir voru þeir, sem
vildu vera viðstadddir og fylla
flokkinn, sem vissu ekki af þessu
fyrirtæki fyr en um seinan. Alt
fyrir það voru heimsóknargest-
irnir um eitt hundrað að tölu.
Að þessu loknu töluðu Caspers
hjónin mjög hlýlega til mín og
konu minnar, og var svo sungið
hið alkunna, fagra vinamóts er-
indi, sem aldrei fyrnist.
Athöfn þessi fór fram á græn-
um bala nýslegnum, við annan
enda íveruhússins, undir föigrum
Iaufviðarlundi, sem eg hefi plant-
að fyrir mörgum árum og er nú
orðinn hærri en húsið og breiddi
nú alblómgað lim sitt yfir höfuð
gestanna. Var þessi staður not-
aður fremur en húsið, þvi nátt-
úran bylggir fegurra en menn-
irnir, og með því að sólfagur
dagur var og umhverfið í blóma
sínum á þessu svæði, voru borð
reist og báru þá konurnnar fram
sínar /rausnarleguf, margbreyttu
veitingar, sem þeim er títt.
Ekkert af börnum okkar gat
verið viðstatt sökum fjarlægðar.
Viðstöðustund gestanna var
stutt, því heyannir voru að byrja
og ærið að starfa. Og þótt eg
hafi ávalt verið mótfallinn heim-
sóknum á mig, þá var okkur
feömlu hjónunum sannahlega til
mestu ánægju að sjá þessi mðrgu,
broshýru, vinsamlegu andlit kring
um okkur, og þeim sem sendu mér
hlý hugtök, bæði nær og fjær, er
eg þakklátur af fylstu andans al-
úð og mun muna þessa stund þá
daga, sem eg á eftir ólifaða, og
árna þeim allra heilla.
Af ofan áminstri Heimkringlu-
grein, fanst mér ástæða til að leið-
rétt þar sem fæðingardagur minn
er ekki rétt ritaður, en enginn hef-
ir heimild til að breyta. Annað
atriði er það í áminstri frétta-
grein, að mér hafi verið reist há-
sæti í þessu samkvæmi, er ekki
rétt, enda vita vinir mínir og kunn-
ingjar að mér var ekki þént með
því. Og þar eð frúin, sem var
höfundur greinarinnar, ekki veitti
mér þá virðingu að heimsækja
mig þennan dag með hinum gest-
unum, gat hún ekkert borið um
hvað fram fór, því “sjón er sögu
ríkari”, hefir þó fengig hvöt til
að smeygja þessu hálf-skoplega
en .ósanna atriði í greinina.
Blaine, Wash., 10. sept. 1931.
S. Bárðarson.
DÁN ARFREGN.
Þann 8. sept. s.l. andaðist á
Svalbakka, í sunnanverðri Árnes-
byfeð, Mrs. Kristín Sigurður; var
hún dóttdr Þorsteins smiðs
Sveinssonar, bónda þar, og konu
hans Guðbjabgar Guðmundsdótt-
ur. Kristín heitin var gift Þor-
steini Sigurður í Höfn, í grend
við Camp Morton. j Höfðu hin
ungu hjón bygt sér snoturt
heimili í Höfn. 'í veikindum
þeim, er leiddu Mrs. Sigurður til
dauða, dvaldi hún á heimili for-
eldra sinna á Svalbakka, og naut
þar hjúkrunar Margrétar systur
sinnar, móður sinnar og annara
ástvina, þg þar 'andaðist hún.
Sex ár lifðu þau Kristín heitin og
eftirlifandi eiginmaður í hjóna-
bandi. Þau eignuðust tvö börn,
er bæði dóu, liðu tæpir tveir
mánuðir milli láts síðara barns-
ins og móðurinnar.
Kristín heitin var efnileg kona,
föst í lund, trygg og góð; er
hennar sárt saknað af ei'gin-
manni, öldruðum foreldrum, syst-
kynum og tengdafólki, og öllum,
er til hennar þektu.
Jarðarförin fór fram frá heim-
ilinu á Svalbakka, laugardaginn
12. sept., að mjög mörgu fólki við-
stöddu. Kristín heitin var lögð
til hinztu hvíldar í Gimli-graf-
reit, við hlið barna þeirra. Séra
SSgurður ú(lafsson jarðsöng.
— Eg sá nýjja gjaldkerann
þinn í dag. Aldrei hefi eg séð
annað eins nef og eyru eins og á
honum.
— Þess vegna tók eg hann,
því að það er auðvelt að gefa
glöggva lýsingu af honum, ef með
þarf.
A Thorough School!
Thé “Success” is Canada’s Largest
Private Commercial College, and the
finest and best equipped business train-
ing institution in Western Canada. It
conducts Day and Evening Classes
throughout the year, employs a large
staff of expert teachers, and provides
sufficient individual instruction to per-
mit every student to progress according
to his capacity for study.
In twonty-one years, since the founding of the “Sueoess”
Bnsiness College of VVinnipeff in 190», approyiniately 2500
Icelandle stndents have onrolied in thls College. The decided
preference for “Success” training is significant, because
Icelanders have a kcen sense of cdueational values, and each
year the number of our Icelandic students shovvs an inerca.se.
Day and Evening Classes
Open all the Year
The SUCCESS BUSINESS C0LLEGE, Ltd.
PORTAGE AVENUE AT EDMONTON STREET.
PHONE 25 843
Af jörðu ert þú kominn
EFTIR
C LEV E S K I N K E A D.
II. KAPITULI.
Mrs. Peters sat í fremra herberginu og var
svo sokkin ofan í bók, sem hún var aS lesa, að
hún leit naumast upp þegar Ellen kom inn.
ÞaÖ var siður í því nágrenni, að hver gekk rak-
leitt inn til annars, án þess að berja að dyrum.
“Guinevere er uppi í herberginu sínu.,r
Um leið og Mrs. Peters sagði þetta, kallaði
Guinevere til hennar að koma upp til sín.
Ellen sá, að ekki var búið að þvo upp af
borðinu; þar var alt í óreiðu. Guinevere hafði
vafalaust fært móður sinni nýja bók. Jafnvel
í þessu nágrenni, þar sem þrifnaður virtist ekki
í miklum liávegum hafður yfirleitt, fékk Mrs.
Peters orð fyrir að vera allra kvenna óþrifn-
ust. Sumir voru jafnvel ekki góðgjamari en
svo, að segja. að maðurinn hennar hefði dáið
af vanhirðu og illa tilbúnum mat, eða það hefði
að mins'ta kosti flýtt mikið fyrir honum. Það
var bara eitt, sem Mrs. Peters langaði til að
hafa ánægju af í þessum heimi, enda lagði hún
alla stund á það. Það var að lesa sögur, en
ekki var þar vandgert við hana, því hún gerði
sér allar sögur að góðu. Allar sögur voru góð-
ar. Þegar Guinevere ætlaði sér að fara eitt-
hvað út og koma seint heim, þá færði hún móð-
ur sinni ávalt nýja bók. Þegar Mrs. Peters var
að lesa bækur, vissi hún hvorki í þennan heim
né annan. Guinevere gat vel verið úti alla
nóttina og komið heim til að búa til morgun-
matinn, án þess Mrs. Peters vissi nokkuð um
það, ef hún hafði nýja sögu til að lesa.
Ellen fann vinstúlku sína standandi framan
við spegilinn og vera að þræða ómerkilega
kniplinga í hálsmálið á kjólnum sínum. á
stólnum var ný yfirhöfn og var ekki búið að
taka verðmiðann af henni. Bæði kjóllinn og
yfirhöfnin voru úr ómerkilegu efni. En jafn-
vel ómerkileg föt kosta peninga. Ellen vissi
hvað mikið kaup hún fékk. En það kom oft
fyrir, að hún var burtu hálfan eða heilan dag
í viku, svo kaupið, sem hún fékk, var næstum
altaf minna en það, sem Ellen fékk. Samt sýnd-
ist hún alt af vera að kaupa eitthvað. Það
var haldið, að bæði hún og móðir hennar lifðu
á lífsábyrgðinni, sem þær fengu eftir Mr. Pet-
ers. Fólk var oft að tala um það, hvað þær
mundu gera þegar þeir peningar þrytu.
“Hvernig líkar þér treyjan mín?” spurði
Guinevere eins skýrt eins og hún gat með munn-
inn fullan af títubrjónum. “Sýnist þér hún
ekki falleg?”
“Liturinn er ágætur,” sagði Ellen. Hún
gat ekki hælt þessum fötum mikið fram yfir
það.
“Eg þarf að fá mér hatt, sem samsvarar
yfirhöfninni. Eg hafði ekki tíma til að kaupa
hann í þetta sinn. Eg geri það á morgun.”
“Láttu mig taka af henni verðmiðann.
Hvert ætlar þú að fara? Er nokkurt sam-
kvaani í kveld, sem þú ætlar að sækja?”
“Þetta var rétt eftir mér, að gleyma að
taka miðann af yfirhöfninni. Það er sjálfsagt
ógæfumerki,” sagði Guinevere og hló, en Ellen
tók eftir því, að hún kom sér hjá að svara
spumingu hennar. Þegar hún var búin að
klæða sig, sneri hún sér að Ellen og leit út fyr-
ir að hún væri mjög ánægð með sjálfa sig. Ell-
en brosti til hennar og það var snertur af bæði
meðaumkvun og góðvild í brosinu.
Þær vom ólíkar, vinstúlkurnar, þar sem þær
stóðu þarna saman. Engum gat blandast hug-
ur um, að Ellen var mikið falle.gri, en engu að
síður var Guinevere líka lagleg stúlka, og hún
var þroskaðri, þó hún væri ekki nema fáeinum
mánuðum eldri. Hún leit út fyrir að vera full-
þroska stúlka. Hárið var glóbjart, en átti þó
sjálfsagt fyrir sér að dekkjast. Augun voru
blá, en ekki gáfuleg, og báru með sér dálítinn
kuldablæ.
Ellen var öðruvísi. Hún var dökkhærð og
hverjum, sem sá hana, hlaut að finnast að hún
ætti eftir að ná miklum þroska og verða miklu
fallegri, en hún hún enn var orðin. Hún var
enn næstum því eins og óráðin gáta. Sálin var
ekki vöknuð. Hún átti enga sál til að vakna.
“Við skulum koma ofan í lyfjabúðina og
fá okkur að drekka. Eg hefi meir en klukku-
tíma enn, og eg vil ganga eitthvað ú't í nýju
yfirhöfninni til að venjast við hana.. Við get-
um komið hingað aftur. Mamma er svo sokkin
ofan í söguna, að hún mundi ekki vita, þó að
húsið stæði í björtu báli, eða ekki fyr en blöð-
in færu að loga. Nei, þarna eru þessir ólukk-
ans diskar óþvegnir,” sagði hún þegar þær
gengu niður stigann. “Hjálpaðu mér, Ellen,
til að taka þá saman dálítið, eg ætla að breiða
svuntu yfir þá. Eg vil ekki með nokkru móti
láta Gus Warner sjá þá svona. Hann er altaf
að tala um, hvað móðir sín sé þrifin.”
“Eg skal þvo upp af borðinu,” sagði Ell-
en. “Eg verð enga stund að því. Farðu nú
bara þína leið.”
“Það verður nú ekkert af því. Hefi eg ekki
sagt þér, að það er nokkuð, sem eg þarf endi-
lega að tala um við þig? Við skulum bara láta
diskana eiga sig, eg get séð um, að Gus komi
ekki inn.”
“Hvenær byrjaðir þú aftur að vera í kunn-
ingsskap við Gus?” spurði Ellen, þegar þær
gengu niður strætið. “Það eru ekki nema fá-
ar vikur síðan þú sagðir mér, að þú vildir ekk-
ert hafa saman við hann að sælda. Eg skil
heldur ekki, livemig þú getur gert það. Hann
er altaf hálfdmkkinn, þegar eg sé hann. Eg
veit ekki hvemig í ósköpunum hann getur hald-
ið vinnunni.”
“Eg held hann drekki ekki mikið að degin-
um, ekki fyr en á kveldin. Hann eiginlega
þarf heldur ekki að vinna. Móðir hans á pen-
inga. Það má hafa gagn af Gus,” bætti hún
við og hló hátt.
“Hann er maður, sem eg vildi ekkert hafa
saman við að sælda,” sagði Ellen, og það var
auðfundið, að henni var alvara.
Þær settust við dálítið borð í lyfjabúðinni
og fengu sér ísrjóma. Hvorag sagði neitt og
það var eins og þær væru ekki að hugsa um
neitt annað en ísrjómann, að minsta kosti ekki
Ellen, sem át hann fljótt, eins og börn vana-
lega gera. Það var ekki oft, að hún fékk slíkt
sælgæti.
“Hvað er það nú, sem þú ætlar að segja
mér?” spurði hún, þegar hún var búin og hall-
aði sér aftur á bak í stólnum og leit dálítið for-
vitnislega til Guinevere.
“Þekkir þú Archie Foster?” spurði Guine-
vere hvatlega.
“Ardhie Foster? Hvernig í tósköpunum
ætti eg að þekkja hann?”
“Honum lízt svo fjarskalega vel á þig
Hann sagði piér það hérna um ikveldið og
hann sagði mér það hvað eftir annað. Ætlað
ist til að eg væri viss með að gleyma því ekki.
“Hvar kyntist þú þessum Archie Foster?’
“Hvar heldur þú eg hafi kynst honum?”
“Það get eg ekki haft nokkra hugmynd
um?”
“Eg kyntist honum í Benders danssaln-
um.”
“Guinevere!”
“Já, hvað um það? Hefir þú nokkurn tíma
komið þar, má eg spyrja?”
“Auðvitað ekki. Þú veizt, að eg hefi ekki
komið þar.”
“Þá veiztu ekkert um það,”
“Eg þarf ekki að fara þangað, til að vita
hverskonar staður það er. Eg hefi heyrt mik-
ið um hann talað síðan eg var barn og eg hefi
lesið um hann við og við íblöðunum. Lögregl-
an kemur þar við og við og tekur svo og svo
marga fa.sta. ”
“Það bara kemur fyrir einstaka sinnum,
þegar einhverjir drykkjurútar gera þar eitt-
hvert uppþot, og það er aldrei fyr en komið er
undir morgun. Það er alt af opið hjá gamla
Bender næsta kveld. Hann er hygginn karl
og kann að koma sér við lögregluna. Fram eft-
ir kveldinu fer þar alt vel fram og virðulega.
Þar er ágætur hljóðfæraslátur og dans. Stúlk-
ur þurfa svo sem ekki að haga sér ósæmilega,
þó þær fari þangað. Eg hefi oft farið þangað
með Gus.”
“Það er eitt af því, sem þú notar hann til,
býst eg við,” sagði Ellen kuldalega.
“Vitaskuld. Gus er vel kunnugur Bend-
er. Enginn þorir annað en sýna mér virð-
ingu, þegar eg er með Gus.”
“Hvað hefir móðir þín um það að segja,
að þú sért þama?”
“Hún hefir ekkert um það að segja,” svar-
aði Guinevere þurlega.
“Þú átt við, að hún viti ekkert um það?”
“Eg hefi að minsta kosti ekki sagt henni
það.”
“Og það var þarna, sem þú kyntist Archie
Foster?”
“Já, náttúrlega. Þarna er heill hópur af
fínum og fallegum mönnum á hverju kveldi.
Ef eg segði þér nöfn sumra þeirra, sem eg
hefi dansað við þar, þá mundir þú halda, að
eg væri að skrökva að þér. ”
“Svo þú dansar við þá? Hvað er Gus að
gera á meðan?”
“Þú þekkir Gus,” sagði Guinevere og hló.
“ Svo sem klukkan tíu er hann búinn að fá nóg,
og sofnar þá fram á eitthvert borðið. Eg vek
hann, þegar eg vil fara heim. Eg vil náttúr-
lega ekki láta þessa ungu menn fylgja mér
heim og hafa þeir samt boðið mér það nógu
oft, ekki vantar það.”
“Hverjum hefir þú kynst þarna öðrum en
Archie Foster?”
“Eg get ekki munað hvað þeir heita allir,”
svaraði Guinevere og lét sem sér stæði það á
sama. Ellen vissi samt vel, að svo var ekki.
Eftir litla stund fór hún að þylja upp fjölda
af nöfnum. Með fáeinum undantekningum,
voru allir sem hún nefndi, synir einhverra af
heldri mönnum bæjarinsi jEllen h lustaði á
þetta með mestu gaumgæfni, annars mundi
hún hafa tekið eftir því, að Guinevere var af
ásettu ráði farin að tala alveg óeðlilega hátt,
sem var vafalaust gert til þess, að fólk sem sat
þar rétt hjá, gæti heyrt það sem bezt. Þetta
fólk leit grunsamlega til stúlknanna og stóð
svo upp og fór út án þess að hafa meir en rétt
byrjað á ísrjómanum, sem það hafði keypt.
Fólkið fór svo sína leið í bíl, sem beið þess
utan við lyfjabúðina. Guinevere fór aftur að
tala í eðlilegum róm.
Þegar hún hætti loksins, hallaði Ellen sér
aftur á bak í stólnum. Það var eins og fargi
væri af henni létt. Nafnið, sem hún hafði alt-
af verið að hlusta eftir, hafði ekki verið nefnt.
Hún fyrirvarð sig fyrir hugsanir sínar. Auð-
vitað kom hann ekki þarna!
“En hvernig kyntist þú öllum þessum
mönnum? Koma þeir bara til þín og fara að
tala við þig?”
“ Auðvitað ekki,” sagði Guinevere, því hún
\ ildi ekki kannast við sannleikann í þessum
efnum. “Artie Coakley gerði mig kunnuga
mörgum þeirra. Hann er nú karl í krapinu.
Hann vildi endilega kynnast mér, og hann
vissi hvernig hann átti að fara að því. Hann
hitti Gus við drykkjuborðið og veitti honum
þar svo ört, að liann varð fljótt drukkinn. Svo
PROfESSIONAL CARDS
DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: 21 834 Office tímar: 2—3 Heimili 776 VICTOR ST. Phone: 27 122 ■Winnipeg, Manitoba H. A. BERGMAN, K.C. Islenzkur löofrœ/Jingur Skrifstofa: Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P. O. Box 1656 PHONES: 26 849 og 26 840

DR. O. BJORNSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: 21 834 Office timar: 2—3 Heimlli: 764 VICTOR ST. Phone: 27 686 Winnipeg, Manitoba W. J. LÍNDAL Og BJÖRN 5TEFÁNSS0N islenzkir lögfrœðingar & öCru gölfl 325 MAIN STREET Talsimi: 24 963 Haía einnig skrifstofur aC Lundax og Gimli og eru þar aO hitta fyrsta miO- vikudag i hverjum mánuOi.

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: 21 834 Ofíice timar: 3—5 Heimlli: 6 ST. JAMES PLACE Winnipeg, Manitoba J. T. THORSON, K.C. tslenzkur lögfræOingur Skrifst.: 411 PARIS BLDG. Phone: 24 471

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: 21 834 Stundar augna, eyrna, nef og kverka sj úkdóma.—Er aC hltta kl. 10—12 f. h. og 2—5 e. h. Helmili: 373 RIVER AVE. Talsiml: 42 6S1 J. Ragnar Johnson BA., LL.B., LL.M. (Harv.) islenzkur lögmaOur 910-911 Electric Railway Chambers. Winnipeg, Canada Slmi 23 082 Heima: 71 753

Dr. P. H. T. Thorlakson 206 Medlcal Arts Bldg. Cor. Graham and Kennedy Phone: 21 213—21144 Heimili: 403 676 Winnipeg, Man. G. S. THORVALDSON HA., LL.B. UögfræOingur ðkrifstofa: 702 CONFEDERATON LIFE BUILDING Maln St. gegnt City Hall Phone: 24 587

DR. A. BLONDAL 202 Medical Arts Bldg. Stundar sérstaklega kvenna og barna sjúkdðma. Er aC hitta frá kl. 10—12 f. h. og 3—6 e. h. Office Phone: 22 296 Heimill: 806 VICTOR ST. Slmi: 28 180 E. G. Baldwinson, LL.B. tslenzkur lögfræOingur 809 PARIS BLDG., WINNIPEG Residence Office Phone: 24 20« Phone: 89 991

! Dr. S. J. JOHANNESSON stundar læknlngar og yfirsetur Tll viOtals kl. 11 f. h. U1 4 e. h. og frá kl. 6—8 aC kveldinu 532 SHERBURN ST. SlMI: 30 877 J. J. SWANSON & CO. LIMITED 601 PARIS BLDG., WINNIPEG Fasteignasalar. Leigja hös. Ot- vega peningaián og eldsábyrgC af öllu tagi. Phone: 26 349
Drs. H.R.& H.W.Tweed Tannlœknar 406 TORONTO GENERAL TRUST BUILDXNO Cor. Portage Ave. og Smith St. PHONE: 26 645 WINNIPEG
A. C. JOHNSON 907 Confederation Life Bldg. WINNIPEG Annast um fasteignir manna. Tekur aC sér aO ávaxta sparlfé fölks. Selur eldsábyrgC og bif- relGa ábyrgOir. Skrlflegum fyr- irspurnum svaraO aamstundis. Skrifstofus.: 24 263—Heimas.: 33 328

Dr. A. B. INGIMUNDSON Tannlœknlr 602 MEDICAD ARTS BLDG. Slml: 28 840 HeimiUs: 46 064 DR. C. H. VROMAN Tannlœknir 605 BOYD BLDG„ WINNIPEG Phone: 24 171

DR. A. V. JOHNSON tslenzkur TannUeknir 212 CURRY BLDG., WINNIPEQ Gegnt pðsthösinu Sími: 23 742 Heimilis: 33 328 G. W. MAGNUSSON Nuddlæknir 91 FURBY ST. Phone: 36 137 VlOtala ttmi klukkan 8 tll 9 aO morgnlnum

Björg Frederickson ÍTcacljcr of tíje ^íano W Telephone 34 785 A. S. BARDAL 848 SHERBROOKE ST. Selur likkistur og annast um öt- farir. Allnr ötbönaOur sá bestl Ennfremur selur hann allskonar mlnnisvarOa og legsteina. Skrifstofu tal8tml: 86 607 Heimilis talstml: 58 303
þóttist hann vera þreyttur og vilja setjast nið- ur. Gus bauð honum nátúrlega að sitja hjá sér og vinstúlku sinni, sem með sér væri —
það var eg. Svo sofnaði Gus eftir svo sem
fimm mínútur. Þá bað Artie mig að sýna sér
þá ánægju að dansa við sig. Þeir era allir svo
dæmalaust kurteisir.”
“Nei, líttu á klukkuna,” sagði hún alt í
einu. “Ef eg flýti mér ekki heim, þá verður
Gus á undan mér. Mamma verður óttalega
ergileg, ef hiín þarf að hætta að lesa til að tala
við hann. Hann verður líka kannske það flón,
að segja henni hvert við ætlum. Hugsaðu nú
um þetta. Það er ekkert rangt við þetta, ef
stúlkan bara gætir þess að haga sér eins og
vera ber. að er ekkert því tll fyrirstöðu, að
þú komir með okkur Gus. Hann hefir ekkert
á móti því, ef eg bið hann um það, það er eg
viss um.” •
KAJUPIÐ ÁVALT
LUMBER
Kjá
THE EMPIRE SASH & DOOR CO. LTD.
HENRY AVE, EAST. - - WINNIPEG, MAN.
Yard Offioe: 6th Floor, Bank of Hamilton Chambers.