Lögberg - 13.12.1945, Qupperneq 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 13. DESEMBER, 1945
7
Yngstu
lesendurnir
Gunnbjörn sér Grænland
Eftir að norrænu víkingarnir
fundu ísland og byrjuðu að setj-
ast þar að um 870, leituðu þeir
ekki lengra vestur í mörg ár.
Nú er Grænland ekki langt frá
íslandi, en um það vissu þeir
ekki. Þar sem styzt er á milli
landanna, eru aðeins 180 mílur;
það gat því ekki farið hjá því, að
einhver, sem var að sigla með
vesturströnd íslands myndi sjá
Grænland.
Bátarnir, sem forn-íslendingar
ferðuðust á, voru fremur litlir,
með einu ferhyrndu segli. Þeg-
ar þessir bátar lentu í rokum, var
hætt við því að þá ræki langt
úr leið.
í kringum árið 900 var maður
nokkur, sem hét Gunnbjörn, að
sigla bát sínum norður með
vesturströnd íslands. Hann
lenti í miklu óveðri og bátinn
rak langt vestur í haf. Hann
varð meir en lítið hissa, þegar
hann sá land, því enginn vissi
áður af neinu landi vestur af ís-
landi.
Ekki kannaði Gunnbjörn þetta
land, en hann gaf því nafn og
kallaði það Gunnbjarnarsker.
Hann komst.aftur til Islands og
sagði mönnum frá þessu landi,
sem hann hefði séð. Mönnum
þótti þetta merkilegar fréttir, en
það var þó ekki fyr en mörgum
árum seinna, að landið var kann-
að, en það gerði hin mikla sjó-
hetja og landkönnuður, Eiríkur
rauði.
OrSasajn.
norrænir víkingar—norse vikings
byr j uðu—began
að setjast að—to settle
að leita—to search
styzt—the shortest distance
aðeins—only
einhver—someone
forn—ancient
að ferðast—to travel
ferhyrnt segl—a square sail
rok—storm
að reka úr leið—to be driven off
the course
óveður—bad weather
hissa—astonished
að kanna—to explore
merkilegar—important, notable
fréttir—news
sjóhetja—a great navigator
landkönnuður—explorer.
Upplýsingar óskast
Ræðismannsskrifstofunni hef-
ir borist bréf frá utanríkisráðu-
neyti íslands, þar sem að beðið
er um að útvega heimilisföng
ættingja frú Kristínar Laxdal
vegna arfs-útborgunar. Eftir-
farandi erfingjar eru beðnir að
gera svo vel, að tilkynna The
Consulate of Iceland, 910 Pal-
merston Avenue, Winnipeg, Can-
ada, núverandi utanáskriftir sín-
ar; en ef þeir eru búsettir í
Bandaríkjunum, að tilkynna, The
Consulate General of Iceland,
595 Madison Avenue, New York
22, N.Y., hvar þeir séu niður
komnir:
Guðrún Sigurðardóttir, Ame-
ríku,
Halldór Reykjalín, Nýja Is-
landi, Canada,
Margrét Reykjalín, Nýja Is-
landi, Canada,
Jón Reykjalín, Nýja Islandi,
Canada, 'x
Gunnlaugur Jakobsson, De-
troit, U.S.A.,
Lárus Jakobsson, Detroit,
U.S.A.,
Sigurveig Halldórsdóttir,
Swan River, Canada
Jón Jóhann Halldórsson, Swan
River, Canada,
Arnór Halldórsson, Swan
River, Canada,
Helga Halldórsdóttir, Swan
River, Canada,
Halldór Halldórsson, Swan
River, Canada
Jónas Halldórsson, Swan
River, Canada,
Þórunn Hallgrímsdóttir Borg-
fjörð, Nýja íslandi, Canada,
Kristinn Eggertsson, Boston,
U.S.A.,
Margrét Árnadóttir, Ameríku,
. Kristjana Gestsdóttir, Ame-
ríku,
Björg Auðunsdóttir, Ameríku,
Olga Voss, Tacoma, Washing-
ton, U.S.A.
Með því að skiftaréttinum hef-
ir ekki tekist að afla nánara
heimilisfangs erfingjanna en að
ofan greinir, er þess óskað, að
erfingjarnir tilkynni heimilis-
fang þeirra, svo að hægt verði
að koma arfinum til skila.
Rœðismannsskrifstofa íslands
í Winnipeg.
Skýrsla
(Frh. af bls: 2)
arinnar, og sagði, að minsta kosti
$5,000.00 þyrfti með til að full-
gera þessi áform. Hann taldi
nauðsyn á, að gera við þakið á
kirkjunni: gera við múrsteininn
hér og þar setja nýja glugga-
kistur þar sem að fúi var sestur
að: endurbæta gólfin í turnun-
um: smíða stiga upp úr kórher-
berginu í herbergið fyrir ofan;
leggja nýtt gólfteppi á kórgólfið;
gera við miðstöðvarofninn; gera
við orgelið, ef þess væri kostur,
eða þá að kaupa nýtt orgel, og
svo ýmislegt fleira sem var á-
bótavánt. Var leitað til safnaðar-
meðlima á fundinum með að
hrinda þessari fjársöfnun af stað;
undirtektir voru fremur góðar,
og kom inn um $1,000.00 í lof-
orðum þetta kveld. Nefndin á-
lyktaði af þessum undirtektum
að safnaðarfólkið væri hlynt
þessu áformi, og byrjaði þá strax
að hrinda í framkvæmd verkinm
Því upphaflega fjár-takmarki
hefir enn ekki verið náð, og bíða
því ýms verk eftir ógerð; eru þau
þessi: smíði á stiga úr kórher-
berginu upp í herbergið fyrir
ofan; lagning á nýju gólfi í kirkj-
unni; koma fyrir varnarloku á
saurrensluna svo að flæði ekki
inn í kjallarann, þegar stórrign-
ingar eiga sér stað: kaup á nýju
orgeli, sem verður nauðsynlegt
fyr eða síðar, vegna þess, að okk-
ur er tjáð af sérfræðingum, að
orgelið er svo mikið að ganga úr
sér, að aðeins er tímaspursmál
þangað til að nýtt orgel verður
að vera sett inn. I viðbót við alt
þetta, hefir nefndin nú þegar
samþykt, að láta setja inn hita-
veitu (heat unit), svipaða og er
niðri í kjallaranum, í norðvestur
hornið undir svölunum, sem við
vonum að muni spara eitthvað af
hitakostnaðinum. Þessi hitaveita
mun halda hita í kirkjunni þeg-
ar hún er ekki notuð, ennfrem-
ur mun svo verða frá því geng-
ið, að hægt verður að hita prest-
herbergið án þess þó að hita alla
kirkjuna. Fulltrúunum hefir
tekist að fullgera mikið af því
sem var upphaflega áformað, en
hafa aðeins getað gert það vegna
stuðnings og fjárframlaga safn-
aðarmeðlima. Þessi stuðningur
Verður að haída áfram ef að á
að ljúka við það, sem enn er þörf
á að gjöra.
Safnaðarmeðlimir í herþjónustu.
Síðastl. desember samþykti
nefndin, að borga fyrir sendingu
á mánaðarblaði Kirkjufélagsins,
“The Parish Messenger”, til allra
meðlima safnaðarins sem voru
fjærverandi og í herþjónustu.
Var þetta gjört til júnímánaðar
loka.
Fyrir rúmum mánuði síðan
kaus nefndin þriggja manna
nefnd til að sjá fyrir viðeigandi
móttökusamkomu fyrir alla þá,
sem hafa verið fjærverandi í
herþjónustu. Er það ætlast til
að nefnd þessi skipi forustu og
vinni með félögum innan safn-
aðarins, sem hafa slíkt áform í
hyggju, svo að sameinaðir kraft-
ar vinni að því að gera þessa
móttöku sem virðulegasta, sem
slík samkoma mun að sjálfsögðu
krefjast.
United Lutheran Church
in America.
Á síðasta ársfundi safnaðarins
bar hr. S. O. Bjerring fram til-
lögu þess efnis, að Fyrsti lút-
erski söfnuður veitti $600.00 sem
tillag sitt til United Lutheran
Church in America. Þessari til-
lögu var vísað til nefndarinnar
til fyrirgreiðslu, án þess að fund-
urinn tæki nokkra afstöðu gagn-
vart henni. Nefndin tók þetta
mál fyrir til ítarlegrar meðferð-
ar og eftir nokkra fundi var sam-
þykt, að borga $200.00 til U.L.C.A.
sem árstillag. Nefndin var sam-
mála um, að þessi upphæð væri
það mesta sem söfnuðurinn gæti
af hendi látið að sinni vegna ó-
venjulegra útgjalda í sambandi
við viðgerðir á kirkjunni.
Guðsþjónustur 6. maí s.l. voru
tileinkaðar Lutheran World
Action, og fjárframlög, sem komu
inn við þessar messur gengu til
Lutheran World Action, og nam
sú upphæð $84.40.
Merkisatburður.
Hið sextugasta og fyrsta þing
kirkjufélagsins, sem haldið var
h ér í kirkjunni í júní, verður
minnistætt margra hluta vegna.
Á þingi þessu var minst sextíu
ára starfs félagsins á tilhlýðileg-
an hátt; eins var aldarafmælis
Dr. Jóns heitins Bjarnasonar sér-
staklega minst.
Á þessu kirkjuþingi voru
venju fremur mættir glæsilegir
kirkjuhöfðingjar, sem mun hafa
sett sérkennilegan blæ á þetta
þing. íslenzka ríkið og þjóð-
kirkja Islands sýndu okkur þann
heiður og vinarhug að senda
prófessor Ásmund Guðmundsson
sem fulltrúa. Hin göfuga persóna
próf. Ásmundar og hin ljúfmann-
lega framkoma hans, og þau
mörgu erindi er hann flutti hér
vestra, munu lengi geymast í
hugum manna. Hinn nýkjörni
forseti United Lutheran Church
in America, Dr. Franklin C. Fry,
sýndi okkur íslendingum þá
sæmd, að heimsækja okkur á
þessum eyktamörkum starfsemi
okkar. Við munum lengi minn-
ast glæsimensku og áhugasemi
Dr. Rry, og einnig þess sóma,
sem hann sýndi okkur með komu
sinni hingað. Cand. theol. Pétur
Sigurgeirsson dvaldi hér um
slóðir sumarlangt, og var það
þikil ánægja fyrir okkur, að hafa
hann se mgest á kirkjuþinginu,
og svo við tvær guðsþjónustur í
júlí mánuði í sumarfríi séra
Valdimars.
Til merk|isatburð)a má telja
prentun og útkomu bókar séra
Valdimars J. Eylands, “Luth-
erans in Canada.” Þessi bók hef-
ir vakið mikla eftirtekt og hefir
fengið sérstaklega góða dóma.
Mér er persónulega kunnugt um,
að Fyrsta lúterska söfnuði hefir
aukist hróður út á við vegna
þessarar útgáfu; einn maður hef-
ir sagt, að kirkja Fyrsta lúterska
safnaðar ætti að vera fyrirmynd
hvað snertir fyrirkomulag á
altari, orgeli, kórsætum og pré-
dikunarstól. Bók þessi er rík að
fróðleik, og ættu sem flestir að
eignast hana, þó ekki væri fyrir
annað en að kynnast sögu okkar
sjálfra. Séra Valdimar á heiður
skilið fyrir það mikla starf, sem
hann setti í þetta verk, og hvern-
ig hann hefir gengið frá því öllu
saman.
Þar sem að skýrsla þessi mun
verða sú síðasta frá minni hendi
sem skrifara, vil eg ekki láta hjá
líða, að þakka fyrir þá tiltrú og
samvinnu, sem eg hefi hlotið
síðastliðin sjö ár. Mér hefir verið
sönn ánægja að vinna fyrir söfn-
uðinn.
Fyrsti lúterski söfnuður á
blómlega framtíð, og bið eg Guðs
blessunar honum til handa.
f. h. fulltrúanna,
G. L. Johannson,
(skrifari).
Fréttabréf að heiman
(Frh. af bls. 3)
æfiárin var hún austur í Horna-
firði hjá syni sínum Jóni ívars-
syni kaupfélagsstjóra og um eitt
skeið alþingismanni Skaftfell-
inga, en er nú forstjóri í Reykja-
vík. Annar sonur Rósu er Björn
bóndi í Steðja í Flókadal, en dæt-
ur hennar tvær, sem á lífi eru,
fluttu til Vesturheims og með-
fram þeirra vegna verð eg hér
nokkuð fjölorður. Tvær af dætr-
um Rósu eru fyrir löngu látnar,
Guðrún kona Hallgríms í Bakka-
gerði á Akranesi og Sigurbjörg
kona Guðlaugs Hannessonar á
Snældubeinsstöðum, þau hjón
dóu í blóma lífsins frá stórum
barnahóp, og er einn af þeim
börnum hinn drengilegi atorku-
maður Finnbogi bílstjóri í Borg-
arnesi. Rósa lifði friðsæla elli
í húsum Jóns sonar síns og konu
hans. Ennfremur tók Jón þrjár
systurdætur sínar kornungar og
munaðarlausar og gengu þau
hjón þeim í foreldrastað. Eru
þær allar orðnar vel mentar frúr.
Rósa var jarðsungin í Reykholti
og fylgdu synir hennar ásamt
skylduliði þeirra og fleiri vin-
um. Rósa varð eins og fleiri
sveitakonur hér á landi á þeim
tímum að búa að þeirri einu
mentun, sem heimilin, ásamt
lífsreynslu, gátu veitt, en í eðli
sínu var hún greind kona og
gætin.
Meðan eg var að skrifa þessar
línur barst mér lát Jóns Guð-
mundssonar bónda í Hofgörð-
um. Hann var Hálssveitungur að
kyni, sonur Guðmundar Sigurðs-
sonar á Auðsstöðum í Hálsasveit
og konu hans Steinunnar Þor-
steinsdóttilr frá Hurðþrbaki í
Reykholtsdal. Jón var atorku-
maður og hlífði sér lítt. Kona
hans var Sigríður Þorsteinsdótt-
ir frá Hofsstöðum, Árnasonar.
Sigríður á tvö systkini í Vestur-
heimi.
Eins og þetta yfirlit frétta bar
með sér, er það ónákvæmt, þar
sem ekki er tilfærður aldur
manna eða dánardægur, en tím-
ans vegna hefi eg ekki ástæður
til þess. Meiri ástæða væri líka
til þess að skrá hér nöfn ýmsra
þeirra Borgfirðinga, sem enn
eru á lífi og hafa ýmsum störf-
um að gegna fyrir sveit og sýslu.
Nú sem stendur eru færri
prestar í Borgarfjarðarhéraði en
dæmi eru til að hafi áður verið.
I Mýrasýslu eru nú talin þrjú
prestssetur, Stafholt, Borg og
Staðarhraun, en aðeins einn
þjónandi prestur, Bergur Björns-
son prests Jónssonar á Miklabæ.
í Blönduhlíð. Kona hans er Guð-
björg Sigríður Pálsdótfh- Ein-
arssonar frá Hvassahrauni.
Borgar og Staðarhrauns presta-
köll munu nú óveitt.
Fjögur prestaköll eru enn þá
talin í Borgarfjarðarsýslu og eitt
þeirra óveitt, Hestur í Andakíls-
hreppi. 1 Reykholti er séra Ein-
ar Guðnason, Hrútfirðingur að
kyni. Kona hans er Anna
Bjarnadóttir fiskifræðings Sæ-
mundssonar. I Saurbæ séra Sig-
urjón Guðjónsson Fljótshlíðing-
ur. Kona hans er Sigríður Þór-
arinsdóttir listmálara í Reykja-
vík, Þorlákssonar. Á Akranesi
er séra Þorsteinn Briem prófast-
ur sonur Ólafs Briem alþingis-
manns á Álfgeirsvöllum í Skaga-
firði. Kona hans er Oktavía
Pétursdóttir, Guðjóhnsen á
Vopnafirði.
Sýslumaður í Mýra og Borgar-
fjarðarsýslu er Jón Steingríms-
son Jónssonar frá Gautlöndum
Sigurðssonar.
Alþingismaður Mýrsýslinga er
og hefir lengi verið Bjarni bóndi
á Reykjum í Mosfellssveit, Ás-
geirsson frá Knarrarnesi. Pétur
Ottesen á Ytlra-Hólmi þingmað-
ur Borgfirðinga hefir haldið
þingsæti samfleytt í tuttugu og
níu ár.
Hreppstjórar eru í Mýrasýslu,
Torfi Magnússon í Hvammi í
Hvítársíðu, sonur Magnúsar Er-
iingssonar frá Kirkjubóli, Davíð
Þorsteinsson á Arnbjargarlæk í
Þverárhlíð. Kristján Björnsson
á Steinum í Stafholtstungum.
Sverrir Gíslason prests Einars-
sonar í Hvammi í Norðurárdal.
Guðmundur Jónsson á Vor-
bjarmavöllum í Borgarhreppi.
Hallgrímifr Níelsson á Gríms-
stöðum í Álftaneshreppi. Her-
vald Björnsson Hrútfirðingur í
Borgarnesi. Hreppstjóri Hraun-
hreppinga, Pétur Þórðarson í
Hjörtsey, lézt á þessu ári og átti
hann að fylgja tölu þeirra látnu
hér að framan. Hann var á tíma-
bili þingmaður Mýramanna og
vel metinn.
Hreppstjórar í Borgarfjarðar-
sýslu, Þorsteinn Þorsteinsson á
Húsafelli í Hálsasveit, Jóhannes
Erlendsson á Sturlureykjum í
Rfeykholtsdal, Guðmundur Jóns-
son á Hvítárbakka í Andakíl,
Þorsteinn Guðmundsson á
Skápastöðum í Lundarreykja-
dal, Kristján Guðmundsson á
Indriðastöðum í Skorradal, sett-
ur í stað Péturs heitins á Grund,
Júlíus Bjarnason Sigurðssonar á
Hömrum í Reykholtsdal, bónda á
Leirá í Leirár- og Melasveit, Jón
Pétursson á Draghálsi á Hval-
fjarðarströnd, Sigurður Sigurðs-
son í Lambhaga í Skilamanna-
hreppi, Pétur Ottesen í Ytra-
Hólmi, Innra-Akraneshreppi og
Ytri-Akrasneshr. er nú lögreglu-
stjóri Þórhallur Sæmundsson
Eyfirðingur í stað hreppstjóra
sem áður var. Um stórstígar og
hraðvaxandi framfarir á hinum
forna Skipaskaga, mætti rita
langt mál, en út í það get eg
ekki lagt.
Það væri fróðlegt að skrifa hér
nöfn allra helztu forvígismanna
þessa héraðs, en eg verð að nema
hér staðar um þau efni. Megin
þorri ungra bænda er nú svo vel
mentaður að geta haft með hönd-
um sveitareikninga, en oftast eru
valdir til þess menn, sem nokk-
uð er í spunnið og í sumum
hreppum þessa héraðs eru flest
sveitamál á herðum eins og sama
mannsins.
Ekki hófust Ameríkuferðir
héðan úr Borgarfirði, svo heitið
gæti, fyr en 1882 og að mestu var
þeim lokið um aldamót 1900, en á
því tímabili telst mér svo til að
úr Reykholtssókn einni hafi far-
ið yfir eitt hundrað manns. Hefir
það því verið allstór hópur, sem
alt þetta hérað var svift af fólki;
flestu í broddi lífsins. Stöku
maður hélt uppi bréfaskiftum,
eftir það að vestur kom, við ætt-
menn sín og vini hér heima. Eru
mörg slík bréf stórfróðleg. Eink-
um eru það ferðasögurnar frá því
að lagt var upp héðan, þar til
^omið var til hins fyrirheitna
lands, er sýna þann regin mun
samanborið við það sem nú er.
Allra merkilegustu bréfin, sem
eg hefi kómist yfir um þau efni,
eru frá Þórði Árnasyni, föður
hins frábæra íslendings Hjartar
Þórðarsonar raffræðingsins og
hugvitsmannsins næstum heims-
fræga. Eftir lát Hjartar var hans
að vísu getið bæði í vestanblöð-
um og hér heima, en það eina
var minst á uppruna hans að
hann hefði verið Hrútfirðingur.
Þessu vildi eg mótmæla og skrif-
aði eg dálítinn þátt um foreldra
Hjartar og systkini þeirra. Sýndi
eg þar með fullum rökum, að
hann var Borgfirðingur, Reyk-
dælingur í móðurætt en Hvítsíð-
ingur í föðurætt. Þekti eg af
eigin sjón þrjá föðurbræður hans
og flest hans móðursystkini.
Meðal föðurbræðra Hjartar var
Árni bóndi í Hvammi í Hvítár-
síðu. Voru þeir bræðrasynir
Hjörtur og Sveinn Árnason
fyrrum bóndi í Kletti í Reyk-
holtsdal. Meðal barna Sveins er
frú Gróa kona Sveins Pálma-
sonar í Winnipeg. Annan föður-
bróðir Hjartar var Erlingur
bóndi á Kirkjubóli í Hvítársíðu.
Af börnum hans eru nú tvö á
lífi, Nikhildur á Hallkelsstöðum
og Jón á Kollslæk. Móðursyst-
kini Hjartar fóru flest til Ame-
ríku og er margt nafnkennt fólk
frá þeim komið. Daniel Jónsson
dannebrogsmaður á Fróðastöð-
um var aldavinur Þórðar Árna-
sonar og beggja þeirra hjóna.
Daniel skrifar fáort en greinilegt
æfisögubrot eftir Þórð og hefi eg
það nú fyrir mér með rithönd
Daniels og set eg það hér orð-
rétt:
í‘Þórður Árnason var fæddur
á Bjarmastöðum í Hvítársíðu,
þar bjuggu þá foreldrar hans
árni Guðmundsson og Helga
Bjarnadóttir. Þórður var sinna
mörgu systkina fremstur, bæði
gáfaður og hagur. Bjó fyrst með
móður sinni, giftist 1847 Guð-
rúnu Grímsdóttur Steinólfsson-
ar á Grímsstöðum. Bjó svo á
mestum hluta Bjarnastaða í 14 ár,
velmegandi. Flutti þaðan frá
ekkju séra Gísla Gíslasonar á
Gilsbakka, Helgu Jónsdóttur
1861, að Stað í Hrútafirði. Bjó
þar 10 ár, fékk ekki að vera þar
lengur. Fór þá að Skeggjastöð-
um í Miðfirði, eitt ár, féll þar illa,
uxu bágindi. Flutti þaðan að
Dalgeirsstöðum í Miðfirði; var
þaðan bygt út. Flutti svo til
Ameríku með konu og 6 börnum
vorið 1873. Skrifaði ferðasögu
sína til kunningja síns í Hvítár-
síðunni frá Reykjavík til Mil-
waukee í Ameríku, sem endar
24. júlí 1873, en deyði 30 sept.
sama ár.”
Þessi ferðasaga sem Daníel
minnist hér á, er nú í mínum
höndum í afriti eftir Daníel, á-
samt bréfum frá Guðrúnu ekkju
Þórðar, sem hún skrifaði vini
sínum og frænda Daníel á Fróða-
stöðum. Ferðasögu Þórðar Árna-
sonar hefi eg afritað og afhent
hana Ólafi B. Björnssyni rit-
stjóra Akraness, ásamt ágripi af
frændatali Hjartar Þórðarsonar.
Þessi bréf, sem eru nú orðin sjö-
tíu og tveggja ára gömul eru ó-
missandi, væri æfisaga Hjartar
Þórðarsonar skráð, en nú er því
máske lokið þótt eg viti ekki um
það. En eg vona samt að ferða-
saga Þórðar komist í hendur rit-
stjóra Lögbergs og Heimskringlu
áður langt um líður og að þeim
verði fengur í því að birta hana
meðal annars til þess að sýna
hvað þessi fátæki sveitabóndi
hafði frábæra athyglisgáfu og
nam alt, sem fyrir augun bar.
Við lát Þórðar Árnasonar stóð
Guðrún ekkja hans eftir örsnauð
með barnahóp, og má lesa það
af bréfum hennar hvað giftu-
samlega henni gekk að komast
yfir allar þær torfærur, sem urðu
á vegi hennar fyrstu árin. Með
tilstyrk barna sinna var hún
orðin það megandi að geta rétt
systkinum sínum hjálparhendur,
sem fluttu vestur um haf 1882,
og sum þeirra nokkru síðar, börn-
um hlaðin og öreigar, eins og
hún hafði áður verið. Enginn
vissi þá að meðal þessa fátæka
frændaliðs væru að vaxa upp
afburðamenn. Meðal þeirra var
hinn nafnfrægi íslendingur
Hjörtur Þórðarson Borgfirðing-
ur.
Að svo mæltu verður þessu
bréfi lokið með bróðurkveðjum
til ykkar allra og kærri þökk
fyrir öll vinahót vestan yfir haf-
ið. Óska eg svo öllum árs og
friðar.
Ykkar með vinsemd,
Kristleifur Þorsteinsson.
Borgið LÖGBERG