Lögberg - 07.03.1946, Síða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. MARZ, 1946
RÆÐA
flutt við setningu 27. árs-
þings Þjóðræknisfélagsins.
Eftir DR. RICHARD BECK
(Framh. frá síðasta blaði)
Útbreiðslumál
í þeim málum má fyrst geta
þess, að forseti hefir af hálfu
stjórnarnefndarinnar staðið í
bréfasambandi við Prófessor
Tryggva J. Oleson, sem nú er
kennari í sagnfræði við fylkis-
háskólann í British Columbia,
viðvíkjandi stofnun þjóðræknis-
deildar í Vancouver. Bréf frá
honum rétt nýkomið flytur þá
góðu frétt, að íslenzku félögin
“Ísafold” og “Ingólfur,” þar í
borg, hafi sameinast og sam-
þykkt að gerast sambandsdeild
í þjóðræknisfélaginu. Er oss
þetta að vonum mikið ánægju-
efni og bjóðum hina nýju deild
hjartanlega velkomna í félagið.
Jafnframt því, sem vér óskum
henni langra og blessunarríkra
starfsdaga, vil eg í félagsins
nafni þakka Prófessor Oleson
ötula forgöngu í þesu máli og
öllum þeim vinum félags vors
og styrktarmönnum, sem studdu
hann að starfi, en meðal þeirra
var fyrv. forseti félags vors og
umboðsmaður þess á vestur-
ströndinni, séra Albert E. Kristj-
ánsson.
Nefnist hið nýja félag “Strönd-
in” og er stjórnarnefnd þess
skipuð eftirfarandi mönnum:
Forseti, Prófessor Tryggvi J.
Oleson; vara-forseti, Óðinn Thor-
steinsson Thornton; skrifari, Ste-
fán Kristjánsson; vara-skrifari,
Einar Haralds; féhirðir, Óskar
Hávarðarson (Howardson); var-
féhirðir, Sam Samson, og skjala-
vörður, Stefán Árnason.
Undirbúningi að deildarstofn-
un að Lundar var einning haldið
áfram, og vann ritari, séra Hall-
dór E. Johnson, sérstaklega að
því, með aðstoð ýmsra annara
góðra manna norður þar.
Hafði útbreiðsluferð þangað með
deildarstofnun í huga verið á-
kveðin síðastliðið haust, og kom
forseti norður til Winnipeg sér-
staklega til þess að taka þátt í
þeirri ferð, ásamt með skjala-
verði, Ólafi Pétursson, og Berg-
þór Emil Johnson, fyrv. ritara
félagsins, er góðfúslega höfðu
lánað bíl til ferðarinnar og lof-
ast til að taka þátt í henni; einnig
var í ráði, að vara-forseti, séra
Valdimar J. Eylands, yrði með í
förinni. Vegna rigninga og ó-
færra vega, varð þó að hverfa
frá þeirri ferð að því sinni. Voru
það oss öllum, sem þar áttum
hlut að máli, mikil vonbrigði, að
þannig skyldi fara. Bíður það
hlutverk því næstu stjórnar-
nefndar, að byggja á þeim grund-
velli, sem þegar hefir la’gður ver-
ið að deildarstofnun á Lundar,
og er ekki í neinum vafa um,
að það geti tekist, því að margt
er ágætra íslendinga á þeim
slóðum sem bera í brjósti ræktar-
hug til ættlands síns og eru menn
ingarerfðir vorar hugstæðar.
En í þjóðræknisstarfsemi vorri
sannast eftirminniuega hið forn-
kveðna, að það er hvorki minni
vandi né ómikilvægara að gæta
fengins fjár en afla þess. Því
er það grundvallaratriði í út-
breiðslustarfinu að halda sem
nánustu og fjölþættustu sam-
bandi við hinar eldri deildir fél-
agsins, jafnhliða stofnun nýrra
deilda. Að viðhaldi þess sam-
bands hefir einnig verið unnið
með ýmsum hætti á árinu af
hálfu stjórnarnefndarinnar.
Vara-forseti heimsótti deild-
ina í Árborg og flutti erindi á
Laugardagaskóla samkomu henn-
ar. Hann hefir einnig flutt kveðj-
ur félagsins við ýms tækifæri,
svo sem á Islendingadeginum að
Gimli. Ritari heimsótti deildar-
fólk í Saskatchewan, er hann
dvaldi á þeim slóðum um tíma í
haust. Geta má þess í því sam-
bandi, að fjármálaritari er for-
seti deildarinnar “Frón,” og vara-
fjármálaritari, séra Egill H.
Fafnis, var forseti deildarinnar í
Argyle þangað til hann flutti úr
byggðinni síðastliðið haust.
Forseti hefir á árinu heimsótt
deildarfólk í Mikley og Norður-
Dakota og flutt erindi á sam-
komum í þeim byggðarlögum;
einnig flutti hann ræður á íslend-
ingadegi sambandsdeildarinnar
“Vísis” í Chicago. o^ á opinberri
samkomu deildarinnar “Frón,”
er síðar mun getið; ennfremur á
70 ára afmælishátíð íslenzku
byggðanna í Minnesota og á árs-
samkomu íslendingafélagsins í
Fargo, og flutti að sjálfsögðu á
báðum þeim stöðum kveðjur frá
félaginu; það hefir hann einnig
gert víðar á samkomum. iheðal
annars á 60 ára minningarhátíð
Hins Evang.-Lúterska kirkjufél-
ags, er haldin var í Winnipeg.
Áuk þess sendi hann mörgum
íslendingadögum, sér í lagi þeim
er deildir félagsins stóðu að, og
öðrum samkomum íslenzkum,
bréflegar kveðjur félagsins. For-
seti hefir einnig haldið áfram
landkynningarstarfi sínu í þágu
íslands og íslendinga með ræð-
um og erindum á ensku máli um
íslenzk efni, og með greinum og
ritdómum um sömu efni í amer-
ískum og canadiskum tímarit-
um. Meðal annars hefir hann
nýlokið við yfirlit yfir íslenzkar
bókmenntir að fornu og nýju,
sem út kemur bráðlega í New
York í yfirgripsmiklu safnriti
um heimsbókmenntir.
Mun þá hið helzta talið af við-
leitni stjórnarnefndarinnar að
útbreiðslumálum, en sjálfar hafa
deildirnar unnið með mörgum
hætti að sameiginlegum áhuga-
málum vorum, viðhaldi íslenzks
máls og menningarerfða, eins og
ljóst mun verða af skýrslum
þeirra; mun það og koma á dag-
inn, að deildirnar halda yfirleitt
furðu vel í horfinu og eru sumar
hverjar mjög vel starfandi, en
öðrum háir liðsskortur vegna
stöðugrar fækkunar hinnar eldri
kynslóðar vorrar eða brottflutn-
ings fólks vors í aðrar byggðir.
En þó félagið hafi óneitanlega
fært út kvíarnar á síðari árum,
og standi nú orðið víða fótum í
íslenzkum byggðalögum og borg-
um þar sem íslendingar eru bú-
settir, ber því að ná til enn fleira
fólks vors. Markið er, að félagið
verði í vaxandi skilningi alls-
herjarfélag Islendinga í landi
hér; ekkert minna megum vér
sætta oss við. Er því stöðug
þörf markvissrar, öflugrar og sí-
vakandi útbreiðslu - starfsemi,
bæði með tilliti til stofnunar
nýrra deilda, t.d. í byggðunum
umhverfis Manitobavatn, og
aukning einstakra félagsmanna
sem víðast um álfuna, jafnhliða
því sem hinar eldri deildir eru
studdar í starfi sínu. Sannleik-
urinn er sá, að félagið þyrfti í
rauninni að vera því umkomið
að hafa í sinni þjónustu útbreiðsl-
ustjóra, sem eingöngu helgaði
starf sitt þeim málum, að minnsta
kosti einhvern tíma ársins; þá
nauðsyn ber að hafa í huga í
sambandi við framtíðarstarfið.
Frœðslumál.
Félagið hefir, sem áður, staðið
að Laugardagsskóla í íslenzku í
Winnipeg, og hefir aðsókn að
honum verið sæmileg, en ætti
þó allra hluta vegna að vera
stórum betri, því að skólinn á
nú sem fyrri ágætum kennurum
á að skipa, en þeir hafa verið
þessir: Ólafur Pálsson (framað
áramótum); Mrs. Ingibjörg Jóns-
son (síðan um áramót); John
Butler; Mrs. Fred Bjarnason;
og Skúli Böðvarsson. Miss Jó-
dís Sigurðsson æfir nemendur í
framsögn og Mrs. Kristín John-
son kennir söng, en Miss Elín
Eylands annast undirspilið.
Ásmundnr P. Jóhannsson,
fyrrv. féhirðir félagsins, hefir
nú sem áður borið hag skólans
mjög fyrir brjósti, en í skóla-
nefnd af hálfu stjórnarnefndar
hafa verið vara-forseti, féhirðir,
Grettir L. Jóhannsson ræðis-
maður, og Bergþór Emil John-
son. Á félag vort mikla þakkar-
skuld að gjalda þeim öllum, sem
hlynt hafa að starfi skólans, og
þá sérstaklega kennurum hans,
sem vinna verk sitt af mikilli
fórnfýsi og áhuga á því nyt-
semdarstarfi, sem hér er um að
ræða, íslenzkufræðslu barna og
unglinga.
Þá hefir félagið aftur í ár átt
samvinnu við “Icelandic Cana-
dian Club” um námsskeið það
í íslenzkum fræðum, sem hafið
var í fyrra, og hefir góður hópur
nemenda notfært sér það; fyrir-
lestrar á ensku, um íslenzkar
bókmenntir og menningu hafa
eins og í fyrra verið haldnir í
sambandi við námsskeiðið. Mrs.
Hólmfríður Daníelsson, forseti
“Icelandic Canadian Club,” hgfir
eins og áður verið forstöðukona
námsskeiðsins og formaður und-
irbúningsnefndar, en í henni
eiga sæti af hálfu þjóðræknisfél-
agsins vara-forseti þess og Miss
Vala Jónasson kennslukona.
Samkvæmt fyrirmælum síð-
asta þjóðræknisþings skipaði for-
seti fimm manna milliþinganefnd
í fræðslumálum, og er Mrs. Ingi-
björg Jónsson formaður hennar.
En sökum þess, að sumir þeir,
sem skipaðir voru í nefndina,
sáu sér. eigi fært að taka sæti í
henni, og tilnefna varð aðra síðar
á árinu, varð starf nefndarinnar
minna en ella; hún hefir þó ráð-
stafað útsendingu kennslubóka
til deilda og svarað fyrirspurn-
um frá þeim um skólamál. Hefir
milliþinganefnd þessi unnið mik-
ið, þarft og þakkarvert verk á
undanförnum árum, meðal ann-
ars með útvegun hentugra skóla-
bóka frá Islandi, en með því var
stórt spor stigið í fræðslumálum,
og einnig með því að skipuleggja
kennslustarfið; skyldi það starf
metíð að verðleikum, en Mrs.
Jónsson hefir öll árin skipað for-
manns-sessinn í nefndinni og bor-
ið þau mál sérstaklega fyrir
brjósti.
Ýmsar af deildum félagsins hafa
að nýju haldið uppi kennslu í
íslenzku, og mun þess nánar get-
ið í skýrslum þeirra; einkum
hefir Laugardagsskóli deildar-
innar að Gimli staðið með mikl-
um blóma, að því er mér er
tjáð. í sumum öðrum deild-
um hefir hinsvegar reynzt
örðugleikum bundið, eða jafnvel
ókleyft, að fá íslenzkukennara,
og má ekki við svo búið standa.
Þingið í fyrra lagði ríflegri fjár-
styrk til fræðslumálanna en
nokkru sinni áður, og er sjálf-
sagt, að félagið styðji þau mál
fjárhagslega, eftir því sem nauð-
syn ber til. En það er eigi nóg
að leggja fram fé deildunum til
styrktar í fræðslumálum, ef
framkvæmdir verða engar í þá
átt vegna kennaraleysis. Á því
verður með einhverjum hætti að
ráða bót, og væri úrlausnin, ef
til vill, sú, að félagið réði og
aunaði, í samráði og samvinnu
við hlutaðeigandi deildir, far-
kennara í íslenzku, er ferðaðist
um milli þeirra til þess að hafa
umsjón með kennslunni og ann-
ast hana, eftir því sem þörf kref-
ur og ástæður leyfa. Eg vík
þessari hugmynd til væntanlegr-
ar þingnefndar í fræðslumálum.
Það eitt er víst, að allt kapp
verður að leggja á það af hálfu
þingsins og stjórnarnefndarinnar,
að sem flestar deildir geti starf-
rækt laugardagsskóla í íslenzku
og að þeir verði sem bezt sóttir,
en vitanlega verður það verk
sérstaklega að hvíla á herðum
deildanna sjálfra, enda er þar
um að ræða hið ágætasta og verð-
ugasta verkefni þeirra.
Undanfarið hefir allmikið ver-
ið rætt um stofnun kennarastók
í íslenzkum fræðum við háskól-
ann í Manitoba, og fékk málið
nýjan byr í seglin við hina höfð-
inglegu gjöf Ásmundar P. Jó-
hannssonar, byggingameistara,
síðastliðið sumar. Hér er um
tímabært og mikilvægt þjóð-
ræknismál að ræða, enda hafði
þjóðræknisfélagið það á starfs-
skrá sinni árum saman; stjórnar-
nefnd félagsins ræddi það einnig
á fundi sínum nú í haust, tjáði sig
með opinberri yfirlýsingu fúsa til
samvinnu við aðra hlutaðeig-
endur og reiðubúna til að leggja
það fyrir þetta þjóðræknisþing.
Með tilliti til þeirrar samþykktar
stjórnarnefndarinnar, og minn-
ugur þess, að félagið telur sér öll
þau mál viðkomandi, er varða
viðhald íslenzkrar tungu og
menningarverðmæta í landi hér,
vil eg leggja það til, að þetta mál
verði tekið upp á dagskrá þings-
ins.
í sambandi við fræðslumálin
þykir mér einnig fara vel á því
að geta þess, sem eg raunar hefi
vikið að á öðrum stað, að æfifél-
agi vor, dr. Helgi P. Breim, aðal-
ræðismaður Islands í New'York,
hefir sýnt félaginu þá miklu vin-
semd að gefa bókasafni félagsins
og bókasöfnum deilda þess,
hverju um sig, eintak af hinni
fögru og vel sömdu bók sinni,
“lceland. and the Icelanders,”
einmitt með það fyrir augum,
að hin yngri kynslóð vor hefði
með þeim hætti sem mest not af
henni. Fyrir þessa ágætu og
kærkomnu gjöf þakka eg inni-
lega í nafni félagsins.
Samvinnumál við ísland.
Þau hafa að óvenjulega miklu
leyti verið fólgin í því af vorri
hálfu að taka á móti góðum og
kærkomnum gestum heiman um
haf, og verður þeirra heimsókna
getið ítarlega í frásögn um sam-
komuhöld þau, er félagið hefir
staðið að; en óþarft er að fjól-
yrða um það, hve koma slíkra
gesta treystir böndin við ætt-
jörðina.
Með það í huga, má oss vera
það sérstakt fagnaðarefni, að á
þessu þingi, eins og undanfarið,
eigum vér því láni að fagna að
hafa vor á meðal ágæta fulltrúa
íslands, þar sem eru þau góð-
kunnu merkishjón Ingólfur
Gíslason læknir og frú Oddný
Vigfússdóttir. Býð eg þau í
nafni félagsins hjartanlega vel-
komin, og vona að þeim verði
dvölin eins ánægjuleg og eg veit
að koma þeirra verður oss. En
eftir hádegið í dag flytur Ing-
ólfur læknir kveðjur ríkisstjórn-
ar íslands og heimaþjóðarinnar;
einnig verður hann aðalræðu-
maður á “Fróns”-mótinu annað
kvöld.
Þá er oss það mikið ánægju-
efni, að staddur er hér á þing-
inu félagsbróðir vor, herra Niels
G. Johnson, dómsmálaróðherra í
Norður-Dakota, og bið eg hann
innilega velkominn í hópinn.
Hann ávarpar þingið nokkrum
kveðjuorðum eftir hádegið, en
annars er hann sérstaklega hing-
að kominn sem gestur “Icelandic
Canadian Club” og flytur aðal-
ræðuna á samkomu þess félags-
skapar.
Að því er varðar samvinnuna
við Island, er það annars sérstak-
lega eitt mál, og það harla mik-
ilvægt, sem eg vil ræða stuttlega.
Nokkru eftir þjóðræknisþingið í
fyrra barst stjórnarnefndinni
bréf frá þeim Valtý Stefánssyni
ritstjóra,' formanni Menntamála-
ráðs íslands, og Boga Ólafssyni
yfirkennara, forseta hins íslenzka
þjóðvinafélags, er fjallaði um
það, hver nauðsyij, bæri til að
safna vestan hafs íslenzkum
verðmætum sögulegs og menn-
ijngarlegs gildis, áður en það
yrði um seinan, svo sem sendi-
oréfasöfnum heiman af Islandi,
skrifuðum fróðleik, óskráðum
minningum, sem merkar mega
teljast, þjóðsögum og öðrum
jjóðlegum fróðleik, kveðskap,
íslenzkum þjóðlögum og tilbrigð-
um alþýðumáls, sem vera mætti
að lifðu hér vestra, en gleymd
væru á íslandi. Einnig var það
tekið fram, að Menntamálráð og
Djóðvinafélagið væru fús á að
bera kostnað af söfnununni,
enda yrði árangur hennar gerður
tilkvæmur þeim stofnunum.
Snnfremur töldu bréfritendur
æskilegt, að dr. Stefán Einarsson
prófessor tæki þetta að sér að
einhverju eða öllu leyti.
Stjórnarnefndin svaraði þessu
bréfi á þá leið, að hún vildi
gjarnan notfæra sér þetta ágæta
tilboð og eiga samstarf um þetta
nauðsynjamál við umrædd félög
eftir því, sem unnt væri. Jafn-
framt skýrði hún frá viðleitni
þjóðræknisfélagsins og milli-
þinganefnda þess, um slíka söfn-
un á undanförnum árum, en
taldi sig einnig sammála því, að
æskilegt væri að njóta aðstoðar
dr. Stefáns í þesu máli, sérstak-
lega varðandi þá hlið söfnunar-
innar, sem snertir íslenzka tungu
vestan hafs. Þá er hann var á
ferð hér síðastliðið sumar, átti
forseti tal við hann um málið, og
er hann fús til að verða þar að
liði eftir ástæðum.
Samkvæmt síðara bréfi frá
formanni Menntamálaráðs og
forseta Þjóðvinafélagsins, hefi
eg sent þeim fyllri upplýsingar
um söfnunarstarfsemi félags vors
í þessa átt, og endurtóku þeir í
nefndu bréfi fúsleika stofnana
sinna til þess að veita þjóðrækn-
isfélaginu stuðning í máli þessu.
Vil eg mælast til þess, að tekið
verði til sérstakrar athugunar.
hér á þinginu í sambandi við
væntanlega skýrslu frá milli-
þinganefnd í málinu, með hverj-
um hætti félagið getur notfært
sér sem best og söfnununni til
mestrar eflingar hið rausnarlega
tilboð Menntamálaráðs og Þjóð-
vinafélagsins, meðal annars það,
hvort senda ætti sérstakan mann
um íslenzku byggðirnar hér
vestra í söfnunar erindum. I
því sambandi myndi, að því er
snertir valrðveizlu sögulegra
gagna, svo sem handrita, heppi-
legt að taka til greina bendingar
dr. Helga P. Briem, í viðtali hans
um þessi mál við vestur-íslenzku
vikublöðin síðastliðið sumar.
Undir samvinnumálum við ís-
land þykir mér einnig hlýða að
geta þess, að mér hafa nýlega
borist fyrirspurnir um styrk
þann til íslendinga vestan hafs
til náms í íslenzkum fræðum við
háskóla íslands, sem Alþingi
samþykkti að veita úr ríkissjóði
fyrir nokkrum árum síðan, og
vakin hefir verið athygli á oftar
en einu sinni í blöðum vorum.
Eigi að síður vil eg á ný minna
fólk á styrk þennan, en hann er
ætlaður manni eða konu af ís-
lenzkum ættum í Canada eða
Bandaríkjunum, sem lokið hefir
stúdentsprófi þar. Umsóknir um
styrkinn sendist til stjórnar-
nefndar þjóðræknisfélagsins, en
oss ætti að vera það metnaðar-
mél, að einhver úr vorum hópi
færi sér í nyt tækifæri það, sem
hér býðst til náms í íslenzkum
fræðum og dvalar á íslandi.
Þá hefir stjórnarnefndin þegar
tekið til athugunar með hverj-
um hætti hún geti stuðlað að
því, að sem flestir íslendingar á
þessum slóðum fái tækifæri til
að hlusta á Karlakór Reykjavík-
ur, er hann kemur í söngför til
Vesturheims næsta haust, og er
gjaldkeri félagsins, Grettir L.
Jóhannsson ræðismaður, að
vinna að því máli.
Loks vil eg geta þess, að for-
sei sendi biskupi íslands, dr. Sig-
urgeir Sigurðssyni, og presta-
stefnunni, sem og herra Bene-
dikt G. Waage, forseta íþrótta-
sambands íslands og íþróttamóti
þess, kveðjur félagsins og þakkir
fyrir auðsýndan góðhug í þess
garð, og bárust hlý svarskeyti
frá báðum þeim aðilum. Enn-
fremur talaði forseti á hljóm-
plötu ávarp frá félaginu í til-
efni af fyrsta afmæli lýðveldisins
17. júní og áramótakveðju, er
íslenzka ríkisútvarpið víðvarp-
aði.
Félagsbróðir vor og velunnari,
dr. Árni Helgason ræðismaður,
flutti einnig kveðjur frá félag-
inu á aðalfundi Þjóðræknisfél-
agsins á íslandi, á ferð sinni þar
fyrra hluta þessa vetrar, og bar
með þeim hætti og öðrum kveðj-
uflutningi sínum vinaboð milli
íslendinga yfir hafið. Þá veit eg,
að hinir mörgu vinir Birgis
Halldórssonar söngvara innan
félags vors, hafa fagnað yfir hin-
um ágætu viðtökum, sem hann
átti að fagna á söngför sinni til
íslands, er var honum og oss
löndum h^tns í landi hér til sóma.
Samsæti og samkomuhöld.
I samvinnu við íslenzku fylkis-
þingmennina í Manitoba og for-
stöðunefndina á Gimli átti félag-
ið hlut að móttöku Landstjóra
Canada, Jarlsins af Athlone, og
Alice prinsessu, er þau heim-
sóttu landnám íslendinga 26.
apríl s.l., en landstjórinn er, sem
kunnugt er, heiðursverndari fél-
agsins. Þátttökuna af hálfu þess
önnuðust, vara-forseti, gjaldkeri
og skjalavörður, en forseti sendi
landstjóranum bréflega kveðju
og þakkaði honum í félagsins
nafni fyrir þann sóma, sem hann
hafði sýnt því og Islendingum,
er hann gerðist verndari þess.
ívar Guðmundsson, fréttarit-
stjóri “Morgunblaðsins”, hélt í
júní á vegum félagsins fyrirlest-
ur um Island, sem var ágætlega
rómaður. Var Þórhildur frú hans
með í förinni, og þóttu þau á-
gætir gestir. Stýrði vara-forseti
fyrirlestrar-samkomy þessari í
fjarveru forseta. Síðar á árinu
bar aðra sérstaklega kærkomna
gesti að garði, þar sem voru þau
hjónin dr. Ófeigur J. Ófeigsson og
frú Ragnhildur, en hann hefir
undanfarið átt sæti í stjórnar-
nefnd Þjóðræknisfélagsins á ís-
landi og reynst oss íslendingum
vestan hafs mikill vinur og at-
hafnasamur í vora þágu. efndi
stjórnarnefnd félags vors til fjöl-
sótts kaffi-samsætis í heiðurs-
skyni við þau hjónin, og ávarp-
aði vara-forseti þau fyrir vora
hönd. Þá átti félagið nokkurn
hlut í að fagna Ásmundi Guð-
mundssyni prófessor, er oss
reyndist mikill aufúsugestur;
flutti forseti honum kveðju fé-
lagsins á fyrirlestrar-samkomu
hans að Mountain, en vara-forseti
ávarpaði hann af hálfu þess í
kveðjusamsæti, sem lúterska
kirkjufélagið hélt honum í Win-
nipeg. Þá þykir mér sjálfsagt að
geta annara góðra gesta heiman
af íslandi, sem heimsóttu bygðir
vorar á síðastliðnu ári, en það
voru þeir Pétur Sigurgeirsson
guðfræði kandidat, Guðmundur
Daníelsson rithöfundur og Guð-
mundur Hjarlmarsson banka-
maður; að vísu voru þeir eigi á
vegum félagsins, en fluttu erindi
og ávörp á samkomum deilda
þess.
“Icelandic Canadian Club”
bauð félaginu þáttöku í sam-
sæti, sem sá félagsskapur stofn-
aði til í heiðursskyni við pró-
fessor Thorberg Thorvaldson og
frú hans í tilefni af því, að Mani-
toba háskóli hafði sæmt hann
heiðursdoktors-nafnbót í vísind-
um; var það boð þakklátlega
þegið og flutti ritari þar ávarp
fyrir hönd félagsins en bréfleg
kveðja var lesin frá forseta.
I samvinnu við íslendingadags-
nefndina á Hnausum tók félagið
einnig þátt í samsæti til heiðurs
dr. Stefáni Einarssyni, er forseti
stjórnaði. Þá stóð félagið að sam-
sæti í tilefni af 70 ára afmæli
Ásmundar P. Jóhannsson bygg-
ingarmeistara, þess mannsins,
sem lengst hefir átt sæti í stjórn-
arnefnd þess; hafði forseti sam-
komustjórn með höndum, en
vara-forseti hélt aðalræðuna fyr-
ir minni heiðursgestsins.
Síðast en eigi sízt skal þess
getið, að deildin “Frón” og Þjóð-
ræknisfélagið efndu í sameiningu
til fjölmenns og virðulegs hátíða-
halds í tilefni af aldarártíð
Jónasar Hallgrímssonar skálds,
sem þótti vel takast.
Útgáfumál.
Þaú hafa á árinu verið fjöl-
þættari en áður. Ber þar fyrst
að nefna tímarit félagsins, en
Gísli Jónsson prentsmiðjustjóri
hefir með höndum ritstjórn þess
eins og að undanförnu, og hefir
hann margsýnt það, að vænta