Lögberg - 07.03.1946, Side 7

LÖGBERG, FIMTUDAGLw N 7. MARZ, 1946
7
Frá Vancouver, B.C.
Febr. 19. 1946.
Tíðarfarið hér síðan um ára-
mótin hefur verið óvanalega
kalt og votviðrasamt. Tvisvar
kom hér dálítill snjór, en var
allur horfinn næsta dag, hér á
ströndinni nálægt sjónum, en
þegar kemur frá ströndinni sem
liggur upp til 4'jallanna er meiri
snjór, sem oft heptir mikið alla
umferð. Úr þessu getum við átt
von um betra veðurfar, sólskin
og hlýindi og þá fer öll náttúran
á kreik og tekur til starfa ti að
klæða og prýða öll umhverfi í
sinn vanalega fagurgræna og
blómumskreytta sumarskrúða.
Nóttina milli þess 14 og 15
febrúar varð hér vart við jarð-
skjálfta, svo fólk stökk uppúr
rúmum og út með mestu and-
fælum. I sumum stórbygging-
unum komu sprungur á veggji.
Bæði í Vancóuver og Victoria
skulfu hús og diskar og leirtau
skrallaði í hillunum, og var það
sem hræddi svo marga. Varð-
maðurinn á Lions Ga'te brúnni,
sem er lengsta hengibrú í breska
veldinu, 5,900 fet á lengd, fór að
hreifast, en þetta var aðeins í
nokkrar sekúndur. Ekki hefur
heyrst að þetta hafi valdið
neinum skaða hér um slóðir.
Eins og ouglýst hafði verið,
var haldinn fjölmennur fundur
til að ræða um íslenzka elli-
heimilis málið í Vancouver
þann 17. janúar. Forset\ nefnd-
arinnar, Mr. Karl Frederickson,
stjórnaði fundi, og Mr. Magnús
Elíasson var skrifari. Skýrði
forseti frá starfsemi nefndar-
innar, sem ekki var margþætt,
því lítið hafði verið gjört af
nefndarinnar hálfu. Það helsta
sem kom fram á þessum fundi
var bréf frá Betel nefndinni, sem
forsetinn las upp. Var þar til-
boð frá Betel um fjárveiting til
elliheimilisins í Vancouver upp-
til $10,000.00 Var þetta tilboð
bundið ýmsum skilmálum, sem
ekki þóttu vera nógu skýrt tek-
ið til greina, svo eftir nokkrar
umræður var þetta bréf lagt á
hilluna í bráðina, og nefndinni
falið á hendur að fá frekari upp-
lýsingar frá Betel nefndinni við-
víkjandi skilmálum sem þeir
settu í sambandi við þeirra
fjárveiting til fyrirtækisins. All-
ir voru þessu fyrirtæki hlyntir,
og könnuðust við að það væri
nauðisynlegt og okkar stærsta
velferðarmál, að koma á fót Is-
lenzku elliheimili hé í Vancou-
ver. Nokkrir létu þá skoðun í
ljósi að það mundi verða affara
bezt að þessi stofnun gæti verið
óháð öllum öðrum félagskap, og
stæði á sínum eigin fótum. Með
því fyrirkomulagi mundi stofn-
unin fá almennara fylgi írá
fólkinu yfirleitt. Engin föst á-
kvörðun var tekin því viðvíkj-
andi. Féhirðir nefndarinnar
skýrði frá því að nú væru í sjóði
um $700.00, en í áreiðanlegum
loforðum sem ekki væri búið að
afhenda sér, mundi mega telja
svo til að þar væri um eða yfir
$1,000.00.
Þá var samþykt að forseta
fyrir elliheimilis nefndina skuli
kjósa árlega. Nefndarmenn
skulu vera sex, og skuli tveir
vora kosnir til 3. ára, tveir til
tveggja ára, og tveir til eins árs.
Kosningar féllu þannig:
Forseti var kosinn Karl Fred-
erickson.. Dr. P. B. Guttorms-
son og G. F. Gíslason, til þriggja
ara. H. J. Halldórson og Mrs.
Archie Orr, til tveggja ára. L.
H. Thorlackson og M. Elíasson
fú eins árs.
Líka var samþykt að öll ís-
^onzku félögin í Vancouver gætu
kosið einn frá sínum félagskap
Sern ætti sæti í elliheimilis
nefndinni.
f^essir hafa verið kosnir:
Frá Ingólfi, Stefán Eymund-
s°n; Isafold, O. W. Johnson; frá
^venfélaginu Sólskin, Mrs. J.
Thorson.
^yrir þetta ár eru embættis-
^enn elliheimilis nefndarinnar:
Karl Frederickson, forseti; Mrs.
Archie Orr, skrifari; og Dr. P. B.
Guttormson, féhirðir. Allir gjöra
sér góðar vonir um, að hin nýa
nefnd taki til starfa, og sýni
meiri framkvæmdir í þessu máli,
en raun varð á síðastliðið ár.
Kvenfélagið “Sólskin” hélt
ársfund sinn nýlega og voru
þessar konur kosnar í stjórnar-
nefnd fyrir þetta ár:
Mrs. Karl Frederi'ckson, for-
seti; Mrs. Davis, skrifari, og
Mrs. J. Thorson, féhirðir.
Á ársfundi sem Islenzki Lút.
erski söfnuðurinn hélt. voru
þessir embættismenn kosnir fyr-
ir þetta ár:
G. F. Gíslason, forseti; Dr.
Marteinsson, skrifari og B. Thor-
lacius, féhirðir.
Þann 31. jan. hafði félagið Isa-
fold tombólu og dans og stutt
prógram. Stýrði forsetinn, M.
Elíasson, samkomunni og flutti
alllangt ávarp. Páll Bjarnason,
skáld, flutti langt og kjarnyrt
kvæði, sem efalaust verður birt
í íslenzku blöðunum. Það er oft-
ast athyglisvert sem kemur úr
þeirri átt. Mrs. Grace Mclnnis
sem hefur átt sæti í fylkisþing-
inu í British Columbia undan-
farin ár, en tapaði kosningu í
seinustu kosningum, hélt langa
og snjalla ræðu, er hún alkunn-
ur ræðuskörungur og hefur tek-
ið mikin« þátt í allri starfsemi
C. C. F.. Eins og kunnugt er,
þá er hún dóttir J. S. Woods-
worth, sem stofnaði þann stjórn-
málaflokk, og þess vegna er
Mrs. Mclnnis oft nefnd “The
Crown Princess of the C. C. F.”
Var þessi samkoma vel sótt, og
hreinn ágóði var $294.00 og á það
alt að ganga í sjóð gamalmenna
heimilisins í Vancouver.
Prof. T. J. Oleson, kennari í
sögu við The University of Brit-
ish Columbia, hefur verið að
vinna að því í vetur ásamt verki
sínu við háskólann, að þýða á
ensku fræðirit eftir Dr. Jón
Dúason um landkönnun og
landnám íslendinga í Vestur-
heimi. Er það stórt verk í þrem
bindum sem er að koma út
heima á íslandi.
Mr. Gunnlaugur Hólm frá
Árborg, Man., hefur verið hér á
ferð til að sjá sig um vestra.
Hann hefur selt búslóð sína þar
eystra og ætlar að setjast hér að.
Honum leizt vel á sig hér, og er
nú farinn til baka,- að sækja
fjölskyldu sína. Mr. Hólm sagð-
ist strax hafa tekið eftir því,
hvað aldraða fólkið hér vestra
væri helsugott og frísklegt,
meira en æt-ti sér stað fyrir aust-
an fjöllin. Þetta er enginn hug-
arburður, því svo margir að
austan hafa strax tekið eftir
því, og haft orð á því. Eer þetta
eitt af því sem mælir svo mikið
með elliheimilinu hér vestra.
Mr. og Mrs. Sveinn Kristján-
son frá Elfros, Sask., hafa verið
hér á ferðinni sér til skemtunar.
Þessi tími ársins er ekki v-el val-
inn til þess að geta ^éð hér vest-
ur ströndina, eins og þegar hún
lítur bezt út á sumrin, en það
er samt mikill munur á því, sem
fólk á að venjast fyrir austan
fjöllin, um vetrar tímann. Hér
er alt grænt og frostlaust þó
komið sé fram í miðjan febrúar.
Mrs. Kristjánson er systir Laura
G. Salverson, hinnar alkunnu Is-
lenzku skáldkonu.
Stofnfundur íslenzku samein-
uðu félaganna “ísafold og Ing-
ólfur” var haldinn 18. febrúar.
Lög fyrir hið nýja félag voru
rædd og samkykt. Nafn félags-
ins er “Ströndin.” Embættis-
menn voru kosnir og féllu kosn-
ihgar þannig: Forseti. Prof. T.
J. Oleson; varaforseti, Óðinn
Thorsteinsson; skrifari, Stefán
B. Kristjánsson, vara-skrifari,
Einar Haralds; féhirðir, Óskar
Hávarðsson; fara-féhirðir, Sam
T. Samson; skjalavörður, Stefán
Yrnason; yfirskoðiunarmenn:
Mrs. O. W. Johnson og M. Elías-
son. Bókasafnsnefnd: Einar
Haralds, S. Guðmundsson og
Miss Gerða Chrisopherson. Fund-
ir verða haldnir mánaðarlega,
Frá bókamarkaðinum
Bækur og rit vestan um haf
I öllu bókaflóðinu hér heima
hættir oss við að gefa útgáfustarf-
semi landa vorra vestan hafs
minni gaum en skyldi, og er það
illa farið, því að á engan hátt
gætum vér betur styrkt vasklega
baráttu þeirra fyrir þjóðerni og
tungu, en að kaupa bækur
þeirra og blöð og lesa. Að sjálf-
sögðu er útgáfa íslenzkra bóka
og blaða í Vesturheimi miklum
örðugleikum háð, því að meðal
þjóðbrotsins þar týna þeir óðum
tölunni sem yndi hafa af lestri
íslenzkra bókmennta. Auk þess
er dreifingin svo mikil, að
erfitt er að halda slíkum bókum
til markaðar þar, til þess að út-
gáfan geti borið sig. Hins vegar
ætti það ekki að vera áhugalaust
fyrir oss, að fylgjast með því,sem
þar er hugsað og starfað meðal
ættbræðra vorra, því að enn eiga
þeir ýmsa ágæta rithöfunda,
skáld og vísindamenn, er skrifa
á íslenzka tungu. Vikublöðin
Heimskringla og Lögberg eru
nú bæði farin að nálgast sextíu
ára aldurinn og koma stöðugt út
og hafa duglegum og gáfuðum
mönnum á að skipa við ritstjórn.
Eru þau jafnan fréttafróð og
fjölskrúðug að efni, og hafa ver-
ið ómetanlegur þáttur í viðhaldi
þjóðernisins og veitt ótæpan
fróðleik um stefnur og strauma
andlegs lífs, og um almennan
gang mála hér heima. Er það vel
farið, að blöð þessi njóta nú
nokkurs styrks af íslenzka ríkinu,
til að létta undir með útgáfu
þeirra.
Hér verður getið nokkurra
bóka og rita, er mér hafa nýlega
borizt í hendur.
*
Hunangsflugur, nefnist ný
ljóðabók eftir Guittorm J. Gutt-
ormsson, skáld í Nýja-íslandi,
gefin út af Columbia Press Ltd.,
Winnipeg, 1944. Eru þetta ljóð
sem höfunurinn hefir ort síðan
seinásta ljóðabók hans: Gaman
og alvara, kom út 1930, ekki
mjög mikil að vöxtum, en þeim
þriðja mánudag í hverjum mán-
uði. Bókasafni Ingólfs verður
haldið við eins og áður, og aukið
við það eftir föngum. Þetta nýja
félag er þjóðrænkisfélag og er
það ærið verkefni fyrir hendi,
því sú starfsemi hefur verið van-
rækt hér alt of lengi.—Betra er
seint en aldrei.—Allir þjóðrækn-
issinnaðir menn og konur óska
þessum nýja félagsskap góðs
gengis.
Tvær aldraðar persónur hafa
látist hér síðan um áramótin.
Þann 16.. janúar lézt að heimili
sínu hér í borginni Miss Frið-
rika Baldwin 93 ára. Hún var
fædd á íslandi, en flutti ung-
lingur til Canada 1874 með for-
eldrum sínum, Baldvini Helga-
syni og konu hans, sem settust
fyrst að í Ontario, og voru bú-
sett um nokkur ár. Friðriku sál.
lifa þrír bræður, Tryggvi, bú-
settur í Oregon ríki, í Banda-
ríkjunum, Ólafur í Alberta, og
A. V. H. Baldwin í Campbell
River, B. C.Er Mr. Baldwin víst
einn af elstum íslendingum hér
vestra, 95 ára, er hann til heim-
ilis hér í Vancouver í vetur.
Jarðarförin fór fram frá Sim-
mons & McBride útfarstofunni.
Prestur Christ Church Cathedral
kirkjunnar þjónustaði við úför-
ina.
10. febrúar lézt að heimili
sínu, Guðmundur Sigurðson, 81
ára. Var hann búinn að vera
heilsuveill um langt skeið, að
mestu leyti við rúmið. Hann lifa
tvær dætur og tveir synir, Mrs.
Peorge Jackson í Vancouver og
Lily hjúkrunarkona, sem hefur
með mestu dygð og alúð annast
utn föður sinn í veikindum hans.
Synir hins látna eru George í
Surrey, og Harold í Vancouver.
Hann var jarðsunginn af séra
Haraldi Sigmar 12. feb.
S. Guðmundson.
mun betri að gæðum. Guttorm-
ur er eit.t af frumlegustu og ein-
kennilegustu ljóðskáldum ís-
lendinga, tröllaukinn að anda
og efni, djúpvitur og hárhvass í
ádeilu, er hann sveiflar sinni
bitru andans skálm yfir ávirðing-
um samtíðar sinnar. Gamans
hans er venjulega grátt. háð hans
logandi og kynngimagnað, en
undirstraumur tilfinninganna
heitur og sterkur. Ekki verða
ellimörk séð á þessum ljóðum,
þó að höfundurinn fari að nálg-
ast sjötugsaldurinn, og eru þau
öll af hinum sama málmi steypt
og fyrri kvæði hans, hvert öðru
snjallara. Set eg hér til bragð-
bætis niðurlagið af kvæði hans
um Júdas frá Kariot:
Þú skilaðir aftur því eina, sem
fékkst
í arð þinn af Júdasarkoss,
og festir ei kaupin í framtíð, en
gekkst
þig frá því, sem öðrum er hnoss;
af svikurum öllum hins saklausa
blóðs
varst sjálfsagt, þótt níði þeir þig,
sá eini, með samvizku glæpa-
manns góðs,
sem gekk út og hengdi sig.
Guttormur mun ávalt skipa
merkilegan sess í íslenzkum bók-
menntum. Hann er einn af þeim
kynlegu kvistum, sem er ramís-
lenzkur að eðli, en hefir hlotið
óvenjulegt víðskyggni af að vera
gróðursettur í framandi mold.
*
Soffanias Thorkelsson, iðju-
höldur í Winnipeg, sendir frá
sér Ferðahugleiðingar, tvö mikil
bindi, myndum skreytt. Soffani-
as er Svarfdælingur að ætt, fædd-
ur í Ytri-Másstöðum og alinn
upp þar á Hofsá í sömu sveit.—
Varð hann snemma að berjast
harðri lífsbaráttu, er hann gerð-
ist fyrirvinna á erfiðu heimili
foreldra sinna um fermingarald-
ur, þegar faðir hans missti sjón-
ina, og mun hann aldrei hafa
dregið af kröftum sínum fyrr
eða síðar um ævina.. Um tvítugs-
aldur flutti hann til Ameríku,
árið 1898, og brauzt þar áfram
með harðfylgi miklu og dugnaði,
unz hann kom upp arðvænleg-
um stóriðjurekstri og gerðist vel
fjáreigandi. Þá snéri hann sér
að íslenzkum félagsmálum með
sama dugnaði, og var m. a. um
tíma forseti Þjóðræknisdeildar-
innar Frón í Winnipeg, og hefir
hann aflað sér góðs álits og vin-
sælda meðal landa vestra. Eitt af
því, sem hann hefir átt góðan og
mikinn hlut að, er að hafizt var
handa um samningu og útgáfu á
Sögu Islendinga í Vesturheimi,
sem Þorsteinn Þ. Þorstéinsson,
skáld, hefir ritað, og komin eru
út tvö bindi af. Fór Soffonias til
íslands vorið 1940 og dvaldi hér
lengi sumars, meðal annars til að
sjá um útkomu fyrsta bindisins,
og fjallar bók hans um þessa ferð,
og það, sem fyrir augu bar hér
heima. Lýsir ferðasaga Soffa-
niasar einlægri ást hans á landi
og þjóð og tryggð við ættar-
stöðvarnar, og jafnframt lýsir
hún höfundinum, sem einörðum
og drenglyndum skapfestu-
manni, sem ávallt hefir fulla
hreinskilni til að segja það, er
honum býr í brjósti og benda á
það, er honum þykir aðfinnslu-
vert. Eru athugasemdir hans þó
yfirleitt bornar fram með mikl-
um góðvilja og margar hinar at-
hyglisverðustu, þó að sums stað-
ar kenni nokkurs misskilnings,
svo sem við er að búast við fljóta
yfirsýn. Auðséð er, að höfundur-
inn hefir gert sér meira far um
að kynnast landi og þjóð, en títt
er um ferðalanga, og hefir hann
aflað sér furðu mikillar þekking-
ar um hag þjóðarinnar og menn-
ingu í heild. Frásögnin er yfir-
leitt fjörug og skemmtileg. Er
Soffanias Thorkelsson góður
sonur ættjarðar sinnar, og mun
hann vita það manna bezt, að
hið harða uppeldi, er hann hlaut
hér heima, reydist honum, eins
og mörgum, býsna haldkvæmt
I fararefni í hinu framandi landi.
Almanak Ólafs Thorgeirssonar
1945, er enn sem fyr stórmerki-
legt heimildarrit fyrir alla þá,
sem fylgjast vilja með lífi og
örlögum landa vorra vestra.
hefi eg séð rit þetta 1 bokverzl-
unum hér heima, og skil eg þó
ekki í öðru, en að margir vildu
kaupa það, ef það væri hér ó
boðstólum. Að þessu sinni flytur
Almanakið margar greinar eftir
ritstjórann, dir. Richard Beck,
meðal annars um lýðveldishátíð-
inaá íslandi og heimsókn for-
seta og biskups vestur um haf.
Um þessi efni hefir dr. Beck
einnig ritað ýtarlegri greinar í
Tímarit Þjóðræknisfélagsins og
í Nordmanns Forbundet, norskt
mánaðarrit, sem gefið er út í
New York. Auk þess skrifar rit-
stjórinn grein um Jón Friðfinns-
son, tónskáld, yfirlit yfir helztu
viðburði meðal Islendinga í
Vesturheimi 1944 og hina venju-
legu árstíðaskrá yfir mannalát á
því ári, og fylgja stundum stutt
æviágrip. Ágætur fræðimaður,
próf. Stefán Einarson, John
Hopkins University, Baltimore,
Maryland, skrifar um Breiðdæli
fyrir vestan haf. Enn eru þarna
greinar eftir Kristján Ólafsson
og G. J. Oleson, allar hinar læsi-
legustu. Almanakið er ómiss-
andi handbók fyrir alla þá, er ís-
lenzkri mannfræði unna og hefir
þar verið haldið til haga miklum
fróðleik, sem jafnan mun verða
undirstaða að sögu Vestur-ís-
lendinga.
*
Brautin. Rit um andleg mál
og skoðanafrelsi, nefnist ársrit
hins Sameinaða kirkjufélags ís-
lendinga í Norður Ameríku, sem
nýlega er farið að gefa út. Hefir
mér borist anpar árgangur rits
þessa í hendur, myndarlega út-
gefinn. Aðalritstjórinn er séra
Halldór E. Johnson, víðlesinn
maður og áhugasamur. Ritið er
yfirleitt læsilegt, kemur víða við
og er hressileg^ skrifað. Ekki er
ritsstjórinn myrkur í máli um
það sem honum þykir miður fara,
er mjög á móti öllu “argvítugu
afturhaldi” í trúarefnum, bölv-
anlega við pápiskuna og lítið
betur við lútersku kirkjuna. —
Mikið firra þykir honum það, að
kristin trú hafi lagt betri skerf
til menningarinnar en heiðnin,
og telur, að “martröð kirkju-
vígðrar bókstafstrúar” hafi næst-
um verið búin að aleyða and-
legu lífi á íslandi. Margt fleira
segir hann skemtilegt. Yfirleitt
þykja honum við, félagar hans,
hér heima á íslandi, heldur
þunnir í roðinu, og ekki rista
djúpt í “vísindalegum frjálstrú-
arstefnum.” Sú hætta sýnist mér
vofa yfir ritstjóranum, eins og
mörgum þeim, sem steypa sér
geyst út í frjálslyndið, að hann
missi brátt sjónar á því, að nokk-
ur verulegur munur sé á trúmái-
um og stjórnmálum, og kunni
þá svo að fara, að honum þyki
fullt svo góður boðskapur Stal-
ins sem meistarans frá Nazaret.
Ágæt grein er í ritinu eftir dr.
Stefán Einarsson um afleiðingar
siðaskiptanna, og margvíslegan
fróðleik er þar að finna um fé-
lagsmál vestra.
Benfamín Kristjánsson.
—Dagur, 18. Jan.
“Nýtt er mér þetta,” kvað
karl einn, “að mér sé borin óráð-
vendni til handanna. Það var,
ef eg man rétt, einu sinni í
fyrra, tvisvar árinu áður, þris-
var hitt árið, einusinni enn, og
svo núna: — og nýtt er mér
þetta.”
Svertingi, sem var um það bil
að hefja keppni í hnefaleik
missti allt í einu kjarkinn, er
hann kom upp í “hringinn”.
Þetta verður allt í lagi, Sam
sagði þjálfari hans. Segðu bara
við sjálfan þig, að þú ætlir að
lúberja hann.
Það þýðir ekki, eg veit hvað
er eg lyginn, svaraði Sam
dauflega.
Dánarfregn
Ásgeir Tryggvi Jónasson and-
aðist að heimili sínu í Selkirkbæ,
þann 17. febrúar árdegis. Hann
hafði þjáðst mikið og verið rúm-
liggjandi hina síðustu mánuði.
Hann var fæddur 10. okt. 1859,
að Skútustöðum við Mývatn í
Suður-Þingeyjarsýslu; mun hafa
alist upp þar í grend. Hann
kvæntist Margréti Kristjóns-
dóttir, sem lifir mann sinn, nú
háöldruð. Þau fluttu til Vestur-
heims 1894, og settust að í Ar-
gyle bygð, en fluttu þaðan til
Selkirk eftir fá ár. Þar í bæ
bjuggu þau í 48 ár. Ásgeir
Tryggvi gekk hér í þjónustu
Winnipeg-Selkirk and Lake Win-
nipeg Railæay, vann um hríð að
járnbrautar viðhaldi (section
gang), síðar var hann þar verk-
stjóri, og um mörg ár yfirmaður
(roadmaster). Hann var að
"kunnugra dómi mikill þrekmað-
ur, fjörmaður, söngvinn og
söngelskur, og lífsglaður. Þau
hjónin mistu sum börn sín á Is-
landi, í fyrstu brensku. Stefán
sonur þeirra féll í hinu fyrra
heimsstríði. Jónas sonur þeirra
dó 1937. Af bömum þeirra eru
álífi, Mrs. Fríða Lyons, Selkirk,
og Ólafur, í Winnipeg. Barna-
börn eru 9 að tölu, en barna-
barnabörn einnig 9 eftirskilin.
Útförin fór fram frá Lútersku
kirkjunni þann 20. febrúar.
“Fagna þú sál mín lífsins
kyrra kvöldi,
kemur upp fegri sól, er þessi
er mnnin.”
S. Ólafsson.
Arinbjörn hét maður er búið
hafði á Valdalæk á Vatnsnesi
baslbúnaði. Hann átti þar eina
kú, og varð <5Tt heýiaus nanaa
henni. Kona hans hét Björg. Þá
er Arnbjörn var löngu hættur
búnaði sínum á Valdalæk, ein-
kum af því, hóersu hann hefði
heyjað. “Eg átti,” sagði hann,
“átján rima stiga, og var svo hátt
töðuheyið, að þegar eg stóð í
hæsta haftinu og hún Bjargála
mín stóð á öxlunum á mér og
teigði sig, þá náð i hún upp
undir kolltorfuna.”
4*
Mamma, var litli bróðir send-
ur til okkar frá himnum?
Já, barnið mitt.
,Þeir vilja auðvitað hafa alt
kyrt og rólegt þarna uppi.
EATON’S
STÓRA, NÝJA
VOR OG
SUMAR
VERÐSKRÁ
FYRIR
1946
HEFIR VERIÐ
PÓSTUÐ
Kf þér hafið ekki fengiíi ein-
tak, skuluð þér skrifa til
Winnipeg eftir þvt.
^T. EATON
WINNiPEG CANADA
EATON'S