Lögberg - 18.09.1952, Page 3

Lögberg - 18.09.1952, Page 3
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 18. SEPTEMBER, 1952 3 Eyfirzkur klæðskeri ver milljónum til líknarstarfa ÞAÐ var einn sólheitan sumar- dag í síðustu viku, að. við Vignir Guðmundsson, ljósmyndari Morgunblaðsins á Akureyri, lögðum leið okbar út Kræklinga- hliðina utan við bæinn, og var förinni heitið að elliheimilinu í Syðri Skjaldarvík. Vegurinn beygir frá aðalbrautinni, er ligg- ur upp á hálsinn ,rétt við þing- hús sveitarinnar, nefnt Kuðung- urinn í daglegu tali, og á snotr- um vegvísi í króknum má lesa: Dagverðareyrarvegur, en hann liggur áfram niður að síldafverk- smiðjunni á ströndinni. Elliheimilið í Skjaldarvík stendur í vinalegum hvammi, drjúgan spöl frá sjónum, er klettakambar skera frá fjöru- borði. Húsin eru hulin að önd- verðu af hávöxnum reytinrjám, svo aðeins sést á hreinleg, vel máluð þökin, er skjóta burstun- um upp á milli hríslanna. Þarna standa hlið við hlið bæ- irnir tveir, ytri og syðri Skjald- arvík, eign Stefáns Jónssonar, fyrrum klæðskera á Akureyri, og þarna stendur múrað í stein og járn ævistarf það, er hann hóf ekki fyrr en á miðjum aldri, en er þó svo afburða veglegt,—elli- heimili fyrir 70 vistmenn. ★ — Ég er fæddur að Vindheim- um á Þelamörk í Hörgárdal, seg- ir Stefán þegar við höfðum hitt hann að máli í trjág^rðinum, þar sem gamla fólkið sat í smáhóp- um og sólaði sig. Þar ólst ég upp til ellefu ára aldurs, fluttist síð- an að öðrum bæ í nágrenninu og þaðan hélt ég til Akureyrar árið 1903, tvítugur að aldri. Á Akur- eyri hóf ég nám sem læringur í skraddaraiðn hjá þýzkum klæð- skera, sem þar starfaði þá, Beb- enze að nafni, og dvaldist við námið í þrjú ár. Saumaði ég síð- an hjá ýmsum, mest þó hér á Akureyri allt fram til ársins 1923 að ég setti á stofn mína eigin saumastofu og reisti hús yfir hana, það stendur beint á móti gömlu símastöðinni við Hafnar- stræti 77, þrílyft steinhús og loft að auki. Forsaga framkvæmdanna í Skjaldarvík — Hver voru tildrögin að því að þér kom til hugar að hefja byggingu og búskap í Skjaldar- vík, og loks að reisa þar elliheim- ili af eigin rammleik? Svo stóð á, að við tveir bræð- urnir keyptum sína jörðina hvor ytri og syðri Skjaldarvík um ár- ið 1930. Bróðir minn fluttist nokkru síðar alfarinn til Akur- eyrar og ég tók við báðum jörð- unum. Þ e 11 a voru tvö kot, hörmulega illa hýst og léleg til búskapar. Byggði ég Skjaldar- vík upp á næstu árum, ræsti fram og ræktaði jörðina. Hafði ég ráðsmann, sem stjórnaði bú- inu fyrir mig og hafði hann eft- irlit með framkvæmdunum. Nú er túnið orðið 1000 hestar, 20 nautgripir eru í fjósi en 40 kindum fargaði ég í fyrra, þar sem mér fannst það ekki borga sig að reka hér fjárbúskap. Ann- ars hefi ég ekki verið heppinn með kýrnar, þær.drápust þrjár hjá mér í fjósi í fyrra. Þrátt fyrir að búið er nú orðið þetta stórt, nægir það þó engan veginn til þess að standa undir þörfum hælisins, mikið vantar á C0PENHAGEN Bezta munntóbak heimsins Á elliheimilinu í Skjaldarvík hvílasi öldungar að afloknu dagsverki að svo sé, en auðvitað er mikil búbót að því, og rekstur heimilis- ins allur miklu ódýrari en ella. Reisulegi heimili byggi — Og hvenær réðist þú svo í höfuðframkvæmdirnar sjálfar? — Það var á stríðsárunum. Árið 1941 hóf ég að byggja álm- una, sem, gengur suður úr íbúð- arhúsinu. Hún rúmar um 40 vist- menp á tveimur hæðum. Við þá byggingu var lokið miðsumars 1943, en hún var ekki vígð fyrr en um haustið, á afmæli móður minnar, 31. október, 1943. Það var stór stund og ánægjulegt að geta veitt gamla fólkinu viðtöku í fyrsta sinn og þá var stórum áfanga náð. En þar kom, að heimilið varð of lítið og ég gat ekki fullnægt þeirri eftirspurn, sem var eftir vist á hælinu. Réðist ég því í að byggja aðra svipaða álmu austur frá bænum og hefur hún nú verið í notkun á annað ár. Þar rúmast um 30 manns ef tví- sett er á herbergin, en auk þéss er þar stór matsalur, (6 x 17 m) bókasafn o. fl. Stefán segir okkur, að nú séu um 60 vistmenn á hælinu, en þar sé rúm fyrir nokkru fleiri, þar sem þjónustufólk verður líka að búa í sjálfu hælinu. Þar starfa 12—14 stúlkur, auk ráðsmanna og vinnumanna, er sjá um bú- reksturinn. Vistfólkið er viðsveg ar að af landinu, en flest er þó frá Akureyri, Eyjafjarðarsýslu og Þingeyjarsýslum, eins og gefur að skilja. Elzti vistmaður- inn er Þorbjörg Hjaltadóttir frá Hellu í Steingrímsfirði, hún er 97 ára að aldri. Flest er fólkið á níræðisaldri, en sumt allmiklu yngra. Vistkostnaðurinn á hælinu er ótrúlega lár, aðeins 23 krónur á dag, og sýnir það hve rekstur hælisins er einkar vel af hendi leystur og hver ráðdeildarsemi ríkir um alla starfsemi. Fórnfúsí slarf Stefán lét af saumaskap á Akureyri 1944 og fluttist þá al- farinn út í Skjaldarvík og hefur hann síðan veitt hælinu einn for- stöðu. Hann hefur annazt um allt reikningshald þess, aðdrætti og stjórn alla, en auk þess hefur hann iðulega gengið í hjúkrunar konustað, þegar lasleiki hefur þjáð vistmennina, vakað yfir þeim hálfar og heilar nætur og oftlega lagt dag við nótt, við um- önnum og stjórn heimilisins. — Það er erfitt að fá fólk til slíkra starfa, segir Stefán og auk þess spara ég mér vökumann, eða konu með því að gegna starfi hans. Svo er það líka, að gamla fólkinu er kærara, að einhver annist það í veikindum þess, sem þgkkir það vel og kann góð skil á högum þess, svo ég tali nú ekki um, þegar að aldurtilinn nálgast. Hér er líka enginn læknir, þar sem svo stutt er til Akureyrar ef eitthvað bjátar á. Mér þykir gamla fólkið una sér vel hér í Skjaldarýík, þó að fjarri ættingjunum sé, en það fær margt heimsóknir á sunnu- dögum frá vinum og vanda- mönnum. Það er til mikils þaga fyrir okkur, sem heimilið rekum, að hafa ekki ennþá eignast bíl til þess að notast við í aðdráttar- ferðir og fólksflutninga. Þetta kemur þó allt smám saman. Og við sjáum, að það eru orð að sönnu, því einmitt í þessu er drepið á dyr og Stefán kvaddur út á hlað; súgþurrkunartæki voru rétt í þessu að koma frá vél smiðju á Akujreyri og skulu þau látin tafarlaust í hlöðuna. Þvotta vélasamstæða er einnig væntan- leg, innan skamms og hún léttir miklu erfiði af stúlkunum, er allan þvott hafa annazt til þessa. Þannig eykst hin reisulega elli heimilisbygging smám saman af vinnuvélum og öðrum þægind- um; þar er allt þrifalegt um að litast, allt þvegið og fágað og gangarnir anda næstum því af hreinlæti og sápuþvotti. En svarið við þeirri spurningu hvers vegna Stefán réðst í að byggja þetta stóra elliheimili, hið ema utan Reykjavíkur, velt- ist þó enn fyrir okkur. Stefán vill sem fæst segja, en skýrir þó frá því, að þegar hann hafi byggt upp jörðina að mestu taldi hann það ekki svara kostnaði að leigja hana vandalausum, held- ur réðst í að bæta þar við og koma upp elliheimilinu. Og þegar við innum hann enn frekar eftir ástæðunni til þess rausnarverks svarar hann ósköp hæglátlega að raunar „hafi það vakað fyrir sér að gera eitthvað gagn með þessu, leggja fram krafta sína til þess að verða öðr- um að liði ef hann mætti. Svo fengi hann líka þannig eitthvað til að hugsa um—þótt sér fynd- ist hann ekki hafa gegnt neinni raunverulegri vinnu síðan hann lagði frá sér nálina.“ Milljóna virði Við fórum að velta því fyrir okkur hvers virði það væri raun- verulega á heimsins mælikvarða í beinhörðum peningum sem hann ræddi svo hógværlega um og vildi svo lítið úr gera. Nýja byggingin, sem fullgerð var í fyrra var áætlað að mundi kosta um hálfa milljón króna, en hún er ekki þriðjungur allra þeirra húsa sem Stefán hefur ■reist í Skjaldarvík, og er þá verð- mæti jarðarinnar ótalið. Til alls þessa hefur hann hlot- ið í gjafir og styrki tæpar 100 þús. krónur og er það allt og sumt. Hitt hefur hann lagt fram af eigin rammleik, en sýslan og bærinn hafa gengið í ábyrgð fyr- ir lánum þeim, er hvíla á ný- byggingunni. S k a 11 a borgar hann að fullu og útsvar án nokk- urs frádráttar, en samtals nem- ur árlegur ríkisstyrkur til elli- heimilisins og vistmanna þess allra 4000 kr. Af þessu sést hvað greinilegast, hvert framleg Stef- áns sjálfs hefur verið og má það furðu sæta, að hann skuli geta risið undir slíku, sem raun ber þó svo glæsilegt vitni um. Rekst- urinn er hallalaus, segir hann, enda nægir hinn mánaðarlegi ellistyrkur hverjum vistmanni svo að segja til þess að greiða hin lágu hælisgjöld. ☆ Við höfum nú gengið um elli- heimilið í fylgd með Stefáni, lit- ið inn í setustofuna, herbergi vistmannanna og bókasafnið, og spjallað við gamla fólkið. Á slíkri freð hlýtur þeirri hugsun að skjóta wpp, hvernig einn mað- ur hafi getað komið öllum þess- um byggingum upp, reist þær og rekið af eigin efnum. Reisuleg húsin bera það skýrlega með sér, að það hefur ekki verið neitt aukvisaverk, sem hér hefur ver- ið unnið, og það hefur ekki verið í eiginhagsmunaskyni gert, held- ur af einlægri hjálpfýsi og ríkri förnarlund. 1 rauninni er það engu líkara en gömlu ævintýri, að maður í þeirri atvinnu, sem til þessa hef- ur aldrei þótt gefa gull í mund, skuli hafa bolmagn til þess að reisa elliheimili fyrir sjö tugi vistmanna, án þess að hljóta nema óverulegustu aðstoð hins opinbera við verkið. Slíkt er sannarlega óvenjulegt á þessum síðustu og verstu styrkja og upp- bótatímum, og það ætti að geta sýnt fram á að ríkishjálp og rík- isaðstoð er ekki til allra fram- kvæmda bráðnauðsynleg. Bygg- ingarnar á vesturströnd Eyja- fjarðar eru eitt veglegasta dæm- ið um hverju einstaklingsfram- takið fær áorkað til þjóðnytja ef hugur og hönd fylgjast að„ og betur fyndust fleiri dæmi slíks. Stefán Jónsson, bóndi í Skjald- arvík hlýtur að vera hugsjóna- maður og hann er í hópi hinna fáu hamingjusömu manna, sem hafa séð hugsjón sína rætast. Yfir starfi hans og framkvæmd- um hefur alla tíð hvílt sú hóg- værð og það lítillæti, sem maður kennir fyrst í fari hans og fram- komu. Brjóst hans prýða ekki ver- aldleg heiðursmerki en hann hef- ur með hjartprýði sinni, veg- lyndi og fórnarlund reist sér þann varða í hvamminum í Skjaldarvík, er slíkum vegtyll- um öllum er dýrari. G. G. S. — MBL. 10. ágúst By Dr. F. J. Greaney, Director, Line Elevators Farm Service, Winnipeg Manitoba. THE CARE OF FARM-STORED GRAIN The farmers in Western Canada are faced with the problem of storing a consider- able portion of the 1952 crop on the farm, probably for long periods. Is your granary ready for the safe storage of this year’s crop? Facing Facts — As yet, the only practical means of insur- ing the keeping quality of grain is to store it at a sufficiently low moisture content to pre- vent spoiling. The fact is that uniformly dry grain (13 per cent moisture or lower for wheat, oats, barley and rye; and 10 per cent moisture or lower for flax) will not spoil, providing it is stored in a clean weatherproof, well - ventilated granary. Bin your grain as dry as possible. Preparing thal Granary. Here are some practical suggestions from Dr. H. E. Gray, Head, Stored Product Insect Investiga- tions, Ottawa. (1) A granary with a wooden floor above the ground is best for farm storage. (2) If the granary floor is of concrete, cover it with moisture- proof paper. (3) Repair leaky roofs, windows, and doors to ex- clude rain and snow. (4) Clean walls a n d floor thoroughly. Sprinkle a little hydrated lime over the floor and sweep it about to fill all cracks. (5) If insects or mites were present last year, coat the inside walls with whitewash containing one- quarter of a pound of lye per gallon. (6) fill the granary to the plate only. Ample space be- tween the grain surface and the roof must be provided for venti- lation. (7) Open bins or piles are risky. If at all possible, place on well-drained ground on two or three feet of thoroughly dry straw. Piles should be uniform cones. If you have to store “tough” or green weed-infested grain, put it in small bins. Examine it frequently, and market it as soon as possible. If trouble de- velops, consult your local eleva- tor Agent, or write to Officer- in-Charge, Stored Product In- sect Investigations, Canada De- partment of Agriculture, Winni- peg or Ottawa. Handhæg ritvél Vér getum útyegað yður rit- vél, sem þér getið haldið á, með letri yðar eigin tungu. Samið um greiðslur THOMAS & COMPANY 88 Adelaide Street West, Toronto Dr. P. H.T. Thorlakson WINNIPEG CLINIC St. Mary’s and Vaughan, WTinnipeg PHONE 92-6441 S. O. BJERRING Canadian Stamp Co. RUBBER & METAL STAMPS NOTARY & CORPORATE SEALS CELLULOID BUTTONS 324 Smilh Si. Winnipeg PHONE 92-4624 Phone 74-7855 ESTIMATES FREE J. M. INGIMUNDS0N Ashphalt Roofs and Insulated Siding — Repairs Country Orders Attended To 632 Simcoe St. Winnipeg, Man. GIMLI FUNERAL HOME Sími 59 Sérfrœðingar i öllu, seni að útförum lýtur BRUCE LAXDAL forstjóri Licensed Embalmer Dr. A. V. JOHNSON DENTIST 506 SOMERSET BUILDING Telephone 92-7932 Home Telephone 42-3216 Dr. ROBERT BLACK Sérfræf5ingur I augna. eyrna, nef og hálssjúkdómum. 401 MEDICAL ARTS BLDG. Graham and Kennedy St. Skrifstofusfmi 92-3851 Heimasími 40-3794 Comfortex the new sensation for the modern girl and woman. Call Lilly Maiihews. 310 Power Bldg., Ph. 927 880 or evenings, 38 711. Gundry Pymore Ltd. British Quality Fish Netting 58 VICTORIA ST. WINNIPEG PHONE 92-8211 Manager T. R. THORVALDSON Your patronage will be appreciated Minnist BETEL í erfðaskrám yðar. PHONE 92-7025 H. J. H. Palmason, C.A. Chartered Accountant 505 Confederation Life Building WINNIPEG MANITOBA Parker, Parker and Kristjansson Barrisiers - Solicilors Ben C. Parker, Q.C. B. Stuart Parker, A. F. Kristjansson 500 Canadian Bank of Commerce Chambers Winnipeg, Man. Phone 92-3561 G. F. Jonasson, Pres. & Man. Dir. Keystone Fisheries Limited Wholesale Distributors of FRESH AND FROZEN FISH 404 SCOTT Rlk. Sírni 92-5227 BULLMORE FUNERAL HOME Dauphin. Maniioba Eigandi ARNI EGGERTSON, Jr. Kaupið Lögberg Business and Professional Cards

x

Lögberg

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.