Lögberg - 23.07.1959, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 23. JÚLÍ 1959
Lögberg
GeflB út hvem fimtuda.gr af
THE COLUMBIA PRESS LIMITED
303 KENNEDT STREET, WINNIPEQ 2, MANITOBA
Utanáskrlft ritstjórans:
EDITOR LÖGBERG, 303 Kennedy Street, Winnipeg 2, Manitoba
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Verð $5.00 um árið — Borgist fyrirfram
"Lögrberg” is published by Columbia Press Limited,
303 Kennedy Street, Winnipeg 2, Manitoba, Canada
Printed by Columbia Prlnters
Authorised aa Second Class Mail, Post Office Department, Ottawa
WTTitehall 3-9031
Hátíðahöld í Argyle-byggð
Sunnudagana 28. júní og 5 júlí var sannur hátíðabragur
yfir byggðinni. Þá daga átti að minnast merkisatburða úr
kirkjusögu byggðarinnar.
Við guðsþjónustu á Grund þann 28. júní var minnst 70
ára afmælis kirkjunnar þar. Um langt skeið var það eina
kirkjan í byggðinni, og má því segja að öll byggðin eigi hlut-
deild í þeim endurminningum, sem við þessa kirkju eru
tengdar, og í sögu hennar. Enda kom það í ljós við þessa
hátíð að öll byggðin fann til þess að hún átti þar hlut að máli.
Grundarkirkja, sem er stærsta kirkja byggðarinnar, var
vel skipuð fólki, þegar hátíðarguðsþjónustan hófst kl. 2:30 e.h.
Sóknarpresturinn, séra Donald Olsen, hafði alla messustjórn
á hendi og þjónaði fyrir altari. Með honum tóku þátt í guðs-
þjónustunni þrír fyrrverandi prestar byggðarinnar, þeir séra
Jóhann Fredriksson, séra Eric Sigmar, forseti Kirkjufélagsins
íslenzka og lúterska, og séra Kristinn K. ólafsson. Fluttu
þeir erindi sín í ofangreindri röð. Séra Eric bar fram árnaðar-
óskir frá kirkjufélaginu í sinni ræðu, sem var flutt á ensku,
eins og líka prédikun séra Jóhanns. Samkvæmt tilmælum
flutti séra Kristinn stutt erindi á íslenzku, en aðalmál sitt á
ensku. íslenzkir sálmar voru sugnir og tveir einsöngvar.
Annar var sunginn af Skafta Arasyni, sonarsyni Skafta Ara-
sonar hins eldra, sem var einn af merkum frumbyggjum
byggðarinnar. Hinn af merkri söngkonu, Mrs. Jack Ruther-
ford, sem stjórnar söngflokk Sameinuðu kirkjunnar í Canada
í Glenboro, og hafði einnig æft ágætan söngflokk fyrir þetta
tækifæri. Leysti hann hlutverk sitt mjög vel af hendi og
lagði til kórsöng í guðsþjónustunni.
Áður en lokið var í kirkjunni flutti forseti Frelsissafnað-
ar, hr. Björn S. Johnson, viðeigandi og hugðnæmt mál, er
minntist helztu viðburða í sögu safnaðarins og tildraga til
þess að kirkjan var byggð fyrir 70 árum. Þá kvað Skafti
Arason sér hljóðs fyrir hönd safnaðarins. Sagði hann að þess
merkilegra væri að minnast að forseti safnaðarins væri búinn
að þjóna í fulltrúaráði safnaðarins í 47 ár. Taldi það frábært
og færði hlutaðeiganda innilegar þakkir fyrir göfugt og vel
unnið starf á þessu langa tímabili. Var það auðsætt að hér
var ekki að ræða aðeins um formlegar þakkir, heldur lýst al-
mennri viðurkenningu og hjartfólginni.
Öllum var boðið til veitinga og samfélags í samkomuhúsi
byggðarinnar, sem er í grennd við kirkjuna. Vel er kunn
risna Argylebúa og bar engan skugga á hana við þetta tæki-
færi. Var allt samboðið gleðiríkri og hátíðlegri stundu. Bætti
það ekki lítið á skemmtun og ánægju, að yfir borðum sagði
séra Eric mjög skemmtilega frá nýafstaðinni ferð sinni til
Islands í gestvináttu íslenzku kirkjunnar í tilefni af biskups-
vígslu Sigurbjarnar Einarssonar. Mun það hafa verið allra
mál og tilfinning, að þessi athöfn öll hefði tekizt með ágætum.
Sunnudagurinn 5. júlí var í alla staði hinn æskilegasti
frá náttúrunnar hendi. Sólskin og góðviðri án óþægilegs
hita. Sunnudaginn á undan var nokkur svali og lítið um
sólskin, þó ekki kastaði það skugga á hátíðahöldin. Nú var
allt í samræmi við tilgang dagsins, að minnast 75 ára afmælis
Fríkirkjusafnaðar, sem er elzti söfnuður byggðarinnar. Var
hátíð þessi haldin í hinni veglegu kirkju safnaðarins, sem
var byggð 1910 og hefir verið haldið mjög vel við. Naut hún
sín nú í fullri prýði. Veðursældin hefir ef til vill átt þátt í
því að fleira utanbyggðarfólk sótti en sunnudaginn á undan.
Flestallt fólk, sem á rætur sínar í byggðinni, þó nú sé heim-
ilisfangið annað. Aftur var guðsþjónustan kl. 2:30 e. h. Var
kirkjan þá fullskipuð fram í anddyri og allmargir fyrir utan,
sem þó munu hafa heyrt mest af því er fram fór.
Fór allt fram með svipuðu fyrirkomulagi og sunnudag-
inn á undan, sömu aðalhluttakendur undir forystu sóknar-
prestsins séra Donald Olsens. — í upphafi guðsþjónustunnar
var borin fram skrautbundin biblía sem gjöf til kirkjunnar í
minningu um heiðurshjónin Kristján B. Jónsson og Þórdísi
konu hans, sem um langt skeið áttu ríkan þátt í sögu safnað-
arins. Börn þeirra og barnabörn áttu hlut að máli með
gjöfina. Var biblían vígð til afnota af séra Kristni.
Prestarnir sömu þrír fluttu prédikanir, séra Jóhann og
Hinn hugséði heimur
— Vitranir manns í
NIÐURLAG
Máttur hugsunar
Guðmundur segist alltaf
hafa verið fótfallinn hvers
konar tilraunum að ná sam-
bandi við framliðna, eða fá að
skyggnast eftir því sem er
hinum megin, sem kallað er.
Hitt sé annað mál að taka við
því, sem manni birtist án
milliliða. Það sé sjálfsagt að
taka við því fegins hendi,
greina það vel frá óskyldum
efnum og vaka yfir því.
Þó fór svo einu sinni, að
hann vildi reyna hvort hann
gæti skyggnst að baki þess
fortjalds, er aðskilur heimana,
með því einu að beita krafti
sinnar eigin hugsunar.
Hafði hann þá áður gert til-
raun að senda kunningja sín-
um hugskeyti og biðja hann
bónar, án þess að láta hann
vita neitt af því með venju-
legum hætti. Fór þá svo, að
þessi kunningi kom til hans
litlu seinna og spurði hvað
hann vildi sér.
„Þú ert þrisvar búinn að
biðja mig um eitthvað, en ég
veit ekki hvað það er“, sagði
hann.
„Hvernig veiztu að ég vil
þér eitthvað?“ spurði Guð-
mundur.
„Mig dreymir að þú ert að
biðja mig einhvers“, sagði
hann.
Þannig hafði Guðmundur
fengið sönnun fyrir því, að
hægt er að senda öðrum hug-
skeyti. En nú ætlaði hann að
beita þessum krafti hugans á
annan hátt.
Það var veturinn 1925, að
unglingspiltur, Þorbergur að
nafni hrökk út af vélbáti
suður á Djúpavogi og drukkn-
aði. Báturinn var frá Seyðis-
firði og Guðmundur hafði
þekkt piltinn vel. Kom hon-
um nú í hug, að hann skyldi
reyna að ná sambandi við
Þorberg. Valdi hann til þess
góða næðisstund, og einbeitti
huganum að bátnum, slysinu
og Þorbergi sjálfum. Var
hann að sjálfsögðu glaðvak-
andi.
Að lítilli stundu liðinni sá
hann Þorberg. Opaðist þá um
leið nýtt sjónarsvið, miklir og
draumi og vöku —
grænir, sléttir vellir. Fannst
Guðmundi sem hann stæði
sjálfur rétt við brún þessarar
sléttu, en Þorbergur gekk
hröðum skrefum þvert yfir
hana. Segir Guðmundur að
þetta hafi verið einna líkast
því að horfa á kvikmynd á
tjaldi, þar sem Þorbergur
gekk þvert yfir sviðið frá
hægri til vinstri, og hvarf svo.
Guðmundur var ekki á því
að gefast upp, og gerir hann
aðra tilraun. Einbeitir hann
nú huganum að því, sem hann
hafði séð, Þorbergi og grænu
sléttunni. Opnast honum þá
hin sama sýn og sér hann Þor-
berg. Hyggst hann nú ganga
í veg fyrir hann, en þá hverf-
ur sýnin skyndilega.
Þetta ætlar að heppnast,
hugsar Guðmundur með sér,
og gerir nú þriðju tilraunina
og hugsar til Þorbergs sem
fastast. Eftir litla stund sér
hann Þorberg enn, en þó að-
eins rétt í svip og fannst hon-
um Þorbergur líta flóttalega
til sín. En um leið og hann
hverfur, birtist annar maður,
ungur og glæsilegur. Hann
gengur fram á völlinn og á-
varpar Guðmund þessum orð-
um:
„Hættu við þetta, pabbi, þú
færð ekki að hitta Þorberg, né
tala við hann. En hann veit
allt sem gerist á heimili þínu
og Þórönnu ennþá“.
Um leið og hann sleppti
orðinu, hvarf sýnin, en Guð-
mundur var þar einn eftir,
rólegur en hugsandi.
Hér ber að geta þess, sem
Guðmundi hafði þó alls ekki
til hugar komið meðan á til-
rauninni stóð, að veturinn 1908
hafði hann misst sex vikna
gamlan son úr mislingum, sem
þá gengu. En um leið og ungi
maðurinn kom fram á sviðið,
þóttist Guðmundur þekkja
þar son sinn. Var hann nú að
vísu stærri, eða á vöxt við 17
ára pilt, en á því reki hefði
hann verið ef hann hefði lifað.
Og það þótti Guðmundi und-
arlgt, að hann skyldi nefna
bæði Þórönnu og Þorberg,
sem hann að sjálfsögðu hafði
ekki haft nein kynni af í þessu
lífi.
séra Eric á ensku, en séra Kristinn fyrst á íslenzku og svo
á ensku. Islenzkir sálmar voru sungnir og bæði vel æfður
söngflokkur og einsöngvarar juku hátíðarbraginn. Einsöngv-
ar voru sungnir af Elmer Nordal frá St. Boniface of mikilli
list. Er hann einn af sonum byggðarinnar. Söngflokkurinn
lagði til viðeigandi kórsöngva. Að loknum las forseti safnaðar-
ins, Þorsteinn Johnson, fundargjörning frá stofnfundi safn-
aðarins, er meðal annars tilgreinir stofnendur. Var auðsætt að
undirbúningur allur var upp á það bezta.
Eins og áður var öllum boðið til veitingar og mann-
fagnaðar í samkomuhúsinu að Brú. Rausnin alkunnar hin
sama. Lesin voru upp skeyti og kveðjur frá ýmsum, þar á
meðal frá Jakobínu Johnson, skáldkonu, sem nú er í heim-
sókn á íslandi. Einnig nokkuð rætt yfir borðum og flutti
Árni Stefánsson aðalræðuna. — Munu þessir dagar lengi
lifa í minni byggðarfólksins sem bjartir reitir er votta um
heilbrigði bygðarlífsins og haldgóða sögu. —K. K.Ó.
Guðmundur segist vona að
enginn láti sér til hugar koma,
að hann bendli látið barn sitt
við skröksögu. Sjálfur er hann
ekki í neinum vafa um, að
hann stóð augliti til auglitið
við framliðinn son sinn, vax-
inn að þroska og árum á landi
lifenda „þar sem engin sorg né
sjúkleiki á sér stað, en allt er
birta, líf og ljós, umhverfi
guðsfriðar og kærleika að ei-
lífu. Þannig er annað líf, séð í
ljósi þeirra, sem því trúa. Það
er enginn tilbúningur.“ Þetta
eru hans eigin orð, byggð á
ævilangri reynslu sjáandans.
Á Ó.
—Lesb. Mbl.
Vorkoma í Alaska
Vetur leggur völdin niður;
vorið er á leið hér inn.
Stilltur heyrist straumaniður,
storðar vermist frosin kinn.
Dagsins óðum lengist ljómi,
lífsins kraftur auðsær er;
vetrar eyðist doðadrómi,
dýrðleg blómin augað sér.
Ennþá samt af klakaklungum
kaldur vindblær andar hér;
bagi er það blómum ungum,
blíðu vors sem kjósa sér. —
Sumar kemur samt, þó gangi
seint, og tefjist fyrir því,
svöl þá nóttin sólarfangi,
signuð friði, hvílir í.
Kolbeinn Sæmundsson
BETELCAMPAICN
$250,000.00
| 220.215
26.985
21.765
Make your donations to the
"Betel" Campaign Fund.
123 Princess Street,
Winnipeg 2.
^penhagen
Heimsins bezta
munntóbak