Reykvíkingur - 21.01.1892, Qupperneq 1

Reykvíkingur.
Nr.13.
Föstudaginn 21. janúar 1892.
Númerið
kostar 10 a.
Kyennaskúlinn í Vinaminni
Það hefur hér fyrr í blaði þessu verið
xninnst á skóla þennan, en stórblöð vor hafa
ekki eytt dálkum sínum til þess. Skóli
þessi er þó engu síður skóli, enn hinir aðr-
ir skólar hér í bænum. en hefur það fram
yfir þá alla, að hann dregur ekki einn eyr-
ir af almaiuiafé, þvi hinn framkvæmdar-
sami og hugprúéi stofnandi hans, frú Sig-
ríður Magnússen í Cambridge, ber ein all-
an kostnaðinn 0g á sjálf skólabygginguna.
Ef að forríkur maurapúki gefur kirkju
ljósahjálm með dinglandi glertölum, þá eru
öll blöð full af hrósi og smjuðri um það, en
slíks stórræðis, sem hér er um að tala,
kvennaskólans í Vinaminni, þess má ekki
geta.
Skólinn í Vinaminni, besti kvennaskóli,
er nú þrátt fyrir allar hrakspár margra,
kominn á fót í besta lagi. Par er kennt
hérumbil það sama, sem kennt er í kvenna-
skólanum við Austurvöll, kunningja opin-
beru sjóðanna, og sumt hvað annað, sem
þar er ekki kennt. E>ar er að sönnu ekki
jjeniit að hekla og bródera og fieira fítl,
sem enginn hefur gagn af, og sem flestir
eru búnir að gleyma og leggja niður, þeg-
ar ávöxturinn á að sýna sig af kennslunni,
en í þess stað, er fatasaumur betur og meira
kenndur þar, og það sem meira er, einnig
að sníða föt. Þá leggur skólinn einnig nem-
endunum til allt efni, sem til fatasaumsins
keyrir, en í hinum skólanum verður nem-
andinn að verða af kennslunni í þeirri grein
hafi hann ekki efni á, að afla sér slíks, og
munu þess meir enn eitt dæmi. Þá er
skólaiðnaður kenndur þar enn ekki í hinum.
Kennslustundir eru þar 7 á degi hverjum.
Kennararnir við þennan skóla, munu engu
síður góðir enn á hinum kvennaskólanum,
ef ekki betri og yðjusemi og ánægja hald-
ast þar i hendur. Skólabyggingin er fögur,
stór og einkar Ioptgóð, herbergja skipun á-
gæt og öll áhöld í skólans þarfir í besta á-
sigkomulagí.
Þó að skóli þessi ætti ekki því að fagna
og geti ekki stært sig af að biskup lands-
ins hafi vígt hann, fyrir hvað biskup hefur
svo rækilega afsakað sig í stórblöðonum,
svo að sá óþokka áburður ekki skyldi loða
við hann, þá er ekki annað sýnilegt, enn
að skóli þessi verði bæði vinsæll og afiara-
sæll, því nú þegar eru þar 14 námsmeyjar
sem una vel hag sínum, og sannast mun,
að skóli þessi mun framvegis verða engu
síður sóktur enn hinn eldri kveunaskóli
hér, á hvern alltaf er að koma meiri og
meiri klausturbragur.
Landlæknir á förum.
Hvar sem maður kemur, hvort heldur
nær eða fjær, heyrist alstaðar talað um þá
fregn, að landlæknir vor hr. Scherbeck muni
ætla héðan af landi alfarinn næsta sumar.
Því miður mun fregn þessi vera sönn, og
er það hörmung fyrir oss, því betri læknir
hefur sjálfsagt aldrei hér verið, það sýna
svo óteijandi og ógleymandi dæmi, hvar
hann að öllum öðrum frágeingnum, hefur
reist aðframkomna á fætur; enda ber þessi
almenni fyrirfram söknuður bestan vott um
hversu mikið traust og huggun þykir að
hérveru hans. Auk þess hefur hann, með
sinni frábæru atorku og elju, verið almenn-
ingi til fyrirmyndar í jarðrækt og bæði kent
og skrifað um hana, og hefur það borið
margfaldan ávöxt, sem af sjálfu sér mun
hér eptir þróast, til ómétanlegs gagns fyr-
land og lýð.
Tmislegt. 8. þ. m. var cand. theol. Hall-
dór Jónsson kosinn í bæarstjórn Reykjavík-
ur, og daginn eptir voru þeir hr. Sighvat-
ur Bjarnason og hr. Ó. Rósenkranz kosnir
endurskoðunarmenn bæarreikninganna tíl
næstu 6 ára.
Cand. theol. Hannes Þorsteinsson er orð-
inn eigandi og ritstjóri „Þjóðólfs“ og skrif-
stofa þess blaðs flutt í Veltusund 3.
Herra kaupmaður W. Ó. Breiðfjörð er
sagt að sé orðinn ritstjóri, útgefandi og á-
byrgðarmaður mánaðarblaðsins „Reykvík-
ingur".
Það er nú sögð áreiðanleg fregn, að séra
0. V. Gíslason hafi verið heima um jólin
og þá líka það, að kaupmaður Georg Thor-
dahl sé lifandi; en apturámóti er borið til