Reykvíkingur - 01.09.1897, Blaðsíða 1

Afgreiðslustofa Reyk-
vikíngs er hiá útgef-
anda, Aðalstræti
nr. 8, opin hvern virk-
an dag allan. Nýir
kaupendur gefi sig
fram.
Blaðið kemur út ein«
sinui í hvirjum mrín-
uði og kostar í Tív'k
i kr. um árið, út um
laud og ericndis burð.
argj. að auki 25—5oa.
Borgist fyrir lok júli.
VII, 9.
1. September 1 897.
Númerið
kostar 10 a.
Slæpingsskapur námsmanna.
Oss til stórrar undrunar hefur stúdentinn
- Sigurður J. Jóhannesson, í 31. tölub. (II.)
„Dagskrár" andmælt því sem stóð um þetta efni
í 8. tölubl. „Reykvíkings“, og virðst oss því,
sem stúdent þessi hafi tekið að sjer að for-
svara og verja hinn leiða slæpingsskap, sem
vjer álítum að sje skaðlegri, en nokkur önn-
ur hjer þekkt landplága, og þrátt fyrir það,
að oss var kunnugt um, að stúdent þessi
vann algenga vinnu á sumrin á skólanáms-
árum sínum, og vjer þar af leiðandi álitum
hann einn á meðal þeirra fáu undantekninga
af skólanámsmönnum, sem ekki slæpast meira
eða minna, þá virðist oss að slæpingja-varn-
argrein hans í „Dagskrá", benda ljóslega á
það, að hann muni hafa gengið að algengri
vinnu af einhverjum öðrum hvötum, en hreinni
starffýsi, ella mundi hann hafa litið öðru vísi
á vorar vinsamlegu ábendingar um slæpingj-
ana og ekki sett háðsmerki við það úr grein
vorri, er hann endurtók í slæpingja-varnar-
grein sínni.
Að ummæli vor, um slæpingjana í áður-
nefndu tölubl. „Reykvíkings", sjeu töluð ein-
göngu í garð lærisveina lærðaskólans, neyt-
um vjer algjörlega. Því með orðunum:
„slæpingsskapur námsmanna", meintum vjer
til allra iðjuleysingja og viljalausra letingja, í
— og frá hinum ýmsu skólum — frá þeim
lægstu til hinna æðstu skóla. En að hje-
gómagirnis-, antælisskapar- og slæpingja ald-
an sje aðallega runnin hjer frá Latínuskóla-
námsmönnum, mun enginn efa. Því þaðan
mun hún eiginlega runnin til hinna skólanna
hjer, og svo hefur þetta meinvætti þannig
smyttað út frá sjer hið yngra kvennfólk og
karlmenn niður til vikatelpunnar og vika-
drengsins, meira og minna um land allt, að
þykja það ganga vansæmi næst, að VÍnM.
Hirða skepnur, sækja vatn eða hella úr ko]>p
eða þess háttar, álíst ekki skipanleg vinna,
öðrum en gamalmennum og erviðisdónum,
sem þeir svo nefnast, af þeim sem engu
nenna. Eða með öðrum orðum, að ósæmi-
legt álýst nú hjá sumum, að gjöra annað en
ganga til borðs og sængur, punta sig og
skemmta sjer,
Þrátt fyrir röksemdafærslu herra S. J. J.
um starfsemi núverandi námsmanna, sem oss
virðast þó — sem von var — mjög Ijett-
vægar, þá crum vjer nú, enn betur en áður,
sannfærðir um starffýsi hinna eldri náms-
manna fram yfir það sem nútíma namsmenn-
irnir almennt eru, því þó einstöku —segjum
lærðaskóla-námsmenn, gangi einstöku sinnum
að einhverri vinnunefnu, viljalausir og eyrð
arlausir — drifnir og knúðir af bcinni þörf,
eða öðru þess háttar, þá er slíkt engin sönn-
un fyrir starffýsi þeirra almennt, enda mun
ekki unnt fyrir neinn, að koma með þær
sannanir, sem sýni að námsmenn sjeu almennt
starffúsir, hvorki til eins nje annars, þ\ í með
náminu inndrekka þeir sumir hverjir an.....
letina og antælisskapinn og það leiðir af
sjer, að þeim þykir minkunn í að vinna al-
genga vinnu. Og þann tímann sem þeir
hanga við bóknám sitt, nenna þeir heldur
ekki að lesa. Því letin innprentar þeim þá
[hana vantar ekki ráðið að koma árum sín-
um fyrir borð] — að þeir sjeu svo gáfaðir,
að þeir þurfi ekki að lesa, það sjeu eingöngu
heimskingjarnir sem verði að leggja slíkt á
sig. Auðvitað geta talsmenn slæpingjanna
sagt það allt saman hvítt og fágað sem er
ryðgað og kolsvart, en þeir geta ekki heimt-
að eða skyldað aðra til að samsinnaþví með
sjer.
Þar sem herra S. J. J. skopast að því,
að prófastur Jón Hallsson sál. hafi unnið
sveitavinnu á skólanámsárum sínum, og tel
ur það eins dæmi af námsmönnum á þcim
timum, og því þar af leiðandi haldið á lopti
þá sýnir slík fjarstæða ljósast hugsunarhátt
inn hjá núverandi námsmönnum okkar, því
þó hann sjálfur, S. J. J. fyrir sitt leyti, hafi
orðið að skjóta skolleyrunum við honum á
skólanámsárum sínum, þá lifir þó sjáanlegu
í því tagi, af þeim kolum, þar eins og ann-
arsstaðar, hjá hinum yngri námsmönnum
vorum.
Það er óhætt að fullyrða, að það er með
öilu rangur og táldragandi hugsunarháttur
fyrir þá ungu, að ímynda sjer að hinir eldri
námsmenn hafi almennt slæpst, og að slíkt
sje því ekki einungis ósaknæmt, heldur jafn
vel sjálfsagt, og heyri eiginlega til að þeir
ungu gjöri það líka. -- Viðvíkjandi dænii