Austri - 20.10.1891, Blaðsíða 4

23
A U S T R I
Nr. 8.
ur.danteknu dálitlu snjóhreti, seint í
september. I dag er pó stórrigning.
Verzlun er hér erfið í haust.
Kornvara í afarháu verði, t. d. rúgur
25 kr. tn. og bankabygg 28 kr. Mark-
aðir hafa gengið illa, Coghill keypti
íiér ekkert í haust, Thordal kom ekki
eins og hann hafði pó áður auglýst.
p>að er Gránufélagið eitt, sein keypt
iiefir nokkuð til muna af lifandi sauð-
fé, pó fyrir fremur lágt verð i saman-
hnrði við fjárverð í fyrra. Verð áslát-
urfé hér er óvanalega lágt: kjöt 12—
16 au. pd., mör 20 a. tólg 25 au.,
gærur 25 au. pd. Bændur eru ímestu
vandræðum fyrir hið mikla peninga-
leysi, pvi flestir munu hafa treyst á
pað að fá nc'g gull frá Englendingum
nú eins og í fyrra. Kaupmenn kvarta.
og kveina sáran yfir pví, hvað skuldir
greiðíst illa nxi, enda mun pað ekki
orsakalaust.
Morð. Nýlega var maður að
nafni Jón Sigurðsson, vinnumaður frá
Mvri í Bárðardal, uppvís að pví að
hafa myrt vinnukonu frá Svartárkoti,
er hét Guðfinna, og var punguð af
lians völdum. Hann var í kindaleit
er hann framdi morðið. Hafði hann
sama dag beðið stúlkuna að finna sig
að Svartá, alllangt frá Svartárketi,
og er pau fundust par, lagði hann
liöndur á haria, tróð vetlingunum sín-
um upp í hana og hélt fyrirmunninn
á henni og nefið par til hún var dauð.
Líkinu fleygði hann siðan í Svartá.
Fyrir réttinum játaði hann, að liann
hefði haft pað í hyggju í allt sumar
að rnyrða stúlkuna. Maðurinn er rúm-
lega tvitugur að aldri. þótti hann
jafnan ódæll i æsku, og er orð á pvi
gjört, livað hann hafi verið harður og
grimmur við skepnur. Hann situr nú
á Húsavík í ströngu varðhaldi og
biður dóms. En pegar dómurerupp-
kveðinn verður hann fluttur á fanga-
húsið á Akureyri og geymdur par í
vetur.
— Oss er skrifað, að morðinginn
hafi fyrst meðgengið eptir að héraðs-
læknir J>orgr. Johnse n hafði krufið
stúlkuna og fullyrt að hún hefði dáið
af mannavöldum.
Suður-J>ingeyjarsýslu 2. okt. 1891.
Tíðin í haust mjög góð pangað
til fyrir viku; pá gjörði fyrst rigningu
inikla 26 sept og siðan kulda, og opt-
ast fjúk. Gránar annaðslagið en eyð-
Í3t svo fölið neðra á milli.
Markaðir, urðu litlir í haust.
Kaupendur fáir, helzt fyrir Gránufél.
og verðið afar’lágt 8—10 kr. fyrir vet-
urg., og 12—14 kr. fyrir sauði. J>ó
fengust peningar ekki nema fyrir helm-
inginn. Margir fjáreigendur, sem ann-
ars eru vanir að selja, ráku ekkert
á markaði. og fjöldi fjár rekinn til
baka óselt. Eru pví mikil vandræði
með peninga. Að góðum notum hefði
nú komið, ef útibú frá bankanum
hefði verið á Akureyri..
Yerð á sláturfé er lágt 12—
14—16 au. pd. af kjötinu ef skrokk-
ar vega 30 og 40 pd., mör 20 a. tólg
25 au.; pundið í gærum 25 au.. Eitt-
hvað er flutt í kaupstaðinn, en fátt
mun pað vera.
Leiðaryísir „Austra'.
1. Eiga stefnuvottar heimtingu á að
hlutaðeigandi sýslumaður borgi peim
stefnukostnaðinn, er hann sendir peim
stefnu til birtingar, eða sjái um, að
stefnubirtingin verði peim borguð?
Svar: I opinberum málum, en ekki
í einkamálum, en í hinum sí ðarnefndu
geta stefnuvottarnir heimtað, að peim
sé horgað fyrirfram.
2. Hvers er sá verður, er bœði leyf-
ir öðrum að skjóta og skýtur sjálfur
aliskonar fugla um varptímann, að
frátekr.um æðarfugli?
Svar: Sekt samkvæmt friðunarlög-
unum.
„Yaagen“ kom hingað 14. p.m.
eptir allmikla hrakninga; en með öllu
heilu og höldnu.
„Laura“ kom hingað sama dag
og með henni séra Björn J>orláksson
er hafði gengið úr Yaagen á ísafirði,
er hana hrakti pangað í annað sinn.
Með „Laura“ voru kaupstj. Tr. Gunn-
arsson, lcaupm. Chr. Jónasson, séra J.
Björnsson fi% Eyrarbakka, óðals-
bóndi Gísli Ásmundsson p>verá og
Frk. Marie Jensen frá Oddeyri.
Með skipinufóruhéðan verzlunarstjóri
Snæbjörn Arnijótsson, stud. Gunnar
Hafstein, konsúl Paterson og bróðir
hans, og margir Færeyingar.
„Magnetic“ kom hingað sem
suöggvast í gær frá Sauðárkrók, með
2,200 fjár. Kemur hráðum aptur frá
Englandi, er lelgt af herra O. Wathne,
og er pað priðj a gufuskipið sem hann
liefir í förum í sumar.
sic************************* ********
S ölu skilm á 1 ar „AUSTRA“
|>eir útsölumenn er selja 20 Exempl.
fá 20%. JÁ'ir, sem selja milli 10—
20 fá 15%, og 10% peir sem selja
5—10 Expl. _________________________
IpffT" feir, er gjörst hafa áskrifendur
hjá mér að Islendingasögum, eru beðnir
að vitja peirra hið fyrsta. Hjá mér
fást og nýju mánaðariitin „Sunnan-
fari“ og „Kirkjublaðið“; Sýnbók ísl.
hókmenta; Islenzk mállýsing, ársritíð
„Draupnir11 og ýmsar aðrar hækur
innl. og útl.
FATA EFM !
Fyrir hönd stórkaupmanns eins í
Manchester, verður selt fata efni og
dálítið af dökku klæði með mjög góðu
verði í verzlan Magnúsar Einarsson-
ar á Yestdalseyri. Til sömu verzl-
unar er nýkomið munntóbak, súkku-
laðe, sjalklútar, regnkápur og ýmis-
legt fleira.
Ennfremur fæst par margt annað.
(sjá ,.Austra“ nr. 5.)
Seyðisfirði í október 1891.
M. E.
Eg undirritaður hefi næstundan
farin 2 árreynt „Kína-lífs-elixir“ Valdí-
mars Petersens, sem lierraH. Jóhansen
og M. S. Blöndal kaupmenn hafa til
sölu, og liefi eg alls enga magabittera
fundið að vera jafn góða sem áminnztan
Kina-bitter Yaldimars Petersens, og
skal pyi af eigin reynslu og sannfær-
ingu ráða íslendingum til að kaupa
og hrúka penna bitter við öllum maga-
veikindum og slæmri meltingu [dyspep-
sia], af hverri helzt orsök sem pau eru
sprottin, pví pað er sannleiki, að „sæld
manna, ungra sem gamalla er komin
undir góðri meltingu.“ En eg, sem
hefi reynt marga svokallaða maga-
bittera (arcana), tek penna optnefnda
hitter langt fram yfir pá alla.
Sjónarhól 18. febr. 1891.
L. Pálsson.
prakt. læknir.
Kína-lífs-elexirinn fæst á öllum
vezlunarstöðum á íslandi. Nýir út-
sölumenn eru teknir, ef menn snúa
l sjer heint til undirskrifaðs, er hýr tíl
bitterinn.
L. S. Tómasson.
Valdeuiar Petersen
Frederikshavn, Danmörku.
Eigandi: Otto VVatline. Rits tjóri: cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentari : Friðfirmur Guðjónsson.
30
Einhver ástæða hlýtur að vera til pess að pú dyljir pitt rétta
nafn. J>að hafa verið gjörðar pær getgátur, er skelfa mýg.“
„Yar pað ætlun manna að eg væri glæpamaður?“ '
„Já, og að pú hefðir strokið burt úr hegningarhúsinu.“
„Og pó fóru pér hingað með mér, og gáfuð yður á vald pess
manns, er pvílikur grunur lá á.“
„|>að er sönnun fyrir pví, að eg treysti drenglyndi pinu.“
„Og til pess að bjarga mér fóru, pér liingað með mér“?
„Eg hlýt að játa að eg muni sakna pín Ernst, en eg mun
liugga mig við að hafa frelsað pig“
„Takið pá orð mín og æru að veði fyrir pvi, að eg hafi engan
glæp drýgt og purfi ekki ekki að óttast nokkurt yfirvald. Mitt æðsta
yfirvald er herdeildarforingi minn og konungurinn. Eg hefi barist
fyrir konung minn og verið særður, og fyrir herdeildarforinga minn
pori eg að ganga hvar og hvenær sem vera skal. En leyndarmáí
hefi eg, og pað jafnvel tvö, en leyfið mér að leyna öðru, en segja
yður hitt. Eg skildist við föður minn, er rak mig frá sér í reiði af
pví eg ekki vildi gjöra vilja hans. Eg fór frá honum með peim á-
setningi að fara til Ameríku pangað sem pér einnig réðuð mér að
fara. En mig langaði til að dvelja enn nokkra stund í föðurlandi
mínu áður en eg færi paðan alfarinn. — Eg sté út úr járnbraut-
arlestinni við Kohliurt, og pað sem síðan hefir gjörst vitið pér greifa-
dóttir ; ó! leyfið mér sem optast að nefna petta tignarnafn yðar, pví
pað minnir mig á að eg er bóndason og af lágum stigum. En pað
sem pér ekki vitið og sem að heíði átt að vera gejrmt inní hjarta
mínu, pað er, að eg varð pegar ástfanginn i yður, undir eins og eg
leit yður. Eg hreytti áformi mínu með Amerikuferðina og gekk í
pjónustu hjá stjúpföður yðar, ekki af pví eg gæti eigi unníð mér
hrauð á annan hátt, heldur til pess að geta verið nálægt yður. Ef
pér lítið til mín, pá fær pað mér eins mikillar gleði og sólargeisl-
inn hinum vesæla handingja, er liggur fjötraður i hinum dimma
fangaklefa; eg duldi hina hreinu og óeigingjörnu ást mína, en nú
gat eg ekkí lengur pagað og hefi eg nú sagt yður allt. J>ér ætluð-
uð að hjarga mér og koma mér undan hinu hegnandi réttlæti, en
pað parf eg ekki að óttast. En viljið pér nú, greífadóttir, fyrirgefa
31
mér pað, sem eg liefi sagt yður, fyrirgefa hóndasyninum, hvers lífs-
ánregja er í pví fólgin að mega horfá á yður, reiðist eigi peirri játn-
ingu lians : Eg elska yður greifadóttir, svoheitt og innilega sem ungbarn
móður sína og blómið sólina, sem ekki fær lifaðán liennar vermandi
geisla. Rekið mig ekki burtu frá yður, lofið mér að vera nálægt
yður, vera præll yðar og líf mitt skal helgað yður. Ó! Amalia greifa-
dóttir, leyfið mér aðeins að kyssa klæðafald eða skó yðar, frekar
beiðist eg ekki“.
Ernst pagnaði, og hinir hjörtu ástargeislar augna hans leituðu
hiðjandi eptir svari Amaliu, sem fann að lmn kafroðnaði og hjarta
sitt berjast af fögnuði. Já, eínmitt af gléði, pví pað sem hún ekki
liafðí viljað meðganga fyrir sjálfri sér, fann liún nú glöggt, hún fann
að ástin var komin eins og skáldin lýsa henni, komin eins og hlóm-
ið, sem opnast á einni nóttu, komin sem tendruð af eldingu á einu
augnahlikí, og hún fann að pessi ást mundi vara að eilífu.
„O Guð minn! eg pakka pér fyrir að pessi grunur er ástæðu-
laus og að lianp er hreinn og saklaus“, mælti Amalia í hljóði, og
herti svo upp hnganp og stillti sig sem hezt og sagði hátt um leið
og hún greip eptir kéyrinu, sem Ernst hélt alltaf á.
„Ernst! Hlýtur pað, sem pú hefir nú trúað mér fyrir, ekki að
banna mér að látá pig fylgja mér hér eptir, einkum — einsamall?“
Ernst rétti henr.i keyrið, en dirfðist um leið að grípa um hönd
hennar og prýsti á hana brennheitum kossi um leið og hann svar-
aði henni henni.
„Amalia greifadóttir! J>ér hafið borið traust til mín og reytt
yður á drenglyndi mitt. Eg spyr yður nú: Má eg vera nálægt yð-
ur ? Ó, eg bið yður, leyfið mér pað. Lofið mér að vera kyr eins
og eg hefi verið, og enginn skal fá að vita pað sem eg nú hefi ját-
að fyrir yður, og enginn skal komast að pví, sem býr í hjarta mér.
Ó greifadóttir! veitið mér bæn mína!“
„Eg veit ekki, hvort pað er rétt, Ernst. En eg játa glöð að
eg ber fullt traust til pess og drengskapar píns. Látum pað sem
okkur hefir farið í milli, vera aðejns okkar eigin leyndarmál. J>að
væri líka illa gjört að reka pig fri\ sér, par sem pú ert svo kurt-