Austri - 29.07.1892, Blaðsíða 4

jSTR- 20.
AUSTKI
78
.Tón sál. var mesti dugnaðar- fram-
kvæmda- og fjörmaður; hann var vel
greindur, átti opt í málaferlum og var
við margt riðinn. Hann varð fyrstur
manna til að byggja hérnátthaga eða
fjárbæli á Vesturlandi; tóku pað marg-
jr eptir honum, svo nátthagar eru nú
almennir orðnir á Vesturlandi, og er
víða farið að hyggja pá sunnanlands
og norðan. Jón sál. var lagztur í
kör og 10 ár hafði hann verið blindur.
Spursmál.
Getur kvenmnaður innan 25 ára,
sem heíir fjárhaldsmann, án hans sam-
pykkis gengið í hjónaband svo pað sé
lögmætt ? S. St.
Svar: Já, pví petta er inpedimentum
matrimonii solum inpediens, en ekki
dirimens, sem hefja má með yfirvalds-
úrskurði, sjá tilskipun 30. apríl 1824
3. gr. 6. lið, sbr. opið bréf 4. jan
1861.
Að kveldi hins 10. p. m. var eg
sendur eptir meðulum úr Mjóafirði
hingað á Seyðisfjörð, og kom til lækn-
is kl. 7 f. m. og kom hann hér um
bil strax, hálfklæddur, og afgreiddi mig
með „recept-1 til lyfjabúðarinnar. Fór
eg pegar með „receptið11 á lyfjabúð-
ina. Hitti eg par vinnukonu að máli
og lét hana vita, að eg pyrfti strax
að finna lyfsala Ernst til pess að láta
úti meðul eptir recepti læknisins. Eg
varð svo fyrst að bíða góða stund úti
fyrir dyrum áður en lokið væri upp
fyrir mér lyfjabúðínni. Loks opnaði
vinnukonan dyrnar. En par varð eg
onn að bíða um heila klukkustund, og
bankaði egpó tvívegis á lyfsalann, er svo
loks kom eptir pessa löngu bið.
Kú víldi eg mega spyrja hinn hátt-
virta ritstjóra að pví, hvort lyfsali er
ekki skyldur að gegna pegar, og af-
greiða menn strax er pess er beðið í
lífsnauðsyn og af peim sem hefir lækn-
is-recept i höndum ?
Og í öðru lagi er mér spurn á
pví. hvort lyfsalar hér á landi séu
eigi skyldir að skilja islenzku og geta
nokkurnveginn talað hana, eða að hafa
pá íslenzkan meðhjálpara.
Staddur á Seyðisfirði 11. júni 1892.
Benedikt Sveinsson.
(frá Firði í Mjóafirði).
Báðum spurningunum svarast ját-
an di.
Hciðursmerki. fessir prófastar
urðu riddarar af' dbr. á gullbrullaups-
degi konungshjónanna: Séra S æ m.
Jónsson í Hraungerði, séra Hjör-
leifur Einarsson á Undirfelli og
séraDavíð Guðmundss onáHofi.
En Einar bóndi Guðmundsson á
Hraunum og Jón hóndi Jóakims-
son á þverá, urðu dannebrogsmenn
við sama tækifæri.
Seyðisfirði 29, júlí 1S92.
Hér austanlands hefir nú haldizt blíðviðri
og sumarhitar nær 2 vikum, og hefir gras-
sprettu farið mjög fram á þeim tíma Víðast
mun nú veru byrjaður sláttur, nema hér í
fjörðunum, þar sem grassprettan ermjög bág.
P i s k i a f 1 i má nú heita góður á flestum
fjörðum, nema Borgarfirði, og sumstaðar land-
burður surna dagana.
Snemma i víkunni fór herra O. Wathne
aptur á hjólskipinu uppað Lagarfljótsós, mest
með timbur og lítið eitt af matvöru. Hafði
liann nótabát í eptirdragi til þess að skipa
vörunum uppá sandinn, þá ekki er hægt að
leggja í Osinn með þessu skipi.
En við sandinn var svo mikið brim að ómögu-
legt var að skipa viðnum upp í grerind við
Osinn. Var vörunum svo loks skipað upp í
svo nefndu Keri norður undir íjöllum, þar
sem minna var brímið, eptir að skipið hafði
árangurslaust legið heiía nótt við Osinn til
þess að vita hvort brimið lægði ekki.
f > A lí K A il Á Y A R P.
Fyrir 4 árum missti eg föður minn,
og höfðum við pá, 3 börn og móðir
okkar, ekkeit við að styðjast og var
eigi annað fyrirsjáanlegt. en að við
mundum verða að leita okkur bj,argar
af sveitarf'élagmu. En páskutuSeyð-
firðingar ótilkvaddir almennt saman
gjöfum handa okkur, og gáfu okkur
ríflegan hálfsárs forða í peningum.
]petta er eitt af peim mörgu dæm-
um uppá pað, hve heiðarlega Seyð-
firðingum ferst við íátæklínga sína,
sem eg hér með í nafni móður minn-
ar og systkina, votta peim mitt inni-
legasta pakklæti fyrir.
Eiríksstöðum 15. júlí 1892.
Bryiijólfur Jónsson.
X ý k o m i ð
í bókverzlan L. S. Tómassonar
Draupnir 2. hefti . . . . , 1,00
Tíbrá. Ársrit handa unglingucu 0,50
Kóngurirm í Gullá . . . . 0,50
Víkingarnir á Hálogalandi . . 0,80
Bragfræði......................5,00
Kennslubók handayfirsetukonum 3,00
Farmannalög ...................0,60
Passiusálmar í handi . 1,00 og 1,50
Árnapostilla í bandi .... 1,50
Pappir og umslög af ýmsum teg-
undum. Pennastangir, ritblý, pennar,
lakk, litmyr.dir, kveðjuspjöld og m. fl.
Ílíjá póstafgreiðslumanninum áHöfða
er póstsending í óskilum meðNr.470,
merkt: J>. p>. Ekki hefi eg vigtað send-
inguna og pað stendur ekki heldur á
henni, en mun vega nálægt 50 kvint-
um. Sendingin kom með Akureyrar-
pósti að norðan og var ekki á póst-
skrá til Höfða eða Seyðisfjarðar og
ekki heldur til Eskifjarðar. Sá póst-
afgreiðandi, sem finnur Nr. hjá sér,
eða aðrir hlutaðeigendur ættu að gefa
undirskrifuðum póstafgreiðslum. npp-
lýsingar um petta og jafnframt horga
auglýsing pessa.
p. t. Seyðisfirði 25. júlí 1892.
Bencdikt Rafnsson.
gpHgT' Bauður hestur með markiáöðru
eyra, og klaufarhóf á apturfæti, hefir
tapazt á Seyðisfirði, og er sá, er verða
kynni var við hestinn, beðinn að koma
honum til kaupfél.stjóraSnorra Wium
á Seyðisfirði, kaupm. Jóns Bergsonar
á Egilsstöðum á Völlum eða að Geita-
gerði í Fljótsdal til undirskií'aðs.
Staddur á Seyðisf. 27. júlí 1892.
Jón J>órarinsson.
Stjörnu-lieilsudryklíur.
Stjörnu-heilsudrykkurinn skarar fram
úr allskonar
„LÍYS-EL1XIE“
sem rnenn allt til pessa tíma hera
kennzli á, bæði sem kröpíugt læknis-
lyf og sem ilmsætur og bragðgóður
drykkur. Hann er ágætur læknisdóm-
ur, til að afstýra hvers konar sjúk-
dómum, sem koma af veiklaðri melt-
ingu og eru áhrif hans stórmjög styrkj-
andi allan líkamann, hressandi hug-
ann og gefandi góða matarlyst. Ef
maður stöðugt. kvöld og morgna, neyt-
ir einnar til tveggja teskeiða af pess-
um ágæta heilsudrykk, í brennivíni,
víni, kaffi, te eða vatni, getur maður
varðveitt heilsu sína til efsta alrlurs.
|>etta er ekkert skrirni.
Eínkasölu hefir
Edr. Cliristcnscii.
Kjöbenbavn K,
HgfT* í verzlan Magnúsar Ein-
arssonar á Vestdalseyri við Seyðis-
fjörð, fást ágæt vasaúr og rnargs
konar vandaðar vörur með góðu
verði.
Abyrgðármaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jóscpsson.
Prentari: E r. Gu ðjónason.
34
um. og er naumast unnt að hreyfa hönd eða fót fyrir peim urmul.
Realstúdentarnir eru sprenglærðir menn frá Möðruvöllum og svo
fínir, að peir mega ekki snerta á neinu af hinum svokölluðu grófari
verkum. En með pví að pau verk purfa pó að vinnast, pá er ekki
nema um tvennt að gjöra, annaðhvort að fínu mennirnir vinni pau
í kyrpey, pegar enginn sér til peirra, eða pá að peir hafi upp á ein-
hverjum ólærðum manni til pess að fá verkiu unnin. En pað geng-
ur stundum næsta ógreiðlega að finna slíkan niann pó leitað sé með
loganda Ijósi, pví peir skammast sín fyrir pað að vera ólærðir, og
I'ela sig. Búnaðarskólakandidatarnir eru eðlilega bændur, p. e. ekki
aðrir eins húra- dóna- bændur, eins og rnenn nú gjörast, heldur stór-
hændur, óðals- eða aðals- bændur, sem ganga með höndurnar í vös-
unum. |>eir búa jafnaðarlega 2 saman á litlu koti, með pví peir
eru fyrirmynd annara í öllu tilliti. þeir hafa lítið jarðarhorn til á-
húðar, pví prengslin eru mikil, en ópolandi fyrir slíka menn að vera
í vinnumennsku, og svo purfa peir líka að sýna öðrum, að komast
nná af með lítið. Og pegar harður vetur kemur, pá verða peir hey-
lausir á undan cllum öðrum eðlilega til fyrirmyndar og til pess að
sýna, að menn geta verið heylausir með „glans“. En petta parfn-
ast útlistunar. Setjum svo, að enginn maður verði uokkurntíma hey-
laus; pá eru svo sem engir fátæklingar og svo sem eugin sveitar-
vandræði, og par af leiðir eðlilega, að pessir búfræðingar geta aldr-
ei sýnt livílikir búfræðingar peir eru. En pegar heyskorturinn er
orðinn almennur, pá kalla peir saman fund og allur landslýður pyrp-
ist saman, en peir stíga i ræðustólinn og halda fyrirlestur; allir um
sama efui og með sömu orðum, en fyrirlesturinn er svo hljóðandi:
„J>að er yður öllum kunnugt, góðir hálsar, að stór vandi hefir
oss að höndum borið, par sem allur fénaður vor nú í miðporra stend-
ur málpola í húsunum, eu 3 álna gaddur hylur jörð alla. Eg kalla
petta vandræði, pvi fái fénaður vor ekkert fóður til vors, pá verður
fellir, og vér höfum í sumar ekkert til að kaupa fyrir kaffi og tóbak
og óverheadmjöl og tvist og fatnað í skozku verzlaninni, en pað yit-
ið pér, að sá sem vill teljast dannaður maður, hann verður að kaupa
og brúka mikíð af pessum vörum. Nú höfum vér búfræðingar pessa
byggðarlags, haldið fund með oss, og komizt að peirri niðurstöðu, að
35
á oss, hvíli sú skylda, að leysa af yður pessa vandræða fjötra. Sá-
um vér pegar af búviti voru, að eitt ráð er til sem duga mun. Yér
stofnum nú pegar eitt stórt og voldugt jarðabótafélag á forlag land-
sjóðs með svo felldu fyrirkomulagi, að einn vinnur hjá öllum og all-
ir hjá engum, og sé farið boðleið um sveitina, hyrjað á Rófu, girt
par túnið og sléttað, veitt vatni á tún og engi hvervetna par,
sem vatn er ekki til, gjörðir skurðir og ræsi o. s. frv.; svo sé tekin
fyrir næsta jörð og svo hvor af annari og endað á Hausastöðum.
Með pessum hætti mun hver jörð gefa af sér 4—5 sinnum meira
hey en nú, og pað án allrar fyrirhafnar, enda stingum vér pá hönd-
um í vasana og horfum á hlómgun landsins fullir forundrunar yfir
verkum mannanna. En nú kann einhver að segja, að fénaður vor
lifi ekki i vetur á pví heyi sem sprettar upp af óunnum jarðabót-
um einhvern tíma, og pað er í rauniimi satt, pó pað virðist undar-
legt og pvi höfum vér búið oss undir að svara peirn, er slíkt kunna
að mæla. p>að er sem sé tillaga vor, að skrifað sé nú þegar til
Englands og Noregs og beðið um einn skipsfarm af gjafa- fóður-korni
sem sendist hingað á kostnað landsbankans. En meðan á pessu
stendur, tökum vér sem verst erum staddir hey hjá peim Páli og
Pétri, sem hafa safnað fyrningum ár eptir ár. eu engum vilja lána,
pví nauðsyn brýtur lög“. — —
— — Margt undravert og fagurt ber mér fyrir augu, er eg lít
fram til aldamctanna, og mikið blöskrar mér, er eg sé alla þá um-
breyting, sem þá er orðin á liáttum manna og allri framgöngu. Hvar
sem eg litast um nú, sé eg ekki annað en dóna í prjónuðum hrók-
um, prjónuðum peisum með prjónaðar röndóttar skottliúfur á hausn-
um, en pegar eg lít fram á við til aldamótanna, sé eg eíntóma prúð-
húna „séntilmenn“, sem jafnvel greifinn af París gæti verið þekkt-
ur fyrir að tala við, Og parna kem eg auga á 2 menn, sem eru
að sækja liöfrung á sleðum. J>eir hafa hvítt, stífað og strokið lín
um háls og úlfliði og á brjósti og eru í skósíðum yfirhöfnum úr dýr-
indisdúk skozkum, sem kallast kamgarn. Hafa peir keypt allt petta
stáss í skozlcu verzlaninni, en svo kallast klæðasölubúð á Norður-
landi. f pessari búð má fá fyrir spottprís allt pað, er íslenzkan
kropp kann að prýða. Eru fötin send hingað frá Skotlandi af pví