Austri - 12.01.1893, Blaðsíða 2

1
nna, sem e1;1<i sé koin'R unrlir flokka-
skipun. lieldur allt öðruni iiæiileikmn;
og líkur pettii ckki seni bczt Imium
úvandaðri flokksforingjum ..Dcinúkrat-
anna“. sem liafa kosið Olevoland. en
liann mnn pað láta sig cngn skipta.
cr liann tekur við stjórninni 4. marz
n. k.
Jýzkalaiisl. Ríkisóing Prússa
situr nii og neðír hið nýja frumvarp
Oaprivi grcifa til aukninsar lier-
liðsins. og cr svo að lieyra á nndir-
tektum flcstra flokksforingjannn. að
nauðsyn muni vcra á pessn. pó cng-
inn viti. livnr fúð sknli taka til pess.
par cð hin pýzka pjóð poli varla
pyngri skat.taúlögur en hún nú hcr
og getur varla risið nndír. Bísmarck
prédiknr samt alltaf, að hcrnuknns
puríi ekki við. AUt sé unclir góou
samkomulagi við Rússa komið. cn
pað sé hægt að hafa pá góða raeð
pvi að lofa pcím að vera sjálfráðum
íi Balkanskaga. og pað pó peir vilji
taka Miklagarð og rcka Tyrkjann út
úr Evrópu, pá megi peir pað íyrir
jyjóðvcrjum. sem gcti staðíð pað á
sama. En eí' petta sé látið eptir
Rússuin, segir Bismarck. að peir muni
aldrei gjörast handamenn Frakka. cn
í’raicka eina sínsliðspurfa Jpjóðverjar
ekki að óttast,
I vetur liefir pótt sannast máls-
háttiirinn ,.upp koma svik um siðir“
og að sögulegur sannleiki komi að lokum
i Ijós.—Jjað hetir liingað til verið haft
fvrir satt, að N a p o 1 e o n keisari og
drottning iians Eugenia. væru peir
sönnu írumkvöðlar að hinum voðalega
Afri.ði milli Frnkka og þióðvcrja,
]870—1871; og svo fullyrti Bismnrck
og öll pýzk hlöð ineð honum, að
dagsanna va?ri, löugu á eptir pað að
hann og J>jóðverjar purftu á pví að
lialda, að kasta sökinni á Frakka
fyrir ófríðinn og ejöra liugi annara
Jijóða peím frálivcrfa. fyrir pað.
Eu í vetur hefir Bisinarck jitað,
og .jafnvel hælt sér af pví. nð pessu
haft i raun og vcru ekki verið pannig
varið, en haum inafi aðeins í svipinn
purft á pví að halda að láta aðra
trúa pvi að svo væri, og að sendiiierra
Frakka, Benedetti greifi, liefði i bað-
staðnuns Ems, rétt á undan striðinu
nm vorið 1870, meitt og sært vil-
hjálm Prússft-konung með ótilhlýði-
legri framgöngu sinni, og konnngur
pvi neítað Benedetti um að tala við
sig, sem alít var reyndar haugalýgi.
cn nauðsynleg i pann svipinn til pess
að æsa jójóðverja á móti Frökkum
fyrir lítilsvirðingu við Yiihjálm kon-
ung, en lileypa aptur Frökkum upp
með pví að láta pá lialda, að peiiu
hefðí verið smán sýnd með að veita
ekki sendiherra peirra viðtal.
Bismarek hefir nú játað að hvor-
tveggja hafi verið ósanníndi og hælt
sér af pví að liaiin haíi vikið dúlítið
við hraðskeytí pvi er konungur sendi
honum frá Ems tíl Berlinar til pess
að láta pað lita svo út, sem hann
áleit ríkinu og fyrirætlunum slnuin
hentast, og kærir karl sig hvergi, pó
náunginn kalli petta reyndar f a 1 s
og hann fremur óskammfeilinn aö
hæla sér af pessu. En vara má hann
sig á pví, karl-fuglinn, að sagan segi
hann oklci hafa veríð „sine religíone
et fíde“ eins ogRómverjar sögðu forð-
um um Hannibal. og er eígí trútt um
að óvilhölium mönnum ofbjóði. En
pessi sögulegi sannleiki bætir stórum
um eptiruucli Napolcons keisara lijí
Fri'ikkum, og eykur vclviid peirra pjcáða
til Frakka. er haft liafa pá og keisara
pe:rra i'yrír rangri sök i'vrir nð vern
iprphafsmenn striðsíns. pví pað cr nú
ssnnað með eigin játningu. að pað var
Bismarck sjálfur og enginu auimr. I
pví er allfróðlegt snintal. pað. er einn
í'rakkncskur blaðamaður átti við
Bismarck tnn, hvað tilliæí't væri í fri-
siign hlaðanna um hrcytingu lians á
hraðskeyti Vilhjálms konungs f'rá Ems
til B'snmrcks: ..Hvað. Hva'a grein?
Eg hefi sagt allt. scm cg viidi sagt
iiafa . . . iijá mér fæst ckki meira“ .. .
tók B. frammi og ypti öxliim um icið
og iiann liélt áfram ,]'ftð cr tóimir
harnaskapur og lltalæti af blaða-
mönnum og crindsrckum að vcra að
fjargviðrast og signa sig útaf pessn.
Hverjum skyldi i alvöru detta pað i
lmg. að heyja ófrið útaf einu lirað-
skeyti . . . Heimskingjarnir, sein ekki
liafa lcsið veraldarsögnna, seni ckk-
crt vita og ekkert skilja! Mór lá á
stríðí til poss aft hræða saman
aliar pcssar }>ýrku sinámyntir í
cldimitu.
. . . líinn fyrsti fyrlrsláttnr rar
ÍHMitugur, . . . Jioffti liaiin okki
hoppuazt. ]>á hoffti og fundift npp
á 8(irmn“. — Og par íned var sam-
talinu lokið
Frakkland. |>að var í Parísnr-
borg, en ckki í Carmaux. cr iiín voða-
lega siðasta dynamitsprenging átti
sér stað. cr getð er um i 35, tbl. f.
ó, Austra; en petta var ógreinilega
orðað i liraðfrétt peirri er vér tókum
frcgn pessa eptir. Er liræðslan i Par-
ís síðan ákaflega mikil við nýjar
sprengingar, pví mnlsfærsumaðurinn
cr varði Ravachol. lieíir liirt pað
í blöðunum, að Ravnchol liafi sagt
pað áreiðaulega víst.að stjórnlcysingj-
ar rnyndu lialda pvílíkum hryðjuverk-
um áfram, pó liann væri tekinn af
lífi.
Lögregluliðið hchliir að st lieiti
Louvet. er lia.fi unnið pctta siðasta
hrvðjuverk og hafi hann komizt undan
á skipi ásamtlagskonu sinni. er hjálp-
aði honum til að vinna petta ódAða-
verk. En lögregluiiðið veit ineð hvaða
skijii liann fór og livar hann ætlar í
land og verður par vonandi tekið á
móti iionum.
}>ess Iiefir opt verið getið í blöð-
ununi, að hinn frægi verkfræðingur
Lesseps grcifi, er stóð fyrir gjörð á
Suezslcurðinuin, hafi siðustu árin
veríð að reyna til að grafa skurð í
gegnum Panamaeyðið, sein samtengir
Noröur- og Suður-Ameríku. Hefir ó-
grynní fjár verið lagt af samskotum
til pessa stórkostlega fyrirtækis, sem
loks Ipdir pó orðið að hætta við, að
minnsta kosti fyrst um sinn. vegna
féleysis.
En við gjaldprot Panamafclags-
ins kom sá leiði viðbætír, að fjölda-
margir af helztu mönnum Frakklands
urðu uppvísir að pví, að liafa dregið
undir sig fé félagsins með sviknm, og
ýmsir ráðgjafar pjóðveldisins pegið
mútur ai félaginu; og pegar petta fór
að kvisast. pá „dó snögglega11 eiim af
helztu mönnum Panamafélagsins, bar-
ón Reinack. En pað var almennings-
Alit að hann hafi fyrirfarið sér sjálf-
ur, er hann sá að allt mundi komast
upp um hann, en hann mjög viðriðiu
svikin.
IJtaf öllu pessu stappi sagði r áða-
ncytið Loulict af sér, cn sú Iicitir
Kihot cr myndaði nýtt ráðaneyti og
cr f’orsætisráðgjafi.
Hefir petta. nýja ráðancýti sýnt
pcgar mikla rögg af sór i pcssu Pan-
amamáÍ! og látið. -— nð feminu leyfi
pjóðpingsíns .— sctja 10 nieðlimi pings-
ins í iiöpt og utidir ýlirheyrzlu; cru
5 úr livcrri m'Ustofu. ,og liafa fjórir
pcssara. kumpána vcrið ríðcjafar
lýðvclclisins. Einnig cr gamii Lesseps.
scm nú nv.ni koniinn á níræðisaldur.
son lians og liinn fr.ægi hygginsa-
ineistari Eiffel. settir i höpt og und-
ir yfirhcyrzhi. A Eiffel hára að hafa
fengið einar 19 millíonir franka horjt-
aðar fyrir í'rain f'vrir vcrk pað. er
hanu liafði tckið að sér að vinna ; ð
Panamaskurðininn, en cr óunriið enn.
Menn ætla paðáð iniklufleiri stórmenni
niuni flælcjast inni pennan stórpióf'n-
að áður en lýkur máluin pessum.
Frakkar liafa um stund átt i
striði suðurí Da.homcy í Miðafriku.
við kommg pann. cr Behanzin ncl'iid-
:st. Jiinn vcrsta grimindarsegg og
mansaia. Nú lieíir iiershöiðiwgi
Frakka par syðra, st cr Dodds licit-
ir. lagt. allt landið undir sig og tekið
iierskiidí höfuðborg rUcisins. þá cr
Abomey nefnist og rekið Bekanzin
konung frá völdum og sett annan í
intns stað, som er mildari og í öilu
mcira að skapi Frakka. og' líklega
líctur pa ráða þvi sem peir viija mn
landstjórnina.
þium 2 7. clesember f á varð
liínn frægi frakkneski vísindamaður
og Jæknir Pasteur 70 ára gamall, og
lét iiáskólinu i Parisarhorg slV gull-
mcdaliu lionuin til heiðurs nieð niynd
Pasteurs öðru niegin. cn þessum
orðum liími megin: „Til Pastcurs á
70. fæftingai'dí'.gi htuis frá Sihm
jiakkláta mannkyiil ogTÍsiiulnimin,
27. doshr. 1892“.
þnnn 20. nóvember f. á. andað-
ist kardinálí Lavegirie. Hann mun
hafa verið einna frægastur mcðal
hinna æðri klerka á Frakklatidi. Hnnn
var fæddur 1825 og las guðfræði við
háskólann í París og varð þar doktor
theologiæ og síðau prófessor við há-
skólann. 1863 varð hann biskup í
Nancv og 3 806 fyrstur erkihískup í
Algicr. en knrdináli 1882 og var tal-
inn liklegastur af kapólskum klcrkum
til pess að ná. páfakosuingu éptirLeó
páfn 1.3.
Meðan linnn var crkibiskup áttí
iiann bezta pátt i að fá nærlíggjandi
pjóðir til pcss að Iiætta mansali, en
frægastur varð hann fyrir pað, að
hann nnm einna fyrstur kapólskra
klerka á Frakldandi hafa ráðið fast-
lega trúarbræðrum sínum til pess að
pýðast lýðstjórn landsíns, og héldu
niargir, að pað umburðarbréf lcardín-
álans hefði verið ritað með sampykki
Leó páfa. (Framhald).
(iáfuiiiadiirinii
(Níðurl.) Árið 1863 orti Einar
eptirinæií um hinn fróða og mennt-
aða merkisbónda H a 11 d ó r P á 1 s-
s o n á Ásbjarnarstöðuin i Stafholts-
tungum,' sem dó meir enn 90 ára gl.
orðinn faðir og forfaðir um 90 niðja.
Eg set hér tvö vers af pví:
„Svo scm blóm á Sarons fögru sléttum
sært af harðri reiðarprumu skúr
lííi skert á skapadegi settum
í skauti móður sofnar hinsla dúr:
<‘ins til jnrðar cikin iinigúr stcrka
aldir nuirgar scm að i'ögur stóð.
•en eptir lifir niiiming hcnuar mcrkaJ
mörg mn hundruð ára samt hj.V pjóð.'
Hór cr fallinu frrrgur aldmu mciour
faprar grcinir scm að lcngi har;
cn lians miiming hæíir jaf'nan hciður'
hann pvi sinnar tiðar afhragð var.
Halldór Pálssón jirýði hændustcttar
firúður hcr til moldar lmiga vaiui.-
skarðið fyrir skilcii fylla pctta
skýrt er ei hvort tiði.n aptur k;mn“..
Mcmi gæti pcss, að pctta ov ort
áðnr enn Jví. Jocliumson var faritm
að ciidurskapa crfil.jóða skáldslcap
vom.
Einars óðgáfuljós cr elcki pckkt.
En pað logíu- og ljómar samt skært
og fagurt. hiiggaiuli og gleðjandi iijörtu
pcirra er pckkja. ]>asýiór, að al-
pýöa vor cr vcl af guði i'jörð og að
ljóðgafan cr söivn jijóðcign.
(L lljnltason.
Ili'maviitns ysiu 80. nóv. 1892.
Hið næstliöna sunnir. varð stuft
til aflafanga. Torið var al'arkult og
þurt til þess í 12. vilcu sumars; hrá.
pá mjög til hóta að tiðarl’ari; cn prátt
fyrir pað varð grasvöxtur litill hætd
á túnum og íitjörð.
Sl'itturinn hyrjaði almcimt 14-
vikur af snmri — litið eitt fyr. og
lika siðnr lij’i simnim. — Af pvi að
sunuirið var purviðra- og þurkasnint
varð nýting licyja liín hczta; cn sv
reyndist uð iolciim. nð heyskapurinn
varð r.lincnnt i riraru nieðallagi, cink-
uin varð töðufciiguriim litiil, immaði
hvcrgi miima en nrn ‘L í töðufalli nf
túmmi, en nllvíða hka. imi hclmiiig.
sem ininna var «n i. fvrra
enda var grasvöxtur pá m.jög víöa, i
hczta lagi.
Sakir liinna miklu vorharSinda
urðu heyfyriiingar lijá inönmmi nvitou
en líkíndi voru til, en þó svo miklar,
að stórlega immnr. og án peirra.
mundu menn <-igi hafa getað sett á.
vetur meira en hálfail f'éliað við það
sem í fyrra vur.
Yfir iiöi'uð má segja pað. að pó
næstl. yor og sinnar. hafi i harðaralagi
veLð, inun pað ekkí verða nijög til-
finnanlegt ef menn aðeins gæta lióf's
í ásetningunni.
En annað er. sem meira kreppir
að á pessu ári. og pað cr verzlunin
og peninga vandræðin. Allar íslcnzk-
ar vörur hnf’a verið i mjög lágu verði,
en útlendar aptur íháu. Sauðasalan
hefir gjörsamlega hrugðizh °g hrossa-
salan að mestu. Jannig eru flestir
merm svo staddir. að peir hafa ekki
1 krónu til í peninguin, Jivað sem
þeim liggur á.
þetta haust sýnír okkur vissulega
pað, að brugðizt getur siniiðasalan til
útlanda. En hver ráð verða þá fyr;r
liendi framvegis til að ná penínguni
inní landið? Peningalausir getuni vér
alls eigj prifizt. Mér pætti garnan að
heyra álit yðar, herra ri'.stjóri, í pessu
tilliti.
Úr Vatrisdal var i hanst nokkuð
af sauðum rekið suðnr til Reykjavik-
ur, og er mælt að salan hafi eigi
gengið vel í samanburði við vænleik
fjárins, f'engizt 10 til 11 krónur f'yrir
2ja vetra /sauði, að frádregnum lcostn-
aði.
Af Yatnsnesi og úr Yesturhópi
voru líka relcnir sauðir til sölu suður
i Beykjavik, og heíir að s'ögn. salan