Austri - 27.05.1893, Side 1

Ivemur út 3 á mamiúi, eúa
m blöú til uæzta nýárs. o<r
lcostar lirr á landi aöeins 3
kr.. erlendis 4 kr. Crjalddagi
1. jub'.
Up] sögn skiifleg. bund-
in vid Arainót. Ojrild nefna
kovnin t,il ritstjóra’ns fyrir
1. október, Auelfsingar 10
aura línan. eöa 60 aura liver
|>rnL dálks og liálfu dýrara á
íyrsiti sícu.
llí. Ak
. —j j>*■ ■ ■' "
SEYÐISFIRÐl. 27. MAÍ 1893.
Nk. 14
AlMt8lM}k»8afllU
SpwllÍMur S;"' " °ri"" ‘ "i,v
kl: 4—5 e. m.
Fniidarboð.
Sarnkvítímt fyrirmælum deild-
arstjöra, boðafit liérmeð til al-
menns fmular fvrir Seyðisfjarðar
og Eskifjarðardeild Gránnféiag's,
seni haldinn veiöur ’að Miðlnís-
rim í Eiða-þing'há laugardaginn
24. júni [>. á. á hádegi.
Skora eg á alla hlutaðeig-
endur að sækja. þennan fund.
Aðalverkefni fundarins verð-
ur:
1. Að ræba nýtt frumvarp til
laga lianda Gránufélaginu.
2. Verður skýrt frá ástandi
Gránufélags við árslok
1891.
3. Kosinn deildarstjöri, og
máske margt íieira gjört.
Vestdalseyri 20. maí 1893.
Sigurður Jónsson,
vara-deildarstjóri.
og maimkærleikl hafa, reist
þá ajjtur enn þá rammgjörvari,
unz þar liefir Ijómað skært lampi
vonar og lífs, sein áður gein við
opin gröf fyrir menn og auðæfi
þjóðanna.
Jafnvel Færeyingar byggja
nú vist eína 4- 5 vita á eyjun-
um, og er sá á jSToIsey mjög
stór.
En vér íslemlÍKgar eigum
aðeins eillll VÍta! i kringum
allt vort stéra og viba skerjum
þakta land — þann á Reykja-
nessk-'ga.
f>að mun vera óhætt að
fullyrða, að samgöngurnar á
sjö Og laildi séu mesta áliuga-
mál þessara tima. En sökum
þess, kve örðugt og kostnaðar-
samt verður að byggja og halda
við góðum vegum á landi, vegna
þess, hvernig her hagar til —
þá verður sjávarvegurinn fram
rreð ströndum land’sins, sem
einar mega heita byggðar, ætib
sá eðlilegasti, ódýrasti og hald-
bezti.
fyrir
Austurlaiidi.
Fátt et fiað, eða jafnvel
ekkert, sem liefir vaxið meir og
tekið meiri framföruin á þessari
öld, lieldur en vitarnir, þessir
lifverðir sjómanna, sern er rað-
að fram með ströndum á liverju
menntuðu Iandi svo þétt, að þá
Ijós annars sloknar í fjarska, þá
bregður hinu upp, sem leiðar-
stjörnu fyrir skipin sem eru opt
í niða-vetrarnáttmyrkri að berj-
ast við storma og hríðarbylji,
rétt fyrir utan hinar hættulegu
strandlengjur.
f»að fæst all-greinileg hug-
mynd um, hversu afar-miklu fé
jijóðirnar álita nauðsynlegt að
verja til vitabygginga, er litið
er í sjókortin, þar sem að þessi
vitamerki þekja strendur land-
anna eins og kastalar ummál
víggirt-rar borgar. Margir af
þessum vitum hafa kostað marg-
ar, margar millionir króna, eins
°g t. d. Edystone í Ermarsundi
o. fl. Yitarnir hafa hrunið
Síðasta alþingi ætlaði að
koma á fót innlendum strand-
ferbum, er byrjuðu snemma að
vorinu og héldust fram á vetur.
Ahuginn á að fá nú á þessu i
hönd farandi alþingi strandferö-
mn þessmn á komið, hefir mikið
aukizt milli þinga, og g'jörir nú
alþingi óefað einhverjar ráðstaf-
anir í því efni í smnar. En
það er vanalega rétt, er um
gott fyrirtæki er að ræða. að
hafi maður sagt á, þá VCrðlir
maður að segja b, og að sá sem
vill fá einhverju framgengt, hann
verður að velja hin beztu og
hentugustu meðul og skiþ’rði
fyrir frainkvæmdinni. En það
álítum vér að séu fleiri vitar
kringum landið, lieldur en á
Reykjanesskaga eilium, því það
er einkum framan af vetri, á
hinum dirnma hausttíma, er oss
liggur á betri samgöngum.
Bæði hér austanlands og á
Eyjafirði eru íslendingar nú
sjálfir farnir að komast uppá að
veiða síld i nætur, en á haustin
er íslenzka síldin, eins og fjalla-
féð okkar, lang feitust og
bezt.
ajitur og aptur, en liyggipdi - Hér austanlands böfum við
mest fyrir úthald og dugnab og
áræði einstakra manna, ffet-að
7 O
komið síldinni á markaðinn.
En hvílík ögrynni fjár hafa
Eyfirbingar ekki orðið ab lála
ganga úr greipmn sér vegna
samgönguleysisins. Og hver
getur gizkað á, hve mikils land-
sjóbur hefir í misst við þetta
samgönguleysi norður fyriv land.
Framúrska r »n di d ugl egi r
norskir skipstjórar liafa ráðizt
hingað til landsins á öllum tím-
um ársins, þar sem þeir þekkja
hverja nibbu, en norðnr fyrir
land er þeim ekki um að fara-
Svo að sildin hefir ojit orðið
Eyfirðingum að engu, þó þar
hafi verið mokafli.
þ»ar sem nú sjaldan mun
bregðast,' að síld komi meir eba
minna á lýyjafjörð á haustin og
hann er fnllt svo fiskisæll, hvað
hana snertir, sem Austfirðir þar
semlandsjöður mun í betri árum
hafa fengíð nær 10,000 kr. í
útflutningsgjald af síld •—■ þá er
þab augljóst, hvílikt fjárhagslegt
óvit það er fyrir landsjóð að
hoi’fa í byggingarkoetnao á 2—3
vitum — að eg eigi tali um
tryggingu þá fvrir mannslífinu,
er vitarnir veita bezta.
En vér ætlúm blababróður
vorum, „Stefni“, að tala sérstak-
lega máli Norðlendinga í þessu
efni, eu viljum fara nokkrum
ýtarlegri orðum um vitabyggingu
hér austanlands.
pað er almenn og sanngjörn
krafa, að póstgufuskipin frá út-
löndum koini hér við austanlands
á vetrum, þvi þá hefði landið
miklu meira gagn af ferðunum,
heldur en að þau komi aðeins
til hins afskekkta Reykjanesskaga,
hvaðan allt Norður- og Austur-
land verður svo að bíða svo
mánuðum skiptir eptir bréfum,
en héban og til Akureyrar er
póstur aðeins 10 daga á leiðinni.
Héban gætu þá líka, sem frá
aðal geymslustað, dreifst ayitur
út nauðsynlegar vörur til hinna
stabanna hér austan og norðan-
lands. Hér austanlands hefir
lika verið sá eini staður, er
farm liefir verið að fá í skipin
af síld, sem er nrjög mikill
styrkur fyrir póstskipsferbirnra
i
I
og mikið íhugamál, ef landið
tekur sjálft að sér póstferbirnar
milli landa. og vænlegra til þess
að þær geti borið sig.
En gufuskipafélagið danska
hefir einmitt ekki viljað Iiætta
skipllm sínum að VÍtalailSIl
AusturlaiHlí.
f>essi viti hér austanlands
yrði og bezti leiðlogi strand-
ferðaskipanna, er hann væri
settur á hentugum stað.
A Austurlandi hefir nú í
mörg ár verið laiIg'lllOSt upp-
sigling á landinu frá útlöndum, og'
þannig löguð að bæöi ibúarnir og
landsjóður hafa haft mjög mikinn
hagnað af, nfl. síldarflutningsskip
Norðmanna, sem hafa borgað í
útflutningsgjald margar jiús-
u n d i r k r ó n a á ári í land-
sjóþ,
Hvað væri nú (‘ðlilcgra
og um leið viturlegl’a, en að
landsjóður setti þar vita, sem
mest er þörfin og umferðin, og
styrlcti þennan blóinlega atvinnu-
veg og lilynnti ab honum.
J>ess ber og sem bezt að
gæta, ab því meír sem uppsigl-
ing hingað eykst, því meir fær
landsjóður í aðra bönd af víta-
gjöldum, er æt _i brábum að geta
meír eu borið renturnar af þeim
höluðstól, er landsjóður leggur í
fyrstu til þess ab byggja vita
fyrir.
Nú streyma landsins eigin
börn hundruðum, já þúsundum
saman burtu af föðurleifð sinni.
Sýnist það því hyggilegt, að
hæna norska sjómenn og farr
menn að Iandinu með því að
styðja ab atvinnuvegi þeirra,
sem eru fiskiveiðar og siii'lingar,
þar vér getum lært svo ákaflega
mikið af þeim í þeim greinum.
4>að verður leitun á öðrum
eins fullhugum og þeim er nú um
nokkurn tíma hafa rekið mest
síldarflutninginn héban frá Aust-
urlandi 4 vetrum; og víst er um
það, að póstgufuskipm hafa ekki
þomð að sigla hingað um hávet-
urinn, eltki einu sinni framan
af vetri, og ekki þorðu Reykvík-
ingar í vetur svo mildð sem að voga
rjúpnakössum sínum með „Vaa-
gen*' liingab.
f>að er nú mjög undir