Austri - 27.05.1893, Qupperneq 3

13 Nr:
AUSTRI
o:>
verður það fegursti vegnr og útsýni
ágætt til Eyrarsunds.
Eiiglaud. Eptir páskana koinu
stjórnarlög Irlands til annarar umræðu
í neðri málstofunni. Hélt gamli
CrladstoilC pá, ágæta ræðu fyrir frum-
varpinu. Eptir nokkurra daga harða
rimmu var stjörnarfrumvarp peíta
sampykkC með töluverðum atkvseða-
inun. og er talið víst, að lögin verði
líka sampykkt í neðri málstofunni
við 3. umræðu, En pað er talið eins
víst. að efri málstofan felli lögin. og
pað heflr Salisbury, lávarður, full-
yrt á mörgum nianniundum. Hvað
sem svo tekur við?
íbúar llister. er flestir eru próte-
stantar. hítfa hótað að hera vopn
gegn pvílikuni ólöguni, og hafa peir
keypt mikið af byssum og skotfærum í
vetur. par til stjórnin baunaði peim
pað.
£>að stjórnarfyrirkomulag, sem
Gladstone ætlar Irum, gefur peim að
iniklu leytí i hendur fuit forræði inn-
lendra mála.en rýfur eigi ríkiseininguna,
pví Irar mæta ep'cir sem áður í paria-
snentinu i Lundúnum og taka par
pátt i alrikismálum.
I vor lögðu skipavimuuuenn í
Hull á Engiandi almennt niður alla
vinnu og heimtuðu liærri laun, eink-
um af peim afar-ríku skipaeigendum,
er Wilson heita, og hafa víst hér um
100 gufuskipa í förum. En Wilson
vildi eigi liækka daglaunin. og lenti
pá í róstum, svo kalla varð herlið til
pess að skakka íeikinn. En margir
inenn urðu sárir og sumir drepnir.
Nýkomið skip frá Grimsby sem
liggur út með Humrufljóti, ber pær
fréttir síðastar frá Hull, að verkfall-
inu haldi áfratn og kvað svo mikíð
að gauraganginum par, að eigi var
óhætt fyrir líf manna að fara um
stræti bæjarins fyrir vígum og rán-
um.
Nú siðast höfðu vinnumetm
kveykt í 2 hafnarkvium (Dokker) og
húsunum umhverfis pær, svo lýsti af
bálinu níður í Grimsby, par sem
skipið li.
VTerkmenn i Hull hafa reynt að
fá félaga sina i öðruin hæjum á
Engiandi í lið með sér, en ekkí
tekizt enn sem komið er.
Frakkland. J>ar eru enn pá
einu sinni orðin ráðgjafa skipti og
Kiun pað eitthvað í 34? skipti síðan
lýðveldið komst á íöt.
Sá heitir Cliarles l)upny, sení
nú er orðinn forsætisráðgjafi. og er
alveg „homo novus“, fæddur 1851 af
litlu ioreldri. Var haun fyret
professor í heimspeki við ýirisa há-
skóla og síöan yíirumsjónarmaður
skólanua í ýmsum „Departementum-1
Frakklands. I vetur varð harin
kennslumálaráðgjafi í ráðaneyti R i-
h o t s, og fékk par alltaf meiri og
rneiri völd; unz hann tókst á hendur
að rnynda hið nýja ráðaneyti, er
Rihot féll úr sessi, og er nú bæði
forsætisráðgjafi og stýrir um leið
inimuríkismáium.
Dupny er álitinn einhver mesti
! ræðumaður á Frakklandi.
í vor voru foretjórar Panaina-
] féíagsins, Ferdinand og Charles
Lesseps, Eiffel og Cottu dæmdir í
fangelsi.
En pó svona tækist ílla til með
Panamaskurðinn, pá lítur helzt út
fyrir að Frakkar séu pó enn eigi af
| baki dottnir með að fullgjöra haiui.
1 pvi i vor settu peir nefnd manna til
I að íhuga livað mikið fé mundi purfa
til þess að f u 11 g j ö r a s k u r ð i n n,
og korast nefndin að peirri niðurstöðu.
að enn mundi purfa til pess hátt á
4 hundrað millióna frauka. en búið
er að eyða til skurðargraptar 1000
luilliónum. Eru Frakkar nú að
mynda nýtt félag. sein átti að leggja
petta fé frara, og ganga i samband
við hið eldra, og leit út fyrir að petta
mundi heppnast.
{>að hefir koraið til orða meðal
Frakka að lýsa upp Atlantshaf frá
írlandi til Ameríku mej rafttrjuagas-
Ijósum. Skyldi leggja út rafurmagns-
ljóss-birðinga yfir þvert Atlantshaf
með hæíilegu millibili. Skyldu öll
skip, er notaðu ljósbirtuua borga fyrir
og svo ábyrðaríelögin. og halda menn
að fyrirtækið gœti borið sig.
Franili.
Maimalát. Dáinn er í Kaup-
mannahöfn læknir ESvald Jdinisen,
sonur kaupmanns Jakobs Johnsens,
er lengi var verzlunarstjóri á Húsavík
og frú Hildar Jónsdóttur frá Grenjað-
arstað, systur Guðnýjar skáldkonu í
Klömbrum.
Eðvald læknir var gáfumaður og
vel að sér. Hafði hann einna fyrstur
danskra lækna við haft „Massage11-
lækningar í Danmörku og nunaið pá
læknínga aðferð í Holiandi. En hún
er einkum innifalin í að núa hina
veiku limí til heilsúbóta; hefir pað
opt reynzt vel.
Seínt í apríl dó í Höfn landí vor
Jón Joíinsen, soBiirGríms amtmanns.
Dáin er og frá Jóhamia Jóns.
dóttir, kona Einars Guðmundssonar
á Hraunum.
Skipakoinur. f>ann 21. p. m.
komu hingað verzlunarskip peirra j
kaupniannanna Johansens og Iinslands
„Krystal“ og „Ragiia11 með salt og
timbur o. íl. Krystal hafði selt sild-
arfarm sinn í Karlshöfn í Svípjóð
fyrir 14 kr. 50 a. Með Krystal
kom kaupmaður Iuislaud.
J>ann 25. kom hingað með salt,
kol og kramvöru frá, Ei.glandi til O.
Wathnes gufuskípið Augusta skpstj.
Egge.
Allt af sömu blíðviðri, er optast
hafa verið hér siðan seint i marzm.
Fiskivart orðið hér í firðinum.
FUNDAliBOÐ.
öllum Seyðfirðiugum mun vera minnis-
stætt. hversu óheppileg'a tókst tíl árið 1891
ineð hið mikla áhuga- og velferðarmál sveit-
] ar Jiessaiar, skiptiugu liennar í 2 sveitarfélög-
; og stofnun kaupstaðar á Soyðisfirði. pað, að
t málíð hafði ekki verið seat sýslunefndinni til
I umsagnai', var, eius og kunnugt er. formgalf-
] i;íu, sem gjörði það að verkum. að ófœrtþótti,
' er suður kom, að leg’gja máliö fyrir alþingi.
Með því nú að hreppsnefndinni í Seyðisfirði
var kannugt. að sveitarmenn voru almennt
mjög óánægðir með þessí inálalok; og að
vilji manna er enn hinn santi og áður, að
nauðsynlegt sé að málið fái fram að ganga, þá
áleit nefndin það skyldu sina, að afgreiða
málið á ný til alþingis i ár. Hreppsnefndin
lagðí því málið undir sýslunefndina á fundi
hennar að Rangá h, 24. apríl í vor. Sam-
Jiykkti sýslunefndin í einu iiljöðí sveitarskipt-
inguna og kanpstaðarstofnuuina; og lýsti þvi
yfir, að liún væri málinu mjög meðmælt; en
þar sem henni var mjög annt um. að málið
fengi fljötan framgang, bentí húu hrepps-
nefndinni á. hvort ekki mundi heppilegt, að
hreppsbúar samþýkktu enn einnsinni sveitar-
skiptinguna og kaupstaðarstofuunina á al-
monnum fundi.
pví boðast hér með til almenns fundar
fyrír Seyðisfjarðarhrepp, þriðjudaginn 30. þ.
in. á hádegi í skólahúsinu á Vestsdalseyri;
til þess þar að bera undir atkvæði hreppsbúa
skiptingu sveitarinnar og stofnun kaupstaðar
í Seyðisfirði, eins og húu var ákveðín á
fundinttm h. 30, maí 1891.
Seyðisfirði. 25. mai 1893.
í umboði hreppsnefudarinnar,
Steí'án Th. Jóusson.
SICUL1MU.TIU3W:
148
gluggarúðurnar — og hún virtist vera of óstyrk tilað fara út í arin-
að eins veður.
„Farið ekki enu“. s igði hann rámur, „pér eruð gagndrepa og
ráðið yður ekki fyrir storniinum11.
„Hvað sakar pað, eg er ekki nema. vesalings stúlka11, sagði hún
sárbeittlega. „þið karlmennirnir hlifið ykkur fyrir storminum, við
konurnar stritum gegn honum“.
„þér purfið ekki að strita gegu honnm“, sagði læknirinn, „herra
Cresham er fús til að vernda vður“.
Með undrandi augnaráði bar Kesiah aðra hendina upp að sinu
logheita höfði, gekk fram að hurðinni og leitaði með liinni að snerl-
inum.
„þér megið ekki fara enn, Dr. Laud“; mæltí hann og gekk fram
fyrir hana að hurðinni, eins og til að banna henni útgöngu.
Hún blindi á hann litla stund; hló svo skellihlátur og rak að
pví búnu upp livínandi liátt óp, svo að heimilismenn mundu hafa
hlaupið að, ef þeir hefðu ekki verið vanir að heyra svipuð hljóð í
sjúklingum inni i lierbergi læknisins.
„þey, pey11, sagði Northcote og vafði handlegg sinum urn hana
eins og húri væri sjúkt barn, „þér gjörið alla í húsinu hrædda,
vesahngs barn. Jæja — verið pér róleg vegna móður yðar. Og
grátið, við pað léttir yður. Og heyrið orð mín. Yið tölum ekki
iramar um húsaleiguna fyrstu vikurnar. Eg vil ekki hafa pessa
peninga nú. eg kýs heldur að fá alla upphæðina í einu; og pegar
pér eruð hætt að gráta. pá fylgi eg yður heim og rek þessa porp-
ara út úr húsinu. Mér gat ekki dottið í hug. að peir væru hjá
jður. annars hefði eg bannað pað undir eins“.
Kesíali grét því ákafar, er hún heyrði liinn breytta málröm
baiis. Blíðskapur var það, sem helzt raskaði ró Dr. Laud. Nortli-
cote hafði neytt hana til að setjast niður í stóra hægindastólinn
sinn, hann kraup nú a kné við hlið hennar og neri hennar köldu,
skjálfandi liendur. Haun praði helzt að faðma hana að sér;
hatturinn var dottinn af höfði hennar og hið hrokkna hár hennar
snerti vanga hans. „þér hafið reynt ofmikið á yður“, sagði hann
„sála yðar er sterkari en likaminn“.
145
að fá að tala við hann. — Tveir lögreglapjónar höfðu komið
að Hlynaskógi »g óskað eptir leigunni, og Kesiah hafði orðið að
hrjóta odd af oflæti sínu og var komin til að hiðja sinn gamla vin
iini hjálp.
„Jón fór í gærkveldi til Parísar11, sagði ungf'rú Gresham, er
hafðí heyrt inálróm hennar og kom út;| hann fékk áriðandijmál-
práðarskeyti frá hershöfðingja Londale, en hann kemur vlst aptur
fyrir laugardag“.
Kesiah horfði á hana og sagði lágt eitthvað á pá leið, að pað
gjörði ekkert, og hugsaði dálitla stund um. hvort pessi starfsami, til-
finningarlausi keiiuur mætti ekki missa eina vesala, niðurbeygða sáiu.
Northcote sat heima í stofu sinni og blaðaðí í dagbókinni, er
hann hélt yfir sjúklinga sína. þad var kvöld, klukkan orðin 9,
dimrct úti og stormur mikill, og var svo að sjá sem náttúran væri
í sama skapi sem ungi læknirinn. Homun hafði gengið afbragðs
vel, síðan hasu kom; hans v»r vitjað nær pví til allra sjúklinga í
grenndinni, og í samsætum þótti hann ómissandi.
Hvernig stóð pá á þvi, að hanu, nú hrukkaði ennið, beit 4 vörina og
aliur svipur hans lýsti órósemi? Ungfrú Dauvers hafði aldrei veríð
eins ástúðleg við hann e.ns og penna dag; mundi slík mildi hinnar
fríðu dutlungafullu meyjar hHÍa flutt haim upp í 7. himin. ef hann
hefði orðið heanar aðnjótandi einhverntima úður, en hugsanir hans
og vonir höfðu breytzt mjög upp á síðkastið.
. Hugur hans dvaldi ekki iengur hjá Rósu; fyrir augum hans
stóð að eins eitt andlit; augun voru alvarleg, mjög. dökk, en hrein,
Lárið hrokkið og srart, munnurinn mjög kvennlegur og lýstu drætt-
irnir umhverfis hann áhyggjum; hann sá fvrir sér litlar hendur, vel
skapaðar og vaönr pungri vir.nu, þreytta litla fætur. er báru hina
harnslegu mey áfram um erfiða vegi, en sýndustnú geta ekki lengur
risið undir punga sínum. Hvað mikið sem hami reyndi til, gat
hann ekki stökkt þessari mynd burt úr huga sínum.
Kesiah var enn söm við hatui; hvenær sem hún hlaut að skipta
eitthvað við hinn máttuga nágranna sinn, var andlit hennar jökul-
kalt og hún bar höl’uðið hátt og stoizlega. Northcote fann, að hún
fyrirleít hann, hann freistaði að beygja stolz hennar, en honum tókst
pað ekki, og það gramdist honum. Kesiah sagði engum frá pví. að