Austri - 07.05.1896, Qupperneq 3

]NTR. 13
A Ij S T 11 I.
51
ruót V.) nð Islendingar séu einlægt
eptirbátar (útl. fræðim.) í fornum
fræðum sjálfra sín.
Briif af HúsaTÍk 1. apr. 18DC.
Heðan evu ]:ær fréttir hol/tnr.
nð liev litííir nýlega. verið stofnnður
sparisjóður. Eins var liér i haust
byggt ísgevnizluhús, og eigum við von
á að herra ísnk .Tónsson komi bráð-
lega til pess að segja. fyrir nm bygg-
ingu frystihússins. Xýlega var hér
haidinn fundur þess efnis að ieitast
við að koma her á nokkurskonar fiski-
veiðasnmþykkt. Fyrir lundpennavar
lagt bráðabyrgðarfrumvarp, sem fer
framá pnð. að fyrirboðin sé afhöiðun
og niðurslæging. og svo að takmark-
aður si) timi sá er línur mega í sjó
liggja. frá pví kl. 9. að kvöidi og til
kl. 1. að morgni. Um pessa sampykkt
voru mjög skiptar skoðanir, en pó fór
svo að frumvarj) petta var sampykkt
óbreytt að kalla, og á nú að senda
pað sýslunefndínni til íhugunar og
frekari aðgjörða, til pess að fi sam-
pykktina staðfesta.
011 pessi prjú fyrirtæki í fra.m-
faraátt ásamt öðru smávegis, sem til
nmbóta hefir verið gjört hér, — má
að nokkru leyti pakka hirm svonefnda
..Framfarafélagi Húsvíkinga", sem
fyrst hefir hreyft pessum múlum og
komið peim af stað, en mest og bezt
má pó pakka peim verzlunarstjóra [).
Gruðjohnsen og .Takob borgara Hálf-
dánarsyni fyrir pær framkvæmdir sem
orðnar eru með sparisjöðinn og íshús-
ið. J>. G. befir í pessu sem öðru sýnt
hver framúrskarandi dugnaðar- og
driftarmaður liaun er í öllu pví sem
hanii leggur áhuga á.
]);ið er mjög leitt að purfa að
segja, en pað er pó satt, að hjá nokkr-
um heimskingjum eldir svo mjög eptir
af pessum garala hugsunarlausa hætti,
að bezt sé að búa við og lifa undir
peim sömu kjörum sem eru, án pess
að stíga spori framar til pess að öðl-
ast noldcrar umbætuí, að peir jafnvel
fyrirdæma, pá, sem nokkrum umbótum
vilja koma til leiðar, og álíta allt
gjört í eigingjörnum tilgangi og til
pess að féfletta ítienn.
Tíðarfar má heita að hafi verið
afbragðsgott í allnn vetur, pó setti
hér niður talsverðan snjó íyrri hluta
góunnar, en síðan hafa gengið frost
og stillur. ís hefi eg frétt áð liggi
fyrir SlJttu og pistilfirði og eins
sögðu Grímseyingar, sem hér komu í
gær, að íshroði hefði verið inn-austur
af Grímsey og út að austan, en lítill
ís vestur, og virðist pað benda til
pess, að lítið sé af honum.
EPTIRMÆLI.
Oss liefir borizt svolátandi sorg-
arfregn:
„Sá sorgaratburður skeði pann
20 p. m. í Garði í Aðaldal seint á
degi, að vitskertur rnaður, porvaldur
Magnús Sigurjó»sson frá Laxamýri,
fór útí smiðju, og eptir 10 mínútur,
er húsbóndinn kom til hans, var hann
dauður, svo að líkindum hefir sprungið
æð í hjartanu á lionum, pví allar
lífgunartilraunir og læknislijálp varð
árangurslaust.
Orsakir til veiki hans munu hafa
verið ástamissir, og par af leiðandí
langvarandi syefnleysi.
G-arði 22. marz 1896.
Báldvin Sigurðsson.u
Að ])orvaldi sál. var raesti mann-
skaði, pví liann var drengur hinn
bezti og rnjög fjölhæfur maður, ágæt-
ur smiður, lneði á kopar og járn og
mesti dugnaðarmaður til allra verka.
Séi'staklega hafði porvaldur sál. tekið
í arf eptir föður sinn hina framúr-
skarandi snilld í öllum veiðiskap,
einknm pó laxveiðinni, og var einskis
manns að ná laxi úr fossunum fyrir
neðan Laxamýri, ef porvaldur sál.
náði honum eigi. porvaldur var og
efni í framfaramann í búskapnum, sem
faðir hans, og hugði hann par á ýmsar
umbætur, og mun lrann fyrstur manna
hafa flutt til landsins nýja rakstrarvél
vestan um haf, og hafði haim i hyggju að
taka síðar upp fleiri parflegar nýung-
ar í búskap vorum er hann hafði
numið par vestra.
porvaldur Sigurjðnsson var manna
vinfastastur og trygglyndastur og hið
mesta valmenni.
Föðurlandi sínu unni haítn liug-
ástum og eptii’prá ept-ir pví rak hann
heim aptur alla leið vestan frá Kyrra-
hafsströndinni úr blíðviðrinu par, liing-
að til landsins kalda, en honum svo
hjai'tkæra. Attum vér tal við J>or-
vald frænda, er hann kom hér á Seyðis-
fjörð á heimleiðinni að vestan, og var
pað hreinasta unun að sjá og heyra,
hvað hann var glaður yfir að vera
kominn heim aptur til síns kæra ætt-
lands úr allri vesturheimsku sælunni.
Yfir gröf liins látiia voru eptir-
fylgjandi vers eptir pjóðskáldið síra
Matthías Jochumsson sungin:
Af hugarstríði hljóðir
við liyljum nú píu bein,
pó vitum, bezti bróðir,
að batnað sé pitt mein.
En svo er mannleg mæða
að mætti hræra stein.
Frá jörð til hæstu hæða
við hjartans sendum kvein
En hvíl frá sorg og sárum,
pú svikalausa barn,
og tak nú við lians tárum,
pú trúa móðurhjarn!
O livað er hreysti sveina,
og hvað er trú og ást, —
mun gröfin ei pnð elna
sem cngum manni brást?
]>ví, kom frá Ijóssins landi
ju'i lífsins sterka trú!
Kom andinn ósigrandi,
og oss frá dupti stui!
Koin, helgi líknatlfijómur,
sem hverja vekur rós!
Ivom almættisins ómur
með eilift: verði Ijós!
Og bili trú að berjast
og brotni pessi reyr,
og vonin hætti að verjast,
er viljinn sjáifur deyr:
J)á lát oss, guð, ci gleyma,
að gata sérhvers manns
hún cndar hjá pér heima
við hjarta kœrleikans.
j' Látinn er á Akureyri öldung-
urinn Steinn Kristjánsson, faðir bólc-
sala Frb. Steinssonar, 85 ára að aldri.
Seyðisfirði 7- mai 189ö.
Norðanpóstur, kom ltingað p. 4.
p. m. og sagði íslaust á Eyjafirði, og
hafði ,,Egill“ verið að taka vörurnar
frá „ Vestau og var pann 25. f. nt. langt
kominn nteð að lilaða og ætlaði svo
tafarlaust á stað.
Bliðviðri er að frétta alstaðár að
norðan, og jörð farin sumstaðar að
grænka.
Hér hefir og verið að jafnaði
góðviðri síðustu clagana og eigi spurzt
til liafissins.
Verzlunarskip pau er getið yar
um í 12. tbl. að hopað liefðu hér inn
undan isnum, evu lðgð út aptur áleiðis
til Sauðárkróks og Siglufjarðar.
IJm samaleyti og pessi skip, kom
iiér inn timburskip frá Mandal, ,.Ga-
zellen", skipstjóri Petersen, er átti að
fara með timbur til timbuiuneistara
52
ákveðið, pví pað er nákvæmlegá íhugað. — Og vertu svo sæll, Hin-
rik! Og guð gefi pér alla pá lilessun, er eg framast fæ óskað, og
pá mun allt ganga pér að óskum.“
tSíðan flýtti konsúll Herner st'r inn í herbergi sitt.
]>:ið var koniið fram í aprílmánul og gróður mikill kominn.
Aldingarðarnir við Bougiwal stöðu i blóma og gróðrarríki vorsins
var skrýtt liinum fegursta búningi, án pess að garðyrkjumenn lieí'ðu
raðað öllu pví blómskrúði niður eptir vissum reglum. þar bjó og
fjöldi listamanna af ýmsum pjóðum, er unnu par að myndasmíði og
málverkum í hinni fiigru vorbliðu náttúru.
Einn lieiðskýran sunnudag var mannmargt úti fyrir einum af
pessum aðsetursstað listamannanna, er var lítið iiús með stofu og
pakhýsi. Fyrir utan ald’ngarðsdyrnar liafði stór lcerra með sterk-
legum hestum fyrir numið staðar, og á kerrunni hvíldi stór aflángur
kassi úr eikárbjálkum. Hestarnir voru móðir eptir dráttinn.
„Já, hérna komuin við með marraarastykkið“, sagði vagnstjór-
inn við tvo menn er stóðu í morgunklæðnaði útí garðshliðinu reykj-
andi. „Yið skulum sjálfir koma pví inn á myndaverkstæðið, pví við
erum pví vanastir! Eg óska að yður megi takast mvndasmíðið vel
herra minn!“ sagði haun eptir að peir liöfðu bisað marmarastykkinu inn
á sinn stað í rúmbezta herberginu í lmsinu, sem var liaft fyrir mvnda-
verkstæði. „]>að er inndæll marmari, — hvorki æð né nokkur
blettur á honuiu!"
„Já, parna er nú eggið sem liinn sjaldséði fugl Eönix á að
fljúga út úr,“ sagði Hinrik Falk við stallbróður sinn, eptir að hann
hafði afgreitt fluttningsmennina með ríflegu flutningsgjaldi. „Hversu
fagur og hreinn!11 um leið og lianu drap hendi sinni gætilega ámar-
marann. „Mör virðist pað næstum pví vera synd að leggja hendur
á pað sem náttúran hefir gengið svo snildarlega frá.“
„Kemur nú efasemi yíir pig aptur Hinrik?" sagði knnningi háns
um leið og hann staðnæmdist fyrir framan stóra gibsmynd, er virt-
st að fylla allt rúmið með tign siuni og fegurð. Að pú skulir enn
Edv. Kluitzen: Hfostu verðlaun. 49
svar, en eg hefði nokkurntíma getað gefið. Og svo verðið pév að
r.Vða fram úr pessu, eíns og yður finnst sanngjarnast og réttast,
En 'pess eins bið eg yður, að taka eigi liina síðustu og dýrmætustu
gjöf yðar af- mér, lofið mér að lialda Oamillu! Og einnig ást yðar,
pótt mér gangi eigi eins fljótt og vel með listasmíðið, og eg nú
vona. — Myndaverkstæði í aldingarðinum! Eg pakka yður, kæri
frrendi, hjartanlega fyrir yðar góða tilboð! En pað fullnægir pó
ekki eptirprá minni. Eg get eigi hlutað mig pannig r sundru', eg
verð að gefa mig allan við lífsstarfi mínu, annars verður ekkert rir
mér. \fill Camilla og pér treysta mér og iríða eptir mér . . . •“
„Fyrirgefðu mér eð eg gríp frami fyrir pér,“ sagði konsúll
Berner pungbúinn á svip. ,, [>a.ð er víst bezt að enda petta viðtal
sem fvrst, pví pað num verða árangurslaust, að li.ikla pví lengur
áfram“.
„Y'ið treystum pér öll vel og erum sannfærð um, að ]ni vilt eigi
gjöra nafni okkar nokkra vanvirðu, pví pú verður að muna eptie
hví að pú heitie de Ve.rc Beauderk FaJk og að í a>ðum pér rennur
hið tigna bltf pessarar frægu aðalsættar, og að á pér hvíla skyldur
sem aðalsmanni. En aptur er eg vondaufur um alla pá frægð og
auðæfi ec pú treystir á að fá fyrir listaverk pín. Og par eð pað
er alveg á móti skapi minu að gefa staðfestulausum manni einka-
ciöttur mína, pá krefst eg trúlofun ykkar pegar upphafna. Og enn
fieinur krefst eg pess, að allar bréi'askriptir vkkar á milli gangi í
gegnum mínar Iiendur, cða pá — og pað væri bezt -— að pið
liættuð að skrifast á. Gríptu eigi framí fyrir mér!“ sagði lianu
birstur við kouu sína, „pví hér er eg hæstiréttur. Reyndar get eg
ekki bannað dóttur minni að hugsa til pin, en eg get skorað á hana
og beðið hana að gjöra pað fyrir foreldra sina, að deyða pessa ást
til pín, sem aldrei getur oi'ðið nokkuð úr. ]>a.ð hlýtur henni að
takast um síðir, og eg er viss um að hún siðar fellir ástir til pess
manns, sem eigi er svona einpykkur, og ekki fyrirlítur að verða eiim
erfingi að verzlunarhúsinii Berner & Co.“
J>eir stóðu báðir gagnvart Iivor öðrum og horfðust i augu, og
rar auðséð að hvorugur mundi lúta undan öðrum, pótt báðum félli
pað pungt, f>ær mæðgurnar höfðu fært sig nær Falk, eins og til