Austri - 07.08.1896, Síða 4

NR. 22
A II R T K I,
88
hlaupa suður á Firði eptir nýrri síld,
en par var pá enga nýja síld að fá.
Stórkaupmaður Thor E. Tulinius og
frú hans, fóru nú með „Rjukan;! p.
29. f. mán. frá Eskifirði til Bergen.
J>íiu hjón fóru hér víða um Firðina
og uppí Hérað, og var allstaðar vel
fagnað af fornum kunningjum Tuli-
r.iusar. Væri og óskandi, að landið
ætti sér marga pvilíka dugnaðar- og
nvtsemdarmenn.
Sýslumaður Axel Tulinius kom hfer
til bæjarins með frú sinni og mágkonu
pann 2. p. mán. og bíður hfer par til
„Vesta“ kenmr, og fröken Agústa fer
með skipinu til Reykjavíkur.
Hvalaveiðameimimir . Ellefsen frá
Tvedestrand við Kristírtniufjörðinn
og kaupmaður Pétur Bjarnason frá
ísafirði, hafa mi afráðið að leigja land
til liválaveiða, á Asknesi í Mjóafirði,
og byggja peir par hvalaveiðahúsin á
næsta vori.
Vér fögnum pví, að hvalaveiðainenn-
irnir setja sig loksins lika niðtir hér á
Aiisturiándi, pví vér álítum, að land-
ið muni geta liaft á ýmsan liátt iiagu-
að af pví, einsog pað evkur lika sam-
göngurnar við útlörnl.
j>að gleðtir oss og, að lslendingur
er einn af fórgöngumömium félagsins,
<og munu fleiri nluthafar í pessu félagi
vera Islendingar.
Vér efumst ekki um, að félaginu
ntuni heppnast hér veiðin vel, pvílikur
;aragriii sem hér er úti fyrir lundi af
störhveli, en petta félag eitt um iiit-
una enri sem komið er, og hefir fengið
mjög góða leiguskilmála hjá landeig-
anda, sem sjálfsagt liefir skoðað petta
fyrirtæki fremur sem framför fyrir
Austurland, en sem gróðafyrirtæki
fyrir sjálfan sig.
Á Vestöalsheiði hefir sýslumaður
Eggert Brietn látið Arna iSigurðsson
á Búðareyri vinna við 4. mann tölu-
verða vegabót, allt norðan frá Skaga
á Gilsárdal og alla leið hingað ofaná
vegamót í Seyðisfirði, og segja Hferaðs-
bændur peir, er um veginn hafa farið.
að pessi vegabót sfe prýðilega vel af
hendi leyst og til mikils fararléttis.
Vegabót pessi er unnin fvrir 300
kr. ai' vegabótafé Norðurmúlasýslu og
150 kr. úr landssjóði, en sýslunefnd
Suðurmúlasýsiu var eigi fáanleg til að
leggja fe til pessarar vegabótar, og
er pó meira en helmingur af veginum
í Suðurmúlasýslu.
Bjálmárdalsheiði hefir og verið vel
vörðuð og vegurinn rnddur, nema á
dálitlum parti herna megin efst í
brekkunum. j>etta er og sögð góð
vegabó't, og veitti sýslimefnd Xorður-
múlasýslu 300 kr. til pessa fyrir-
tækis.
Páll J'ónsson vegfræðingur er nú
bráðum búinn að brúa verstu pver-
árnar á Jökuldal, og mun „Austri“
síðar færa nér.ari lýsingu á peim brú-
argjörðum. — ]>ví miður mun í'feð eigi
hafa nægt til að brúa lika Hnefilsdalsá
(Hnefln), sem pó er bráðnauðsynlegt,
og verður næntanlega gjört að ári, pví
vfer efuinst eigi um, að ffe fáist úr
landssjóði til svo nauðsynlegs fyrir-
tækis.
Síld er nú alveg nýkominn hér inná
fjörðiun, og hlaðfiski um leiö.
„Inga“ og „Sósa“ fóru héðan 6. p.
m. til útlanda.
„¥esta“ koni hingað 6. p. m. og voru
landshöfðrngi 'og landlœknir með skip-
iiui, ætluðu peir til Sauðárkróks og
paðan landveg. Með skipinu voru
ennfremur, farstjóri, héraðslæknir
Guðm. Hannessou með frú sinni, verzl-
unarstj. Jónas Jónsson f'rá Hofsös með
frú, héraðsl. Gísli Pfetursson til Húsa-
víkur, W. Ó. Breiðfjörð á Jiringferð
kringnm land o. fl. Hingað komu,
cand. tliool. Geir Sæmundsson og kona
Jóns prenta.ra Jónsspnar með 2, börn.
Héðan tóku sér í’ar fröken Ágústa
Hallgrímsdóttir (biskups), verzlunarstj.
Pétur Óláfsson með frú sinni og hval-
aveiðamaður .Pétur Bjarnason.
Slys. Að kvöldi pess 3. p. in.
drukknaði útvegshöndi Guðm. Ás-
mundsson í lendingnnni fyrir fram-
an hús sitt liér út á Ströndinni.
Gjafir til Vestdalseyrarkirkju.
Áður auglýst . . . 360 kr. 25 a.
Önefndur . . . . 30 — 00 —
Guðmundur Magnússon 4 — 00 —
Jakob Sigurðsson . „ ■— 50 —■
Sigurður Jónsson . 10 — 00 -
Saratals 384 — 75 —
Dvergasteini 3. ágúst 1896.
Björn porláksson.
verður krafizt Iijá peim seni ekki verða
búnir að greiða uppboðsskuldir sinar
frá uppboð'nu á Yestdalseyri pann 21.
raaí 's. L fyrir 15. p. m..
Pantanir verða að koma 3 vikuni
fyi'ir burtfarardag skips pess, sem
hvalurinn óskast seadur með.
fH
50
eð
bJD
05
>
ÍH
53
P-H
Cð
>
w
'ZS
m
0
0

0
W
P4
ui
Sd
P
CD
Ph
oá
a
o
03
CJH
0
cá
0
ci
03
r0
-4-3
m
Þ-s
0
oá
0
'rr?
'O
xO
'0
rP
a
*-<
cá
0
o
ctf
o
w
Þn.
O
-4-3
CÖ
i—!
Þh
'0
0
CQ
• 0
+2 ö
*P(^ 00P °uipu0s vysuuijsi
'R.iioui °/0OT uuun{UAi[ ju^so3[
‘uíu.tjJTJAj puos unS.ioq pjqo og
Hestur .kefir tapazt héðan austur
fyrir Smjörvathsheiði. Hánn er al-
svartur að lit, stór og fönguiegur. með
klíppt fax og tagl, vel hæfður og jArn-
aður með fornum járnum, mark: heil-
ri'fað hægra, aldur: 10—11 vetra. Hver
sem verður var við hest penna, er vin-
samlega beðinn að taka luinn í geymslu
og gera mér aðvart uni, gegn skað-
lausri borgim fvrir ómök <311.
Yopnafirði, 11. júli 1896.
Ö. F. Davíössön.
W. F. Schrams rjóltóbak
eV
bezta neftóbakíd.
Fineste Skandmavisk
Export KaíFe Snrrogat
ei’ hinn ágætasti og ódýrasti kaffibætir
sem nú er í verzlaninni.
Fæst hjá kaupmönnum á íslandi.
F. Hjort & Go.
Kaupniarmahöfu.
Vestergade 15 Kjöhenhavn K.
hefir hinar stærstu og odýrnstu bvrgðir
í Kaupmannaliöfn af eldavélum, ofmun
og steinolíttofnum. Eldavélarnar fásfc,
hvort menn vilja lieldur frítt stand-
andi eða til pess að múra upp og eru
á mörgum stærðum frá 17 kr..
Yíir 100 tegundir af ofnum. Maga-
sin-ofnar sem liægt er að sjóða í, lika
öðruvísi útbúnir, frá 18 lcr, áf bezfcu
tegund; ætíð hinar nýjustu endurbæt-
ur og ódýrasta verð. Nánavi upplýs-
ingar sjást á verðlista minum sem er
sendur ókeypis. liverjum er pess óskar,
og skýrir frá nafni sínu og heimili.
Verðlistinn fæst einnig pkeýpis k skrif-
stofu pessa blaðs, innan skamms,
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
PrentsmiSja flustra.
86
væri eptir pví, og færði prælurn peim, er mest kvöldust af porsta.
Einn dag er hann vann petta kærlciksverk, sá skipstjórinn til hans,
er um leið kom út úr lyptingunni. Hann reðst pegar á vesalings
drenginn, barði hann vægðarlaust með svipu sinni og hef'ði sjálfsagt
rotað hann með reku, er hann hfelt á í hendinní, ef Yarra hef'ði
ekki gengið á milli og pannig beint bræði hans að scr sjálfri. pessi
lýsing mun gefa dál’tla hugmynd um ástandið á skipinu „ Ai:dorinka“
á meðan pað var á leiðinni, yfir Atlantshafið, nokkur hundruð raílur
frá ströndurn Afriku. Enn pá va* Yarra ekki búin að sjá alla fang-
ana, pótt henni vœri leyft að ganga um á pilfarinu, mátti samt
enginn kvennmaður fara niðnr af pví. Einusinni, fyrri part dags',
voru hferumbil 30 mauns reknir upp á pilfarið, og peim skipað að
ganga um á pví öðrummegin til pess að hroifa sig. En hásetar peir,
er áttu að reka pá fram og aptur, urðu að lokum leiðir á pessum
starfa, og lögðu sig út af. .
þegar Yarra af hendingu gekk framhjá prælunum, heyrði liúo,
að einhver cefndi nafn hennar, og er hún sneri sfer við, sá hún gaml-
an Afríkumams liggja á pilfari og var hann svo máttfarinn, að pað
virtist sem hann ekki gæti hreift sig.
„Yarra", nuelti hann, „pú manzt pá ekki eptir mér, en eg er
frændi pinu og man vel eptir per. Engleudingar hafa tvisvar áður
frelsað mig úr klóin prælasalanna og eg unnið í mörg ár á herskip-
um peirra. Yesalings barn, pú hefir víst aldrei áður heyrt getið
um Engieudingana, en pað stendur á sama. Eg hefi pannig aldrei
koniið tii Ameríku eða eyjanna sem præll og í petta sinn mun eg
heldur ekki lita pær nema sem frjáls maðui'“.
„Hvað ætlar pú pá að gjöra?“ spurði Yarra hlessa.
„Hefurðu hug tii að gjöra sena eg segi pfer?“ sagði gamal-
mennið.
„Eg mundi freista alls til að vinna frelsið'* svaraði hún einbeitt.
„J>að er ágætt, pá skulum við ekki ‘ sleppa tækifærinu, er pað
gefst. Hfer á skipinu eru 3 aðrir menn, sern emnig fyrrújn hafa ver-
■ - 7 ;si prælmenni, er hafa oss á valdi sínu, handtóku pá
og mig i smáLíát, einum. Ef við aðeins gæturn náð pessum hlekkjum
ai fótuuum á ukkur. gætum við hæglega náð peim á vcrt vald og pá
87
veitti oss Inegt að komast til einhverrar enskrar hafnar, par sem
vfer værum óhultir. En stattu nú okki lengur hferna, pað kann ein-
hvern að gruna margt. |>ú skilur, hvers með parf, og . við felum pfer
á hendur að útvega verkfærin til að koma pví til leiðar“.
J>essi erð kveiktu vonarneista i brjósti Mnnar ungu stúlku og
hún ásotti séi' að gjöra sitt ýtrasta til að frelsa ffelaga sína. Bras-
iliumennirnii' höfðu lofað Yörru og tíu öðrum slíkum að búa í lvpt-
ingu einni, par sem vopnasaf. ið einnig var geyint, og Yörru datt
pegur í stað í liug, að ef svertingjarnir fengju eittlivað af peim,
mundi peim veita hægt að yfirvinna skipverjana. 1 fyrstn porði hún
ekki að segja hinum fyrirætlanir sínar af ótta fvrir pví, að pær
huindu koma upp um hana; hún sá líka, að ef allt ættí að ganga
vel, pá pvrf'ti hún að-fá aðstoð flestra peirra og'jafuvel allra. Fyrst
sagði hún einni frá pví, svo annari og linnti ekki fyrr en pær allar
voru búnar að héita pvi, að taka pátt í uppreistinni. j>; ð var nú
tvo erfiðleika, sem purtti að sigra, sem sfe að losa svertingjana við
hlekkina, og að iá peini vopn í hendur. þeim datt jafnvel í hug, að
fá Jose Lopez til að lijálpa sér, en voru hræ'ddar um, að pó hann
væri vingjarnlegur við pær, muncli liann ekki svíkja landa sína, og
porðu pví ekki að segja honum leyndarmál sitt. Til allrar hamingju
fundu pær pjöl, sem ein stúlkan vissi til hvers var notuð, og færðu
pær gamla svertingjanum hana, næst pegar hanu var rekinn upp. á
pilfarið.
J>ega.r prælarnir voru búnir að taka ráð sín sarnan urn petta,
var sem peir fengju nýtt fjör og krapta, pví í léttlyndi sínu tóku
peir ekki eptir peim ernðleikum, er peir áttu fyrir hendi að yfir-
stíga. Með fám orðum gáfu peir bandingjunum fyrir neðan pá til
kymia fyrirætlanir sínar, og kváðust peir fúsir að hlýða, er peim
væri gefið merki. Tveir dagar liðu í óttalegri epfcirvæntingu. jþað
virtist svo, sem hinir hvítu væru aðgætnari, en peir áttu að ser ■—
ef til vill heiir pá verið tarið að gruna að ekki væri allt ineð feldu.
Gamli svertinginu og ffelagar hans nöfðu ekki látið pjölina ónotaða; með-
an hann var að sverfa, hristu hinir hlekki sína, öskruðu eða sungu og
gjörðu allt mögulegt hark, til pess að hinir hvítu ekki skyldu heyra,
hvað verið var að gjöra. Loks var pað oinn dag, að pað var óvana-