Austri - 28.08.1897, Síða 4

NR. 24
AlíSTRl.
96
blaðaútgéfendur að borga svo mikla
p ninga í burðargjald, að peir ættii
heimtingu á fullri tryggingu fyrir pví
að blaðasendingar peirra væru ek-ki
eyðilagðar í meðferðinni. En nú vill
svo reynast.
Með síðustuferð „Thyra“ fráReykja-
vík kotnn hingað á Seyðisfjörð lieilar
hrúgur af blaðabögglum til blaðaút-
gefendanna hér; liafa bögglar pessir
flækst með nor'ðanpósti alla leið til
Beykjavíkur, og komanúhingað pann-
ig útleiknir, að ntanáskriptin er pví
nær gjörsamlega máð af, umbúðir all-
ar rifnar og slitnar og óhreinar, at-
aðar í leir og hrossataði, og sýnir út-
lit bögglanna, að eittlivert póstkofortið
hefir hlotið að opnast á leiðinni og
bÖgglarnir aliir farið útbyrðis, en póst-
ur hefir ekki verið hirðusamari en svo,
að liann Iiefir troðið bögglunum blaut-
um og óhreinum niður í aptur. Póst-
afgreiðslumenn ættu að aðgæta frógang
á póstsendingum, sjá um að ekki sé
látið aflagast í kofortinu, pví við pað
hljóta allar umbúðir að bila. En nú
er aðferðin pessi: f>egar búið er að
rífa og tæta umbúðirnar af blöðunum,
afmá utanáskriptina, svo eigi verður
séð hvert blöðin eiga að fara, prýða
pau íneð Iirossataði og öðru skarni,
pá eru pau send útgeféndunum, og
vorða peir að gizka á, livort pau haíi
átt að fara. Eptir pví sem hægt er
að ráða af peim litlu leyfum, sem eru
af umbúðunum, hafa pessir bögglar
átt að fara á Vesturland og í Eorg-
arfjarðarsýslu, og voru sendir héðan
með norðanpósti 29. júní. Er pað
ekki lítill ógréiði og skaði fyrir út-
gefendur að purfa að breta kaupend-
unum öll pessi vanskil, og mun upplag
blaðanna varla hrökkva til pess, og
eiga pá útgefendur peirra á hættu að
missa fjölda kaupenda, er peir cigi fá
bætt úr vanskilunum.
Vér ritstjórar krefjumst pess, að
póststjórnin láti rannsaka, hver valdur
er að pessari meðferð á blöðum vor-
um, og láti liina sömu sæta ábyrgð
fyrir pað, og veiti oss fulla tryggingu
fyrir, að slíkt komi ekki fyrir aptur.
pví pað getur ekki staðizt að vér verð-
um að borga afarhátt póstgjald, og
fáum svo atvinnuveg vorn eyðilagðan
með skeytingarleysi peirra manna, er
eiga að sjá um póstsendingar, hverjir
sem pað nú eru.
pað er í meira lagi bágborið, að
fá pvílík vanskil á blöðunum ofaná
hið afleita fyrirkomulag á göngu land-
póstanna héðan í ár!
Póstsvik
eru nú komin upp um fyrverandi pró-
fast og prest, síra Bjarna pórarins-
son á TÍtskálum, er hann lmfði framið
á meðan hann var prófastur og póst-
afgreiðslumaður á Prestsbakka á Síðu,
sem eru pannig til komin, að guðs-
maður pessi hafði talið póststjórninni
fleiri hesta til útgjalda, en virkilega
höfðu verið notaðir til póstferðanna
par eystra, talið fleiri biðdaga pósts-
ins á Prestsbakka en átt höfðu sér
stað, og stungið svo skildingunum í
sirm geistlega póstvasa.
Á pessu hafði leikið svo nregn grun-
ur áður, að amtmaður skipaði sýslu-
manninum í Gullbringu- og Kjósar-
sýslu að yfirheyra prestinn og setja
hann í höpt, ef rannsóknin krefði pess.
En prestur hafði fengið vitneskju
um petta, og var allur á brott, er
yfirvaldið kom suður að Utskálum, en
fannst pó litlu síðar austurá Eyrar-
bakka, par sem presturinn var hand-
samaður og íiuttur í gæzluvarðhald til
lieykjavíkur.
paðan á svo Guðlaugur sýslumaður
að fara með prestinn austur með sér,
að afloknu pingi, til frekari yfirheyrzlu.
Getur presturinn pá máske gefið
sýslumanni áríðandi upplýsingar um
pað, livernig á pví muni standa,, að
pað brá svo við brottför prófastsins
frá Prestsbakka, að envum peningum
hefir síðan verið stolið úr pósttösk-
unni sunnanlands! en par á undan
meðan hann ríkti bæði yfir sáb num
par eystra og pósttöskunni, hvurfu úr
henni c. 3000 kr.
í dag halda pau, fröken Helga Aust-
mann og verzlunarmaður Stefán Bald-
vinsson brullaup sitt, að Stöð í Stöðv-
arfirði hjá föður hennar, síra Guttormi
Yigfússyni.
Seyðisfirði, 28. ágúst 1897.
TÍDARFAR er nú allt.af frcmur kalt og
óstöðugt og rigningar miklar,
AFLI er fremur tregur, og mjög misjafn,
en einkum spillir |ió beituleysið fvrir, þar
síldin aflast bér eystra ennþá mjög lítið.
„HEIMIIA LLUR“ kom bér inn }i. 21. |).
m., og var leikið á lúðra af skipsmönnum í
landi á sunnudaginn, en á mánudag liélt
skipíð til Reykjavíkur.
„THYRA“ kom hingað norðan um laud
seinni hluta dags þ. 24. þ. m., og fór aptur
af stað kl. 12 um nóttina beina leið til út-
landa.
Með „Thyra“ voru fjöldi farþegja, þar á
meðal, prófessor Krabbe með konu sinni og
syni, stórkaupmaður Asgeir Asgeirsson og
kona hans og fósturson þeirra, Dr. Finnur
Jónsson með konu sinni og syni, Dr. Jón
Stefánsson með enskum málara, stud. jur.
Páll Bjarnason og stúdent Bernharð Lax-
dal o. fl.
Héðan tóku sér far með skipinu: frú
Erlingsson, kaupmennirnir Iversen og
Richelsen, stud. jur. Karl Einarsson og stúd-
ent Halldór Gunnlögsson.
„RE8ERVEN“ kom í fyrri nótt norðau af
Eyjafirði með töluvert af sxld. Með skipinu
kom 0. Watlme að norðan.
Fjártakuskip kvað vera væntanlegt
hingað p. 24. september n. k.
Andr. Rasmussen
á Seyðisfirði,
tekur velverkaðan saltfisk og fó í
haust móti vörum eða tipp í skuldir,
í verzlan
Andr. líasimissens
á Seyðisflrði
er nýkomið:
Kaffi tvær tegundir.
Export, tvær tegundir. Hvítasykur.
Púðursjkur. Congothe. Chokolade.
Sukat. Rúsínur. Sveskjur.
Hafurgrjón. Hveitimjöl.
Mandler. Steittur Kanel. Corender.
Cardemommer. Gerpulver kr. 1,10 pd.
Húsblads. Stivelse.
Steittur Pipar. Saltpétur.
Yindlar, 10 tegundir. Reyktóbak.
Skraa. Snústóbak kr. 0,75 pr. pd.
Hummer. Lax. Sardiner.
Anchiovis. Ostur. Spegepölse. Skinke.
Tvíbökur. Kringlur.
Sherry. Portvín. Rauðvin.
Sódavatn. Lemonade.
Handsápa. Grænsápa, 18 aura pd.
Oliuföt. Eiskilínur. Eiskitaumar. Onglar
og margt fleira.
Hallur Ólafsson
á Grýtáreyri í Seyðisfirði óskar að fá
sem fyrst til kaups snemmbæra, unga
og góða kú.
Kvennsöðull,
með ensku lagi, mjög lítið brúkaður,
er til sölu.
Ritstjórinn rísar á seljanda.
FJÁRMARK Halldórs Skaptason-
ar á Seyðisfirði, er: sneiðrifað fr. hægra,
biti aptan; blaðstýft fr. vinstra, biti
aptan.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðj a
porsteins J. G. Skapiasonar.
96
in hafði ekki verið til að pvæla mér frain og aptur einlægt pann
daginn.
Eg var buinn að sitja við myndirnar góða stund. er eg heyrði
skrikja í pípunni lierramannsins — gluggínn hennar Donna Concep-
cion snýr út að götunni, einsog pið vitið; — pví hafði eg stein-
gleymt, að hann kynni að konia.
Eg varð dauðhræddur og slökkti Ijósið í einhverju fáti, og hljóp
út að glugganum til pess að hlusta, pví að ekkert gat eg séð, af prí
að pað var eins dimmt á götunni og í læstri kistu.
Riddarinn blés hvað eptir annað; svo barði hann í grindurnar,
svo að liringlaði í peim, og er pað dugði ekki, tók hann í rimlana
og hristi, svo að eg hugsaði að grindurnar gongi af hjörunum.
Eg læddist nú ofan stigann í myrkrinu, og stóð inui á stéttinni
peim megin grindarinnar, svo nærri riddaranum, að eg fann
til andgufunnar fram úr honum, er hann fór aptur að hrista
grindina.
„Blessuð móðir náðarinnar11 hugsaði eg með mér, „hann ætlar
að mölva grindina af hjörununr'. Og eg ætlaði að kalla til hans
að enginn væri heima nema eg, en pá heyrði eg málróm næturvarð-
arins, og riddarinn sleppti grindinni.
J>að fóru fáein orð á milli peirra; eg prengdi mér svo fram að
grindiuni, að eg gat vel heýrt orðaskil. pó að eg sæi pá ekki nema
óglöggt, vegna svartamyrkurs; en svo fór herramaðurinn aptur að
hristá grindina.
„Hún stendur fyrir honuin grindin svarna", hugsaði eg með mér
og dró mig ögn innar.
En í sömu svifunuin sleppti herramaðurinn grindinni aptur, og
eg hoyr’i að hann sagði í reiði:
„Caramba, vogarðu, hundurinn pinn, að snerta pínum prælshönd-
um á mér?“
Og svo heyröi eg vopnabrak; eg stóð par agndofa af felmtri og
skelfingu.
Og nptiir eptir flein augnablik heyrði eg kveinandi stunur, —
annar einvígismaðurinn íell til jarðar ofan á strretishellurnar •— svo
var allt í pögn — dauðapögn.
97
Hafði riddarinn fallið eða næturvörðurinn? Mér var ómögulegt
að sjá pað, hvað fast sem eg prengdi andlitinu að grindinni.
Svo heyrði eg málróm riddarans:
„Dauður? nú, pað var hálf leiðinlegt; hann skilmaðist ekki svo
illa“, tautaði haun.
Og svo gjörði hann eitthvað, sem eg ekki sá, og svo heyrði eg
fótatak hans, og eg heyi'ði að hann gekk hart í burtu.
f>að greip mig líkhræðsla við nainn, sem úti lá; eg var dauð-
hræddur einsamall í pessu stóra húsi. Eg lauinaðist upp i herbergi
Donna Concepcion. og ætlaði að kveikja, en gat hvergi fundið eld-
færin i fátinu, sem á mér va.r.
„Hlauptu út í fjöllin, par áttu heima, par hræðistu engan“,
hugsaði eg með mér, tók laukana mina og kindarlærið, klifraðist yfir
garðmúrinn, og paut út í fjöllin; eg pekki pau einsog hendurnar á
mér, og par var eg ekki hræddur.
1 gær kom eg aptur hingað ofan úr fjöllunum, með hænduuum
sem komu á markaðinn; pað eru til púsund taugar, sem toga mig
hingað; en pað kemur ekkert við pessari sögu.
I Sevilla töluðu allir um petta morð, og svo heyrði eg að höf-
uð^Sanchó Zerbúró, borgarstjórans, væri í veði, ef honum tækist
ekki að hafa upp á morðingjanum.
Nú, eg vissi hver morðinginn var, og lif Sanchó Zerbúrós var
í voða. Eg hikaði ekki við pað eitt augnablik að segja honum aila
söguna, pví að eg er honum svo pakkarskyldur, að eg mundi láta líf
mitt fyrir hann. Eg fór pví á leið heim til Sanclió Zerbúrós; eg gat
íljótt spurt upp hús haús; en pá var eg svo heppinn að mæta hon-
um í götunni la Muéla Don Sanchó.
Eg sagði honum allt sem eg vissi, einsog eg hefi sagt yður pað
hér, — og, við hið blessaða nafn miskunseradanna móður, hvert orð,
sem eg liefi talað, er sannleikur.
Að riddarinn, sem eg sá Don Sanchó Zerbúró fylgja yfir fjöllin,
væri herra minn og konungur, vissi eg ekki fyrri en Don Sanchó
sagði mér pað i gær. Herra konuugurinn hefir pví verið náttfara-
gesturinn í húsi Don Jaymes, í götunni el Caridad, sem síðast vann
á næturverðinum“.