Austri - 28.02.1898, Qupperneq 4

NR. 6
A U S T R I.
24
*
stað, og voru uppeldisáhrif hennar
pannig löguð, að allir hlutu peir gæfu
af. í pessum mannkostum hennar átti
pað rót sína, hversu hún var skemmti-
leg og spaugsöm í allri viðræðu, jafn-
vel um alvarleg og raunaleg efni, og
fylgdi orðum hennar pá einhver hug-
hreysting og hugsvölun, rétt eins og
hún vissi. hvað mikið hún ætti undir
sér til pess að bæta úr öllu, er mið-
ur fór.
J>egar hún dó, pá hörmuðu allir, er
höfðu haft hennar einhver kynni, pví
hver missti eitthvað gott með henni,
en pví raeir sem henni var nákomnari.
|>að virðist pví full ástæða til að
geta hennar hér að nokkrn, ekki sið-
ur en peirra manna, sem á yfirhorð-
inu ber meira á, pví slíkar konur sem
Ragnheiður sál. pótt starfi í kyrrpey,
eru kjarninn í hverju félagi, og pað
væri óskandi að sem flestar yngri kon-
ur mættu líkjast henni að dugnaði og
drengskap. *
t
þann 6. febrúar andaðist úr lungna-
hólgu, frú Guðrún Jósepsdóttir (Blön-
dals), kona Jónasar verzlunarstjóra
Jónssonar á Hofsós í Skagafirði.
Frú Guðrún varð aðeins rúmlega
prítug að aldri, og er öllum peim sem
hana pekktu hinn mesti söknuður að
fráfalli henaar. Hún var kona vel
gefin til sálar og líkama, trygg og stað-
föst í lund, og ástsæl af öllum, sem
nokkur kynni höfðu af henni.
f J>ann 23. p. m., andaðist hér í
bænum ekkjan porbjörg Bjarnadóttir,
57 ára gömul, (sunnlenzk), mesta val-
kvendi, móðir útvegsbónda Gfuðm. Jóns-
sonar á Búðareyri.
Concert
hélt síra Geír Sæmundssoní bindindis-
húsinu i kvöld, til ágóða fyrir mann, sem
orðið hefir fyrir tilfinnanlegu tjöni.
Einsog geta mátti nærri, var húsfyllir af
áheyrendum, því öllum þóttu það mikil fagn-
aðartíðindi að þeir ættu kost á að heyra síra
Geir syngja.
Lögin, sem sungin voru, voru þessi:
Wartend. (Romance). Mendelssohn.
Yágn af din slummer. P. Heise.
Prindsessen. (Aftensang). H, Kjcrulf.
Pá söudagaften. (Folkev sc). P. Hoise.
Svo fjær mér á vori. Fr. Palmer.
Aftonstjernan. (Duet). Myhrberg.
Skön er váren. P. Heise.
Orepuscule. (í rökkrinu). J. Massenet.
Thorsteius sáng. P. Heise.
I skogen. (Duet). F. AVrangel.
Draumur hjarðsveinsins. Á. Thorsteinss.
Erlkönig. [Ballade, e. Göthe]. Schubert.
pað eitt munu menn hafa útá þessa
skemmtun að setja, að hún var alltof stutt,
menn hefðu fegnir viljað mega hlusta á síra
Geir fram á nótt.
Snilld hans er söm og jöfn, og jafn stór-
kostlega og hrífandi Musik, einsog „Erlkönig“,
hafa víst fáir af áheyrendunum lieyrt.
Sem nærri má geta, var inndælið og listin
samfara hjá síra Geir við concert þennan,
en sérstaklega þó er hann söng Erlkönig,
þar sem allir hinir sönglegu yfirburðir síra
Geirs komu í ljós. Hlyti sá maður að vera
algjörður steingjörfingur, sem ekki kæmist
við. þegar síra Geir syngur:
„Mein Vatcr, mein Vatcr,
jetzt fasst or mich an,
Erlkönig hat mir ein Leid gethan“.
Mun það vera samhljóða ósk allra hér,
sem fagran söng elska, að síra Geir vildi
sem optast lofa oss Seyðfirðingum að njóta
góðs af sinni aðdáanlegu og ríku sönggáfu,
Áformað var, að Kr. Kristjánsson læknir og
síraGeir syngju nokkra tvísöngva [Duetta],en
sökum lasleika læknisins fórst það fyrir,
því miður. Aptur söng frk. Ragna Johan-
sen tvo „Duetta“ moð síra Geir, þá sömu
og í fyrra. Fröken Elín Christiansson og
Kristján læknir léku til skiptis undir á hljóð-
færi, og fór það prjðilcga.
Bindindisfélagið og lcikfélagið lánuðu hús
sitt ókeypis fyrir concertinn.
Ágóðinn af concertinum mun hafa orðið
yfir 130 krónur.
Til heimalitunar
viljum vér sérstaklega ráða mönnum
til að nota vora pakkaliti, er hlotið
hafa verðlaifn, enda taka peir öllum
öðrum litum fram, bæði að gæðum og
litarfegurð.
Sérhver, sem notar vora liti, má
öruggur treysta pví, að vel muni gefast.
í stað hellulits viljum vér ráða
mönnum til að nota heldur vort svo
nefnda „CastorsvarD', pví pessi litur
er miklu fegurri og haldbetri en nokk-
ur annar svartur litur.
Leiðarvísir á íslenzku fylgir hverj-
um pakka.
Litirnir fást hjá kaupmönnum al-
staðar á íslandi.
Buchs-Farvefabrik.
Studiestræde 32.
Kjöbenhavn K.
Þegar neyðin er stærst
er hjálpin næst
Frú Kristin Olsen á Kristínarfirði
ritar oss meðal annars á pessa leið.
pessi orð get eg með réttu tekið
mér í munn pví eg var svo sárpjáð, að
eg hafði hvorki viðpol á nóttu eða degi,
en Tarð að sitja uppi fárveik. pannig
hafði eg pjáðst næstum pví í 20 ár.
En nú fæ eg væran svefn á nóttum
og er pjáningalaus eptir að hafa verið
veik á hverjum degi í 20 ár.
petta er pað furðuverk, sem er pess
vert. að pað komist til eyrna almenn-
ingi, og pví rita eg pessar Jínur.
Herra Henr. M. Grossn ritar oss
á pessa leið:
I 12 ár pjáðist eg af punglyndi, blóð-
sókn aðhöfði ogropum. Egútvegaðimér
pá Yoltakrossinn, er gjörði pað und-
ur að mér batnaði punglyndið eptir
að eg hafði borið hann vikutíma,
hamingjunni sé lof.
Við fluggigt í öllum limum, tauga-
verk, máttleysi, krampa, taugaveiklun,
punglyndi, hjartslætti, svima, suðu
fyrir eyrum, höfuðverk, við svefnleysi,
andprengslum, Asthma, Influenza,
hörundskvillum, magaverkjum, pvagláti,
niðurgangi, ófrjósemi, alskonar veikl-
un (einkum pó af sjálflekkun) allar
pessar meinsemdir bætir eða læknar
Yoltakrossinn bráðlega.
Voltakross prófessor Heskiors kost-
ar l kr. 50 au. hver, og fæst á ept-
irfylgjandi stöðtun:
í Rcykjavík hjáhr. kaupm. B. Kristjánssyni
Á ísafirði
- Eyjafirði
- Húsavik - -
- Raufarhöfn - -
- Seyðisfirði - -
- Reyðarfirði - -
- Eskifirði - -
— G. Emarssyui.
— S. Thoroddsen.
Gr ánufélagi nu.
— Sigf. Jónssyni.
— S. porateinssyni
—- J. Á. Jakobssyni.
— Sv. Einarssyni.
— St. Stefánssyni.
Gránufélaginu.
— Fr. AVathne.
— Fr. Möller.
Einka-sölu fyrir ísland og Færeyjar
hefir stórkaupmaður Jalcob Ounnlogs-
son, Cort Adelersgade4Kjöbenhavn K.
Hver egtA kross er á umbúð-
unum merktur með „Keisaralegt, kon-
unglegt einkaleyfi“; að öðrum kosti
cr pað eptirstæling.
Undertegnede Agent for Islands
Östland, for det kongelige octroje-
rede. almindelige Brandassurance
Compagni,
for Bygninger, Varer, Effecter, Krea-
turer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjoben-
liavn,modtager Anmeluelser om Brand-
forsikkring; meddeler Oplysninger oni
Præmier &c. og udsteder Policer.
Eskifirði í maí 1896.
Carl D. Tulinius.
Biðjið ætíð um:
Fineste Skandinavisk
Export Kaífe Surrogat,
ódýrasti og bezti kafflbætir.
P. Hjorth & Co.
Kjöbenhavn K.
Abyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðja
porsteins J. O. SJcaptasonar.
22
J>að parf varla að taka pað fram, að heimurinn var ekki for-
sjálli árið 1807 heldur en krið 1870, og að menn, lifðu sem pessi
góðu ár tækju aldrei enda. Menn höfðu um ekkert annað hugsað en
að fá sér fleiri og stærri og hraðskreiðari skip, og til pess að koma
pessu sem fyrst á, pá létu menn sér ekki nægja að byggja skipin
heima í Norvegi, heldur var fjöldi skipa keyptur að frá útlöndum. •
Jafnvel skógareigendur og jarðeigendur langt uppí landi, voru ekki
í rónni nema að eignast skip og skipsparta, en vanhirtu bú sín, er
peitn pótti lítið arðberandi og eyddu skógum sínum, pví allir voru
svo fíknir í að verða skipseigendur. Menn höfðu vogað aleigu sinni
á eitt spil, og tvöfölduðu nú spilaféð með gróðanum.
|>egar petta einhliða gróðabrall stóð sem hæst, dundi ófriðurinn
við England yfir, — við England, sem var aðal-markaðurinn fyrir
trjáverzlun vora. —
Ofriðurinn kom sem pruma úr heiðskýru lopti, og gjörði á svip-
stundu mjög sorglegan enda á hinu glæsilegasta tímabili í verzlun-
arsögu sambandsríkjanna Danmerkur og Norvegs, og kippti jafnt
fótunum undan verzlunarstéttinni sem sjóm'önnum og ströndungum.
A peim dögum var engin peningastofnun til í Norvegi, er gæti
hlaupið undir bagga með hinum hætt stöddu verzlunum. er eigi áttu
annars úrkosta, en að vísa öllum peim mikla sjómannahóp, er verið
hafði í brauði peirra, útá klakann.
VIII.
Hið duglega verzlunarfélag Brinch Lund & Co. íór pegar í byrj-
un ófriðarins á höfuðið, og um leið fiskiveiðar pær, er van Beuch
hatði átt hlut í með pví.
J>að ba.r ekkert á pví, að hinn „konungborni félagi" gjörði sér
nokkurt far um að hlaupa undir bagga rceð hinum hætt stöddu verzl-
unarfélögum sínum, og gjaldfrestnr sá, er millibilsstjórnin síðar lög-
leiddi, kom of seint til pess að bjarga hinu aðprengda verzlunar-
félagi.
Yan Beuch beið pó ekkert stór-tjón, pó fiskiveiðarnar hættu,
par hann hafði aldrei átt mikið í peim.
En með pví hann hafði hætt fé sínu á sama hátt sem aðrir í
23
skipaútgerð, pá var pó fjártjón hans mjög mikið; og um leið og
hann hresstist smámsaman eptir áfallið í Hrossafirði, pá minukuðu
eigur hans, sem snjóköggull í hláku.
Mestar eignir van Beuchs stóðu í skipum, og pau voru öll i
byrjun ófriðarins annaðhvort eiuhversstaðar útí Norðursjóuum eða
pá inní höfnurn á Englandi.
Hver afdrif peirra inundu verða, var ekki efasamt, og var pung-
ur ábætir ofaná sjúkleik van Beuchs og aðrar áhyggjur, er virtust
hafa dýpri rætur.
Hann tók á inóti hverri óhappafregninni af annari, seiu annar
Job, en með nokkru minni polinmæði, en pó kvartaði liunn ekki víð
aðra, og pví meira sem ólánið steðjaði að, pví meira lagði frú van
Beuch á sig til að hjúkra manni sínum, pa.r til hún lagðist sjálf í
rúmið.
Hefði van Beuch á öðrum tima æfinnar rannsakað hjarta sitt,
hefði hann máskc komizt að peirri niðurstöðu, að „hlíður dauðdagi11
konu sinnar hefði eigi komið honum mjög illa, en í pessuni bágbornu
kringumstæðum hans á sál og líkama, pá hitti dauði konu hans mjög
illa á hann, par hann fann til pess, að hann mundi purfa á henni að
halda, sem meðalgangara milli sín og forsjónarinnar, um hverrar
dóm honura var nokkuð um og ó.
Fyrir Jane var fráfall móður hennar mjög svo pungbært, par
sem hún hafði aldrei haft föður sinn að trúnaðarmanni sínum.
Hún halði ekkí getað annað en tekið eptir pvi, að móðir henii-
ar var ekki allskostar ánægð, pó hún hefði allsnægtir; en pó pað
væri henni óljóst, hvað valda mundi áhyggjum móður hennar, pá grun-
aði hana, að faðir hennar mundi valdur að pví.
Jane hafði ætíð álitið að húu ætti aðalathvarf sitt, par sem
möðir hennar var, pó hún ennpá hefði eigi purft á pví að halda.
En nú stóð svo á högum hennar, að hana grunaði að hún mundi
bráðum purfa á vernd hennar að halda, og pví bar hún nú meiri
kvíða fyrir ókomna tímanum. J>ó hún ekki hefði ennpá pekkt innra
mann föður sins, pá gat pað eigi dulizt fyrir lienni, að hann var