Austri - 18.02.1899, Side 2

NR. 5
ADSTBI
18
mcð því að draga gullhring, settan
dýrindis perlum, á fingur hverri peirra,
og er sú gjöf álitin dýrust í Kína, og
hefir keisaraekkjan aðeins sæmt móð-
ur, konu og mágkonu Yilhjálms II.
fýzkalandskeisara pvílíkri gjöf.
Frá hásætissalnum var frúnum fylgt
inní horðsalinn og par settur fyrir
pær dýrðlegur morgunverður undir
forsæti prinsessu Tsching. En túlk-
arnir átu par við annað minna horð.
Að lokinni máltíð var frúnum fylgt
inní annað iierbergi til pess að rétta
sig upp og hvíla sig eptir pví sem
hverri bezt líkaði.
Að nokkrum tíma liðnum sneru frúrn-
ar aptur til borðsalsins, sem pá var
skipaður prinsessum og æðstu hirð-
meyjum. Og eptir litla stund kom
panga.ð keisaraekkjan raeð keisara-
frúnni. -— Keisaraekkjan er venjulega
mjög alvarleg á svip, en pó hýrnar
yíir henni mikið, er hún brosir. Keis-
aradrottningin er mikið fríð kona, en
mjög svo raunaleg á svip.
Keisaraekkjan talaði nú stundarkorn
mjög vingjarnlega við sendiherrafrúrn-
ar og sagðist vænta pess að peim
leiddist ekki pangað-koman. jþar var
drukkið to, og saup keisaraekkjan á
bollum frúnna og drakk peim pannig
til og faðmaði pær allar að sér.
þvínæst var farið til leikhússins ept-
ir hinum skrautlegustu hallargöngum,
og er pað afarstór salur í miðri hall-
arbyggingunni. Liggirr leiksviðið í
miðju leikhúsinu og áhorfendastúkurn-
ar umhverfis með speglum allt í
kring. A lerksviðinu voru fjölda margir
göfugir mandarínar, er lutu djúpt keis-
araekkjunni og keisaranura.
Leikurinn stóð lengi, og léku aðeins
geldingar, bajði karl- og kvennpersónur
leiksins, pví í Kína leika kvennmenn
aldrei.
Eptir leikinn fóru fram nokkrir trúð-
leikir. og síðan var gengið aptur til
borðsalsins, og par settur íýrir frúrn-
ar hinn dýrðlegasti kvöldmatur afkín-
verskum krásum, og drukkið með te
eða vín eptir vild.
Loksins kvaddi keisaraekkjan sendi-
herrafrúrnar mjög vingjarnlega og
bauð peim að heimsækja sig aptur,
og sæmdi pær allar dýrum gjöfum.
Síðan voru frúrnar aptur bornar
með mestu viðhöfn frá keisarahöllinni
heim til sín.
þykir pessi nýbreytni keisaraekkj-
unnar bera vott um pað, að hún muni
eigi ófáanleg til pess að veita útlend-
um pjóðum betri móttökur heima fyr-
ir í Kína, heldur en pær hafa hing-
að til átt að venjast par í landi.
Krítey Georg Grikkjaprinz er nú
fyrir nokkru farinn til Kríteyjar, og
hafa admirálar stórveldanna afhent
honum öll yfirráð landsins, en hann
áminnt eyjarskeggja um löghlýðni og
beðið pá að leggja níður fornan fjand-
skap sín í miili, lofað og Múhameðstrú-
arraönnum jafnrétti við kiistna rnenn.
það er haft fyrir satt. að Georg
piinz sé trúlofaður frænku sinni, Yik-
toríu, næsteiztu dóttur prinzins af
AValesog Alexöndru prinsessu, Kristj-
árisdóttur IX. Mun pað gjaforð fremur
styrkja prinzinn í völdunum á Krítey.
Dreyfusmálinu miðar petta polan-
lega áfram. Dreyfus hefir verið yíir-
heyrður par vestia og borið allar
sakir af sér og neitað pví fastlega að
hann hafi játað sig sekan í peim iand-
ráðurn, er hann var dæmdur fyrir ept-
ir falsskjölum peirra ofursta Henrys
er skar sig á háls í fangelsinu, er
hann vissi að svikin mundu komast
upp um sig, og Esterhazys, er flýði
undan til Englands, og eigi porir að
koma heim aptur til pess að bera
vitni í málinu, nema dömararnir í
Cassationsréttinum lofi honum að rétt-
vísin skuli eigi hafa hendur í hári hon-
um. Loks hefir vitnisburður Renault
Lebrun, sem Dreyfus átti að hafa játað
sig sekan fyrir, reynzt mjög ómorki-
legur og alls ónógur til pess að sak-
fella Dreyfus.
Lesendur Austra munu muna eptir
pví, að hermdnnaflokkurinn fékk pá
báða hermálaráðgjafana, Zurlinden og
Chanoiue, til pess að svíkja embætt-
isbræður sfna í ráðaneyti Brissons, og
ráða, frá pvfi á pingi, að mái Dreyfus-
ar væri endurskoðað, pó peir hefðu
lofað ráðaneytinu á ráðstefnum pcss
fullu fylgi sínu að endurskoðun ináis-
ins.
En pessi ódrengskapur hermála-
ráðgjafanna kom ekki óvinum
Dreyfusar og endurskoðun máls
hans að tiiætluðum notum, heldur
spillti einmitt fyrir hcrraannaflokkinim
í augum allra réttsýnna og óvilhallra
manna.
En hermannaflokkurinn var ekki af
baki dottinn fyrir petta. þegar haun
nú ekki fékk varnað pví að Dreyfusar-
málið yrði lagt fyrir og rannsakað
frá rótum af hæstarétti Frakklands,
Cassationsréttinum, pá greip Zurlinden,
sem ræður fyrir liernum í Parísarborg,
til peirra úrræða, að láta setjahættu-
legasta vitnið gegn hershöfðingja-
flokknmn, Piqvari ofnrsta, í höpt og
höfða inúl gegn honum fyrir hermanna-
dómi. En forsætisráðgjafi Dupuy
sá við pví bragði og lýsti pví yfir að
Cassationsréttinum skyldi sendur allur
vitnisburður Piqvarts. Svo pau ráð ó-
nýttust fvrir hershöfðingjaflokknum.
En pá fengu herforingjarnir einn af
deiidarforsetunnmíCassationsréttinum,
Beaurepaire, til peirrar óhæfu, sem
varla hefir fyrri heyrzt, að ásaka með-
dómendur sína um ranglæti og hlut-
drægni með peim Dreyfus og Piqvart,
Ráðaneytisforseti Dupuy hefir skipað
að rannsaka pennan ópverra áburð
Beaurepaires á stéttarbræður sína, og
bafði ekkert framkomið við pær rann-
sóknir, er sannaði í nokkurn máta penn-
an lygapvætting Beaarepaires, sem
sjálfsagt verður honnm til sömu sví-
virðingar og frumblaup peirra hers-
höfðingjanna Zurlinders og Cha-
noines.
þessi Beaurepaire er annars illa
ræmdur frá roeðferð sinni og ólögleg-
um drætti á rannsóknunum í Pan-
amamálinu, fjárglæframálinu ó-
pverralega, svo að stærstu bófarnir
sluppu par óhegndir fyrir tilstilli og
trassaskap Beaurepaires, er síðar komst
í gengi mikið fyrir að fella Boulanger
bersböfðingja fyrir dómi; en liefir pó
jafnan pótt viðsjálsgripur, einsog hann
nú hefir berlega sýnt í pessu máli, eða
réttara sagt mesti ópokki. Er pað
vonandi að nú fari bráðum ráðin að
protna fvrir hershöfðingjunum og að
nú verði eigi larigt að biða dómsúr-
slitanna við Cassationsréttinn, sem nú
er eina vonin um að greiði polan-
lega úr pessu ópokkalega máli er
hefir orðið virðingu Erakka miklu
hættulegra í augum annara pjóða, en ó-
farirnar miklu fvrir þjóðverjum 1870 :
—71. * !
En takist hermannaflokknum og
verkfæri hans, Beaurepaire, að veikja
traust almennings a Cassationsréttin-
uui, pessu síðasta bæli sannleika og
róttvísi meðal Erakka, — pá er lík-
lega úti um frioinn í Parísarborg og á
Frakklandi, svo æstir sem báðir flokk-
arnir nú eru orðnir.
Sem eitt dæmi pess, hve álit manna
er nú breytt orðið frá pví í fyrra vor
pá er Zola hóf baráttu sína gegn her-
mannadómnum í Dreyfusarmálinu, skul-
uin vér að ondingu tilfæra pað, að
hir.ir söma stúdentar, sera í fyrra
brópuðu óðast „Percat“ fyrir Zola,
hafa nú nýlega haldið stórkostlegnn
fund til pess að mótmæla meðferð-
inni á Piqvart ofursta og var forstöðu-
maður Pasteurs stofunnarinnar par
forseti fundarins. En að lckiium fundi
var gengið til fangelsis Piqvarts og
hrópað par húrra fyrir honum og hann
heimtaður laus látinn, en „Pereat“
hrópað fyrir hermannaráðinu.
Holland. Hin unga drottning á
Hollandi, Wilhelmína, er tók við ríkis-
stjórninni í haust með svo miklum
fögnuði allra landsbúa, að pvílíks eru
fá dæmi til — er nú sögð lofnð fra nda
sínum, prinzinmn af Wied og mun
hún hafa valið sér hann sjálf, pví svo
hafði hún mælt áður, að hún skyldi
engan mann ganga að eiga, nema
pann er hún kysi sér sjálf,
Mannalát. Kýdáoar eru einhverjar
tvær merkustu konur á Norðurlöndum,
báðar í liárri elli: Frú Sars í Kristj
aníu 87 ‘/2 ára gömul, systir pjóð
skálds Norðmanna, Welhavens, ekkja
háskólakennara Michael Sars og möð-
ir peirra háskólakennaranna. Ernsts
og Ossians Sars, frú Evu Nansen og
hinnar frægu söngkonu Lammers.
Erú Sars var talin einbver allra gáf-
aðasta, raenntaðasta og veglyndasta
kona landsins, og var hennar fræga
heimili lengi fjölsóttasti samkomustað-
ur liinna frægustu mennta- og iista-
manna og stjórnskörunga Norvegs.
Hin var frú Emilia Brandes, 80
ára að aldri, móðir peirra ritsnilling-
anna Georgs og Edwards Brandes,
hin bezta og vitrasta kona, er lengi
safnaði helztu og frjálslyndustu mennta-
mönnum Dana að heimiii sínu og rar
peim öllum heilráð vinkona á hinni opt
pyrnum stráðu braut peirra.
Læknaritið „EI R“,
sem ber nafn hinnar norrænu læknis-
gyðju, or nú farið að koma út í Reykja-
vík, samkvænjt ákvörðun peirri, ©r
gjörð var í Reykjavík á læknafundin-
um í sumar sem leið, og er vonandi
að alpýða taki pessu parfa riti
moð pökkum, og pað pví heldur, sem
ritið er útgefið af einhverjum helztu
mönnum læknastéttar landsins, peim
landlækni, doktor J Jónassens, er skar-
að befir fram úr öllum fyrri læknum
landsins með iitgáfu hinna mörgu pörfu
lækningarita sinna, og hinum afbragðs
efnilegu ungu læknurri, Húnvetningun-
um Ouðmundi Magnússyní og Ouð-
mundi Björnssyni, sem í pessu fyrsta
hepti læknaritsins sýna, að peir, auk
pekkingarinnar, eru ríkulega gædcíir á-
gætri stílsgafu, er gjorir efui pað, er
peir ræða, fróðlegt, ljóst og skemtiíegt,
sem er hinn mesti kostur á pvílikum
alpýðuritum, eigi pau að ná alpýðu-
liylli og ná aímennri útbreiðslu, sem
vonandi er að petta rit fái bráðlega hér
á landi.
í pessu fyrsta hepti læknaritsinseru nú
pessar ritgjörðir, allar mjög vel saradar:
1. inngangur útgefendanna allra
2. fingurmein eptir Guðmund Magn-
ússon, mjög fróðleg og Ijós hngvekja
um ponnan einhvern algengasta kvilla
hér á landi; og loks hinn úgæii al-
pýðufyrirlestur (byrjunl, um áfeng’a
drykki, eptir Guðmund Björiisson,
sein er atbragðsskemmtiiegur, og sann-
færandi saminn, og tekur af öll tví-
mæli á., pví, að áfengi geti nokkru sirini
veriú'aagulcgt mannlegum líkama, nema
sem læknismeðal, og telur sjáifsagt, að
löggjajarvaldíð eigi að styðja að út-
rýmiugu þess úr landtnu.
ÚR BRÉPI.
Vopnafirði á Kyndilmessu.
Tíðræddast er hér um prestskosta-
inguna. Mestan byr er álitið að s:ra
Sigurður Sívertsen hafi. Sira G ir
Sæmundsson er hér, og hélt prédikun
síðastliðin?! sunnudag í fundarhúsi
hreppsins, og á sunnudaginn kemur
ætlar hann að embætta á Hofi. Er
hér ýmist of eða van með proztana;
síra Páll af Ejöllunum er hér sem sé
líka, og ætlar að halda prédikun liér
í fundarhúsinu á helginni. Hafa mcnn
ef til vill aldrei fundið eins mikið til
pess hve æskilegt væri að hafa kirkju
hér í kaupstaðnum einsog síðan fund-
arhúsið var byggt, euda stendur aldrei
eins vel á og nú að skipta sókninni,
pví Hofskirkju parf að endurbyggja
hið bráðasta. Vopnafjarðarsóknin, sem
verður 2/3 hlutar prestakallsins, ,(ætti
að taka að sér fjárhald kirkjunnar hér,
og eru ílestir pví meðmæltir, ef af-
gaugurinn af kirkjufénu frá Hoii fæst
pegar hæfilega ,stör kirkja heíir verið
hyggð par. A að leita sampykkis
sóknarmanna um petta 20. p. m., sama
dag og prestskostningin fer fram, pví
pá vona menn að hór verði fjölsóttur
fundur, en slíkt er sagt fátítt í pess-
ari sveit.
Hlutafólagið, „0. Wathnes Árving-
er.“ Yfirstjórn félagsins 1 Kaup-
mannahöfn hefir beðið oss að láta pess
viðgetið hér í blaðinu, að hún hafi
skipt pannig verkum með peim hræðr-
um: Oaptain Tönnes 'Wathne á að
annast hag félagsins í Stavangri, kaup-
maður Carl Wathne verzlanirnar á
Reyðarfirði og hér og veiðiskapinn á
Reyðaríirði og Eyjafirði, en kaupmað-
ur Friðrik Wathue annast veiðiskap-
inn hér og gufuskipin.
LEIÐRÉTTING.
Jþér hafið, herra ritstjóri, fundið á-
stæðu til að gjöra athugasemd við um-
mæli mín um aldarháttiun á Eskífirði
í 32. nr. Austra, og með pví pér hafið
í pessari athugasernd gefið í skyn að
í orðum mínum feldist pað sem alls
ekki lá í peim, og síðan kallað pau
„sleggjudóm11, pá lilýt eg að krefj-
ast að pór takið í blað yðar pessa
leiðrétting:
Eg brúkaði orðið „aldarháttur“ án
nokkurs lýsingarorðs, en pér gefið í
skyn að og hafi meint „spilltan“ aldar-
hatt.
Eg hefi hvorki sagt né meint, að
ald iruátturinn (andvaraleysið og gjá-
lífið) væri í nokkru verra á Eskifirði
en í öðrum kauptúnum landsins, ekki
heldur að siðferði og hegðun Eskfirð-
inga standi að baki öðrum kauptúnum
landsins. Heldur tók eg pvert á móti
fram almennt og án nokkurs serstaks
tillits til Eskifjarðar að „kaupstaðirnir
með sölubúðum sínum og veitingahús-
um vilja opt verða gróðrarstía drykkju-
skapar og allskonar audvaraleysis“.
þetta sagði eg ao væú „kunnugra en
frá purfi að sogja“, og benti á að
petta væri gamalt orð, sem kaupstnð-
ir eða smáporp hefðu fengið, pví orðið
poipari pýðir vitanlega i npphafi ekki
annað en porpshúi, en er nú orðið
brúkað og hefir lengi verið brúkað í
annari verri merkingu.
Orð mín um „aldarháttinn“ voru
sett í pað samband (við danssamkom-
ur og sjónleiki), að pað var og er ó-
mögulegt að misskilja pau, ómögu-