Austri - 18.02.1899, Side 4

m. 5
A U S T R i'
20
OTTO MOJNSTEDS MAROARITÍE
ráðleggjum vér ö’lum að nota. pað or Inð bezta og ljúffengasta smjörlíki
sem mögulegt er að búa til.
Biðjið því æííð ffisi
Eæst hjá kaupmönnunum.
MJÓLKURSKILYINDAlí
„ALEXANDRA4
lítur út eins og bjúsett mynd sýuir.
Hún er sterk-
asta og vandað-
asta skilvindan
sem snújð er með
handkrapti. Létt
að ílytja heim til
sín, vegur tæp 70
pd. í kassa og
öllum umbúðum,
skilur 90 potta af
mjólk á klukku-
tima, nær talsvert meiri rjóma úr
mjólkinni en pegar hún er sett upp,
gefurbetra og útgengilegra smjör, borg-
ar sig á meðal heimili á fyrsta ári.
Agæt lýsing á vindunni eptir skóla-
stjóra Jónas Eiríksson á Eiðum sténd-
nr í 23. tbl. Ujarka f. á.
Yerksmiðjuverð .élarinnar er 150 kr.
og 6 kr. að auk ef mjólkurhylki með
krana fylgir.-—Jegar peningar fylgja
pöntun eða hún borguð í peningum
við móttöku gef eg 6% afslátt. Að
öðri leyti tek eg sem borgun alla góða
verzlunarvöru án pess að binda mig
við það verð, sem aðrir kaupmenn
kunna að setja á hana móti vörum
sínum.—
ALLAR pantanir hvaðan sem
pær koma verða afgreiddar og
sendar strax ef hægt er.
Seyðisfirði 2. jan. 1899.
Aðalumboðsm. fyrir Austurland.
St. Th. Jónsson.
Hreppstjóri Sölfi Vigfússon skrifar
mér á pessa leíð;
Mjólkur . skilvindan „Alexandra“
sem pú seldir mér nm daginn líkar
mér í alla staði vel, og vildi eg heldur
missa beztu kúna úr fjósinu en hana.
Frágangur og útlit vindu pessarar er
svo ákaflega fallegt að eg vildi gefa
20 kr. meira fyrir hana cn aðrar sams-
konar er eg hefi séð.
Arnheiðarstöðum í Fljótsdal.
Sölvi Vigfússon.
Sýslunefndarm. Halidör Benedikts-
son segir:
Mjólkurskilvindan ,,Alexandra“ er
eg keypti hjá pér um daginn reyn-
ist ágætlega og hlýtur að borga sig
á hverju meðal búi á fyrsta ári pegar
til alls er litið’
Skriðuklaustri í Fljótsdal.
Halldó'■ BenediJdsson.
Óðalsbóndi ,Tón Magnússon skrifar
ásamt fleiru:
Jeg skal takapað fram að skilviud-
an „Alexandra“ er eg keypti hjá
yður held eg sé sá bezti hlutur sem
kornið hefur í mína eigu.
Skeggjastöðum á Jökuldal.
Jón Magnússon.
Til mín hefir verið dregin svart-
botnótt ær veturgömul með marki
J mínu: hvatt hægra, tvítsýft apt. biti
fr. vinstra.
Eg á ekki kind pessa og getur pví
réttur eigandi vitjað hennar til mín,
en borga verður hann fóður kindar-
innar, og auglýsing pessa..
Hallgeirsstöðum í Hlíðarhreppi,
4. jan. 1899.
Ólafur Jdnsson.
Alfa Colibri
mjóikurskilvindau er sú bezta hand-
skilvinda sem til er og ryður hún
sér til rúms um allan heim. Danir
nota hana, eir.göngu og býr engin pjóð
til betra smjör en peir. Hún var
dæmd bezt af ölium skilvindum á
Bergenssýningunni næstiiðið sumar.
Hlutafjelagið Separator í Stokk-
hólmi sem býr til pessa skilvindu
hefir fengið 450 fyrsta flokks verðlaun
fyrir hana og nú eru meir en 150,000
í brúki úti um allan heim.
Alfa Colibri skilvindan skilur við
30 stiga hita á Celcius og 50 snún-
inga með sveifinni á míuútu:
200 mjólkurpund á klukkustundu,
kostar með öllu tílheyrandi 150 krönur.
Leiðarvísir á íslemku um notkun
pessarar skilvindu er sendur öllum
hreppsnefndum á Íslanflí.
Alfa strokka höfum vér einnig til
sölu.
Aðalumboðsmaður fyrir Separator
er Fr. Creutzbergs maskínuverslun
en einkaútsöluna til Islands hefir
Jakob Gunnlögssoii
Niels Juelsgade 14
Kjöbenhavn K.
Skilvindurnar fást hjá pessum út-
sölumönnum vorum á Islandi:
í Reykjavík hjá herra Birni Kristjánssyni
á Isafiröí — — Skúla Thoroddsen
- Sauðárkrók — — Kristjáni (tíslasyni
- Eyjafirði — — Halld. Gunnlögssyni
Seyðisfirði — — Stefáni Stefánssyni
- Eskifirði — — Friðrik Möller
- Berufirði, Fáskrúðsfirði, Húsavík, Vopna-
firði og pórshöfn hjá hlutafélaginu 0rum &
Wulff.
Engir aðrir útsölumenn mega selja
pessar skilvindur á íslandi.
Fineste Skandinavisk
Export Kaffe Snrrogat.
F. Hjortli & Co.
Kjöhenhavn. K.
Til heimalitnuar
viljum vér sérstaklega ráða mönnum
til að nota vora pakkaliti, er hlotið
hafa verðlann, enda taka peir öllum
öðrura litum fram, bæði að gæðurn og
litarfegurð.
Sérhver, sem notar vora liti, má
öruggur treysta pví, að vel muni gefast.
í stað hellulits viljum vór ráða
möunum til að nota heldur vort svo
nefnda „Castortvart“, pví pessi litur
er miklu fegui’ri og háldbetri en nokk-
ur annar svartur litur.
Leiðarvísir á íslenzku fylgir hverj-
um pakka.
Litirnir fást hjá kaupmönnum al-
staðar á íslandi.
Bíiclis-Farvefalirik,
Studiestræde 23,
Kjöbenhavn K.
Undertegnede Ágent for Islands
Östland, for dot kongelige octroje-
rede. almindelige Brandassuranco
Compagni,
for Bygninger, Yarer, Effecter, Krea-
turer, Ííö &c., stiftet 1798 i Kjoben-
havn,modtager Anmeluelser om Brand-
forsikkring; meddeler Oplysninger om
Præmi &c. og udsteder Policer.
Eskifirði í maí 1896.
Carl Ð. Tulinius.
Á síðastl. sumri varð eptir um borð
í gufuskipinu Agli á Reyðarfirði lítið
kofort merkt: Sigríður Guðvaldsdóttir,
Passagergods, Reyðarfjörð. Hver sem
hafa kynni kofort petta undir höndum
er finsamlega beðinn að senda pað
undirskrifuðuni.
Ljótstöðum í Vopnafirði ,29 .jan. 1899.
Jón Hallgrimsson.
Áhyrgðarinaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jóscpsson.
Prentsm iðja
porsteins J. G. Skapiasonar.
18
bráðlega, eg hefi erindi við pau — hm — ætla að ráðfæra mig um
dálítið atvik. Eg trúi að pér eigið að ráða ferðinni í dag“.
„Mér hefur verið falið á liendur pað mikilvæga embætti".
Ertu nú líka viss um að pað séu engir skurðir eða fen á leið-
inni?“ spurði Nancy.
„Heldurðu að við eigum að búa okkur út með reipi til farar-
innar?“ spurði Eva hlæjandi.
„Hvað haldið pér, horra Hvit, purfum við reipi?“
„pér eruð pá líka kunnugur leiðinni“ sagði admírálsfrúin við
Einar.
„Fröken Storm og eg höfum einusinni oiðið samferða uppá
„fjallið“. J>að eru engar stórhættur á leiðinni. Mestu vandræðin
verða síðu reiðfötin kvennfólksins, gatan er mjó“.
„Við komumst áfram samt, vona eg“ sagði Mary „folinn minn
kJifrar einsog kötlur. Brúnn pinn verður erfiðari viðfangs, hann
kann ekki seinagang11.
„Hann verður að hlýða“ sagði Eva rólega.
Einari varð litið upp er hann heyrði liinn einbeitta hljóm í
rödd hennar er hún sagði petta. Sólargeisli frá glugganum féll á
bak henni, og skein á höfuðið, sem liún bar liátt og djarflega, dökka
hárið var strokið upp frá enninu og vafið saman i fasta lykkiu uppi
í hvirflinum. Reiðfötin dökkleitu voru aðskorin, og létu hið fagra
vaxtarlag hennar koma vel í Ijós.
Hún virtist borin tii pess að skípa og láta hlýða sér — og pó
var enga aðdáun að finna í augnaráði Einars, aðeins rólega eptirtckt.
„Eg vona að pér séuð duglegur reiðmaður, herra Hvit. svo pór
getið hjálpað oLkur lítilmögnunum, ef einhverja hættu ber að hönduin11
sagði aðmírálsfrúiu, og var svo uáðug, að gefa húskennaranum hýrt
auga.
„Karlmenn úr borginni, sem alla æfi hafa legið í bókum, eru
sjaldan æfðir reiðmenn", sagði Nancy og hnykkti höfðinu reigingslega.
„Samt sem áður er eg talsvert vanur reiðmaður, fröken" svaraði
Einar brosandi.
„Að ívari syni mínum frátöldum, pá held eg að eg hafi engan
mann séð kunna betur að sitjaá hesti, heldur eri herra kanditatinn"
19
sagði kammerherrann, og laut Einari náðuglega um leið, „pessvegna
pori eg óhræddur að trúa honum fyrir að vernda kvennpjóðina í
dag frá öllum hættum“
Einai' hneigði sig.
„Guð veit, að hanu er mesta prúðmenni“ hvíslaði aðmírálsfrúin
að Nancy, um leið og staðið var upp frá borðura.
Litlu seinna riðn pær stallsystur fjórar af stað og Einar með
peim. Riðu pan fyrst eptir öðrum hinna löngu trjáganga sem lágu
frá herragarðinum.
Veðrið var hið æskilegasta fyrir útreiðarfólkið, ekki of heitt,
himiuinn var pakinn gráum skýjum sem sólin tæplega gafc i.kinið í
gegnum, en pó var útlitið ekki regnlegt. Döggin var enn eki.i borfin
af blöðum linditrjánna, og moldrykið var pess vegna ekki til ópæginda.
Litli folinn hennai' Mary tifaði áfram fjörlega við hliðina á
Brún Evu, sem liringaði makkan hnarreistur, er Eva klappaði honum.
í trjáganginum mættu pau barnakennaranum, sem heilsaði
hæversklega, og reyndi að standa keipréttur, pó hann boginnfættur
væri.
Eva heilsaði með keyrinu. „Góðan dagin Olesen, hvernig líður
konunni yðar?“
„p>akka yður fyrir, henni líður nú pví miður aldrei reglulega
vel, einsog frökenin veit. Nú, í dag er Biúnn víst í góðu skapi
yfir að hafa heimt húsmóður síua heirn. Góða ferð og góða
skemmtun!11.
]pau riðu nú áfram par 11 trjágangurinn var á enda, pá sneri
Mary hesti sínum inná hliðgötu, sem lá útí skóginn.
Einai' stökk af baki og opnaði hliðið, og svo riðu pau hvert á
eptii' öðru irm í laufsal hinna voldugu beykitrjáa.
Mary reið á undan, Eva og Einar voru öptust í hópnum.
„D, sú dýrð!“ sagði Eva, „Ekkert getur jafuazt við sveitalífiö11.
„Og sarnt befur frökenin dvalið heilt missiri inni í höfuð-
borginni11.
„Mér virtist pað nauðsynlegt11 svaraði hún, og var auðfundið
að hún vildi eyða pessu tali.
„Mér er sagt að pér sóuð vinur bróður míns. Skrifizt pér á
við hann?“